Η Συμπλήρωση του Προειπωμένου «Σημείου» Πλησιάζει — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Κεφάλαιο 16

Η Συμπλήρωση του Προειπωμένου «Σημείου» Πλησιάζει

1. Γιατί μπορούμε να είμαστε ευγνώμονες που οι απόστολοι του Ιησού του έθεσαν το ερώτημα που περιλαμβάνεται στο εδάφιο Ματθαίος 24:3;

ΕΜΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που οι απόστολοι του Ιησού Χριστού του έκαναν το ερώτημα: «Ειπέ προς ημάς πότε θέλουσι γίνει ταύτα, και τι το σημείον της παρουσίας σου και της συντελείας του αιώνος [συστήματος πραγμάτων, ΜΝΚ ];» (Ματθαίος 24:3) Το ερώτημά τους έκανε τον Ιησού να δώσει μια μακρά, λεπτομερή προφητεία της οποίας η ακρίβεια μας αφήνει κατάπληκτους καθώς βλέπουμε την πρόοδο της εκπλήρωσής της σ’ αυτόν τον βαρυσήμαντο εικοστό αιώνα. Αυτή μας βοηθάει να καθορίσουμε με βεβαιότητα σε ποιο σημείο βρισκόμαστε στην επεξεργασία του σκοπού του Θεού για την ανθρωπότητα που πάσχει. Ενισχύεται η πεποίθησή μας ότι ζούμε πραγματικά στη διάρκεια της αόρατης «παρουσίας» του Χριστού σαν πνεύματος και στη ‘συντέλεια του συστήματος πραγμάτων’, αφού βλέπουμε πραγματικά «το σημείο» που προείπε.

2. Πού περιγράφεται το «σημείο» με όλα τα χαρακτηριστικά του, και ποιο μέρος της αφήγησης θα εξετάσουμε τώρα;

² Το «σημείο» με όλες του τις λεπτομέρειες πλησιάζει στο στάδιο της πλήρους διασάφησης χωρίς να υπάρχει έδαφος για οποιουσδήποτε παρατηρητές να κάνουν λάθος. Το «σημείο» έχει πολλά χαρακτηριστικά, όπως εκτίθενται στην αφήγηση του Ματθαίου, στα κεφάλαια είκοσι τέσσερα και είκοσι πέντε, στην αφήγηση του Μάρκου, κεφάλαιο δεκατρία, και στην αφήγηση του Λουκά, κεφάλαιο είκοσι ένα· και χρειάστηκε σχεδόν η διάρκεια ζωής μιας γενιάς της ανθρωπότητας για να γίνουν φανερά στο πλήρες όλα τα χαρακτηριστικά του «σημείου». Στα προηγούμενα κεφάλαια εξετάσαμε εκείνα τα χαρακτηριστικά του σημείου που περιγράφονται στην αφήγηση του Ματθαίου, στο εικοστό πέμπτο κεφάλαιο. Τώρα εξετάζουμε τα χαρακτηριστικά που εκτίθενται στο εικοστό τέταρτο κεφάλαιο, μαζί με τις ανάλογες αφηγήσεις που δίνουν ο Μάρκος και ο Λουκάς.

3, 4. Σε ποια πράγματα αναφέρονταν οι μαθητές του Ιησού όταν τον ρώτησαν, «Πότε θέλουσι γίνει ταύτα»;

³ Όταν οι απόστολοι του Χριστού άρχισαν το ερώτημά τους λέγοντας, «Ειπέ προς ημάς πότε θέλουσι γίνει ταύτα;» αναφέρονταν στα πράγματα που ο Ιησούς είχε πει προφητικά την ίδια εκείνη μέρα της Τρίτης, 11 του Νισάν, του έτους 33 μ.Χ. Στο ναό της Ιερουσαλήμ, αφού κατήγγειλε τους υποκριτικούς θρησκευτικούς γραμματείς και Φαρισαίους, ο Ιησούς συνέχισε και είπε: «Ιδού, εγώ αποστέλλω προς εσάς προφήτας και σοφούς και γραμματείς, και εξ αυτών θέλετε θανατώσει και σταυρώσει, και εξ αυτών θέλετε μαστιγώσει εν ταις συναγωγαίς σας και διώξει από πόλεως εις πόλιν, διά να έλθη εφ’ υμάς παν αίμα δίκαιον εκχυνόμενον επί της γης, από του αίματος Άβελ του δικαίου έως του αίματος Ζαχαρίου υιού Βαραχίου, τον οποίον εφονεύσατε μεταξύ του ναού και του θυσιαστηρίου. Αληθώς σας λέγω, Πάντα ταύτα θέλουσιν ελθεί επί την γενεάν ταύτην. Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, η φονεύουσα τους προφήτας και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους προς σε· ποσάκις ηθέλησα να συνάξω τα τέκνα σου καθ’ ον τρόπον συνάγει η όρνις τα ορνίθια εαυτής υπό τας πτέρυγας, και δεν ηθελήσατε. Ιδού, αφίνεται εις εσάς ο οίκος σας έρημος. Διότι σας λέγω, Δεν θέλετε με ιδεί εις το εξής, εωσού είπητε, Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου».

⁴ Πριν αφήσει ο Ιησούς το ναό ή τον οίκο λατρείας, πρόσθεσε και άλλα λόγια σοβαρής προφητείας, σχετικά με τα οποία διαβάζουμε: «Και εξελθών ο Ιησούς ανεχώρει από του ιερού· και προσήλθον οι μαθηταί αυτού διά να επιδείξωσιν εις αυτόν τας οικοδομάς του ιερού. Ο δε Ιησούς είπε προς αυτούς· Δεν βλέπετε πάντα ταύτα; αληθώς σας λέγω, δεν θέλει αφεθή εδώ λίθος επί λίθον, όστις δεν θέλει κατακρημνισθή».—Ματθαίος 23:34 ως 24:2.

5. Στη διάρκεια της θριαμβευτικής του εισόδου στην Ιερουσαλήμ, τι είχε πει ο Ιησούς σχετικά μ’ αυτήν;

⁵ Μόλις δυο μέρες προηγουμένως, την Κυριακή 9 Νισάν, είχε σταματήσει κατά τη θριαμβευτική του πορεία προς την Ιερουσαλήμ και έκλαψε γι’ αυτήν εξαιτίας της ερχόμενης καταστροφής της. Προλέγοντας την τρομακτική καταστροφή της από τους Ρωμαίους το 70 μ.Χ., είπε: «Διότι θέλουσιν ελθεί ημέραι επί σε και οι εχθροί σου θέλουσι κάμει χαράκωμα περί σε, και θέλουσι σε περικυκλώσει και θέλουσι σε στενοχωρήσει πανταχόθεν, και θέλουσι κατεδαφίσει σε και τα τέκνα σου εν σοι, και δεν θέλουσιν αφήσει εν σοι λίθον επί λίθον, διότι δεν εγνώρισας τον καιρόν της επισκέψεώς σου».—Λουκάς 19:41-44.

6. Τι είδους προρρήσεις ήταν αυτές για τους περιτμημένους φυσικούς Ιουδαίους μαθητές, και ποια διανοητικά προβλήματα δημιουργήθηκαν γι’ αυτούς;

⁶ Για τους φυσικούς, περιτμημένους Ιουδαίους, όπως ήταν οι απόστολοι του Χριστού, αυτές ήταν ανησυχητικές προρρήσεις. Πάνω στη γενιά της οποίας αποτελούσαν μέρος, επρόκειτο να έρθει το αθώο αίμα που είχε χυθεί στη διάρκεια της Ιουδαϊκής ιστορίας ή και προηγουμένως. Πότε ακριβώς θα εκπληρώνονταν αυτά τα πράγματα; Ήθελαν να ξέρουν. Πίστευαν και ομολογούσαν ότι ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας ή ο Χρισμένος, ο Χριστός. Αλλά η προλεχθείσα καταστροφή της Ιερουσαλήμ έδειχνε ότι δε θα εγκαθιστούσε τη Μεσσιανική βασιλεία του σ’ εκείνη την καταδικασμένη πόλη. Είπε ότι δε θα τον έβλεπαν ‘στο εξής’, αλλά επίσης είπε και για την έλευσή του «εν ονόματι Κυρίου [Ιεχωβά, ΜΝΚ ]». Πότε θα ήταν και πάλι παρών για να εκπληρώσει τον Μεσσιανικό του ρόλο; Η ερχόμενη καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του ναού της θα έπρεπε ασφαλώς να σημαίνει το τέλος του Ιουδαϊκού συστήματος πραγμάτων. Χωρίς άγια πόλη και χωρίς άγιο ναό το Ιουδαϊκό ιερατείο της οικογένειας του Ααρών του Λευίτη θα μπορούσε να είναι ανάμεσα στα «τέκνα» της Ιερουσαλήμ τα οποία ‘θα συντρίβονταν στη γη’ ή το λιγότερο θα έχαναν την υπηρεσία τους στο ναό. Δεν είναι λοιπόν περίεργο που οι απόστολοι ρώτησαν, όχι μόνο για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του ναού της, αλλά επίσης: «Τι το σημείον της παρουσίας σου, και της συντελείας του αιώνος [συστήματος πραγμάτων, ΜΝΚ ];»

7. Γιατί το ερώτημα των αποστόλων για τη «συντέλεια του αιώνος» ήταν ένα ερώτημα πάνω σ’ ένα κατάλληλο σημείο;

⁷ Τα ερωτήματά τους περιείχαν σωστά σημεία γιατί ο Ιησούς ήρθε πραγματικά στη «συντέλεια» του Ιουδαϊκού συστήματος πραγμάτων. Άλλα εδάφια μιλούν γι’ αυτή την κατάσταση με την ίδια έννοια. Τα εδάφια Εβραίους 9:26-28 δείχνουν ότι ο Ιησούς δεν ήταν ανάγκη να θυσιάσει επανειλημμένα τον εαυτό του και λένε: «Διότι έπρεπε τότε πολλάκις να πάθη από καταβολής κόσμου· τώρα δε άπαξ εις το τέλος των αιώνων εφανερώθη, διά να αθετήση την αμαρτίαν διά της θυσίας εαυτού. . . . ούτω και ο Χριστός, άπαξ προσφερθείς διά να σηκώση τας αμαρτίας πολλών». Επίσης, το εδάφιο 1 Κορινθίους 10:11 λέει: «Ταύτα δε πάντα εγίνοντο εις εκείνους παραδείγματα, και εγράφησαν προς νουθεσίαν ημών, εις τους οποίους τα τέλη των αιώνων έφθασαν». Αν μετρήσουμε από το έτος της προφητείας του Ιησού πάνω στο ζήτημα αυτό, το Ιουδαϊκό σύστημα πραγμάτων είχε ακόμη τριάντα εφτά χρόνια ζωής, δηλαδή λιγότερο από μια γενιά με μέση διάρκεια ζωής σαράντα χρόνων. Η Ιερουσαλήμ καταλήφθηκε και καταστράφηκε από τους Ρωμαίους στις 7 του μήνα Ελούλ (ή στις 30 Αυγούστου του 70 μ.Χ., σύμφωνα με το Γρηγοριανό ημερολόγιο). Πόσοι απόστολοι του Χριστού διέφυγαν τον μαρτυρικό θάνατο και επέζησαν μέχρι εκείνο το φοβερό γεγονός, η Βιβλική ιστορία δε λέει.

ΕΝΑΣ ΚΑΙΡΟΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΦΑΝΙΣΜΩΝ

8. Ποια πράγματα περιέγραψε πρώτα ο Ιησούς, απαντώντας στους αποστόλους;

⁸ Απαντώντας στο ερώτημα των αποστόλων του, ο Ιησούς περιέγραψε πρώτα τα γεγονότα που θα οδηγούσαν στην καταστροφή της Ιερουσαλήμ μέσα σ’ εκείνη τη γενιά. «Και αποκριθείς ο Ιησούς, είπε προς αυτούς· Βλέπετε μη σας πλανήση τις. Διότι πολλοί θέλουσιν ελθεί επί τω ονόματί μου, λέγοντες, Εγώ είμαι ο Χριστός, και πολλούς θέλουσι πλανήσει. Θέλετε δε ακούσει πολέμους και φήμας πολέμων· προσέχετε μη ταραχθήτε· επειδή πάντα ταύτα πρέπει να γίνωσιν, αλλά δεν είναι έτι το τέλος».—Ματθαίος 24:4-6.

9. Ποιο πράγμα δε θα αποδείκνυε η έγερση Ιουδαίων που θα ισχυρίζονταν ότι ήταν ο Μεσσίας, και σε ποιο επιθυμητό γεγονός δε θα οδηγούσε αυτό;

⁹ Επρόκειτο να σηκωθούν Ιουδαίοι οι οποίοι δε θα ισχυρίζονταν ότι ήταν ο Ιησούς που επέστρεψε στη σάρκα, αλλά θα ισχυρίζονταν ότι είναι ο υποσχεμένος Μεσσίας ή Χριστός. Αλλά ούτε οι απόστολοι ούτε οι άλλοι συμμαθητές τους έπρεπε να παραπλανηθούν από τέτοιους αυτοχαρακτηριζόμενους Μεσσίες ή Χριστούς, γιατί οι ενέργειές τους δε θα αποδείκνυαν την ‘παρουσία’ του Ιησού Χριστού ούτε θα έφερναν απελευθέρωση στο Ιουδαϊκό έθνος. Η Ιουδαϊκή επανάσταση εναντίον των Ρωμαίων το έτος 66 μ.Χ. επρόκειτο να είναι μια τέτοια Μεσσιανική προσπάθεια, αλλά οδήγησε στην καταστροφή της Ιερουσαλήμ και στο διασκορπισμό του Ιουδαϊκού έθνους. Οι Μεσσιανικές ελπίδες αυτών των παραπλανημένων ανθρώπων διαψεύστηκαν πικρά.

10. Τι συνέβη σχετικά με τους πολέμους, και γιατί δεν έπρεπε να τρομοκρατηθούν οι μαθητές απ’ αυτούς;

¹⁰ Στη διάρκεια αυτής της περιόδου των τριάντα εφτά χρόνων επρόκειτο να γίνουν μερικοί πόλεμοι, που είτε θα τους έβλεπαν οι ίδιοι οι μαθητές είτε απλώς θα μάθαιναν γι’ αυτούς από ειδήσεις. Αλλά οι πόλεμοι εκείνοι, μολονότι θα επηρέαζαν την κατάσταση του Ιουδαϊκού έθνους, δεν ήταν οι πόλεμοι που θα οδηγούσαν άμεσα στο τέλος του Ιουδαϊκού συστήματος πραγμάτων. Έτσι οι μαθητές δεν έπρεπε να τρομοκρατηθούν ώστε να αναλάβουν οποιαδήποτε πρόωρη ενέργεια. «Δεν είναι έτι το τέλος».

11. Τι προείπε ο Ιησούς ότι θα ήταν «αρχή ωδίνων»;

¹¹ «Διότι», είπε ο Ιησούς διευρύνοντας αυτά που μόλις είχε αναφέρει για πολέμους και ειδήσεις πολέμων «θέλει εγερθή έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν, και θέλουσι γίνει πείναι και λοιμοί και σεισμοί κατά τόπους· πάντα δε ταύτα είναι αρχή ωδίνων».—Ματθαίος 24:7, 8. Επίσης Μάρκος 13:8.

12, 13. (α) Μήπως αυτά τα πράγματα που θα αποτελούσαν την «αρχή ωδίνων» επρόκειτο να έρθουν πάνω σ’ έναν ιδιαίτερο λαό; (β) Ποια πράγματα θα έρχονταν πάνω στους μαθητές επειδή θα ανάγγελλαν τον Μεσσία και θα ήταν ακόλουθοί του;

¹² Αφού αυτές οι συμφορές θα ήταν απλώς «αρχή ωδίνων», το τέλος δεν ήταν «έτι». Αυτές οι συμφορές θα ήταν απλώς ενδείξεις, όχι ο τελικός επιθανάτιος ρόγχος. Αυτά τα πράγματα θα επηρέαζαν τους ανθρώπους γενικά, αλλά υπήρχαν πράγματα που θα έρχονταν ειδικά πάνω στους μαθητές του Ιησού επειδή θα διακήρυτταν τον αληθινό Μεσσία ή Χριστό και θα ακολουθούσαν τα ίχνη του. Γι’ αυτό, ο Ιησούς συνέχισε και είπε:

¹³ «Τότε θέλουσι σας παραδώσει εις θλίψιν και θέλουσι σας θανατώσει, και θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων των εθνών διά το όνομά μου. Και τότε θέλουσι σκανδαλισθή πολλοί και θέλουσι παραδώσει αλλήλους και θέλουσι μισήσει αλλήλους. Και πολλοί ψευδοπροφήται θέλουσιν εγερθή και πλανήσει πολλούς, και επειδή θέλει πληθυνθή η ανομία, η αγάπη των πολλών θέλει ψυχρανθή. Ο δε υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή. Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει ελθεί το τέλος».—Ματθαίος 24:9-14. Παράβαλε Μάρκος 13:9-13.

14. (α) Τι επιβεβαιώνει ότι εκείνα τα πράγματα συνέβησαν μέσα στη γενιά που ζούσε τότε; (β) Πριν από την επιτέλεση ποιου έργου δε θα μπορούσε να έρθει πάνω στην Ιερουσαλήμ και στο Ιουδαϊκό σύστημα το τέλος;

¹⁴ Το βιβλίο της Γραφής που έχει τίτλο «Πράξεις των Αποστόλων» δίνει μαρτυρία για την εκπλήρωση εκείνων των προφητικών λόγων του Ιησού Χριστού ακόμη και μέσα σ’ εκείνη τη γενιά, γιατί αυτό το βιβλίο γράφτηκε από τον γιατρό Λουκά γύρω στο έτος 61 μ.Χ. Άλλα βιβλία της Γραφής, θεόπνευστες επιστολές γραμμένες από αποστόλους και άλλους μαθητές πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ., επιβεβαιώνουν την αφήγηση των Πράξεων των Αποστόλων και δίνουν επιπλέον πληροφορίες για τα παθήματα των Χριστιανών λόγω διωγμών και διεθνούς μίσους εναντίον της Χριστιανοσύνης. Τα καλά νέα της βασιλείας του Θεού είχαν εισχωρήσει πέρα από τη Μέση Ανατολή και είχαν φτάσει στη Μικρά Ασία, στην Ηπειρωτική Ασία, στην Αφρική, στην Ευρώπη και στα νησιά της Μεσογείου. Το κήρυγμα του αγγέλματος της Βασιλείας γινόταν σε όλη την κατοικημένη γη. Μολονότι δεν κατέληξε σε παγκόσμια μεταστροφή στη Χριστιανοσύνη, πράγμα που ποτέ δεν είχε σκοπό να πραγματοποιήσει, κατέληξε να δοθεί μαρτυρία σε όλα τα έθνη. (Κολοσσαείς 1:6, 23) Το καταστροφικό τέλος πάνω στην Ιερουσαλήμ και στο Ιουδαϊκό σύστημα πραγμάτων δεν μπορούσε να έρθει πριν συμπληρωθεί αυτό το αξιέπαινο κατόρθωμα από τους θαρραλέους Χριστιανούς μάρτυρες.

ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΟΤΙ Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΕΙΧΕ ΦΤΑΣΕΙ

15. Ποιο πράγμα είπε ο Ιησούς ότι θα έδειχνε την εγγύτητα της καταστροφής της Ιερουσαλήμ και του Ιουδαϊκού συστήματος, και τι είπε να κάνουν κατόπιν;

¹⁵ Αφού ο Ιησούς ανέφερε με αξιοσημείωτες λεπτομέρειες τα γεγονότα που θα προηγούνταν από το «τέλος», καθόρισε τώρα το συγκεκριμένο πράγμα που θα έδειχνε το επικείμενο τέλος της Ιερουσαλήμ και του συστήματος πραγμάτων που είχε σαν κέντρο την πόλη και το ναό της. Είπε: «Όταν λοιπόν ίδητε το βδέλυγμα της ερημώσεως, το λαληθέν διά του προφήτου Δανιήλ, ιστάμενον εν τω τόπω τω αγίω—ο αναγινώσκων ας εννοή—τότε οι εν τη Ιουδαία ας φεύγωσιν επί τα όρη· όστις ευρεθή επί του δώματος, ας μη καταβή διά να λάβη τι εκ της οικίας αυτού· και όστις ευρεθή εν τω αγρώ, ας μη επιστρέψη οπίσω διά να λάβη τα ιμάτια αυτού. Ουαί δε εις τας εγκυμονούσας, και τας θηλαζούσας εν εκείναις ταις ημέραις. Προσεύχεσθε δε διά να μη γίνη η φυγή υμών εν χειμώνι μηδέ εν σαββάτω».

16. Γιατί, όπως συμβούλευσε ο Ιησούς, έπρεπε οι Χριστιανοί Ιουδαίοι και προσήλυτοι να εγκαταλείψουν την Ιερουσαλήμ και την Ιουδαία τόσο γρήγορα;

¹⁶ Γιατί υπήρχε τόσο μεγάλη ανάγκη για τους Χριστιανούς Ιουδαίους και προσήλυτους στη Ρωμαϊκή επαρχία της Ιουδαίας να φύγουν απ’ αυτήν βιαστικά, χωρίς περιττά φορτία, από τον συντομότερο δρόμο, στην κατάλληλη ευκαιρία, και να καταφύγουν στα όρη έξω από την επαρχία αυτή; «Διότι τότε», συνέχισε ο Ιησούς, «θέλει είσθαι θλίψις μεγάλη, οποία δεν έγινεν απ’ αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γίνει. Και αν δεν συνετέμνοντο αι ημέραι εκείναι, δεν ήθελε σωθή ουδεμία σαρξ· διά τους εκλεκτούς όμως θέλουσι συντμηθή αι ημέραι εκείναι».—Ματθαίος 24:15-22.

17. (α) Γιατί δεν έπρεπε να περιφρονηθεί αυτή η συμβουλή του Ιησού από τους αποστόλους του και τους συγχριστιανούς τους; (β) Έτσι, ποιο ζωτικό ερώτημα δημιουργείται τώρα;

¹⁷ Οι απόστολοι και οι άλλοι μαθητές δεν έπρεπε να ξεχάσουν ούτε να περιφρονήσουν αυτή τη συμβουλή του Ιησού. Αν κάποιος από αυτούς καθυστερούσε τη φυγή του από την Ιουδαία αφού θα είχε δει το βδέλυγμα να στέκεται σε άγιο τόπο, τότε αυτό μπορούσε να του κοστίσει τη ζωή του· θα μπορούσε ίσως να μην ήταν ανάμεσα σ’ εκείνους τους σχετικά λίγους που αναφέρονται σαν τη «σάρκα» που θα σώζονταν επειδή οι μέρες της θλίψης επρόκειτο να συντμηθούν. Αλλά ποιο είναι το «βδέλυγμα» που όταν θα το έβλεπαν να στέκεται σε άγιο τόπο θα βεβαίωνε ότι δεν απέμενε πολύς καιρός πια πριν ξεσπάσει η ερημωτική «μεγάλη θλίψη»;

18, 19. (α) Από ποιον είχε ήδη προλεχθεί αυτό το βδέλυγμα που προκαλεί ερήμωση, και πού; (β) Πώς έδειξε ο Ιησούς, σύμφωνα με την αφήγηση της προφητείας του από τον Λουκά, ποιο θα ήταν εκείνο το βδέλυγμα;

¹⁸ Ο Ιησούς δεν άφησε καμιά αμφιβολία για το τι ήταν αυτό. Είπε ότι ήταν το βδέλυγμα «το λαληθέν διά του προφήτου Δανιήλ». (Ματθαίος 24:15) Το «βδέλυγμα» που προειπώθηκε από τον προφήτη Δανιήλ σε σχέση με τη δεύτερη καταστροφή της Ιερουσαλήμ είναι εκείνο που περιγράφεται στα εδάφια Δανιήλ 9:26, 27 (ιδιαίτερα όπως αναφέρεται από την Ελληνική Μετάφραση των Εβδομήκοντα του Εβραϊκού Κειμένου της Βίβλου).a Η κοσμική ιστορία αποκαλύπτει ότι αυτό το «βδέλυγμα» ήταν τα στρατεύματα της παγανιστικής Ρώμης κάτω από τον «ηγούμενό» τους. Το ότι αυτή είναι η σωστή εξήγηση της προφητείας φαίνεται από μια σύγκριση της αφήγησης του Ματθαίου για την προφητεία του Ιησού στο σημείο αυτό με την αφήγηση του Λουκά στο αντίστοιχο μέρος της προφητείας του Ιησού. Τα εδάφια Λουκάς 21:20-24 λένε:

¹⁹ «Όταν δε ίδητε την Ιερουσαλήμ περικυκλουμένην υπό στρατοπέδων, τότε γνωρίσατε ότι επλησίασεν η ερήμωσις αυτής. Τότε οι όντες εν τη Ιουδαία ας φεύγωσιν εις τα όρη, και οι εν μέσω αυτής ας αναχωρώσιν έξω, και οι εν τοις αγροίς ας μη εμβαίνωσιν εις αυτήν, διότι ημέραι εκδικήσεως είναι αύται, διά να πληρωθώσι πάντα τα γεγραμμένα. Ουαί δε εις τας εγκυμονούσας και τας θηλαζούσας εν εκείναις ταις ημέραις· διότι θέλει είσθαι μεγάλη στενοχωρία επί της γης, και οργή κατά του λαού τούτου, και θέλουσι πέσει εν στόματι μαχαίρας, και θέλουσι φερθή αιχμάλωτοι εις πάντα τα έθνη, και η Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι πατουμένη υπό εθνών, εωσού εκπληρωθώσιν οι καιροί των εθνών».—Παράβαλε επίσης Μάρκος 13:14-20.

20, 21. (α) Πότε είδαν οι Χριστιανοί Ιουδαίοι στην Ιουδαία το βδέλυγμα να στέκεται «εν τω τόπω τω αγίω»; (β) Πόσο λοιπόν διάστημα στάθηκε εκείνο το βδέλυγμα;

²⁰ Το 66 μ.Χ. ήταν το έτος που οι Χριστιανοί Ιουδαίοι στην Ιερουσαλήμ και στην Ιουδαία άρχισαν να βλέπουν το «βδέλυγμα της ερημώσεως, το λαληθέν διά του προφήτου Δανιήλ», να στέκεται «εν τω τόπω τω αγίω», δηλαδή, στην Ιερουσαλήμ και στα περίχωρά της. Το έτος εκείνο ήταν που οι μη εκχριστιανισθέντες Ιουδαίοι στασίασαν με Μεσσιανικές φιλοδοξίες εναντίον της περαιτέρω διακυβέρνησής τους από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Σε αντίδραση σ’ αυτό, ο Ρωμαίος στρατηγός Κέστιος Γάλλος κατέβηκε από τη Συρία και περικύκλωσε την Ιερουσαλήμ με «στρατόπεδα», δηλαδή με «στρατοπεδευμένα στρατεύματα». Αυτό έγινε τον καιρό που οι Ιουδαίοι γιόρταζαν τη Γιορτή της Σκηνοπηγίας από τις 15 έως την 21 Τισρί, που σύμφωνα με το Γρηγοριανό ημερολόγιο θα ήταν τις εφτά μέρες από 22-28 Οκτωβρίου. Ο Στρατηγός Κέστιος Γάλλος έφερε τα στρατεύματά του μέχρι «πενήντα στάδια» από την πόλη που γιόρταζε. Οι Ιουδαίοι, καλά οπλισμένοι, επιτέθηκαν και επέφεραν μερικές ζημιές στους Ρωμαίους.

²¹ Κατόπιν ακολούθησε «αναμονή για τρεις μέρες». Τότε ο Στρατηγός Γάλλος, αφού ανάγκασε τους Ιουδαίους να κλειστούν πίσω στην Ιερουσαλήμ, έφερε τα στρατεύματά του κοντά στην πόλη. Αλλά μόνο την τελευταία μέρα του μήνα Τισρί (γύρω στις 5 Νοεμβρίου) κατόρθωσαν τα στρατεύματά του να μπουν στην πόλη της Ιερουσαλήμ. Τώρα βρισκόταν πραγματικά σ’ έναν τόπο που οι Ιουδαίοι τον θεωρούσαν «άγιο». Για πέντε μέρες οι Ρωμαίοι έκαναν επιθέσεις εναντίον του τείχους του ναού, και την έκτη μέρα υπόσκαψαν το τείχος. Αυτό ασφαλώς ήταν μια επίθεση εναντίον αυτού που οι Ιουδαίοι θεωρούσαν σαν το πιο άγιο. Οι Ρωμαίοι θα μπορούσαν εύκολα να έχουν καταλάβει ολόκληρη την πόλη, αλλά τότε, αιφνίδια, χωρίς καμιά δικαιολογημένη αιτία, ο Στρατηγός Γάλλος αποσύρθηκε από την πόλη και υποχώρησε. Οι γεμάτοι χαρά Ιουδαίοι καταδίωξαν σκληρά και παρενοχλούσαν τους υποχωρούντες Ρωμαίους και επέφεραν σημαντικές απώλειες, ώστε η υποχώρηση μετατράπηκε σε φυγή.b Αυτό ήταν ένα σκληρό χτύπημα στην περηφάνια των Ρωμαίων που είχαν κατακτήσει τον κόσμο. Η Ιερουσαλήμ είχε ελευθερωθεί! Και σε ανάμνηση αυτού του γεγονότος οι Ιουδαίοι έκοψαν μερικούς νέους ασημένιους σίκλους που έφεραν από τη μια πλευρά την επιγραφή «Ιερουσαλήμ η Αγία».

22. Γιατί οι εκχριστιανισμένοι Ιουδαίοι δεν εξαπατήθηκαν από την αποκατάσταση της ανεξαρτησίας της Ιερουσαλήμ, και πώς αυτό τους προστάτευσε;

²² Μήπως οι εκχριστιανισμένοι Ιουδαίοι στην Ιερουσαλήμ και στην επαρχία της Ιουδαίας απατήθηκαν από αυτή την αποκατάσταση της ανεξαρτησίας αυτής της γης των Ιουδαίων; Εκείνοι που είχαν βάλει στην καρδιά τους την προφητεία και τη συμβουλή του Ιησού δεν εξαπατήθηκαν. Είχαν δει στην πραγματικότητα την άγια πόλη της Ιερουσαλήμ περικυκλωμένη από στρατοπεδευμένα στρατεύματα. Είχαν δει το «βδέλυγμα της ερημώσεως», με τα μιλιταριστικά λάβαρά του που ήταν ειδωλοποιημένα σαν θεοί από τους στρατιώτες, να στέκεται «εν τω τόπω τω αγίω», «ιστάμενον όπου δεν πρέπει». (Μάρκος 13:14) Από αυτό έπρεπε να γνωρίζουν ότι «επλησίασεν η ερήμωσις αυτής [της Ιερουσαλήμ]». (Λουκάς 21:20) Τώρα ήταν επείγων καιρός να βγουν έξω από την Ιερουσαλήμ ή να μην μπουν σ’ αυτήν, αλλά να φύγουν από όλη την επαρχία της Ιουδαίας στα έξω όρη, για παράδειγμα, ανατολικά πέρα από τον Ιορδάνη Ποταμό στην επαρχία της Περαίας. Εκεί, έξω από την καταδικασμένη περιοχή, αυτοί οι εκχριστιανισμένοι Ιουδαίοι θα μπορούσαν να συνεχίσουν το κήρυγμα των καλών νέων της αληθινής Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού, και να μην αφανιστούν μαζί με τους άπιστους καταδικασμένους Ιουδαίους.

23, 24. (α) Γιατί η ανεξαρτησία της Ιουδαίας δε διήρκεσε για μακρό διάστημα; (β) Πόσο σοβαρή και απειλητική έγινε η πολιορκία της Ιερουσαλήμ;

²³ Η ανεξαρτησία των Ιουδαίων στην Ιουδαία αποδείχτηκε σύντομης διάρκειας. Ο Ρωμαίος Στρατηγός Βεσπασιανός διαδέχτηκε τον Στρατηγό Γάλλο και έφτασε στην Παλαιστίνη στις αρχές του επόμενου έτους, το 67 μ.Χ. Οι προσπάθειές του να θέσει κάτω από έλεγχο την υπόλοιπη χώρα επέτρεψε στους Ιουδαίους να ενισχύσουν την άμυνά τους. Μετά το θάνατο του Αυτοκράτορα Νέρωνα το 68 μ.Χ., ο Βεσπασιανός ανέλαβε αυτοκρατορική εξουσία. Αφήνοντας την Παλαιστίνη, έφτασε στη Ρώμη γύρω στα μέσα του 70 μ.Χ. Άφησε τον γιο του Στρατηγό Τίτο επικεφαλής των Ρωμαϊκών στρατιωτικών δυνάμεων στη Συρία. Το Ιουδαϊκό Πάσχα του έτους 70 πλησίαζε, και οι μη Χριστιανοί Ιουδαίοι συνέρρευσαν στην πόλη της Ιερουσαλήμ για τον εορτασμό. Τότε ήταν που ο Στρατηγός Τίτος ήρθε με τέσσερις λεγεώνες και έκλεισε μέσα στην πόλη τούς Ιουδαίους που γιόρταζαν. Για να κάνει τους στασιαστές Ιουδαίους να πεθάνουν από πείνα, έκανε αυτό που είχε προείπει ο Ιησούς, έχτισε ένα οχυρωμένο πασσαλόπηγμα, «ένα χαράκωμα», γύρω στα οχτώ χιλιόμετρα μάκρος γύρω από την πόλη, για να μην μπορεί να διαφύγει κανένας Ιουδαίος.

²⁴ Η κατάσταση των αποκλεισμένων Ιουδαίων μέσα στην Ιερουσαλήμ έγινε απελπιστική. Ο Ιουδαίος ιστορικός του πρώτου αιώνα, ο Φλάβιος Ιώσηπος, στα συγγράμματά του, περιγράφει ζωντανά τη φρίκη που ήρθε λόγω της Ρωμαϊκής πολιορκίας. Οι θάνατοι των Ιουδαίων όλο και ανέβαιναν. Φαινόταν πως, αν η πολιορκία διαρκούσε πάρα πολύ, ‘καμία σάρκα’ δε θα επιζούσε μέσα στην πολιορκημένη πόλη. Συνέβη όπως είχε προείπει ο Ιησούς σχετικά μ’ αυτή τη ‘μεγάλη θλίψη’ πάνω στην Ιερουσαλήμ και την Ιουδαία: «Και εάν ο Κύριος δεν ήθελε συντέμει τας ημέρας εκείνας, δεν ήθελε σωθή ουδεμία σαρξ· αλλά διά τους εκλεκτούς, τους οποίους εξέλεξε, συνέτεμε τας ημέρας».—Μάρκος 13:19, 20.

25. (α) Πώς συντμήθηκαν οι μέρες εκείνης της θλίψης πάνω στην Ιερουσαλήμ; (β) Ήταν οι Ιουδαίοι που επέζησαν οι «εκλεκτοί» για τους οποίους μίλησε ο Ιησούς στην προφητεία του;

²⁵ Με θεία πρόνοια, οι μέρες της πολιορκίας αποδείχτηκε ότι ήταν σχετικά λίγες, μόνο 142 μέρες, μετρώντας από τις 14 του Νισάν ως τις 7 του Ελούλ, ή μέρη από έξι σεληνιακούς μήνες. Δηλαδή, σύμφωνα με το Γρηγοριανό ημερολόγιο, στις 30 Αυγούστου του 70 μ.Χ. όλα είχαν τελειώσει. Κάποια Ιουδαϊκή σάρκα επιτράπηκε να επιζήσει, 97.000 Ιουδαίοι, σύμφωνα με την αφήγηση του Ιώσηπου, ενώ ο ίδιος αναφέρει ότι αφανίστηκαν στην πολιορκία 1.100.000. Μήπως αυτοί οι 97.000 που επέζησαν ήταν οι «εκλεκτοί» εξαιτίας των οποίων ο Ιεχωβά είχε συντομεύσει τη διάρκεια των ημερών; Όχι εκτός αν τους αποκαλέσετε αυτούς εκλεκτούς για αιχμαλωσία και σκλαβιά. Γιατί, συνέβη αυτό ακριβώς που είχε πει ο Ιησούς: «Θέλει είσθαι μεγάλη στενοχωρία επί της γης και οργή κατά του λαού τούτου, και θέλουσι πέσει εν στόματι μαχαίρας και θέλουσι φερθή αιχμάλωτοι εις πάντα τα έθνη, και η Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι πατουμένη υπό εθνών, εωσού εκπληρωθώσιν οι καιροί των εθνών».—Λουκάς 21:23, 24.

26. (α) Ποιοι, λοιπόν, ήταν οι «εκλεκτοί» για τους οποίους μίλησε ο Ιησούς στην προφητεία; (β) Με ποιο τρόπο συντμήθηκε ο αριθμός των ημερών της θλίψης της Ιερουσαλήμ για χάρη τους;

²⁶ Όχι! οι «εκλεκτοί» εξαιτίας των οποίων ο αριθμός των ημερών της «μεγάλης θλίψης» της Ιερουσαλήμ συντομεύτηκε σε διάρκεια δεν ήταν εκείνοι οι 97.000 άθλιοι Ιουδαίοι αιχμάλωτοι, πάνω στους οποίους ήρθε η μεγάλη «οργή» του Ιεχωβά εκείνες τις ‘μέρες για την απόδοση δικαιοσύνης’. Οι «εκλεκτοί» του Ιεχωβά ήταν οι εκχριστιανισμένοι Ιουδαίοι, στους οποίους είχε δώσει το σύνθημα να φύγουν χωρίς καθυστέρηση από όλη την Ιουδαία, περιλαμβανομένης και της πρωτεύουσάς της Ιερουσαλήμ. Αυτός ήθελε όλοι τους να βγουν με ασφάλεια έξω από τη ζώνη του κινδύνου, ενεργώντας με πίστη σύμφωνα με τη συμβουλή του Ιησού να φύγουν έγκαιρα αφού θα είχαν δει το «βδέλυγμα της ερημώσεως, το λαληθέν διά του προφήτου Δανιήλ, ιστάμενον εν τω τόπω τω αγίω». Αφού ο Ιεχωβά έκανε να βγουν όλοι αυτοί οι «εκλεκτοί» μαθητές του Γιου του Ιησού Χριστού έξω από τον τόπο πάνω στον οποίο θα ερχόταν η θεία κρίση, μπορούσε τώρα να κάνει ώστε η εκτέλεση της εκδίκησής του πάνω στους στασιαστικούς Ιουδαίους να είναι σύντομης διάρκειας. Όπως είναι γραμμένο: «Συντετμημένον λογαριασμόν θέλει κάμει ο Κύριος επί της γης». (Ρωμαίους 9:28· Ησαΐας 10:23) Σωστά, λοιπόν, «διά τους εκλεκτούς» συντμήθηκαν οι μέρες εκείνες της μεγάλης θλίψης πάνω στην Ιερουσαλήμ.

27. (α) Σταμάτησε ο Ιησούς την προφητεία του με την περιγραφή της καταστροφής της Ιερουσαλήμ, ή μήπως είδε και πέρα απ’ αυτή; (β) Γιατί λέμε ότι η Ιερουσαλήμ έπαψε να ποδοπατιέται από τα Έθνη το 1914;

²⁷ Η κοσμική ιστορία επιβεβαιώνει την ακρίβεια της προφητείας του Ιησού. Αλλά η προφητεία του Ιησού δεν τελειώνει μ’ αυτή την αφήγηση της καταστροφής της επίγειας Ιερουσαλήμ, γιατί υπάρχουν περισσότερα πράγματα που έχουμε να πούμε σχετικά με το «σημείο» της παρουσίας του και της «συντελείας του αιώνος». Ο Ιησούς είδε πέρα από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ., γιατί στο εδάφιο Λουκάς 21:24 λέει: «Και η Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι πατουμένη υπό εθνών, εωσού εκληρωθώσιν οι καιροί των εθνών». Ο Ιησούς απέβλεπε στο εκπληρωμένο «τέλος» εκείνων των προσδιορισμένων Καιρών των Εθνών. Αυτό σημαίνει ότι απέβλεπε στο έτος 1914 μ.Χ., γιατί το έτος εκείνο έπαψε να ποδοπατιέται από τα έθνη το δικαίωμα της Ιερουσαλήμ να έχει μια Μεσσιανική βασιλεία στα χέρια του Μόνιμου Κληρονόμου του Βασιλιά Δαβίδ. Γιατί το λέμε αυτό, αφού το έτος 1914 η ξαναχτισμένη πόλη της Ιερουσαλήμ πέρα στη Μέση Ανατολή βρισκόταν ακόμη κάτω από τον έλεγχο των Μωαμεθανών Τούρκων; Το λέμε γιατί το έτος εκείνο, στο τέλος των Καιρών των Εθνών, ο Ιεχωβά Θεός ενθρόνισε τον Μόνιμο Κληρονόμο τού Βασιλιά Δαβίδ όχι στην ελεγχόμενη από τους Τούρκους επίγεια Ιερουσαλήμ, αλλά στην ουράνια Ιερουσαλήμ.—Εβραίους 12:22.

ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΤΥΠΙΚΗ ΑΠΙΣΤΗ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

28. Όταν ο Ιησούς είπε ότι η καταστροφή της Ιερουσαλήμ θα ήταν τρομακτική, με ποιες έννοιες θα πρέπει ο Ιησούς να αναφερόταν στην Ιερουσαλήμ;

²⁸ Γίνεται σαφές ότι, στην προφητεία του, ο Ιησούς χρησιμοποιούσε την πόλη της Ιερουσαλήμ όχι μόνο με μια κατά γράμμα έννοια αλλά επίσης και με μια τυπική έννοια, για να προεικονίσει κάτι άλλο μεγαλύτερων διαστάσεων. Αλλιώς, δε θα είχε πει σχετικά με την καταστροφή της το 70 μ.Χ., «τότε θέλει είσθαι θλίψις μεγάλη, οποία δεν έγινεν απ’ αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γίνει». (Ματθαίος 24:21· Μάρκος 13:19) Όλοι οι πληροφορημένοι άνθρωποι γνωρίζουν ότι η καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. δεν ήταν η μεγαλύτερη καταστροφή από τότε που άρχισε ο κόσμος, γιατί, τι θα πούμε τότε για τον παγγήινο κατακλυσμό των ημερών του Νώε; Ούτε μπορούμε να πούμε ότι μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους το 70 μ.Χ. δεν έγινε άλλη παρόμοια, όταν έχουμε τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο σ’ αυτόν τον εικοστό αιώνα. Ο Ιησούς δε χρησιμοποίησε γλώσσα με υπερβολές, αλλά προφανώς έπαιρνε την Ιερουσαλήμ σαν έναν προφητικό τύπο, σαν ένα προειδοποιητικό παράδειγμα για κάτι που θα αγκάλιαζε ολόκληρο τον κόσμο με μια παρόμοια καταστροφή. Είχε υπόψη του την αντιτυπική άπιστη Ιερουσαλήμ, δηλαδή, μια Ιερουσαλήμ των σύγχρονων καιρών. Ποια είναι αυτή; Είναι ο λεγόμενος Χριστιανικός κόσμος με τις εκατοντάδες αλληλοσυγκρουόμενες θρησκευτικές αιρέσεις του.—1 Κορινθίους 10:11.

29. (α) Σε τι άλλο, εκτός από την καταστροφή του Χριστιανικού κόσμου, εφαρμόζεται η προφητεία του Ιησού; (β) Σε τι, λοιπόν, αντιστοιχεί ο καιρός από την προφητεία του Ιησού ως την καταστροφή της Ιερουσαλήμ;

²⁹ Αυτή η εφαρμογή της προφητείας του Ιησού ισχύει όχι μόνο για την επικείμενη καταστροφή του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου με όλους τους πολιτικούς, εμπορικούς, μιλιταριστικούς και δικαστικούς εραστές του, αλλά επίσης για τα παγκόσμια γεγονότα που προηγούνται ακριβώς πριν από την εκμηδένισή του. Ο Χριστιανικός κόσμος ζει τώρα σε μια περίοδο χρόνου που με τις εμπειρίες αυτού του εικοστού αιώνα μοιάζει με την περίοδο από τότε που δόθηκε η προφητεία του Ιησού πάνω στο Όρος των Ελαιών μέχρι την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του ναού της από τους Ρωμαίους το 70 μ.Χ. Αυτή η αντίστοιχη περίοδος χρόνου για τον λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο άρχισε στο τέλος των ‘διορισμένων καιρών των εθνών’ το έτος 1914. Εξετάστε τα παγκόσμια γεγονότα από τότε.

30. Έχει δοκιμάσει ο Χριστιανικός κόσμος από το 1914 αυτά που ο Ιησούς είπε ότι θα ήταν «αρχή ωδίνων»;

³⁰ Ποια πράγματα είπε ο Ιησούς ότι θα ήταν η «αρχή ωδίνων»; Δεν είπε ότι θα ήταν πόλεμοι, ελλείψεις τροφίμων, σεισμοί, επιδημίες; (Ματθαίος 24:7, 8· Μάρκος 13:8· Λουκάς 21:10, 11) Ποιοι «πόλεμοι» στις μέρες των αποστόλων του Χριστού τον πρώτο αιώνα μπορούν να συγκριθούν με τους Α΄ και Β΄ Παγκόσμιους Πολέμους, για να μην πούμε για όλους τους άλλους πολέμους από το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου το 1945 μ.Χ.; Ξεπερνούν οι πείνες, οι σεισμοί, οι επιδημίες των ετών 33 ως 70 μ.Χ. τις ελλείψεις τροφίμων, τους σεισμούς και τις επιδημίες που δοκιμάζει ο Χριστιανικός κόσμος και όλος ο υπόλοιπος κόσμος από το τέλος των Καιρών των Εθνών το 1914;

31. (α) Τι είπε ο Ιησούς ότι θα συνέβαινε στους μαθητές του πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ; (β) Τίνων τα παθήματα σήμερα αντιστοιχούν με τα παθήματα των μαθητών της περιόδου εκείνης;

³¹ Ο Ιησούς είπε επίσης στους αποστόλους του ότι οι μαθητές του θα διώκονταν σκληρά, θα παραδίδονταν σε θλίψεις και θα φονεύονταν, ναι, θα γίνονταν αντικείμενο μίσους από όλα τα έθνη· επίσης, είπε ότι θα σηκώνονταν ψευδοπροφήτες, ψευδομεσσίες, και ότι η ανομία προς τον Θεό θα μεγάλωνε, με συνέπεια να ψυχραθεί η ιδιότητα της αγάπης από μέρους της μεγάλης πλειοψηφίας των καθ’ ομολογία θρησκευόμενων· είπε, επίσης, για την ανάγκη Χριστιανικής υπομονής στη διάρκεια ενός καιρού σαν κι αυτόν. (Ματθαίος 24:9-13· Μάρκος 13:9-13· Λουκάς 21:12-19) Αυτές οι εξελίξεις ήταν χαρακτηριστικά γνωρίσματα στους αποστολικούς χρόνους του πρώτου αιώνα. Και τι θα πούμε για τις παγκόσμιες εξελίξεις από το τέλος των Καιρών των Εθνών το 1914; Μήπως ο κόσμος μεταστράφηκε τόσο πολύ στη Χριστιανοσύνη ώστε να έχει σταματήσει ο διωγμός των αληθινών μαθητών του Χριστού; Υπάρχει καμιά θρησκευτική μειονότητα που να είναι ‘πιο μισητή από όλα τα έθνη εξαιτίας του ονόματός μου [του Χριστού]’ από όσο είναι οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά; Υπάρχουν θρησκευτικοί διωγμοί μεγαλύτεροι από αυτούς που συσσωρεύτηκαν πάνω σ’ αυτούς τους Χριστιανούς μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλο το διάστημα από το 1914 μέχρι σήμερα; Υπάρχει γραπτή ιστορία για να τη συμβουλευτούν όλοι.

32. Ποιο άλλο χαρακτηριστικό θα σημάδευε εκείνη την αποστολική περίοδο μέχρι το έτος 70 μ.Χ., και μέσω τίνων εκπληρώθηκε εκείνο το χαρακτηριστικό τότε;

³² Αλλά υπήρχε και ένα άλλο χαρακτηριστικό γνώρισμα για εκείνη την αποστολική περίοδο του πρώτου αιώνα πριν από το 70 μ.Χ. Στους Ιουδαίους εναντιούμενούς του στην Ιερουσαλήμ, ο Ιησούς είπε: «Θέλει αφαιρεθή αφ’ υμών η βασιλεία του Θεού και θέλει δοθή εις έθνος κάμνον τους καρπούς αυτής». (Ματθαίος 21:43) Ακόμη και με τους ψευδομεσσίες τους οι Ιουδαίοι δεν παρήγαν τους καρπούς της βασιλείας του Θεού κηρύττοντάς την στα έθνη. Πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, δεν ανέλαβαν το άγγελμα του Ιωάννη του Βαφτιστή για να κηρύξουν ότι η βασιλεία των ουρανών είχε φτάσει. Όχι, γιατί, στη διάρκεια της τελευταίας επίσκεψής του στο ναό στην Ιερουσαλήμ ο Ιησούς είπε στους θρησκευτικούς γραμματείς και Φαρισαίους: «Κλείετε την βασιλείαν των ουρανών έμπροσθεν των ανθρώπων· επειδή σεις δεν εισέρχεσθε ουδέ τους εισερχομένους αφίνετε να εισέλθωσιν». (Ματθαίος 23:13) Σε ποιους λοιπόν αξίζει ο έπαινος για την εκπλήρωση των δυναμικών λόγων του Ιησού πριν από το έτος 70 μ.Χ.: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη»; (Ματθαίος 24:14· Μάρκος 13:10) Ο έπαινος αξίζει σ’ εκείνους που ήταν ‘αντικείμενο μίσους από όλα τα έθνη εξαιτίας του ονόματός μου’—τους μαθητές του.

33. Ποιος, με αντίστοιχο τρόπο, έχει κηρύξει από το 1914 τα καλά νέα της βασιλείας του Θεού διεθνώς, και πώς αυτή η βασιλεία που κηρύττεται διαφέρει από εκείνην που κηρύττει ο λεγόμενος Χριστιανικός κόσμος;

³³ Με τον ίδιο τρόπο, σ’ αυτή την αντίστοιχη περίοδο από το τέλος των Καιρών των Εθνών το 1914, εκείνοι που είναι κατ’ εξοχή ‘αντικείμενα μίσους από όλα τα έθνη εξαιτίας του ονόματος [του Χριστού]’ είναι αυτοί που εκπληρώνουν σήμερα την προφητεία του Ιησού σχετικά με τα καλά νέα της βασιλείας του Θεού. Αυτοί, παρά το μίσος και το διωγμό, έχουν γεμίσει την οικουμένη με το κήρυγμα των καλών νέων της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού σαν μαρτυρία σε όλα τα έθνη. Αυτό δεν είναι ένα άγγελμα της βασιλείας του Θεού σαν κι αυτό που ο λεγόμενος Χριστιανικός κόσμος κηρύττει από την αρχή της ύπαρξής του στις μέρες του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου τον τέταρτο αιώνα—μιας βασιλείας που όπως λένε βρίσκεται μέσα στα εκατοντάδες εκατομμύρια των εκκλησιαστικών μελών του, μέσα στις καρδιές τους, μια βασιλεία που τελικά πραγματοποιείται με τον προσηλυτισμό του κόσμου στις εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου. Σε πλήρη αντίθεση μ’ αυτό, η βασιλεία που κηρύττεται από τους Χριστιανούς μάρτυρες του Ιεχωβά από το τέλος των Καιρών των Εθνών το 1914, είναι μια πραγματική κυβέρνηση που ιδρύθηκε στους ουρανούς εκείνο το έτος. Είναι η εγκαθιδρυμένη βασιλεία του Θεού στα χέρια του Μόνιμου Κληρονόμου τού Βασιλιά Δαβίδ, και αυτή θα θέσει τέρμα σε όλες τις πολιτικές κυβερνήσεις αυτής της γης και θα ευλογήσει τους κατοίκους της γης με αιώνια ζωή, ειρήνη και ευτυχία.

34. (α) Για ποιο γεγονός θα ήταν μέρος του «σημείου» αυτό το διεθνές κήρυγμα της Βασιλείας; (β) Πριν από ποια συμφορά έπρεπε να τελειώσει αυτό το κήρυγμα της Βασιλείας;

³⁴ Αυτό το αξιοσημείωτο επίτευγμα, το κήρυγμα αυτών των καλών νέων σε όλη την οικουμένη για διεθνή μαρτυρία από τους μάρτυρες του Ιεχωβά είναι σημαντικό. Είναι ένα χαρακτηριστικό του «σημείου» που φέγγει λαμπερά και που χαρακτηρίζει την «παρουσία» του Βασιλιά Ιησού Χριστού που βασιλεύει σαν πνεύμα. Από το έτος της ενθρόνισής του στους ουρανούς στα δεξιά του Θεού, αυτό το κήρυγμα από πόρτα σε πόρτα και με άλλους τρόπους σύγχρονης επικοινωνίας έχει διεξαχθεί από τους Χριστιανούς μάρτυρες του Ιεχωβά για πολύ πάνω από μισό αιώνα, παρά τους παγκόσμιους πολέμους και τις άλλες μεγάλες συμφορές. Προφανώς η συμπλήρωση της μαρτυρίας σε όλα τα έθνη σχετικά με τη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού η οποία πρόκειται σύντομα να αναλάβει όλες τις υποθέσεις της ανθρωπότητας πρέπει να είναι πολύ κοντά. Αυτό το παγκόσμιο κήρυγμα της Βασιλείας επρόκειτο να προηγηθεί από «το τέλος». Όλη η κατοικημένη γη έχει ακούσει τώρα το κήρυγμα της Βασιλείας. «Πάντα τα έθνη» έχουν λάβει τώρα μαρτυρία. «Και τότε θέλει ελθεί το τέλος», είπε ο Ιησούς, γι’ αυτό το σύστημα πραγμάτων!

«ΤΟ ΒΔΕΛΥΓΜΑ ΤΗΣ ΕΡΗΜΩΣΕΩΣ»

35. (α) Ποιο χαρακτηριστικό του «σημείου» απέδειξε ότι η ερήμωση της Ιερουσαλήμ ήταν πραγματικά πολύ πλησίον; (β) Αφού εκείνη η παγκόσμια δύναμη του πρώτου αιώνα δεν υπάρχει πια, ποιο ερώτημα θέτουμε;

³⁵ Ένα άλλο χαρακτηριστικό του «σημείου» επιβεβαιώνει ότι το από πολύ καιρό αναμενόμενο «τέλος» είναι κοντά. Μολονότι και άλλα συγκλονιστικά πράγματα θα μπορούσαν να συμβούν μέσα σ’ αυτή την κρίσιμη περίοδο χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το τέλος θα ερχόταν αμέσως, ωστόσο ο Ιησούς προείπε ένα κακό σημάδι που θα αποδείκνυε ότι η ώρα της συμφοράς από στιγμή σε στιγμή θα χτυπούσε, ότι το ερημωτικό τέλος επρόκειτο πολύ σύντομα να προφτάσει όλους εκείνους που θα καθυστερούσαν να φύγουν σε ασφάλεια. Στην περίπτωση των κατοίκων της Ρωμαϊκής επαρχίας της Ιουδαίας του πρώτου αιώνα αυτό το σημείο ήταν η περικύκλωση της Ιερουσαλήμ από στρατοπεδευμένα στρατεύματα, το να σταθεί το «βδέλυγμα της ερημώσεως» σε μέρος που δεν έπρεπε να στέκεται, «εν τόπω αγίω». Αυτός ο καιρός θα ήταν ο πιο επείγων από όλους τους καιρούς για να φύγουν τελείως έξω από τη γη Ιούδα οι Ιουδαίοι που πίστευαν στον Ιησού σαν Μεσσία. Αλλά βλέπουμε εμείς σήμερα κάτι σαν «βδέλυγμα» που θα φέρει ερήμωση; Η εμφάνισή του δεν προμηνύει καλά πράγματα για τον θρησκευόμενο Χριστιανικό κόσμο, γιατί αυτός είναι το σημερινό αντίστοιχο της άπιστης Ιερουσαλήμ του πρώτου αιώνα. Εκείνη η άγια πρωτεύουσα της Ιουδαϊκής λατρείας ερημώθηκε από στρατιωτικές δυνάμεις της Έκτης Παγκόσμιας Δύναμης της Βιβλικής ιστορίας, της παγανιστικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Αλλά εκείνη η αυτοκρατορική παγκόσμια δύναμη έχει τώρα περάσει!

36. Γιατί η σημερινή Έβδομη Παγκόσμια Δύναμη πρέπει να αισθανθεί τα αποτελέσματα που προέρχονται από τον βδελυκτό ερημωτή;

³⁶ Σήμερα, από το 1914, η παγκόσμια σκηνή εξουσιάζεται ακόμη από την Έβδομη Παγκόσμια Δύναμη, τη Βρετανο-Αμερικανική Δυαδική Παγκόσμια Δύναμη. Με τον βασιλιά ή τη βασίλισσα της Βρετανίας που ισχυρίζεται ότι είναι η κεφαλή της Αγγλικανικής Εκκλησίας, της Εκκλησίας της Αγγλίας, και με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής οι οποίες όπως διακήρυξε το Ανώτατο Δικαστήριο είναι ένα «Χριστιανικό έθνος», αυτή η Έβδομη Παγκόσμια Δύναμη είναι ένα εξέχον μέρος του Χριστιανικού κόσμου και ένας σθεναρός υποστηρικτής του. Έτσι, το θρησκευτικό μέρος της, πρόκειται να αισθανθεί μερικά από τα αποτελέσματα που θα φέρει εκείνος ο βδελυκτός ερημωτής.

37. Τι μας λένε τα εδάφια Αποκάλυψις 17:9-11 για το αν η έβδομη παγκόσμια δύναμη θα ήταν η τελευταία;

³⁷ Ωστόσο, το τελευταίο βιβλίο των Αγίων Γραφών αποκαλύπτει μια ΟΓΔΟΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΥΝΑΜΗ. Με μυστηριώδη λόγια, τα εδάφια Αποκάλυψις 17:9-11 μας πληροφορούν για το τι ειπώθηκε στον απόστολο Ιωάννη όταν στην όρασή του είδε ένα θηρίο με ζωηρό κόκκινο χρώμα, να έχει εφτά κεφάλια και δέκα κέρατα, και στη ράχη του να κάθεται η θρησκευτική πόρνη, «Βαβυλών η Μεγάλη». Τα εδάφια λένε: «Εδώ είναι ο νους ο έχων σοφίαν. Αι επτά κεφαλαί είναι επτά όρη, όπου η γυνή κάθηται επ’ αυτών· και είναι επτά βασιλείς· οι πέντε έπεσαν, και ο εις είναι, ο άλλος δεν ήλθεν έτι, και όταν έλθη, ολίγον πρέπει να μείνη. Και το θηρίον, το οποίον ήτο και δεν είναι, είναι και αυτός ο όγδοος, και είναι εκ των επτά, και υπάγει εις απώλειαν».

38. Ποιες παγκόσμιες δυνάμεις είχαν ήδη πέσει στις μέρες του αποστόλου Ιωάννη, ποια υπήρχε τότε, και ποια επρόκειτο να έρθει, και για πόσο θα συνέχιζε να υπάρχει;

³⁸ Στις μέρες του αποστόλου Ιωάννη, τον πρώτο αιώνα, η Έκτη Παγκόσμια Δύναμη τον κρατούσε φυλακισμένο στο ποινικό νησί της Πάτμου. Η Έβδομη Παγκόσμια Δύναμη δεν είχε φτάσει ακόμη, γιατί η ιστορία βεβαιώνει ότι για πρώτη φορά εμφανίστηκε τον δέκατο όγδοο αιώνα, όταν η Μεγάλη Βρετανία έγινε ο εμπορικός και ναυτικός κυρίαρχος των θαλασσών. Έτσι αυτή η Έβδομη Παγκόσμια Δύναμη έχει σήμερα ηλικία λίγο πάνω από δύο αιώνες, και αυτός είναι «ολίγος καιρός» σε σχέση με τους δεκαοχτώ σχεδόν αιώνες κυριαρχίας της Έκτης Παγκόσμιας Δύναμης. Έτσι το έβδομο κεφάλι αυτού του ζωηρά κοκκινόχρωμου άγριου θηρίου παριστάνει αυτή την Έβδομη Παγκόσμια Δύναμη· τα άλλα κεφάλια παρίσταναν τις προηγούμενες έξι παγκόσμιες δυνάμεις, την Αιγυπτιακή, την Ασσυριακή, τη Βαβυλωνιακή, τη Μηδο-Περσική, την Ελληνική και τη Ρωμαϊκή. Όλες αυτές οι εφτά παγκόσμιες δυνάμεις είχαν σχέσεις μ’ αυτή τη θρησκευτική πόρνη, τη «Βαβυλώνα τη Μεγάλη», η οποία είναι η παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας.—Αποκάλυψις 17:1-6, 18.

39. Γιατί η Κομμουνιστική Ρωσία ή το Κομμουνιστικό μπλοκ δεν είναι η Όγδοη Παγκόσμια Δύναμη;

³⁹ Αφού το θηρίο ‘είναι και αυτό ο όγδοος βασιλιάς’, παριστάνει μια όγδοη παγκόσμια δύναμη. Αυτό δεν εννοεί την Κομμουνιστική Ρωσία ή το Κομμουνιστικό μπλοκ των εθνών, γιατί η Ρωσία και το Κομμουνιστικό μπλοκ δεν ‘προέρχονται από τους εφτά’, δηλαδή, από τις εφτά προηγούμενες παγκόσμιες δυνάμεις. Σχετικά με το Κομμουνιστικό μπλοκ των εθνών δεν μπορεί να ειπωθεί ότι «το θηρίον . . . ήτο, και δεν είναι, αν και ήναι».—Αποκάλυψις 17:8.

40. (α) Ποια είναι, λοιπόν, η Όγδοη Παγκόσμια Δύναμη; (β) Πότε η παγκόσμια εκείνη δύναμη ‘δεν ήταν’, και πότε ‘ήταν’ και πάλι παρούσα;

⁴⁰ Έτσι ποια είναι η Όγδοη Παγκόσμια Δύναμη, πάνω στην οποία ιππεύει μέχρι τώρα η Βαβυλωνιακή παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας, όπως ίππευε η πόρνη Βαβυλώνα η Μεγάλη πάνω στο ζωηρόχρωμο κόκκινο θηρίο που είδε ο απόστολος Ιωάννης στην όραση; Είναι ο διεθνής οργανισμός για παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια. Πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αυτός ονομαζόταν η Κοινωνία των Εθνών, και από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έχει ονομαστεί τα Ηνωμένα Έθνη. Αυτό το όργανο για «παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια» οργανώθηκε το πρώτο μεταπολεμικό έτος του 1919, αλλά πήγε στην άβυσσο της αδράνειας και της ανεπάρκειας όταν ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος το 1939. Στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου αυτός ο οργανισμός ‘δεν ήταν’ στην πραγματικότητα φύλακας της παγκόσμιας ειρήνης. Όταν τελείωσε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος το 1945, βγήκε από την άβυσσο, αλλά αυτή τη φορά με ένα νέο όνομα, Ηνωμένα Έθνη. Από τον καιρό εκείνο «είναι». Σήμερα έχει σαν μέλη του 160 έθνη. Αυτά είναι στρατιωτικά εξοπλισμένα, και πέντε από αυτά τα έθνη είναι ήδη εξοπλισμένα με πυρηνικές βόμβες.

41. Γιατί τα Ηνωμένα Έθνη δεν είναι ένας Χριστιανικός οργανισμός, και τι τα κάνει βδελυκτά στον Θεό;

⁴¹ Αλλά γιατί αυτό το συμβολικό θηρίο, η Όγδοη Παγκόσμια Δύναμη, τα σημερινά Ηνωμένα Έθνη, ταυτίζονται με το «βδέλυγμα της ερημώσεως»; Το ότι παρομοιάζεται με ένα εφτακέφαλο θηρίο που φέρνει πάνω στην πλάτη του μια πόρνη δείχνει ότι αυτό είναι ακάθαρτο στα μάτια του Θεού, «βδέλυγμα» σ’ Αυτόν. Αφού αυτό «είναι εκ των επτά» μη Χριστιανικών παγκόσμιων δυνάμεων, δεν είναι μια Χριστιανική οργάνωση. Τα μισά από τα μέλη έθνη των Ηνωμένων Εθνών ούτε καν ομολογούν ότι είναι Χριστιανικά, αλλά βρίσκουμε εκεί μέσα έθνη του Χριστιανικού κόσμου που είναι ενωμένα πολιτικά με μη Χριστιανικά ή παγανιστικά έθνη. Τα Ηνωμένα Έθνη είναι μέρος αυτού του κόσμου και είναι «φίλος του κόσμου» και, συνεπώς, είναι «εχθρός του Θεού». (Ιακώβου 4:4· Ιωάννης 8:23· 18:36) Αυτοί που ειδωλοποιούν αυτόν τον οργανισμό έχουν θέσει πάνω του Μεσσιανικές ελπίδες, και ο Χριστιανικός κόσμος τον δέχεται σαν αντικατάστατο της εγκαθιδρυμένης Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού. Τι βδέλυγμα!

42. Με ποιες ένοπλες δυνάμεις θα μοιάσουν τα Ηνωμένα Έθνη, ώστε να γίνουν έτσι «το βδέλυγμα της ερημώσεως»;

⁴² Τα Ηνωμένα Έθνη επαινούνται ότι έχουν κάνει πολλά καλά πράγματα. Πώς λοιπόν είναι δυνατόν να ονομάζονται ερημωτής, «βδέλυγμα της ερημώσεως»; Η Έκτη Παγκόσμια Δύναμη, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, προσπαθούσε να διατηρήσει την Παξ Ρομάνα [τη Ρωμαϊκή Ειρήνη] σε όλη τη γη και προσπαθούσε να φέρει ειρήνη στη Μέση Ανατολή· αλλά στο τέλος οι ένοπλες δυνάμεις της στράφηκαν και έγιναν ο ερημωτής της θρησκευτικής άγιας πόλης της Ιερουσαλήμ. Έτσι και η Όγδοη Παγκόσμια Δύναμη, τα Ηνωμένα Έθνη, δεν έχουν ακόμη τελειώσει τον προειπωμένο παγκόσμιο ρόλο τους πριν ‘πάνε σε απώλεια’. (Αποκάλυψις 17:11) Στο μέλλον πρόκειται να γίνουν «βδέλυγμα της ερημώσεως». Ερήμωση σε ποιον; Τα εδάφια Αποκάλυψις 17:15-18 μας αποκαλύπτουν σε ποιον. Εκεί διαβάζουμε:

43. Πώς τα εδάφια Αποκάλυψις 17:15-18 περιγράφουν συμβολικά το ερημωτικό έργο;

⁴³ «Και μοι λέγει· Τα ύδατα, τα οποία είδες, όπου η πόρνη κάθηται, είναι λαοί και όχλοι και έθνη και γλώσσαι. Και τα δέκα κέρατα, τα οποία είδες επί το θηρίον, ούτοι θέλουσι μισήσει την πόρνην και θέλουσι κάμει αυτήν ηρημωμένην και γυμνήν, και τας σάρκας αυτής θέλουσι φάγει, και αυτήν θέλουσι κατακαύσει εν πυρί. Διότι ο Θεός έδωκεν εις τας καρδίας αυτών να κάμωσι την γνώμην αυτού, και να γίνωσι της αυτής γνώμης και να δώσωσι την βασιλείαν αυτών εις το θηρίον, εωσού εκτελεσθώσιν οι λόγοι του Θεού. Και η γυνή, την οποίαν είδες, είναι η πόλις η μεγάλη, η έχουσα βασιλείαν επί των βασιλέων της γης».

44. Για ποιο πράγμα, λοιπόν, γίνονται ερημωτής τα Ηνωμένα Έθνη, και ποιο είναι το συνετό πράγμα που πρέπει να κάνουμε τώρα σχετικά μ’ αυτό που θα ερημωθεί, για να είμαστε λαός του Θεού;

⁴⁴ Έτσι η Όγδοη Παγκόσμια Δύναμη, τα Ηνωμένα Έθνη, θα μεταβληθούν σε κάτι ‘που θα προκαλέσει ερήμωση’ όταν θα ερημώσουν τη συμβολική διεθνή πόλη, τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη. Η αρχαία Βαβυλώνα στον Ευφράτη Ποταμό ήταν μια πόλη, γι’ αυτό και η Βαβυλώνα η Μεγάλη παρομοιάζεται με μια ‘μεγάλη πόλη’. Και αφού αυτή έχει «βασιλείαν επί των βασιλέων της γης», η Βαβυλώνα η Μεγάλη συμβολίζει την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας. Αυτό που πρέπει να κάνουν τώρα τα συνετά άτομα είναι να βγουν από αυτή τη Βαβυλωνιακή παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας πριν έρθει πάνω της καταστροφή, γιατί αλλιώς υπάρχει φόβος να καταστραφούν μαζί της. Αυτό είναι ακριβώς εκείνο που η θεόπνευστη κλήση από τον ουρανό λέει να κάνουν τώρα τα άτομα που επιθυμούν να είναι λαός του Θεού, λέγοντας: «Εξέλθετε εξ αυτής ο λαός μου, διά να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής».—Αποκάλυψις 18:1-4.

45. (α) Τι πρέπει να ειπωθεί για το αν οι άνθρωποι που ανήκουν στις εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου έχουν ήδη βγει έξω από τη Βαβυλώνα, και γιατί; (β) Έτσι γιατί πρέπει ο Χριστιανικός κόσμος να καταστραφεί μαζί με τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη;

⁴⁵ Τώρα πια δεν είναι καιρός για να εξαπατηθούμε. Το γεγονός ότι ο λεγόμενος Χριστιανικός κόσμος ισχυρίζεται ότι είναι Χριστιανικός, δεν πρέπει να κάνει τους εκκλησιαζόμενους που ανήκουν στις εκατοντάδες θρησκευτικές αιρέσεις του να νομίζουν ότι έχουν ήδη βγει από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη. Όσο διάστημα παραμένουν μέρος του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου, αυτοί παραμένουν μέσα στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη και συμμετέχουν στις αμαρτίες της. Γιατί το λέμε αυτό; Γιατί ο λεγόμενος Χριστιανικός κόσμος είναι και ο ίδιος μέρος της Βαβυλώνας της Μεγάλης, και μάλιστα, είναι το επικρατέστερο μέρος αυτής της παγκόσμιας αυτοκρατορίας της ψεύτικης θρησκείας. Κι ακόμη, ο ένοχος για πολέμους, αιμοσταγής Χριστιανικός κόσμος είναι η αντιτυπική σύγχρονη άπιστη Ιερουσαλήμ, από την οποία όλοι οι αληθινοί μαθητές του Ιησού πρέπει να φύγουν για να σώσουν τη ζωή τους. Γιατί, όταν η Όγδοη Παγκόσμια Δύναμη (τα Ηνωμένα Έθνη) ερημώσει τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, θα καταστρέψει επίσης και το πιο αξιόμεμπτο μέρος της Βαβυλώνας της Μεγάλης, δηλαδή, τον Χριστιανικό κόσμο. Αυτοί που αγαπούν τη ζωή σε αρμονία με τον αληθινό Θεό πρέπει να φύγουν από τον λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο χωρίς καθυστέρηση, όπως ακριβώς οι Ιουδαίοι μαθητές του Ιησού Χριστού έφυγαν από την Ιουδαία και την Ιερουσαλήμ αφού είχαν δει το «βδέλυγμα της ερημώσεως . . . ιστάμενον» στον τόπο που θεωρούνταν πάρα πολύ άγιος από τους Ιουδαίους.

46. Πώς μια πρώτη προειδοποίηση διασαλπίστηκε το έτος 1917 στους θεοφοβούμενους ανθρώπους για να βγουν έξω από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη;

⁴⁶ Στη διάρκεια αυτής της «παρουσίας» του Βασιλιά Ιησού Χριστού που βασιλεύει από το 1914 μ.Χ., τα θεοφοβούμενα άτομα έχουν προειδοποιηθεί να βγουν από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη για να μη βρεθούν μέσα εκεί κατά την καταστροφή της. Μια αρχική προειδοποίηση δόθηκε με την έκδοση του βιβλίου που είχε τίτλο «Το Τετελεσμένον Μυστήριον» από το Σύλλογο του Άμβωνα του Λαού τον Ιούλιο του 1917, μετά την είσοδο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το βιβλίο αυτό παρουσίαζε εδάφιο προς εδάφιο σχόλια για ολόκληρο το βιβλίο της Αν και των κεφαλαίων δεκαεφτά και δεκαοχτώ. Στις αρχές του επόμενου έτους το βιβλίο αυτό απαγορεύτηκε από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Ωστόσο πριν γίνει αυτό, εκείνη η αρχική προειδοποίηση διασαλπίστηκε εκτεταμένα την Κυριακή, 30 Δεκεμβρίου 1917. Αυτό έγινε το πρωί της μέρας εκείνης με μια γενική διανομή σε ολόκληρη τη χώρα του τετρασέλιδου φυλλαδίου Μπάιμπλ Στιούντεντς Μόνθλυ, Τόμος 9, Αρ. 9, με τίτλο «Η Πτώση της Βαβυλώνος». Αυτή η ταυτόχρονη διανομή αυτού του φυλλαδίου με τα σκληρά λόγια από τη μια ως την άλλη ακτή των ΗΠΑ ακολουθήθηκε από δημόσιες διαλέξεις πάνω στο θέμα της Βαβυλώνας το ίδιο εκείνο απόγευμα της Κυριακής.—Βλέπε Η Σκοπιά και Κήρυξ της του Χριστού Παρουσίας (στην Αγγλική) με ημερομηνία 15 Δεκεμβρίου 1917, σελίδα 370, κάτω από τον τίτλο «Ημέρα Εθελοντών—30 Δεκεμβρίου».

47. (α) Ποιου πράγματος την ταυτότητα ασχολήθηκαν να διαπιστώσουν οι σπουδαστές της Γραφής μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο; (β) Τι έγραψε γι’ αυτό Η Σκοπιά του Πύργου της 1ης Ιανουαρίου 1921 (στην Αγγλική);

⁴⁷ Αφού η σημερινή Βαβυλώνα η Μεγάλη (περιλαμβανομένου και του Χριστιανικού κόσμου) πρόκειται να καταστραφεί από το «βδέλυγμα της ερημώσεως», οι σπουδαστές της Γραφής ενδιαφέρονταν από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια να καταλάβουν ποιο ήταν αυτό το βδελυκτό πράγμα στις εξελίξεις του εικοστού αιώνα. Μετά την ίδρυση της Κοινωνίας των Εθνών και την εντολή που δόθηκε στη Βρετανική Αυτοκρατορία πάνω στην Παλαιστίνη, Η Σκοπιά του Πύργου της 1ης Ιανουαρίου 1921, σελίδα 12, (στην Αγγλική) κάτω από τον τίτλο «Λαληθέν διά του Δανιήλ», είπε:

. . . αφού η γη αυτή ανήκει στον Ιεχωβά, έπεται ότι τα θηρία για τα οποία συζητάμε [της Αποκάλυψης, κεφάλαιο 13] δεν έχουν καμιά εξουσία να ασκούν δύναμη ελέγχου πάνω στη γη της Παλαιστίνης· και το ανθρωποποίητο κατασκεύασμά τους, η Κοινωνία των Εθνών (κάτω από την εξουσία της οποίας η Βρετανική Αυτοκρατορία ασκεί την εντολή πάνω στην Παλαιστίνη), είναι ένα βδέλυγμα στον Κύριο. Αυτό το βδέλυγμα, επομένως, στέκεται εκεί που δεν έπρεπε να στέκεται. . . .

Σημειώστε, επομένως, την περαιτέρω επιβεβαιωτική απόδειξη ότι έχουμε φτάσει στο τέλος του κόσμου· και αυτή η απόδειξη είναι το βδέλυγμα της ερήμωσης που στέκεται εκεί που δεν έπρεπε να στέκεται—«ιστάμενον εν τω τόπω τω αγίω», στην Άγια Γη, στον τόπο του Θεού· επίσης βλέπουμε την Ιερουσαλήμ «περικυκλουμένην υπό στρατοπέδων»—τα στρατεύματα του άλλου θηρίου· και αυτός που μπορεί να διαβάζει ας καταλάβει και ας γνωρίσει ότι έχουμε φτάσει στο τέλος του κόσμου. . . .

48. Ποια αναγνωρίστηκε ότι ήταν η ταυτότητα του διεθνούς οργανισμού για παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια το έτος 1926, και σε ποια περίπτωση έγινε αυτό;

⁴⁸ Μολονότι αυτό το συμπέρασμα βασιζόταν πάνω σε μια κατά γράμμα εφαρμογή των εδαφίων Ματθαίος 24:15, και Μάρκος 13:14, εντούτοις αποδείχτηκε αληθινό, δηλαδή ότι «το βδέλυγμα της ερημώσεως» (ή, ‘το βδελυκτό πράγμα που προκαλεί ερήμωση’) ήταν τον καιρό εκείνο η Κοινωνία των Εθνών. Χρόνια αργότερα, εκείνος ο διεθνής οργανισμός για ειρήνη και ασφάλεια κατανοήθηκε ότι ήταν η Όγδοη Παγκόσμια Δύναμη της Βιβλικής προφητείας. Αυτή η ταύτιση έγινε την Κυριακή το βράδι, 30 Μαΐου 1926, στη δημόσια διάλεξη που δόθηκε στο Ρόγιαλ Άλμπερτ Χωλ, στο Λονδίνο της Αγγλίας, και είχε τίτλο «Γιατί οι Παγκόσμιες Δυνάμεις Παραπαίουν—Η Θεραπεία». Όταν καταπιάστηκε με το θέμα «Η Κοινωνία Προειπώθηκε», ο ομιλητής, πρόεδρος Ι. Φ. Ρόδερφορδ της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά, είπε:

Ο Θεός προείπε τις εφτά παγκόσμιες δυνάμεις, δηλαδή, την Αίγυπτο, την Ασσυρία, τη Βαβυλώνα, τη Μηδο-Περσία, την Ελλάδα, τη Ρώμη και τη Βρετανική Αυτοκρατορία, και επίσης προείπε ότι από αυτές τις εφτά θα έβγαινε η όγδοη. Αυτή η όγδοη συμβολίζεται επίσης με ένα «θηρίο», γιατί ο σκοπός της είναι να κυβερνάει και να ελέγχει τους λαούς της γης. Ο Κύριος προείπε τη γέννησή της, τη σύντομη ύπαρξή της, και το αιώνιο τέλος της.—Αποκάλυψις 17:10, 11· Ησαΐας 8:9, 10.—Βλέπε Η Σκοπιά του Πύργου 15 Ιουλίου 1926, σελίδα 215 (στην Αγγλική).

49. Γιατί το υπόλοιπο των «εκλεκτών» δεν καθυστέρησε να βγει από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη χωρίς να περιμένει να τη δει περικυκλωμένη από στρατόπεδα έξω;

⁴⁹ Έτσι μετά το τέλος του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου το 1918, το χρισμένο υπόλοιπο των «εκλεκτών» του Ιεχωβά που επέζησαν, άρχισαν να βλέπουν το «βδέλυγμα της ερημώσεως» και να κατανοούν τι σήμαινε η εμφάνισή του στην παγκόσμια σκηνή. Στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου αυτοί είχαν υποδουλωθεί στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη και τους πολιτικούς και στρατιωτικούς εραστές της, αλλά τώρα αυτοί ανταποκρίθηκαν στην ουράνια πρόσκληση να βγουν από αυτή. Εκείνα τα θεοφοβούμενα άτομα που κατόπιν προστέθηκαν στο υπόλοιπο των «εκλεκτών» Του, υπάκουσαν κι αυτά στη θεία εντολή και εγκατέλειψαν τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη (περιλαμβανομένου και του Χριστιανικού κόσμου). Αφού η αντιτυπική άπιστη Ιερουσαλήμ, δηλαδή, ο Χριστιανικός κόσμος, δεν περιορίζεται στην επίγεια Ιερουσαλήμ και στη γη της Παλαιστίνης αλλά είναι παγκόσμια, αυτοί που θα έφευγαν από αυτήν δε χρειαζόταν να περιμένουν να δουν τον λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο περικυκλωμένο από τις στρατιωτικές δυνάμεις της Όγδοης Παγκόσμιας Δύναμης (του διεθνούς οργανισμού για παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια). Η αγγελική εντολή, «Εξέλθετε εξ αυτής ο λαός μου, διά να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής», δεν ήταν ανάγκη να περιμένει ως το γεγονός αυτό.

50. (α) Τι έδειχνε η αρχική αυτή φυγή των «εκλεκτών» του Ιεχωβά, και για ποιους ήταν ένα καλό παράδειγμα; (β) Ύστερα από ποιο πράγμα που γίνεται στο «βδέλυγμα» θα καταστραφεί η Βαβυλώνα η Μεγάλη;

⁵⁰ Ωστόσο, η φυγή των χρισμένων «εκλεκτών» του Ιεχωβά πριν από εκείνο το γεγονός ήταν μια αξιοσημείωτη ένδειξη ότι η ερήμωση του άπιστου Χριστιανικού κόσμου και του υπόλοιπου της Βαβυλώνας της Μεγάλης πλησίαζε και επρόκειτο να συμβεί στη διάρκεια αυτής της γενιάς, στη διάρκεια της ζωής της Όγδοης Παγκόσμιας Δύναμης, η οποία διάρκεια είναι σύντομη σαν «μία ώρα» μόνο. Η έγκαιρη φυγή των «εκλεκτών» του Ιεχωβά ήταν ένα αξιόπιστο παράδειγμα για τον «πολύ όχλο» των «άλλων προβάτων» του Χριστού να το ακολουθήσουν από το έτος 1935 μ.Χ. μέχρι σήμερα. Η ερήμωση της αντιτυπικής άπιστης Ιερουσαλήμ, του Χριστιανικού κόσμου, και των άλλων μερών της Βαβυλώνας της Μεγάλης, από τις οπλισμένες δυνάμεις του «βδελύγματος» δεν μπορεί τώρα να απέχει πολύ. Ας σημειωθεί ότι το «βδέλυγμα» ερημώνει τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη μετά την έξοδό του από την «άβυσσο» σαν Όγδοης Παγκόσμιας Δύναμης. Αυτή η Όγδοη Παγκόσμια Δύναμη, με τη μορφή της Κοινωνίας των Εθνών, πήγε στην «άβυσσο» της όμοιας με θάνατο αδράνειας όταν ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος το 1939, και βγήκε από την «άβυσσο» το 1945, αλλά με τη μορφή των Ηνωμένων Εθνών. (Αποκάλυψις 17:8, 11, 12) Αυτό συνέβη πάνω από σαράντα χρόνια πριν. Είναι επικίνδυνο να καθυστερεί κανείς τη φυγή του περισσότερο!

ΓΙΑΤΙ ΜΙΑ «ΜΕΓΑΛΗ ΘΛΙΨΗ» ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΟΜΟΙΟ ΤΗΣ

51. (α) Γιατί η θλίψη πάνω στην αντιτυπική άπιστη Ιερουσαλήμ θα είναι πραγματικά «μεγάλη»; (β) Τι θα συμβεί σ’ εκείνους οι οποίοι καθυστέρησαν τη φυγή τους από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη;

⁵¹ Η ερήμωση της σύγχρονης αντιτυπικής άπιστης Ιερουσαλήμ, του Χριστιανικού κόσμου, θα είναι πραγματικά μέρος μιας ‘μεγάλης θλίψης που σαν κι αυτή δεν έχει γίνει από την αρχή του κόσμου μέχρι τώρα ούτε και θα ξαναγίνει’. (Ματθαίος 24:21) Η επικράτεια του Χριστιανικού κόσμου είναι παγκόσμια, πολύ μεγαλύτερη από τη γη του Ισραήλ στην οποία βρίσκεται σαν πρωτεύουσα η επίγεια πόλη της Ιερουσαλήμ. Η επικράτεια της Βαβυλώνας της Μεγάλης, η οποία «έχει βασιλείαν επί των βασιλέων της γης», είναι ακόμη μεγαλύτερη από την επικράτεια του Χριστιανικού κόσμου. Συνεπώς, όταν τα συμβολικά «δέκα κέρατα» και οι υπόλοιποι από το ζωηρόχρωμο κόκκινο «θηρίο» αρχίσουν να μισούν την πορνική θρησκευτική Βαβυλώνα τη Μεγάλη και να την ερημώνουν, θα είναι μια θρησκευτική συμφορά χωρίς το όμοιό της, η οποία θα περιλαμβάνει ολόκληρο τον πλανήτη μας. Ο Χριστιανικός κόσμος δε θα έχει την προστασία του Θεού όπως δε θα την έχουν και όλοι οι υπόλοιποι από την ανήθικη, αιμοσταγή Βαβυλώνα τη Μεγάλη. Αν η καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. ήταν κάτι τρομακτικό, και είναι μια προφητική εικόνα, αυτή η παγκόσμια θρησκευτική συμφορά θα είναι επίσης τρομακτική. Τότε εκείνοι οι θρησκευόμενοι οι οποίοι δεν πρόσεξαν τη θεία κλήση να βγουν έξω, αλλά οι οποίοι με ιδιοτέλεια παρέμειναν μέσα στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, θα θεωρηθούν ότι είχαν συμμετοχή στις αμαρτίες της και δίκαια θα γευτούν ένα μέρος από τις πληγές της.

52. (α) Γιατί η καταστροφή της Βαβυλώνας της Μεγάλης δε θα είναι το μόνο μέρος της «μεγάλης θλίψης»; (β) Αφού η Όγδοη Παγκόσμια Δύναμη θα έχει δράσει σαν ερημωτής, τι θα κάνει;

⁵² Η καταστροφή της Βαβυλώνας της Μεγάλης δεν είναι το μόνο πράγμα που περιλαμβάνει η «μεγάλη θλίψη». Είναι απλώς το πρώτο μέρος της. Τα πολιτικά και εμπορικά και κοινωνικά στοιχεία του κόσμου είχαν ακάθαρτες, γεμάτες απολαύσεις, και πλούσιες από υλική άποψη σχέσεις με τη θρησκευτική Βαβυλώνα τη Μεγάλη. Έχουν συμμετάσχει μαζί της στην ενοχή της αίματος και στην εναντίωσή της στον Ιεχωβά Θεό και στο διωγμό των αληθινών μαθητών του Ιησού Χριστού και τους εμπόδισαν να κηρύξουν ‘αυτά τα καλά νέα της βασιλείας’ για μαρτυρία. Για το λόγο αυτό πρέπει να λογαριαστούν με τον Θεό. Τα πολιτικά στοιχεία έχουν δώσει επίσης την υποστήριξή τους στην Όγδοη Παγκόσμια Δύναμη, τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, και τα έθνη τους αποτελούν τα μέλη αυτού του οργανισμού. Αυτή η μη Χριστιανική Όγδοη Παγκόσμια Δύναμη αντιστέκεται προκλητικά στη Μεσσιανική βασιλεία του Ιεχωβά. Πάνω στη γη παίρνει, με την επιδοκιμασία των κληρικών του Χριστιανικού κόσμου, τη θέση της δικαιωματικής βασιλείας του Θεού μέσω του Χριστού του. Αυτή η Όγδοη Παγκόσμια Δύναμη αφού ερημώσει την πρώην ερωμένη της, τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, θα πολεμήσει με όλη την αγωνιστική της δύναμη εναντίον του Βασιλιά του Ιεχωβά που τώρα βασιλεύει, του Αρνίου Ιησού Χριστού.

53. Γιατί αυτό που περιγράφεται στην Αποκάλυψη 17:12-14 θα είναι το αποκορύφωμα της «μεγάλης θλίψης»;

⁵³ Αυτή η τελική αποφασιστική μάχη περιγράφεται από τον απόστολο Ιωάννη μ’ αυτή τη συμβολική γλώσσα: «Και τα δέκα κέρατα, τα οποία είδες, είναι δέκα βασιλείς, οίτινες βασιλείαν δεν έλαβον έτι, αλλά μίαν ώραν λαμβάνουσιν εξουσίαν [με το να γίνουν μέλη της Όγδοης Παγκόσμιας Δύναμης] ως βασιλείς μετά του θηρίου. . . . ούτοι θέλουσι πολεμήσει με το Αρνίον, και το Αρνίον θέλει νικήσει αυτούς, διότι είναι Κύριος των κυρίων και Βασιλεύς των βασιλέων, και όσοι είναι μετ’ αυτού είναι κλητοί και εκλεκτοί και πιστοί». (Αποκάλυψις 17:12-14) Αυτό θα σημάνει το αποκορύφωμα της «μεγάλης θλίψης», δηλαδή, «τον πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του παντοκράτορος» στον Αρμαγεδδώνα. Μια πληρέστερη περιγραφή εκείνου του παγκόσμιου πολέμου δίνεται στην Αποκάλυψη 19:11-21.

54. Πόσους επίγειους εχθρούς αντιμετωπίζει σε μάχη ο Παντοδύναμος Θεός, και πώς αυτή η σφαγή συγκρίνεται με οποιαδήποτε προηγούμενη;

⁵⁴ Αυτό θα περιλάβει τους πάνω από τέσσερα δισεκατομμύρια κατοίκους της γήινης σφαίρας μας. Ακόμη και ο κατακλυσμός της εποχής του πατριάρχη Νώε, μολονότι παγγήινος, δεν περιέλαβε τόσο πολλούς ανθρώπους, 1.656 χρόνια μετά τη δημιουργία του ανθρώπου. Ο Παντοδύναμος Θεός, στον ‘πόλεμο της μεγάλης εκείνης μέρας’, μπορεί να υπερνικήσει όλη την ισχύ των πυρηνικών βομβών όλων των επίγειων εθνών και μπορεί να κατανικήσει στη μάχη όλους τους γήινους εχθρούς. (Αποκάλυψις 16:13-16) Αυτό προμηνύει μια σφαγή που όμοιά της δε δοκίμασε ποτέ αυτός ο πλανήτης, ούτε και θα ξαναδοκιμάσει. Δεν προκαλεί λοιπόν έκπληξη που ο Ιησούς, βλέποντας πολύ πέρα από την ερήμωση της αρχαίας Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ., παρατήρησε: «Και εάν ο Κύριος δεν ήθελε συντέμει τας ημέρας εκείνας, δεν ήθελε σωθή ουδεμία σαρξ· αλλά διά τους εκλεκτούς, τους οποίους εξέλεξε, συνέτεμε τας ημέρας».—Μάρκος 13:20.

55. (α) Πώς η σύντμηση των ημερών της θλίψης γίνεται «διά τους εκλεκτούς»; (β) Ποιοι επωφελούνται απ’ αυτή τη διευθέτηση;

⁵⁵ Κάποια σάρκα «θα σωθή» έστω κι αν αυτό θα χρειαστεί να γίνει με θαυματουργικό τρόπο. Αυτό θα γίνει επειδή ο Ιεχωβά συντομεύει τον καιρό της «μεγάλης θλίψης», κάνοντάς το αυτό «διά τους εκλεκτούς, τους οποίους εξέλεξε». Ο Ιεχωβά θεωρεί καλό να συντομεύσει τον αριθμό των ημερών της θλίψης όχι με το να πάρει τους «εκλεκτούς» του μακριά από τη γη, αλλά με το να τους βγάλει έξω από κάθε συμμετοχή σ’ αυτό το καταδικασμένο σύστημα πραγμάτων και με το να το κάνει αυτό πριν από τον προγραμματισμένο καιρό να αρχίσει η «μεγάλη θλίψη». Όχι μόνο βγάζει έξω τους χρισμένους «εκλεκτούς» του σε μια κατάσταση ασφάλειας κάτω από την προστασία του, αλλά βγάζει επίσης έξω τον «πολύ όχλο» των όμοιων με πρόβατα «δίκαιων» οι οποίοι κάνουν καλό ακόμη και στους ελάχιστους από τους πνευματικούς αδελφούς του Χριστού. (Ματθαίος 25:31-40) Αφού θα έχει χωρίσει τόσο τους «εκλεκτούς» του και τον «πολύ όχλο» από τους όμοιους με ερίφια ανθρώπους, ο Ιεχωβά Θεός μέσω του Αρνίου του Ιησού Χριστού μπορεί να κάνει ‘σύντομο’ το έργο του της εκτέλεσης θείας εκδίκησης πάνω σε όλους τους εχθρούς του που παραμένουν μέρος του παγκόσμιου συστήματος πραγμάτων.—Ρωμαίους 9:28.

56. Ποιοι αποτελούσαν τη «σάρκα» που σώθηκε κατά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ., και αυτό ενάντια σε ποιο γεγονός που ήταν δυσμενές γι’ αυτούς;

⁵⁶ Αυτό θα εξασφαλίσει ώστε να σωθεί ακριβώς εδώ πάνω στη γη κάποια «σάρκα». Ο Ιεχωβά Θεός ο Δημιουργός δεν πρόκειται να αφήσει την ανθρώπινη φυλή να εξαλειφθεί από τη γη, είτε από ανθρωποποίητες πυρηνικές βόμβες είτε από τις ουράνιες εκτελεστικές του δυνάμεις. «Σάρκα» υπό τη μορφή 97.000 Ιουδαίων σώθηκε από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. Αυτοί οι 97.000 είχαν δει την Ιερουσαλήμ περικυκλωμένη από στρατοπεδευμένες Ρωμαϊκές στρατιές το έτος 66 μ.Χ. Αλλά εκείνη η σύντομη πολιορκία και το «βδέλυγμα» που στεκόταν εκεί που δεν έπρεπε να στέκεται, στον άγιο τόπο, δεν ήταν μέρος της «μεγάλης θλίψης» τους. Η «θλίψη» δεν ήταν χωρισμένη σε δύο μέρη. Εκείνη η πολιορκία από τον Στρατηγό Κέστιο Γάλλο λύθηκε απροσδόκητα, και η υποχώρηση των Ρωμαϊκών στρατιών μετατράπηκε σε φυγή, καταλήγοντας σε χαρωπή νίκη για τους Ιουδαίους. Όταν όμως άρχισε πραγματικά η «μεγάλη θλίψη» την άνοιξη του 70 μ.Χ., τότε εκείνοι οι 97.000 κατάφεραν να επιζήσουν μόνο επειδή ο αριθμός των ημερών της θλίψης είχε συντομευτεί. Εκείνοι οι 97.000 παρέμειναν ζωντανοί παρ’ όλο που δεν ήταν «εκλεκτοί» του Ιεχωβά. Αλλά η ζωή τους διαφυλάχθηκε μόνο για να πάνε σε σκλαβιά τις υπόλοιπες μέρες τους σε ολόκληρη τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

57. Ποιοι θα αποτελέσουν τη «σάρκα» η οποία θα σωθεί κατά την επερχόμενη «μεγάλη θλίψη», και τι θα λεχθεί για αυτούς;

⁵⁷ Η συντόμευση του αριθμού των ημερών της επικείμενης «μεγάλης θλίψης» αποτελεί εγγύηση για το ότι θα σωθεί και πάλι κάποια «σάρκα». Αυτή τη φορά, όμως, η «σάρκα» που θα σωθεί δεν θα περιλαμβάνει κανέναν από τους εχθρούς του που μοιάζουν με εκείνους τους στασιαστικούς μη Χριστιανούς Ιουδαίους οι οποίοι ήταν κλεισμένοι στην αρχαία Ιερουσαλήμ. Αυτή τη φορά όλοι οι εχθροί του είναι καταδικασμένοι σε καταστροφή. Η «σάρκα», εκτός από τους «εκλεκτούς» του, θα περιλαμβάνει και τον «πολύ όχλο» των ευπειθών προβατοειδών ατόμων που έχουν υπακούσει στις εντολές του και έχουν εγκαταλείψει το καταδικασμένο σύστημα πραγμάτων (συμπεριλαμβανομένου του Χριστιανικού κόσμου) και έχουν ταχθεί με το μέρος Του. Όταν σωθούν και περάσουν ζωντανοί στη νέα τάξη του Θεού υπό τη χιλιετή βασιλεία του Χριστού, θα μπορεί να λεχθεί για αυτόν τον «πολύ όχλο» από τη «σάρκα»: «Ούτοι είναι οι ερχόμενοι εκ της θλίψεως της μεγάλης». (Αποκάλυψις 7:14) Πόσο χαρούμενος θα είναι τότε αυτός ο «πολύς όχλος» των επιζώντων! Επίσης, τι εκδήλωση ελέους από μέρους του Ιεχωβά να συντομεύσει τη θλίψη!

Η ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΜΕΣΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΨΕΥΤΙΚΟΥΣ ΜΕΣΣΙΕΣ

58, 59. (α) Πώς οι ψευδόχριστοι τους οποίους προείπε ο Ιησούς αποδείχτηκαν απογοητευτικοί, και σε ποιους αφέθηκαν να αποβλέπουν οι Ιουδαίοι μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ; (β) Τι είπε περαιτέρω ο Ιησούς σχετικά με τις μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν από τους ψευδόχριστους;

⁵⁸ Στην προφητεία του Ιησού για το «σημείο» της «παρουσίας» του και της «συντελείας του αιώνος», ο Ιησούς έδειξε ότι πριν από την ερήμωση της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. θα έρχονταν ψευδόχριστοι. Άρχισε την προφητεία του πάνω στο σημείο αυτό, λέγοντας στους αποστόλους του που ρώτησαν: «Βλέπετε μη σας πλανήση τις. Διότι πολλοί θέλουσιν ελθεί επί τω ονόματί μου, λέγοντες, Εγώ είμαι ο Χριστός, και πολλούς θέλουσι πλανήσει». (Ματθαίος 24:4, 5) Αλλά αυτοί αποδείχτηκαν ψεύτικοι, απατεώνες, γιατί δεν έφεραν την απελευθέρωση της Ιερουσαλήμ αλλά ούτε και καμιά άλλη απελευθέρωση. Μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ οι Ιουδαίοι που δεν πίστεψαν στον Ιησού σαν τον Μεσσία έπρεπε να συνεχίσουν να αναζητούν κάποιο Μεσσία στη σάρκα. Από το άλλο μέρος, οι Χριστιανοί, οι Ιουδαίοι και μη Ιουδαίοι, θα έπρεπε να συνεχίσουν να αποβλέπουν στην υποσχεμένη «παρουσία» του αληθινού Μεσσία, του Ιησού τού Γιου του Θεού. Τις μεθόδους που θα χρησιμοποιούσαν οι απατεώνες για να εξαπατήσουν ενδιαφερόμενα άτομα να ακολουθήσουν δήθεν Μεσσίες, τις περιέγραψε ο Ιησούς, αφού πρώτα προείπε την κατά γράμμα ερήμωση της Ιερουσαλήμ από τις Ρωμαϊκές λεγεώνες. Κατόπιν συνέχισε και είπε:

⁵⁹ «Τότε εάν τις είπη προς υμάς· Ιδού εδώ είναι ο Χριστός ή εδώ, μη πιστεύσητε· διότι θέλουσιν εγερθή ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται και θέλουσι δείξει σημεία μεγάλα και τέρατα, ώστε να πλανήσωσιν, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς. Ιδού, προείπα προς υμάς. Εάν λοιπόν είπωσι προς υμάς, Ιδού, εν τη ερήμω είναι, μη εξέλθητε, Ιδού, εν τοις ταμείοις, μη πιστεύσητε· διότι καθώς η αστραπή εξέρχεται από ανατολών και φαίνεται έως δυσμών, ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου. Διότι όπου είναι το πτώμα, εκεί θέλουσι συναχθή οι αετοί».—Ματθαίος 24:23-28.

60. Για ποιο λόγο ένας ψευδόχριστος θα ήταν έξω «εν τη ερήμω» ή «εν τοις ταμείοις»;

⁶⁰ Ο Ιησούς «ο Υιός του ανθρώπου» γνώριζε καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον πάνω στη γη πώς θα επιτελούσε την έλευσή του και την παρουσία του. Δεν επρόκειτο να βρεθεί ούτε «εδώ» ούτε «εκεί» ούτε σε κάποιο άλλο ιδιαίτερο σημείο πάνω στη γη. Δε θα εμφανιζόταν σε κάποιον απομονωμένο τόπο, «εν τη ερήμω», ώστε να καταφύγουν έξω εκεί σ’ αυτόν οι εκζητητές του Μεσσία, μακριά από την παρακολούθηση των κυβερνητικών εξουσιών της χώρας, ώστε να μπορέσουν εκεί να εκπαιδευτούν κάτω από την ηγεσία του και να ετοιμάσουν κάποιο πολιτικό χτύπημα, κάποιο πραξικόπημα, και να τον εγκαταστήσουν σαν τον Μεσσιανικό Άρχοντα του κόσμου. (Πράξεις 5:36, 37· παράβαλε 1 Σαμουήλ 22:1, 2.) Ούτε επρόκειτο να κρυφτεί σε κάποια «ταμεία», ώστε μόνο λίγοι διαλεγμένοι να γνωρίζουν πού είναι κρυμμένος, και εκεί απαρατήρητος και χωρίς να τον ανακαλύψουν να μπορέσει να συνωμοτήσει και να κάνει κρυφά σχέδια με συνωμότες για την ανατροπή της παγκόσμιας κυβέρνησης και να βάλει να τον χρίσουν σαν τον υποσχεμένο Μεσσία. (Παράβαλε 2 Βασιλέων 9:4-14.) Αντίθετα, δε θα υπήρχε τίποτα να κρυφτεί για το γεγονός ότι ο Ιησούς είχε έρθει σαν Βασιλιάς και είχε αρχίσει τη βασιλική του παρουσία.

61, 62. (α) Με ποιο τρόπο η παρουσία του Χριστού θα ήταν σαν την αστραπή; (β) Ποια λόγια σχετικά με τη δημοσιότητα, όπως τα είπε στους αποστόλους του, εφαρμόζονται σήμερα στους μαθητές του;

⁶¹ Η παρουσία του επρόκειτο να μοιάζει με την αστραπή ως προς τα αποτελέσματά της. Η παρουσία του θα έμοιαζε με την αστραπή, όχι επειδή θα έλαμπε αιφνίδια, απροσδόκητα και σε κλάσμα του δευτερολέπτου. Η έμφαση εδώ δεποκάλυψης, περιλαμβανομένω δίνεται στη στιγμιαία λάμψη της αστραπής που έρχεται απροσδόκητα, αλλά στο γεγονός ότι λάμπει σε μια πλατιά περιοχή, από τα ανατολικά ως τα δυτικά. (Λουκάς 17:24) Η φωτιστική δύναμη της αστραπής είναι όμοια με αυτή που περιγράφεται στον Ψαλμό 97:4: «Αι αστραπαί αυτού φωτίζουσι την οικουμένην· είδεν η γη και εσαλεύθη». Έτσι και οι κάτοικοι της γης δεν επρόκειτο να αφεθούν στο σκοτάδι σχετικά με την παρουσία του Γιου του ανθρώπου. Από το ένα σημείο του ορίζοντα ως το άλλο, όλοι οι άνθρωποι επρόκειτο να διαφωτιστούν σχετικά με τη βασιλική του παρουσία. Αυτή θα γινόταν τόσο φανερή δημόσια όσο η λάμψη της αστραπής με τη φωτιστική δύναμή της, που λάμπει σε μεγάλη έκταση. Στους μαθητές του Χριστού σήμερα, που γνωρίζουν καλά για την αόρατη παρουσία του, εφαρμόζονται τα λόγια του στους αποστόλους του πριν από δεκαεννέα αιώνες:

⁶² «Μη φοβηθήτε λοιπόν αυτούς· διότι δεν είναι ουδέν κεκαλυμμένον, το οποίον δεν θέλει ανακαλυφθή, και κρυπτόν, το οποίον δεν θέλει γνωσθή. Ό,τι σας λέγω εν τω σκότει, είπατε εν τω φωτί, και ό,τι ακούετε εις το ωτίον, κηρύξατε επί των δωμάτων».—Ματθαίος 10:26, 27.

63. (α) Ποιος είναι ο σκοπός για την έγερση αυτών των προειπωμένων ψευδόχριστων και ψευδοπροφητών; (β) Πώς οι πιστοί «εκλεκτοί» είναι σαν τους αετούς που συνάγονται όπου είναι το πτώμα;

⁶³ Ο σκοπός που θα εγερθούν αντίχριστοι και ψευδοπροφήτες είναι για «να πλανήσωσιν, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς». (Ματθαίος 24:23-25· Μάρκος 13:21-23) Αλλά οι πιστοί «εκλεκτοί» δε θα αφήσουν τους εαυτούς τους να πλανηθούν. Δε θα αφήσουν τους εαυτούς τους να οδηγηθούν σε διαφορετικές κατευθύνσεις σε αναζήτηση κάποιου ορατού δήθεν Μεσσία στη σάρκα. Δε θα αφήσουν τους εαυτούς τους να ελκυστούν σε κάποιον ορατό άνθρωπο στη σάρκα που ισχυρίζεται ότι είναι ο Χριστός, και κάνει εντυπωσιακές εκδηλώσεις για να αποδείξει την ταυτότητά του σαν Χριστού. (Λουκάς 17:22, 23) Από τις Γραφές αυτοί γνωρίζουν πού να κοιτάξουν. Είναι σαν τους αετούς των οποίων η οξυδέρκεια μεγεθύνει μικροσκοπικά πράγματα που βρίσκονται κάτω στη γη, χωρίς να κάνουν λάθος. (Ιώβ 39:27-29) Έτσι, αυτοί δε συγκεντρώνονται σε έναν ψευδόχριστο ώστε τελικά να παραμείνουν πνευματικά πεινασμένοι. Σαν αετοί που μπορούν να εντοπίσουν από πολύ μακριά ένα πτώμα και οι οποίοι συνάγονται για να γευματίσουν όλοι μαζί από το πτώμα, οι «εκλεκτοί» διακρίνουν πού πρόκειται να βρεθεί η αληθινή πνευματική τροφή, δηλαδή, στον αληθινό Χριστό κατά την αόρατη παρουσία του, και εκεί ακριβώς συνάγονται και βρίσκουν πνευματική τροφή.—Λουκάς 17:37.

64. (α) Πού μόνο μπορούν να εμφανιστούν οι ψευδόχριστοι, και γιατί; (β) Όπως είπε τώρα ο Ιησούς, πού θα εμφανιζόταν το σημείο του μετά τη θλίψη εκείνων των ημερών;

⁶⁴ Κατά την παρουσία του, ο Βασιλιάς Ιησούς Χριστός αποκλείεται να εμφανιστεί ορατά στη σάρκα σ’ οποιαδήποτε τοποθεσία πάνω στη γη. Αυτό είναι το μόνο που μπορούν να κάνουν όλοι εκείνοι οι ψευδόχριστοι, οι οποίοι είναι απλώς άνθρωποι από αίμα και σάρκα. Αλλά το πράγμα είναι διαφορετικό για τον αναστημένο, δοξασμένο, Κύριο Ιησού Χριστό που βασιλεύει. (1 Τιμόθεον 6:14-16) Αυτό είναι το γεγονός στο οποίο έστρεψε την προσοχή των αποστόλων του καθώς επέκτεινε την προφητεία του ακόμη πιο μακριά, λέγοντας: «Ευθύς δε μετά την θλίψιν των ημερών εκείνων ο ήλιος θέλει σκοτισθή και η σελήνη δεν θέλει δώσει το φέγγος αυτής, και οι αστέρες θέλουσι πέσει από του ουρανού και αι δυνάμεις των ουρανών θέλουσι σαλευθή. Και τότε θέλει φανή το σημείον του Υιού του ανθρώπου εν τω ουρανώ, και τότε θέλουσι θρηνήσει πάσαι αι φυλαί της γης και θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής. Και θέλει αποστείλει τους αγγέλους αυτού μετά σάλπιγγος φωνής μεγάλης, και θέλουσι συνάξει τους εκλεκτούς αυτού εκ των τεσσάρων ανέμων απ’ άκρων ουρανών έως άκρων αυτών».—Ματθαίος 24:29-31· Μάρκος 13:24-27.

ΟΥΡΑΝΙΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ «ΕΥΘΥΣ ΜΕΤΑ»

65. Σε ποια ‘θλίψη εκείνων των ημερών’ αναφερόταν εκεί ο Ιησούς, και συνέβησαν τα πράγματα που προείπε «ευθύς μετά», δηλαδή χωρίς κάποιο διάλειμμα μετά απ’ αυτή τη «θλίψη»;

⁶⁵ Με την έκφρασή του «ευθύς δε μετά την θλίψιν των ημερών εκείνων» ο Ιησούς αναφερόταν προφανώς στις μέρες της «μεγάλης θλίψης» που ήρθαν πάνω στην Ιερουσαλήμ της Μέσης Ανατολής από τα χέρια των Ρωμαίων το 70 μ.Χ. Ωστόσο, όσο κι αν ψάξουμε τη γραπτή ιστορία, δε βρίσκουμε «ευθύς μετά» να συνέβησαν πράγματα σαν κι αυτά που περιέγραψε ο Ιησούς με την έννοια ότι έγιναν αμέσως κατόπιν, χωρίς κάποιο ενδιάμεσο διάστημα, πράγματα που να συνέβησαν σε αδιάσπαστη συνέχεια σαν μια αλυσίδα γεγονότων. Αμέσως μετά τη «μεγάλη θλίψη» που τελείωσε με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, δε ‘φάνηκε στον ουρανό’ το «σημείον του Υιού του ανθρώπου» ούτε οι Ρωμαίοι πολιορκητές και οι ‘φυλές της γης χτύπησαν τα στήθη τους θρηνώντας’ λόγω μιας ορατής εμφάνισης του Γιου του ανθρώπου που ερχόταν σε νεφέλες και με ‘δύναμη και μεγάλη δόξα’. Η αυθεντική ιστορία αναφέρει ότι, αφού οι Ρωμαϊκές λεγεώνες κατέστρεψαν την άγια πόλη της Ιερουσαλήμ, πολιόρκησαν το τελευταίο Ιουδαϊκό οχυρό, το φρούριο στην κορυφή του Όρους Μασάδα στη δυτική όχθη της Νεκράς Θάλασσας, και το κατέλαβαν το έτος 73 μ.Χ., ολοκληρώνοντας έτσι την υποταγή όλης της επαρχίας της Ιουδαίας. Έκανε λοιπόν λάθος ο Ιησούς σ’ αυτό το σημείο;

66. Έτσι, ήταν ο Ιησούς εδώ ένας ψευδοπροφήτης, ή τι ήταν προφανώς λάθος στο σημείο αυτό σχετικά με τη λέξη «ευθύς»;

⁶⁶ Όχι, ο Ιησούς εδώ δεν ήταν ένας ψευδοπροφήτης. Κάτω από έμπνευση του αγίου πνεύματος του Θεού δεν μπορούσε να κάνει λάθος. Τότε τι συμβαίνει εδώ; Προφανώς το πρόβλημα είναι ο τρόπος με τον οποίο κατανοείται η έκφραση «ευθύς μετά». Προφανώς είναι φανερό πως εδώ το νόημα του «ευθύς» είναι όμοιο με του εδαφίου Ιωάννης 6:21 όπου, αφού ο Ιησούς περπάτησε πάνω από τα νερά της Θάλασσας της Γαλιλαίας και ανέβηκε στο πλοίο στο οποίο ήταν οι μαθητές του, λέει: «Και παρευθύς το πλοίον έφθασεν εις την γην, εις την οποίαν υπήγαινον». Ασφαλώς πέρασε περισσότερο από μια στιγμή πριν αράξουν. Είναι όμοιο με τη λέξη «ταχέως» στο εδάφιο Αποκάλυψις 1:1, όπου διαβάζουμε: «Αποκάλυψις Ιησού Χριστού, την οποίαν έδωκεν εις αυτόν ο Θεός, διά να δείξη εις τους δούλους αυτού όσα πρέπει να γίνωσι ταχέως». Αυτή η λέξη «ταχέως» επεκτείνεται σε χρόνο από τότε που ο απόστολος Ιωάννης έλαβε την Αποκάλυψη γύρω στο 96 μ.Χ., ως την εκπλήρωση της Αποκάλυψης στον εικοστό αιώνα μας. (Παράβαλε το μήκος του χρόνου που καλύπτεται από το «ταχέως» στο εδάφιο Ρωμαίους 16:20.)

67. Πώς πρέπει, λοιπόν, να κατανοήσουμε τα λόγια του Ιησού, «ευθύς μετά»;

⁶⁷ Για να εναρμονίσουμε την προφητεία του Ιησού στο εδάφιο Ματθαίος 24:29 με τα διαθέσιμα γεγονότα, πρέπει να κατανοήσουμε ότι η έκφραση του Ιησού «ευθύς μετά» αφήνει να περάσει ένα διάστημα αιώνων μέχρι αυτόν τον εικοστό αιώνα.c Τον καιρό αυτό, στη διάρκεια της παρουσίας του Γιου του ανθρώπου από το έτος 1914 μ.Χ., έχουμε πράγματα και γεγονότα που πραγματικά αντιστοιχούν με αυτά που είπε ο Ιησούς σ’ εκείνο το εδάφιο.

68, 69. (α) Πώς η παγκόσμια κατάσταση από το 1914 είναι όμοια με τις επιδράσεις των ουρανίων σωμάτων, όπως προείπε ο Ιησούς; (β) Πώς, λόγω έλλειψης αυτοβοήθειας, είναι οι άνθρωποι όμοιοι με εκείνους που περιγράφονται στο Ησαΐας 59:9, 10 και Σοφονίας 1:17, 18;

⁶⁸ Οι ιστορικοί θα συμφωνήσουν ότι από το 1914 μ.Χ. η ανθρωπότητα έχει μπει στην πιο σκοτεινή περίοδο της ύπαρξής της. Είναι σαν να έχει «σκοτιστεί» ο ήλιος στη διάρκεια της μέρας, σαν η σελήνη να μη δίνει ‘το φως της’ τη νύχτα, και σαν, στη διάρκεια αυτής της αφέγγαρης νύχτας, τα άστρα να έχουν πέσει από τον ουρανό και να έχουν εξαφανιστεί στη σκοτεινιά της νύχτας. Για το καταδικασμένο αυτό σύστημα πραγμάτων, περιλαμβανομένου και του Χριστιανικού κόσμου, δεν υπάρχει φως για το μέλλον ούτε στη διάρκεια της μέρας ούτε στη διάρκεια της νύχτας. Η ανικανότητα των ανθρώπων, ακόμη και μέσα στον Χριστιανικό κόσμο, να βρουν το δρόμο τους για να βγουν από αυτή την κατάσταση του κόσμου με δικά τους ανθρώπινα μέσα εικονίζεται ωραία στις αρχαίες Βιβλικές προφητείες, μ’ αυτά τα λόγια:

⁶⁹ «Προσμένομεν φως και ιδού, σκότος· λάμψιν, και περιπατούμεν εν ζόφω. Ψηλαφώμεν τον τοίχον ως οι τυφλοί, και ψηλαφώμεν ως οι μη έχοντες οφθαλμούς· εν μεσημβρία προσκόπτομεν ως εν νυκτί· είμεθα εν μέσω των αγαθών ως νεκροί». (Ησαΐας 59:9, 10) «Και [εγώ ο Ιεχωβά] θέλω καταθλίψει τους ανθρώπους και θέλουσι περιπατεί ως τυφλοί, διότι ημάρτησαν εις τον Κύριον· και το αίμα αυτών θέλει διαχυθή ως κόνις και αι σάρκες αυτών ως κόπρος. Αλλ’ ουδέ το αργύριον αυτών ουδέ το χρυσίον αυτών θέλει δυνηθή να λυτρώση αυτούς εν τη ημέρα της οργής του Κυρίου, και πάσα η γη θέλει καταναλωθή υπό του πυρός του ζήλου αυτού· διότι θέλει κάμει συντέλειαν, μάλιστα ταχείαν, επί πάντας τους κατοικούντας την γην».—Σοφονίας 1:17, 18.

70. (α) Κάτω από το φως επιστημονικών παρατηρήσεων, πώς οι ουρανοί έχουν χάσει την ήρεμη εμφάνισή τους; (β) Με ποιο τρόπο έχουν σαλευθεί οι δυνάμεις των ουρανών;

⁷⁰ Φαίνεται σαν οι ουρανοί να έχουν χάσει την ήρεμή τους εμφάνιση. Η σύγχρονη επιστήμη μας πληροφορεί για τις μεγάλες εκρήξεις ατομικής ενέργειας που εξακοντίζονται χιλιάδες χιλιόμετρα στους ουρανούς και που φαίνονται σαν ηλιακές κηλίδες αλλά που στέλνουν τρομακτικές ποσότητες σωματιδίων τα οποία φτάνουν στη γη μας και την επηρεάζουν. Η γη μας βομβαρδίζεται συνεχώς από αόρατες ακτίνες πυρηνικής ενέργειας που χύνονται πάνω μας από άγνωστες περιοχές του εξωτερικού διαστήματος. Τα ραδιοτηλεσκόπιά μας συλλαμβάνουν ραδιοσήματα από άστρα που δεν μπορούν να τα διακρίνουν ούτε τα πιο δυνατά τηλεσκόπια, αλλά τα σήματα αυτά αποδεικνύεται ότι υπάρχουν στο διάστημα. Έξι φορές έχουν γίνει προσεδαφίσεις στο φεγγάρι από αστροναύτες, και μερικοί μιλιταριστές θα ήθελαν να μετατρέψουν το φεγγάρι σε στρατιωτική βάση για να κατευθύνουν τον πόλεμο εναντίον των εχθρών τους στη γη. Και όταν σκεφτόμαστε τα υπερηχητικά πολεμικά αεροπλάνα και τα διηπειρωτικά βλήματα με κεφαλές οπλισμένες με ατομικές και πυρηνικές βόμβες τρομακτικής καταστρεπτικότητας, εκτιμούμε ακόμη περισσότερο τη σοβαρή σημασία των λόγων του Ιησού: «Αι δυνάμεις των ουρανών θέλουσι σαλευθή». (Ματθαίος 24:29) Οι άνθρωποι έχουν εισβάλει στους ουρανούς και στο εξωτερικό διάστημα και έχουν ανατρέψει τη φυσιολογική ισορροπία των πραγμάτων.

71. Πώς οι θάλασσες έχουν γίνει κάτι το απειλητικό, και πώς έχει επηρεαστεί δυσμενώς η ατμόσφαιρα;

⁷¹ Ακόμη και η θάλασσα, η οποία προηγουμένως ήταν ένα κρυμμένο σύμπαν, έχει γίνει τώρα μια απειλητική περιοχή. Είναι γεμάτη με ανθρωποποίητα υποβρύχια εκσυγχρονισμένα με τα τελευταία μηχανήματα εκτόξευσης βλημάτων για να εξαπολύουν από τα βάθη της θάλασσας καταστροφή πάνω στους ανυπεράσπιστους κατοίκους της ξηράς. Και μαζί μ’ αυτά, η θάλασσα μολύνεται συνεχώς από τα απόβλητα που χύνονται στα πελάγη και καταστρέφουν τη ζωή. Η θάλασσα απειλείται να καταντήσει τόσο νεκρή όσο είναι και το πιο χαμηλό σημείο επάνω στη γη, η Νεκρά Θάλασσα της Μέσης Ανατολής. Συγχρόνως, η ατμόσφαιρα πάνω από τη θάλασσα καθώς και πάνω από την ξηρά μολύνεται από ολοένα και περισσότερο θανατηφόρες αναθυμιάσεις από τα εργοστάσια, τα αυτοκίνητα και τα αεροπλάνα.

«ΤΟ ΣΗΜΕΙΟΝ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΝ ΤΩ ΟΥΡΑΝΩ»

72, 73. (α) Αφού δε θα καταστραφεί ο ίδιος ο πλανήτης, τότε τι θα καταστραφεί, και πώς; (β) Ποιο σημείο σχετικά με τον Μεσσία δόθηκε πριν από δεκαεννέα αιώνες, αλλά ποιο σημείο είπε ότι θα δοθεί στη διάρκεια της παρουσίας του;

⁷² Αλλά αυτός ο πλανήτης γη ποτέ δε θα καταστραφεί με ανθρωποποίητο πυρηνικό πόλεμο. Ποτέ δε θα ονομαστεί «Ο Πρώην Μεγάλος Πλανήτης Γη». Ποτέ ο Δημιουργός της δε θα επιτρέψει να μείνει η γη έρημη από κάθε ζωή, περιλαμβανομένης και της ανθρώπινης ζωής. Εκείνο που θα καταστραφεί είναι το διεθνές σύστημα πραγμάτων που υπάρχει σήμερα πάνω στη γη. Η καταστροφή του θα έρθει από τον Θεό μέσω του Μεσσιανικού Βασιλιά του, του Ιησού Χριστού, και όλων των αγίων αγγέλων του. Όταν ο Ιησούς ήταν πάνω στη γη με σάρκα και ονομάστηκε ο Γιος του ανθρώπου, οι δύσπιστοι Ιουδαίοι ζήτησαν από τον Ιησού «να δείξη εις αυτούς σημείον εκ του ουρανού» για να αποδείξει ότι ήταν πραγματικά ο υποσχεμένος Μεσσίας. Αλλά αυτός τους είπε ότι το μόνο που θα δινόταν σ’ αυτούς ήταν ένα επίγειο σημάδι, «το σημείον του Ιωνά». Το σημείο εκείνο δόθηκε όταν ο Ιησούς ήταν νεκρός για μέρη τριών ημερών στην καρδιά της γης και κατόπιν αναστήθηκε από τους νεκρούς την τρίτη μέρα. (Ματθαίος 16:1-4· 12:39, 40) Αλλά τώρα, στη διάρκεια της αόρατης παρουσίας του ως πνεύματος, οι κάτοικοι της γης θα λάβουν ένα «σημείον εν τω ουρανώ». Αφού είπε πρώτα πώς οι δυνάμεις των ουρανών θα σαλευθούν, ο Ιησούς συνέχισε και είπε:

⁷³ «Και τότε θέλει φανή το σημείον του Υιού του ανθρώπου εν τω ουρανώ, και τότε θέλουσι θρηνήσει πάσαι αι φυλαί της γης και θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής».—Ματθαίος 24:30.

74, 75. (α) Σε τι αναφέρεται η λέξη του Ιησού «ερχόμενος» στο εδάφιο Ματθαίος 24:30, και πώς επιτελείται αυτή η ‘έλευση’; (β) Με ποια προφητεία του Δανιήλ σχετίζεται η προφητεία αυτή για το «σημείον εν τω ουρανώ»;

⁷⁴ Αυτό αναφέρεται, όχι στην αρχή της παρουσίας του ή στην άφιξή του σαν πνεύματος, αλλά στον ‘ερχομό’ του στη ‘μεγάλη θλίψη όμοια της οποίας δε συνέβη από τότε που άρχισε ο κόσμος’. Το γεγονός ότι ο ‘ερχομός’ του περιγράφεται ότι γίνεται «επί των νεφελών του ουρανού» κάνει σαφές ότι θα είναι αόρατος ερχομός, με το να στρέψει την προσοχή του σ’ αυτή τη γη και με το να εκτείνει τη δύναμή του σ’ αυτή με καταστρεπτική ένταση. Οι άνθρωποι θα αναγκαστούν να γνωρίσουν ότι αυτή προέρχεται, όχι από ανθρώπους, αλλά από τον ουρανό, από τον δοξασμένο Γιο του ανθρώπου ο οποίος ενεργεί σαν Εκπρόσωπος του Θεού. Αυτό σχετίζεται με το σημείο στον ουρανό που είδε ο προφήτης Δανιήλ, και το οποίο περιγράφει, λέγοντας:

⁷⁵ «Είδον εν οράμασι νυκτός και ιδού, ως Υιός ανθρώπου ήρχετο μετά των νεφελών του ουρανού και έφθασεν έως του Παλαιού των ημερών και εισήγαγον αυτόν ενώπιον αυτού. Και εις αυτόν εδόθη η εξουσία και η δόξα και η βασιλεία, διά να λατρεύωσιν αυτόν πάντες οι λαοί, τα έθνη και αι γλώσσαι· η εξουσία αυτού είναι εξουσία αιώνιος, ήτις δεν θέλει παρέλθει, και η βασιλεία αυτού, ήτις δεν θέλει φθαρή».—Δανιήλ 7:13, 14.

76. (α) Πότε άρχισε η εκπλήρωση του οράματος του Δανιήλ; (β) Πώς όλες οι φυλές θα δουν τον Γιο του ανθρώπου «ερχόμενον», και ποιοι δε θα ενωθούν μαζί τους σε ιδιοτελή θρήνο;

⁷⁶ Η εκπλήρωση εκείνης της όρασης του Δανιήλ ήταν αόρατη, έγινε στους πνευματικούς ουρανούς, από το 1914 και έπειτα. Έτσι, στον διορισμένο καιρό του Θεού, ο δοξασμένος Γιος του ανθρώπου προχωρεί με την εξουσία και τη δύναμή του εναντίον της Βαβυλώνας της Μεγάλης (περιλαμβανομένου και του Χριστιανικού κόσμου) και των εχθρικών εθνών αυτής της γης. Οι αποδείξεις ότι αυτός προχωρεί εναντίον τους, πράγμα που θα μπορέσουν να δουν και να αισθανθούν, θα είναι σαν «σημείον εν τω ουρανώ» γι’ αυτούς. Μπροστά στην επικείμενη εκμηδένισή τους, «θέλουσι θρηνήσει πάσαι αι φυλαί της γης». Ωστόσο, το υπόλοιπο των «εκλεκτών» του Θεού και ο «πολύς όχλος» των όμοιων με πρόβατα ανθρώπων, οι οποίοι όλοι τους έχουν αποχωριστεί από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη και τους εραστές της, δε θα ενωθούν μ’ εκείνες τις τρομοκρατημένες φυλές της γης στον ιδιοτελή θρήνο τους. Όλοι τους θα έχουν συναχθεί στα δεξιά του Βασιλιά, του Ιησού Χριστού, ο οποίος βασιλεύει.—Αποκάλυψις 7:9-17· Ματθαίος 25:31-40.

Η ΣΥΝΑΞΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ ΤΩΝ «ΕΚΛΕΚΤΩΝ»

77. (α) Ποια σύναξη θα έχει ήδη επιτευχθεί ως τον καιρό εκείνο, και από πότε; (β) Πώς έχει επιτευχθεί αυτή η σύναξη σαν με ήχο ‘μεγάλης σάλπιγγας’;

⁷⁷ Τότε θα έχει πραγματοποιηθεί πλήρως εκείνο που περιγράφει κατόπιν ο Ιησούς: «Και θέλει αποστείλει τους αγγέλους αυτού μετά σάλπιγγος φωνής μεγάλης, και θέλουσι συνάξει τους εκλεκτούς αυτού εκ των τεσσάρων ανέμων απ’ άκρων ουρανών έως άκρων αυτών». (Ματθαίος 24:31) Αυτή η σύναξη από τους αγγέλους των «εκλεκτών» πραγματοποιείται στη διάρκεια της παρουσίας του. Το μεταπολεμικό έτος 1919 ήταν που οι «εκλεκτοί» άρχισαν να εγκαταλείπουν την αιχμαλωσία τους στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη και να επιστρέφουν στον θεόδοτο πνευματικό τους τόπο πάνω στη γη, όμοια με την επιστροφή του Ιουδαϊκού υπολοίπου από τη Βαβυλώνα στην πατρίδα τους το έτος 537 π.Χ. Σαν ‘φωνή σάλπιγγας μεγάλης’ διασαλπίστηκε από τότε η διακήρυξη ότι η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού έχει ιδρυθεί στους ουρανούς και ότι αυτοί πρέπει να πάρουν τη στάση τους σταθερά με το μέρος της ουράνιας βασιλείας και να κηρύξουν «τούτο το ευαγγέλιον της Βασιλείας» παγκόσμια. Αυτή η αναγγελία των καλών νέων διασαλπίστηκε σαν με σάλπιγγα στις κατευθύνσεις των «τεσσάρων ανέμων». Έχει ακουστεί από το ένα άκρο των ουρανών μέχρι το άλλο.

78. (α) Ειδικά με ποιες ευκαιρίες έχει γίνει φανερή σε όλους τους ανθρώπους αυτή η σύναξη από τους αγγέλους των «εκλεκτών»; (β) Ποιοι, ιδιαίτερα, κατανοούν καλά αυτή τη σύναξη και έχουν ενεργήσει;

⁷⁸ Σύμφωνα με την πρόσκληση της ‘φωνής της μεγάλης σάλπιγγας’ οι ουράνιοι άγγελοι που υπηρετούν τον Γιο του ανθρώπου στην παρουσία του συνάγουν τους «εκλεκτούς» του από όλα τα μέρη της γήινης σφαίρας. Αυτή η σύναξη είναι φανερή ώστε την βλέπουν όλοι οι άνθρωποι, ειδικά στις μεγάλες συνελεύσεις που έχουν γίνει ως τώρα αρχίζοντας με τη γενική συνέλευση του Διεθνούς Συλλόγου των Σπουδαστών της Γραφής στις 1-8 Σεπτεμβρίου 1919, μέχρι τις διεθνείς συνελεύσεις με θέμα «Αύξηση της Βασιλείας» που έγιναν από τους μάρτυρες του Ιεχωβά σ’ ολόκληρη τη γη στη διάρκεια του έτους 1984. Ιδιαίτερα ο «πολύς όχλος» έχει πλήρη συναίσθηση της σύναξης των «εκλεκτών» από τους αγγέλους στη διάρκεια της παρουσίας του Χριστού, και γι’ αυτό και αυτοί παίρνουν τη στάση τους με το μέρος της Μεσσιανικής βασιλείας του Ιεχωβά και συγκεντρώνονται και εργάζονται μαζί με τους συναγμένους «εκλεκτούς».

79. Ποια έκφραση συναισθημάτων από τις γήινες φυλές πλησιάζει όπως είναι φανερό από την εκπλήρωση της προφητείας του Ιησού μέχρι τώρα;

⁷⁹ Από τη μέχρι τώρα εκπλήρωση της προφητείας του Ιησού σχετικά με τη «συντέλεια του αιώνος», οι μαθητές του γνωρίζουν ότι είναι πολύ κοντά ο καιρός οπότε «θέλουσι θρηνήσει πάσαι αι φυλαί της γης» γι’ αυτά που θα βλέπουν να τους απειλούν και τα οποία θα γίνονται από τον δοξασμένο Γιο του ανθρώπου.

ΕΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΟΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΓΓΥΤΗΤΑΣ

80. Ποια παρατήρηση του Ιησού σ’ αυτό το κρίσιμο σημείο της προφητείας του πρέπει να προσέξουμε για να γνωρίζουμε ότι η «μεγάλη θλίψη» είναι επικίνδυνα κοντά;

⁸⁰ Δεν είναι αναγκαίο να γνωρίζουμε τη μέρα και την ώρα του ακριβούς έτους που η «μεγάλη θλίψη» θα ξεσπάσει εναντίον ολόκληρου αυτού του ‘συστήματος πραγμάτων’. Για να γνωρίζουμε ότι αυτό είναι τώρα επικίνδυνα κοντά, το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να δώσουμε προσοχή σ’ αυτά που είπε ο Ιησούς σ’ αυτό το κρίσιμο σημείο της προφητείας του: «Από δε της συκής μάθετε την παραβολήν. Όταν ο κλάδος αυτής γίνη ήδη απαλός και εκβλαστάνη τα φύλλα, γνωρίζετε ότι πλησιάζει το θέρος· ούτω και σεις, όταν ίδητε πάντα ταύτα, εξεύρετε ότι πλησίον είναι επί τας θύρας. Αληθώς σας λέγω, δεν θέλει παρέλθει η γενεά αύτη, εωσού γίνωσι πάντα ταύτα. Ο ουρανός και η γη θέλουσι παρέλθει, οι δε λόγοι μου δεν θέλουσι παρέλθει».—Ματθαίος 24:32-35.

81. Από ποια απόδειξη μπορούμε εμείς αυτής της γενιάς να γνωρίζουμε ότι το «σημείο» που προειπώθηκε από τον Ιησού πλησιάζει να συμπληρωθεί;

⁸¹ Πόσο περισσότερα χρειαζόμαστε, εμείς αυτής της γενιάς που είδε το ξέσπασμα του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου το 1914, να δούμε από την εκπλήρωση της προφητείας του Ιησού για να γνωρίζουμε ότι ‘αυτός είναι στις θύρες’; Πόσο περισσότερες αποδείξεις θα θέλαμε; Δεν έχουμε αφεθεί σε βασανιστική άγνοια για τη σημασία των γεγονότων που συμβαίνουν στη γη από το τέλος των Καιρών των Εθνών το 1914. Σαν νοήμονα άτομα, που μελετούν τη Βίβλο με κατανόηση, είμαστε πεπεισμένοι ότι η συμπλήρωση του ‘σημείου της παρουσίας του [Χριστού] και της συντέλειας του συστήματος πραγμάτων’ πλησιάζει.—Ματθαίος 24:3.

82. Πώς είπε ο Ιησούς ότι πρέπει να αντιδράσουμε στα παγκόσμια γεγονότα στη διάρκεια της παρουσίας του;

⁸² Μήπως αυτό μας φέρνει κατάθλιψη; Μήπως αυτό αφαιρεί όλη μας τη χαρά για να ζούμε τώρα; Δε θα πρέπει να αισθανόμαστε έτσι, ούτε και αισθανόμαστε έτσι. Γιατί ο Ιησούς είπε στους μαθητές του πώς θα πρέπει να αντιδράσουν απέναντι στα παγκόσμια γεγονότα στη διάρκεια της αόρατης παρουσίας του, λέγοντας: «Και θέλουσιν είσθαι σημεία εν τω ηλίω και τη σελήνη και τοις άστροις, και επί της γης στενοχωρία εθνών εν απορία, και θέλει ηχεί η θάλασσα και τα κύματα, οι άνθρωποι θέλουσιν αποψυχεί εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην· διότι αι δυνάμεις των ουρανών θέλουσι σαλευθή. Και τότε θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον εν νεφέλη μετά δυνάμεως και δόξης πολλής. Όταν δε ταύτα αρχίσωσι να γίνωνται, ανακύψατε και σηκώσατε τας κεφαλάς σας, διότι πλησιάζει η απολύτρωσίς σας».—Λουκάς 21:25-28.

83. Έτσι ποιο πράγμα δεν είναι καιρός τώρα να κάνουν οι «εκλεκτοί» και ο «πολύς όχλος», και τι προμηνύει γι’ αυτούς η απελευθέρωση;

⁸³ Έχουμε δει εμείς οι άνθρωποι αυτής της γενιάς ‘να γίνονται ταύτα’; Έχουμε δει ‘ταύτα’ να συμβαίνουν σ’ όλες τις δεκαετίες από το 1914 μ.Χ.; Αφού τα έχουμε δει αυτά, δεν υπάρχει κανένας λόγος να έχουμε καμφθεί από τη διεθνή «αγωνία». Δεν υπάρχει λόγος να κυρτώνουμε πια τις ράχες μας κάτω από θρησκευτική υποδούλωση που επιβλήθηκε από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, περιλαμβανομένου και του Χριστιανικού κόσμου. Αυτός είναι καιρός να ‘ανακύψουμε’ σαν ελεύθεροι λάτρεις του Ύψιστου Θεού, του Κυρίαρχου Ιεχωβά. Δεν είναι πια καιρός για μας να έχουμε σκυμμένα με απελπισία τα κεφάλια μας. Είναι καιρός να σηκώσουμε τα κεφάλια μας προς τον ουρανό και να δούμε μέσα στο διαφωτιστικό φως των Αγίων Γραφών που περιέχουν την προφητεία του Ιησού, τις αποδείξεις ενός εξαιρετικά ελπιδοφόρου μέλλοντος για την ανθρωπότητα. Η σημασία αυτών των αποδείξεων είναι αλάθητη: Η απελευθέρωση έφθασε! Αυτό σημαίνει τόσο για τους «εκλεκτούς» του Θεού όσο και για τον «πολύ όχλο» των συντρόφων τους λάτρεων επιβίωση από τη «μεγάλη θλίψη» που είναι ακριβώς μπροστά μας. Όταν κάτω από θεία διαφύλαξη βγούμε από εκείνη τη «μεγάλη θλίψη», θα αφήσουμε πίσω τα ερείπια αυτού του παρόντος θανατηφόρου συστήματος πραγμάτων που δεν μπορεί να επιδιορθωθεί. Μπροστά μας ανοίγεται ένδοξα το νέο σύστημα πραγμάτων του Θεού!

[Υποσημειώσεις]

a Τα εδάφια Δανιήλ 9:26, 27 λένε: «Και μετά τις εξήντα δύο εβδομάδες, θα κοπεί ο Μεσσίας, μολονότι δεν υπάρχει έγκλημα σ’ αυτόν· και αυτός, με τον άρχοντα που έρχεται, θα καταστρέψει την πόλη και το αγιαστήριο. Θα καταστραφούν με κατακλυσμό, και ακόμη ως το τέλος του πολέμου που είναι καθορισμένος . . . , με αφανισμούς. Τώρα μία εβδομάδα θα επιβεβαιώσει μια διαθήκη για πολλούς και στο μισό εκείνης της εβδομάδας θα αφαιρεθεί η θυσία Μου και η σπονδή. Και πάνω στο ναό θα είναι ένα βδέλυγμα ερήμωσης, και στο τέλος ενός καιρού, θα τεθεί τέλος σ’ εκείνη την ερήμωση».—Η Βίβλος των Εβδομήκοντα, από τον Τσαρλς Τόμσον.

b Βλέπε Πόλεμοι των Ιουδαίων, του Ιώσηπου, Βιβλίο ΙΙ, Κεφάλαιο ΙΘ΄, τμήματα 1-7.

c Παράβαλε με Σκοπιά της 1ης Μαρτίου 1971, σελίδα 150, παραγράφους 30, 31. Αφού όπως είπε ο Ιησούς, στην ίδια προφητεία στο Ματθαίος 24:36, κανένα πλάσμα δεν ήξερε «την ημέραν και την ώραν» που αυτός θα ερχόταν να καταστρέψει αυτό το σύστημα πραγμάτων, κανείς δεν μπορούσε να πει πόσο γρήγορα μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ σήμαινε η έκφραση «ευθύς μετά». Εμείς, που ζούμε δεκαεννέα αιώνες αργότερα, μπορούμε να εκτιμήσουμε πώς εκείνη η σύντομη έκφραση γεφύρωσε μια τόσο μακρά περίοδο χρόνου. Παρατηρούμε ότι το παράλληλο εδάφιο στην αφήγηση του Μάρκου δε χρησιμοποιεί το επίρρημα «ευθύς» πριν από την πρόθεση «μετά».—Μάρκος 13:24.