Συνεργαζόμενοι Πλήρως με τους Διωρισμένους του Θεού

«Πείθεσθε εις τους προεστώτες σας, και υπακούετε· διότι αυτοί αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών σας, ως μέλλοντες να αποδώσωσι λόγον· διά να κάμνωσι τούτο μετά χαράς, και μη στενάζοντες· διότι τούτο δεν σας ωφελεί.»—Εβρ. 13:17.

 1. Τι επιθυμούν διακαώς να δουν όλοι εκείνοι που αγαπούν δικαιοσύνη; Πώς είναι δυνατόν αυτό;

ΕΙΣΘΕ ένα άτομο που αγαπά την ευθύτητα και τη δικαιοσύνη; Αν ναι, δεν ποθείτε από την καρδιά σας διακαώς να μη υπάρχη πια μίσος και βία και να επικρατήση ειρήνη και η ευτυχία ν’ αντικαταστήση τη θλίψι; Όλ’ αυτά και ακόμη περισσότερα είναι δυνατά μέσω της βασιλείας του Θεού, μέσω της οποίας θα κατευθύνωνται πλήρως όλες οι υποθέσεις της γης. (Ησ. 11:3-5· Ματθ. 6:9, 10· Αποκάλ. 21:1-4) Δεν είναι αυτό εκείνο που κι’ εσείς προσωπικώς επιθυμείτε να δήτε, ένα πλήρες νέο σύστημα που ν’ αντικαταστήση το παλαιό και θνήσκον σύστημα, όπου κυριαρχεί η ιδιοτέλεια και η αμαρτία; Μπορείτε να φαντασθήτε στη διάνοιά σας οποιονδήποτε άλλον εκτός από τον Παντοκράτορα Θεό που θα μπορούσε να εκτελέση αυτό το μεγαλειώδες έργο της οικοδομήσεως ενός τελείως νέου συστήματος επάνω στην τέφρα του παλαιού, και τούτο μέσα σ’ αυτή τη γενεά;—Δαν. 2:44· Παροιμ. 29:2.

 2. Πώς γνωρίζομε ότι το νέο σύστημα είναι πολύ κοντά; Που μπορούμε ν’ απευθυνθούμε για λεπτομέρειες;

² Δεν αποτελεί σκοπό μας να συζητήσωμε εδώ χρονολογίες, ωστόσο όμως μπορείτε ελεύθερα να ζητήσετε από οποιονδήποτε μάρτυρα του Ιεχωβά να σας παρουσιάση Γραφικές αποδείξεις ότι απέχομε μόλις λίγα χρόνια από τη συμπλήρωσι έξη χιλιάδων ετών από την ύπαρξι του ανθρώπου στη γη, και ρωτήστε τους τι νομίζουν ότι σημαίνει αυτό σχετικά με την πραγματική ελευθερία και απελευθέρωσι από την άποψι του Θεού. Θα είναι ευτυχείς να σας παράσχουν αυτές τις πληροφορίες.a

«ΤΟ ΝΕΟ ΣΥΣΤΗΜΑ» ΘΑ ΑΠΑΙΤΕΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

 3. Περιγράψτε μερικά από τα μνημειώδη έργα που θα πρέπει να γίνουν στο νέο σύστημα.

³ Στρέψτε λίγο τη διάνοιά σας, παρακαλούμε, σε μερικά μνημειώδη έργα που θα πρέπη να γίνουν σ’ εκείνο το νέο θείο σύστημα πραγμάτων. Εν πρώτοις, θ’ απαιτηθή ένα απέραντο εκπαιδευτικό πρόγραμμα για να διδαχθούν μια νέα γλώσσα τα εκατομμύρια των αναστημένων νεκρών καθώς θα βγαίνουν από τους τάφους. (Ιωάν. 5:28, 29) Και, περαιτέρω, σκεφθήτε το έργο που απαιτείται για να μεταμορφωθούν οι καρδιές και οι διάνοιες αυτών των ανθρώπων, πολλοί από τους οποίους δεν έχουν ακούσει ποτέ για τη Γραφή, ή για τους νόμους και τους σκοπούς του Θεού για το ανθρώπινο γένος. Κατόπιν, σκεφθήτε το πρόγραμμα που θα εγκαινιασθή για να μεταμορφωθή αυτή η γη μας σ’ ένα ωραίο κήπο όπως ήταν ο σκοπός του Θεού. Όταν κανείς σκεφθή πόσος χρόνος χρειάζεται για να καθαρισθή μόνο ένα στρέμμα γης, να καλλιεργηθή το χώμα και να φυτευθή για ν’ αναπτυχθούν θάμνοι και δένδρα και άλλα φυτά σε βαθμό που η περιοχή εκείνη να μπορή ορθώς να ονομάζεται κήπος, μπορεί τότε να έχη κάποια ιδέα για το κολοσσιαίο έργο που απαιτείται να μεταμορφωθή ολόκληρη η γη σ’ ένα παγγήινο παράδεισο με αρκετές περιοχές που θα παράγουν τροφή για να συντηρηθή ένας άνετος πληθυσμός στη γη.—Γέν. 1:28· Ψαλμ. 72:16· 67:6· Ιεζ. 34:27.

4, 5. (α) Για να εκπληρωθούν τα εδάφια 1 Κορινθίους 15:24-28 τι πρέπει να κατορθώση επιτυχώς η βασιλική διακυβέρνησις του Χριστού; (β) Περιγράψτε την ικανοποίησι που θα έχη ασφαλώς τότε ο Βασιλεύς.

⁴ Και, σκεφθήτε απλώς, ότι όλ’ αυτά πρέπει να γίνουν μέσα σε μια περίοδο χιλίων ετών για να εκπληρωθή η προφητεία: «Ύστερον θέλει είσθαι το τέλος, όταν παραδώση την βασιλείαν εις τον Θεόν και Πατέρα· όταν καταργήση πάσαν αρχήν και πάσαν εξουσίαν και δύναμιν [που εναντιώνεται στον Θεό]. Διότι πρέπει να βασιλεύη, εωσού θέση πάντας τους εχθρούς υπό τους πόδας αυτού· έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος. Διότι πάντα υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού· όταν δε είπη ότι πάντα είναι υποτεταγμένα, φανερόν ότι εξαιρείται ο υποτάξας εις αυτόν τα πάντα. Όταν δε υποταχθώσιν εις αυτόν τα πάντα, τότε και αυτός ο Υιός θέλει υποταχθή εις τον υποτάξαντα εις αυτόν τα πάντα, διά να ήναι ο Θεός τα πάντα εν πάσι.» (1 Κορ. 15:24-28) Είναι καταφανές ότι, για να εκπληρωθή αυτή η προφητεία, ολόκληρη η γη πρέπει να μεταμορφωθή σ’ ένα παγγήινο παράδεισο, όπως ακριβώς ήταν ο αρχικός σκοπός, και τούτο σε μια περίοδο χιλίων ετών.—Αποκάλ. 20:2-6.

⁵ Σκεφθήτε, ακόμη, την ευχαρίστησι και ικανοποίησι που αυτό θα δώση στον Ιησού Χριστό ως τον διευθυντή και συντονιστή όλων αυτών των έργων το να πη στον ουράνιο Πατέρα του, στην πραγματικότητα: ‘Ιδού, Πάτερ, ό,τι μου ανέθεσες έχει ολοκληρωθή. Η γη έχει γίνει ένας παράδεισος όπως η Εδέμ. Οι νεκροί στον Σιεόλ έχουν όλοι αναστηθή, διδαχθή και εκπαιδευθή. Το ανθρώπινο γένος έχει φερθή σε τελειότητα. Όλα όσα ζήτησες από μένα να κάμω έχουν τελειώσει, και όλα στον καιρό τους.’

 6. Ποια συμπεράσματα μπορούμε ν’ αντλήσωμε απ’ αυτή τη σύντομη ματιά του μέλλοντος;

⁶ Αλλά τι μας διδάσκει αυτή η σύντομη ματιά του μέλλοντος; Μεταξύ άλλων, τονίζει ότι το τεράστιο έργο που είναι μπροστά μας και πρέπει να εκπληρωθή θ’ απαιτήση οργάνωσι, ενότητα, επιτήδειους εργάτες, πρόθυμες καρδιές, καλούς διαχειριστάς και επάνω απ’ όλα, το πνεύμα και την ευλογία του Ιεχωβά για να γίνη στον καιρό του. Δεν είναι αυτός ένας από τους λόγους για τους οποίους ο Θεός παρέχει στοργική επισκόπησι για μας σήμερα, δηλαδή, για να μας ετοιμάση αυτή η επισκόπησις για έργο και παραγωγή στο νέο σύστημα του μέλλοντος που είναι τόσο κοντά;—Ιωάν. 15:5, 8· Κολ. 2:19.

ΥΠΑΚΟΥΕΤΕ Σ’ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΗΓΕΣΙΑ

 7. Ποιο ερώτημα ανακύπτει όσον αφορά τη στάσι μας απέναντι στην εποπτεία και την παιδεία τώρα και στο μέλλον;

⁷ Επομένως, ποια πρέπει να είναι η στάσις όλων των δούλων του Θεού απέναντι στην κατεύθυνσι, την επισκόπησι και την παιδεία που έρχονται μέσω της Χριστιανικής εκκλησίας σήμερα; Ας μάθωμε όχι μόνο ποια πρέπει να είναι η στάσις μας αλλά ποιες αμοιβές θα προκύψουν από το να έχωμε την ορθή άποψι απέναντι στην καθοδήγησι και στην παιδεία τώρα και στο μέλλον.—Εβρ. 12:5-11.

 8. (α) Μολονότι όλοι οι ανθρώπινοι επίσκοποι κάνουν σφάλματα, πώς μπορούμε να εμπιστευώμεθα σ’ αυτούς τους διωρισμένους επισκόπους στη Χριστιανική εκκλησία; (β) Πώς το εδάφιο Εβραίους 13:17 μας παρέχει τροφή για σκέψι και καθοδηγησι προς αυτές τις κατευθύνσεις; (γ) Εξηγήστε την «ευθύνη» και τ’ αποτελέσματα της;

⁸ Εν πρώτοις, ας ενθυμούμεθα ότι είμεθα άνθρωποι, και όλοι οι άνθρωποι κάνουν σφάλματα. (Ψαλμ. 51:5) Ωστόσο, οι αφιερωμένοι Χριστιανοί, ιδιαίτερα οι επίσκοποι και οι διακονικοί υπηρέται, εκπαιδεύονται για να είναι ευγενείς, στοργικοί, βοηθητικοί, αλλά και αποφασιστικοί. Αυτές οι ιδιότητες της καλωσύνης, του ελέους και της δικαιοσύνης είναι εκείνες που χαρακτηρίζουν τους ωρίμους Χριστιανούς. (Ιωάν. 13:35· Μιχ. 6:8) Δεν πρέπει οι καρδιές μας να αισθάνωνται την ώθησι να εμπιστεύωνται σε άνδρες όπως αυτοί; Πράγματι, ο απόστολος Παύλος μάς παρακινεί να είμεθα υποτακτικοί σ’ αυτούς, γράφοντας στους Εβραίους 13:17: «Πείθεσθε εις τους προεστώτας σας, και υπακούετε· διότι αυτοί αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών σας, ως μέλλοντες να αποδώσωσι λόγον· διά να κάμνωσι τούτο μετά χαράς, και μη στενάζοντες· διότι τούτο δεν σας ωφελεί.» Τώρα, καθώς κάνομε σκέψεις επάνω σ’ αυτό το εδάφιο, παρατηρούμε ότι αυτοί οι επίσκοποι πρόκειται να δώσουν λόγο για τις ψυχές μας, δηλαδή, για τη ζωή μας. Όταν κανείς αντιλαμβάνεται ότι οφείλει να δώση λογαριασμό σε κάποιον ανώτερό του, γενικά σκέπτεται προτού μιλήση ή ενεργήση. Ασφαλώς δεν θέλει να ενεργή απερίσκεπτα.

 9. Τι διδάσκουν τα εδάφια 2 Χρονικών 19:6, 7 γι’ αυτούς που έχουν την ευθύνη να κρίνουν και να συμβουλεύουν;

⁹ Ο Ιεχωβά, από τους αρχαίους χρόνους, ενεθάρρυνε ανθρώπους που ήσαν επιφορτισμένοι με την ευθύνη να κρίνουν, να καθοδηγούν, και να κατευθύνουν, να σκέπτωνται προτού ενεργήσουν. Πόσο ωραία περιγράφεται αυτή η αρχή στα εδάφια 2 Χρονικών 19:6, 7, ΜΝΚ: «Και είπε προς τους κριτάς, Ιδέτε τι κάμνετε σεις· διότι δεν κρίνετε κρίσιν ανθρώπου, αλλά του Ιεχωβά, όστις είναι μεθ’ υμών εν τη κρισολογία· τώρα λοιπόν ας ήναι εφ’ υμάς ο φόβος του Ιεχωβά· προσέχετε εις τας πράξεις σας· διότι δεν είναι αδικία παρά Ιεχωβά τω Θεώ ημών, ουδέ προσωποληψία, ουδέ δωροδοκία.» Έτσι η προσοχή, η στάθμισις των γεγονότων, η κρίσις όλων των αποδείξεων προηγείται πάντοτε της ενεργείας, δηλαδή, της εκδόσεως αποφάσεως.

10. (α) Είναι εύκολο να είναι κανείς επίσκοπος; Εξηγήστε. (β) Γιατί δεν πρέπει να είμεθα ανήσυχοι για την εποπτεία που ασκείται στη Χριστιανική εκκλησία; (γ) Πόσο ζωτικό είναι να έχωμε αυτή τη στοργική εποπτεία;

¹⁰ Δεν είναι εύκολο να είναι κανείς πρεσβύτερος, ποιμήν, επίσκοπος, ή κριτής. Το να παίρνη κανείς σοφές αποφάσεις προς όφελος του λαού του Θεού απαιτεί διακριτικότητα, γνώσι και κατανόησι. (Παροιμ. 2:3-5) Και από πολλές απόψεις, λόγω του ανθρωπίνου στοιχείου, δεν είναι εύκολο να συνεννοηθή κανείς με όλα τα άτομα. Ίσως είσθε ένα άτομο που ανθίσταται στη συμβουλή, τουλάχιστον ως κάποιο σημείο. Ίσως δεν είσθε ταυτισμένος με την οργάνωσι του Ιεχωβά πολύν καιρό. Ή πιθανόν να είσθε ένα άτομο που μελετά με τον λαό του Ιεχωβά, και είσθε κάπως ανήσυχος για την παιδεία και τις αλλαγές που πρέπει να κάμετε στη ζωή σας από τους ανθρώπινους κανόνες στους οποίους είχατε συνηθίσει προηγουμένως. Μη φοβηθήτε από την στοργική εποπτεία που ασκεί η οργάνωσις του Ιεχωβά. Όχι μόνο μας προετοιμάζει για ζωή στο νέο σύστημα πραγμάτων, αλλ’ είναι ανεκτίμητη στο ότι μας βοηθεί τώρα να συμβαδίζωμε ο ένας με τον άλλον σ’ αυτή την ατελή κατάστασι που είμεθα. (Ψαλμ. 141:5) Όταν κανείς σκέπτεται τις πιέσεις που υφιστάμεθα σ’ αυτό το παλαιό σύστημα, όπου οι άνθρωποι είναι ευέξαπτοι, όπου μερικοί κάνουν κακή χρήσι της γλώσσης των για να σπερμολογούν, όπου η εγκράτεια είναι μια λέξις που πολύ λίγο την εννοούν και λιγώτερο ακόμη την χρησιμοποιούν, μπορούμε ν’ αντιληφθούμε πόσο ζωτικό είναι να υπάρχη στοργική επισκόπησις και άμεση συμβουλή απ’ εκείνους οι οποίοι είναι πνευματικώς πρεσβύτεροι. (Παροιμ. 1:22, 30, 33) Η επιδέξια διεύθυνσις και η στοργική βοήθεια των πρεσβυτέρων έχει ως αποτέλεσμα μια θαυμαστή ανάμιξι ποικίλων χαρισμάτων και προσωπικοτήτων που όλα συνδυάζονται για να εκπληρώσουν το πιο σπουδαίο έργο που υπάρχει στη γη σήμερα, δηλαδή, το κήρυγμα του ευαγγελίου της βασιλείας προτού είναι πολύ αργά.—Ματθ. 24:14.

ΠΩΣ Θ’ ΑΠΟΚΑΘΙΣΤΑΝΤΑΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΑΡΑΣΤΡΑΤΟΥΝ

11. (α) Γιατί εκείνοι οι οποίοι έχουν την ευθύνη της διδασκαλίας πρέπει να χρησιμοποιούν τη γλώσσα τους σοφά; (β) Πρέπει ένας επίσκοπος ν’ αποφεύγη να δίνη συμβουλή όταν βλέπη ένα σφάλμα; Εξηγήστε.

¹¹ Να θυμάστε, επίσης, ότι δεν είναι εύκολο να δίνη κανείς συμβουλή. Εκείνος στον οποίον έχει ανατεθή ευθύνη, ο οποίος καλείται να διδάξη ή να συμβουλεύση, πρέπει να ζυγίζη το κάθε τι που λέγει. (Ιακ. 3:1) Η γλώσσα μπορεί να τραυματίση και να βλάψη καθώς επίσης και να θεραπεύση. (Ιακ. 3:5-10) Αλλ’ οι επίσκοποι του λαού του Θεού δεν πρέπει ν’ αποφεύγουν να επεμβαίνουν όταν βλέπουν ένα σφάλμα. Χωρίς αμφιβολία αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον ο Παύλος έγραψε: «Αδελφοί, και εάν άνθρωπος απερισκέπτως πέση εις κανέν αμάρτημα, σεις οι πνευματικοί διορθώνετε τον τοιούτον με πνεύμα πραότητος, προσέχων εις σεαυτόν, μη και συ πειρασθής.»—Γαλ. 6:1.

12. (α) Μόνο στους επισκόπους απευθύνεται το εδάφιο Γαλάτας 6:1; Εξηγήστε. (β) Αν πληροφορηθούμε ένα σοβαρό αμάρτημα, πώς πρέπει να χειρισθούμε την κατάστασι; (γ) Ποια συνεργασία μπορούμε ν’ αναμένωμε απ’ εκείνους που είναι πράγματι νομιμόφρονες στον Θεό όταν παρατηρούν μια αμαρτωλή διαγωγή μέσα στη Χριστιανική εκκλησία;

¹² Μήπως αυτό το εδάφιο απευθύνεται μόνο στους επισκόπους και πρεσβυτέρους; Όχι, διότι οποιοσδήποτε βλέπει έναν από τους συναδέλφους του να ακολουθή εσφαλμένη πορεία χωρίς να το έχη αντιληφθή, αποτελεί ευθύνη του να προσπαθήση ν’ αποκαταστήση αυτό το άτομο με πνεύμα πραότητος. Πράγματι, είναι στοργικό εκ μέρους μας να το κάμωμε αυτό. Όταν το αμάρτημα είναι σοβαρό, θα είναι κατάλληλο να πούμε στον παραβάτη να το αναφέρη στους υπευθύνους επισκόπους στην εκκλησία γρήγορα, διότι αν δεν το κάμη αυτό, εμείς είμεθα υποχρεωμένοι από νομιμόφρονα προσκόλλησι στην οργάνωσι του Ιεχωβά να φέρωμε το ζήτημα σε γνώσι της δικαστικής επιτροπής της εκκλησίας. (1 Κορ. 5:9-13· Ψαλμ. 31:23) Εκείνος ο οποίος αγαπά τη δικαιοσύνη και είναι πραγματικά νομιμόφρων στον Θεό θα προχωρήση θαρραλέα και θα εκθέση κάθε χονδροειδή αμαρτωλή διαγωγή μέσα στην εκκλησία της οποίας υπήρξε μάρτυς και θα καταθέση ελεύθερα την αλήθεια του ζητήματος όταν θα κληθή γι’ αυτό.—Λευιτ. 5:1· Εφεσ. 4:24· Λουκ. 1:74, 75.

13. Εξηγήστε πώς η αγάπη μάς βοηθεί στη Χριστιανική εκκλησία.

¹³ Φυσικά, όταν εξετάσωμε το ζήτημα του να συμβαδίζωμε ο ένας με τον άλλο και να συνεργαζώμεθα μ’ εκείνους που έχουν θέσεις επισκοπήσεως, ενθυμούμεθα συχνά τη στοργική στάσι που πρέπει όλοι να έχωμε μεταξύ μας. Πράγματι, η αγάπη πρέπει να καλύπτη πλήθος αμαρτιών και όταν κανείς έχη στοργική στάσι απέναντι στον συνάνθρωπόν του, μπορεί να συγχωρή και να λησμονή. Η αγάπη πράγματι κάνει θαύματα. (1 Πέτρ. 4:8· 1 Κορ. 13:4, 5) Εντούτοις, μερικές φορές η αγάπη ωθεί αφιερωμένους Χριστιανούς να μη αγνοήσουν ένα κακό αλλά να προσπαθήσουν να βοηθήσουν τον παραβάτη, διότι το πρόβλημα πιθανόν να είναι πολύ σοβαρό. Ποιος λοιπόν, είναι ο τρόπος της επιλύσεως σοβαρών διαφορών μεταξύ ατόμων;

‘ΕΛΕΓΞΟΝ ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ ΣΟΥ’—ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΩΣ;

14. (α) Ποια βήματα ετόνισε ο Ιησούς για τον χειρισμό περιπτώσεων αμαρτίας εναντίον ενός ατόμου, που αποτελούν περιπτώσεις πολύ σοβαρές για να τις αγνοήση κανείς; (β) Τι θα εσήμαινε να θεωρηθή ένας ‘ως εθνικός και ως τελώνης’;

¹⁴ Ο Ιησούς έδωσε συμβουλή σχετικά με αμαρτήματα τα οποία θα μπορούσε να διαπράξη κανείς εναντίον ενός ατόμου και τα οποία θεωρούνται πολύ σοβαράς φύσεως για ν’ αγνοηθούν. Είπε: «Εάν δε αμαρτήση εις σε ο αδελφός σου, ύπαγε, και έλεγξον αυτόν μεταξύ σου και αυτού μόνου· εάν σου ακούση, εκέρδησας τον αδελφόν σου· εάν όμως δεν ακούση, παράλαβε μετά σου έτι ένα ή δύο, διά να βεβαιωθή πας λόγος επί στόματος δύο μαρτύρων ή τριών. Και εάν παρακούση αυτών, είπε τούτο προς την εκκλησίαν· αλλ’ εάν και της εκκλησίας παρακούση, ας είναι εις σε ως ο εθνικός και ο τελώνης.» (Ματθ. 18:15-17) Οι ακροαταί του Ιησού, οι οποίοι ήσαν Ιουδαίοι, εγνώριζαν ότι το να θεωρούν μερικοί από το λαό τους ένα Ιουδαίο «ως εθνικό και ως τελώνη» εσήμαινε ότι θεωρείται ως απόβλητος από την Ιουδαϊκή εκκλησία.

15. Πώς μια μικρή προσωπική παράβασις μπορεί να τακτοποιηθή επωφελώς, αλλά ήταν αυτός ο τύπος της παραβάσεως που συζητούσε εδώ ο Ιησούς;

¹⁵ Εφόσον οι ενέργειες αυτές που ανέπτυξε ο Ιησούς μπορούσαν να οδηγήσουν σε τόσο σοβαρή συνέπεια, είναι καταφανές ότι δεν παρουσίαζε τον τρόπο χειρισμού κάθε μικροπαραβάσεως εναντίον ενός ατόμου. Φυσικά, πολλές φορές είναι κατάλληλο και φρόνιμο και πολύ βοηθητικό να πάη κανείς να μιλήση σε κάποιον όταν προκύπτη προσωπική δυσχέρεια από κάποια μικρότερη παράβασι, κάνοντάς το με σκοπό θεραπείας κάθε ρήξεως που φαίνεται ν’ αναπτύσσεται. (Ματθ. 6:14, 15· Παροιμ. 12:18) Πολλές παρανοήσεις διευθετούνται μ’ αυτό τον τρόπο. Αλλά δεν ήταν αυτό για το οποίο ο Ιησούς μιλούσε αυτή τη φορά. Δεν ανεφέρετο απλώς σε προσωπικές διαφορές, αλλά σε παραβάσεις αρκετά σοβαρές ώστε να αξίζουν να αποβληθή κάποιος από την εκκλησία.

16. Προτού αρχίση ο τρόπος ενεργείας που καθορίζεται στα εδάφια Ματθαίος 18:15-17, τι είναι σωστό να προσέξη κανείς;

¹⁶ Προτού, λοιπόν, αρχίσετε τον τρόπο ενεργείας που εκτίθεται στα εδάφια Ματθαίος 18:15-17, πρέπει να έχετε οριστικές αποδείξεις ότι ένα τέτοιο σοβαρό αμάρτημα έχει πράγματι διαπραχθή εναντίον σας. Ο Ιησούς δεν είπε, ‘αν νομίζης ότι ο αδελφός σου έχει αμαρτήσει.’ Πρέπει να εξετάσετε τη συμβουλή που αναφέρεται στα εδάφια Παροιμίαι 25:8-10 ώστε να μην αρχίσετε κάτι που θα φέρη μόνο αισχύνη και ταπείνωσι επάνω σε σας τον ίδιο. Ακόμη και όταν υπάρχουν αποδείξεις, δεν πρέπει να διασπείρετε το ζήτημα, να σπερμολογήτε γι’ αυτό, αλλά να πάτε κατ’ ιδίαν στον παραβάτη και «έλεγξον αυτόν μεταξύ σου και αυτού μόνου.»

17. Τι σημαίνει το να ‘κερδήση’ κανείς τον αδελφό του, που αναφέρεται σ’ αυτό το εδάφιο;

¹⁷ Αν ο αδελφός σας «ακούση» και δεχθή την επίπληξι, τότε «εκέρδησας τον αδελφόν σου.» Μήπως αυτό είχε απλώς σκοπό να επιτευχθή προσωπική συμφιλίωσις; Όχι, διότι όπως δείχνουν τα υπόλοιπα της συμβουλής του Ιησού, πρέπει να σημαίνη να ‘κερδίσης αυτόν’ με την έννοια του ότι τον βοηθείς να παραμείνη μέσα στην εκκλησία, τον μεταστρέφεις από την πορεία η οποία μπορούσε να τον οδηγήση στο ν’ αποβληθή απ’ αυτήν, με την απώλεια της ευνοίας και της ευλογίας του Θεού που θα την συνοδεύουν. Έτσι το να ‘κερδήσης’ τον αδελφόν σου πρέπει να είναι με την έννοια που περιγράφεται στα εδάφια Ιακώβου 5:19, 20, Γαλάτας 6:1 και Ιούδας 22, 23. Αυτό, πραγματικά, πρέπει να είναι ο κύριος σκοπός και η επιθυμία σας—όχι το ν’ αποκατασταθήτε σεις προσωπικώς ή να ικανοποιηθήτε από κάποια προσβολή.

18. Ποιες παραβάσεις δεν καλύπτονται από τις οδηγίες που έδωσε ο Ιησούς και γιατί όχι;

¹⁸ Όταν ο αμαρτωλός δέχεται την επίπληξι και ζητή συγχώρησι, ο Ιησούς λέγει ότι δεν υπάρχει ανάγκη να προωθηθή περαιτέρω το ζήτημα. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει ότι μολονότι σοβαρές, αυτές οι παραβάσεις που συζητούνται εδώ περιορίζονταν φυσικά σ’ εκείνες που μπορούσαν να διευθετηθούν μεταξύ των ατόμων που περιλαμβάνονταν. Αυτό δεν μπορούσε να περιλαμβάνη παραβάσεις όπως πορνεία, μοιχεία, ομοφυλοφιλία, βλασφημία, αποστασία, ειδωλολατρία και άλλα όμοια σοβαρά αμαρτήματα, διότι κάτω από τη διαθήκη του νόμου που τότε ήταν σε ισχύ, τα αμαρτήματα αυτά απαιτούσαν περισσότερο από τη συγχώρησι του ατόμου που είχε αδικηθή.—1 Κορ. 6:9, 10· Γαλ. 5:19-21.

19. Τα αμαρτήματα που εξετάζονται εδώ ποιας φύσεως ήσαν, και τι δείχνει αυτό;

¹⁹ Κατόπιν τούτου, και έχοντας υπ’ όψιν την παραβολή που εν συνεχεία έδωσε ο Ιησούς, όπως αναγράφεται στα εδάφια Ματθαίος 18:21-35, τα αμαρτήματα που εξετάζονται εδώ ήσαν προφανώς αμαρτήματα όπως εκείνα που περιελάμβαναν ζητήματα οικονομικά και ιδιοκτησίας—παράλειψις κάποιας κατάλληλης πληρωμής για κάτι, κάποια ενέργεια που περιελάμβανε ένα μέτρον απάτης—ή περιελάμβανε ίσως βλάβη της υπολήψεως ενός ατόμου από ένα πραγματικό συκοφάντη, ή όμοια αμαρτήματα. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, αν ο παραβάτης ανεγνώριζε το σφάλμα του, εξέφραζε προθυμία να το επανορθώση, όσο του ήταν δυνατόν, και ζητούσε συγχώρησι, το ζήτημα μπορούσε να διευθετηθή με τη συγχώρησι που θα έδινε ο προσβληθείς.—Παράβαλε Ματθαίος 5:25, 26· Λουκ. 12:58.

20. (α) Αν ο παραβάτης δεν ανταποκρίνεται ευνοϊκά όταν μιλάτε σ’ αυτόν μόνον, ποιο περαιτέρω βήμα πρέπει να γίνη: (β) Ποιοι θα μπορούσαν να είναι ο «ένας ή δύο» άλλοι που θα μπορούσατε να πάρετε μαζί σας;

²⁰ Αλλά τι θα γίνη αν κάνετε αυτό το αρχικό βήμα και εκείνος που αμάρτησε δεν ανταποκρίνεται; Λόγω της σοβαρότητος της παραβάσεως, δεν μπορείτε απλώς ν’ αγνοήσετε το ζήτημα. Η συμβουλή του Ιησού δείχνει ότι πρέπει να πάρετε ένα ή δύο ακόμη και να επανέλθετε για να μιλήσετε στον παραβάτη. Λογικώς αυτοί πρέπει να είναι μάρτυρες της παραβάσεως. Δεν πηγαίνουν απλώς ως ουδέτεροι παρατηρηταί ή μεσολαβηταί προσπαθώντας να επιτύχουν μια συμφιλίωσι ή μια συμβιβαστική λύσι. Αντιθέτως, τους παίρνετε μαζί σας για να μπορούν κατόπιν να προσθέσουν τη δική τους μαρτυρία στη δική σας λόγω του ότι υπήρξαν μάρτυρες της παραβάσεως. Μπορούν επίσης να χρησιμεύσουν ως ακροαταί των όσων λέγονται τότε. Αν το ζήτημα προχωρήση ένα περαιτέρω βήμα και φθάση στην «εκκλησία» και ο παραβάτης αρνείται ή τροποποιεί ωρισμένες δηλώσεις ή πράγματα που έχει ήδη παραδεχθή, αυτοί οι άλλοι μπορούν να προσθέσουν τη μαρτυρία τους και να παρουσιάσουν τα γεγονότα. Είναι ευχής έργον να μη υπάρξη ανάγκη αυτού του περαιτέρω βήματος και το άτομο ν’ ανταποκριθή στις συνδυασμένες προσπάθειες που γίνονται για ν’ αποκατασταθή σε μια πορεία δικαιοσύνης. Αν ναι, τότε το ζήτημα λήγει.

21. Ποιο περαιτέρω βήμα μπορεί ακόμη να είναι αναγκαίο, με ποια πιθανά αποτελέσματα;

²¹ Αν ο παραβάτης εξακολουθή ν’ αρνήται να παραδεχθή το αμάρτημά του, τότε τι γίνεται; Το ζήτημα θα πρέπει να φερθή υπό την προσοχή των υπευθύνων μελών της εκκλησίας, εκείνων που αποτελούν το σώμα των πρεσβυτέρων και είναι διωρισμένοι για να υπηρετούν με δικαστική ιδιότητα. Είναι ευχής έργον το άτομο ν’ ακούση τώρα την κρίσι τους και ‘κερδηθή’ ως άτομο κατάλληλο να παραμείνη στην εκκλησία. Αν όχι, τότε αποκόπτεται από την επικοινωνία και από τότε θεωρείται ως ξένος.—Ματθ. 18:17.

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΣΕ ΑΛΛΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ

22. Ονομάστε μερικά από τα πράγματα που ατομικά οι διάκονοι μέσα στην εκκλησία θα μπορούσαν να κάνουν από δική τους πρωτοβουλία. Τι θα κάμουν αυτές οι πράξεις στην εκκλησία;

²² Η συνεργασία με τους διωρισμένους του Θεού περιλαμβάνει πολλές μορφές, και όλες συντελούν στην ενότητα και αρμονία μέσα στη Χριστιανική εκκλησία. Σ’ αυτό το σημείο θα μπορούσαμε ν’ αναφέρωμε μερικά πράγματα που θα μπορούσαν να κάμουν από δική τους πρωτοβουλία οι διάκονοι ατομικώς. Δεν χρειάζονται πολλά για ν’ αντιληφθή κανείς ότι κάθε Χριστιανός έχει ευθύνη απέναντι σε κάποιον που είναι άρρωστος, κάποιον που έχει ανάγκη ενθαρρύνσεως, ή ίσως κάποιον που βρίσκεται στο νοσοκομείο. Μήπως πρέπει ν’ αποτανθούμε στον προεδρεύοντα επίσκοπο και να τον ρωτήσωμε αν μπορούμε να κάμωμε κάτι όταν υπάρχη μια τέτοια κατάστασις; Αν, παραδείγματος χάριν, μια Χριστιανή ήταν άρρωστη και μόλις έχει βγη από το νοσοκομείο και βρίσκεται σε ανάρρωσι, δεν είναι φανερό ότι έχει ανάγκη από κάποια βοήθεια; Ίσως χρειάζεται να της φέρουν ένα πιάτο ζεστό φαΐ. Ίσως χρειάζεται κάποιον να της καθαρίση το σπίτι, ή να της διαβάση κάτι για να την ενθαρρύνη, ή να προσφέρη στην οικογένειά της σωματική ή πνευματική βοήθεια. Πόσο αυτό μας κάνει να αισθανώμεθα πλησιέστερα ο ένας στον άλλον, και πόσο Χριστιανικές θα είναι τέτοιες πράξεις εκ μέρους μας!—Ιακ. 1:27· 2:14-17.

23. Εκθέστε άλλες υπηρεσίες που θα μπορούσαμε εκουσίως να προσφέρωμε, δείχνοντας την αγάπη μας σ’ εκείνους που βρίσκονται στη Χριστιανική εκκλησία.

²³ Κατόπιν, επίσης, σκεφθήτε τη διατήρησι της Αιθούσης Βασιλείας καθαρής και σε καλή κατάστασι. Μερικές φορές αυτές οι ευθύνες βαρύνουν λίγους μόνο μέσα στην εκκλησία. Θα μπορούσατε να συνεργασθήτε και να βοηθήσετε προς αυτή την κατεύθυνσι, και μάλιστα να προσφέρετε οικειοθελώς τις υπηρεσίες σας. Ή μήπως υπάρχει κάποιος ασθενής από πνευματική άποψι που θα μπορούσατε να ενθαρρύνετε ή να βοηθήσετε; Μήπως υπάρχει κάποιος που απουσιάζει από τις συναθροίσεις ή ο οποίος δεν φαίνεται να έχη την ίδια χαρά στη διακονία του αγρού που είχε κάποτε. Μήπως μόνο οι πρεσβύτεροι πρέπει να δείχνουν ενδιαφέρον γι’ αυτούς; Ασφαλώς όχι. Χωρίς να επεμβαίνετε στις προσωπικές υποθέσεις ενός άλλου, δεν θα μπορούσατε να προσφέρετε πνευματική ενθάρρυνσι και βοήθεια σ’ ένα τέτοιο άτομο; Μερικές φορές απλώς το να επισκεπτώμεθα τέτοια άτομα στα σπίτια τους, χωρίς να πηγαίνωμε εκεί με τη διάθεσι να διαπιστώσουμε τι το εσφαλμένο σ’ αυτούς, είναι ενθαρρυντικό, και στη διάρκεια της συζητήσεως συχνά αποκαλύπτεται το πρόβλημα, και τότε μπορεί να δοθή κατάλληλη πνευματική βοήθεια. Πόσα πράγματα μπορούμε να κάνωμε αν μας ωθή η αγάπη για όλους εκείνους που βρίσκονται στην εκκλησία!

24. (α) Ποια πρέπει να είναι σήμερα η επιθυμία κάθε ανθρώπου που αγαπά τη δικαιοσύνη; (β) Ποια οφέλη προκύπτουν από το να είμεθα εξοικειωμένοι με τον έλεγχο και τη στοργική εποπτεία των διωρισμένων του Ιεχωβά σήμερα;

²⁴ Χωρίς αντίρρησι ή αμφιβολία, ζούμε σε πολύ εξαιρετικούς καιρούς. Οι αφιερωμένοι Χριστιανοί καθώς και εκείνοι που μελετούν τη Γραφή μαζί τους αντιλαμβάνονται ότι η «μεγάλη θλίψις» πλησιάζει. (Ματθ. 24:21, 22) Αυτός ο καιρός είναι πολύ κοντά. Παρατηρούμε την εύνοια του Θεού επάνω στην εκκλησία του. Ασφαλώς είναι επιθυμία κάθε ανθρώπου που αγαπά τη δικαιοσύνη να ταχθή με το μέρος της Χριστιανικής εκκλησίας. Φαίνεται ότι μερικοί απ’ αυτούς που είναι ταυτισμένοι με τη Χριστιανική εκκλησία δεν είναι πραγματικά με όλη τους την καρδιά στην υπηρεσία των ούτε τόσο ευπειθείς στον Ιεχωβά όσο θα μπορούσαν να είναι. Πολλά πράγματα αποσκοπούν την προσοχή τους, και φαίνεται να έχουν «το ένα πόδι στο παληό σύστημα,» όπως θα λέγαμε. Τι θα γίνη μ’ αυτούς στα λίγα μόνον χρόνια που απομένουν; Θα βρίσκωνται εκεί; Τότε δεν θα υπάρχη καθόλου το παλαιό σύστημα πραγμάτων, αλλά η βασιλεία του Θεού θα έχη πλήρη έλεγχο επάνω στη γη και στις υποθέσεις της. Στις σχέσεις μας με τους ανθρώπους τότε, όλοι θα είναι αδελφοί μας ή άνθρωποι οι οποίοι διδάσκονται για να ζήσουν στο νέο σύστημα πραγμάτων. Όλοι θα κυβερνώμεθα από το νόμο της αγάπης του Ιεχωβά. (Ιακ. 2:8) Έχοντας υπ’ όψιν την τότε ζωή είναι φρόνιμο να είμεθα εξοικειωμένοι με την ποίμανσι και τη στοργική επισκόπησι των διωρισμένων του Ιεχωβά που βρίσκονται στη Χριστιανική εκκλησία σήμερα. (1 Θεσσ. 5:12, 13) Αυτό είναι πολύ βέβαιο ότι θα μας δώση ένα μεγαλειώδες ξεκίνημα στο νέο σύστημα πραγμάτων, όπου δεν θα έχη παραμείνη καθόλου κανένα στοιχείο αυτού του παλαιού συστήματος πραγμάτων. Πραγματικά, λοιπόν, υπάρχουν σοβαροί λόγοι για τον καθένα από μας να βρίσκεται κάτω από τη στοργική επισκόπησι της Χριστιανικής εκκλησίας σήμερα, να συνεργαζώμεθα και να μεταμορφώνουμε τις καρδιές και τις διάνοιές μας, κάνοντας οποιεσδήποτε σωματικές, συναισθηματικές και πνευματικές προσαρμογές που είναι αναγκαίες για να ευχαριστήσουμε τον Ιεχωβά.—Ρωμ. 12:1, 2.

25. Τι είναι εκείνο που κάνει το λαό του Ιεχωβά μια ευτυχισμένη εκκλησία σήμερα;

²⁵ Πραγματικά, η Χριστιανική εκκλησία του Ιεχωβά είναι ένα θαύμα. Δεν είναι τελεία με την απόλυτη ή τελική έννοια, αλλ’ ασφαλώς είναι τελείως αφωσιωμένη στον Ιεχωβά και εκδηλώνει τις ιδιότητές του της χάριτος, του ελέους και της δικαιοσύνης. Η μολυσμένη ατμόσφαιρα του παλαιού συστήματος πραγμάτων είναι θανατηφόρος. Η καθαρή ατμόσφαιρα του νέου συστήματος πραγμάτων είναι ζωοπάροχη. Πόσο ευτυχισμένους πρέπει να μας κάνη όλους μας, καθώς και όλα τα ενδιαφερόμενα άτομα που αγαπούν τη δικαιοσύνη, να γνωρίζωμε ότι μέσω της στοργικής επισκοπήσεως που παρέχει ο Ιεχωβά και ο Βασιλεύς Υιός του Ιησούς Χριστός, καθώς και η τάξις του «πιστού και φρονίμου δούλου,» εκπαιδευόμεθα, διορθωνόμεθα και προστατευόμεθα καθώς βαδίζομε μαζί και συνεργαζόμεθα βοηθώντας ο ένας τον άλλο ν’ αποκτήσωμε είσοδο στο νέο σύστημα πραγμάτων με την παρ’ αξίαν αγαθότητα του Ιεχωβά!

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 659]

Η βοήθεια για τον καθαρισμό της Αιθούσης Βασιλείας είναι ένας από τους πολλούς τρόπους συνεργασίας με τους διωρισμένους επισκόπους