Ένας Τρόπος Τακτοποιήσεως Διαφορών

Σ’ ΑΥΤΟΥΣ τους τόσο κρίσιμους καιρούς, άνθρωποι και έθνη ομοίως συχνά αποδεικνύονται «αδιάλλακτοι.» Συχνά το μόνο σημείο στο οποίο συμφωνούν τα διαφωνούντα μέρη, είναι ότι διαφωνούν.—2 Τιμ. 3:1, 3.

Αλλά όταν γίνωνται αδικίες η παρεξηγήσεις, υπάρχει κάποιος βέβαιος τρόπος για να τις τακτοποιήσετε, να τις κάνετε να ξεχασθούν;

Ναι, υπάρχει. Όταν εφαρμόζεται αυτός ο τρόπος ακριβώς όπως υποδεικνύεται και με κατάλληλη άποψι, λύνει τις διαφορές δίκαια, και, στις περισσότερες περιπτώσεις αίσια. Αλλά θα λειτουργήση ομαλά και ανταποδοτικά για όλους τους ενδιαφερομένους μόνο αν όλα τα μέρη συμφωνήσουν να δεχθούν και να υπακούσουν στις αρχές που επικαλούνται.

Αυτές οι αρχές εξετάσθησαν στις οδηγίες που έδωσε ο Ιησούς Χριστός για καθοδήγησι των Χριστιανικών Εκκλησιών του πρώτου αιώνα. Αυτές οι αρχές χρησιμοποιούνται ακόμη αποτελεσματικά στις εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά σ’ όλο τον κόσμο. Ας εξετάσωμε αυτές τις αρχές, διότι είναι ωφέλιμες για όλους εκείνους που προσπαθούν να τακτοποιήσουν προσωπικές διαφορές.

Ο Ιησούς Χριστός συνώψισε τον τρόπο σε τρία βήματα:

ΒΗΜΑ ΠΡΩΤΟ:

«Εάν δε αμαρτήση εις σε ο αδελφός σου, ύπαγε και έλεγξον αυτόν μεταξύ σου και αυτού μόνου· εάν σου ακούση, εκέρδησας τον αδελφόν σου.»—Ματθ. 18:15.

Δεν είναι γενικά πιο ευγενικό και καλό, όταν συζητούνται σφάλματα, να συζητούνται ιδιαιτέρως; Αλλά εδώ ο Ιησούς δεν αναφερόταν σε μικροδιαφορές. Όπως αποκαλύπτουν τα συμφραζόμενα, αναφερόταν σε ζητήματα αρκετά σοβαρά που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην απομάκρυνσι ενός ατόμου από την εκκλησία των πιστών.

Γιατί «Μεταξύ Σου και Αυτού Μόνου»;

Δείτε μερικούς λόγους για τους οποίους το πρώτο βήμα πρέπει να γίνη αυστηρά ανάμεσα σας, ιδιαιτέρως, άτομο προς άτομο. Κατ’ αρχήν, η απόφασίς σας να κοινολογήσετε το ζήτημα, απαιτεί από σας να εξετάσετε τα προσωπικά σας κίνητρα. Θέλετε απλώς να ‘ξεθυμάνετε’; Ή μήπως ζητάτε ανταπόδοσι; Είναι το ζήτημα, πραγματικά τόσο σοβαρό; Έχετε πράγματι αδικηθή τόσο τρομερά; Μήπως ήταν απλώς ένα λάθος ; Θυμηθήτε ποιο πρέπει να είναι το κίνητρο σας: να κερδίσετε τον αδελφό σας. Να τον κερδίσετε, να τον ξαναφέρετε πίσω. Να τον βοηθήσετε να παραμείνη μαζί σας δούλος του Θεού.

Η προσπάθεια σας να κρατήσετε το ζήτημα αυστηρά προσωπικό, πρέπει να κερδίση το σεβασμό του. Χρειάζεται θάρρος να τον πλησιάσετε προσωπικά. Πόσο πιο εύκολο θα ήταν να πήτε τα παράπονα σας στους άλλους. Αλλά θα ήταν αυτό σε αρμονία με το «Βήμα Πρώτο»;

Επίσης, με το να αποκαλύψετε τις λεπτομέρειες της διαφοράς σας σε άλλους μπορεί και σεις ο ίδιος να βρεθήτε σε δύσκολη θέσι και ταπεινωμένος. «Εκδίκασον την δίκην σου μετά του πλησίον σου· και μη ανακάλυπτε το μυστικόν άλλου· μήποτε ο ακούων σε ονειδίση και η καταισχύνη σου δεν εξαλειφθή.» (Παρ. 25:9, 10) Πώς θα μπορούσε εκείνος που ακούει να σας ονειδίση; Με το να σας ρωτήση, «Έκανες το Πρώτο Βήμα;» Όταν ομολογήσετε ότι δεν το κάνατε, αυτός μπορεί να σας θυμίση ότι υπάρχουν τουλάχιστον δύο πλευρές σε κάθε ζήτημα, η δική σας και του άλλου. Και, πολύ συχνά, ακόμη και μια τρίτη, η δίκαιη πλευρά. «Ο πρωτολογών εν τη κρίσει αυτού φαίνεται δίκαιος· αλλ’ ο αντίδικος αυτού έρχεται και εξελέγχει αυτόν.» (Παρ. 18:17) Ο Ιησούς, φυσικά, αναφερόταν σ’ ένα αναμφισβήτητο σφάλμα, σε μια ασυγχώρητη αμαρτία. Αλλά είναι η απόδειξίς σας πέρα από κάθε αμφιβολία και η αντίληψίς σας του πράγματος πέρα από κάθε έλεγχο; Ποιος καλύτερος τρόπος υπάρχει να το καθορίσετε αυτό, από την προσωπική συζήτησι του ζητήματος;

Και τι θα γίνη αν τα πράγματα αντιστραφούν; Τι θα γίνη αν το άλλο άτομο πιστεύη ότι σεις τον αδικήσατε; Δεν θα θέλατε να το μάθετε ώστε να μπορέσετε να τακτοποιήσετε το ζήτημα; Αυτό θα σας έδινε την ευκαιρία να τον ελέγξετε και να ‘ειρηνεύσης μαζί του ταχέως’; (Ματθ. 5:25) Δεν θα ήταν αυτό καλύτερο από το ν’ αφήσετε τα παράπονα να πληγώνουν και να φουντώνουν, μέχρις ότου, πιθανώς ο προσβληθείς κοινολόγηση τα δικά του παράπονα εναντίον σας;

Αλλά τι θα γίνη αν αποτύχη το Πρώτο Βήμα; Νομίζετε ακόμη ότι πρέπει να προσπαθήσετε να κερδίσετε τον αδελφό σας επιμένοντας στο ζήτημα; Μέχρι τώρα, οι διαφορές σας έχουν κρατηθή σε αυστηρή εχεμύθεια, τουλάχιστον από σας, Τι θα γίνη στη συνέχεια;

ΒΗΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ:

«Εάν όμως δεν ακούση, παράλαβε μετά σου έτι ένα ή δύο, δια να βεβαιωθή πας λόγος επί στόματος δύο μαρτύρων ή τριών.»—Ματθ. 18:16.

Γιατί να Πάρετε «Έτι Ένα ή Δύο»;

Γνωρίζετε ένα ή δύο άτομα που είναι ώριμα και ίσως πεπειραμένα στην κατάστασι που έχει δημιουργηθή, και τα οποία θα ήταν αντικειμενικά και αμερόληπτα απέναντι και στους δυο σας; Αν όχι, ίσως ένας πρεσβύτερος της εκκλησίας θα μπορούσε να υποδείξη κάποιον, ακόμη και να διευθετήση τη συνάντησι.

Αλλά μήπως αυτό σημαίνει ότι τώρα είσθε ελεύθερος να κοινολογήτε τα παράπονα ή τις κατηγορίες σας σ’ οποίον συναντάτε; Όχι, βέβαια. Απλώς λέτε δυο λόγια για την περίπτωσι, ‘Έχω ένα πρόβλημα με τον Τάδε, και φοβάμαι ότι αυτό επηρεάζει την πνευματική του ευημερία. Δοκίμασα το Πρώτο Βήμα και απέτυχα να τον κερδίσω. Τώρα ζητώ βοήθεια για να κάνω το Δεύτερο Βήμα. Θέλω ένα ή δύο άτομα να συναντηθούν μαζί μας και να ακούσουν και τις δύο πλευρές.’ Κανείς δεν πρέπει ν’ ακούση τις λεπτομέρειες από το ένα ή το άλλο μέρος, ώσπου, να γίνη η συνάντησις. Μ’ αυτό τον τρόπο κανείς δεν θα σχηματίση προκατειλημμένη άποψι, ούτε θα ακούση κανένα από σας να λέη πράγματα πίσω από την πλάτη του άλλου, που ίσως δεν θα τα λέγατε μπροστά στον άλλο.

Το Δεύτερο Βήμα δεν είναι ακρόασις ενώπιον της δικαστικής επιτροπής. Είναι απλώς μια ενισχυμένη προσπάθεια για να κερδίσετε τον αδελφό σας. Αντί να προσπαθήσετε τώρα μόνος, έχετε τη βοήθεια ενός ή δύο ακόμη. Αν τα αποδεικτικά σας στοιχεία είναι αδιάψευστα και η στάσις σας είναι πράγματι τέτοια για να ‘κερδίσετε τον αδελφό σας,’ τώρα έχετε μάρτυρες.

Αλλά τι γίνεται αν αποτύχη και το Δεύτερο Βήμα; Τουλάχιστον έχετε κοινοποιήσει το ζήτημα μόνο σε άτομα Γραφικά εξουσιοδοτημένα για να το ακούσουν. Υποστηρίζεσθε τώρα από αξιόπιστους μάρτυρες ότι ο προσβαλών είναι υπεύθυνος για ένα ζήτημα που θα μπορούσε να σημάνη την αποκοπή του από τη συναναστροφή της εκκλησίας. Αλλά αυτό περιλαμβάνει ένα

ΒΗΜΑ ΤΡΙΤΟ:

«Εάν παρακούση αυτών, ειπέ τούτο προς την εκκλησίαν.»—Ματθ. 18:17.

Πώς να το ‘Πήτε στην Εκκλησία’;

Η εκκλησία αντιπροσωπεύεται από το πρεσβυτέριο. Και σ’ αυτή την περίπτωσι η εκκλησία αντιπροσωπεύεται από μια δικαστική επιτροπή, διωρισμένη από τα ίδια τα μέλη της, ή από κάποια άλλη αρμόδια εξουσία. Έτσι τώρα το πρόβλημα σας τίθεται στην προσοχή των πρεσβυτέρων. Πώς;

Ζητάτε ακρόασι ενώπιον ολοκλήρου του πρεσβυτερίου; Θα ήταν αυτό απαραίτητο ή πρακτικό; Σ’ αυτό το σημείο δεν ζητάτε να σας ακούση κάποιος απ’ αυτούς, τουλάχιστον χωρίς να είναι παρών και ο υπαίτιος. Ζητάτε ακρόασι ενώπιον διορισμένης δικαστικής επιτροπής. Απλώς γνωστοποιείτε σ’ ένα ή περισσότερους πρεσβυτέρους ότι έχετε ένα πρόβλημα με τον Τάδε και ότι κάνατε το Πρώτο και Δεύτερο Βήμα. Τώρα ζητάτε να γίνη το Τρίτο Βήμα:

«Αλλ’ εάν και της εκκλησίας [μέσω της δικαστικής της επιτροπής] παρακούση [ο υπαίτιος], ας είναι εις σε ως ο εθνικός και ο τελώνης.»—Ματθ. 18:17.

Τρεις φορές προσπαθήσατε να κερδίσετε τον αδελφό σας. Σε κάθε προσπάθεια προχωρήσατε με τον ορθό τρόπο. Επίσης τα γεγονότα της υποθέσεως δεν κοινολογήθηκαν σε κανένα εκτός από κείνους που ήσαν Γραφικά εξουσιοδοτημένοι να τα ακούσουν και να αποφανθούν. Από τη δική σας πλευρά λοιπόν, η υπόθεσις δεν έγινε θέμα συζητήσεως στην εκκλησία.

Ασφαλώς, δεν μπορούν να τακτοποιηθούν όλες οι διαφορές έτσι ώστε να κερδίσετε τον αδελφό σας, αν κι ο ίδιος δεν το επιθυμή. Αλλά μολονότι αισθανθήκατε υποχρεωμένος να γνωστοποιήσετε το ζήτημα στον αναγκαίο βαθμό, το κίνητρο σας απέβλεπε πραγματικά στην ειρήνη. «Ει δυνατόν, όσον το αφ’ υμών ειρηνεύετε μετά πάντων ανθρώπων.»—Ρωμ. 12:18.

Αυτές οι αρχές που εξέθεσε ο Ιησούς για την τακτοποίησι διαφορών είναι πρακτικές. Φέρνουν αποτέλεσμα. Αν όλοι ακολουθούσαν αυτές τις Χριστιανικές αρχές, ο κόσμος ασφαλώς θα ήταν καλύτερος για να ζούμε.