Ο Χριστιανικός Αγωγός Επικοινωνίας

«Δια να γνωρισθή τώρα δια της εκκλησίας εν τοις επουρανίοις εις τας αρχάς και τας εξουσίας η πολυποίκιλος σοφία του Θεού.»—Εφεσ. 3:10.

 1. Σε τι βασίζεσαι η αληθινή Χριστιανοσύνη;

Η ΑΛΗΘΙΝΗ Χριστιανοσύνη ως αποκεκαλυμμένη θρησκεία βασίζεται πλήρως σε όλες τις προοδευτικές αποκαλύψεις των ιερών δηλώσεων του Ιεχωβά που μετεδόθησαν στη γη από τον καιρό του Αδάμ ως τον καιρό του αποστόλου Ιωάννου. Επιπρόσθετα βλέπομε πώς ο Θεός εφωδίασε τους Χριστιανούς δούλους του από την Πεντηκοστή, 33 μ.Χ., και έπειτα, μ’ έναν αξιόπιστο αγωγό καθοδηγίας για την κατανόησι των καταπληκτικών αυτών αποκαλύψεων του θελήματός του και των σκοπών του. Από τις προφητικές σκιές ως τις αντίστοιχες πραγματικότητες παρατηρούμε ότι ο αγωγός αυτός που επρομήθευσε ο Θεός για τους Χριστιανούς είναι η συλλογική εκκλησία των κεχρισμένων που υπηρετούν ως μια όμοια με προφήτην οργάνωσιν υπό την ηγεσία της επικοινωνούσης κεφαλής της, του Ιησού Χριστού.—Εφεσ. 5:23.

 2. Πώς υπηρέτησε ο Μωυσής ως προφήτης; (β) Ποια δικαστική γραμμή επικοινωνίας εγκαθιδρύθη;

² Μετά τον καιρόν του Αβραάμ, η γραμμή επικοινωνίας του Ιεχωβά ήταν σε επαφή με τον Ισαάκ, τον Ιακώβ και τον Ιωσήφ ως επιγείους αγωγούς του Θεού. Κατόπιν η πιο γόνιμη περίοδος θείας επικοινωνίας που εξεδηλώθη ποτέ έως εκείνο τον καιρό έγινε φανερή στη διακονία του μεγάλου προφήτου Μωυσέως. Επί σαράντα χρόνια ένα διαρκές σχεδόν ρεύμα επικοινωνίας ήταν ανοιχτό μεταξύ του Ιεχωβά και του Μωυσέως, το οποίον τον κατέστησε ικανό να εμπνευσθή να οργανώση την εκκλησία του Ισραήλ θεοκρατικά σε έθνος του Ιεχωβά και να την οδηγήση στη Γη της Επαγγελίας ως κατοικίαν. Η σχεδιασμένη από τον Θεό κυβέρνησις που εγκαινιάσθη στο Όρος Σινά ήταν μια δίκαιη κυβέρνησις νόμου. Δεν ήταν μια κυβέρνησις προσώπων ανθρωπίνων αρχόντων. Οικοδομήθηκε ένα επίγειο αγιαστήριο που επρομήθευε έναν περιωριμένο αγωγό δικαστικής επικοινωνίας με τον Θεό. Ο από τον Θεό διωρισμένος αρχιερεύς ήταν ο πρώτος δικαστικός λειτουργός του κράτους. Του είχαν δοθή τα Ουρίμ και τα Θουμμίμ εν σχέσει με το υψηλό του υπούργημα, για να λαμβάνη μια απάντησι «ναι» ή «όχι» σε σοβαρά εθνικά νομικά προβλήτα που απαιτούσαν απόφασι από την υψίστη δικαστική εξουσία της κυβερνήσεως, τον κυρίαρχον Βασιλέα της, τον Ιεχωβά.—Γέν. 26:24· 28:13, 14· 41:39· Έξοδ. 3:2-22· 28:30· Γαλ. 3:19.

 3. (α) Γιατί και μια άλλη γραμμή επικοινωνίας ήταν αναγκαία για το έθνος Ισραήλ; (β) Πώς ελειτούργησε αυτή εν σχέσει με τους «κριτάς»;

³ Ενώ ο μηχανισμός της διαθήκης του νόμου κρατούσε την κυβέρνησι σε λειτουργία παράλληλα την περιορισμένη δικαστική επικοινωνία που περιγράψαμε πιο πάνω, όμως από καιρό σε καιρό παρουσιάζετο ανάγκη να μεταδίδη ο Ιεχωβά ειδικές ανακοινώσεις στους θεοκρατικώς διωρισμένους άρχοντας του έθνους και να δίδη επίσης πνευματική συμβουλή στον λαό. Η πρόσθετη αυτή γραμμή επικοινωνίας διετηρήθη από τον Ιεχωβά μέσω ειδικώς εκλεγομένων ανδρών και γυναικών, άρχισε δε με τον Μωυσή και κατόπιν αργότερα περιέλαβε και άλλους που βρίσκονταν σε διάφορα μέρη της Γης της Επαγγελίας. Αυτοί ηγείροντο για τέτοια υπηρεσία επικοινωνίας καθώς παρουσιάζετο η ανάγκη. Οποτεδήποτε ο λαός ως σύνολον έχανε την πίστι στον Ιεχωβά και εμολύνετο με ειδωλολατρική θρησκευτική σκέψι και κατ’ ακολουθίαν υπεδουλώνετο από τους μη θεοκρατικούς γείτονάς του, ο Θεός ήγειρε ειδικούς δούλους πίστεως που ήσαν γνωστοί ως «κριταί». Απέστελλε θεία αγγέλματα σ’ αυτούς τους «κριτάς» μέσω αγγέλων και του αγίου του πνεύματος, που τους εφλόγιζαν σε δράσι για να μπορέσουν να υποκινήσουν το έθνος σε επιστροφή στην οδό της δικαιοσύνης. Μερικοί απ’ αυτούς έγιναν πολεμισταί για να οδηγήσουν τις δυνάμεις του Ισραήλ στο να απωθήσουν νικηφόρως τους ειδωλολάτρας επιδρομείς. Ο Ιησούς του Ναυή, ο διάδοχος του Μωυσέως, ήταν ένας απ’ αυτούς, ήσαν δε και άλλοι επίσης, όπως ο Γεδεών, η Δεβόρρα, ο Βαράκ, ο Σαμψών και ο Ιεφθάε, για να κατονομάσουμε ολίγους μόνο απ’ αυτούς.—Εβρ. 11:32.

 4. Ποια ήταν η ‘γραμμή των προφητών’, και πώς αυτοί εχρησίμευσαν ως αγωγοί;

⁴ Από τον καιρό του Βασιλέως Σαούλ και έπειτα, όταν το έθνος επεθύμησε να έχη ανθρωπίνους βασιλείς επί κεφαλής της κυβερνητικής του διοικήσεως, ο Ιεχωβά ήγειρε αφωσιωμένους ανθρώπους γνωστούς ως «προφήτας» οι οποίοι εχρησίμευσαν ως επίγειοι αγωγοί του επικοινωνίας. Ο Σαμουήλ ήταν ο τελευταίος από τη γραμμή των «κριτών» του Ισραήλ και ο πρώτος στη μακρά γραμμή των «προφητών» που εχρησιμοποιήθησαν από τον Ιεχωβά πάνω από χίλια χρόνια ως τον Ιωάννη το Βαπτιστή για να δώσουν καθοδηγία, επίπληξι και κλήσεις προς αναμόρφωσιν. Οι προφήται έγιναν ισχυροί κήρυκες διαβιβάζοντας στον λαό τα θεία αγγέλματα που ελάμβαναν από τον Ιεχωβά. Ασυμβίβαστα έστεκαν ως μάρτυρες του Ιεχωβά με το μέρος του Θεού σε οποιαδήποτε επίμαχα ζητήματα που ήσαν τρέχοντα στην εποχή των. Ήσαν πρόθυμοι ν’ αντισταθούν στο ρεύμα της δημοσίας γνώμης και του διωγμού μάλλον παρά να κάμουν συμβιβασμούς στην αφοσίωσί των ως προφητών του Ιεχωβά.—Εβρ. 11:33-38.

 5, 6. (α) Τι έγινε το θείο άγγελμα που ελήφθη από τους προφήτας των αρχαίων χρόνων; (β) Ποιοι ήσαν οι «υιοί των προφητών»; (γ) Πώς εδέχθη ο Ισραήλ τους προφήτας;

⁵ Οι περισσότερες από τον μεγάλο αριθμό των θείων ανακοινώσεων που ελήφθησαν από τους προφήτας ανεγράφησαν για μας σε διάφορα βιβλία της Γραφής, που αρκετά απ’ αυτά φέρουν πραγματικά τα ονόματα των προφητών οι οποίοι τα έγραψαν. Όλες αυτές οι θείες δηλώσεις που προήρχοντο από τον Θεό αποτελούν μια πλούσια γραπτή κληρονομία. Οι αποκαλύψεις των γίνονται μέρος της αληθινής Χριστιανικής θρησκείας ως την ημέρα αυτή. Εξέχοντες προφήται όπως ο Ηλίας και ο Ελισσαιέ είχαν συνταυτισμένους μαζί τους μαθητάς οι οποίοι έγιναν γνωστοί ως «υιοί των προφητών». Οι σύντροφοι αυτοί, όπως οι τρεις γυιοι του Νώε, εγίνοντο συγκήρυκες μαζί με τον προφήτην αγωγό τον ίδιο για ν’ αποτελέσουν έναν όμιλο προφητών ή μια προφητική οργάνωσι. Αυτοί οι βοηθοί του προφήτου καθιστούσαν δυνατόν γι’ αυτόν να διαβιβάζη σε όλο το έθνος σ’ ένα σύντομο χρονικό διάστημα τα αγγέλματα που ελάμβανε από τον Θεό. Είναι αξιοσημείωτα ενδιαφέρον ότι το άγιο πνεύμα του Ιεχωβά ενεργούσε επίσης επάνω σ’ αυτούς τους «υιούς των προφητών.»—1 Βασ. 20:35· 2 Βασ. 2:3, 15.

⁶ Τελικά η αποστασία, η απιστία του Ισραήλ, ηύξησε στο σημείο που τελείως απέρριψαν την επανειλημμένη σπλαγχνική νουθεσία του Ιεχωβά και τη θεία προειδοποίησι, έτσι ώστε ο Ιεχωβά επέτρεψε στον ειδωλολάτρη βασιλέα της Βαβυλώνος Ναβουχοδονόσορα να θέση τέρμα στη δυναστεία των Δαβιδικών βασιλέων και να καταστρέψη την Ιερουσαλήμ. «Και παρήγγειλεν εις αυτούς Ιεχωβά ο Θεός των πατέρων αυτών δια χειρός των απεσταλμένων αυτού, εγειρόμενος πρωί και εξαποστέλλων· διότι εφείδετο του λαού αυτού, και του κατοικητηρίου αυτού [του ναού της Ιερουσαλήμ]. Αλλ’ αυτοί εχλεύαζον τους απεσταλμένους του Θεού, και κατεφρόνουν τους λόγους αυτού, και έσκωπτον τους προφήτας αυτού, εωσού η οργή του Ιεχωβά ανέβη κατά του λαού αυτού, ώστε δεν ήτο θεραπεία.» Πόσο μακρά είναι η έκθεσις που αναφέρει ότι η αποστάτις εκκλησία του Ισραήλ έκλεισε τελείως τ’ αυτιά της στον αγωγό των ουρανίων ανακοινώσεων του Ιεχωβά!—2 Χρον. 36:15, 16, ΑΣ.

Ο ΜΕΓΑΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ

 7. Πότε έγινε η πιο δυνατή άμεση επικοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό; Γιατί;

⁷ Στον ωρισμένο καιρό του Θεού οι κάτοικοι της γης ηυνοήθησαν με την πιο δυνατή άμεση επαφή στη γραμμή επικοινωνίας με τον ζώντα Θεόν και μολαταύτα επέζησαν. Οι άνθρωποι δεν μπορούν ποτέ να περιμένουν να ιδούν προσωπικώς τον Θεόν της Επικοινωνίας, ο οποίος είναι πυρ καταναλίσκον, και να ζήσουν. Αλλά σκεφθήτε, επί τριάμισυ έτη οι άνθρωποι μπορούσαν να βλέπουν και ν’ ακούουν δημοσία τη δεύτερη μεγίστη εξουσία του σύμπαντος, τον «Λόγον», τον ανώτατον αξιωματούχον ή αντιπρόσωπον του Θεού! Αυτό εσήμαινε ότι ο Λόγος, ο οποίος είχε προσωπική είσοδο στην παρουσία του Ζώντος Θεού και ο οποίος είχε ακούσει τον Ιεχωβά να μεταδίδη ατομικώς ζώντα ύδατα αληθείας από το ίδιο του το στόμα, είχε σταλή στη γη για να γίνη ο ταπεινός άνθρωπος Ιησούς. Ο Λόγος τότε έγινε σαρξ για να κατοικήση μεταξύ των ανθρώπων ως ο μέγιστος προφήτης ή αγωγός επικοινωνίας του Ιεχωβά, για να μεταδώση ανεκτίμητα λόγια σοφίας απ’ ευθείας σε ειλικρινείς ανθρώπους.—Έξοδ. 33:20· Δευτ. 4:24· Ιωάν. 1:14.

 8. Γιατί ήταν ανάγκη ο Θεός να στείλη τον μέγαν προφήτην του για να επικοινωνήση με τον Ισραήλ; Ποιος έγινε ο μέγας αυτός προφήτης;

⁸ Χίλια πεντακόσια χρόνια πρωτύτερα, στο Όρος Χωρήβ (Σινά), οι Ισραηλίτες, αφού άκουσαν τους μεγαλοπρεπείς λόγους του Θεού που ελαλήθησαν σ’ αυτούς ανάμεσα σ’ ένα φοβερό θέαμα πυρός, εζήτησαν αλλαγή της θείας επικοινωνίας. Ο Θεός είπε τότε ότι είχαν μιλήσει ορθά και επομένως υπεσχέθη ότι θα έστελλε αντί της επικοινωνίας αυτής τον μέγαν προφήτην, ο οποίος είναι τώρα ο Ιησούς: «Κατά πάντα όσα εζήτησας παρά Ιεχωβά του Θεού σου εν Χωρήβ, εν τη ημέρα της συνάξεως, λέγων, Ας μη ακούσω πλέον την φωνήν Ιεχωβά του Θεού μου, μηδέ να ίδω πλέον το μέγα τούτο πυρ, δια να μη αποθάνω. Και είπεν ο Ιεχωβά προς εμέ [τον Μωυσή], Καλώς έχουσιν όσα ελάλησαν. Προφήτην εκ μέσου των αδελφών αυτών θέλω αναστήσει εις αυτούς, ως σε, και θέλω βάλει τους λόγους μου εις το στόμα αυτού, και θέλει λαλεί προς αυτούς πάντα όσα εγώ προστάζω εις αυτόν. Και ο άνθρωπος όστις δεν υπακούση εις τους λόγους μου, τους οποίους αυτός θέλει λαλήσει εν τω ονόματι μου, εγώ θέλω εκζητήσει τούτο παρ’ αυτού.» Ο Πέτρος υπενθύμισε στους Ιουδαίους της εποχής του το σοβαρό αυτό γεγονός.—Δευτ. 18:16-19· Πράξ. 3:23.

 9. Ποια υπεροχή επικοινωνίας είχαν οι πρώτοι, Χριστιανοί από τους Εβραίους προδρόμους των;

⁹ Όσον αφορά την υπεροχή επικοινωνίας που ήλθε στους Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά εν συγκρίσει με τους πιστούς προδρόμους των, τους Εβραίους μάρτυρας της αληθινής θρησκείας ο Παύλος λέγει: «Ο Θεός αφού ελάλησε το πάλαι προς τους πατέρας ημών δια των προφητών πολλάκις και πολυτρόπως, εν ταις εσχάταις ταύταις ημέραις ελάλησε προς ημάς δια του Υιού, τον οποίον έθεσε κληρονόμον πάντων, δι’ ου έκαμε και τους αιώνας· όστις, ων απαύγασμα της δόξης και χαρακτήρ της υποστάσεως αυτού, και βαστάζων τα πάντα με τον λόγον της δυνάμεως αυτού, αφού δι’ εαυτού έκαμε καθαρισμόν των αμαρτιών ημών, εκάθισεν εν δεξιά της μεγαλωσύνης εν υψηλοίς· τοσούτον ανώτερος των αγγέλων γενόμενος, όσον εξοχώτερον υπέρ αυτούς όνομα εκληρονόμησε.»—Εβρ 1:1-4.

10. Πώς ο Ιεχωβά αντανεκλάτο στον Ιησούν;

¹⁰ Ο Ιησούς, επειδή στην προανθρώπινη ύπαρξί του υπήρξε ο μέγας προσωπικός σύντροφος του Ιεχωβά, μπορούσε ν’ αντανακλά την καταπληκτική προσωπικότητα του Ζώντος Θεού, να αναπαράγη λέξεις και φράσεις λέξεων όπως ακριβώς επήγασαν αρχικά από το στόμα του Θεού και πράγματι να εκδηλώνη στη συνομιλία εδώ επάνω στη γη τον εξυψωμένον τύπον σκέψεως που παρήχθη από την ίδια τη διάνοια του Δημιουργού. Οι πείρες μας σήμερα είναι οι ίδιες όταν, με το να είμεθα οικείοι μ’ έναν εξέχοντα φίλον επί πολλά χρόνια, φθάνωμε να γνωρίσωμε την προσωπικότητά του πολύ καλά, μπορούμε να επαναλάβουμε λέξεις και φράσεις με τον δικό του τρόπο και μπορούμε να μεταδώσωμε στους άλλους τον τύπον της σκέψεως του καταπληκτικού αυτού ατόμου. Ο Ιησούς επιβεβαιώνει την άποψι αυτή στην απάντησί του προς το αίτημα τον Φιλίππου: «Κύριε, δείξον εις ημάς τον Πατέρα.» Ο Ιησούς είπε σ’ αυτόν: «Τόσον καιρόν είμαι μεθ’ υμών, και δεν με εγνώρισας, Φίλιππε; όστις είδεν εμέ, είδε τον Πατέρα· και πώς συ λέγεις, Δείξον εις ημάς τον Πατέρα; Δεν πιστεύεις ότι εγώ είμαι εν τω Πατρί, και ο Πατήρ είναι εν εμοί;»—Ιωάν. 14:8-10· 1 Κορ. 2:16.

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΠΡΟΦΗΤΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΣ

11. Πώς έδειξε ο Ιησούς ότι οι ακόλουθοι του θα υπηρετούσαν ως όμιλος προφητών, και ποια γραμμή επικοινωνίας υπεδεικνύετο έτσι;

¹¹ Όπως οι προφήται Νώε, Ηλίας, Ελισσαιέ και Ιωάννης ο Βαπτιστής, έτσι και ο Ιησούς, ο Προφήτης, συνήθροισε γύρω του μαθητάς και τους εξεπαίδευσε για να γίνουν κήρυκες. Εν τούτοις, ανόμοια με αυτούς τους άλλους, προετοίμαζε αυτούς τους μαθητάς για να γίνουν ο πυρήν γύρω από τον οποίον θα ιδρύετο μια συνεχής προφητική οργάνωσις, ένας αγωγός επικοινωνίας. Στο τέλος της εκπαιδευτικής του ομιλίας, ο Ιησούς ανέφερε ότι οι μαθηταί του θ’ ανεγνωρίζοντο ως προφήται, φέρνοντας ανταμοιβή προφήτου σ’ εκείνους που επιθυμούν να μάθουν για τον Ιησού Χριστό, τον Βασιλέα του νέου κόσμου. Αυτό το εδάφιο, που ακολουθεί, αποκαλύπτει επίσης τη γραμμή επικοινωνίας που προχωρεί προς τα οπίσω μέσω των ατόμων που αποτελούν τον προφητικόν όμιλο, κατόπιν μέσω του Ιησού και τελικά φθάνει στον Ιεχωβά Θεό τον ίδιο. «Όστις δέχεται εσάς, εμέ δέχεται· όστις δέχεται εμέ, δέχεται τον αποστείλαντά με. Ο δεχόμενος προφήτην εις όνομα προφήτου, μισθόν προφήτου θέλει λάβει· και ο δεχόμενος δίκαιον εις όνομα δικαίου, μισθόν δικαίου θέλει λάβει. Και όστις ποτίση ένα των μικρών τούτων ποτήριον μόνον ψυχρού ύδατος εις όνομα μαθητού, αληθώς σας λέγω, δεν θέλει χάσει τον μισθόν αυτού.» Ο Ιησούς επίσης είπε: «Δεν είναι προφήτης άνευ τιμής, ειμή εν τη πατρίδι αυτού, και εν τη οικία αυτού.» Αυτό, επίσης, το εδοκίμασαν και οι ακόλουθοι του Ιησού ως μέλη της Χριστιανικής του ομοίας με προφήτην οργανώσεως.—Ματθ. 10:40-42· 13:57.

12. Ποιο εδάφιο δείχνει ότι οι ακόλουθοι του Ιησού θα εχρησίμευαν ως συλλογικός αγωγός;

¹² Όπως ακριβώς κανένα άτομο από την εποχή τον Ιησού δεν ξεχωρίσθηκε στην εκπλήρωσι των Βιβλικών προφητειών, έτσι και κανένα χωριστό άτομο δεν απετέλεσε τον ειδικόν προφήτην του Θεού μετά τον Ιησούν, τον Μέγαν Προφήτην. Γι’ αυτόν τον λόγο ο Ιησούς έκαμε σχέδια για να γίνη μια κεχρισμένη εκκλησία μαθητών ο συλλογικός αγωγός γη, που θα καθιστούσε γνωστές τις ανακοινώσεις του Θεού. Αποβλέποντας στη μελλοντική λειτουργία αυτού του αγωγού ο Ιησούς είπε: «Αληθώς σας λέγω, Όσα εάν δέσητε επί της γης, θέλουσι είσθαι δεδεμένα εν τω ουρανώ· και όσα εάν λύσητε επί της γης, θέλουσιν είσθαι λελυμένα εν τω ουρανώ.» Σημειώστε ότι όσα θα περιορισθούν ή θα ελευθερωθούν εδώ στη γη πρέπει πρώτα να έχουν δεθή ή λυθή στον ουρανό με οδηγίες που μετεβιβάσθησαν στον ωργανωμένον όμιλο επάνω στη γη. Η εξουσία αυτή ανήκει σε ολόκληρη οργάνωσι και δεν εφαρμόζεται σε κανέναν άνθρωπο, όπως ισχυρίζεται η Καθολική Εκκλησία λέγοντας ότι μ’ αυτή την εξουσία είναι περιβεβλημένος ένας άνθρωπος, ο πάπας.—Ματθ. 18:18.

ΙΔΡΥΣΙΣ ΠΡΟΦΗΤΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΣ

13. Πότε η Χριστιανική εκκλησία ιδρύθη ως αγωγός επικοινωνίας, και πώς εξεδηλώθη αυτό;

¹³ Την ημέρα της Πεντηκοστής του 33 μ.Χ. τα 120 μέλη της εκκλησίας του Χριστού εχρίσθησαν με το άγιο πνεύμα εν μέσω θεαματικού θορύβου από τον ουρανό ως ‘ανέμου βιαίως φερομένου’, και έγιναν ορατές γλώσσες πυρός επάνω σ’ ολόκληρον τον συναθροισμένο αριθμό πιστών. Την ίδια εκείνη ημέρα ο Πέτρος σε μια δημοσία ομιλία προσδιώρισε το γεγονός αυτό ως εκπλήρωσιν της προφητείας του Ιωήλ η οποία εχαρακτήριζε ευκρινώς αυτόν τον όμιλο ως οργάνωσι εξουσιοδοτημένη να προφητεύη. «Διότι ούτοι δεν είναι μεθυσμένοι, καθώς σεις νομίζετε· διότι είναι τρίτη ώρα της ημέρας· αλλά τούτο είναι το ρηθέν δια του προφήτου Ιωήλ, “Και εν ταις εσχάταις ημέραις, λέγει ο Θεός, θέλω εκχέει από του πνεύματος μου επί πάσαν σάρκα· και θέλουσι προφητεύσει οι υιοί σας και αι θυγατέρες σας, και οι νεανίσκοι σας θέλουσιν ιδεί οράσεις, και οι πρεσβύτεροί σας θέλουσιν ενυπνιασθή ενύπνια· και έτι επί τους δούλους μου και επί τας δούλας μου εν ταις ημέραις εκείναις θέλω εκχέει από του πνεύματος μου, και θέλουσι προφητεύσει”. Τι αγωγός ζωογονημένος από το πνεύμα ελάμβανε αρχή στο 33 μ.Χ. για ν’ αντιπροσωπεύη τον Ιεχωβά επάνω στη γη!—Πράξ. 2:15-18· Ιωήλ 2:28, 29.

14. Περιγράψτε τη δράσι και αύξησι του αρχαίου αυτού Χριστιανικού ομοίου με προφήτην αγωγού.

¹⁴ Μετά το κήρυγμα αυτών των 120 κατά την πρώτη εκείνη ημέρα κατά την οποία εξηγήθηκαν πολλές από τις οράσεις και τα ενύπνια της Βιβλικής προφητείας και με την τελική ομιλία του Πέτρου, τρεις χιλιάδες συνεταυτίσθησαν μ’ αυτή την προσφάτως ωργανωμένη Χριστιανική εκκλησία. Όλοι έγιναν κήρυκες. Εγέμισαν την Ιερουσαλήμ με τις διδασκαλίες των από τις προφητείες. Αυτή η ομοία με αγωγό οργάνωσις γρήγορα ηύξησε σε πέντε χιλιάδες συντρόφους κήρυκας, όλους βαπτισμένους με άγιο πνεύμα. Οι απόστολοι και άλλοι πρεσβύτεροι στην Ιερουσαλήμ έγιναν ένα κυβερνών σώμα μέσω του οποίου μετεδίδετο προοδευτική κατανόησις της Βιβλικής προφητείας που εξεπληρώνετο τότε. Μολονότι πολλοί απ’ αυτούς ήσαν κήρυκες μαζί με τον Ιησού Χριστό πριν από χρόνια, όμως δεν είχαν πλήρη κατανόησι όλων των πραγμάτων. Λόγου χάριν, οι απόστολοι ενόμιζαν ότι ο Ιησούς είχε έλθει για ν’ αποκαταστήση την κατά γράμμα βασιλεία του Ισραήλ. Αλλά μετά την Πεντηκοστή έμαθαν προοδευτικές λεπτομέρειες των πολλών απορρήτων αναφορικά με τον ουράνιον χαρακτήρα της βασιλείας.—Πράξ. 1:6· 2:41· 4:4, 31.

15, 16. Δώστε παραδείγματα για να δείξετε σ’ αυτός ήταν ένας προοδευτικός αγωγός που έφερνε στο φως κατανοήσεις νέων αληθειών.

¹⁵ Ως περαιτέρω παραδείγματα προοδευτικής κατανοήσεως, αναφέρομε ότι ο Πέτρος ήταν εκείνος από το κυβερνών σώμα που εξήγησε την εκπλήρωσι του Ιωήλ 2:28, 29, όπως ήδη εμνημονεύθη. Ο Πέτρος, επίσης, απεκάλυψε ότι ο Ιησούς ήταν ο Αρχηγός της ζωής και ότι η σωτηρία είναι δυνατή μέσω του ονόματός του. (Πράξ. 3:15-4:12) Ολίγες ημέρες αργότερα ο Πέτρος και ο Ιωάννης μαζί απεκάλυψαν ότι οι Χριστιανοί οφείλουν να υπακούουν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους. (Πράξ. 4:19) Ένα χρόνο περίπου αργότερα ο Στέφανος απεκάλυψε με έμπνευσι ότι είδε τον Ιησούν ως «τον Υιόν του ανθρώπου ιστάμενον εκ δεξιών του Θεού», δίδοντας συγκεκριμένη απόδειξι του ότι ο Ιησούς είχε επιστρέψει στην ουράνια θέσι του υπηρεσίας. (Πράξ. 7:56) Ακόμη αργότερα, ο Φίλιππος, ένας από τους πρεσβυτέρους, εβάπτισε τον Αιθίοπα ευνούχον αφού εξήγησε σ’ αυτόν τη σημασία της προφητείας του Ησαΐα 53:7, 8. (Πράξ. 8:29-33) Στο έτος 36 ο Πέτρος έλαβε μια άλλη αποκάλυψι από τον ουρανό όσον αφορά τους Εθνικούς, ότι είχε έλθει ο καιρός ν’ ανοιχθή η θύρα για την είσοδό των στην εκκλησία και για να γίνουν ισότιμα κεχρισμένα μέλη του σώματος ή εκκλησίας του Χριστού.—Πράξ. 10 και 11.

¹⁶ Επί μερικά χρόνια πολλοί Χριστιανοί διάκονοι εκήρυτταν ότι ήταν ανάγκη να περιτέμνωνται οι εξ Εθνών Χριστιανοί. Τελικά όμως, στο 49 μ.Χ., σε μια συνέλευσι των μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ, μερικοί πρεσβύτεροι του κυβερνώντος σώματος έδειξαν με Βιβλικά επιχειρήματα και με θεία αποκάλυψι ότι οι εθνικοί δεν ήταν ανάγκη να περιτέμνωνται. Ο Ιάκωβος, ο κατά σάρκα ετεροθαλής αδελφός του Ιησού και υπηρέτης της εκκλησίας της Ιερουσαλήμ, συνέβαλε σ’ αυτή την απόφασι εξηγώντας την εκπλήρωσι της προφητείας του Αμώς 9:11, 12 (Ο΄). (Πράξ. 15:6-22) Πάλι πολλοί εκήρυτταν ότι οι Εθνικοί, όταν γίνωνται Χριστιανοί, πρέπει επίσης να υποτάσσωνται στον νόμον του Μωυσέως. Στο έτος 56 ο απόστολος Παύλος, και αυτός από το κυβερνών σώμα, εχρησιμοποιήθη για να διευκρινίση από τις Εβραϊκές Γραφές ότι η είσοδος των Εθνικών εγίνετο σύμφωνα με τις προφητείες της Βίβλου και ότι οι Εθνικοί αυτοί δεν ήσαν υπό τον νόμον του Μωυσέως αλλά υπό την χάριν του Θεού. Υπεστήριξε ορθώς ότι ο Θεός είχε προσηλώσει την διαθήκην του νόμου στον σταυρόν του Ιησού. (Ρωμ. 6:14· 15:7-13· Κολ. 2:13, 14) Στο έτος 96 ο Απόστολος Ιωάννης εχρησιμοποιήθη για ν’ αποκαλύψη, μεταξύ άλλων, ότι ο ακριβής αριθμός των κεχρισμένων που θα ζήσουν και θα συμβασιλεύσουν με τον Ιησού Χριστό στον ουρανό, είναι 144.000.—Αποκάλ. 7:4· 14:1.

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΑΣΑΦΕΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΑΝ ΜΕΙΩΣΙΝ

17, 18. (α) Γιατί αυτό δεν καταδεικνύει ότι ο αγωγός του Θεού εξησθένησε με πλάνη; (β) Αποτελούσαν οι παλαιότερες αυτές ασαφείς απόψεις κάποια μείωσι στο κήρυγμα σύμφωνα με τη διοχετευόμενη ροή νέων αληθειών;

¹⁷ Μήπως όλα αυτά, λοιπόν, καταδεικνύουν ότι ο αγωγός του Θεού επάνω στη γη από την εποχή του Ιησού εξησθένησε και ενοθεύθη με πλάνη; Όχι! Αντιθέτως, καταδεικνύουν ότι δεν υπήρχε ποτέ, ούτε και για μια στιγμή, ρεύμα ύδατος αποπνικτικού όγκου, αλλά μάλλον μια ήρεμη, σταθερή ροή νέων υδάτων αληθείας μέσω ενός ωρισμένου αγωγού. Οι πολλοί άνδρες και γυναίκες, που εφέρθηκαν σ’ αυτή την προφητική οργάνωσι της κεχρισμένης εκκλησίας, είχαν προσχηματισμένες ασαφείς απόψεις όσον αφορά τους σκοπούς του Ιεχωβά. Θα χρειαζόταν καιρός για ν’ αλλάξουν βαθμιαίως τις σκέψεις των. Ο Θεός εγνώριζε ότι ως απλοί άνθρωποι δεν μπορούσαν να συλλάβουν διανοητικώς, να κατανοήσουν ή να συγκρατήσουν ένα ρεύμα νέων αληθειών δια μιας, πράγμα που, με μια εικονική έννοια, θα μπορούσε να τους ρίξη έξω από την ισορροπία και να τους πνίξη.

¹⁸ Ο Ιεχωβά μέσα στο έλεός του και την τρυφερή του φροντίδα για τους αδυνάτους δούλους του έκαμε διευθέτησι για μια βαθμιαία ροή υδάτων νέας αληθείας γι’ αυτούς μ’ έναν εύτακτο τρόπο διαβιβάσεως. Βαθμιαίως οι διάνοιες των θα προσηρμόζοντο και θα εγέμιζαν προοδευτικά με νέα πράγματα. Αυτό, εξ άλλου, θα τους καθιστούσε ικανούς να κηρύττουν αυτά τα νέα πράγματα σε άλλους δικαίας διαθέσεως ανθρώπους με μια βαθμιαία, εύτακτη, όμοια με αγωγού, ροή. Λόγου χάριν, η έκφρασις ασαφών απόψεων ως προς το αν οι σαββατιαίοι νόμοι του Μωυσέως και η περιτομή εφηρμόζοντο ακόμη στους Χριστιανούς δεν εμείωνε με κανένα τρόπο την αρχική ροή νέων σημείων αληθείας ή το κήρυγμα του Ιησού Χριστού από την πρώτη εκκλησία. Στον ωρισμένο, όμως, καιρό του Θεού, το 49 μ.Χ., η ανάπτυξις της αληθινής θρησκείας έφθασε στο σημείο που η νόμιμη άποψις του Ιεχωβά στο ζήτημα της περιτομής και του Μωσαϊκού νόμου θα μπορούσε σοφά να αναγγελθή. Από τότε και στο εξής η νέα αυτή άποψις, που έγινε εμφατικά σαφής, εκηρύττετο ομοιόμορφα ως ορθή διδασκαλία από τους αληθινούς Χριστιανούς διακόνους.

19. Πώς προελέχθη η προοδευτικότης του αγωγού του Θεού;

¹⁹ Πράγματι, η πρόοδος των αποκεκαλυμμένων Βιβλικών αληθειών που διωχετεύοντο στη γραμμή επικοινωνίας μέσω των κεχρισμένων Χριστιανών, έφερε καταπληκτική πληροφορία ακόμη και στους αγγέλους. «Δια να γνωρισθή τώρα δια της εκκλησίας εν τοις επουρανίοις εις τας αρχάς και τας εξουσίας η πολυποίκιλος σοφία του Θεού.» Η κατάστασις προοδευτικότητος για τον επίγειο αγωγό υπεδείχθη από τον Ιησούν όταν είπε: «Αληθώς, αληθώς σας λέγω, όστις πιστεύει εις εμέ, τα έργα τα οποία κάμνω, και εκείνος θέλει κάμει, και μεγαλήτερα τούτων θέλει κάμει· διότι εγώ υπάγω προς τον Πατέρα μου.» Στο έτος 55, έπειτα από μια πλούσια ροή πολλών νέων προοδευτικών θείων ανακοινώσεων όσον αφορά τους σκοπούς του Ιεχωβά, ο Παύλος υποδεικνύει ακόμη μια μέλλουσα μεγαλύτερη αποκάλυψι νέων πραγμάτων: «Διότι τώρα βλέπομεν δια κατόπτρου αινιγματωδώς, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον· τώρα γνωρίζω κατά μέρος, τότε δε θέλω γνωρίσει καθώς και εγνωρίσθην.»—Εφεσ. 3:10· Ιωάν. 14:12· 1 Κορ. 13:12· 1 Πέτρ. 1:12.

ΔΩΔΕΚΑ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΑΓΩΓΟ ΣΗΜΕΡΑ

20-32. Εξετάστε κάθε ένα από τα δώδεκα λεπτομερειακά χαρακτηριστικά του Χριστιανικού αγωγού σήμερα, και ποιος όμιλος δίδει την απόδειξι ότι ανταποκρίνεται σ’ αυτές τις απαιτήσεις;

²⁰ Τι θα πούμε για τον Χριστιανικό αγωγό επικοινωνίας του Ιεχωβά σήμερα; Ποιο από τις εκατοντάδες των δογμάτων και θρησκευτικών αποχρώσεων εκείνων που ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανοί, είναι ο εκπρόσωπος του Ιεχωβά σήμερα στη γη ως ο από τον Θεό διωρισμενος και ωργανωμένος αγωγός επικοινωνίας; Η Γραφή υποδεικνύει πολλά λεπτομερειακά χαρακτηριστικά, τα οποία όλα πρέπει να υπάρχουν μαζί για να προσδιορίσουν, πέρα από κάθε σκιά αμφιβολίας, τον ένα, από τον Θεό εξουσιοδοτημένο, αγωγό. Ακολουθεί ένας κατάλογος των απαιτήσεων που πρέπει ν’ αντιμετωπισθούν από μια τέτοια αληθινή εκκλησία του Χριστού για να την προσδιορίσουν ως αγωγόν του Θεού σήμερα.

²¹ Πρώτον, η εκκλησία του Χριστού του εικοστού αιώνος πρέπει να γνωρίζη ποιο είναι το όνομα του Θεού της όπως απεκαλύφθη από τον Ιησούν στους πρώτους μαθητάς του και πρέπει να γίνη μάρτυς του μεγαλοπρεπούς αυτού ονόματός του όπως ακριβώς ήσαν οι προφήται των αρχαίων χρόνων, ο Ιησούς και οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνος. Μόνο το υπόλοιπο των κεχρισμένων μαρτύρων του Ιεχωβά και οι σύντροφοι των σήμερα έχουν μια πλούσια κατανόησι του θείου ονόματος ΙΕΧΩΒΑ και συνεπώς προσπαθούν να ζουν σύμφωνα με το όνομα αυτό ως μάρτυρές Του.—Ησ. 43:12· Ιωάν. 17:6, 11, 26· Πράξ. 15:14.

²² Δεύτερον, η εκκλησία του Χριστού που έλαβε αρχή από τον Ιησούν ως ο αγωγός, αποτελείται από όλους τους κεχρισμένους που είναι αποκυημένοι από το πνεύμα με μια ελπίδα να βασιλεύσουν με τον Χριστό στον ουρανό και των οποίων ο αριθμός ορίζεται σε 144.000. Ποιος όμιλος Χριστιανών στη γη σήμερα δίνει απόδειξι ότι είναι το υπόλοιπο αυτής της εκκλησίας του Χριστού που είναι ηλικίας χιλίων εννεακοσίων ετών και έχει πλούσια ωριμάσει στα έργα της και στις δοξασίες της; Μόνο το υπόλοιπο των κεχρισμένων μαρτύρων του Ιεχωβά.—1 Ιωάν. 2:27· Αποκάλ. 14:1.

²³ Τρίτον, η εκκλησία του Χριστού πρέπει να χαρακτηρίζεται ευκρινώς από το ότι διώκεται μεταξύ των εθνών για την ακεραιότητά της στις Βιβλικές αρχές και την ασυμβίβαστη παρθενική της αγνότητα στον Χριστόν Ιησούν ως τον Βασιλέα του νέου κόσμου. Μόνο το υπόλοιπο των κεχρισμένων μαρτύρων του Ιεχωβά και οι σύντροφοι των έχουν ένα τέτοιο ξεχωριστό χαρακτηριστικό με το ότι διώκονται σε όλο τον κόσμο.—Ματθ. 24:9.

²⁴ Τέταρτον, η εκκλησία του Χριστού πρέπει να δεχθή όλες τις προοδευτικές αποκαλύψεις της μιας αληθινής θρησκείας όπως περιέχονται στις Εβραϊκές Γραφές που διεβιβάσθησαν μέσω όλων των προφητών των αρχαίων χρόνων έως τον Ιωάννη τον βαπτιστή και στις Ελληνικές Γραφές που διεβιβάσθησαν μέσω του Ιησού Χριστού και των μαθητών του. Μόνο το υπόλοιπο των κεχρισμένων μαρτύρων του Ιεχωβά και οι σύντροφοί των, τα «άλλα πρόβατα», το πράττουν αυτό.—2 Πέτρ. 3:15, 16· Αποκάλ. 22:18, 19· Ιωάν. 10:16.

²⁵ Πέμπτον, η εκκλησία του Χριστού πρέπει να κατανοήση ότι διήλθε μια περίοδο διασκορπισμού που ωδήγησε σε μια «Βαβυλωνιακή» πνευματική αιχμαλωσία, από την οποία πρέπει να υπήρξε εκ νέου σύναξις ‘των εκλεκτών αυτού εκ των τεσσάρων ανέμων απ’ άκρων ουρανών έως άκρων αυτών’. Μόνο το υπόλοιπο των κεχρισμένων μαρτύρων του Ιεχωβά που συνήχθη εκ νέου από το 1919 από όλα τα έθνη, τις γλώσσες και τους προηγουμένους θρησκευτικούς δεσμούς, το κατανοεί αυτό.—Ματθ. 24:31· Αποκάλ. 18:4.

²⁶ Έκτον, η εκκλησία του Χριστού πρέπει να μένη πνευματικώς άγρυπνη για την επάνοδο του Κυρίου της Ιησού Χριστού και, όταν αυτός έρχεται αοράτως στρέφοντας την προσοχή του στις υποθέσεις της γης, αυτή πρέπει να τον δεχθή και ν’ απαλαύση τη χαρά και την ευχαρίστησι της παρουσίας του Βασιλέως ως Κυβερνήτου. Μόνο το υπόλοιπο των κεχρισμένων μαρτύρων του Ιεχωβά υπήρξε πνευματικώς άγρυπνο ώστε να κατανοήση το μεγάλο αυτό γεγονός της ενθρονίσεως του Χριστού στον ουρανό το 1914.—Ματθ. 24:3, 42-44· 25:1-23.

²⁷ Έβδομον, η εκκλησία του Χριστού μετά την επάνοδο του Κυρίου της πρέπει, ως ο «οίκος του Θεού», να λάβη την κρίσι της όταν ο αγγελιαφόρος του Ιεχωβά έρχεται στο ναό για κρίσι, και τούτο πριν από τον υπόλοιπο κόσμο. Μόνο το υπόλοιπο των κεχρισμένων μαρτύρων του Ιεχωβά έλαβε πείραν αυτού του καθαρισμού της κρίσεως όταν ο «άγγελος» ήλθε στο ναό του το 1918.—1 Πέτρ. 4:17· Μαλαχ. 3:1-3.

²⁸ Όγδοον, η εκκλησία του Χριστού, όταν καθαρισθή, πρέπει να έχη λάβει τον έπαινο του Κυρίου της με το να προσδιορισθή ως ο «πιστός και φρόνιμος δούλος, τον οποίον ο κύριος αυτού κατέστησεν επί των υπηρετών αυτού, δια να δίδη εις αυτούς την τροφήν εν καιρώ.» Μόνο το υπόλοιπο των κεχρισμένων μαρτύρων του Ιεχωβά έχει κατανοήσει το υπούργημα αυτό από το 1919, από τότε δε έκαμαν υπερτάτη προσπάθεια να διαβιβάσουν καθαρή πνευματική τροφή σε όλους εκείνους που είναι συνταυτισμένοι μαζί τους ως «υπηρέται» του Χριστού.—Ματθ. 24:45-47.

²⁹ Ένατον, η εκκλησία του Χριστού πρέπει να λάβη στις έσχατες ημέρες την ειδική εντολή να κηρυχθή «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» Μόνο το υπόλοιπο των κεχρισμένων μαρτύρων του Ιεχωβά με τους συντρόφους των εγνωστοποίησαν την πληροφορία που αφορά την εγκαθίδρυσι της βασιλείας του Χριστού στο 1914, η οποία γνωστοποίησις έχει τώρα φθάσει σε 160 χώρες της γης.—Ματθ. 24:14.

³⁰ Δέκατον, η εκκλησία του Χριστού πρέπει σήμερα ν’ ακολουθήση το πρότυπό της του πρώτου αιώνος λαμβάνοντας προοδευτικές κατανοήσεις των Βιβλικών προφητειών που αποκαλύπτουν περαιτέρω μεγαλοπρεπείς σκοπούς του Ζώντος Θεού και το οποίον νέον φως αληθείας πρέπει να γνωστοποιηθή αμερόληπτα σε όλο τον κόσμο από την όμοια με προφήτην οργάνωσι του Θεού. Μόνο το υπόλοιπο των κεχρισμένων μαρτύρων του Ιεχωβά και οι σύντροφοι των ‘δεν εξουθενούσι τας προφητείας’, αλλά δημοσιεύουν τις εκπληρώσεις των, καθώς γίνονται σαφείς, στα Βιβλικά των δημοσιεύματα.—1 Θεσ. 5:20· Αποκάλ. 11:3, 4.

³¹ Ενδέκατον, η εκκλησία του Χριστού πρέπει να πραγματοποιήση στο έργο της μια αλλαγή, εκτελώντας αντί του έργου της συνάξεως του «μικρού ποιμνίου» για ουράνια προνόμια, το έργο της περισυλλογής των «άλλων προβάτων» για να γίνουν μελλοντικοί υπήκοοι της Βασιλείας και να ζήσουν ευτυχισμένα για πάντα σε μια παραδείσια γη που είναι προωρισμένη να υπάρχη ατελεύτητα προς εκπλήρωσιν της μεγάλης Αβρααμιαίας επαγγελίας. Μόνο το κεχρισμένο υπόλοιπο έλαβε πείραν της αλλαγής αυτής από τα έτη 1932 και 1935.—Γέν. 22:18· Λουκ. 12:32· Ιωάν. 10:16· Ματθ. 25:31-33.

³² Δωδέκατον, η εκκλησία του Χριστού πρέπει να κατανοήση τον ωρισμένο καιρό που ο Ιεχωβά ‘στερεώνει τους νέους ουρανούς και θεμελιώνει την νέαν γην’ ως μέρος του μονίμου του συστήματος πραγμάτων του Νέου Κόσμου. Μόνο οι μάρτυρες του Ιεχωβά το κατανοούν αυτό και έφθασαν να γνωρίζουν ότι από το 1919 μια κοινωνία Νέου Κόσμου αναπτύσσεται για να επεκταθή ώστε να γεμίση ολόκληρη τη γη με δικαιοσύνη.—Ησ. 51:16· 65:17· 2 Πέτρ. 3:13· Αποκάλ. 21:1.

ΔΙΑΤΗΡΗΣΤΕ ΣΤΕΝΗ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΓΟ

33, 34. (α) Ποιος είναι ο νόμιμος υπηρέτης που χρησιμοποιείται από το κεχρισμένο υπόλοιπο σήμερα; (β) Ποιο είναι ένα επίσημο όργανο της τάξεως του «πιστού και φρονίμου δούλου»; (γ) Ποιοι πρέπει να διατηρούν στενή επαφή με τον αγωγόν του Θεού σήμερα, και γιατί;

³³ Οι αποδείξεις, λοιπόν, είναι συντριπτικές ότι το κεχρισμένο Χριστιανικό υπόλοιπο μεταξύ των μαρτύρων του Ιεχωβά σήμερα αποτελεί τον συλλογικό αγωγό επικοινωνίας. Αφθονία προσθέτων λεπτομερειακών γεγονότων δημοσιεύεται στη σειρά των άρθρων της Σκοπιάς που πραγματεύονται την ιστορία των μαρτύρων του Ιεχωβά. Υπάρχουν περίπου 17.000 απ’ αυτούς τους κεχρισμένους που υπολείπονται ακόμη στη γη, μ’ ένα κυβερνών σώμα απ’ αυτούς που διαμένει στο Μπέθελ του Μπρούκλυν της Νέας Υόρκης. Μαζί μ’ αυτούς υπάρχουν πάνω από 560.000 συνταυτισμένοι σύντροφοι από τα «άλλα πρόβατα». Η μικρή αυτή τάξις των κεχρισμένων, η τάξις του «πιστού και φρονίμου δούλου», όπως προσδιορίζεται, έχει ένα νόμιμον υπηρέτην γνωστόν ως Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά, που ωργανώθη στο 1884 και την οποία χρησιμοποιούν για να τους αντιπροσωπεύη.

³⁴ Ένα επίσημο όργανο αυτής της τάξεως του «δούλου» είναι το περιοδικό Η Σκοπιά, που βρίσκεται τώρα στο εβδομηκοστό έκτο έτος της εκδόσεώς του. Το περιοδικό αυτό δεν διατυπώνει αξίωσι θεοπνευστίας αλλά οδηγείται από τις θεόπνευστες αρχές και προφητείες που είναι αναγεγραμμένες στην ιερή Βίβλο και προωρισμένες για προοδευτική εκπλήρωσι σήμερα. Μέσω του μοναδικού αυτού αγωγού αξιόπιστης πνευματικής καθοδηγίας, όλα τα ειλικρινή, τίμια άτομα που αγαπούν δικαιοσύνη κατευθύνονται προς την «τελεία ημέρα» στον μετά τον Αρμαγεδδώνα νέο κόσμο. Προσκαλείσθε να προχωρήσετε μαζί με το κεχρισμένο υπόλοιπο από τη μια στην άλλη προοδευτική πνευματική κατάστασι που κατευθύνεται από τον Θεό, εις εκπλήρωσιν της επαγγελίας. «Η οδός όμως των δικαίων είναι ως το λαμπρόν φως το φέγγον επί μάλλον και μάλλον, εωσού γείνη τελεία ημέρα.»—Παροιμ. 4:18.