Αποδίδετε Πλήρως Ό,τι Οφείλετε στον Θεό

ΕΙΜΕΘΑ υποχρεωμένοι στον Ιεχωβά Θεό; Χρεωστούμε κάτι στον Δημιουργό μας; Προφανώς, ως διανοητικά πλάσματα πρέπει ν’ αναγνωρίσωμε ότι είμεθα οφείλεται σ’ Εκείνον που μας εδημιούργησε και μας συντηρεί. Αφού ο Ιεχωβά μάς εδημιούργησε, οι καρδιές μας πρέπει να είναι γεμάτες με ευγνωμοσύνη σ’ αυτόν για το ότι είμεθα ζωντανοί. Και βέβαια ο Θεός και Δημιουργός μας έχει το δικαίωμα καθώς και τη σοφία να μας πη ποιο είναι το πιο μεγάλο και διαρκές μας αγαθό, διανοητικώς και φυσικώς. Το αγαθό αυτό το κατέγραψε στο Λόγο του, την Γραφή. Αν είμεθα σοφοί θα ζητούμε να πληρώνωμε τα χρέη μας στον Θεό, αφού αυτό σημαίνει αιώνιο ζωή με ευτυχία για μας. Ναι, αυτή είναι η σημασία τού ν’ αποδίδωμε ό,τι οφείλομε στα Θεό.​—Ματθ. 22:21.

Εν τούτοις, οι Χριστιανοί διάκονοι είναι περισσότερο υποχρεωμένοι να αποδίδουν πλήρως ό,τι οφείλουν στον Θεό, διότι μήπως δεν έχουν αφιερωθή να πράξουν το θέλημά του και δεν εσυμβόλισαν την αφιέρωσί των με το εν ύδατι βάπτισμα; Εκάματε καθιέρωσι στον Θεό και εβαπτίσθητε; Τώρα, πώς αποδίδετε τα του Θεού στον Θεό; Μήπως φειδωλά, απρόθυμα και με γλισχρότητα; Ή αποδίδετε ό,τι οφείλετε στον Θεό πλουσιοπαρόχως, αφθόνως, ενθέρμως; Θυμηθήτε, ο απόστολος Παύλος εδήλωσε: «Ο σπείρων με φειδωλίαν, και με φειδωλίαν θέλει θερίσει· ο σπείρων με αφθονίαν, και με αφθονίαν θέλει θερίσει.»​—2 Κορ. 9:6.

Το ν’ αποδίδη κανείς πλήρως ό,τι οφείλει στον Θεό σημαίνει να δίδη σ’ αυτόν αποκλειστική αφοσίωσι. (Έξ. 20:5) Σημαίνει να προοδεύη σε ωριμότητα. Πώς; Με το να ευρύνεται, τρώγοντας στερεά πνευματική τροφή, και αποκτώντας περισσότερη επιδεξιότητα στη διακήρυξι του Λόγου σ’ άλλους. Επίσης με το να εξακολουθή να στερεοποιήται σε μια πορεία ορθής Χριστιανικής διαγωγής, παράγοντας τους καρπούς του πνεύματος.​—Γαλ. 5:21, 22· Εβρ. 5:14-6:3.

Το ν’ αποδίδωμε πλήρως ό,τι οφείλομε στον Θεό πρέπει συνεχώς, ναι, καθημερινώς να τρεφώμεθα από τη πνευματική τράπεζα του Θεού. Καθημερινώς; Ναι, πρέπει ν’ αφήνωμε τόπο για τη λήψι μερικής πνευματικής τροφής κάθε μέρα, όπως ακριβώς παίρνομε καιρό για φυσική τροφή. Μπορούμε να πράξωμε αυτό αν εξαγοράζωμε τον καιρό τον οποίο συνήθως δαπανούμε διαβάζοντας την εφημερίδα ή κοσμικά περιοδικά ή παρατηρούντες τη τηλεόρασι. (Εσημειώσατε ποτέ πόσο καιρό σε μια βδομάδα δαπανάτε παρατηρούντες προγράμματα της τηλεοράσεως;) Γίνεσθε όπως οι Βεροιείς οι οποίοι «καθ’ ημέραν» εξήταζαν τις Γραφές.​—Πράξ. 17:11.

Βέβαια, το ν’ αποδίδη πλήρως ένας ό,τι ανήκει στον Θεό, επίσης σημαίνει να συναθροίζεται τακτικά με συνδούλους του Θεού σε εκκλησιαστικές συναθροίσεις. Για να το πράττη αυτό πλήρως χρειάζεται να προετοιμάζεται, να έρχεται στην ώρα, να συμμετάσχη στο να δίδη σχόλια, κτλ. Το Βιβλίον τον Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά για το 1967 μάς λέγει για ένα ογδοντατριών ετών άνθρωπο ο οποίος εβάδισε 84 μίλια σε μια συνέλευσι στην οποία και βαπτίσθηκε. Δεν είχε χρήματα να πληρώση το λεωφορείο, αλλ’ είχε κάνει την απόφασι να παρευρεθή εκεί! Είμεθα τελείως αποφασισμένοι να παρευρισκώμεθα πάντοτε στις συναθροίσεις; Λόγω του ότι η μεγάλη ημέρα του Ιεχωβά πλησιάζει είναι πιο επιτακτικό το να μη παραμελούμε να συναθροιζώμεθα!​—Εβρ. 10:23-25.

Και τι θα πούμε για το ζήτημα αυτό της αποδόσεως ό,τι οφείλομε στον Θεό με το να συμμετέχωμε στη διακήρυξι τούτου του ευαγγελίου της βασιλείας σ’ όλην την οικουμένην προς μαρτυρίαν και κάμνοντας μαθητάς απ’ όλα τα έθνη, διδάσκοντας αυτούς τα πράγματα που εμείς εδιδάχθημεν; Θυμηθήτε, Χριστιανοσύνη είναι ένα ζήτημα του να ‘αγαπήσωμε τον Θεό με όλη μας την καρδιά και με όλη μας τη ψυχή και με όλη μας τη διάνοια και με όλη μας την ισχύ.’ Εδώ πάλι αντιμετωπίζομε την πρόκλησι να εξαγοράζωμε τον καιρό γιατί οι ημέρες είναι πονηραί. Θα μπορούσαμε μήπως να γίνωμε σκαπανείς ή άλλοι ολοχρόνιοι διαγγελείς; Θα μπορούσαμε να γίνωμε σκαπανείς διακοπών; Υπάρχει άρά γε τίποτε να μας εμποδίζη από του να είμεθα ένας παραδειγματικός διαγγελεύς, ανταποκρινόμενος στους μέσους όρους της εκκλησίας στην διακονία του αγρού; Σκεφθήτε τον αίνον που προσφέρεται στον Ιεχωβά με το ν’ αποδίδωμε πλήρως ό,τι οφείλομε σ’ αυτόν σχετικά με τα πράγματα αυτά, τις ευλογίες στους γείτονάς μας και τις χαρές που εμείς οι ίδιοι θ’ απολαύσωμε.​—Ματθ. 24:14· 28:19, 20· Μάρκ. 12:29-31· Εφεσ. 5:15, 16.

Αν με ζήλο υπακούωμε στις εντολές του Θεού, αν αποδίδωμε πλήρως ό,τι οφείλομε στον Θεό, θα είμεθα πραγματικά ευτυχείς· αλλά θα έχωμε λόγους για να είμεθα υπερήφανοι; Όχι σύμφωνα με τον Ιησού, γιατί αυτός είπε ότι ακόμη και «όταν κάμητε πάντα τα διαταχθέντα εις εσάς,» ό,τι μπορούμε να πούμε είναι «Δούλοι αχρείοι είμεθα· επειδή εκάμαμεν ό,τι εχρεωστούμεν να κάμωμεν.» Ναι, απλώς αποδίδομε ό,τι οφείλομε στον Θεό.​—Λουκ. 17:7-10· Ματθ. 22:21.