Επιβίωση ή Καταστροφή στη ‘Μεγάλη θλίψη’
«Και θέλουσιν απέλθει ούτοι μεν εις κόλασιν αιώνιον· οι δε δίκαιοι εις ζωήν αιώνιον.»—Ματθαίος 25:46.
1, 2. Ποια γνώμη εξέφρασαν μερικοί, και γιατί είναι αυτή επικίνδυνη και πρέπει ν’ αποφεύγεται;
Η ιδέα ότι μερικοί θα καταστραφούν για πάντα είναι αποκρουστική σε μερικούς. Αυτό ισχύει για τους οπαδούς της παγκόσμιας σωτηρίας, που πιστεύουν ότι τελικά όλοι θα σωθούν. Παλιά, στον τρίτο αιώνα μ.Χ., ο θρησκευτικός συγγραφέας Ωριγένης είχε τη γνώμη ότι τελικά όλοι θα σώζονταν. Χωρίς να φτάνουν στο σημείο αυτό, μερικοί σήμερα που ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανοί διατυπώνουν τη γνώμη ότι ίσως όλοι οι άνθρωποι θα αναστηθούν, περιλαμβανομένων και όλων των μελλοντικών θυμάτων της «μεγάλης θλίψεως».—Ματθαίος 24:21, 22.
2 Αυτοί που καλλιεργούν τέτοιες ιδέες, πλησιάζουν χωρίς να το καταλαβαίνουν πολύ επικίνδυνα στη διδασκαλία του Χριστιανικού κόσμου για μια «γενική ανάσταση». Οι περισσότερες εκκλησίες διδάσκουν ότι τα νεκρά σώματα όλων των πεθαμένων θα αναστηθούν για να ενωθούν με τις αντίστοιχες ψυχές τους στον ουρανό ή στην «κόλαση». Αλλά η Αγία Γραφή δεν διδάσκει μία τέτοια «γενική ανάσταση» όπως την εννοεί ο λεγόμενος Χριστιανικός κόσμος, ούτε ότι ΟΛΟΙ οι νεκροί, ακόμη και οι πονηροί, θα αναστηθούν ή θα ξαναφερθούν πίσω στη ζωή.
Δεν θα Αναστηθούν Όλοι οι Νεκροί
3. Πώς έδειξε ο Ιησούς ότι δεν θα ανασταίνονταν όλοι;
3 Ο Ιησούς έδειξε ότι δεν θα ανασταίνονταν όλοι. Απαντούσε σε μια ύπουλη ερώτηση που του έκαναν οι Σαδδουκαίοι, που πίστευαν ότι κανείς δεν θ’ ανασταινόταν. Μίλησε για τους «καταξιωθέντας να απολαύσωσιν εκείνον τον αιώνα και την εκ νεκρών ανάστασιν». (Λουκάς 20:35) Τα λόγια του υπονοούν ότι δεν θα κριθούν όλοι άξιοι αναστάσεως στο υποσχεμένο νέο σύστημα πραγμάτων του Θεού.
4. Σύμφωνα με το 20ό κεφάλαιο της Αποκαλύψεως, από πού θα εξέλθουν οι νεκροί, αλλά ποιο συμβολικό μέρος δεν δίνει πίσω τους νεκρούς του;
4 Στο 20ό κεφάλαιο της Αποκαλύψεως, που ασχολείται με την ανάσταση των «λοιπών των νεκρών» που δεν συμμετέχουν στην «πρώτην ανάστασιν», η Αγία Γραφή λέει ότι η «θάλασσα» και ο «άδης» δίνουν πίσω τους νεκρούς. Δεν λέει ότι οι νεκροί έρχονται από τη «λίμνην του πυρός», ή από τον «δεύτερον θάνατον», που σ’ άλλο μέρος ονομάζεται «Γέεννα» (Γκέι Ιννόμ, Εβραϊκά). (Λουκάς 12:5) Όπως η λέξη «θάλασσα» εννοεί το συλλογικό υδάτινο τάφο εκείνων που πέθαναν στα βάθη της και των οποίων τα σώματα δεν μπόρεσαν να βρεθούν για να ταφούν στη γη, έτσι και η Ελληνική λέξη άδης δεν αναφέρεται σ’ έναν ατομικό τάφο αλλά, μάλλον, στον κοινό επίγειο τάφο του ανθρωπίνου γένους. Αντιστοιχεί με τη λέξη «Σιεόλ» που βρίσκεται στις Εβραϊκές Γραφές. Ο Ιησούς δήλωσε: «Έγεινα νεκρός, και ιδού, είμαι ζων, εις τους αιώνας των αιώνων, αμήν, και έχω τα κλειδία του άδου και του θανάτου.» (Αποκάλυψις 1:18) Στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του θα χρησιμοποιήσει αυτά τα «κλειδία» για να ελευθερώσει από τον θάνατο εκείνους που ‘θεωρούνται άξιοι να απολαύσουν εκείνο το σύστημα και την ανάσταση από τους νεκρούς.’
5. Τι συμβολίζεται από την «Γέεννα»;
5 Από το άλλο μέρος, πουθενά δεν λένε οι Γραφές ότι ο Χριστός έχει τα κλειδιά της Γέεννας. Για τη Γέεννα είπε τα εξής: «Μη φοβηθήτε από των αποκτεινόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων να αποκτείνωσι· φοβήθητε δε μάλλον το δυνάμενον και ψυχήν και σώμα να απολέση εν τη γεέννη.» (Ματθαίος 10:28) Σχολιάζοντας το εδάφιο αυτό στο βιβλίο του Αθανασία της Ψυχής ή Ανάσταση από τους Νεκρούς; (στα Γαλλικά), ο καθηγητής Όσκαρ Κούλλμαν γράφει: «Ψυχή εδώ δεν εννοεί την Ελληνική αντίληψη για την ψυχή αλλά πρέπει μάλλον να μεταφραστεί ‘ζωή’. . . . Ο Γ. Γ. Κύμελ . . . γράφει επίσης πολύ σωστά: Το Ματθαίος 10:28 ‘δεν επιδιώκει να τονίσει την αθανασία της ψυχής, αλλά να υπογραμμίσει το γεγονός ότι μόνο ο Θεός μπορεί να καταστρέψει όχι μόνο την επίγεια ζωή αλλά ακόμη και την ουράνια ζωή’.» Ναι, η Γέεννα εικονίζει την ολοκληρωτική καταστροφή από την οποία δεν υπάρχει δυνατότητα αναστάσεως. Το Σχολιολόγιο της Νέας Βίβλου (Δεύτερη Έκδοση, σελίδα 786) ορίζει τη Γέεννα σαν «περιγραφή του ‘δευτέρου θανάτου’.»—Αποκάλυψις 21:8.
6. Δείξτε από την Αγία Γραφή ότι μερικοί πηγαίνουν στη Γέεννα πριν από τη χιλιετή ημέρα κρίσεως και επομένως δεν έχουν ελπίδα να αναστηθούν.
6 Η Βίβλος δείχνει οριστικά ότι μερικοί καταλήγουν στη συμβολική Γέεννα πριν αρχίσει η χιλιετής μέρα της κρίσεως. Ο Ιησούς είπε στους αμετανόητους Γραμματείς και Φαρισαίους ότι αυτοί και οι Εθνικοί προσήλυτοί τους ‘προορίζονταν για τη Γέεννα’ ή κατά γράμμα, ήταν ‘υιοί Γεέννης.’ (Ματθαίος 23:15, 33-35· βλέπε επίσης Ιωάννης 9:39-41· 15:22-24.) Αν λοιπόν ένας προσήλυτος των Φαρισαίων ήταν άτομο για τη Γέεννα ‘δυο φορές περισσότερο απ’ ό,τι οι ίδιοι,’ πόσο περισσότερο ισχύει αυτό για τον Ιούδα τον Ισκαριώτη, που έκανε απαίσια συναλλαγή μαζί τους για να προδώσει τον γιο του Θεού! Αυτό εννοούσε ο Ιησούς όταν αποκάλεσε τον Ιούδα «υιό της απωλείας.» (Ιωάννης 17:12) Έτσι και οι αμετανόητοι αποστάτες πηγαίνουν, κατά τον θάνατο, όχι στον Σιεόλ, ή Άδη, αλλά στη Γέεννα. (Εβραίους 6:4-8· 2 Πέτρου 2:1) Το ίδιο αληθεύει για τους αφιερωμένους Χριστιανούς που εξακολουθούν ν’ αμαρτάνουν εκούσια ή εκείνους που ‘σύρονται προς τα πίσω.’ (Εβραίους 10:26-31, 38, 39) Αυτά είναι απλώς παραδείγματα για να δείξουμε ότι μερικοί, ακόμη και σ’ αυτό «το σύστημα πραγμάτων,» έχουν διαπράξει το αμάρτημα για το οποίο δεν υπάρχει συγχώρηση, ούτε ακόμη και στο ‘μελλοντικό’ σύστημα. (Ματθαίος 12:31, 32· παράβαλε 1 Ιωάννου 5:16.) Επομένως, αυτοί δεν θα αναστηθούν.
Το Αμετάκλητο των Κρίσεων του Ιεχωβά
7. Τι αποδεικνύει περαιτέρω ότι ο Ιεχωβά απαγγέλλει τελική κρίση εναντίον μερικών ακόμη και στη διάρκεια του παρόντος συστήματος πραγμάτων;
7 Το γεγονός ακριβώς ότι ο Ιησούς δήλωσε πως η «βλασφημία κατά του πνεύματος του αγίου» δεν θα συγχωριόταν ούτε «εν τω αιώνι τούτω ούτε εν τω μέλλοντι» πρέπει να πείσει οποιονδήποτε αμφιβάλλει γι’ αυτό το ζήτημα, ότι ο Ιεχωβά απαγγέλλει οριστική κρίση εναντίον μερικών ακόμη και σ’ αυτό το «σύστημα.» Αυτοί γίνονται «ένοχοι αιωνίου καταδίκης [αμαρτίας].» (Μάρκος 3:28, 29) Για ποιο λόγο, λοιπόν, να αναστηθούν;
8. (α) Πώς πρέπει να δείξουμε κι εμείς την ίδια στάση όπως ο Ιεχωβά; ( β) Γιατί πρέπει νάχουμε εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά και στον Υιό του σαν κριτών, και ποιο παράδειγμα μπορεί να αναφερθεί για να δειχτεί η οριστικότητα της θείας κρίσεως;
8 Βέβαια σαν αξιοπρεπείς μάρτυρες του Θεού μας Ιεχωβά, δεν τριγυρίζουμε απειλώντας τους ανθρώπους με καταστροφή. Συμμεριζόμαστε την άποψη του Θεού για τα πράγματα. Γι’ αυτόν λέγεται ότι είναι ‘μακρόθυμος,’ γιατί δεν θέλει «να απωλεσθώσι τινές, αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν.» (2 Πέτρου 3:9) Από το άλλο μέρος, πρέπει ν’ αποφεύγουμε να γινόμαστε υπερβολικά συναισθηματικοί και, ίσως χωρίς να το καταλαβαίνουμε, να επικρίνουμε τον τρόπο του Ιεχωβά για τον χειρισμό των ζητημάτων. Ο Ιεχωβά είναι τέλειος Κριτής. (Δευτερονόμιον 32:4) Το ίδιο αληθεύει για τον Χριστό Ιησού. (Ιωάννης 5:30) Όταν μια υπόθεση φέρνεται μπροστά σε ατελείς ανθρώπινους δικαστές και η υπόθεση περνάει από ολόκληρη τη δικαστική διαδικασία, από το κατώτερο δικαστήριο ως και το ανώτατο της χώρας, οι άνθρωποι θεωρούν ότι αποδόθηκε δικαιοσύνη, και δεν μπορούν να γίνουν πια άλλες εφέσεις. Γιατί, τότε, θα πρέπει να αμφιβάλλουμε για τις κρίσεις του Ιεχωβά και την οριστικότητά τους;—Ψαλμός 119:75.
9. Πώς δείχνει το Ματθαίος 10:28 την οριστικότητα των κρίσεων του Ιεχωβά;
9 Ενώ ο Ιεχωβά έχει αποδειχτεί θαυμαστά «μακρόθυμος» επειδή θέλει «να έλθωσι πάντες εις μετάνοιαν,» εντούτοις γνωρίζει ότι δεν θα μετανοιώσουν όλοι οι άνθρωποι. Αυτός είναι ο λόγος που ο Ιησούς μάς προειδοποίησε να «φοβόμαστε εκείνον που μπορεί να καταστρέψει και την ψυχή [ζωή] και το σώμα στη Γέεννα.» Σχολιάζοντας το εδάφιο αυτό, το Νέο Διεθνές Λεξικό της Θεολογίας της Καινής Διαθήκης δηλώνει: «Το Ματθαίος 10:28 δεν διδάσκει την πιθανότητα αθανασίας της ψυχής αλλά το αμετάκλητο της θείας κρίσεως για τους αμετανόητους.»
10. Τι είπε ο Ιησούς σχετικά με τους «πολλούς» και τους «ολίγους», και ποιο είναι το νόημα της Ελληνικής λέξεως «απώλεια»;
10 Στην επί του Όρους Ομιλία του, ο Ιησούς είπε: «Εισέλθετε δια της στενής πύλης· διότι πλατεία είναι η πύλη, και ευρύχωρος η οδός η φέρουσα εις την απώλειαν, και πολλοί είναι οι εισερχόμενοι δι’ αυτής. Επειδή στενή είναι η πύλη, και τεθλιμμένη η οδός η φέρουσα εις την ζωήν, και ολίγοι είναι οι ευρίσκοντες αυτήν.» (Ματθαίος 7:13, 14) Τα Ελληνικά λεξικά ορίζουν ότι η λέξη απώλεια σημαίνει «όλεθρος, αφανισμός,» «αιώνια καταστροφή» (Δημητράκου, Αρντ και Γκίνγκριχ) ή «οριστική καταστροφή, όχι απλώς με την έννοια της εξαφανίσεως της φυσικής υπάρξεως.» (Θεολογικό Λεξικό της Καινής Διαθήκης) Επομένως, δεν υπάρχει Βιβλική βάση για να πιστεύουμε συναισθηματικά ότι άνθρωποι που ζουν σήμερα, και που αντιμετωπίζουν τη μεγαλύτερη «θλίψι» από τότε που άρχισε ο κόσμος, έχουν άλλη εκλογή από τη «ζωή» ή την «καταστροφή.»—Ματθαίος 24:21, 22.
Επιβίωση ή Καταστροφή
11. (α) Τι εννοείται με την έκφραση «ημέρα του Ιεχωβά»; (β) Ποια ‘μεγάλη ημέρα του Ιεχωβά’ είναι ακόμη μπροστά μας, και τι θα συμβεί τότε;
11 «Εγγύς είναι η ημέρα του Ιεχωβά.» (Σοφονίας 1:14, ΜΝΚ) Ποτέ τα λόγια αυτά δεν ήταν πιο ανησυχητικά. Είναι αλήθεια, ότι υπήρξαν και άλλες ειδικές περίοδοι στην ιστορία που ο Ιεχωβά εκτέλεσε την κρίση του και δόξασε το άγιο όνομά του, και κάθε μια απ’ αυτές ήταν μια μικρογραφική «ημέρα του Ιεχωβά.» Η άπιστη Ιερουσαλήμ, η Βαβυλώνα και η Αίγυπτος δοκίμασαν τέτοιες ‘μέρες.’ (Ησαΐας 2:1, 6-17· 13:1-6· Ιερεμίας 46:1-10) Αλλά η μεγαλύτερη «ημέρα του Ιεχωβά» είναι ακόμη μπροστά μας. Είναι η «ημέρα» όταν η κρίση του Ιεχωβά θα εκτελεσθεί πάνω στο λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο, στο υπόλοιπο της Σατανικής παγκόσμιας αυτοκρατορίας της ψεύτικης θρησκείας και σ’ ολόκληρο το πονηρό του σύστημα. Είναι «ημέρα οργής η ημέρα εκείνη, ημέρα θλίψεως και στενοχωρίας ημέρα ερημώσεως και αφανισμού.» Η προφητεία συνεχίζει: «‘Και θέλω καταθλίψει τους ανθρώπους, . . . διότι ημάρτησαν εις τον Κύριον [Ιεχωβά, ΜΝΚ]. . . . Αλλ’ ουδέ το αργύριον αυτών ουδέ το χρυσίον αυτών θέλει δυνηθή να λυτρώσει αυτούς εν τη ημέρα της οργής του Κυρίου [Ιεχωβά, ΜΝΚ], και πάσα η γη θέλει καταναλωθεί υπό του πυρός του ζήλου αυτού· διότι θέλει κάμει συντέλειαν, μάλιστα ταχείαν, επί πάντας τους κατοικούντας την γην’. . . . πριν επέλθει εφ’ υμάς η έξαψις της οργής του Κυρίου, πριν επέλθει εφ’ υμάς η ημέρα του θυμού του Κυρίου. Ζητείτε τον Κύριον, πάντες οι πραείς της γης οι εκτελέσαντες τας κρίσεις αυτού· ζητείτε δικαιοσύνην, ζητείτε πραότητα, ίσως σκεπασθήτε εν τη ημέρα της οργής του Κυρίου [Ιεχωβά, ΜΝΚ].»—Σοφονίας 1:15-2:3.
12. Μήπως και η προφητεία του Σοφονία αναφέρεται μόνο στον Ιούδα, ή έχει ευρύτερη εφαρμογή;
12 Ακόμη και πολλοί από τους ερευνητές της Γραφής του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου αναγνωρίζουν ότι αυτή η προφητεία δεν εφαρμοζόταν μόνο στον Ιούδα αλλά προέλεγε «μια παγκόσμια κρίση πάνω σ’ ολόκληρο τον κόσμο» (Κέιλ-Ντελίτζ) , «το τέλος ενός αιώνα αμαρτίας» (Γαλλική Οικουμενική Βίβλος), «την ‘ημέρα’ που θα έλθει παγκόσμια κρίση πάνω σ’ όλη την πονηρία και η οργή του Θεού θα χυθεί πάνω σ’ όλους εκείνους που δεν γνωρίζουν Θεό και δεν υπακούουν στο ευαγγέλιο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.»—Νέο Βιβλικό Σχολιολόγιο, Δεύτερη Έκδοση.
13. (α) Σύμφωνα με τον Παύλο, πότε πρόκειται να έρθει η «ημέρα του Ιεχωβά»; (β) Ποιος είναι «ο άνθρωπος της ανομίας», και ποια κρίση περιμένει εκείνο τον συμβολικό «άνθρωπον»;
13 Ο απόστολος Παύλος συνέδεσε την «ημέραν του Ιεχωβά.» με την «παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.» (2 Θεσσαλονικείς 2:1, 2) Αφού μίλησε για την «αποστασία» που τελικά θα παρήγε «τον άνθρωπον της ανομίας,»—την αποστάτιδα τάξη του κλήρου των εκκλησιών του Χριστιανικού κόσμου—ο Παύλος προσθέτει: «Τότε θέλει αποκαλυφθή ο άνομος, τον οποίον ο Κύριος θέλει απολέσει με το πνεύμα του στόματος αυτού, και θέλει εξαφανίσει με την επιφάνεια της παρουσίας αυτού.» (2 Θεσσαλονικείς 2:3, 8) Ο αποστάτης κλήρος θα ‘απολεσθεί’ ή θα ‘εξαλειφθεί’ στην αρχή ακριβώς της «μεγάλης θλίψεως.» (Αποκάλυψις 17:1-5, 16, 17) Η τάξη αυτή ονομάζεται επίσης «ο υιός της απωλείας,» που σημαίνει ότι βαδίζουν προς την «αιώνιον καταστροφήν» στη Γέεννα, σαν το αντίστοιχό τους στις μέρες του Ιησού.—2 Θεσσαλονικείς 2:3· Ματθαίος 23:33.
14. Γιατί θα «απολεσθούν» πολλοί άλλοι, και έτσι ποια εκλογή είναι μπροστά στο ανθρώπινο γένος;
14 Αλλά τι θα γίνουν όλοι οι άνθρωποι που ακολούθησαν τον κλήρο και την «απάτη της αδικίας» τους; Ο απόστολος Παύλος μιλάει γι’ αυτούς σαν ‘απολλυμένους [κατά γράμμα: «καταστρέφοντες τους εαυτούς τους»]’, «[σαν ανταπόδοση, ΜΝΚ] διότι δεν εδέχθησαν την αγάπην της αληθείας δια να σωθώσι· και δια τούτο θέλει πέμψει επ’ αυτούς ο Θεός ενέργειαν πλάνης, ώστε να πιστεύσωσιν εις το ψεύδος, δια να κατακριθώσι πάντες οι μη πιστεύσαντες εις την αλήθειαν, αλλά ευαρεστηθέντες εις την αδικίαν.» (2 Θεσσαλονικείς 2:10-12) Σήμερα, ο κόσμος έχει καταντήσει ένας βούρκος κακίας, ανηθικότητας και διαφθοράς. Η πλειονότητα του ανθρωπίνου γένους ‘ευαρεστούνται στην αδικία’ και ‘δεν δέχονται την αγάπην της αληθείας δια να σωθώσι.’ (Παράβαλε Ιεζεκιήλ 9:4-7.) Επομένως, ‘σαν ανταπόδοση’ θα ‘κατακριθούν’ και θα καταστραφούν. Στην ερχόμενη «μεγάλη θλίψι» η εκλογή είναι πολύ καθαρή. Είναι ή επιβίωση ή καταστροφή.
Διαφυγή στη Βασιλεία για Επιβίωση
15. Πώς η παραβολή των «προβάτων» και των «εριφίων» δείχνει την εκλογή για όλα τα έθνη του ανθρωπίνου γένους;
15 Ναι, «εγγύς είναι η ημέρα του Κυρίου [Ιεχωβά, ΜΝΚ] η μεγάλη, εγγύς, και σπεύδει σφόδρα.» (Σοφονίας 1:14) Ζούμε σ’ ένα καιρό κρίσεως που «πάντα τα έθνη» συνάγονται μπροστά στον Χριστό Ιησού. Οι άνθρωποι όλων αυτών των εθνών χωρίζονται σε δύο τάξεις, τα «πρόβατα» και τα «ερίφια.» Το τελικό αποτέλεσμα δηλώνεται καθαρά: «Αιώνιος ζωή» για τα «πρόβατα,» και «αιώνιος κόλασις [αποκοπή, ΜΝΚ]» για τα «ερίφια.»—Ματθαίος 25:31-33, 46.
16, 17. (α) Πώς το 2 Θεσσαλονικείς 1:6-9 δείχνει την οριστικότητα της κρίσεως του Ιεχωβά που εκτελείται στη «μεγάλην θλίψιν»; (β) Εκτός από τους διώκτες του λαού του Θεού, ποιοι άλλοι θα καταστραφούν, και γιατί;
16 Δείχνοντας και πάλι την οριστικότητα της κρίσεως του Ιεχωβά, ο Παύλος γράφει: «Είναι δίκαιον ενώπιον του Θεού να ανταποδώση θλίψιν εις τους όσοι σας θλίβουσιν, εις εσάς δε τους θλιβομένους άνεσιν μεθ’ ημών, όταν ο Κύριος Ιησούς αποκαλυφθή απ’ ουρανού μετά των αγγέλων της δυνάμεως αυτού, εν πυρί φλογός, κάμνων εκδίκησιν εις τους μη γνωρίζοντας Θεόν, και εις τους μη υπακούοντας εις το ευαγγέλιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Οίτινες θέλουσι τιμωρηθή με όλεθρον αιώνιον.»—2 Θεσσαλονικείς 1:6-9.
17 Σημειώστε ότι ‘η τιμωρία με αιώνιο όλεθρο’ εκτελείται όχι μόνο πάνω σ’ εκείνους ‘οι οποίοι θλίβουν’ τον λαό του Θεού, αλλά επίσης πάνω στους «μη γνωρίζοντας Θεόν» και στους «μη υπακούοντας εις το ευαγγέλιον.» Στην επιστολή του στους Ρωμαίους, ο Παύλος εξηγεί γιατί «οι μη γνωρίζοντες τον Θεόν» είναι «αναπολόγητοι» και γιατί θα κατακριθούν. (Ρωμαίους 1:18-20· 2:5-16) Ο ‘άγγελος που πετούσε στο μεσουράνημα,’ για τον οποίο μιλάει και η Αποκάλυψη στο 14ο κεφάλαιο, καλεί όλους «τους κατοικούντας επί της γης» λέγοντας «φοβήθητε τον Θεόν, και δότε δόξαν εις αυτόν, διότι ήλθεν η ώρα της κρίσεως αυτού.» Επομένως οι άνθρωποι παροτρύνονται να «προσκυνήσουν τον ποιήσαντα τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν.» Εκείνοι που παραλείπουν να το κάνουν αυτό, και όλοι εκείνοι που πιστεύουν στο πολιτικό «θηρίον» του Σατανά μάλλον παρά στη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού, θα καταστραφούν μαζί μ’ εκείνο το «θηρίον» στον «μεγάλον ληνόν του θυμού του Θεού.»—Αποκάλυψις 14:6, 7, 9, 10, 14-20· 19:11-21.
18. (α) Τι πρέπει να κάνουν τώρα εκείνοι που ελπίζουν να επιζήσουν; (β) Ποιους αναφέρει η Γραφή ότι επιζούν από τη «μεγάλην θλίψιν,» και ποιο μέλλον βρίσκεται μπροστά τους;
18 Καθένας που ελπίζει να ‘σκεπασθεί την ημέρα της οργής του Ιεχωβά’ πρέπει να ‘ζητάει δικαιοσύνη, να ζητάει πραότητα’ και ‘να εκτελεί τις κρίσεις του Ιεχωβά,’ αντί να τις επικρίνει. (Σοφονίας 2:2, 3) Όλοι όσοι ελπίζουν να θεωρηθούν από τον διορισμένο κριτή του Ιεχωβά σαν «πρόβατα» για να διαφυλαχθούν στη «μεγάλην θλίψιν» πρέπει να αποδειχτούν ότι είναι «δίκαιοι», βοηθώντας ενεργά και υποστηρίζοντας τους χρισμένους «αδελφούς» του Χριστού, οι οποίοι αποτελούν την τάξη του «πιστού και φρονίμου δούλου». (Ματθαίος 25:33, 40, 46· 24:45-47) Οι μόνοι στους οποίους η Αγία Γραφή δίνει ελπίδα επιβιώσεως από τη «μεγάλη θλίψι» είναι οι «αδελφοί» του Χριστού, «οι εκλεκτοί», και ο «πολύς όχλος» των «προβάτων» που ‘λατρεύουν τον Θεόν’ χωρίς διακοπή, λέγοντας συνεχώς για ν’ ακούσουν οι άλλοι: «Η σωτηρία είναι του Θεού ημών του καθημένου επί του θρόνου, και του Αρνίου». Το Αρνίο, ο Χριστός Ιησούς, ποιμαίνει αυτούς τους βαπτισμένους μαθητές που είναι συναγμένοι από ‘ανθρώπους όλων των εθνών,’ αυτόν τον «πολύν όχλον», και τους οδηγεί σε «ζώσας πηγάς υδάτων» που ποτέ δεν θα στερέψουν. «Και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών».—Ματθαίος 24:21, 22· 25:34· 28:19, 20· Αποκάλυψις 7:9-17.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ
□ Τι εννοούν οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου με τη «γενική ανάσταση» των νεκρών, αλλά είναι αυτή η διδασκαλία Γραφική;
□ Ποια εδάφια δείχνουν ότι δεν θ’ αναστηθούν όλοι οι νεκροί;
□ Τι είναι «Γέεννα»;
□ Τι δείχνει ότι ο Ιεχωβά απαγγέλλει τελική κρίση εναντίον μερικών ακόμη και στη διάρκεια αυτού του συστήματος πραγμάτων;
□ Τι θα συμβεί στην «ημέραν του Ιεχωβά,» και θ’ αναστηθούν εκείνοι που θα εκτελεστούν;
□ Τι πρέπει να γίνει για επιβίωση, και έτσι ποιο έργο είναι περισσότερο επείγον από κάθε άλλη φορά;
[Εικόνα στη σελίδα 27]
Ο Ιούδας, «ο υιός της απωλείας», θα είναι ανάμεσα σ’ εκείνους που δεν θ’ αναστηθούν