«Ο Λόγος ο Σος Αλήθεια Εστί»
«Τούτο Είναι» ή «Τούτο Σημαίνει το Σώμα Μου . . . το Αίμα Μου»—Ποιο;
«ΕΣΕΙΣ όμως έχετε αλλάξει το Λόγο του Θεού. Σύμφωνα με τη δική μου Βίβλο, ο Ιησούς αναφερόμενος στον άρτο και τον οίνο: «τούτο είναι το σώμα μου,» και «τούτο είναι το αίμα μου.» Δεν είπε: «Τούτο σημαίνει το σώμα μου,» και «τούτο σημαίνει το αίμα μου,» όπως λέγει η Αγγλική Μετάφρασις Νέου Κόσμου της Βίβλου.» Αυτό μπορεί να είναι το σχόλιο ενός ειλικρινούς Ρωμαιοκαθολικού σ’ ένα Χριστιανό Μάρτυρα του Ιεχωβά για το θέμα της θρησκευτικής κοινωνίας.—Ματθ. 26:26, 28.
Πράγματι, πολλές μεταφράσεις χρησιμοποιούν τη λέξι «είναι» για ν’ αποδώσουν τα λόγια του Ιησού. Αλλά υπάρχουν επίσης άλλες που τα μεταφράζουν όμοια με τον τρόπο που αποδίδονται στη Μετάφρασι Νέου Κόσμου. Παραδείγματος χάριν, η Μετάφρασις Μόφφατ χρησιμοποιεί τη λέξι «σημαίνει» αντί «είναι,» και του Κ. Μ. Ουίλλιαμς χρησιμοποιεί «αντιπροσωπεύει» αντί του «είναι.»
Αλλά ποιος είναι ο λόγος της διαφοράς αποδόσεως των διαφόρων μεταφράσεων; Ο μεταφραστής Ρίτσαρντ Γουέημουθ, σε μια υποσημείωσι της Τρίτης Εκδόσεώς του, αναφέρει τα εξής για το ρήμα «είναι» σ’ αυτό το κείμενο: «Ή ’σημαίνει,’ ‘ αντιπροσωπεύει,’ ‘συμβολίζει το σώμα μου.’ Σε πολλά μέρη και στην ΠΔ [Παλαιά Διαθήκη] και στη ΝΔ [Νέα Διαθήκη] το ρήμα ‘είναι’ ή ‘εισίν,’ εκφραζόμενο ή εννοούμενο (όπως εδώ), έτσι μπορεί ν’ αποδοθή.»
Μεταξύ των παραδειγμάτων που ο Γουέημουθ δίνει, είναι εκείνο της παραβολής του Ιησού που περιλαμβάνει ένα σπορέα και τέσσερα είδη εδάφους. Σ’ αυτήν την παραβολή ο Ιησούς επανειλημμένως αναφέρει (σύμφωνα με την απόδοσι της Καθολικής Βίβλου της Ιερουσαλήμ) ότι ένα πράγμα «είναι» άλλο πράγμα: «Ο δε επί τα πετρώδη σπαρθείς, ούτος είναι ο ακούων τον λόγον· έπειτα η μέριμνα του αιώνος τούτου και η απάτη του πλούτου συμπνίγει τον λόγον.» «Ο δε σπαρθείς επί την γην την καλήν, ούτος είναι ο ακούων τον λόγον και νοών.» (Ματθ. 13:20, 22, 23) Σ’ αυτά τα εδάφια «είναι» σημαίνει «αντιπροσωπεύει» και έτσι αποδίδεται εις την μετάφρασι Ρεγκίνα, μια Καθολική έκδοσι στην Ισπανική γλώσσα. Η Καθολική μετάφρασις του μονσινιόρ Νοξ, σε ένα παράλληλο εδάφιο, χρησιμοποιεί «εννοούν» αντί του «είναι» [«εισίν,» κείμενον] (Λουκ. 8:15) Έτσι, ενώ μερικοί μεταφρασταί προτιμούν ν’ αποδίδουν το ρήμα κατά γράμμα ως «είναι» [«εστί» κείμενον] ή «εισίν,» άλλοι χρησιμοποιούν όρους που ακολουθούν την ιδιαίτερη έννοια του ρήματος.
Ας θυμηθούμε επίσης ότι ο Ιησούς συχνά χρησιμοποιούσε μεταφορές και παρομοιώσεις. Επί παραδείγματι είπε: «Εγώ είμαι η θύρα των προβάτων.» «Εγώ είμαι η άμπελος, σεις τα κλήματα.» (Ιωάν. 10:7· 15:5) Αν ληφθούν κυριολεκτικώς αυτά τα εδάφια είναι χωρίς νόημα. Πρέπει να εννοηθούν σε αρμονία με την εντύπωσι που έκαναν στους ακροατάς των.
Ομοίως, για να κατανοήσωμε τη σημασία των λόγων του Ιησού για τον άρτο και τον οίνο, πρέπει να δούμε τα πράγματα από την άποψι εκείνων που ήσαν παρόντες στην εγκαθίδρυσι του Δείπνου του Κυρίου. Θα είχαν συμπεράνει ότι ο άρτος θαυματουργικώς είχε μεταβληθή σε νεκρό σώμα του Ιησού; Τα λόγια του Ιησού τους έκαναν να πιστέψουν ότι ο οίνος είχε πράγματι μεταβληθή σε αίμα του; Θα μπορούσαν να φανταστούν ότι, ενώ ο Ιησούς ήταν εκεί μπροστά τους, μασούσαν και εχώνευαν το σώμα του; Μπορούσαν να συμπεράνουν ότι πράγματι έπιναν το αίμα του Ιησού, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος είχε ακόμη όλο του το αίμα; Πώς θα μπορούσαν ποτέ να πιστέψουν τέτοια πράγματα, αφού η πόσις ανθρωπίνου αίματος ήταν παράβασις του νόμου του Θεού; (Γέν. 9:4· Λευιτ. 17:10) Είχαν σκεφθή οι ακόλουθοι του Ιησού ότι στην πραγματικότητα τρώγοντας το σώμα του και πίνοντας το αίμα του αυτό εσήμαινε ότι εν γνώσει τους έκαναν τους εαυτούς των καννιβάλους.
Βεβαίως, λοιπόν, είναι φανερό ότι οι λόγοι του Ιησού εσήμαιναν ότι ο άρτος αντιπροσώπευε το σώμα του και ο οίνος εννοούσε το αίμα του. Αυτό βεβαιώνεται από ότι είπε ο Ιησούς για το ποτήριο: «Τούτο το ποτήριον είναι η καινή διαθήκη εν τω αίματί μου, το υπέρ υμών εκχυνόμενον.» (Λουκ. 22:20) Είναι φανερό ότι το ποτήριον του οίνου που χρησιμοποιήθηκε σ’ αυτή την ευκαιρία δεν ήταν η καινή διαθήκη. Απλώς το ποτήριον είχε συμβολική σχέσι με την καινή διαθήκη. Ποια ήταν αυτή η συμβολική σχέσις; Η απάντησις σ’ αυτή την ερώτησι φαίνεται από τη σχέσι του αίματος με την καινή διαθήκη.
Όταν ο Ιεχωβά Θεός, μέσω του προφήτου του Ιερεμία, προείπε την ίδρυσι μιας νέας διαθήκης, ανέφερε: «Θέλω συγχωρήσει την ανομίαν αυτών και την αμαρτίαν αυτών δεν θέλω ενθυμείσθαι πλέον.» (Ιερ. 31:31-34) Η βάσις για μια τέτοια συγχώρησι αποκαλύπτεται από την αρχή που αναφέρεται εις Εβραίους 9:22: «Χωρίς χύσεως αίματος δεν γίνεται άφεσις.»
Για την παλαιά διαθήκη εις Εβραίους 9:18-20 διαβάζομε: «Όθεν ουδέ η πρώτη δεν ήτο εγκαινιασμένη χωρίς αίματος, διότι, αφού πάσα εντολή του νόμου ελαλήθη υπό του Μωυσέως προς πάντα τον λαόν, λαβών το αίμα των μόσχων και των τράγων, με ύδωρ και μαλλίον κόκκινον και ύσσωπον, ερράντισε και αυτό το βιβλίον και πάντα τον λαόν, λέγων· Τούτο είναι το αίμα της διαθήκης, την οποίαν διέταξεν εις εσάς ο Θεός.» Αίμα επίσης εχρειάζετο για να θέση σε ισχύ την καινή διαθήκη.
Κατά συνέπειαν, ο οίνος του ποτηριού αντιπροσωπεύει το χυθέν αίμα του Ιησού, το οποίο έθεσε σε ισχύ την καινή διαθήκη και έδωσε μια πραγματική βάσι στον Θεό για τη συγχώρησι των αμαρτιών. Εις Εβραίους 9:11, 12 διαβάζομε: «Ελθών δε ο Χριστός, αρχιερεύς των μελλόντων αγαθών, διά της μεγαλυτέρας και τελευταίας σκηνής, ουχί χειροποίητου, τουτέστιν, ουχί ταύτης της κατασκευής, ουδέ δι’ αίματος τράγων και μόσχων, αλλά διά του ιδίου αυτού αίματος, εισήλθεν άπαξ εις τα άγια, αποκτήσας αιωνίαν λύτρωσιν.»
Δεν πρέπει να παραβλέψωμε ότι, ανόμοια με τις θυσίες ζώων του Μωσαϊκού Νόμου, η θυσία του Ιησού δεν εχρειάζετο επανάληψι. Εις Εβραίους 9:27, 28 μια σύγχρονη Καθολική μετάφρασις λέγει: «Και καθώς είναι καθωρισμένον εις τους ανθρώπους άπαξ να αποθάνωσι, μετά δε τούτο είναι κρίσις, ούτω και ο Χριστός, άπαξ προσεφέρθη διά να σηκώση τας αμαρτίας πολλών.»—Νέα Αμερικανική Βίβλος.
Για να μεταβάλλωνται ο άρτος και ο οίνος στο κατά γράμμα σώμα και αίμα του Ιησού, αυτό θα εσήμαινε ότι ο Ιησούς θα προσέφερε τον εαυτό του συνεχώς. Και αυτό είναι τελείως ασυνεπές προς την Αγία Γραφή. Ο ίδιος ο Ιησούς είπε στους ακολούθους του: «Τούτο κάμνετε εις την ιδικήν μου ανάμνησιν [όχι θυσίαν].» (Λουκ. 22:19) Προφανώς ο Ιησούς εννοούσε ότι αυτή η τήρησις επρόκειτο να είναι για ανάμνησι της θυσίας του, αλλά όχι επανάληψις αυτής.
Μ’ αυτόν τον τρόπο μπορούμε να δούμε ότι οι αποδόσεις σε άλλες μεταφράσεις «Τούτο σημαίνει το σώμα μου» και «τούτο σημαίνει το αίμα μου» συμφωνούν πλήρως με την υπόλοιπη Βίβλο. Συμφωνούν με την πραγματική έννοια των λόγων του Ιησού όπως θα έπρεπε να είχαν γίνει αντιληπτοί από τους ακολούθους του την ώρα που εθεσπίσθη το Δείπνον του Κυρίου.