Η Οδός που Οδηγεί σε Ζωή με Αληθινή Ευτυχία

ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ επάνω σε όλη τη γη πρέπει να κάμουν μια πλήρη μεταβολή στο προσεχές μέλλον. Η μεγαλοπρεπής αλλαγή που γρήγορα θα έλθη θα προκύψη από το νέο ξεκίνημα που ο Θεός θα δώση στο ανθρώπινο γένος.

Αλλά είναι φανερό ότι το ανθρώπινο γένος χρειάζεται βοήθεια για να λάβη αυτό το νέο ξεκίνημα. Πόσο αληθινοί αποδείχθηκαν οι λόγοι που βρίσκονται στον Ιερεμία 10:23: «Γνωρίζω ότι η οδός του ανθρώπου δεν εξαρτάται απ’ αυτού· του περιπατούντος ανθρώπου δεν είναι το να κατευθύνη τα διαβήματα αυτού.»

Πώς ο Θεός θα βοηθήση τον άνθρωπο να εξέλθη από το δίλημμά του; Όχι με το να ανάπλαση ή να μεταμορφώση την παρούσα τάξι του κόσμου. Ο Υιός του Θεού είπε: «Ουδείς βάλει επίρραμμα ιματίου νέου επί ιμάτιον παλαιόν ει δε μη, και το νέον σχίζει, και με το παλαιόν δεν συμφωνεί το επίρραμα το από του νέου. Και ουδείς βάλλει οίνον νέον εις ασκούς παλαιούς· ει δε μη, ο νέος οίνος θέλει σχίσει τους ασκούς, και αυτός θέλει εκχυθή και οι ασκοί θέλουσι φθαρθή. Αλλά πρέπει να βάλληται ο νέος οίνος εις ασκούς νέους· και αμφότερα διατηρούνται.» (Λουκ. 5:36-38) Η νέα τάξις που ο Λόγος του Θεού προλέγει δεν θα είναι ακριβώς ένα ‘νέο επίρραμμα σε παλαιό ιμάτιο.’ Θα αντικαταστήση πλήρως αυτή την παλαιά τάξι, επειδή η παλαιά τάξις είναι πέραν θεραπείας ή αναμορφώσεως. Ποτέ δεν ικανοποίησε τη μεγαλύτερη ανάγκη του ανθρωπίνου γένους.

Ποια είναι η μεγαλύτερη ανάγκη του ανθρωπίνου γένους; Πώς η κυβέρνησις της βασιλείας του Θεού θα ικανοποιήση αυτή την ανάγκη;

Επιτυχής Ανταπόκρισις στην Ανάγκη

Περισσότερο από όλα τα άλλα πράγματα το ανθρώπινο γένος έχει ανάγκη να απαλλαγή από την ανθρώπινη ατέλεια και τη δουλεία που τη συνοδεύει.

Δεν είναι αυτή η ατέλεια φανερή σε όλους μας; Την βλέπομε στο σώμα μας, μπορούμε να την αισθανώμεθα στη διάνοιά μας και στην καρδιά μας. Έχομε ένα διαρκή αγώνα, προσπαθώντας να κρατηθούμε σε ότι είναι ορθό και καλό, ενώ βρίσκομε τον εαυτό μας να κλίνη σε ότι είναι εσφαλμένο και πονηρό.—Ρωμ. 7:22, 23.

Ακόμη και αν μπορή να κρατούμεθα σε μια ορθή πορεία με τη διάνοια και την καρδιά, το σώμα μας ακόμη αρρωσταίνει, συνεχώς αδυνατίζει, γηράσκει, και απαντά στην πρόσκλησι όταν ο θάνατος χτυπά τη θύρα. Η βραχύτης της ζωής πιέζει τους ανθρώπους και προσπαθούν βιαστικά ‘να κάμουν όλα όσα μπορούν όταν μπορούν.’ Αυτή τους ωθεί προς την ανυπομονησία, την ιδιοτέλεια, την έλλειψι ενδιαφέροντος για τον πλησίον των. Όλοι επηρεάζονται—από τον πιο φτωχό χωρικό ως τον πιο ισχυρό μεγιστάνα. Η ταραγμένη πορεία του κόσμου είναι στην πραγματικότητα μια αντανάκλασις των ανθρωπίνων ατελειών και αδυναμιών που βρίσκονται στα εκατομμύρια των ατόμων που αποτελούν τον κόσμο.

Τι, λοιπόν, θα κάμη η κυβέρνησις που ο Ιεχωβά Θεός διώρισε να κυβερνά τη γη μας; Αυτή η κυβέρνησις ειδικά είναι προωρισμένη να φθάση στη ριζική αιτία των ανθρωπίνων δυσκολιών. Πώς θα το κάμη αυτό; Για να εννοήσωμε πώς, χρειάζεται πρώτα να εννοήσωμε πώς άρχισε η ανθρώπινη ατέλεια. Η Βίβλος, το μόνο αξιόπιστο υπόμνημα της ανθρώπινης ιστορίας από την αρχή της, το διευκρινίζει αυτό.

Δείχνει ότι ο Δημιουργός του ανθρώπου δεν είναι η πηγή της ανθρώπινης ατέλειας. Για τον Ιεχωβά Θεό η Βίβλος λέγει: «Τα έργα αυτού είναι τέλεια.» (Δευτ. 32:4) Επομένως, το ανθρώπινο γένος στην αρχή ήταν τέλειο. Έτσι ήταν και το πρώτο περιβάλλον του ανθρώπου. Δεν θα αναμέναμε να φέρη ο Δημιουργός τον άνθρωπο σε μια άγονη έρημο ή σ’ ένα σκουπιδότοπο, έτσι δεν είναι; Ούτε το έκαμε αυτό, διότι η Βίβλος δείχνει ότι ο Θεός έδωκε ξεκίνημα στην ανθρώπινη ζωή σε μια παραδεισένια κατοικία, σε μια περιοχή που ωνομαζόταν Εδέμ, και ότι έδωσε εντολή στο πρώτο ανθρώπινο ζεύγος να φροντίση ώστε ολόκληρος ο πλανήτης να γίνη ένας τέτοιος παράδεισος, λέγοντας σ’ αυτό: «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και γεμίσατε την γην και κυριεύσατε αυτήν.»—Γέν. 1:28.

Αλλά η τελειότης που απελάμβαναν ο Αδάμ και η Εύα και οι ευλογίες που έρχονταν μαζί μ’ αυτή, ήσαν όλα υπό όρους—θα εξαρτώνταν από την συνεχή υπακοή των προς Εκείνον ο οποίος τους έδωκε ζωή. Η τελειότης των περιλάμβανε την ικανότητα της ελευθέρας θελήσεως την οποία είχαν. Τι σημαίνει αυτό;

Σημαίνει ότι ήταν ελεύθεροι να εκλέξουν την πορεία που θ’ ακολουθούσαν. Αλλά θα έπρεπε να δεχθούν τις συνέπειες της εκλογής των. Μπορούσαν να υποταχθούν στο θέλημα του Δημιουργού των, ή μπορούσαν να εναντιωθούν σ’ αυτό το θέλημα. Με την υπακοή στο θέλημα του μπορούσαν να κρατήσουν την τελειότητά τους με την ανυπακοή θα την έχαναν.—Γέν. 2:15-17· συγκρίνατε Δευτερονόμιον 30:15, 19, 20.

Η ιστορική αφήγησις δείχνει ότι ο Αδάμ, ο πρώτος πατέρας όλων μας, εκουσίως παρεβίασε έναν απλόν αλλά σαφή νόμον που είχε δοθή σ’ αυτόν. Έχασε την τελειότητα, όχι μόνον για τον εαυτό του, αλλά και για όλους τους αγέννητους απογόνους του. Έτσι διαβάζομε: «Δι’ ενός ανθρώπου [του Αδάμ] η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον και διά της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον.»—Ρωμ. 5:12.

Όπως ακριβώς αντίτυπα κατασκευασμένα από ένα καλούπι ή πρότυπο που έχει ένα ελάττωμα, όλοι εμείς οι απόγονοι του πρώτου εκείνου ανθρώπου γεννηθήκαμε με κληρονομημένη αμαρτία, την έμφυτη τάσι προς την αδικοπραγία και την ιδιοτέλεια. Ολόκληρη η ανθρώπινη φυλή, λοιπόν, εισήλθε σε μια σοβαρή ανικανότητα από την οποίαν κανένα άτομο δεν μπορούσε να ελευθερωθή με τις δικές του προσπάθειες. Η ανικανότης αυτή ήταν μια υποδούλωσις στην αμαρτία και σε όλα τα αποτελέσματά της, περιλαμβανομένης και της ασθενείας, του πόνου και του θανάτου.

Έτσι, το Ρωμαίους 8:20, 21 λέγει: «Η κτίσις υπετάγη εις την ματαιότητα, ουχί εκουσίως, αλλά δια τον υποτάξαντα αυτήν, επ’ ελπίδι ότι και αυτή η κτίσις θέλει ελευθερωθή από της δουλείας της φθοράς και μεταβή εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού.» Ναι, ο Θεός δεν είχε σκοπό το ανθρώπινον γένος να αγωνίζεται μάταια αιωνίως για να ελευθερωθή από την υποδούλωσι. Έδωσε μια μεγάλη ελπίδα. Πώς το έκαμε αυτό;

Για να ελευθερώση το ανθρώπινο γένος από αυτή την υποδούλωσι, ενώ ταυτόχρονα θ’ ανταποκρινόταν στις κατάλληλες απαιτήσεις της θείας δικαιοσύνης, ο Υιός του Θεού όταν ήταν στη γη προσέφερε τη ζωή του σε θυσία. Ο προπάτωρ του ανθρωπίνου γένους Αδάμ έχασε το δικαίωμα για τέλεια ανθρώπινη ζωή για τον εαυτό του και όλους τους απογόνους του. Κανένας από τους απογόνους του Αδάμ δεν μπορούσε να ελευθερώση το ανθρώπινο γένος με το να δώση ως αντίλυτρο μια τέλεια ανθρώπινη ζωή. Διότι κανένας δεν είχε τέλεια ζωή, όπως λέγει ο Ψαλμός 49:7: «Ουδείς δύναται ποτέ να εξαγοράση αδελφόν, μηδέ να δώση εις τον Θεόν λύτρον δι’ αυτόν.» Αλλ’ ο Χριστός Ιησούς μπορούσε, και το έδωσε. Προθύμως έδωσε «την ζωή αυτού λύτρον αντί πολλών.»—Ματθ. 20:28.

Εδώ, λοιπόν, είναι ο ζωτικός παράγων που θα τερματίση την κατωφερή ολίσθησι του ανθρωπίνου γένους προς την ασθένεια και τον θάνατο και όλοι οι ευπειθείς άνθρωποι θα αρχίσουν να βαδίζουν στο δρόμο που θα οδηγήση πάλι στην τελειότητα και τη ζωή. Αυτός είναι ο Λόγος που ο Χριστός Ιησούς, ενώ μιλούσε στους μαθητάς του για τη μελλοντική βασιλεία του στη γη, αναφέρθηκε σ’ αυτήν ως ένα καιρό «αναδημιουργίας» ή «παλιγγενεσίας.» (Ματθ. 19:28) Η διοίκησίς του, που θ’ αποκαταστήση τη ζωή, θα εκπαιδεύση και θα οδηγήση όλους τους υπηκόους του σε δικαιοσύνη, περιλαμβανομένων όλων εκείνων που θα αναστηθούν από τους τάφους των. Θα κατευθύνη τα οφέλη της απολυτρωτικής του θυσίας για να τους απαλλάξη τελείως από την αμαρτία και την ατέλεια.—Αποκάλ. 20:12, 13.

Αυτό περιγράφεται ωραία στο τελευταίο βιβλίο της Γραφής σε μια προφητική όρασι. Εκεί παριστάνεται η κυβέρνησις του Θεού, όχι με κάποια από τις σημερινές ισχυρές πρωτεύουσες, όπως είναι η Ουάσιγκτων, η Μόσχα, το Πεκίνο, το Λονδίνο ή το Παρίσι, αλλά με μια συμβολική πόλι που ονομάζεται Νέα Ιερουσαλήμ, μια ουράνια πρωτεύουσα. Δείχνοντας τα αποτελέσματα που θα έχη η εξουσία της Βασιλείας στη γη, η αφήγησις λέγει: «Και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον ούτε πένθος, ούτε κραυγή, ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον διότι τα πρώτα παρήλθον.»—Αποκάλ. 21:2-4.

Πόσο μεγαλειώδες θα είναι, όταν η λειτουργία του γήρατος των ανθρώπων ανατραπή και, με τη βοήθεια του Υιού του Θεού ως Αρχιερέως, οι άνθρωποι επιστρέψουν από την οδό που οδηγεί στον θάνατο και τον τάφο και αρχίσουν να βαδίζουν πάλι στον δρόμο προς την ομορφιά και τη δύναμι της νεότητος! Μπορούμε να έχωμε εμπιστοσύνη ότι ο αρχηγός της κυβερνήσεως του Θεού δεν θα είναι τραχύς όταν θα διευθύνη τους κατοίκους της γης ενώ θα προσπαθούν να φέρουν τη ζωή τους όλο και περισσότερο σε αρμονία με το θέλημα και τον σκοπό του Θεού. Διότι σχετικά με την ιερατική υπηρεσία του Χριστού Ιησού, έχοντας υπ’ όψι τις δοκιμασίες του εδώ στη γη, η προς Εβραίους επιστολή, εδάφιον 4:15, 16, λέγει: «διότι δεν έχομεν αρχιερέα μη δυνάμενον να συμπαθήση εις τας ασθενείας ημών, αλλά πειρασθέντα κατά πάντα καθ’ ομοιότητα ημών, χωρίς αμαρτίας. Ας πλησιάζωμεν λοιπόν μετά παρρησίας εις τον θρόνον της χάριτος, διά να λάβωμεν έλεος και να εύρωμεν χάριν προς βοήθειαν εν καιρώ χρείας.»

Η Μέλλουσα Κυβέρνησις Ανοίγει τον Δρόμο για Ευλογίες σε Όλη τη Γη

Ενώ ικανοποιεί τη μεγαλύτερη ανάγκη όλου του ανθρωπίνου γένους με το να προμηθεύση τα μέσα που θ’ απαλλάξη τους ανθρώπους από την αμαρτία και τον θάνατο, αυτή η κυβέρνησις θα προμηθεύση επίσης τη λύσι για όλα τα άλλα προβλήματα του ανθρωπίνου γένους. Θα δώση στο ανθρώπινο γένος εκείνο που πάντοτε είχε ανάγκη και ποτέ δεν είχε—μια κυβέρνησι που να κυβερνά ολόκληρη τη γη.

Τα προβλήματα των κατοίκων της γης είναι όλα συνυφασμένα. Όλοι μας έχομε αυτόν τον ένα πλανήτη ως κατοικία μας, και μόνον αν όλοι χρησιμοποιούμε ενωμένα αυτή την κατοικία με τον ορθό τρόπο μπορεί να την απολαύσωμε στο πλήρες. Η διαίρεσις της γης στα σημερινά κομμάτια των εθνών και των βασιλείων με τα σύνορά των και τα ελισσόμενα πολιτικά μέτωπα και τους τοίχους των δασμών και άλλων φραγμών δεν βοήθησε σε μια ειλικρινή παγκόσμια συνεργασία.

Η βασιλεία του Θεού διά του Υιού του θα συντρίψη όλους αυτούς τους φραγμούς και θα καταργήση όλες τις πολιτικές διαιρέσεις από τον χάρτη. Τότε τα προϊόντα της γης θα ρέουν ελεύθερα και άφθονα κάτω από την ευλογία του Θεού. Η προσευχή του βασιλέως Δαβίδ που έκαμε από χρόνια θα βρη τη μεγαλύτερη εκπλήρωσί της στην εξουσία της Μεσσιανικής κυβερνήσεως του Χριστού, δηλαδή: «Θέλει κρίνει τους πτωχούς του λαού θέλει σώσει τους υιούς των πενήτων, και συντρίψει τον καταδυναστεύοντα. . . . εν ταις ημέραις αυτού θέλει ανθεί ο δίκαιος· και αφθονία ειρήνης θέλει είσθαι εωσού μη υπάρξη η σελήνη. Και θέλει κατακυριεύει από θαλάσσης έως θαλάσσης και από του ποταμού έως των περάτων της γης. . . . θέλει είσθαι αφθονία σίτου επί της γης· επί της κορυφής των ορέων θα υπάρχη υπεραφθονία.»—Ψαλμ. 72:4-16, ΜΝΚ.

Με ουράνια κατεύθυνσι αυτός ο πλανήτης θα γίνη ο παγγήινος παράδεισος που ο Θεός είχε σκοπό να είναι. (Γεν. 1:28) Το φάσμα της πείνας και της ελλείψεως τροφίμων θα έχη παρέλθει για πάντα, καθώς και η θέα παιδιών με πόδια και χέρια σαν καλάμια και πρησμένες κοιλιές. Τι ευλογία θα είναι να βλέπη κανείς το τέλος της εθνικιστικής αλαζονείας, της φυλετικής προκαταλήψεως, και του φυλετικού μίσους όταν όλα τα άτομα που θα επιζήσουν θα είναι ενωμένα σε μια μεγαλειώδη ανθρώπινη οικογένεια, ελεύθερη να κινήται γύρω σε ολόκληρη τη γη χωρίς εμπόδια!

Τι ευλογία, επίσης να μη είναι πλέον κανείς κάτω από ανθρώπινες πολιτικές κυβερνήσεις, υποχρεωμένες να συντηρούν πελώριες ένοπλες δυνάμεις και εξοπλισμούς, ενώ το ανθρώπινον γένος σηκώνει το φορτίο συντριπτικών φόρων που τώρα ανέρχονται σε 200 δισεκατομμύρια δολλάρια ετησίως! Πόσα πράγματα μπορούν να γίνουν εδώ στη γη με όλους τους πόρους της όταν αυτοί χρησιμοποιηθούν για δημιουργικούς και βοηθητικούς σκοπούς αντί να χρησιμοποιούνται για ζημία και βλάβη της ανθρωπότητος! Διότι τότε όλοι εκείνοι που θα θεωρηθούν κατάλληλοι να ζουν κάτω από τη μια κυβέρνησι του Θεού θα πρέπει να εκπληρώσουν προσωπικά την προφητική εικόνα του Μιχαία 4:3, 4, ΜΝΚ:

«Και θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών δια υνία και τας λόγχας αυτών διά δρέπανα. Δεν θέλουσι σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον. Και θέλουσι κάθησθαι έκαστος υπό την άμπελον αυτού και υπό την συκήν αυτού, και δεν θέλει υπάρχει ο εκφοβών διότι το στόμα του Ιεχωβά των δυνάμεων ελάλησεν αυτό.»

Επίσης θα έχουν παρέλθει τα γιγαντιαία εμπορικά συστήματα που ασχολήθηκαν σε εμπορικό πόλεμο και ενεθάρρυναν το πνεύμα της πλεονεξίας και σκληρόκαρδης φιλοδοξίας που συχνά οδηγεί σε πραγματικούς θερμούς πολέμους. Θα δοθή τέλος στην από μέρους των ρύπανσι της γης και τη μόλυνσί της χάριν ιδιοτελούς κέρδους. Αντί του ιδιοτελούς ανταγωνισμού, όλοι εκείνοι που θα ζουν υπό τη δίκαιη κυβέρνησι του Θεού θα συνεργάζονται στοργικά. Η γνήσια αγάπη του Θεού και του πλησίον θα καταστήσουν ικανούς τους υπηκόους της βασιλείας του Θεού να κάμουν πράγματα για τη βελτίωσι αυτής της γης και της ζωής πάνω σ’ αυτή, χίλιες φορές πιο θαυμάσια από εκείνα που έκαμαν όλα τα βιομηχανικά, τεχνολογικά και επιστημονικά συστήματα αυτού του παρόντος κόσμου.

Η εργασία τότε θα είναι αληθινά ικανοποιητική, ξέροντας ότι θα είναι πραγματικά προς τιμήν του Υψίστου Θεού και για το διαρκές καλό του συνανθρώπου μας. Και το καλύτερο απ’ όλα, οι άνθρωποι θα μπορούν τότε ν’ απολαμβάνουν μια αληθινά στενή και γεμάτη σημασία σχέσι με τον Δημιουργό τους, ενώ θα έχουν τη θετική βεβαίωσι ότι κάνουν εκείνο που είναι ορθό και καλύτερο.

Κάτω από τη δίκαιη εξουσία του Θεού η προφητεία του Ησαΐα 32:17, 18, θα ιδή τη μεγαλειώδη εκπλήρωσί της για πάντα: «Το δε έργον της δικαιοσύνης θέλει είσθαι ειρήνη· και το αποτέλεσμα της δικαιοσύνης ησυχία και ασφάλεια εις τον αιώνα. Και ο λαός μου θέλει κατοικεί ειρηνικήν κατοικίαν και οικήματα ασφαλή και ησύχους τόπους ευπορίας.» Τι ευλογία να έχη κανείς τέτοια ασφάλεια και να γνωρίζη ότι—οποτεδήποτε ακούτε ένα χτύπημα στην πόρτα σας, μέρα η νύχτα—μπορείτε ν’ ανοίγετε σ’ εκείνον που την χτυπά χωρίς φόβο, ξέροντας ότι, οποιοσδήποτε κι αν είναι, άνδρας ή γυναίκα, είναι φίλος σας!

Ο κόσμος αυτός—όχι ο πλανήτης η Γη, αλλά οι μάζες του ανθρωπίνου γένους—προχωρεί με ισχυρογνωμοσύνη, τυφλά, στον δρόμο που μπορεί να τον οδηγήση μόνο στην καταστροφή. Η πορεία του μπορεί να τον οδηγήση μόνο σε μια καταστροφική σύγκρουσι με την ουράνια εξουσιοδοτημένη κυβέρνησι του Θεού. Εν τούτοις, οι περισσότεροι προτιμούν να αγνοούν τα προειπωμένα σημεία, μικροποιούν τους κινδύνους και κλείνουν τ’ αυτιά τους στην προειδοποίησι που τώρα αντηχεί σε όλη τη γη από εκείνους που θέτουν πλήρως την ελπίδα τους στις υποσχέσεις του Θεού. Εσείς, όμως, τι θα κάμετε;

Μπορείτε να ιδήτε τη ματαιότητα των προαιώνιων προσπαθειών του ανθρώπου να επιτύχουν ειρήνη και ασφάλεια με ανθρώπινες μεθόδους; Μπορείτε να ιδήτε την αποτυχία των ανθρωποποιήτων κυβερνήσεων και συστημάτων στο να λύσουν τα σοβαρώτατα προβλήματα που αντιμετωπίζουν όλοι οι άνθρωποι; Βλέπετε τη σοφία της οδού του Θεού και γιατί αυτή πρέπει να είναι η μόνη οδός που μπορεί να οδηγήση σε πραγματική ζωή με αληθινή ευτυχία; Τότε έχετε ανάγκη να ενεργήσετε αποφασιστικά τώρα.

Θα θέλετε να μάθετε περισσότερα για την πορεία που ο Θεός έχει εκθέσει στον Λόγο του για κείνους που θέλουν να επιτύχουν τον μεγάλο σκοπό που έθεσε ενώπιον μας. Αν ήδη δεν το έχετε κάμει, γιατί να μη δεχθήτε την πρόσκλησι των μαρτύρων του Ιεχωβά να έχετε μια δωρεάν Βιβλική μελέτη στο σπίτι σας για ν’ απαντήσουν και σε άλλες ερωτήσεις σας; Όσο ο χρόνος επιτρέπει, βρήτε την οδό που οδηγεί στη ζωή—χάριν της ιδικής σας αιώνιας ευημερίας και της ευημερίας των αγαπημένων σας.

[Εικόνα στη σελίδα 28]

Μετά το τέλος του πονηρού τούτου συστήματος πραγμάτων, όλη η γη θα γίνη παράδεισος όπως ήταν ο σκοπός του Θεού να γίνη