Νέα Συστήματα Πραγμάτων — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Νέα Συστήματα Πραγμάτων

«Ο Θεός αφού ελάλησε το πάλαι προς τους πατέρας ημών δια των προφητών πολλάκις και πολυτρόπως, εν ταις εσχάταις ταύταις ημέραις ελάλησε προς ημάς δια του Υιού, τον οποίον έθεσε κληρονόμον πάντων, δι’ ου έκαμε και τους αιώνας [συστήματα πραγμάτων, Μ.Ν.Κ.].»—Εβραίους 1:1, 2.

1. Μέσω τίνος και για ποιόν σκοπό έκαμε ο Ιεχωβά συστήματα πραγμάτων;

Ο ΙΕΧΩΒΑ Θεός είναι Εκείνος που δημιουργεί δίκαια συστήματα πραγμάτων. Όλα βρίσκονται κάτω από τον υπέρτατον έλεγχό του. Τα ερρύθμισε με μια τάξι που οδηγεί από μια σειρά καλών πραγμάτων σε καλύτερα ή μεγαλειωδέστερα πράγματα, τα οποία φθάνουν τελικά σ’ ένα ύψος αγαθότητος που δεν μας αφήνει τίποτε παραπάνω για να το επιθυμήσωμε. Αυτός είναι Θεός τάξεως και ξέρει πού προχωρεί με τις διευθετήσεις του. Ο σκοπός του είναι να απαλλάξη ολόκληρο το σύμπαν από όλες τις δυνάμεις της πονηρίας και της διαταραχής. Θα το κάμη αυτό μέσω της υποσχεμένης του κυβερνήσεως που θα λειτουργήση δια του δοξασμένου Υιού του Ιησού Χριστού, φέρνοντας έτσι όλη τη ζωντανή κτίσι, ορατή και αόρατη, σε ειρηνική, ευπειθή σχέσι με τον Δημιουργό και Θεό της. Κατορθώνοντας αυτόν τον σκοπό θα ‘διεκδικήση’ τον εαυτό του ως Δικαιωματικόν Κυρίαρχον ολοκλήρου του σύμπαντος. Με την πρόθεσι αυτή έκαμε μια σειρά από συστήματα πραγμάτων που ακολουθούν το ένα το άλλο. Ο Υιός του έχει σπουδαιότατο μέρος στη διεκδίκησι της παγκοσμίου κυριαρχίας του Ιεχωβά, και αυτός τον εχρησιμοποίησε στο να δημιουργήση τα συστήματα πραγμάτων.

2. Ποιων δεν απεδείχθη άξιος ο παλαιός αυτός κόσμος; Πώς;

² Το παρόν αυτό κοσμικό σύστημα πραγμάτων υπό τον Σατανά, τον θεό του, έχει επιτραπή μόνο για ένα χρονικό διάστημα. Δεν έχει τη θεία επιδοκιμασία. Είχε τους μάρτυρας του Ιεχωβά Θεού ανάμεσά του από την αρχή του μετά τον Κατακλυσμό, αλλά ποτέ δεν μπόρεσε να τους συγχωνεύση με τον εαυτό του. Αυτοί αφέθηκαν σ’ αυτό τον κόσμο από τον Θεό για να δώσουν μαρτυρία για τον σκοπό του να εγκαθιδρύση μια κυβέρνησι ενός νέου κόσμου. Αλλά ο κόσμος ενήργησε όχι άξια της παρουσίας των, διότι περιφρόνησε το άγγελμά των και μοχθηρά τους κατεδίωξε γι’ αυτό. Με τούτο δεν εννοούμε μόνο τους προχριστιανικούς προφήτας από τον Νώε έως τον Ιωάννη το Βαπτιστή, που τα ανδραγαθήματά τους και τα παθήματά τους περιγράφονται στο ενδέκατο κεφάλαιο της προς Εβραίους επιστολής του Παύλου. Εννοούμε επίσης το μικρό ποίμνιο των αληθινών Χριστιανών που μόνο ένα υπόλοιπο του βρίσκεται σήμερα στη γη· μάλιστα, και τον «πολύν όχλον» των «άλλων προβάτων» που έχουν συναχθή στο πλευρό τους για να υπηρετήσουν ως μάρτυρες του Ιεχωβά μαζί τους. Η καταδίωξις όλων αυτών των συγχρόνων μαρτύρων του Υψίστου Θεού από τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και έπειτα είχε προλεχθή από τον Ιησού, ο οποίος είπε ότι αυτή θα ήταν ένα σαφές σημείο της συντελείας του πονηρού αυτού συστήματος του Σατανά. Η καταδίωξίς τους από αυτό υπήρξε περιβόητη, αποδεικνύοντας έτσι ότι ο κόσμος δεν ήταν άξιός τους. Γι’ αυτό το λόγο θα καταστραφή.—Εβραίους 11:38· Ματθαίος 24:9· Αποκάλυψις 7:9, 10· Ιωάννης 10:16.

3. Ποιο έργο θα ήταν απόδειξις ότι εφθάσαμε στην συντέλειά του;

³ Μια από τις αποδείξεις ότι θα είχαμε φθάσει στη συντέλειά του και ότι το τέλος του θα ήταν πλησίον επρόκειτο να είναι ένα διαχωριστικό έργο μεταξύ των λαών του, ιδιαίτερα εκείνων που βρίσκονται στο «Χριστιανισμό», ο οποίος ισχυρίζεται ότι είναι η επικράτεια της Χριστιανοσύνης. Ο Ιησούς περιέγραψε εικονικά το αποκορύφωμα του διαχωριστικού έργου και την πύρινη καταστροφή των κατ’ απομίμησιν Χριστιανών, και είπε: «Ο δε θερισμός είναι η συντέλεια του αιώνος [συστήματος πραγμάτων, Μ.Ν.Κ.]· οι δε θερισταί είναι οι άγγελοι. Καθώς λοιπόν συλλέγονται τα ζιζάνια και κατακαίονται εν πυρί, ούτω θέλει είσθαι εν τη συντελεία του αιώνος τούτου· θέλει αποστείλει ο Υιός του ανθρώπου τους αγγέλους αυτού, και θέλουσι συλλέξει εκ της βασιλείας αυτού πάντα τα σκάνδαλα, και τους πράττοντας την ανομίαν· και θέλουσι ρίψει αυτούς εις την κάμινον του πυρός· εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων.» Παρομοιάζοντας το διαχωριστικό έργο ως ένα ξεχώρισμα καλών και κακών ψαριών που έχουν πιασθή σ’ ένα δίχτυ, ο Ιησούς είπε ακόμη: «Ούτω θέλει είσθαι εν τη συντελεία του αιώνος [συστήματος πραγμάτων, Μ.Ν.Κ.]· θέλουσιν εξέλθει οι άγγελοι, και θέλουσιν αποχωρίσει τους πονηρούς εκ μέσου των δικαίων, και θέλουσι ρίψει αυτούς εις την κάμινον του πυρός.» Το διαχωριστικό αυτό έργο προχώρησε από το 1919 μ.Χ. ως αποτέλεσμα της μαρτυρίας για τη Βασιλεία που έδωσαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλα τα έθνη της γης. Το γεγονός τώρα ότι έχει αρχίσει ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων των αναξίων που απερρίφθησαν, αποδεικνύει ότι βρισκόμαστε κοντά στο αποκορύφωμα του διαχωριστικού έργου και ότι το οριστικό τέλος του κόσμου αυτού πλησιάζει.—Ματθαίος 13:39-42, 47-50· 24:14.

ΣΥΝΤΕΛΕΙΑ ΜΕΡΙΚΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ ΠΡΟ ΔΕΚΑΕΝΝΕΑ ΑΙΩΝΩΝ

4. Πώς μανθάνομε από την προς Εβραίους επιστολή 9:26 ότι εμείς οι Χριστιανοί εζήσαμε επί μακρόν κάτω από ένα νέο σύστημα πραγμάτων;

⁴ Μερικοί που πρόκειται να κληρονομήσουν τη βασιλεία του ερχομένου νέου κόσμου ζουν ακόμη ανάμεσα σ’ αυτόν τον παλαιό κόσμο και τη διάρθρωσι των πραγμάτων του. Θυμηθήτε, όμως, ότι δεν αποτελούν μέρος αυτού και δεν συμμορφώνονται μ’ αυτόν. Αφού δεν είναι από τον παλαιό, ανήκουν στον νέο. Και γνωρίζετε ότι επί δεκαεννέα ήδη αιώνες αυτοί εζούσαν κάτω από ένα νέο σύστημα πραγμάτων που το εδημιούργησε ο Ιεχωβά Θεός δια του Υιού του Ιησού Χριστού; Ναι, Μπορείτε να το γνωρίσετε και να το κατανοήσετε αυτό από τα λόγια του αποστόλου Παύλου εις Εβραίους 9:26. Αναφέρεται εκεί στη θυσία της τελείας ανθρωπίνης ζωής του Ιησού που έγινε προ δεκαεννέα αιώνων. Αφού μας υπενθυμίζει ότι ο Ιησούς δεν ήταν ένας Λευίτης ιερεύς που υπηρέτησε στο ναό της Ιερουσαλήμ, προσθέτει: « (Διότι έπρεπε τότε πολλάκις να πάθη από καταβολής κόσμου·) τώρα δε άπαξ εις το τέλος [επί συντελεία, Κείμενον] των αιώνων [συστημάτων πραγμάτων, Μ.Ν.Κ.] εφανερώθη, δια να αθετήση την αμαρτίαν δια της θυσίας εαυτού.» Η συντέλεια αυτή έφθασε στο τέλος της το 70 μ.Χ. με την καταστροφή της παλαιάς Ιερουσαλήμ και του ναού της και τον διασκορπισμό του Ιουδαϊκού έθνους επί δεκαεννέα σχεδόν αιώνες. Μολονότι ο παλαιός κόσμος εξακολούθησε να παραμένη, δεν μπορεί να υπάρξη αμφισβήτησις ότι ωρισμένα συστήματα ετελείωσαν εκεί, για να κάμουν τόπο σε νέα. Πάλι ο απόστολος μιλεί για να το αποδείξη αυτό. Μιλεί για τις άπιστες πράξεις των Ιουδαίων και τις τιμωρίες που επήλθαν σ’ αυτούς για τούτο στην έρημο αφού εσώθησαν από την Αίγυπτο. Έπειτα παρατηρεί: «Ταύτα δε πάντα εγίνοντο εις εκείνους παραδείγματα, και εγράφησαν προς νουθεσίαν ημών, εις τους οποίους τα τέλη των αιώνων [συστημάτων πραγμάτων, Μ.Ν.Κ.] έφθασαν.» (1 Κορινθίους 10:11) Ερωτούμε, λοιπόν, Ποιά τέλη έφθασαν στους Χριστιανούς τότε;

5, 6. Ποιο ήταν ένα από αυτά τα τέλη που έφθασαν στους Ιουδαίους Χριστιανούς;

⁵ Ήσαν τα τέλη των συστημάτων πραγμάτων που είχε ιδρύσει ο Θεός ανάμεσα στον εκλεκτό του λαό προς όφελός του ώσπου να έλθη ο Ιησούς Χριστός και να θυσιασθή, να αναστηθή απ’ τους νεκρούς και να δοξασθή στα δεξιά του Θεού στον ουρανό. Ο άγγελος Γαβριήλ είχε προείπει στον Δανιήλ το ακριβές έτος που θα εμφανιζόταν ο Μεσσίας ο Άρχων. Είχε φανερώσει ότι τριάμισυ έτη μετά το χρίσμα του Ιησού με το πνεύμα του Θεού, ή στο μέσον μιας εβδομάδος ετών, ο Μεσσίας θα ‘εξεκόπτετο’ σε θυσία. Αυτό θα έκανε όλες τις θυσίες ζώων και τις άλλες προσφορές των Ιουδαίων στο ναό πράγματα περασμένης εποχής χωρίς καμμιά πλέον δύναμι και αξία. Ο Γαβριήλ είπε σχετικά με τον Ιησούν τον Μεσσίαν: «Και θέλει στερεώσει την διαθήκην εις πολλούς εν μια εβδομάδι [ετών]· και εν τω ημίσει της εβδομάδος θέλει παύσει η θυσία και η προσφορά.» (Δανιήλ 9:27) Είναι βέβαιο ότι αυτό εσήμαινε το τέλος του Ιουδαϊκού συστήματος θυσιών και προσφορών όπως είχαν καθορισθή στο νόμο του Μωυσέως. Πιστοποιώντας αυτό το τέλος ο απόστολος λέγει: «Το τέλος του νόμου είναι ο Χριστός προς δικαιοσύνην εις πάντα τον πιστεύοντα.»

⁶ Πάλι για την παρηγορία και των εθνικών και των Ιουδαίων λέγει: «Καταργήσας την έχθραν εν τη σαρκί αυτού, τον νόμον των εντολών των εν τοις διατάγμασι, δια να κτίση εις εαυτόν τους δύο εις ένα νέον άνθρωπον, φέρων ειρήνην· και να συνδιαλλάξη αμφοτέρους εις έν σώμα προς τον Θεόν δια του σταυρού.» Πάλι: «Ο Θεός. . . . συγχωρήσας εις εσάς πάντα τα πταίσματα, εξαλείψας το καθ’ ημών χειρόγραφον συνιστάμενον εις διατάγματα, το οποίον ήτο εναντίον εις ημάς, και αφήρεσεν αυτό εκ του μέσου, προσηλώσας αυτό επί του σταυρού.»—Ρωμαίους 10:4 και Εφεσίους 2:15, 16 και Κολοσσαείς 2:13, 14.

7, 8. Ποια άλλα συστήματα πραγμάτων ετελείωσαν τότε, όπως εξέθεσε ο Παύλος;

⁷ Πριν από δεκαεννέα, λοιπόν, αιώνες έφθασε το τέλος στο σύστημα εκείνο του Μωσαϊκού νόμου και στις θυσίες ζώων και τις προσφορές που προσεφέροντο από τους ιερείς της φυλής του Λευί. Πώς; Με τον θάνατο του Ιησού επάνω στο ξύλο του μαρτυρίου, έπειτα την ανάστασί του και την ανάληψί του στον ουρανό για να προσφέρη την αξία της ανθρωπίνης του ζωής στον Θεό. Μεγαλύτερη απόδειξις του ότι το σύστημα αυτό είχε τελειώσει εδόθηκε τριάντα επτά έτη αργότερα όταν οι Ιουδαίοι ιερείς αποστερήθηκαν αναγκαστικά το θυσιαστικό τους έργο με την καταστροφή του τυπικού των ναού, ο οποίος και ως την εποχή μας ακόμη δεν έχει αποκατασταθή. Όχι μόνο αυτό, αλλά και το εθνικό σύστημα μέσω του οποίου οι Ιουδαίοι είχαν ένα ανθρώπινο βασιλέα που εβασίλευε στον «θρόνον του Ιεχωβά» στην Ιερουσαλήμ, έφθασε σ’ ένα οριστικό τέλος. Γιατί; Διότι το Ιουδαϊκό έθνος απέρριψε τον Ιησούν τον Υιόν του Δαβίδ ως Βασιλέα του, ο δε Ιησούς, αφού αναστήθηκε από τους νεκρούς, αρνήθηκε να αποκαταστήση την επίγεια βασιλεία στο έθνος του φυσικού Ισραήλ. Αντί γι’ αυτό, εκάθησε στα δεξιά του Θεού στον ουρανό, περιμένοντας εκεί το έτος 1914 για να τον ενθρονίση ο Θεός ως ουράνιον Βασιλέα του δικαίου νέου κόσμου.—Εβραίους 10:12, 13.

⁸ Εκτός τούτου, υπήρχε ένα σύστημα προφητικών τύπων και σκιών που εξεικόνιζαν θαυμαστές πραγματικότητες που έμελλαν να έλθουν, και, αφού ο Ιησούς ανελήφθη στον ουρανό, το σύστημα αυτό ετελείωσε. Τώρα είχε έλθει ο καιρός για τις εκπληρώσεις, για να αποδειχθή αληθινός ο λόγος του Θεού. (Κολοσσαείς 2:16, 17· Εβραίους 10:1· 11:17-19) Επίσης το σύστημα με το οποίο ο Θεός μίλησε και έδωσε το άγγελμα του μέσω των Εβραίων προφητών, από τον Αβραάμ έως τον Ιωάννη το Βαπτιστή, ετελείωσε. Στο τέλος των ημερών εκείνων ο Θεός μίλησε στους ανθρώπους μέσω του ουρανίου του Υιού Ιησού Χριστού και μέσω των ακολούθων του Υιού του, τους οποίους ο Θεός υιοθέτησε ως πνευματικούς υιούς του. (Εβραίους 1:1, 2) Εξαιτίας του γεγονότος ότι όλες αυτές οι διευθετήσεις έπαυσαν τότε, ο απόστολος Παύλος μπορούσε ορθά να λέγη προ χιλίων εννεακοσίων ετών ότι είχαν φθάσει τα τέλη των αιώνων (συστημάτων πραγμάτων) σ’ αυτόν και στους αδελφούς του.

9. Πώς το σημερινό διαχωριστικό έργο προσκιάσθηκε και αναφέρθηκε επίσης τυπικώς από τον Ιωάννη το Βαπτιστή και τον Ιησούν;

⁹ Ένα διαχωριστικό έργο λαμβάνει χώραν παγκοσμίως σήμερα, σ’ αυτή τη συντέλεια του πονηρού συστήματος του Σατανά. Για να προσκιασθή αυτό, εκτελέσθηκε ένα διαχωριστικό έργο ανάμεσα στο Ιουδαϊκό έθνος στην Παλαιστίνη ώσπου επήλθε πύρινη καταστροφή στην πρωτεύουσά του και το ναό της στο έτος 70. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής την προείπε όταν μιλούσε για τον ερχόμενο Μεσσία και έλεγε: «Αυτός θέλει σας βαπτίσει εν Πνεύματι Αγίω και πυρί. Όστις κρατεί το πτυάριον εν τη χειρί αυτού, και θέλει διακαθαρίσει το αλώνιον αυτού, και θέλει συνάξει τον σίτον αυτού εις την αποθήκην· το δε άχυρον θέλει κατακαύσει εν πυρί ασβέστω.» (Ματθαίος 3:11, 12) Ο σίτος που συνάχθηκε στην αποθήκη ήταν το Ιουδαϊκό υπόλοιπο που ετάχθηκε με τον Ιησούν ως τον Μεσσία τον Άρχοντα. Αυτοί βαπτίσθηκαν με το άγιο πνεύμα από την ημέρα της Πεντηκοστής και έπειτα. Το άχυρο που κατακάηκε ήταν το Ιουδαϊκό έθνος γενικά, που ετάχθηκε με τον Καίσαρα εναντίον του Ιησού. Βαπτίσθηκαν με το πυρ της οργής του Θεού ιδιαίτερα από το 70 (μ.Χ.) και έπειτα. Ο Ιησούς ο ίδιος ανέφερε το διαχωριστικό έργο που έγινε μεταξύ των Ιουδαίων και με το οποίο ετελείωσαν τα παλαιά εκείνα συστήματα πραγμάτων. Ανέφερε για τους Ιουδαίους που πίστευαν και που επρόκειτο να θερισθούν μέσα από το άπιστο έθνος, με Αρχιθεριστή τον ίδιον τον Ιησούν, και είπε: «Υψώσατε τους οφθαλμούς σας, και ιδέτε τα χωράφια, ότι είναι ήδη λευκά προς θερισμόν. Και ο θερίζων λαμβάνει μισθόν, και συνάγει καρπόν εις ζωήν αιώνων, δια να χαίρη ομού και ο σπείρων και ο θερίζων. Διότι κατά τούτο αληθεύει ο λόγος, Ότι άλλος είναι ο σπείρων, και άλλος ο θερίζων. Εγώ σας απέστειλα να θερίζητε εκείνο εις το οποίον σεις δεν εκοπιάσατε· άλλοι εκοπίασαν, και σεις εισήλθετε εις τον κόπον αυτών.»—Ιωάννης 4:35-38.

10. Πώς θα τελειώση αυτό το έργον; Γιατί όχι με καταστροφή για μας;

¹⁰ Έπειτα από τον θερισμόν αυτόν, αλλά ιδιαίτερα αφού το κήρυγμα του ευαγγελίου εστράφη προς τους απεριτμήτους Εθνικούς και τους εδόθηκε η ευκαιρία να εισέλθουν στην ουράνια βασιλεία, το Ιουδαϊκό έθνος έπαυσε να είναι ο ευνοημένος λαός του Θεού και μαράθηκε όπως η συκιά που καταράσθηκε ο Ιησούς. (Ματθαίος 21:18, 19, 43· Λουκάς 13:6-9· Πράξεις 10:1-48) Σήμερα, έπειτα από όμοιο έργο θερισμού επί τριάντα χρόνια και πλέον, πόσο καλά βλέπομε να προεικονίζεται σ’ αυτόν τον Ιουδαϊκό θερισμό και το αλώνισμα ό,τι είναι τώρα εν προόδω στον «Χριστιανισμό»! Όταν συλλογιζώμεθα το τρομερό τέλος που επήλθε στην Ιουδαϊκή πρωτεύουσα και τους πολιορκημένους κατοίκους της τότε, φρίττομε για το πιο τρομερό τέλος που πρόκειται σύντομα να επέλθη στον υποκριτικό «Χριστιανισμό» και στις συγκεχυμένες θρησκείες του. Εν τούτοις, η καταστροφή αυτή δεν σημαίνει συμφορά για τον αληθινό λαό του Θεού, για τους γνησίους Χριστιανούς. Θα εξαλείψη μια μεγάλη κηλίδα από το άγιο όνομα του Θεού και θα καθαρίση τη γη για την αγνή λατρεία του Ιεχωβά Θεού παντού, με αποτέλεσμα ειρήνη και ευημερία για το ανθρώπινο γένος.

11. Γιατί δεν αποκαλούμε αυτή την περίοδο «ο Ιουδαϊκός αιών»;

¹¹ Τη χρονική περίοδο κατά την οποίαν ανθούσαν τα παλαιά εκείνα συστήματα πραγμάτων δεν θα μπορούσαμε να την προσδιορίσωμε με κάποιο όνομα σαν το «ο Ιουδαϊκός αιών». Γιατί; Διότι άρχισαν προτού υπάρξουν φυσικοί Ιουδαίοι. Επίσης ο Θεός πολιτεύεται τώρα μ’ εκείνους που είναι Ιουδαίοι εσωτερικώς, έχοντας περιτετμημένες τις καρδιές τους. Αυτοί είναι πνευματικοί Ισραηλίτες, οι οποίοι αποτελούν τον Ισραήλ του Θεού». (Ρωμαίους 2:28, 29) Σημειώνομε, λοιπόν, απλώς μια τέτοια χρονική περίοδο από τον Κατακλυσμό και έπειτα, στη διάρκεια της οποίας επεκράτησαν αυτά τα συστήματα πραγμάτων, αλλά δεν της δίνομε όνομα. Ο καιρός αυτών των παλαιών πραγμάτων ετελείωσε πριν από δεκαεννέα αιώνες. Ανήκουν στα περασμένα συστήματα πραγμάτων και στις περασμένες γενεές από τις οποίες ήταν κρυμμένο το ιερό μυστήριο του Θεού σχετικά με τον Χριστό και τους ακολούθους του, το οποίο όμως μυστήριο έγινε τώρα γνωστό στους αγίους Του.—Κολοσσαείς 1:26, 27.

ΤΟ ΝΕΟ, ΠΡΟ ΠΟΛΛΟΥ ΗΔΗ ΣΕ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

12, 13. Πώς η αποκάλυψις του μυστηρίου του Θεού εβελτίωσε τα πράγματα για μας;

¹² Τι μεγαλειώδης πείρα είναι το να ζούμε κάτω από το νέο σύστημα πραγμάτων του Θεού και να ξέρωμε ότι αυτό είναι μόνο ο πρόδρομος εξοχωτέρων πραγμάτων που πρόκειται να έλθουν! Αυτό μεταμορφώνει όλη την ύπαρξί μας που είμεθα αναγκασμένοι τώρα να τη ζήσωμε σ’ αυτόν τον παλαιό κόσμο που μαραίνεται. Τώρα που ο Ιεχωβά Θεός έχει αποκαλύψει το ιερό του μυστήριο, αυτό έκαμε τα πράγματα νέα για μας. Το μυστήριό του ήταν συγκεντρωμένο στον Κεχρισμένο του ή Χριστό, τον οποίον αυτός είχε προείπει και προσκιάσει στις προηγούμενες χιλιετηρίδες. Στον ωρισμένο καιρό ο αγαπητός του Υιός εγκατέλειψε τις ουράνιες αυλές και γεννήθηκε ως άνθρωπος και οι προφητείες σχετικά με αυτόν άρχισαν να εκπληρώνωνται. Τότε το επί πολύν καιρό κρυμμένο μυστήριο αποκαλύφθηκε σ’ εκείνους που επίστεψαν και έλαβαν το πνεύμα του Θεού. Μέσω του Υιού του ο Ιεχωβά Θεός έθεσε τέρμα σ’ εκείνο που ήταν παλαιό για να εισαγάγη το νέο.

¹³ Ο απόστολος είναι σαφής όσον αφορά αυτή τη βελτίωσι των πραγμάτων για μας, λέγοντας: «Δια τούτο εισερχόμενος [ο Ιησούς] εις τον κόσμον, λέγει, “Θυσίαν και προσφοράν δεν ηθέλησας, αλλ’ ητοίμασας εις εμέ σώμα. Εις ολοκαυτώματα και προσφοράς περί αμαρτίας δεν ευηρεστήθης. Τότε είπον, Ιδού, έρχομαι, (εν τω τόμω του βιβλίου είναι γεγραμμένον περί εμού,) δια να κάμω, ω Θεέ, το θέλημά σου.” Αφού είπεν ανωτέρω, “Ότι θυσίαν και προσφοράν και ολοκαυτώματα και προσφοράς περί αμαρτίας, δεν ηθέλησας, ουδέ ευηρεστήθης εις αυτάς·” (αίτινες προσφέρονται κατά τον νόμον·) τότε είπεν, “Ιδού, έρχομαι, δια να κάμω, ω Θεέ, το θέλημά σου.” Αναιρεί το πρώτον, δια τα συστήση το δεύτερον. Με το οποίον θέλημα είμεθα ηγιασμένοι δια της προσφοράς του σώματος του Ιησού Χριστού άπαξ γενομένης.» (Εβραίους 10:5-10) Τώρα, μήπως αυτό ηχεί σαν δημιουργία νέων πραγμάτων για μας που ζητούμε ζωή και ευτυχία; Για να το πούμε συνοπτικά, αυτή η αντικατάστασις της πρώτης σειράς θυσιών με το δεύτερο είδος θυσίας που πραγματικά αγιάζει, σημαίνει ένα νέον αρχιερέα του Θεού. Σημαίνει μια νέα σχέσι των λάτρεων με τον Θεό.

14, 15. Γιατί ήταν αναγκαία μια νέα διαθήκη; Πώς η υπόσχεσις του Θεού γι’ αυτήν επηρέασε τη διαθήκη του Νόμου;

¹⁴ Πόσο πιο πολύ ικανοποιητικό είναι τούτο από το παλαιό! Το Λευιτικό ιερατείο, που προσέφερε απλώς θυσίες ζώων και φυτικές προσφορές, είχε τεθή στο αξίωμα αυτό κάτω από την παλαιά διαθήκη του Νόμου που είχε κάμει ο Θεός με τους φυσικούς Ισραηλίτες μέσω του Μωυσέως. Οι ιερείς, λοιπόν, αυτοί αποτελούσαν μέρος του αρχαίου συστήματος πραγμάτων που υφίστατο κάτω από τη διαθήκη του Νόμου. Οι θυσίες που προσέφεραν δεν μπορούσαν ποτέ να αφαιρέσουν τις ανθρώπινες αμαρτίες και να τελειοποιήσουν τους ανθρώπους, και επομένως ήσαν απλώς εικόνες της μελλούσης πραγματικής θυσίας. Αν επρόκειτο οι άνθρωποι να αποκτήσουν διαρκή ωφέλεια, ήταν βέβαια αναγκαίο ένα νέο και καλύτερο σύστημα πραγμάτων, και ο Θεός το εδημιούργησε δια του Υιού του Ιησού Χριστού. (Εβραίους 1:1, 2) Η παλαιά διαθήκη του Νόμου εμπόδιζε τον Ιησούν τον Μεσσία να γίνη ιερεύς επάνω στη γη και κατεδίκαζε μόνο τους ανθρώπους για τις αμαρτίες αντί να τους ανακουφίζη απ’ αυτές. Αν επρόκειτο, λοιπόν, να υπάρξη ένας νέος αρχιερεύς του Θεού με μια θυσία που ν’ αφαιρή αμαρτίες, και αν ο Αρχιερεύς αυτός επρόκειτο να είναι ο Μεσσίας από τη φυλή του Ιούδα, τότε έπρεπε να υπάρξη μια νέα διαθήκη. Ο Ιησούς Χριστός έγινε Αρχιερεύς με τον όρκο που έδωσε ο Ιεχωβά Θεός, και έπειτα του εδόθηκε να είναι ο Αρχιερεύς της νέας διαθήκης. Τι αυτό σημαίνει διαβάζομε:

¹⁵ «Διότι εάν η πρώτη εκείνη [διαθήκη] ήτο άμεμπτος, δεν ήθελε ζητείσθαι τόπος δια την δευτέραν· διότι μεμφόμενος αυτούς, λέγει, “Ιδού, έρχονται ημέραι λέγει Κύριος [Ιεχωβά, Μ.Ν.Κ.], και θέλω συντελέσει επί τον οίκον του Ισραήλ και επί τον οίκον του Ιούδα διαθήκην καινήν· . . . Διότι αύτη είναι η διαθήκη την οποίαν θέλω κάμει προς τον οίκον του Ισραήλ μετά τας ημέρας εκείνας, λέγει Κύριος [Ιεχωβά, Μ.Ν.Κ.], Θέλω δώσει τους νόμους μου εις την διάνοιαν αυτών, και θέλω γράψει αυτούς επί της καρδίας αυτών, και θέλω είσθαι εις αυτούς Θεός, και αυτοί θέλουσιν είσθαι εις εμέ λαός. Και δεν θέλουσι διδάσκει έκαστος τον πλησίον αυτού, και έκαστος τον αδελφόν αυτού, λέγων, Γνώρισον τον Κύριον [Ιεχωβά, Μ.Ν.Κ.]· διότι πάντες θέλουσι με γνωρίζει από μικρού έως μεγάλου αυτών. Διότι θέλω είσθαι ίλεως εις τας αδικίας αυτών, και τας αμαρτίας αυτών, και τας ανομίας αυτών δεν θέλω ενθυμείσθαι πλέον.” Λέγων δε “καινήν,” έκαμε παλαιάν την πρώτην· το δε παλαιούμενον και γηράσκον, είναι πλησίον αφανισμού.»—Εβραίους 8:7-13.

16, 17. Με τις υπηρεσίες του Χριστού τι ετερμάτισε ο Θεός και τι εγκαινίασε; Τι, λοιπόν, εσήμαινε αυτό σχετικά με συστήματα πραγμάτων;

¹⁶ Μέσω της υπηρεσίας του Χριστού ως μεσίτου μεγαλυτέρου από τον προφήτη Μωυσή και μέσω της υπηρεσίας του ως Αρχιερέως που εθυσίασε τον εαυτό του, ο Ιεχωβά Θεός αντικατέστησε την παλαιά διαθήκη του Νόμου με τη νέα διαθήκη. Όταν ο Θεός προσήλωσε την παλαιά διαθήκη στο ξύλο του μαρτυρίου επάνω στο οποίο εθυσιάσθηκε ο Ιησούς Χριστός, παρήλθε ένα σύστημα πραγμάτων ηλικίας 1.545 ετών, το οποίον άλλοτε εσχετίζετο με τους φυσικούς Ιουδαίους ή Ισραηλίτες. Στην ημέρα της Πεντηκοστής του 33 μ.Χ. ο αναστημένος και δοξασμένος Ιησούς στον ουρανό, εγκαινίασε τη νέα διαθήκη για τους πιστούς ακολούθους του επάνω στη γη. Τότε οι Χριστιανοί μαθηταί απεκυήθησαν με το εκχυμένο πνεύμα του Θεού και έγιναν πνευματικοί Ισραηλίτες, ή Ιουδαίοι «εν τω κρυπτώ».

¹⁷ Δεν εσήμαινε, λοιπόν, αυτό την εισαγωγή νέων συστημάτων πραγμάτων; Αυτό πρέπει να περιλαμβάνεται στη σημασία των λόγων του αποστόλου όταν λέγη: «Όθεν εάν τις ήναι εν Χριστώ, είναι νέον κτίσμα [καινή κτίσις, Κείμενον]· τα αρχαία παρήλθον, ιδού τα πάντα έγειναν νέα. Τα δε πάντα είναι εκ του Θεού, όστις διήλλαξεν ημάς προς εαυτόν δια του Ιησού Χριστού, και έδωκεν εις ημάς την διακονίαν της διαλλαγής.» (2 Κορινθίους 5:17, 18) Ένα τέτοιο πράγμα σαν αυτήν την «καινήν κτίσιν» που είναι σε ενότητα με τον Χριστό, την Κεφαλή, δεν υπήρξε ποτέ προηγουμένως, δεν υπήρξε σε όλο το σύμπαν του Θεού. Δεν θα μπορούσε λοιπόν να συμβαίνη αλλιώς παρά ότι νέα συστήματα πραγμάτων έπρεπε να εισαχθούν, και μάλιστα σχετικά με την Χριστιανικήν «καινήν κτίσιν». Τέτοια νέα συστήματα εισήχθησαν. Αυτό έδειξε ο Ιεχωβά Θεός όταν περιέγραψε τα ευεργετήματα της νέας διαθήκης, λέγοντας ότι θα αφαιρούσε πραγματικά τις αμαρτίες μέσω αυτής από εκείνους τους πνευματικούς Ισραηλίτες που θα ελαμβάνοντο στη διαθήκη και ότι όλοι αυτοί θα εδιδάσκοντο από τον Ιεχωβά και όλοι θα τον εγνώριζαν από τον μικρότερο έως τον μεγαλύτερό τους.—Ιερεμίας 31:31-34.

18. Τι βλέπομε, λοιπόν, τώρα δια πίστεως; Πώς εκτιμούμε περισσότερο το Αποκάλυψις 13:8 σχετικά με το Αρνίον;

¹⁸ Ήταν, πράγματι, η είσοδος μιας θαυμαστής εποχής, μιας εποχής νέων πραγμάτων, για τα οποία είχαν προφητεύσει εμπνευσμένοι άνθρωποι του Θεού και γι’ αυτά είχαν ρίξει σκιές προηγουμένως οι θυσίες, οι εορτές και οι νόμοι της παλαιάς διαθήκης. Οι πραγματικότητες που εισήχθησαν τώρα ξεπέρασαν σε αίγλη ό,τι είχαν οραματισθή οι αρχαίοι άνδρες της πίστεως· και τώρα δια πίστεως και με τη διαφώτισι του πνεύματος του Θεού τα παρατηρούμε. Συνεπώς ο απόστολος γράφει: «Δια πίστεως εννοούμεν ότι οι αιώνες [συστήματα πραγμάτων, Μ.Ν.Κ.] εκτίσθησαν [«κατηρτίσθαι», Κείμενον· ετοιμάσθηκαν, διευθετήθηκαν] με τον λόγον του Θεού, ώστε τα βλεπόμενα δεν έγειναν εκ φαινομένων.» (Εβραίους 11:3) Τώρα μπορούμε να δούμε ότι το Αποκάλυψις 13:8 εννοεί κάτι περισσότερο από ό,τι προηγουμένως εκτιμούσαμε, όταν μιλή για τον Ιησού Χριστό ως ‘το Αρνίον το εσφαγμένον από καταβολής κόσμου’. Το θεμέλιο ενός νέου κόσμου ετέθη πράγματι με τη θυσία που αυτός προσέφερε πριν από δεκαεννέα αιώνες. Το γεγονός αυτό τονίζεται από τον απόστολο Παύλο όταν δείχνη ότι η θυσία του Αρχιερέως Ιησού Χριστού δεν χρειάζεται να επαναληφθή, με τα εξής λόγια: «Ουδέ δια να προσφέρη πολλάκις εαυτόν, . . . (διότι έπρεπε τότε πολλάκις να πάθη από καταβολής κόσμου).» (Εβραίους 9:25, 26) Ποιου κόσμου; ρωτούμε. Βέβαια, του νέου κόσμου που αποτελείται από νέους ουρανούς και νέαν γην, όπου πρόκειται να κατοική δικαιοσύνη. Με τη θυσία του ο Ιησούς έθεσε το θεμέλιο για να σωθούν πλάσματα επάνω στη γη από την αμαρτία και τον θάνατο για να ζήσουν στους νέους ουρανούς και στη νέα γη του δικαίου νέου κόσμου. Από την κατάθεσι του θεμελίου του κόσμου αυτού ακριβώς και έπειτα δεν χρειάζεται να πάθη πολλές φορές για να καταστήση το νέο κόσμο βέβαιο και μόνιμο, διότι η θυσία του ήταν τελεία και ανταπεκρίνετο σε κάθε απαίτησι της δικαιοσύνης.

19. Με τη θυσία του σε ποιές άλλες απαιτήσεις ανταπεκρίθη ο Ιησούς;

¹⁹ Κάτι περισσότερο ακόμη! Η θυσία του Ιησού ανταπεκρίθη στις αυστηρές απαιτήσεις με τις οποίες θα εδίδετο ρητή απάντησις στο προεξέχον ζήτημα ενώπιον ολοκλήρου του σύμπαντος, δηλαδή, Μπορεί ο Ιεχωβά Θεός να διατηρήση την κυριαρχία του επάνω σε όλη την κτίσι, και θα μείνη τάχα ο ύψιστος Υιός του Θεού πιστός στην παγκόσμια κυριαρχία του Πατρός του; Ο Σατανάς ο συκοφάντης είπε Όχι, και ασκώντας την πλήρη πίεσι ολοκλήρου του κόσμου του, προσπάθησε να κάμη τον Ιησού να πη Όχι! Αλλά η εκούσια, νομοταγής θυσία του Ιησού, του Υιού του Θεού, απήντησε Ναι! Με την υπακοή του ως ένα θυσιαστικό θάνατο επάνω σ’ ένα ξύλο μαρτυρίου ο Ιησούς παρέμεινε πιστός στην παγκόσμια κυριαρχία του Ιεχωβά και εκράτησε σταθερά την ακεραιότητα του προς τον Θεό του. Μετά το βάπτισμα του στον Ιορδάνη ποταμό εχρίσθη με το πνεύμα του Θεού για να είναι ο Βασιλεύς του νέου κόσμου, και με την ακεραιότητά του προς τον Θεό, ο οποίος του έδωσε το βασιλικό χρίσμα, ο Ιησούς Χριστός απέδειξε το δικαίωμά του στη Βασιλεία. Έτσι κατέστησε βέβαιο ότι θα υπήρχε μια Βασιλεία για να κυβερνήση δίκαια τον νέο κόσμο. Με τη θυσία του ελύτρωσε τους ανθρώπους, όχι μόνο εκείνους στους οποίους θα εδίδετο η άνω κλήσις για να άρχουν μαζί του στη βασιλεία των ουρανών, αλλά και εκείνους επίσης από το ανθρώπινο γένος που θα εγίνοντο οι επίγειοι υπήκοοί του στο νέο κόσμο.

20. Γιατί το θεμέλιο του νέου κόσμου παρέμεινε στερεό όλον αυτόν τον καιρό:

²⁰ Έτσι με μια διπλή έννοια ετέθη το θεμέλιο του νέου κόσμου με την τελεία θυσία του Ιησού. Για να μπορέση αυτός να γίνη μια μέρα Βασιλεύς ενθρονισμένος για να κυβερνήση, και για να μπορέση να ενεργήση ως Αρχιερεύς και να εφαρμόση τα οφέλη της ανθρωπίνης θυσίας του, ο Παντοδύναμος Θεός ανέστησε τον Ιησού Χριστό από τους νεκρούς ως αθάνατον πνευματικόν Υιόν και τον εισήγαγε στην ουρανία του παρουσία. Το αποτέλεσμα ήταν ότι το θεμέλιο του νέου κόσμιου παρέμεινε στερεό και αμετακίνητο μέσα από όλες τις καταιγίδες και τις επιθέσεις των περασμένων χιλίων εννεακοσίων ετών, σήμερα δε χαιρετίζομε με ευφροσύνη την έναρξι της εισόδου του νέου κόσμου με τον Ιησού Χριστό ως τον κεχρισμένο Βασιλέα του Θεού.

ΠΑΡΟΥΣΑ ΑΠΟΛΑΥΣΙΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ

21. Για να έχωμε νέα συστήματα ήταν ανάγκη να περιμένομε ως το νέο κόσμο; Πώς συμβαίνει αυτό;

²¹ Ο ερχόμενος νέος κόσμος είναι ένα από τα νέα συστήματα πραγμάτων που ο Θεός δημιουργεί μέσω του Υιού του. Αλλά αφού ετέθη το θεμέλιο του, δεν ήταν ανάγκη να περιμένωμε ως την πραγματική εγκαθίδρυσι του νέου κόσμου για να απολαύσωμε νέα συστήματα πραγμάτων. Οι Χριστιανοί που εφέρθηκαν στη νέα διαθήκη από την Πεντηκοστή του έτους 33 και έπειτα, απήλαυσαν τις νέες διευθετήσεις και προμήθειες. Όχι κατά γράμμα ναός στην Ιερουσαλήμ, όχι Λευιτικό ιερατείο, όχι θυσίες ζώων που θα ήταν ανάγκη να προσφέρωνται επανειλημμένως όταν αρχίζη και όταν τελειώνη ο χρόνος, όχι συνειδήσεις βεβαρημένες με ενοχή αμαρτίας για την οποία ο Νόμος του Μωυσέως καταδικάζει τους ανθρώπους, όχι, κανένα από όλα αυτά τα πράγματα για μας! Ήλθαμε στη Νέα Ιερουσαλήμ την πρωτεύουσα του σύμπαντος του Θεού. Έχομε ένα νέο Ναό, του οποίου ο Ιησούς Χριστός είναι ο πρωταρχικός ακρογωνιαίος λίθος και όλοι οι πνευματικοί του ακόλουθοι είναι ζώντες λίθοι, οικοδομημένοι επάνω σ’ αυτόν ως θεμέλιον. Έχομε ένα νέον αρχιερέα, μια νέα θυσία ανωτέρου είδους που πραγματικά καθαρίζει αμαρτίες με το αίμα της, ένα νέο νόμο εγγεγραμμένο όχι επάνω σε λίθινες πλάκες αλλά επάνω στις καρδιές μας, ένα νέον μεσίτη μεταξύ Θεού και ανθρώπων, μια νέα διαθήκη. Κάτι περισσότερο; Μάλιστα, νέα γνώσι, νέα έργα του Θεού προς εκπλήρωσιν των αρχαίων του προφητειών, σκιών και τύπων, νέα διακονία, και νέα σχέσι που εμείς έχομε με τον Θεό ως το νέο του έθνος του πνευματικού Ισραήλ και ως υιοί του που το πνεύμα τους κράζει προς αυτόν, «Αββά, ο Πατήρ!» Οι αληθινοί Χριστιανοί, που εζούσαν σύμφωνα με τα προνόμια τους, απήλαυσαν επί πολύν καιρό αυτά τα πράγματα δια μέσου των αιώνων. Σήμερα τα απολαμβάνει ένα πιστό υπόλοιπο των συγκληρονόμων του Χριστού. Όλα αυτά τα νέα πράγματα που λειτουργούν μαζί ως νέα συστήματα πραγμάτων από την Πεντηκοστή και έπειτα, είναι προκαταρκτικά και προπαρασκευαστικά του νέου κόσμου του Θεού. Αποτελούν απόλυτη εγγύησι της πλήρους ελεύσεως του νέου κόσμου.

22. Γιατί εκείνοι που είναι κάτω από τη νέα διαθήκη δεν έχουν το πνεύμα τον κόσμου τούτου; Ποια είναι η μητέρα των και μέσω τίνος;

²² Από τον θάνατο, την ανάστασι και την ανάληψι του Χριστού στον ουρανό, όλα αυτά τα πράγματα υπήρξαν αληθινά ακόμη και εν μέσω του παλαιού αυτού κόσμου. Η νέα διαθήκη δεν αποτελεί μέρος των διευθετήσεων του παλαιού κόσμου, αλλά λαμβάνει από τον κόσμον αυτόν ένα λαόν για το όνομα του Ιεχωβά. (Πράξεις 15:14) Αυτοί δεν αποτελούν πλέον μέρος του παλαιού κόσμου, όπως και ο Ιησούς ο Μεσίτης των δεν απετέλεσε ποτέ μέρος αυτού. Ο δε Θεός εξέλεξε ως λαόν του εκείνους που δεν εκτιμά ο κόσμος αυτός. Για να μιλήσωμε εικονικά, αυτοί σταυρώνονται ως προς τον κόσμον αυτόν και, από το άλλο μέρος, ο κόσμος σταυρώνεται ως προς αυτούς σαν ένα πράγμα καταδικασμένο σε καταστροφή. Και έτσι δεν έχουν το πνεύμα του, ούτε ακολουθούν τη σοφία του. (Ιωάννης 8:23· 15:19· 17:6, 14, 16· 1 Κορινθίους 1:27, 28· Γαλάτας 6:14· 1 Κορινθίους 2:12· 3:19) Αυτοί, όπως μας λέγει ο απόστολος, είναι οι «γευθέντες τον καλόν λόγον του Θεού και τας δυνάμεις του μέλλοντος αιώνος [συστήματος πραγμάτων, Μ.Ν.Κ.]», Ο απόστολος λέγει σ’ εκείνους που είναι τέκνα του Θεού στη νέα διαθήκη, ότι η μητέρα των δεν είναι η οργάνωσις υπό την διαθήκη του Μωσαϊκού νόμου που εξεικονίζετο από την δούλην Άγαρ. Η μητέρα των είναι σαν την ελεύθερη γυναίκα στην οποίαν ανήκε η Άγαρ, σαν την Σάρρα την αληθινή γυναίκα του Αβραάμ. Ο Αβραάμ που εθυσίασε τον αγαπητό του υιό όταν εδόθη η θεία διαταγή εξεικόνιζε τον Ιεχωβά Θεό, η δε γυναίκα του Σάρρα εξεικόνιζε την αγία οργάνωσι που είναι η μητέρα ή εκείνη που παράγει τα τέκνα του Θεού. Αυτή δεν αποτελεί μέρος αυτού του παλαιού κόσμου, αλλά είναι καθαρή απ’ αυτόν και υψηλή επάνω από αυτόν. Αυτή είναι ουρανία, σαν τον Θεό, και τελείως υποκείμενη σ’ αυτόν και αφωσιωμένη στους σκοπούς του. Η επίγειος Ιερουσαλήμ δεν είναι το σύμβολό της. «Η δε άνω Ιερουσαλήμ», λέγει ο απόστολος Παύλος στους Χριστιανούς που βρίσκονται στη νέα διαθήκη, «είναι ελευθέρα, ήτις είναι μήτηρ πάντων ημών.» (Εβραίους 6:5 και Γαλάτας 4:24-31) Μέσω της νέας διαθήκης αυτή παράγει τα πνευματικά τέκνα του Θεού που πρόκειται να είναι συγκληρονόμοι με τον Ιησού Χριστό στην ουράνια βασιλεία.

23. Γιατί δεν μπορούμε να προσδιορίσωμε τον χρόνο της νέας διαθήκης ως «Ευαγγελικόν αιώνα»;

²³ Τη χρονική αυτή περίοδο, κατά την οποίαν η νέα διαθήκη είναι σε ισχύν και κατά την οποία το ευαγγέλιον της Βασιλείας κηρύττεται από εκείνους που τελούν υπό τη διαθήκη, δεν πρέπει να την προσδιορίζωμε με κάποιο όνομα σαν το «Ευαγγελικός αιών». Ας θυμηθούμε ότι το ευαγγέλιο ή οι καλές αγγελίες δεν άρχισαν να κηρύττωνται για πρώτη φορά όταν έγινε η νέα διαθήκη. Όχι· διότι εις Γαλάτας 3:8 διαβάζομε: «Προϊδούσα δε η γραφή ότι εκ πίστεως δικαιόνει τα έθνη ο Θεός, προήγγειλεν [προευηγγελίσατο, Κείμενον] εις τον Αβραάμ, “Ότι θέλουσιν ευλογηθή εν σοι πάντα τα έθνη”.» Ούτε μπορούμε να πούμε ότι το σύστημα πραγμάτων της νέας διαθήκης τελειώνει με την ερχόμενη μάχη του Αρμαγεδδώνος, στην οποίαν αυτός ο κόσμος θα καταστραφή. Αφού τα πνευματικά τέκνα του Θεού που τελούν υπό τη νέα διαθήκη θα έχουν ένα υπόλοιπο που θα επιζήση από τον Αρμαγεδδώνα στο νέο κόσμο, έπεται ότι αυτό το σύστημα της νέας διαθήκης πρέπει να διαρκέση έως μετά τον Αρμαγεδδώνα. Πρέπει να διαρκέση, μαζί με τις διατάξεις του, ώσπου η δύναμις του Θεού να μεταθέση το πιστό του υπόλοιπο από τη γη και να το δοξάση μαζί με τον Ιησού Χριστό στην ουράνια βασιλεία. Επομένως το τέλος της διατάξεως της νέας διαθήκης δεν έρχεται στο τέλος του παλαιού αυτού κόσμου της διακυβερνήσεως του Σατανά. Πρέπει να περιμένωμε ακόμη να ιδούμε όταν ο Ιεχωβά Θεός θα φέρη τη νέα διαθήκη στο επιτυχές της τέλος. Τότε θα φέρη όλους τους πνευματικούς του υιούς στους «επερχομένους αιώνας [συστήματα πραγμάτων, Μ.Ν.Κ.]», όπου πρόκειται να δειχθή ‘ο υπερβάλλων πλούτος της χάριτος αυτού δια της προς ημάς αγαθότητος εν Χριστώ Ιησού—Εφεσίους 2:7.

24. Μήπως το τέλος της νέας διαθήκης τερματίζει την Αβρααμιαία διαθήκη; Γιατί;

²⁴ Ένα πράγμα είναι βέβαιο: Το τέλος της νέας διαθήκης δεν φέρνει το τέλος της διαθήκης του Θεού με τον Αβραάμ, στον οποίον αυτός διεκήρυξε την καλή αγγελία, «Θέλουσιν ευλογηθή εν σοι πάντα τα έθνη.» Η Αβρααμιαία αυτή διαθήκη είναι μια «αιωνία διαθήκη». (Ψαλμός 105:8-10) Θα εκταθή δια μέσου των χιλίων ετών της βασιλικής διακυβερνήσεως του Χριστού για την ευλογία όλων των επιγείων υπηκόων του, αδιάφορο ποιας εθνικότητος μπορεί να υπήρξαν σ’ αυτόν τον παλαιό κόσμο.