Μετά απ’ Αυτές τις ‘Έσχατες Ημέρες’ η Μεσσιανική Βασιλεία του Θεού!

 1. Τι εννοεί η έκφρασις ‘έσχατες ημέρες’ σχετικά με τις ημέρες εκείνες; (β) Είχαν κάποιο τέλος οι ‘έσχατες ημέρες’ του Ιουδαϊκού συστήματος;

ΟΙ ΜΕΡΕΣ που λέγονται ‘έσχατες ημέρες’ πρέπει να έχουν ένα τέλος. Στην περίπτωσι των Ιουδαίων και του ανοικοδομημένου ναού στην Ιερουσαλήμ, οι ημέρες εκείνες τελείωσαν το έτος 70 μ.Χ. Αλλιώς, πώς θα ελέγοντο ‘έσχατες ημέρες’; Ιστορικά είχαν ένα τέλος. Ο Ιησούς, μιλώντας για εκείνες τις τελευταίες ημέρες του Ιουδαϊκού συστήματος πραγμάτων, είπε: «Τότε θέλει είσθαι θλίψις μεγάλη, οποία δεν έγεινεν απ’ αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει. Και αν δεν συνετέμνοντο αι ημέραι εκείναι, δεν ήθελε σωθή ουδεμία σαρξ· δια τους εκλεκτούς όμως θέλουσι συντμηθή αι ημέραι εκείναι.»—Ματθ. 24:21, 22· Μάρκ. 13:19, 20.

 2. (α) Ποιοι ήσαν οι ‘εκλεκτοί’ για τους οποίους συντομεύθηκε η ‘μεγάλη θλίψις’ στην Ιερουσαλήμ; (β) Ποια άποψις της εκπληρώσεως κάνει τα λόγια της προφητείας υπερβολικά;

² Όπως λέγεται, υπήρχαν 97.000 Ιουδαίοι στην Ιερουσαλήμ που επέζησαν από την πολιορκία και την ερήμωσι της ιερής πόλεως και του ναού της που είχε κτισθή από τον Βασιλιά Ηρώδη. Εν τούτοις, αυτοί δεν ήσαν οι ‘εκλεκτοί’ για τους οποίους συντομεύθηκε η ‘μεγάλη θλίψις.’ Αντιθέτως, οι εκλεκτοί αυτοί ήσαν οι Χριστιανοί, οι οποίοι, μετά την άρσι της πρώτης πολιορκίας το 66 μ.Χ., υπήκουσαν γρήγορα στη συμβουλή του Ιησού όπως αναφέρεται στα εδάφια Ματθαίος 24:16-20 και έφυγαν από την καταδικασμένη πόλι έξω από την επαρχία της Ιουδαίας. Όλα αυτά τότε ήσαν αρκετά κακά. Αλλά αν τα σχετικά λόγια του Ιησού στα εδάφια Ματθαίος 24:21, 22 και Μάρκος 13:19, 20 περιορίζωνται μόνο στο τέλος της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ., τότε η ομιλία του σχετικά μ’ αυτό γίνεται παράδοξη. Ασφαλώς αυτή δεν ήταν η μεγαλύτερη θλίψις που συνέβη ποτέ σε όλη την ανθρώπινη ιστορία που έχει γραφή.

 3. Όταν θεωρήσωμε την καταστροφή της αρχαίας Ιερουσαλήμ από ποια άποψι μπορούν να πάρουν τα λόγια του Ιησού τις ορθές διαστάσεις τους;

³ Τα περιγραφικά λόγια του Ιησού προσλαμβάνουν τις ορθές διαστάσεις τους μόνο όταν θεωρήσωμε την καταστροφή της Ιερουσαλήμ ως τυπική, δηλαδή σαν μια προαναλαμπή μιας μελλοντικής ακόμη και πρωτοφανούς ‘μεγάλης θλίψεως’, της καταστροφής του Χριστιανικού κόσμου, που ισχυρίζεται ότι έχει φθάσει να έχη χίλια εκατομμύρια μέλη. Η καταστροφή του αρχίζει με την καταστροφή όλης της αυτοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας. Λίγο μετά απ’ αυτή θα έλθη η καταστροφή όλων των κοσμικών στοιχείων που έχουν χωρισθή απ’ αυτή την παγκόσμια Βαβυλωνιακή αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας, αλλά χωρίς να είναι υπέρ της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού. Ο αριθμός των ανθρώπων που θα αφανισθή στη διάρκεια αυτής της ‘μεγάλης θλίψεως’ θα είναι πολύ μεγαλύτερος απ’ όλους εκείνους που καταστράφηκαν στον κατακλυσμό των ημερών του Νώε, δηλαδή στα έτη 2370-2369 π.Χ.

 4. (α) Στη διάρκεια ποιας περιόδου θα συνέβαιναν οι ‘πόλεμοι και οι φήμες πολέμων’ που προφήτευσε ο Ιησούς; (β) Τι δείχνει η ονομασία τους «αρχή ωδίνων;»

⁴ Στην προφητεία του Ιησού στο κατά Ματθαίον 24:4-22, οι ‘πόλεμοι και οι φήμες πολέμων’ για τους οποίους μίλησε ο Ιησούς περιωρίζοντο σε μια ιδιαίτερη χρονική περίοδο. Στην περίπτωσι του Ιουδαϊκού συστήματος πραγμάτων, για το οποίο ρώτησαν πρωτίστως οι μαθητές του, επρόκειτο για την περίοδο των ‘εσχάτων ημερών’ από το 29 ως το 70 μ.Χ. Αυτή η περίοδος χαρακτηρίσθηκε πραγματικά από «πολέμους και φήμας πολέμων» μαζί με πείνες, λοιμούς και σεισμούς. Χωρίς αμφιβολία οι Ιουδαίοι γεύθηκαν μερικά αποτελέσματα απ’ αυτά τα ολέθρια πράγματα. Αλλά ο Ιησούς είπε ότι αυτά θα ήσαν μόνο «αρχή ωδίνων.» (Ματθ. 24:8) Δεν θα ήσαν οι τελικές ωδίνες θανάτου.

 5. (α) Ωδήγησαν τα ολέθρια εκείνα πράγματα, που έγιναν τότε, στην ‘παρουσία’ του Χριστού και στη ‘συντέλεια του αιώνος’; (β) Επίσης, κηρύχθηκε η βασιλεία στο βαθμό που προελέχθη ή όχι, και γιατί;

⁵ Τα ολέθρια εκείνα πράγματα ωδήγησαν στο τέλος του Ιουδαϊκού συστήματος πραγμάτων στην Παλαιστίνη. Αλλά, όπως μπορούμε να δούμε σήμερα, δεν αποδείχθηκαν ότι ήσαν ‘το σημείον της παρουσίας [του Χριστού] και της συντέλειας του αιώνος,’ πράγματα που περιλαμβάνονταν στα ερωτήματα που είχαν θέσει οι μαθητές. (Ματθ. 24:3· Μάρκ. 13:4) Επίσης, στη διάρκεια των ‘εσχάτων ημερών’ του Ιουδαϊκού συστήματος, το κήρυγμα ‘τούτου του ευαγγελίου της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη’ έγινε κατ’ ανάγκη σε μια περιωρισμένη κλίμακα, επειδή οι κήρυκες της Βασιλείας ήσαν λίγοι και το κήρυγμα γινόταν κάτω από διωγμούς. (Ματθ. 24:9-14) Αλλά, φυσικά, όλος ο κόσμος ήταν ένας ανοιχτός αγρός γι’ αυτούς, διότι το κήρυγμα της Βασιλείας δεν θα περιωριζόταν μόνο στους περιτετμημένους Ιουδαίους. Μετά την ανάστασι του Ιησού από τους νεκρούς, οι μαθητές του ήσαν κάτω από την εντολή του να πορευθούν και να ‘μαθητεύσουν πάντα τα έθνη.’ (Ματθ. 28:19, 20) Ώστε, το κήρυγμα της Βασιλείας σε παγκόσμια κλίμακα επρόκειτο τότε να είναι μελλοντικό ακόμη, μετά το 70 μ.Χ.

 6. (α) Ποια πράγματα προελέχθησαν ότι θα συνέβαιναν μετά τη θλίψι στους Ιουδαίους τότε; (β) Γιατί οι ‘εκλεκτοί’ δεν ενώθηκαν με ‘όλες τις φυλές της γης’ στο θρήνο τους;

⁶ Ο Ιησούς, αναφερόμενος στη ‘μεγάλη θλίψι’ της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ., προχώρησε και είπε για πράγματα που θα εγίνοντο ακόμη «ευθύς μετά την θλίψιν των ημερών εκείνων.» (Ματθ. 24:29) Επρόκειτο να φανή «το σημείον του Υιού του ανθρώπου»· επίσης, ένας θρήνος, όχι μόνο από μέρους των διασκορπισμένων 12 φυλών των φυσικών Ιουδαίων, αλλά και από μέρους ‘όλων των φυλών της γης.’ Επίσης, θα συμπληρωνόταν η σύναξις όλων των ‘εκλεκτών.’ Αυτοί οι ‘εκλεκτοί’ δεν θα ενώνονταν με ‘όλες τις φυλές της γης’ στο θρήνο για την επικείμενη παγκόσμια συμφορά. Θα χαίρονταν μάλλον παρά θα θρηνούσαν, για το «σημείον του Υιού του ανθρώπου» που θα φαινόταν στον ουρανό. (Ματθ. 24:30, 31) Θα χαίρονταν που θα είχαν στοιχεία ότι ευρίσκοντο στις ‘έσχατες ημέρες’ του παλαιού παγκόσμιου συστήματος. Από το θλιβερό εκείνο έτος 1914 μ.Χ., το έτος του πρώτου παγκόσμιου πολέμου της ανθρωπότητος, έχομε αυτά τα στοιχεία σε συντριπτικό βαθμό.

 7. Μετά το τέλος των ‘εσχάτων ημερών’ του παγκόσμιου συστήματος πραγμάτων, τι πρέπει να αναμένεται, σύμφωνα με την Κυριακή Προσευχή;

⁷ Οι ‘έσχατες ημέρες’ των πάντων πρέπει να ακολουθηθούν από κάτι άλλο. Τι θα ακολουθήση τις ‘έσχατες ημέρες’ αυτού του παλαιού παγκόσμιου συστήματος πραγμάτων; Άσχετα με τι οραματίζονται οι κοσμικοί προγνώστες για την κατάστασι της γης μετά από ένα αναμενόμενο τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά προβλέπουν τη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού, εκείνη για την οποία ο Ιησούς δίδαξε τους μαθητές του να προσεύχωνται στην Κυριακή Προσευχή.—Ματθ. 6:9, 10.

 8. Γιατί οι Χριστιανοί εξακολουθούν ν’ απευθύνουν την Κυριακή Προσευχή παρά τα όσα έγραψε ο Παύλος περίπου το 60-61 μ.Χ. στους Κολοσσαείς 1:13;

⁸ Εμείς απευθύνομε ακόμη αυτή την προσευχή άσχετα με το τι έγραψε ο απόστολος Παύλος στην επιστολή προς Κολοσσαείς 1:13, περίπου το 60-61 μ.Χ. Τότε έγραψε: «Όστις [ο ουράνιος Πατήρ] ηλευθέρωσεν ημάς εκ της εξουσίας του σκότους και μετέφερεν εις την βασιλείαν του αγαπητού αυτού Υιού.» Τα λόγια αυτά αναφέρονται σε μια πνευματική βασιλεία στην οποία οι Χριστιανοί των Κολοσσών, ενόσω ήσαν ακόμη εν σαρκί εδώ στη γη, σε μια θρησκευτικά σκοτεινή πόλι της Μικράς Ασίας, είχαν μεταφερθή. Χωρίς αμφιβολία, η πνευματική εκείνη κατάστασίς τους στη γη κάτω από τη διακυβέρνησι του Σατανά του Διαβόλου δεν αποτελούσε την εκπλήρωσι της Προσευχής του Κυρίου: «Πάτερ . . . αγιασθήτω το όνομά σου, ελθέτω η βασιλεία σου.» (Λουκ. 11:2· Ματθ. 6:9, 10) Για να δοθή πλήρης απάντησις σ’ εκείνη την προσευχή, έπρεπε να γίνη η ενθρόνισις του αγαπητού Υιού του Θεού που θα ενεργούσε σαν κάτι περισσότερο από μια πνευματική βασιλεία πάνω στους επίγειους μαθητές του.

Ο Μεσσιανικός Βασιλεύς και οι Όμοιοι με Πρόβατα Υπήκοοί του

9, 10. (α) Στην παραβολή των προβάτων και των εριφίων, με ποια έννοια αναφέρθηκε ο Ιησούς στη βασιλεία του; (β) Μετά την εκπλήρωσι τίνος πράγματος από τον Ιησού θα γινόταν αυτό το διαχωριστικό έργο, και τι θα εσήμαινε αυτή η εκπλήρωσις;

⁹ Ο Ιησούς, στην προφητεία του σχετικά με ‘συντέλεια του αιώνος’, αναφέρθηκε στη βασιλεία του με μια πλήρη έννοια. Σύμφωνα με την αφήγησι του απόστολου Ματθαίου, ο Ιησούς τελείωσε την προφητεία του δίνοντας μια παραβολή συμβολικών προβάτων και εριφίων. Στα εδάφια Ματθαίος 25:31, 32 άρχισε την παραβολή λέγοντας: «Όταν δε έλθει ο Υιός του ανθρώπου εν τη δόξη αυτού και πάντες οι άγιοι άγγελοι μετ’ αυτού, τότε θέλει καθήσει επί του θρόνου της δόξης αυτού, και θέλουσι συναχθή έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη, και θέλει χωρίσει αυτούς [όχι κατά έθνη] απ’ αλλήλων, ως ο ποιμήν χωρίζει τα πρόβατα από των εριφίων.» Αυτό γίνεται μετά την έξωσι του Σατανά του Διαβόλου και των δαιμόνων του από την ουράνια θέσι τους και τα προνόμιά τους στα γειτονικά μέρη της γης από τον ενθρονισμένο Βασιλέα Ιησού Χριστό. Όλα αυτά γίνονται όπως εξεικονίσθηκαν προφητικά στα εδάφια Αποκάλυψις 12:5-9. Ως προς το τι σημαίνει αυτή η εκπλήρωσις, διαβάζομε:

¹⁰ «Και [εγώ, ο Ιωάννης] ήκουσα φωνήν μεγάλην λέγουσαν εν τω ουρανώ· Τώρα έγεινεν η σωτηρία και η δύναμις και η βασιλεία του Θεού ημών και η εξουσία του Χριστού αυτού, διότι κατερρίφθη ο κατήγορος των αδελφών ημών, ο κατηγορών αυτούς ενώπιον του Θεού ημών ημέραν και νύκτα. Και αυτοί ενίκησαν αυτόν δια το αίμα του Αρνίου και δια τον λόγον της μαρτυρίας αυτών, και δεν ηγάπησαν την ψυχήν αυτών μέχρι θανάτου. Δια τούτο ευφραίνεσθε οι ουρανοί και οι κατοικούντες εν αυτοίς· ουαί εις τους κατοικούντας την γην και την θάλασσαν, διότι κατέβη ο διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει.»—Αποκ. 12:10-12.

11. (α) Σύμφωνα με τα γεγονότα, πότε άρχισαν το ξεκίνημά τους οι «τέσσαρες ιππείς της Αποκαλύψεως»; (β) Με ποια περιωρισμένη περίοδο που προείπε στην προφητεία του ο Ιησούς για τις ‘έσχατες ημέρες’ αντιστοιχεί η πολεμική μας περίοδος από το 1914;

¹¹ Ποιος πληροφορημένος άνθρωπος μπορεί να αρνηθή ότι αυτές οι έκτακτες «ουαί εις . . . την γην και την θάλασσαν» δεν χαρακτήρισαν τον 20ό μας αιώνα από το 1914, το έτος στο οποίο, σύμφωνα με όλα τα στοιχεία, οι λεγόμενοι «τέσσαρες ιππείς της Αποκαλύψεως» άρχισαν το ξεκίνημα τους; (Βλέπε Αποκάλυψις 6:1-8.) Αυτό πρέπει να είναι ένα αλάθητο «σημείο ότι το 1914 άρχισαν οι ‘έσχατες ημέρες’ αυτού του παγκόσμιου συστήματος πραγμάτων και ότι έχομε εισέλθει στη ‘συντέλεια του αιώνος.’ Ασφαλώς, επίσης, από τον καιρό της εξώσεως του Σατανά του Διαβόλου και των δαιμόνων του από τον ουρανό, άρχισαν οι ‘έσχατες ημέρες’ γι’ αυτούς προτού ριφθούν στην άβυσσο πριν από τη 1.000-ετή βασιλεία του Μεσσία Ιησού. (Αποκ. 20:1-3, 7) Είναι φανερό ότι ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος του 1914 και ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος του 1939 και η πληθώρα των πολέμων που ακολούθησαν από το 1945 σε όλη τη γη αποτελούν ένα σύγχρονο παράλληλο των ‘πολέμων και φημών πολέμων’ (μαζί με τις πείνες, τους λοιμούς και σεισμούς) που είπε ο Ιησούς ότι θα έκαναν τα έτη 29 ως 70 μ.Χ. τις ‘έσχατες ημέρες’ του Ιουδαϊκού συστήματος πραγμάτων που περιεστρέφετο γύρω από την Ιερουσαλήμ και τον ανοικοδομημένο ναό της.

12. Αν, το 70 μ.Χ. η Ιερουσαλήμ δεν υπέστη τα όσα προείπε ο Ιησούς στα εδάφια Ματθαίος 24:21, 22, τι θα λεχθή για κείνο στο οποίο κατευθύνεται το παγκόσμιο σύστημα πραγμάτων σήμερα;

¹² Η φρικτή θλίψις που συνέβη στην Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. ήταν πολύ μικρότερη από κείνο που περιέγραψε ο Ιησούς στην προφητεία του στα εδάφια Ματθαίος 24:21, 22. Αλλά, σήμερα, η αντιτυπική Ιερουσαλήμ (ο Χριστιανικός κόσμος) ναι, ολόκληρη η παγκόσμια αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας, ολόκληρο το παγκόσμιο σύστημα πραγμάτων, κατευθύνεται προς τη ‘μεγάλη θλίψι οποία δεν έγεινεν απ’ αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει.’ Δεν είναι παράδοξο, λοιπόν, που βλέπομε να εκπληρώνεται η προφητεία που είπε ο απόστολος Παύλος το 65 μ.Χ. περίπου και κατέγραψε στην επιστολή 2 Τιμόθεον 3:1: «Γίνωσκε δε τούτο, [Τιμόθεε] ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί.»

ΤΕΛΙΚΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΣ!

13. Σύμφωνα με το εδάφιο Αποκάλυψις 12:11, ποιο άλλο χαρακτηριστικό της προφητείας του Ιησού θα έκανε να εξέχη η συντέλεια του αιώνος;

¹³ Σύμφωνα με το εδάφιο Αποκάλυψις 12:11, μετά την έξωσι του Σατανά του Διαβόλου από τον ουρανό, οι Χριστιανοί τους οποίους κατηγορούσε «ενίκησαν αυτόν . . . δια τον λόγον της μαρτυρίας αυτών.» Η εκπλήρωσις τούτου υπήρξε άλλο ένα χαρακτηριστικό που ο Ιησούς είπε ότι θα έκανε να εξέχη η ‘συντέλεια του αιώνος.’ Ποιο χαρακτηριστικό; «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθ. 24:14) Αυτό προηγείται του τέλους των ‘εσχάτων ημερών.’

14. Πώς αυτή η επίδοσις μαρτυρίας για τη Βασιλεία υπερέβη εκείνη που έγινε στις ‘έσχατες ημέρες’ του Ιουδαϊκού συστήματος πραγμάτων;

¹⁴ Αυτή η μαρτυρία, που δόθηκε από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά από το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου στις 11 Νοεμβρίου 1918, υπερέβη κατά πολύ τη διεθνή μαρτυρία που δόθηκε στη διάρκεια των ‘εσχάτων ημερών’ του Ιουδαϊκού συστήματος πραγμάτων στα έτη 29 ως 70 μ.Χ. Εκείνο τον καιρό η μαρτυρία είχε δοθή στην Ασία, την Ευρώπη και την Αφρική. Σήμερα δεν έχει δοθή μόνο σ’ αυτές τις ηπείρους, αλλά και στη Βόρειο και Νότιο Αμερική, στην Αυστραλία και στα νησιά του Ειρηνικού Ωκεανού, δηλαδή σε όλη τη γη.

15. Για να υποτιμήσουν αυτό το γεγονός τι μπορεί να λέγουν οι εμπαίκτες για τους ιεραποστόλους του Χριστιανικού κόσμου στους περασμένους αιώνες;

¹⁵ Οι εμπαίκτες αυτού του έργου μπορεί να υποτιμούν αυτή την εκπλήρωσι και να τονίζουν πολύ ότι οι ιεραπόστολοι του Χριστιανικού κόσμου στη διάρκεια των περασμένων αιώνων είχαν πάει σε όλα αυτά τα μέρη προτού ακόμη εμφανισθούν οι Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά. Αυτό είναι αλήθεια! Αλλά η μαρτυρία της Βασιλείας από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, από το 1914 ήταν κάτι πολύ διαφορετικό απ’ ότι κήρυξαν οι ιεραπόστολοι του Χριστιανικού κόσμου πριν από το 1914 και μετά απ’ αυτό.

16, 17. (α) Με τι τρόπο δόθηκε η μαρτυρία της Βασιλείας από το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου το 1918 που διαφέρει από τον τρόπο με τον οποίο κήρυξαν οι ιεραπόστολοι του Χριστιανικού κόσμου; (β) Σε απόδειξι τούτου, τι έγραψε το περιοδικό Η Σκοπιά στο τεύχος της 1^ης Ιουλίου 1920;

¹⁶ «Διαφορετικό»—πώς συμβαίνει αυτό; Διότι δεν ήταν μια μαρτυρία σχετικά με τη βασιλεία που αναφέρεται στην επιστολή προς Κολοσσαείς 1:13, «την βασιλείαν του αγαπητού αυτού [του Θεού] Υιού,» στην οποία έχουν ήδη μεταφερθή οι «εσφραγισμένοι» 144.000 πνευματικοί Ισραηλίτες. (Αποκ. 7:1-8) Εκείνο που οι Μάρτυρες του Ιεχωβά εκήρυξαν σε όλο τον κόσμο από το 1918 είναι κάτι μοναδικό, κάτι που ξεχώρισε ότι ο καιρός αυτός είναι οι ‘έσχατες ημέρες’ του πολιτικού, κοινωνικού, δικαστικού, στρατιωτικοποιημένου συστήματος πραγμάτων. Ήταν μια παγκόσμια μαρτυρία σχετικά με μια βασιλική κυβέρνησι που τώρα ιδρύθηκε στους ουρανούς, με την εξουσία να καταρρίψη το Διάβολο και τους δαίμονές του από τον τόπο του θρόνου της. (Αποκ. 12:5-9) Λιγότερο από δυο χρόνια μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, Η Σκοπιά του Πύργου και Κήρυξ της Χριστού Παρουσίας δημοσίευσε στο τεύχος της 1ης Ιουλίου 1920 το κύριο άρθρο με τίτλο «Ευαγγέλιον της Βασιλείας» και παραθέτοντας το εδάφιο Ματθαίος 24:14, και κάτω από τον υπότιτλο «Έργον δια Πάντας,» συνεχίζοντας είπε:

¹⁷ «Το ευαγγέλιον σημαίνει καλάς αγγελίας. Τα καλά νέα ενταύθα είναι τα περί του τέλους της παλαιάς τάξεως των πραγμάτων και της εγκαθιδρύσεως της βασιλείας του Μεσσίου. Σημαίνει την πάροδον της σκοτεινής νυκτός της αμαρτίας και των πόνων. Σημαίνει ότι η αυτοκρατορία του Σατανά καταπίπτει ίνα μηδέποτε αναφανή πλέον.»—Σελίδα 343.

18. (α). Σύμφωνα με την προφητεία του Ιησού, μετά από ποιο γεγονός «θέλει έλθει το τέλος;» (β) Σχετικά με τα εδάφια Ιωήλ 2:28, 29, με ποιες προηγούμενες ημέρες παραλληλίζονται οι ‘έσχατες ημέρες’ μας;

¹⁸ Όταν το κήρυγμα αυτών των αγαθών νέων της Μεσσιανικής Βασιλείας, που ιδρύθηκε στους ουρανούς το έτος 1914, γίνη στο βαθμό που θέλει ο Θεός, «τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθ. 24:14) Έτσι, αυτό το τελικό κήρυγμα της Βασιλείας σε όλο τον κόσμο γίνεται στη διάρκεια των ‘εσχάτων ημερών’ αυτού του συστήματος πραγμάτων. Αυτές, λοιπόν, είναι οι κατάλληλες ημέρες για να γίνη η τελική εκπλήρωσις της προφητείας του Ιωήλ 2:28, 29 που θα εκπληρωθή, ακριβώς όπως έγινε μια πρώτη εκπλήρωσις της προφητείας στις ημέρες του αποστόλου Πέτρου και των συναποστόλων του, όπως αυτός ο ίδιος εξήγησε την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ. Αυτές οι ‘έσχατες ημέρες,’ λοιπόν, αποτελούν το σύγχρονο παράλληλο των τότε ‘εσχάτων ημερών.’

19. Για να γίνη πλήρης σε όλα τα χαρακτηριστικά η συμπαραβολή των περιόδων των ‘εσχάτων ημερών,’ ποιο γεγονός των ‘εσχάτων ημερών’ στις οποίες ζούσαν οι απόστολοι πρέπει επίσης να έχη ένα σύγχρονο παράλληλο;

¹⁹ Εν τούτοις, για να γίνη πλήρες το παράλληλο σχετικά με όλα τα χαρακτηριστικά, έγινε ομοίως και έκχυσις του χριστηρίου αγίου πνεύματος «επί πάσαν σάρκα» στις ‘έσχατες ημέρες’ μας; (Πράξ. 2:16-19) Δεν διστάζομε να πούμε ότι υπήρξε μια σημαντική εκπλήρωσις των εδαφίων Ιωήλ 2:28, 29 από το συγκλονιστικό για τον κόσμο έτος 1914. Στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι εχθροί της Μεσσιανικής βασιλείας, ιδιαίτερα ο κλήρος του Χριστιανικού κόσμου, κατώρθωσαν να απαγορεύσουν ή να περιορίσουν σε μεγάλο βαθμό το κήρυγμα της Βασιλείας από τους κεχρισμένους δούλους του Ιεχωβά. Αυτό ήταν παρόμοιο με τη διάρκεια των 51 ημερών από το θάνατο του Ιησού στις 14 Νισάν έως το πρωί της Πεντηκοστής, 6 του μηνός Σιβάν του 33 μ.Χ. Την 50ή ημέρα από την ανάστασι του Ιησού οι λίγοι μαθητές του, που ήσαν συγκεντρωμένοι στην Ιερουσαλήμ, έλαβαν «δύναμι εξ ύψους» όταν το χριστήριο πνεύμα έφθασε πάνω τους και έγιναν δημόσιοι μάρτυρές του.

20. Μετά την αποφυλάκισι των αξιωματούχων της Εταιρίας Σκοπιά το 1919, τι συνέβη που αντιστοιχεί με όσα αναφέρονται στα εδάφια Αποκάλυψις 11:7-13;

²⁰ Ομοίως, από τότε που οι αξιωματούχοι της Εταιρίας Σκοπιά και οι συγκρατούμενοί τους αποφυλακίσθηκαν από τις Ομοσπονδιακές φυλακές της Ατλάντα, στη Τζώρτζια των Η.Π.Α., τον Μάρτιο του μεταπολεμικού έτους 1919, το άγιο πνεύμα δραστηριοποίησε ζωηρά το υπόλοιπο των αφιερωμένων και βαπτισμένων δούλων του Ιεχωβά πάνω στη γη. Κάτω από την ενεργό δύναμί του, αυτοί κατευθύνθηκαν προς το έργο που τους είχε ανατεθή σύμφωνα με το εδάφιο Ματθαίος 24:14, στην επίδοσι της τελικής μαρτυρίας για την εγκαθιδρυμένη βασιλεία του Θεού ως το «τέλος.» Αυτό ανταποκρίνεται με ό,τι εξετέθη εξεικονιστικά στα εδάφια Αποκάλυψις 11:7-13.

21. (α) Την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ., τι έλαβε χώρα σε χιλιάδες Ιουδαίους εορταστές της Ιερουσαλήμ; (β) Αντίστοιχα, από το 1919 και έπειτα με ποιο αξιόλογο χαρακτηριστικό χαρακτηρίσθηκαν οι γενικές συνελεύσεις;

²¹ Το 33 μ.Χ., περίπου 3.000 Ιουδαίοι εορταστές της εορτής της Πεντηκοστής βαπτίσθηκαν στην Ιερουσαλήμ «εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος» και με τη διαβεβαίωσι ότι το άγιο πνεύμα είχε εκχυθή επάνω τους. Αργότερα ο αριθμός αυτών που έλαβαν το χριστήριο άγιο πνεύμα ανήλθε σε 5.000 περίπου. (Πράξ. 2:37-41· 4:4· Ματθ. 28:19, 20) Στις σύγχρονες ‘έσχατες ημέρες’ μας και σε διάστημα λιγότερο από έξι μήνες μετά την αποφυλάκισι των μελών του προσωπικού των κεντρικών Γραφείων της Εταιρίας Σκοπιά από τις φυλακές της Ατλάντα στη Τζώρτζια, έγινε μια γενική συνέλευσις στο Σήνταρ Πόιντ του Οχάιο των Η.Π.Α. στις 1-8 Σεπτεμβρίου 1919, και σ’ αυτή τη συνέλευσι βαπτίσθηκαν 200 και πλέον άτομα στη Λίμνη Ήρι με την ελπίδα ότι βαπτίσθηκαν στο πνευματικό σώμα του Χριστού. Στη δεύτερη συνέλευσι που έγινε στο Σήνταρ Πόιντ μετά από τρία χρόνια, βαπτίσθηκαν 361 άτομα ως μελλοντικά μέλη του πνευματικού σώματος του Χριστού και με την ουράνια ελπίδα. Στη συνέλευσι του Κολόμπους (Οχάιο) το 1924, βαπτίσθηκαν 485 άτομα.

22. Στη συνέλευσι που έγινε στην Ινδιανάπολι το 1925, ποια εφαρμογή έγινε των εδαφίων Ιωήλ 2:28, 29, και τι απέδειξε ότι ο Θεός είναι ακριβής Χρονομέτρης και Προφήτης ως προς εκείνη την προφητεία;

²² Το έτος 1925, στη συνέλευσι της Ινδιαναπόλεως, στην Ινδιάνα, όχι μόνο βαπτίσθηκαν πολλοί, αλλά δόθηκε και μια πολύ ζωτική ομιλία. Η ομιλία είχε τον τίτλο «Έκχυσις του Αγίου Πνεύματος,» και έκαμε μια σύγχρονη εφαρμογή της προφητείας του Ιωήλ 2:28, 29. Χιλιάδες περισσότεροι από κάθε άλλη φορά αναφέρθηκε ότι έλαβαν από τον άρτο και τον οίνο στον ετήσιο εορτασμό του Δείπνου του Κυρίου. (Σελίδες 355-361 της Σκοπιάς 1^ης Δεκεμβρίου 1925) Στη διάρκεια, λοιπόν, αυτών των ‘εσχάτων ημερών’ από το πολεμοχαρές έτος 1914 το άγιο πνεύμα εκχύθηκε μ’ ένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικό τρόπο για ν’ αποδειχθή ότι ο Ιεχωβά είναι ένας πιστός Χρονομέτρης κι’ ένας αλάθητος Προφήτης. Σύντομα αυτές οι ‘έσχατες ημέρες’ θα φθάσουν στο «τέλος» τους με την πιο μεγάλη ‘θλίψι’ που θα γίνη ποτέ στη γη.

23. Ύστερα από όσα εξετέθησαν, τι κυβέρνησις θα υπάρξη, με ποια ωφέλεια γι’ αυτούς που θα επιζήσουν από τη ‘θλίψι’ και για όλους τους λυτρωμένους νεκρούς;

²³ Τελικά, τι θα γίνη ύστερα από όλα αυτά; Το εδάφιο Αποκάλυψις 19:11 ως 20:6 απαντά: Η χιλιετής Μεσσιανική βασιλεία του Ιεχωβά Θεού, θα εισαγάγη «επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκίας,» πρώτα μεταξύ εκείνων που θα επιζήσουν εδώ στη γη από την ‘μεγάλη θλίψι,’ δηλαδή ενός υπολοίπου εκείνων στους οποίους έχει εκχυθή το άγιο πνεύμα στη διάρκεια των ‘εσχάτων ημερών’ καθώς και του ‘πολλού όχλου’ των προβατοειδών συντρόφων τους που έμειναν μαζί τους ως το «τέλος.» (Λουκ. 2:14· Ματθ. 24:21· Αποκ. 7:9, 14, 15) Τότε, στον ωρισμένο καιρό, καθώς αυτά τα χίλια έτη θα προχωρούν μεγαλειωδώς προς το επιτυχές τέλος τους, θα γίνη η ανάστασις όλων των ανθρώπων που θα απαντήσουν στη φωνή του Αμνού του Θεού, του Μεσσιανικού Βασιλέως Ιησού, που έδωσε την τέλεια ανθρώπινη ζωή του ως λύτρο για όλους αυτούς.—Αποκ. 20:11–21:4· Ιωάν. 5:28, 29.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 26]

Όσο κακή κι’ αν ήταν, η καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. δεν ήταν η μεγαλύτερη ‘θλίψις’ στην ιστορία.—Ματθ. 24:21

[Πλαίσιο στη σελίδα 29]

Το κήρυγμα της Βασιλείας από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά από το 1914, διαφέρει πολύ από το έργο των ιεραποστόλων του Χριστιανικού κόσμου, διότι:

Γίνεται στη διάρκεια των ‘Εσχάτων Ημερών’ αυτού του διεφθαρμένου συστήματος πραγμάτων

Τονίζει την εγκαθίδρυσι της Βασιλείας του Θεού ως πραγματικότητα το 1914

Χαρακτηρίζεται από μια αξιοσημείωτη έκχυσι του πνεύματος του Θεού από το 1919, με πλήρη εκπλήρωσι των εδαφίων Ιωήλ 2:28, 29

Αποκορυφώνεται με το τέλος των ‘Εσχάτων Ημερών,’ στην πιο μεγάλη θλίψι επάνω στη γη

Προβάλλει τη μεγαλειώδη ελπίδα της επιβιώσεως του κεχρισμένου υπολοίπου και του ‘πολλού όχλου’ μέσα στην επικράτεια της χιλιετούς βασιλείας του Μεσσία

Τονίζει την επερχόμενη εκπλήρωσι της υποσχέσεως του Θεού για την ανάστασι των ανθρώπων μέσα σε μια παραδεισιακή γη