Πλουτείτε εις Καλά Έργα — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Πλουτείτε εις Καλά Έργα

«Παράγγελλε . . . να αγαθοεργώσι, να πλουτώσιν εις έργα καλά, να ήναι ευμετάδοτοι, κοινωνικοί, θησαυρίζοντες εις εαυτούς θεμέλιον καλόν εις το μέλλον, δια να απολαύσωσι την αιώνιον ζωήν.»—1 Τιμόθεον 6:17-19.

1. Πώς ο Θεός εδείχθηκε στην αρχή ως προμηθευτής του ανθρώπου;

Ο ΙΕΧΩΒΑ Θεός είναι ένας θαυμαστός προμηθευτής. Έδωσε στο ανθρώπινο γένος κάθε τι που χρειάζεται. Από την αρχή ακόμη, όταν έπλασε τον Αδάμ και την Εύα και τους έθεσε στην Εδέμ, τους εφωδίασε με έναν ωραίον οίκο μέσα σε παράδεισο. Έκαμε κάτι περισσότερο απ’ αυτό. Ο Θεός δεν άφησε τα πρώτα γήινα νοήμονα πλάσματά του να ψάχνουν για τροφή που θα τα διατηρούσε στη ζωή. Όχι, τους επρομήθευσε επίσης όλη αυτή την τροφή. «Και είπεν ο Θεός, Ιδού, σας έδωκα πάντα χόρτον κάμνοντα σπόρον, όστις είναι επί του προσώπου πάσης της γης, και παν δένδρον, το οποίον έχει εν εαυτώ καρπόν δένδρου κάμνοντος σπόρον· ταύτα θέλουσιν είσθαι εις εσάς προς τροφήν.» (Γένεσις 1:29) Με όλες αυτές τις προμήθειες θα είχαν επάρκεια. Αλλά ακόμη και αφού το πρώτο ζεύγος αμάρτησε τρώγοντας τον καρπό από το μόνο απαγορευμένο δένδρο—ο καρπός δε αυτός τους είχε απαγορευθή για να δοκιμασθή η υπακοή τους—ο Κύριος τους εφωδίασε με ενδύματα. «Και έκαμε Ιεχωβά ο Θεός εις τον Αδάμ και εις την γυναίκα αυτού χιτώνας δερματίνους, και ενέδυσεν αυτούς.»—Γένεσις 3:21, Αμερικανική Στερεότυπη Μετάφρασις.

2. Με την ικανοποίησι ποιων επιθυμιών πρέπει να είναι ευχαριστημένα τα πλάσματα;

² Από τον καιρό εκείνο, πριν από έξη χιλιάδες χρόνια περίπου, ο άνθρωπος είχε ανάγκη από τα τρία αυτά πράγματα—στέγη, τροφή και ενδύματα—για να διατηρήση τη φυσιολογική του ύπαρξι στη ζωή. Μ’ αυτά θα έπρεπε να είναι ευχαριστημένος. «Διότι δεν εφέραμεν ουδέν εις τον κόσμον· φανερόν ότι ουδέ δυνάμεθα να εκφέρωμέν τι. Έχοντες δε διατροφάς και σκεπάσματα, ας αρκώμεθα εις ταύτα.» (1 Τιμόθεον 6:7, 8) Ο Δαβίδ, ‘άνθρωπος κατά την καρδίαν του Θεού’, εκφράζει πόσο γενναιόδωρα ο Ιεχωβά προνοεί για κάθε ένα από τα πλάσματά του· όχι μόνο για τον άνθρωπο, ικανοποιώντας όλες τις ανάγκες του, αλλά για κάθε ζωντανό πλάσμα: τα πουλιά, τα ψάρια και τα ζώα του αγρού. Ο Παντοδύναμος Θεός προνοεί και φροντίζει για κείνο που δημιουργεί. «Οι οφθαλμοί πάντων αποβλέπουσι προς σε· και συ δίδεις εις αυτούς την τροφήν αυτών εν καιρώ. Ανοίγεις την χείρά σου, και χορταίνεις την επιθυμίαν παντός ζώντος.»—Ψαλμός 145:15, 16.

3. Μήπως η προμήθεια για τις ανάγκες του ανθρώπου εσήμαινε ότι αυτός επρόκειτο να είναι ένας αργόσχολος; Γιατί;

³ Προμηθεύοντας όλα αυτά τα αναγκαία πράγματα με αφθονία, ο Θεός δεν έκανε τον άνθρωπο έναν αργόσχολο, ώστε να μπορή να πη, «Δεν έχω τίποτε να κάνω.» Όχι, ο Θεός εκράτησε απασχολημένο τον άνθρωπο από τον καιρό της δημιουργίας του, όταν τον έβαλε στον κήπο «δια να εργάζηται αυτόν, και να φυλάττη αυτόν». (Γένεσις 2:15) Το ίδιο θα συμβαίνη με τον άνθρωπο στο νέο κόσμο. Αλλά όταν ο άνθρωπος πήγε αντίθετα στο νόμο του Θεού, ο Θεός διεκήρυξε, «Κατηραμένη να ήναι η γη εξ αιτίας σου· με λύπας θέλεις τρώγει τους καρπούς αυτής πάσας τας ημέρας της ζωής σου.» (Γένεσις 3:17) Εφόσον ο Θεός έκαμε τον άνθρωπο λίγο κατώτερον από τους αγγέλους και τον εστεφάνωσε με δόξα και τιμή, έπεται ότι ο Ιεχωβά ήταν εκείνος που του ανέθεσε να έχη την εποπτεία στα πράγματα της γης. Έθεσε τα πάντα υπό τους πόδας του ανθρώπου: «Ας εξουσιάζη επί των ιχθύων της θαλάσσης, και επί των πετεινών του ουρανού, και επί των κτηνών, και επί πάσης της γης, και επί παντός ερπετού.» (Γένεσις 1:26) Ο άνθρωπος εχρησιμοποίησε υποζύγια στην επίμοχθη εργασία του να φυτεύη, να καλλιεργή, να ποτίζη και τελικά να παράγη τροφή. Ωστόσο ο Ιεχωβά είναι ο αρχικός Προμηθευτής για την ικανοποίησι όλων των αναγκών μας και οι ευχαριστίες μας πρέπει να απευθύνωνται σ’ αυτόν για όλα. Εξαρτώμεθα από αυτόν για τη βροχή, τον ήλιο, τον αέρα, το έδαφος, τον γόνιμο σπόρο, για κάθε πράγμα· και μας το δίδει. Όταν ο Θεός έκαμε τον άνθρωπο κύριον όλων αυτών των ζώων και του ανέθεσε να φυλάττη τους αγρούς και τα δάση σε όλο τους το μεγαλείο, ποτέ δεν εθέσπισε ότι ο άνθρωπος επρόκειτο να είναι τύραννος του άλλου ανθρώπου. Ο κυρίαρχος Κυβερνήτης και ο αιώνιος Προμηθευτής του ανθρώπου πρέπει να είναι ο Ιεχωβά. Η ζωή του ανθρώπου εξαρτάται από τον μόνο αληθινό Θεό!

4. Γιατί δεν πρέπει να είμεθα άπληστοι και να εποφθαλμιούμε εκείνο που ανήκει στους άλλους;

⁴ Ο άνθρωπος θα έπρεπε να γνωρίζη ότι όλη η δημιουργία, και ο ίδιος ο άνθρωπος μαζί, έγινε για να εκδηλωθή η λαμπρότης και η δόξα του Ιεχωβά, που είναι ο Υπέρτατος στο σύμπαν. Ο άνθρωπος θα έπρεπε να συναισθάνεται την ανάγκη του να βασίζεται στο Θεό· διότι όταν ένας έρχεται στον κόσμο, δεν έχει τίποτε άλλο από το δώρο της ζωής που του έδωσε ο Θεός, και δεν μπορεί να πάρη τίποτε μαζί του όταν αφήνει τον κόσμο. Όταν ένας το ξέρει αυτό, γιατί να έχη σφοδρή επιθυμία να κυριαρχήση και να ελέγχη τη ζωή και την τύχη άλλων ανθρωπίνων πλασμάτων; Γιατί να είναι άπληστος και να βρίσκεται η καρδιά του σ’ αυτή την ιδιοτελή κατάστασι; Αν, όπως ξέρομε, ο Θεός προμηθεύη όλα τα μέσα της διατηρήσεως της ζωής μας, γιατί να προσπαθούμε να αφαιρέσωμε την περιουσία που ο Θεός έδωσε σε άλλους ανθρώπους για τις ανάγκες της υπάρξεώς τους; Στον εμπορικοποιημένο αυτόν κόσμο πλείστα άτομα έχουν πολύ λίγα, οι δε γίγαντες του εμπορίου δεν θέλουν τα άτομα αυτά να έχουν περισσότερα. Εκείνοι, εξ άλλου, που εφαρμόζουν τις κομμουνιστικές οικονομικές μεθόδους, δεν επιτυγχάνουν να υπερνικήσουν αυτή την κατάστασι και ο λαός εξακολουθεί να υποφέρη από έλλειψι των αναγκαίων της ζωής. Κάτω από το ένα ή το άλλο σύστημα που εγκαθιστούν οι άνθρωποι, εγείρονται και κυριαρχούν η ιδιοτέλεια και η επιθυμία για εξουσία. Θα ήταν καλύτερα να δώσωμε την περιουσία μας στους πτωχούς παρά να εποφθαλμιούμε εκείνο το λίγο που έχουν. Ποιο είναι το κέρδος μας αν ληστεύωμε τον πτωχό; Δεν μπορούμε βέβαια τίποτε να πάρωμε μαζί μας!

5. Γιατί πρέπει οι Χριστιανοί να βοηθούν τους πτωχούς;

⁵ Ο Κύριος πάντοτε ενδιαφέρθηκε για τους πτωχούς και τους βοήθησε. Και οι Χριστιανοί επίσης θα έπρεπε να κάνουν το ίδιο. Ο Δαβίδ ήξερε ότι ο Θεός δεν ευνοεί τον καταδυνάστη του πτωχού, διότι είπε: «Πάντα τα οστά μου θέλουσιν ειπεί, Κύριε, τις όμοιός σου, όστις ελευθερόνεις τον πτωχόν από του ισχυροτέρου αυτού, και τον πτωχόν και τον πένητα από του διαρπάζοντος αυτόν;» (Ψαλμός 35:10) Ολόκληρο το σώμα του Δαβίδ—τα ίδια τα οστά του—ξεσπούσε σε μια έκφρασι αίνου στο Δημιουργό του εξαιτίας τού στοργικού ενδιαφέροντος του Θεού για τον πτωχό. Το να ξέρωμε ότι ο Ιεχωβά θα προστατεύση τον πτωχό από τον καταδυνάστη, τον ισχυρό, τον πλούσιο και το δυνατό είναι ασφαλώς μια παρηγορία. Οι καλοί άνθρωποι θα βοηθήσουν τον πτωχό. «Ο καταθλίβων τον πένητα ονειδίζει τον Ποιητήν αυτού· ο δε τιμών αυτόν ελεεί τον πτωχόν.» (Παροιμίαι 14:31) Οι πτωχοί αγαπούν τη ζωή όπως την αγαπούν και όλοι οι άλλοι άνθρωποι. Γιατί να τους κάνωμε να υποφέρουν και να τους ληστεύωμε από ό,τι έχουν;

6. Γιατί δεν είναι ανάγκη να επιθυμούμε εκείνο που ανήκει στους άλλους και είναι κακό να το κάνωμε αυτό;

⁶ Ο άνθρωπος επλάσθηκε για να είναι ελεύθερος και να του επιτρέπεται να χρησιμοποιή τα πολλά πράγματα που ο Θεός εδημιούργησε για την ευημερία του. Αν σ’ ένα άνθρωπο αρέσει κάτι που έχει ένας άλλος άνθρωπος, δεν πρέπει να το εποφθαλμιά. Υπάρχουν αρκετά από όλα τα πράγματα στον κόσμο, για να έχη ο καθένας ό,τι του αρκεί. Το να συσσωρεύση κανείς γήινο πλούτο και υπάρχοντα, δεν είναι το μεγάλο ζήτημα στη ζωή. «Μη επιθυμήσης την οικίαν του πλησίον σου· μη επιθυμήσης την γυναίκα του πλησίον σου· μηδέ τον δούλον αυτού, μηδέ την δούλην αυτού, μηδέ τον βουν αυτού, μηδέ τον όνον αυτού, μηδέ παν ό,τι είναι του πλησίον σου.» (Έξοδος 20:17) Δεν είναι κακό το να έχη κανείς σπίτι, γυναίκα, υπηρέτες, ή ζώα· αλλά είναι κακό το να επιθυμή εκείνα που έχει ένας άλλος. Δεν πρέπει ένας να χρησιμοποιήση τη δύναμί του ή τον πλούτο του ή την επιρροή του για να αρπάση από άλλον ό,τι προσφιλές κατέχει αυτό το άτομο. Αυτό είναι το πνεύμα του παλαιού κόσμου, το πνεύμα που έχει εμφυτεύσει ο Διάβολος στις διάνοιες των ανθρώπων. Η ιδιοτέλεια αυτή έχει αναπτυχθή στις καρδιές των ανθρωπίνων πλασμάτων, και έχουν μια ισχυρή επιθυμία να εξουσιάζουν τους άλλους ανθρώπους και να κάνουν άνθρωπος να εξαρτάται από άνθρωπο αντί να εξαρτάται από τον Ιεχωβά Θεό, ο οποίος είναι ο προμηθευτής των πάντων. Αν ο Θεός έχει τόσο άφθονα προμηθεύσει τροφή, ενδύματα και πράγματα αναγκαία για τη ζωή, γιατί τότε να ληστεύωμε τον πτωχό; Γιατί να μη ζητούμε το μεγαλύτερο πράγμα—ζωή αιώνια;

ΚΟΣΜΙΚΗ ΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΕΙΨΙΣ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΕΩΣ

7. Πώς η ωργανωμένη θρησκεία αποδείχθηκε ιδιοτελής, καταδυναστευτική;

⁷ Το πνεύμα του κόσμου τούτου είναι ιδιοτέλεια και λέγει, «Δεν χρειαζόμεθα τον Θεό!» Τόσο οι εμπορικές, όσο και οι πολιτικές ή θρησκευτικές οργανώσεις εποφθαλμιούν εκείνο που έχουν οι άλλοι. Η θρησκεία προσπαθεί να ελέγχη την πολιτική· το ίδιο κάνει και το εμπόριο. Οι πλούσιοι έχουν μεγάλη επιρροή στη θρησκεία. Η πολιτική υποκλίνεται και χαιρετά εδαφιαίως για να λάβη το χαμόγελο της θρησκείας. Πάρτε τη μεγαλύτερη θρησκευτική οργάνωσι του κόσμου σήμερα, τη Ρωμαιοκαθολική Ιεραρχία. Κυττάξτε την! Σημειώστε τα κακά που έκαμε εν ονόματι της θρησκείας: πώς διέφθειρε έθνη· πώς διηύθυνε τα πράγματα έτσι ώστε να κρατηθούν τα μέλη της στην αγραμματωσύνη· πώς έθεσε υπό τον έλεγχό της την εκπαίδευσι σε πολλές χώρες και κράτησε τον πτωχό λαό στην άγνοια· πώς έκρυψε την Αγία Γραφή και πολλές φορές διέταξε να καή, για να μη γίνη ποτέ αυτό το Βιβλίο της ελευθερίας Εγκόλπιον ζωής για τους λαούς. Ναι, κυττάξτε τον κόσμο που επηρεάζει αυτή! Τους πολέμους του! Τις βασανιστικές φυλακές του! Την αιματοχυσία του! Την καταδυνάστευσι που κάνει στον πτωχό! Γιατί δεν έδωσαν στο λαό την Αγία Γραφή, ώστε να μπορέσουν οι άνθρωποι να μάθουν για τον αληθινό Θεό, τον Υιό του και το δρόμο της αιωνίου ζωής;

8. Πώς ενήργησαν οι κυβερνήσεις για ν’ αποκτήσουν εξουσία και αυτοεξύψωσι;

⁸ Τώρα στραφήτε στις πολιτικές οργανώσεις του κόσμου. Καμμιά δεν είναι ικανοποιημένη με τη δική της επικράτεια ή σφαίρα επιρροής. Η επιθυμία της καθεμιάς είναι να αποκτήση εξουσία πάνω σε ανθρώπους μέσω ενός κυβερνητικού συστήματος. Συχνά αξιούν ότι έχουν Κυβερνήτας που άρχουν «θείω δικαιώματι». Όλος ο σκοπός των κυβερνήσεων του κόσμου είναι να εξουσιάζουν τους ανθρώπους κάνοντάς τους να εξαρτώνται από το κράτος μάλλον παρά από τον Θεό. Θέλουν να πιστεύη όλος ο λαός ότι εκείνο που έχει, προέρχεται από την καλή θέλησι ενός δικτάτορος, ενός πρωθυπουργού, ενός προέδρου ή ενός πολιτικού κόμματος. Όλη αυτή η προπαγάνδα είναι απλώς ένα κυβερνητικό τέχνασμα και την ενεργούν για να υποτάξουν τους ανθρώπους και να τους κάνουν να βασίζωνται εντελώς σ’ ένα ανθρωποποίητο τρόπο ζωής μάλλον παρά στον Ιεχωβά Θεό, ο οποίος λέγει ότι Αυτός θα τους εφοδιάση με όλα τα προς ζωήν αναγκαία: στέγη, τροφή και ενδύματα. Το κράτος λέγει στο γεωργό πόσο σιτάρι να σπείρη, πόσους χοίρους να σφάξη και να θάψη στη γη, πόσον καφέ να κάψη όταν οι σωροί των αποθεμάτων είναι πολύ μεγάλοι και αυτό δεν αρέσει στους εμπόρους ή στους πολιτικούς. Αυτοί πετούν τις πατάτες στη θάλασσα ή τις καταστρέφουν με άλλα μέσα όταν οι τιμές είναι «πολύ χαμηλές». Την αύξησι που έδωσε ο Θεός στη γη και στα ζώα, στους καρπούς και στα χόρτα, ο άνθρωπος την καταστρέφει για ν’ αρέση στο κράτος και στο εμπόριο. Για τους πτωχούς και τους ενδεείς θα φροντίσουν με το δικό τους τρόπο αν δεν πεθάνουν προηγουμένως. Ο άνθρωπος, μέσα στην άπληστη επιθυμία του να εξουσιάση και να αρπάξη από το λαό, είπε, «Αυτό είναι δικό μου». Ποτέ δεν στέκεται να σκεφθή για μια στιγμή ότι ο Θεός, ‘ο Δημιουργός του ουρανού και της γης και πάντων των εν αυτοίς’, επρομήθευσε τα πράγματα αυτά για όλους τους ανθρώπους, και όχι για να τα ελέγχουν οι λίγοι.

9. Πώς το εμπόριο ενήργησε ιδιοτελώς και δίχως ευγνωμοσύνη στο Θεό;

⁹ Έπειτα υπάρχει το τρίτο μέρος αυτής της καταδυναστευτικής, μεγάλης, διαβολικής οργανώσεως: το εμπόριο. Βλέπομε τις μεγάλες επιχειρήσεις και τους κερδοσκοπικούς συνεταιρισμούς να εργάζωνται πυρετωδώς ο ένας εναντίον του άλλου. Βλέπομε ο επιχειρηματίας και ο εργάτης να αμιλλώνται για τον έλεγχο της βιομηχανίας. Βλέπομε μικρεμπόρους να αγωνίζωνται για την ύπαρξί τους σ’ έναν κόσμο γεμάτον συναγωνισμό. Τα μεγάλα πράγματα είναι το χρήμα, η δύναμις, ο πλούτος, η εμπορική πρόοδος, το να επιτύχη κανείς περισσότερο από τον άλλον που έχει το ίδιο επάγγελμα, η άνοδος στην κορυφή, το να πλήξη κανείς εκείνους που τον συναγωνίζονται και να τους απωθήση στο περιθώριο, οι αγορές της πολιτείας ή της πόλεως. Το πνεύμα τού να βοηθή κανείς τον πτωχό έχει χαθή. Το πνεύμα της υποβοηθήσεως έχει σχεδόν λησμονηθή, και, όσο για την εκτέλεσι της καθημερινής δουλειάς, το ρητό του ανθρώπου είναι, «Εργάσου όσο λιγώτερο μπορείς, κι έχε το νου σου στο ρολόγι.» Όταν η γη αποφέρει περισσότερα, δεν αποδίδονται γι’ αυτό ευχαριστίες στο Θεό, αλλά το εμπόριο παίρνει την παραγωγή υπό τον έλεγχό του, και ή εξογκώνει ή ελαττώνει τις τιμές ανάλογα με το δικό του συμφέρον. Είναι ένα τρομερό πράγμα το να είναι κανείς περιτυλιγμένος μέσα σ’ αύτη τη μεγάλη άκαρδη εμπορική οργάνωσι και να έχη την αίσθησι της εγωιστικής, αρπακτικής, κερδοσκοπικής ατμοσφαίρας της. Είναι καλύτερα να παρακαλούμε το Θεό να ‘μας δώση σήμερα τον άρτο μας τον επιούσιο’ παρά να ενεργούμε όπως οι πλούσιοι του θρησκευτικού, πολιτικού και εμπορικού κόσμου. Αυτοί θησαυρίζουν «θησαυρούς επί της γης, όπου σκώληξ και σκωρία αφανίζει, και όπου κλέπται διατρυπούσι και κλέπτουσιν».—Ματθαίος 6:19.

10. Τι μας εγγυάται η υπακοή στις εντολές του Θεού ως προς τις προμήθειες;

¹⁰ Πόσο καλύτερα είναι να εμπιστεύεται κανείς στον Κύριο και να πιστεύη στο Λόγο του! «Εάν περιπατήτε εις τα προστάγματά μου, και φυλάττητε τας εντολάς μου, και εκτελήτε αυτάς, τότε θέλω δώσει τας βροχάς σας εις τους καιρούς αυτών, και η γη θέλει δώσει τα γεννήματα αυτής, και τα δένδρα του αγρού θέλουσι δώσει τον καρπόν αυτών. Και το αλώνισμά σας θέλει σας φθάσει μέχρι του τρυγητού, και ο τρυγητός θέλει φθάσει μέχρι του σπορητού· και θέλετε τρώγει τον άρτον σας εις χορτασμόν· και θέλετε κατοικεί ασφαλώς εν τη γη υμών.» (Λευιτικόν 26:3-5) Αυτή ήταν η υπόσχεσις που είχε δώσει ο Θεός στον εκλεκτό Του λαό, και ήταν μια βέβαιη υπόσχεσις, αλλά εσήμαινε ότι τα άτομα έπρεπε ν’ ακολουθούν τις εντολές του Κυρίου και να βαδίζουν σύμφωνα μ’ αυτές. Όσον αφορά τις προμήθειες για τη ζωή, ο Θεός τις εγγυάται σε όλο το χρόνο σ’ εκείνους που βαδίζουν σύμφωνα με τα προστάγματά του. Στην αρχή ακόμη της δημιουργίας, ο Ιεχωβά επρομήθευσε όλα τα αναγκαία πράγματα για τον άνθρωπο, και με την αφθονία τους η τροφή και οι προμήθειες ήταν για όλους. Τα πράγματα αυτά είναι εξίσου βέβαια σήμερα για κείνους που αγαπούν τον Ιεχωβά.

11. Συσσωρεύοντας πλούτο και εξουσία, τι ισχυρίζονται ότι παρέχουν οι άρχοντες; Παρέχουν πράγματι;

¹¹ Πόσο, όμως, διάφορα είναι σήμερα όλα τα έθνη που ζητούν να ελέγχουν όλη την παραγωγή και να λέγουν ποια μερίδα από τις Θεόδοτες προμήθειες πρέπει να έχουν οι άνθρωποι! Με το να έχη ένα έθνος υπό τον έλεγχό του όσα είναι αναγκαία για όλο τον κόσμο, μπορεί να επιβάλη την εξουσία του σ’ ένα άλλο έθνος. Πόσο αληθινή είναι η δήλωσις, ‘Η χειρ εκάστου ανθρώπου είναι κατά του πλησίον αυτού.’ (Ζαχαρίας 14:13) Οι κυβερνήται ενός έθνους καυχώνται και λέγουν: ‘συγκεντρώνομε αυτόν τον πλούτο και την εξουσία για να μπορήτε σεις, ο λαός, να έχετε ασφάλεια’. Έφερε τάχα ασφάλεια η οργάνωσις των Ηνωμένων Εθνών με όλη την κραταιά δύναμι που έχει συσσωρεύσει; Όσο περισσότερα πράγματα ελέγχουν τα έθνη στον κόσμο—είτε ατομικές βόμβες, αεροπλάνα, ατμόπλοια, τρόφιμα, πρώτες ύλες, ή οτιδήποτε άλλο—τόσο περισσότερα θέλουν και τόσο μεγαλύτερη γίνεται η επιρροή τους και η εξουσία τους, ενώ οι πτωχοί υποφέρουν. Δεν υπάρχει ασφάλεια στη συσσώρευσι όλου αυτού του πλούτου για τις έσχατες ημέρες. Έχοντας επιθυμήσει και συλλέξει πλούτη, επιρροή και πολιτική και θρησκευτική εξουσία, τι θα κάμουν αυτοί οι άνθρωποι στην ημέρα της κρίσεως, όταν ο Ιεχωβά Θεός θα επιφέρη την οργή του εναντίον του καταδυνάστου των πτωχών, εναντίον της πονηράς οργανώσεως, και θα την καταστρέψη;

12. Πώς θα αποδειχθούν μάταια τα πλούτη τους στην ημέρα της οργής του Θεού;

¹² Ο λόγος του Κυρίου προφητεύει τι ακριβώς θα αισθάνωνται τότε αυτοί οι άνθρωποι: «Έλθετε τώρα οι πλούσιοι, κλαύσατε ολολύζοντες δια τας επερχομένας ταλαιπωρίας σας. Ο πλούτός σας εσάπη, και τα ιμάτιά σας έγειναν σκωληκόβρωτα. Ο χρυσός σας και ο άργυρος εσκωρίασε, και η σκωρία αυτών θέλει είσθαι εις μαρτυρίαν εναντίον σας, και θέλει φάγει τας σάρκας σας ως πυρ· εθησαυρίσατε δια τας εσχάτας ημέρας.» (Ιάκωβος 5:1-3) Κανένας υλικός πλούτος δεν θα σώση τις κυβερνήσεις ή τα άτομα από την καταστροφή που θα τους επιβληθή, λόγω των κακών των πράξεων, στη μάχη του Αρμαγεδδώνος. Προσωρινά ο υλικός πλούτος ενός έθνους το κάνει να αισθάνεται πώς είναι ισχυρό, αλλά ο Ιεχωβά είπε ότι θα ελευθερώση «τον πτωχόν από του ισχυροτέρου αυτού, και τον πτωχόν και τον πένητα από του διαρπάζοντος αυτόν.» (Ψαλμός 35:10) Πόσο έφθειραν τους ανθρώπους τα έθνη της γης, ιδιαίτερα στη διάρκεια του πρώτου και δευτέρου παγκοσμίου πολέμου! Ακόμη και ανάμεσα στους δύο πολέμους και ως την ημέρα αυτή δεν υπάρχει ειρήνη, αλλά οι λαοί και τα έθνη φθείρονται ακόμη. Και για ποιο πράγμα; «Το αργύριον αυτών θέλουσι ρίψει εις τας οδούς, και το χρυσίον αυτών θέλει είσθαι ως ακαθαρσία· το αργύριον αυτών και το χρυσίον αυτών δεν θέλουσι δυνηθή να λυτρώσωσιν αυτούς εν τη ημέρα της οργής του Κυρίου· δεν θέλουσι χορτάσει τας ψυχάς αυτών, και δεν θέλουσι γεμίσει τας κοιλίας αυτών· διότι έγεινε το πρόσκομμα της ανομίας αυτών.» (Ιεζεκιήλ 7:19) Πόσο ανόητο, λοιπόν, είναι να αποθησαυρίζουν οι άνθρωποι τον πλούτο τους μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουν τις εγωιστικές τους επιθυμίες! Δεν θα τους ωφελήση σε τίποτε! Δεν μπορούν να τον πάρουν μαζί τους. Ο σοφός έγραψε στις Παροιμίες: «Τα πλούτη δεν ωφελούσιν εν ημέρα οργής· η δε δικαιοσύνη ελευθερόνει εκ θανάτου.»—Παροιμίαι 11:4.

ΠΩΣ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΩΜΕ ΖΩΗ

13. Ποιο είναι εκείνο που λογαριάζεται για μια ασφαλή, ευτυχισμένη ζωή;

¹³ Είναι εντελώς προφανές ότι η συσσώρευσις πλούτου δεν φέρνει ειρήνη, ασφάλεια ή ευημερία στα έθνη, ούτε φέρνει πραγματική ευτυχία στα άτομα που μπορεί να τον συγκέντρωσαν με πονηρά μέσα και απληστία. Η δικαιοσύνη είναι εκείνη που λογαριάζεται! Ένας που θέλει να ζήση και πραγματικά να απολαύση ζωή, πρέπει να στραφή στο λόγο του Θεού για να λάβη συμβουλή και έπειτα να την ακολουθήση. Ο πτωχός καθώς επίσης και ο πλούσιος πρέπει να θέσουν την εμπιστοσύνη τους στον Ιεχωβά και να εκτελέσουν τη διαταγή του και να κηρύξουν τα καλά νέα της βασιλείας του Θεού. Μπορούν οι πλούσιοι, εκείνοι που έχουν πολλά αγαθά του κόσμου τούτου, να το κάμουν αυτό; Υπάρχει καν ελπίδα γι’ αυτούς να αποκτήσουν ζωή στο νέο κόσμο; Αν υπάρχη, τι πρέπει να κάμουν;

14. Σε τι μας λέγει ο Θεός να πλουτίζωμε, και για ποιο σκοπό;

¹⁴ Ο λόγος του Θεού μάς λέγει ότι πρέπει να πλουτίζωμε σε καλά έργα· αλλά ποια είναι αυτά τα καλά έργα; Το πρόβλημα αυτό είχε τεθή τετραγωνικά μπροστά στον Διδάσκαλο, τον Ιησού Χριστό, όταν περπατούσε στη γη. Τα συμφέροντα των ανθρώπων στην εποχή του ήταν τα ίδια με τα συμφέροντα των ανθρώπων τώρα: χρειάζονταν ζωή, και ζωή με αφθονία. Ο θάνατος δεν εξασφάλιζε τίποτε γι’ αυτούς· ετίθετο, λοιπόν, το ερώτημα, Πώς μπορεί κανείς να αποκτήση αιώνια ζωή;

15. Τι ερώτησε τον Ιησού ένας πλούσιος νεαρός άρχων; Τι είπε ο Ιησούς;

¹⁵ Ας προσέξουμε τη συνομιλία. «Και ιδού, προσελθών τις είπε προς αυτόν, Διδάσκαλε αγαθέ, τι καλόν να πράξω δια να έχω ζωήν αιώνιον; Ο δε είπε προς αυτόν, Τι με λέγεις αγαθόν; ουδείς αγαθός ειμή είς, ο Θεός. Αλλ’ εάν θέλης να εισέλθης εις την ζωήν, φύλαξον τας εντολάς. Λέγει προς αυτόν, Ποίας; Και ο Ιησούς είπε, Το “Μη φονεύσης· Μη μοιχεύσης· Μη κλέψης· Μη ψευδομαρτυρήσης. Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα·” και “Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν.” Λέγει προς αυτόν ο νεανίσκος, Πάντα ταύτα εφύλαξα εκ νεότητός μου· τι μοι λείπει έτι; Είπε προς αυτόν ο Ιησούς, Εάν θέλης να ήσαι τέλειος, ύπαγε, πώλησον τα υπάρχοντά σου, και δος εις πτωχούς· και θέλεις έχει θησαυρόν εν ουρανώ· και ελθέ ακολούθει μοι. Ακούσας δε ο νεανίσκος τον λόγον, ανεχώρησε λυπούμενος· διότι είχε κτήματα πολλά.»—Ματθαίος 19:16-22.

16. Γιατί ο πλούσιος νεαρός άρχων δεν ακολούθησε τη συμβουλή του Ιησού;

¹⁶ Ο πλούσιος αυτός που μίλησε στον Ιησού, έλαβε την απάντησι σχετικά με το πώς ν’ αποκτήση αιώνια ζωή, την ακολούθησε όμως; Όχι! Ως άτομο, ήταν πιθανώς μια λαμπρά προσωπικότης, και από όλες τις εξωτερικές ενδείξεις προκύπτει ότι εζούσε σύμφωνα με το νόμο του Θεού. Μία από τις εξέχουσες ιδιότητές του που αποκαλύπτονται στη συνομιλία, ήταν ότι αγαπούσε τον πλησίον του σαν τον εαυτό του. Πολύ πιθανώς δεν ήταν ένας καταδυνάστης των πτωχών. Τα πλούτη του προήρχοντο ίσως από τις δικές του καλές, σκληρές προσπάθειες και από την τίμια διαχείρισι της μεγάλης του περιουσίας. Φαίνεται, λοιπόν, ότι αν συμβαίνη ένας να είναι πλούσιος ή να κερδίζη πολλά από τις εργασίες του δεν είναι κάτι βλαβερό το ειδικό αυτό γεγονός. Το ζήτημα που τίθεται σ’ έναν πλούσιο άνθρωπο σήμερα, είναι, Πώς θα χρησιμοποιήση τον πλούτο του; Αν δίνεις στους πτωχούς, είπε ο Ιησούς, «θέλεις έχει θησαυρόν εν ουρανώ.» Εντούτοις, υπήρχε και άλλη απαίτησις για την απόκτησι αιωνίου ζωής, και αυτή ήταν το «ελθέ ακολούθει μοι». Αν ένας χρησιμοποιή τον πλούτο του για την προαγωγή της αληθινής λατρείας του Υψίστου Θεού, χρησιμοποιεί τα ‘πολλά κτήματά’ του προς την ορθή κατεύθυνσι. Ο Ιησούς έδωσε σ’ αυτόν τον πλούσιο την καλύτερη συμβουλή για να μπορή να έχη πραγματική χαρά στη ζωή. Εκείνο που ήθελε ο Διδάσκαλος να έχη αυτός ο νεανίσκος, ήταν πλούτη σε καλά έργα, θησαυροί στον ουρανό. Αλλά όπως συμβαίνει με πολλούς ανθρώπους, έτσι συνέβαινε και με αυτόν τον πλούσιο· η επιθυμία του ήταν να κρατή εκείνο που πίστευε ότι του ανήκε δικαιωματικά. Εργάσθηκε γι’ αυτό, και επομένως ήταν δικό του. Κανείς άλλος δεν μπορούσε να το εγγίση, και δεν υπήρχε λόγος να αποξενωθή απ’ αυτό. Είχε λησμονήσει ότι «καθώς εξήλθεν εκ της κοιλίας της μητρός αυτού, γυμνός θέλει επιστρέψει, υπάγων καθώς ήλθε· και δεν θέλει βαστάζει ουδέν εκ του κόπου αυτού, δια να έχη εν τη χειρί αυτού.» (Εκκλησιαστής 5:15) Τα γήινα κτήματά του δεν θα του έδιναν αιώνια ζωή.

ΤΟ ΝΑ ΔΙΔΩΜΕ ΣΤΟΥΣ ΠΤΩΧΟΥΣ

17. Γιατί δεν θα μπορούσε ν’ ακολουθή τον Ιησού και να κρατή ακόμη τον μεγάλο του πλούτο;

¹⁷ Ας υποθέσωμε ότι ο πλούσιος αυτός άνθρωπος ήθελε να ακολουθήση τον Ιησού αλλά όχι και να πωλήση όλα όσα είχε και να τα δώση στους πτωχούς. Θα μπορούσε άραγε να ακολουθήση τον Κύριο και να φροντίζη ακόμη για όλα τα γήινα κτήματά του; Αυτό θα ήταν αδύνατο. Ο Ιησούς Χριστός ήταν ένας πολυάσχολος άνθρωπος· εφρόντιζε για τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ήταν σε κίνησι και περιήρχετο τις πόλεις, τα χωριά, τις κωμοπόλεις—σε όλη την έκτασι της χώρας—κηρύττοντας τα καλά νέα της Βασιλείας. Οι μαθηταί του τον ακολουθούσαν και εδιδάσκοντο απ’ αυτόν. Δεν μπορούσε να περιορισθή σ’ ένα μέρος για να φροντίζη για κτήνη ή για χωράφια ή για κτήματα, ούτε και οι μαθηταί του μπορούσαν να το κάμουν αυτό, αφού επρόκειτο να κηρύττουν το ευαγγέλιο της Βασιλείας σε όλο το έθνος Ισραήλ. Ο Ιησούς δεν είχε ούτε ένα μέρος όπου να ‘κλίνη’ την κεφαλή του, πολύ λιγώτερο ένα οίκημα για να το ονομάζη σπίτι του. Όχι, ο πλούσιος εκείνος άνθρωπος δεν θα μπορούσε ποτέ να παραμείνη με τον Ιησού ενώ ακόμη εφρόντιζε τα ‘πολλά κτήματά’ του.

18. Γιατί ο Ιησούς δεν προσπαθούσε να συσσωρεύση μεγάλο γήινο πλούτο;

¹⁸ Ο Ιεχωβά επρονόησε για τον Ιησού, τον δεύτερο Αδάμ, ακριβώς όπως είχε προνοήσει και για τον πρώτο Αδάμ. Ο Υιός του Θεού είχε την αναγκαία τροφή, ενδύματα κι ένα μέρος για να στεγασθή. Ήταν ένας ευπρόσδεκτος επισκέπτης στα σπίτια εκείνων που αγαπούσαν την αλήθεια και τη δικαιοσύνη. Ο Ιησούς ήξερε ότι ένας εργάτης είναι άξιος του μισθού του· διότι Αυτός εργαζόταν για τα συμφέροντα της βασιλείας του Θεού. Τα χρειώδη της ζωής ήταν εξασφαλισμένα· γιατί, λοιπόν, να προσπαθή να συσσωρεύση μεγάλο πλούτο; Είχε τροφή και ενδύματα, και ήταν ευχαριστημένος μ’ αυτά.

19. Τι είδους δραστήρια, ενδιαφερόμενα πρόσωπα αναζητούσε ο Ιησούς;

¹⁹ Ο Ιησούς αναζητούσε ολοχρονίους μαθητάς, εκείνους που θα ταξίδευαν μαζί του και θα έκαναν το ίδιο είδος έργου που έκανε κι αυτός, ανθρώπους που θα μπορούσε να τους αποστείλη επί εβδομάδες και μήνες σε διάφορες περιοχές για να επιτελέσουν έργα όμοια μ’ εκείνα που επιτελούσε αυτός, έτσι ώστε να φέρουν το λαό σε μετάνοια. Αναζητούσε αξιόπιστα πρόσωπα, εκείνους που θα εμάθαιναν και έπειτα θα εκήρυτταν: «Επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» Τίποτε δεν έπρεπε να γίνη εμπόδιο στο δρόμο της υπηρεσίας τους προς τον Θεό τους. Δεν έπρεπε να είναι όμοιοι με πλείστους ανθρώπους που είναι εξαιρετικά πολυάσχολοι ώστε να μην τους μένη καιρός για ό,τι είναι πραγματικά σπουδαίο στη ζωή. Θυμηθήτε την περίπτωσι που ο Ιησούς μίλησε για κάποιον άνθρωπο που ετοίμασε ένα μεγάλο δείπνο κι επροσκάλεσε πολλούς να έλθουν σ’ αυτό το δείπνο. Ήταν ένα συμπόσιο χαράς. Έστειλε, λοιπόν, τον υπηρέτη του για να καλέση εκείνους που ήθελε να έλθουν. Αλλά οι προσκεκλημένοι, επειδή είχαν κτήματα και πράγματα που τους ενδιέφεραν περισσότερο από το συμπόσιο του ανθρώπου αυτού, απήντησαν στην πρόσκλησι: «Αγρόν ηγόρασα, και έχω ανάγκην να εξέλθω και να ίδω αυτόν· παρακαλώ σε, έχε με παρητημένον. . . . Ηγόρασα πέντε ζεύγη βοών, και υπάγω να δοκιμάσω αυτά· παρακαλώ σε, έχε με παρητημένον. . . . Γυναίκα ενυμφεύθην· και δια τούτο δεν δύναμαι να έλθω.»—Λουκάς 14:18-20.

20, 21. Γιατί πάρα πολλά άτομα δεν έχουν καιρό για τα συμφέροντα της Βασιλείας;

²⁰ Έτσι συμβαίνει και σήμερα· πάρα πολλοί άνθρωποι είναι τόσο απασχολημένοι με τις υποχρεώσεις τους και με την εργασία τους που δεν έχουν καιρό να φροντίσουν για τα συμφέροντα της Βασιλείας. Δεν έχουν καιρό να εισέλθουν στη χαρά του Κυρίου και να εορτάσουν μαζί με τον Διδάσκαλο την εκτέλεσι τού πιο σπουδαίου έργου που γίνεται σήμερα επάνω στη γη. Έθεσαν ένα μεγάλο εμπόδιο στο δρόμο τους εξαιτίας ακριβώς της αγάπης του χρήματος.

²¹ Ήταν πολύ σκληρό για τον πλούσιο να δώση όλα όσα είχε, για να μπορέση να έχη θησαυρούς στον ουρανό. Είναι εξίσου σκληρό σήμερα για πολλούς ανθρώπους να δώσουν ακόμη και λίγα πράγματα και να εργασθούν για το συμφέρον των πτωχών και να παρηγορήσουν με το άγγελμα της Βασιλείας εκείνους που πενθούν. Είναι απασχολημένοι προσπαθώντας να επιστηρίζωνται σε γήινα αποκτήματα και να κερδίζουν περισσότερα απ’ αυτά. Αυτό είναι ιδιοτέλεια. Είναι απληστία. Είναι πλεονεξία. «Διότι ρίζα πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία.» (1 Τιμόθεον 6:10) Οι πλούσιοι, και όταν ακόμη σχεδιάζουν να κάνουν ένα γεύμα, το κάνουν με τη σκέψι τι κέρδος θα έχουν απ’ αυτό.

22. Γιατί να κάνετε καλό στους πτωχούς που δεν μπορούν να σας ανταποδώσουν σε είδος;

²² Ο Ιησούς είχε προσκληθή σ’ ένα δείπνο, και είπε σ’ αυτόν που τον φιλοξενούσε, «Όταν κάμνης γεύμα ή δείπνον, μη προσκάλει τους φίλους σου, μηδέ τους αδελφούς σου, μηδέ τους συγγενείς σου, μηδέ γείτονας πλουσίους· μήποτε και αυτοί σε αντικαλέσωσι, και γείνη εις σε ανταπόδοσις. Αλλ’ όταν κάμνης υποδοχήν, προσκάλει πτωχούς, βεβλαμμένους, χωλούς, τυφλούς. Και θέλεις είσθαι μακάριος· διότι δεν έχουσι να σοι ανταποδώσωσιν· επειδή η ανταπόδοσις θέλει γείνει εις σε εν τη αναστάσει των δικαίων.» (Λουκάς 14:12-14) Η αρχή που ετονίζετο από τον Κύριο, ήταν η αρχή του να δίνη κανείς σε άλλους χωρίς να περιμένη ανταπόδοσι. Γιατί να σπαταλάτε τον πλούτο σας για κείνους που είναι πλούσιοι; Αυτοί μπορούν να σας ανταποδώσουν κάνοντας όμοια πράγματα για σας. Αλλά μάλλον προσκαλείτε τους πτωχούς· θα δείξουν πραγματική ευγνωμοσύνη και εκείνος που δίνει θα ευλογηθή. Ναι, «Ύπαγε, πώλησον τα υπάρχοντά σου, και δος εις πτωχούς· και θέλεις έχει θησαυρόν εν ουρανώ· και ελθέ ακολούθει μοι.» Θα ‘πλουτήσης εις έργα καλά’.

Η ΖΩΗ ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΛΙΚΟ ΠΛΟΥΤΟ

23. Γιατί πρέπει να φυλασσώμεθα από κάθε μορφή πλεονεξίας ή απληστίας;

²³ Επειδή ο άνθρωπος ‘εγεννήθη εν αμαρτία και συνελήφθη εν ανομία’ έχει την τάσι να κλίνη προς την κακή πλευρά της ζωής και να αγαπά το χρήμα. Εδιδάχθηκε ότι πρέπει ν’ ανεβή ψηλά για να έχη ασφάλεια. Πρέπει να είναι ένας αυτοδημιούργητος άνθρωπος ικανοποιημένος με το μεγαλείο του. Πόσο ανόητο είναι αυτό! Δεν υπάρχει άραγε κάτι πολύ πιο πολύτιμο από την ασφάλεια και τα κοσμικά αποκτήματα; Δεν είναι η ίδια η ζωή πιο σπουδαία; Πώς την αποκτούμε αυτή; Και τα πλούτη εκείνα, δεν είναι ακριβώς μια αποθησαύρισις των προμηθειών του Θεού για όλους; Ο Ιησούς είπε: «Προσέχετε και φυλάττεσθε από της πλεονεξίας· διότι εάν τις έχη περισσά, η ζωή αυτού δεν συνίσταται εκ των υπαρχόντων αυτού.» (Λουκάς 12:15) Η γλώσσα του αρχαίου κειμένου είναι η ακόλουθη: «Οράτε και φυλλάσσεσθε από πάσης πλεονεξίας· ότι ουκ εν τω περισσεύειν τινί η ζωή αυτού έστιν εκ των υπαρχόντων αυτώ.» Ή, για να το εκθέσωμε με άλλα λόγια, μπορούμε να πούμε με βάσι αυτή την αλήθεια, ότι κάθε άτομο πρέπει να είναι συνεχώς άγρυπνο και να προφυλάσσεται από κάθε μορφή απληστίας και πλεονεξίας, διότι ακόμη και όταν ένα άτομο έχη αφθονία από τα κοσμικά αυτά αγαθά, η ζωή του δεν οφείλεται στα πράγματα που κατέχει. Δεν είναι, λοιπόν, η ζωή πολυτιμότερη από τα πλούτη;

24. Τι δεν εγγυώνται σ’ έναν άνθρωπο τα υλικά πλούτη; Δείξτε το με μια παραβολή.

²⁴ Ο Παύλος ακολουθούσε αυτή τη σοφή και υγιά συμβουλή του Ιησού όταν έγραφε στον Τιμόθεο και έλεγε, «Παράγγελλε . . . αγαθοεργείν, πλουτείν εν έργοις καλοίς, ευμεταδότους είναι, κοινωνικούς, αποθησαυρίζοντας εαυτοίς θεμέλιον καλόν εις το μέλλον, ίνα επιλάβωνται της όντως ζωής.» (1 Τιμόθεον 6:18, 19, Κριτικόν Κείμενον) Εκείνα που συνεκέντρωσε ένας άνθρωπος ως απόκτημά του σε πλούτη, ιδιοκτησία ή ισχυρή επιρροή—όλα αυτά δεν του εγγυώνται ζωή. Χρειάζεται κάτι άλλο. Συνεχίζοντας ο Ιησούς το επιχείρημά του ότι «εάν τις έχη περισσά, η ζωή αυτού δεν συνίσταται εκ των υπαρχόντων αυτού», είπε περαιτέρω: «Ανθρώπου τινός πλουσίου ευτύχησαν τα χωράφια· και διελογίζετο εν εαυτώ, λέγων, Τι να κάμω; διότι δεν έχω πού να συνάξω τους καρπούς μου. Και είπε, Τούτο θέλω κάμει· θέλω χαλάσει τας αποθήκας μου, και θέλω οικοδομήσει μεγαλητέρας, και συνάξει εκεί πάντα τα γεννήματά μου και τα αγαθά μου· και θέλω ειπεί προς την ψυχήν μου, Ψυχή, έχεις πολλά αγαθά εναποτεταμιευμένα δι’ έτη πολλά· αναπαύου, φάγε, πίε, ευφραίνου. Είπε δε προς αυτόν ο Θεός, Άφρον, ταύτην την νύκτα την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου· όσα δε ητοίμασας, τίνος θέλουσιν είσθαι; Ούτω θέλει είσθαι όστις θησαυρίζει εις εαυτόν, και δεν πλουτεί εις Θεόν.»—Λουκάς 12:16-21.

25. Πώς ο πλούσιος άνθρωπος της παραβολής ήταν ανόητος, ιδιοτελής, οκνηρός;

²⁵ Πόσο αληθινό είναι αυτό! Όποιος θησαυρίζει για τον εαυτό του δεν πλουτεί για τον Θεό. Σκέπτεται μόνο τον εαυτό του, την περιουσία του, την ευχαρίστησί του. Αν ληφθή υπ’ όψι πόσο εγωκεντρικός γίνεται ένας τέτοιος άνθρωπος, δεν είναι παράξενο ότι ο Ιησούς είπε «δυσκόλως θέλει εισέλθει πλούσιος εις την βασιλείαν των ουρανών. . . . Ευκολώτερον είναι να περάση κάμηλος δια τρυπήματος βελόνης, παρά πλούσιος να εισέλθη εις την βασιλείαν του Θεού». Παρατηρήστε για μια στιγμή τα σχέδια αυτού του πλουσίου ανθρώπου. Επρόκειτο να οικοδομήση μεγαλύτερες αποθήκες για να συνάξη εκεί τη συγκομιδή του και έπειτα να λησμονήση τη λοιπή ανθρωπότητα και να ζη μόνο για ν’ απολαμβάνη τον πλούτο που είχε αποθηκεύσει εκεί. Πόσο ιδιοτελής ήταν ο άνθρωπος αυτός! Πόσο απερίσκεπτος! Πόσο οκνηρός! Θα μπορούσε να είχε δώσει μεγάλο μέρος του πλούτου του στους πτωχούς και να έχη ακόμη αφθονία για τον εαυτό του. Θα μπορούσε να είχε σχεδιάσει την καλλιέργεια των γαιών του για το επόμενο έτος και έτσι να κρατήση απασχολημένους τους μισθωτούς βοηθούς του. Με το να περιποιήται τη γη κάθε χρόνο, θα είχε μεγαλύτερο εισόδημα και θα ήταν διαθέσιμες για τους πτωχούς μεγαλύτερες ποσότητες τροφής. Αλλά όχι, δεν έκαμε αυτό! Είπε στον εαυτό του, «Αναπαύου, φάγε, πίε, ευφραίνου.» Τι ανόητος! Ποτέ δεν έφθασε να απολαύση τον πλούτο ο ίδιος, ούτε είχε αποθηκεύσει πλούτη στον ουρανό με το να δίνη στους πτωχούς. «Μη καυχάσαι εις την αύριον ημέραν· διότι δεν εξεύρεις τι θέλει γεννήσει η ημέρα.»—Παροιμίαι 27:1.

26. Σε ποια ερωτήματα για ασφάλεια και ζωή πρέπει να απαντήσωμε; Πώς;

²⁶ Ως άτομο, τι θέλετε; Ασφάλεια σ’ αυτό τον κόσμο που θα παρέλθη γρήγορα, ή ζωή στο νέο κόσμο της δικαιοσύνης; Ο λόγος του Θεού παρέχει το υπόδειγμα που πρέπει να ακολουθήσουν όλοι οι Χριστιανοί για να επιτύχουν αιώνια ζωή, είτε ζωή με τον Ιησού Χριστό ως η νύμφη του στην ουράνια δόξα της Βασιλείας, είτε ζωή ως ένα πλάσμα που θα απολαύση τις ευλογίες υπό την βασιλεία των ουρανών και τις τέρψεις της αιωνίου ζωής σε μια ένδοξη νέα γη που ο Θεός θα δημιουργήση για να κατοική ο άνθρωπος. Και τα δύο επιτυγχάνονται με αληθινά πλούτη· αποθηκεύσατε, λοιπόν, για τον εαυτό σας θησαυρό στον ουρανό.

27. Πώς μπορούν και ο πλούσιος και ο πτωχός εξίσου, να είναι πραγματικά ‘πλούσιοι εις έργα καλά’;

²⁷ Όλοι οι άνθρωποι κάτι κατέχουν, μερικοί περισσότερα από άλλους· η αρχή, λοιπόν, «δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε,» εφαρμόζεται εξίσου στους πλουσίους, στη μεσαία τάξι και στους πτωχούς. Η πτωχή χήρα που ήλθε στο θησαυροφυλάκιο και έρριξε μέσα τα δυο της λεπτά «έβαλεν όλην την περιουσίαν όσην είχε» για να χρησιμοποιηθή στο έργον του Θεού, καθώς είπε ο Ιησούς· ενώ οι πλούσιοι που έρχονταν και έκαναν την κατάθεσί τους στο θησαυροφυλάκιο του ναού, έδιναν «εκ του περισσεύματος αυτών». (Λουκάς 21:1-4) Οι πλούσιοι δεν παρέλειπαν να δώσουν το δώρο τους στον Κύριο. Μπορεί, λοιπόν, να τεθή το εξής ερώτημα, Ποιος έδωσε περισσότερα; Δεν έδωσε η χήρα με τα δυο μικρά κέρματα που είχαν μηδαμινή αξία; Αν, λοιπόν, ‘πλουτείτε εις Θεόν’, χρησιμοποιείτε προς όφελος των πτωχών τα αποκτήματά σας και τη γνώσι που έχετε για τον Ιεχωβά Θεό και τη δικαία του κυβέρνησι και παρηγορείτε με τα καλά νέα της βασιλείας του Θεού όλους εκείνους που πενθούν. Μην αφήνεσθε να δεσμευθήτε από τον πλούτο σας και να γίνετε δούλος των αποκτημάτων σας, αλλά κάμετε τα αποκτήματά σας να εργάζωνται για σας στο να κηρύττετε το λόγο του Θεού.

28. Τι είχε λεχθή στον Τιμόθεο να ‘παραγγέλλη στους πλουσίους του κόσμου τούτου’; Γιατί;

²⁸ Ο Παύλος εγνώριζε μερικά άτομα στην εκκλησία που είχαν πλούτο και που ήταν απασχολημένα στο να συγκεντρώσουν περισσότερον, και σε μια επιστολή που έγραψε στον Τιμόθεο είπε τα εξής: «Εις τους πλουσίους του κόσμου τούτου παράγγελλε να μη υψηλοφρονώσι, μηδέ να ελπίζωσιν επί την αδηλότητα του πλούτου, αλλ’ επί τον Θεόν τον ζώντα, όστις δίδει εις ημάς πλουσίως πάντα εις απόλαυσιν· να αγαθοεργώσι, να πλουτώσιν εις έργα καλά, να ήναι ευμετάδοτοι, κοινωνικοί, θησαυρίζοντες εις εαυτούς θεμέλιον καλόν εις το μέλλον, δια να απολαύσωσι την αιώνιον ζωήν.» (1 Τιμόθεον 6:17-19) Επειδή και μόνο κάποιος έχει λίγα ή πολλά από τα αγαθά του κόσμου τούτου, αυτό δεν αποτελεί αιτία για να παίρνη μια αλαζονική στάσι απέναντι των φίλων του ή των γειτόνων του, ή απέναντι εκείνων που ανήκουν σε μια Χριστιανική συνάθροισι, ή εκείνων που ανήκουν στον κόσμο. Οι εύποροι αυτοί δεν πρέπει ποτέ να θέτουν τις ελπίδες τους στα αβέβαια πλούτη, όπως είναι ο χρυσός και ο άργυρος, που όλα θα είναι χωρίς καμμιά αξία στις τελευταίες, ακριβώς, ημέρες του παλαιού αυτού κόσμου. Οι πλούσιοι πρέπει να κατανοήσουν εξίσου με τους πτωχούς, ότι ο Θεός είναι εκείνος που προμηθεύει πλουσίως τα πάντα για να τα απολαύσωμε. Επειδή ένας έχει περισσότερα πλούτη του κόσμου τούτου από έναν άλλον, αυτό δεν αποτελεί αιτία για να κυττάζη ο πλούσιος τον πτωχό με περιφρόνησι. Εκείνο στο οποίον όλοι μπορούν και πρέπει να πλουτούν, είναι τα ‘καλά έργα’.

29. Πώς ο Ιάκωβος μας ενουθέτησε να μη δείχνωμε μεροληψία;

²⁹ Ο Ιάκωβος έδωσε μια έξοχη συμβουλή σε όλους όσοι αποτελούν το λαό του Κυρίου όταν είπε, «Ακούσατε, αδελφοί μου αγαπητοί, Δεν εξέλεξεν ο Θεός τους πτωχούς του κόσμου τούτου, πλουσίους εν πίστει, και κληρονόμους της βασιλείας, την οποίαν υπεσχέθη προς τους αγαπώντας αυτόν; Σεις όμως ητιμάσατε τον πτωχόν. Δεν σας καταδυναστεύουσιν οι πλούσιοι, και αυτοί σας σύρουσιν εις κριτήρια; Αυτοί δεν βλασφημούσι το καλόν όνομα με το οποίον ονομάζεσθε; Εάν μεν εκτελήτε τον νόμον τον βασιλικόν, κατά την γραφήν, “Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν,” καλώς ποιείτε· εάν όμως προσωποληπτήτε, κάμνετε αμαρτίαν και ελέγχεσθε υπό του νόμου ως παραβάται.»—Ιάκωβος 2:5-9.