Βλέποντας το «Σημείον» με Κατανόηση
«Και ενώ εκάθητο επί του όρους των Ελαιών, προσήλθον προς αυτόν οι μαθηταί κατ’ ιδίαν, λέγοντες· Ειπέ προς ημάς πότε θέλουσι γίνει ταύτα, και τι το σημείον της παρουσίας σου και της συντελείας του αιώνος;»—ΜΑΤΘΑΙΟΣ 24:3.
1. Γιατί δεν είναι τυχαία τα παγκόσμια συγκλονιστικά γεγονότα από το 1914, και τι τον ρώτησαν οι μαθητές τον Ιησού;
ΤΑ παγκόσμια συγκλονιστικά γεγονότα από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο του 1914–18 δεν είναι τυχαία. Είχαν προλεχθεί από τον Ιησού Χριστό 19 αιώνες πριν. Είχε πει στους μαθητές τους για πολλά καταπληκτικά πράγματα που θα έρχονταν και γι’ αυτό το λόγο τον ρώτησαν: «Ειπέ προς ημάς πότε θέλουσι γίνει ταύτα, και τι το σημείον της παρουσίας σου και της συντελείας του αιώνος;»—Ματθαίος 24:3.
2. Γιατί οι απόστολοι ήθελαν να γνωρίζουν περισσότερα από το τι θα συνέβαινε πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ.;
2 Εκείνοι οι απόστολοι ήθελαν να γνωρίζουν περισσότερα απ’ όσα θα συνέβαιναν μεταξύ εκείνου του καιρού και της καταστροφής της Ιερουσαλήμ. Ο Ιησούς δεν επανήλθε είτε με ορατό τρόπο είτε αόρατο σ’ εκείνη την καταστροφική περίσταση. Ούτε τελείωσε με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. το σύστημα πραγμάτων που υπήρχε από τον Κατακλυσμό. Στην πραγματικότητα, ‘το σημείο της [αόρατης] παρουσίας [του Ιησού] και της συντέλειας του συστήματος πραγμάτων’ επρόκειτο να εμφανιστεί πολύ μετά την επίγεια ζωή των αποστόλων του.
3. (α) Τι δείχνει ότι ‘τα καλά νέα της βασιλείας’ δεν είχαν κηρυχθεί από τις θρησκείες του Χριστιανικού κόσμου στη διάρκεια της αποστασίας μετά από τους αποστόλους; (β) Θα αποτύχει η Βασιλεία του Θεού όταν αποτύχουν τα Ηνωμένα Έθνη;
3 Μέσω προφητικών παραβολών σχετικά με τη Βασιλεία του Θεού, ο Ιησούς είχε πει στους αποστόλους του για τη θρησκευτική ανταρσία που επρόκειτο να λάβει χώρα μετά την επιστροφή του στον ουρανό και το θάνατό τους. Στη διάρκεια όλου αυτού του χρόνου εκείνης της αποστασίας, θα υπήρχε κανένα παγκόσμιο κήρυγμα ‘των καλών νέων της βασιλείας’; (Ματθαίος 24:14) Βέβαια όχι από τις θρησκείες του Χριστιανικού κόσμου, δεδομένου ότι τον Δεκέμβριο του 1918 το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο των Εκκλησιών του Χριστού στην Αμερική χαιρέτισε την Κοινωνία των Εθνών που τότε είχε προταθεί σαν «την πολιτική έκφραση της Βασιλείας του Θεού στη γη». Ωστόσο, παρά τη θρησκευτική εκείνη υποστήριξη, η Κοινωνία των Εθνών απέτυχε κατά την έκρηξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου το 1939. Αλλά μ’ εκείνη την αποτυχία μήπως απέτυχε η αληθινή Βασιλεία του Θεού; Όχι! Ούτε θα αποτύχει όταν ο διάδοχος της Κοινωνίας των Εθνών, τα Ηνωμένα Έθνη, αποτύχουν πολύ σύντομα. Μάλλον, εκείνη η θεία Βασιλεία θα καταστρέψει τα Ηνωμένα Έθνη, άσχετα με το πόσοι ουράνιοι άγγελοι μπορεί να χρειαστούν για να το κάνουν αυτό!
4. Γιατί επρόκειτο να είναι μέρος του «σημείου» το κήρυγμα της Βασιλείας;
4 Όλα τα προηγούμενα μας βοηθούν να καταλάβουμε καλύτερα το σπουδαίο αυτό γεγονός: Ο Ιησούς σε απάντηση των ακολούθων του οι οποίοι ζήτησαν κάποιο «σημείον» είπε: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει ελθεί το τέλος». (Ματθαίος 24:14) Αυτό δείχνει ότι ένα παγκόσμιο έργο κηρύγματος της Βασιλείας θα ήταν μέρος του σύνθετου «σημείου» που θα χαρακτήριζε ‘τη συντέλεια του συστήματος πραγμάτων’. Θα ήταν επίσης μια ορατή απόδειξη της αόρατης «παρουσίας» του Ιησού Χριστού. Ο τρόπος με τον οποίο ο Ιησούς τοποθέτησε τη σειρά των γεγονότων πριν από την προφητεία του για το έργο κηρύγματος της Βασιλείας είναι αξιοσημείωτος. Εν μέρει είπε:
5. Ποια είναι μερικά χαρακτηριστικά του «σημείου» που ανέφερε ο Ιησούς προτού προείπει το παγκόσμιο κήρυγμα της Βασιλείας;
5 «Θέλετε δε ακούσει πολέμους και φήμας πολέμων· προσέχετε μη ταραχθήτε· επειδή πάντα ταύτα πρέπει να γίνωσιν, αλλά δεν είναι έτι το τέλος. Διότι θέλει εγερθή έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν, και θέλουσι γίνει πείναι και λοιμοί και σεισμοί κατά τόπους. . . . Και επειδή θέλει πληθυνθή η ανομία, η αγάπη των πολλών θέλει ψυχρανθή. Ο δε υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή».—Ματθαίος 24:6-13.
6. Γιατί τα χαρακτηριστικά του «σημείου» δεν είναι απλώς μια συνέχεια προηγούμενων γεγονότων;
6 Πραγματικά, υπήρξαν πόλεμοι, πείνες, σεισμοί, και λοιμοί διά μέσου των αιώνων της Κοινής μας Χρονολογίας μέχρι το 1914. (Λουκάς 21:11) Ωστόσο, δεν υπήρξε τίποτα που να συγκριθεί με αυτό που έχει λάβει χώρα από τότε που τελείωσαν οι Καιροί των Εθνών εκείνο το βαρυσήμαντο έτος. Ο διεθνής ανταγωνισμός που εγέρθηκε απροσδόκητα το καλοκαίρι του 1914 εξελίχθηκε σε μια μιλιταριστική συμπλοκή στην οποία τελικά 28 έθνη πήραν μέρος. Μαζί με αυτή την ανθρώπινη αναστάτωση ήρθαν και οι σεισμοί. Υπήρξαν πείνες, ή λιμοί, και το τελευταίο έτος εκείνου του παγκόσμιου πολέμου ήρθε σαν κλέφτης ο λοιμός που ονομάστηκε Ισπανική γρίπη και που αφαίρεσε τη ζωή περισσοτέρων από 20.000.000 ανθρώπων. Όλα αυτά δεν ήταν απλώς μια συνέχιση των γεγονότων που συνέβαιναν πριν. Ήταν η αρχή μιας σειράς γεγονότων που αποτελούσαν ένα «σημείον» ότι αυτό το σύστημα πραγμάτων βρίσκεται στον προειπωμένο ‘καιρό του τέλους’. (Δανιήλ 12:4) Το τελευταίο βιβλίο της Βίβλου—Η Αποκάλυψις—το βεβαιώνει αυτό.
7. Γιατί γράφτηκε το βιβλίο της Αποκάλυψης, και τι θα σήμαιναν τα πολλά πράγματα που ‘παρουσιάστηκαν με σημεία’;
7 Ο απόστολος Ιωάννης, που έλαβε την Αποκάλυψη, πήρε την εντολή να τη γράψει για έναν ειδικό σκοπό. Ποιο σκοπό; Αυτόν: «Να δείξει εις τους δούλους αυτού [του Θεού] όσα πρέπει να γίνωσι ταχέως». Και στο τέλος της Αποκάλυψης ο Κύριος Ιησούς Χριστός λέει: «Ναι, έρχομαι ταχέως». Και σ’ αυτό, ο Ιωάννης απαντάει: «Αμήν, ναι έρχου, Κύριε Ιησού». Έτσι πολλά πράγματα που ‘παρουσιάστηκαν . . . με σημεία’ θα έδειχναν, με την εμφάνισή τους στην ιστορία, ότι ζούμε ‘στον καιρό του τέλους’ αυτού του συστήματος πραγμάτων. (Αποκάλυψις 1:1· 22:20) Ναι, θα ήταν βοηθητικό σε μας το να δούμε το σύνθετο «σημείον» με κατανόηση.
8. Ποιος είναι ο αναβάτης στον «λευκό ίππο», και πότε τον εξουσιοδότησε ο Θεός να προχωρήσει εναντίον των εχθρών του;
8 Στην Αποκάλυψη κεφάλαιο 6 παρουσιάζεται η αφήγηση ου έχει ονομαστεί ο καλπασμός των «τεσσάρων ιππέων της Αποκαλύψεως». Αυτός που εμφανίζεται πρώτος είναι ο αναβάτης του «λευκού ίππου», ο δοξασμένος Ιησούς Χριστός, που εξέρχεται για να πολεμήσει τους εχθρούς του. Αυτή η εντολή δόθηκε στον Ιησού από τον Θεό για να την εκτελέσει στο τέλος των Καιρών των Εθνών, όταν οι εχθροί του Ιησού στον ουρανό και στη γη θα έπρεπε να έχουν υποταχθεί στην κυριαρχία του.—Ψαλμός 2:1-12.
9. Τι εξεικονίζεται από τον αναβάτη (α) στον «κόκκινο» ίππο; (β) στον «μέλανα ίππο»; (γ) στον «ωχρό ίππο»;
9 Στον αναβάτη του δεύτερου «κόκκινου» ίππου που συμβολίζει διεθνή πόλεμο, σαν ένα στρατιωτικό όπλο, του δόθηκε «μεγάλη μάχαιρα». Στην τρίτη ανάβαση, «ένας μέλας ίππος», και πάνω του ένας αναβάτης που εξεικόνιζε την πείνα. Πώς το γνωρίζουμε αυτό; Επειδή είχε ζυγαριά με την οποία ζύγιζε τις προμήθειες των βασικών τροφών σε μεγάλες τιμές. Ο τέταρτος αναβάτης, σ’ έναν αρρωστημένο «ωχρό ίππο», εξεικόνιζε τον λοιμό, γιατί η αφήγηση λέει: «Και ο καθήμενος επάνω αυτού ωνομάζετο Θάνατος, και ο Άδης [ο τάφος] ηκολούθει μετ’ αυτού». Πραγματικά, σ’ αυτόν τον τέταρτο αναβάτη δόθηκε εξουσία να «θανατώση με ρομφαίαν» πολέμου «και με πείναν . . . και με τα θηρία της γης». Σημειώνουμε ωστόσο, ότι του δόθηκε επίσης εξουσία να κάνει θύματα για τον τάφο (Άδη) μέσω ‘θανατηφόρου λοιμού’.—Αποκάλυψις 6:1-8.
10. Τι επρόκειτο να συμβεί μετά από το άνοιγμα της πέμπτης και έκτης σφραγίδας, και τι θα έπρεπε να ομολογήσουν οι κάτοικοι της γης;
10 Αφού ο απόστολος Ιωάννης είδε εκείνες τις οράσεις των χαρακτηριστικών που σημείωναν ‘το τέλος του συστήματος πραγμάτων’, είδε το άνοιγμα της πέμπτης και έκτης σφραγίδας του προφητικού ρόλου. Σ’ εκείνο το σημείο, είδε μια όραση τρομερού φυσικού φαινομένου, αρχίζοντας με «μεγάλο σεισμό». Τελικά, οι κάτοικοι της γης υποχρεώθηκαν να ομολογήσουν: «Διότι ήλθεν η ημέρα η μεγάλη της οργής [του Ιεχωβά Θεού και του Ιησού Χριστού]». Το τέλος εκείνης της συμβολικής ημέρας του θυμού θα σήμαινε ότι το τέλος είχε έρθει τουλάχιστον για τους υποστηρικτές αυτού του κόσμου.—Αποκάλυψις 6:9-17.
Σύναξη των Επιδοκιμασμένων για Σωτηρία
11. Ποια εξεικόνιση χρησιμοποίησε ο Ιησούς για να δείξει τη βεβαιότητα αυτού που προείπε σχετικά με την «παρουσία του» και «τη συντέλεια του αιώνος»;
11 Δίνοντας το «σημείον» της «παρουσίας» του «και της συντελείας του αιώνος», ο Ιησούς είπε: «Από δε της συκής μάθετε την παραβολήν. Όταν ο κλάδος αυτής γίνη ήδη απαλός και εκβλαστάνη τα φύλλα, γνωρίζετε ότι πλησιάζει το θέρος· ούτω και σεις, όταν ίδητε πάντα ταύτα, εξεύρετε ότι πλησίον είναι επί τας θύρας. Αληθώς σας λέγω, δεν θέλει παρέλθει η γενεά αύτη, εωσού γίνωσι πάντα ταύτα. Ο ουρανός και η γη θέλουσι παρέλθει, οι δε λόγοι μου δεν θέλουσι παρέλθει».—Ματθαίος 24:32-35.
12, 13. (α) Τι δεν σήμαινε η Ιουδαϊκή εθνική συμφορά του 70 μ.Χ.; (β) Τίνος πράγματος ήταν προφητικός τύπος εκείνη η καταστροφή; (γ) Έτσι, τι προχώρησε να προφητεύσει ο Ιησούς σχετικά με τον ερχομό του;
12 Όταν οι Ρωμαίοι κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ και το ναό της το 70 μ.Χ. όπως είχε προείπει ο Ιησούς, αυτή η φοβερή θλίψη πάνω στους Ιουδαίους δεν έδειχνε ότι είχε έρθει για δεύτερη φορά και ότι είχε αρχίσει η αόρατη παρουσία του. (Ματθαίος 24:15-21) Αφού η Βίβλος χρησιμοποιεί την αρχαία Ιερουσαλήμ σαν ένα τύπο, η συγκλονιστική καταστροφή του 70 μ.Χ. ήταν πραγματικά ένας προφητικός τύπος. Έδειχνε σε μικρογραφία τι επρόκειτο να συμβεί σε παγκόσμια κλίμακα αφού θα τελείωναν οι Καιροί των Εθνών το 1914 και συνεπώς αφού θα είχε αρχίσει πραγματικά ο Ιησούς Χριστός την αόρατη παρουσία του. Γι’ αυτό ο Ιησούς είπε επίσης:
13 «Ευθύς δε μετά την θλίψιν των ημερών εκείνων ο ήλιος θέλει σκοτισθή και η σελήνη δεν θέλει δώσει το φέγγος αυτής, και οι αστέρες θέλουσι πέσει από του ουρανού και αι δυνάμεις των ουρανών θέλουσι σαλευθή. Και τότε θέλει φανή το σημείον του Υιού του ανθρώπου εν τω ουρανώ, και τότε θέλουσι θρηνήσει πάσαι αι φυλαί της γης και θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής. Και θέλει αποστείλει τους αγγέλους αυτού μετά σάλπιγγος φωνής μεγάλης, και θέλουσι συνάξει τους εκλεκτούς αυτού εκ των τεσσάρων ανέμων, απ’ άκρων ουρανών έως άκρων αυτών».—Ματθαίος 24:29-31.
14. Ποια συνθήκη (διαθήκη, ΜΝΚ) και θυσία αναφέρονται στον Ψαλμό 50:5;
14 Η προειπωμένη σύναξη εκείνων των «εκλεκτών» στη διάρκεια της συντέλειας αυτού του συστήματος πραγμάτων είναι σε εκπλήρωση της εντολής του Θεού: «Συναθροίσατέ μοι τους οσίους μου, οίτινες έκαμον μετ’ εμού συνθήκην (διαθήκη, ΜΝΚ) επί θυσίας». (Ψαλμός 50:5) Αφού ο Ιεχωβά την αποκαλεί ‘διαθήκη μου’, δεν θα μπορούσε να είναι μια αφιέρωση που κάνει ένα άτομο στον Θεό όταν γίνεται Χριστιανός και που θα την έκανε δεσμευτική με το να θυσιάσει τον εαυτό του. Όχι, η διαθήκη αυτή που έγινε μεταξύ του Ιεχωβά και των «οσίων» είναι η υποσχεμένη «νέα διαθήκη» του Θεού με τον οίκο του πνευματικού Ισραήλ. Η θυσία πάνω στην οποία η νέα διαθήκη βασίζεται είναι η θυσία του αντιλύτρου του «Υιού του ανθρώπου», του Ιησού Χριστού.—Ιερεμίας 31:31-34· Ματθαίος 24:30.
15. Ποιοι είναι οι «όσιοι», και σαν τι υπηρετούν τώρα στον κόσμο;
15 Οι «όσιοι» που λαμβάνονται στη νέα διαθήκη γίνονται πνευματικοί Ισραηλίτες. (Λουκάς 22:19, 20) Ο Θεός καλεί να λάβει χώρα η σύναξη για να εξετάσει εκείνους που έχουν συναχθεί, να επιδοκιμάσει τους όσιους και να απορρίψει εκείνους που δεν ζουν σύμφωνα με τους ισχυρισμούς τους ότι είναι στη διαθήκη του, τη νέα διαθήκη. (Ψαλμός 50:16) Από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι αποδείξεις είναι ότι ο Χριστιανικός κόσμος, που ισχυρίζεται ότι είναι στη νέα διαθήκη, δεν αποδείχθηκε ευπρόσδεκτος στον Ιεχωβά Θεό. Σε μεγάλη αντίθεση στέκεται ένα μικρό υπόλοιπο των πραγματικά αφιερωμένων, βαφτισμένων μαθητών του Μεσίτη της νέας διαθήκης, του Ιησού Χριστού. Έχουν αποδείξει ότι είναι πνευματικοί Ισραηλίτες. Αυτοί οι όσιοι υποστηρικτές της νέας διαθήκης είναι οι «εκλεκτοί» τους οποίους ο Γιος του ανθρώπου συνάγει στον εαυτό του μέσω των αγγέλων. Εκτελούν τις υποχρεώσεις τους της νέας διαθήκης, της ‘διαθήκης μου’, όπως την αποκαλεί ο Θεός. Λόγω της δραστηριότητάς τους υποστηρίζοντας τη Βασιλεία του Θεού υπό τον Ιησού Χριστό, έχουν γίνει ένα ‘σημείο’ σε όλο τον κόσμο.—Ησαΐας 8:18· Εβραίους 2:13, 14.
16. (α) Πότε έγινε μια πνευματική αφύπνιση για το υπόλοιπο των «οσίων»; (β) Στην παραβολή των δέκα παρθένων, ποιος είναι ο Νυμφίος, και ποιοι αποτελούν τη συμβολική του νύφη;
16 Για εκείνο το υπόλοιπο των «οσίων» έπρεπε να υπάρχει μια πνευματική αφύπνιση στη διάρκεια του πρώτου μέρους της «συντελείας του αιώνος». Αυτό ήταν ένα εξαιρετικό χαρακτηριστικό του «σημείου» που προείπε ο Ιησούς στη μεγάλη του προφητεία. Για το υπόλοιπο, ο καιρός εκείνης της αφύπνισης ήταν καιρός μεγάλης χαράς, μιας χαράς όμοιας με εκείνη των πέντε φρόνιμων, ή συνετών, παρθένων που αφυπνίσθηκαν από τη μεσονύκτια κραυγή: «Ιδού, ο νυμφίος έρχεται, εξέλθετε εις απάντησιν αυτού». (Ματθαίος 25:1-6) Εκείνη η χαρωπή αφύπνιση συνέβη την άνοιξη του 1919, όταν το χρισμένο υπόλοιπο άρχισε να συνέρχεται από τις επιδράσεις του παγκόσμιου διωγμού και της επέμβασης που είχαν δοκιμάσει στη διάρκεια της σκοτεινής περιόδου του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Ο Νυμφίος της παραβολής των δέκα παρθένων, είναι βέβαια, ο Ιησούς Χριστός, και η συμβολική του νύφη είναι η όσια εκκλησία των 144.000 μελών που πρόκειται να ενωθούν μαζί του στην ουράνια Βασιλεία. (Αποκάλυψις 14:1-4) Η Βιβλική χρονολογία και τα σύγχρονα αντίστοιχα δείχνουν ότι ο Νυμφίος Βασιλιάς ήρθε στον πνευματικό ναό την άνοιξη του 1918. Τότε άρχισε να ανασταίνει από τους νεκρούς τα πιστά μέλη της πνευματικής νύφης και να τους ενώνει στον εαυτό του στην ουράνια Βασιλεία. Σαν έκφραση του υπολοίπου της νύφης, που εξεικονίστηκε από τις φρόνιμες παρθένες, το εδάφιο Αποκάλυψις 19:7 λέει: «Ας χαίρωμεν και ας αγαλλιώμεθα και ας δώσωμεν την δόξαν εις αυτόν, διότι ήλθεν ο γάμος του Αρνίου, και η γυνή αυτού ητοίμασεν εαυτήν».
17. (α) Γιατί θα μπορούσε να χαρεί η τάξη των ‘φρόνιμων παρθένων’; (β) Τι έφεραν μαζί τους οι ‘φρόνιμες παρθένες’ και γι’ αυτό τι μπορούσαν να κάνουν;
17 Ναι, ο καιρός για την πνευματική αφύπνιση της τάξης των ‘φρόνιμων παρθένων’ και της από μέρους τους κατανόησης της σημασίας του «σημείου» που άρχισε να εμφανίζεται το 1914 ήταν αιτία μεγάλης χαράς. Τότε εφαρμόζονταν σ’ αυτούς τα λόγια: «Μακάριοι οι κεκλημένοι εις το δείπνον του γάμου του Αρνίου». (Αποκάλυψις 19:9) Στην παραβολή του Ιησού, οι πέντε φρόνιμες παρθένες έφεραν μαζί τους μια ποσότητα φωτιστικού λαδιού ώστε να μπορέσουν ν’ ανάψουν και πάλι τις λυχνίες τους κι έτσι να ενωθούν στην ευτυχισμένη γαμήλια πομπή με τις αναμμένες λυχνίες. Όταν έφτασε ο Νυμφίος, «αι έτοιμοι εισήλθον μετ’ αυτού εις τους γάμους, και εκλείσθη η θύρα».—Ματθαίος 25:1-10.
18. (α) Μετά από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το χρισμένο υπόλοιπο είχαν ακόμη αρκετή διαφώτιση του Λόγου του Θεού και το άγιο πνεύμα μέσα τους για να κάνουν ποιο πράγμα; (β) Τι ανακοινώθηκε στην πρώτη τους μεταπολεμική συνέλευση;
18 Σε αρμονία με την εικόνα των πέντε φρόνιμων παρθένων, το χρισμένο υπόλοιπο προχώρησε να δώσει μια λαμπρή και χαρούμενη υποδοχή στον ουράνιο Νυμφίο, για τον οποίο είχε έρθει ο χρόνος να νυμφευθεί την νύφη του την εκκλησία. Μετά από τις πνευματικά ταραχώδεις εμπειρίες τους στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, είχαν ακόμη αρκετή διαφώτιση του Λόγου του Θεού και το άγιο πνεύμα του μέσα τους σαν «επίγεια σκεύη» να αναζωπυρώσουν το έργο τους για διαφώτιση του ανθρώπινου γένους σχετικά με τη Βασιλεία του Θεού μέσω του Νυμφίου Βασιλιά. (2 Κορινθίους 4:7) Σύμφωνα μ’ αυτό, στις 1–8 Σεπτεμβρίου 1919, η τάξη των ‘φρόνιμων παρθένων’ είχαν την πρώτη τους διεθνή συνέλευση στο Σήνταρ Πόιντ του Οχάιο. Εκεί ανακοινώθηκε η πρόθεση για την έκδοση ενός νέου περιοδικού εκτός από τη Σκοπιά του Πύργου. Αυτό το νέο περιοδικό επρόκειτο να ονομαστεί Ο Χρυσούς Αιών, ένα περιγραφικό όνομα του είδους του αιώνα που θα απολαύσει στη διάρκεια της Χιλιετούς Βασιλείας του Νυμφίου Βασιλιά Ιησού Χριστού το αποκαταστημένο ανθρώπινο γένος. Εκείνο το περιοδικό εκδίδεται ακόμη, με το όνομα Ξύπνα!
19. (α) Πώς η τάξη των ‘φρόνιμων παρθένων’ έγινε ένα εξέχον χαρακτηριστικό του «σημείου» της «παρουσίας» του Ιησού; (β) Ποιοι είναι τώρα οι μακάριοι πάνω στη γη;
19 Λίγο καιρό μετά από εκείνη τη συνέλευση, κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος του Χρυσού Αιώνα—της 1ης Οκτωβρίου 1919. Με εκείνο το περιοδικό κι άλλες εκδόσεις της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά, η όσια τάξη ‘των παρθένων’ προχώρησαν στην αποστολή τους για διαφώτιση του κόσμου. Προχώρησαν στο μεταπολεμικό έργο του ‘κηρύγματος των καλών νέων της βασιλείας για μαρτυρία σε όλα τα έθνη’ προτού έρθει το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων. (Ματθαίος 24:14) Μ’ αυτόν τον τρόπο το χρισμένο υπόλοιπο, η τάξη των ‘φρόνιμων παρθένων’, έγινε ένα εξαιρετικό χαρακτηριστικό του σύνθετου «σημείου» που σημείωνε την αόρατη «παρουσία» του Ιησού σαν εξουσιοδοτημένου Βασιλιά και ‘τη συντέλεια του συστήματος πραγμάτων’. Εκείνο το διαφωτιστικό έργο είναι μια ακόμη απόδειξη ότι ‘ο καιρός του τέλους’ άρχισε στο τέλος των Καιρών των Εθνών το 1914. Ευτυχείς είναι όλοι εκείνοι που κατανοούν και βλέπουν αυτό το προειπωμένο χαρακτηριστικό του «σημείου» με όλη τη σημασία του!
Πώς Θα Απαντούσατε;
◻ Το κήρυγμα της Βασιλείας είναι χαρακτηριστικό τίνος πράγματος;
◻ Ποιον ή τι εξεικονίζει ο αναβάτης στον λευκό ίππο· στον κόκκινο ίππο· στον μέλανα ίππο· στον ωχρό ίππο;
◻ Ποιου πράγματος ήταν προφητικός τύπος η Ιουδαϊκή εθνική συμφορά του 70 μ.Χ.;
◻ Ποιοι αποτελούν την τάξη των ‘φρόνιμων παρθένων’, και γιατί μπορούν να χαίρονται;
[Εικόνα στη σελίδα 14]
‘Ειπέ προς ημάς, τι το σημείον της παρουσίας σου;’