«Αιώνιον Ευαγγέλιον» για τον «Καιρόν του Τέλους»
«Και είδον άλλον άγγελον πετώμενον εις το μεσουράνημα, όστις είχεν ευαγγέλιον αιώνιον, δια να κηρύξη εις τους κατοικούντας επί της γης, και εις παν έθνος και φυλήν και γλώσσαν και λαόν.»—Αποκάλ. 14:6.
1. Ενώ η πτήσις δια του αέρος από τον σύγχρονο άνθρωπο δεν είναι ασυνήθης, τι θα μας προκαλούσε μεγάλη διέγερσι αν το εβλέπαμε και τι αναμφιβόλως θα θέλαμε να κάμωμε;
ΣΗΜΕΡΑ δεν είναι τίποτε για μας να βλέπωμε αεροπλάνα μ’ ένα ή περισσότερα από εκατό άτομα να πετούν στον αέρα με μεγάλη ταχύτητα, ή ακόμη πυραύλους μ’ έναν άνθρωπο στην κάψουλά του να εκσφενδονίζεται στο έξω διάστημα και να επιστρέφει ασφαλώς. Αλλά τι θα ελέγαμε αν επρόκειτο να κυττάξωμε ψηλά και να δούμε έναν άγγελο, όχι σ’ ένα ανοιχτό αεροπλάνο ούτε με τεχνητές μηχανοκίνητες ή μη πτέρυγες, να πετά με μια αναγγελία στο μεσουράνημα εκεί που πετούν τα πουλιά; Δεν θα προκαλούσε αυτό μια ζωηρή συγκίνησι μέσα μας; Δεν θα εντείναμε την ακοή μας για ν’ ακούσωμε την αναγγελία που αυτός ο άγγελος έκανε χωρίς τη βοήθεια ενός μεγαφώνου ή άλλου συγχρόνου ηλεκτρικού ηχητικού οργάνου; Ασφαλώς αυτό θα εκάναμε.
2, 3. Ποια εκπληκτική αναγγελία έγινε από έναν άγγελο πριν από 2.000 περίπου χρόνια;
2 Καθώς σκεπτόμεθα για έναν άγγελο με μια αναγγελία, στρέφομε τις διάνοιές μας πίσω, σχεδόν δύο χιλιάδες χρόνια στο παρελθόν και σ’ ένα θρησκευτικώς φημισμένο τόπο στη Μέση Ανατολή. Είναι μια νύχτα φθινοπώρου και μερικοί ποιμένες, των οποίων η εθνική ιστορία συνδέεται με τους αγγέλους, φρουρούν τα ποίμνιά των στους αγρούς κοντά στη μικρή πόλι της Βηθλεέμ, το μέρος της γεννήσεως του Βασιλέως Δαβίδ. Ξαφνικά μια λάμψις ξέσπασε γύρω τους και εκεί, με δόξα, ένας άγγελος έστεκε κοντά τους. Αν και ήσαν θεοσεβείς άνθρωποι, εφοβήθησαν πολύ. Αλλά ο άγγελος είπε:
3 «Μη φοβείσθε· διότι ιδού, ευαγγελίζομαι εις εσάς χαράν μεγάλην, ήτις θέλει είσθαι εις πάντα τον λαόν· διότι σήμερον εγεννήθη εις εσάς εν πόλει Δαβίδ σωτήρ, όστις είναι Χριστός Κύριος. Και τούτο θέλει είσθαι το σημείον εις εσάς, Θέλετε ευρεί βρέφος εσπαργανωμένον, κείμενον εν τη φάτνη.»
4. Ποιος, εκτός από τον άνθρωπο, εχάρη γι’ αυτή την αναγγελία;
4 Αυτό το γεγονός ήταν κάτι για να χαίρη όχι απλώς ‘όλος ο λαός’ επάνω στη γη, αλλά επίσης να ευφραίνεται γι’ αυτό ο ουρανός, διότι ιδού τι τότε συνέβη. «Εξαίφνης μετά του αγγέλου εφάνη πλήθος στρατιάς ουρανίου, υμνούντων τον Θεόν, και λεγόντων, Δόξα εν υψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία [ευδοκίας, Κριτικόν Κείμενον].»—Λουκ. 2:8-14· Ζαχ. 1:7-9.
5, 6. Μολονότι εμφανίσεις αγγελικές στο παρελθόν υπήρξαν γεγονότα μεγάλης σπουδαιότητος, τι μπορεί να λεχθή για την εποχή μας και τη δύναμι των αοράτων πνευματικών πλασμάτων;
5 Θα μπορούσαμε να σκεφθούμε ότι θα ήταν θαυμαστό να ήμεθα μ’ εκείνους τους ποιμένες τότε και να έχωμε αυτό το όραμα των αγγέλων και ν’ ακούμε τις φωνές των και έπειτα να πάμε στη φάτνη στη Βηθλεέμ και να γίνωμε αυτόπται μάρτυρες της γεννήσεως του βρέφους, που ήταν «σωτήρ, όστις είναι Χριστός Κύριος.» (Λουκ. 2:15-20) Εν τούτοις, εμείς σήμερα έχομε πολλή σχέσι με τους ουρανίους αγγέλους, έστω και αν παραμένουν αόρατοι σ’ εμάς και δεν ακούμε τις φωνές των.
6 Έχομε κάθε λόγο να πιστεύωμε ότι υπάρχει πολλή δαιμονική δραστηριότης, που προχωρεί σ’ αυτές τις ημέρες. Η πορεία όλων των κοσμικών εθνών προς τον πιο μεγάλο και τον πιο καταστρεπτικό πόλεμο όλης της ανθρωπίνης ιστορίας κατευθύνεται αναμφισβήτητα κάτω από δαιμονικό έλεγχο. Αύτη είναι η σημασία που το τελευταίο βιβλίο της Γραφής (Αποκάλ. 16:13-16) δίδει στην ακατάσχετη κίνησι που τα στρατιωτικοποιημένα έθνη κάνουν προς τη θέσι που προφητικά ονομάζεται Αρμαγεδδών. Αυτό το τελευταίο βιβλίο της Γραφής δείχνει ότι συγχρόνως θα υπήρχε επίσης δραστηριότης και κίνησις από μέρους των αγίων αγγέλων του Θεού, όχι, εν τούτοις, για αντίστασι στην ενέργεια των δαιμόνων να ωθήσουν τα έθνη στον Αρμαγεδδώνα, αλλά για άλλους λόγους.
7, 8. (α) Πότε έλαβε χώραν η τελευταία εμφάνισις αγγέλων, και όμως πώς χρησιμοποιούνται οι άγιοι άγγελοι από τον Ιεχωβά στην εποχή μας; (β) Πώς ο Ιωάννης στην Αποκάλυψι μας βεβαιώνει γι’ αυτή την υπηρεσία των αγγέλων;
7 Αφότου ο απόστολος Ιωάννης έλαβε την Αποκάλυψι στο τέλος του πρώτου αιώνος της Κοινής μας Χρονολογίας, εμφανίσεις αγγέλων έπαυσαν να γίνωνται. Ωστόσο, οι άγιοι άγγελοι του Υψίστου Θεού υπηρετούσαν δραστήρια προς το συμφέρον των πιστών ακολούθων Χριστού του Κυρίου που πρόκειται να κληρονομήσουν αθάνατη ζωή μαζί του στην ουράνια βασιλεία. Σ’ αυτό ακριβώς αναφέρονται τα λόγια της προς Εβραίους επιστολής 1:14, όταν θέτουν το ερώτημα σχετικά με τους αγίους αγγέλους: «Δεν είναι πάντες λειτουργικά πνεύματα, εις υπηρεσίαν αποστελλόμενα, δια τους μέλλοντας να κληρονομήσωσι σωτηρίαν;» Όλοι αυτοί οι άγγελοι υπόκεινται στον Χριστό τον Κύριο, τον Υιό του Θεού, και τον υπηρέτησαν πιστά σε όλους τους περασμένους δεκαεννέα αιώνες, χάριν των ακολούθων του. Αλλά σήμερα υπάρχει ένα προειπωμένο έργο που πρέπει να γίνη σ’ αυτόν τον «καιρόν του τέλους», ο οποίος φθάνει σ’ ένα αποκορύφωμα στον Αρμαγεδδώνα. Δίδονται, λοιπόν, σ’ αυτούς τους αγγέλους ειδικοί προσδιορισμοί υπηρεσίας, και υπηρετούν με τρόπους αοράτους σ’ εμάς τους ανθρώπους. Αυτό πρέπει να είναι αληθινό για να πραγματοποιηθή εκείνο που είδε σε θαυματουργικό όραμα ο Ιωάννης, ένα όραμα που περιέγραψε με τα εξής λόγια της Αποκαλύψεως 14:6, 7:
8 «Και είδον άλλον άγγελον πετώμενον εις το μεσουράνημα, όστις είχεν ευαγγέλιον αιώνιον, δια να κηρύξη εις τους κατοικούντας επί της γης, και εις παν έθνος και φυλήν και γλώσσαν και λαόν και έλεγε μετά φωνής μεγάλης, Φοβήθητε τον Θεόν, και δότε δόξαν εις αυτόν, διότι ήλθεν η ώρα της κρίσεως αυτού· και προσκυνήσατε τον ποιήσαντα τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και τας πηγάς των υδάτων.»
Ο ΠΡΩΤΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΣΕ ΠΤΗΣΙ
9. Παρ’ ότι δεν βλέπομε κάποιες αγγελικές εμφανίσεις σ’ αυτή την εποχή, πώς γνωρίζομε ότι το άγγελμα της Αποκαλύψεως 14:6, 7 έρχεται μέσω ενός αγγέλου του Ιεχωβά;
9 Δεν έχομε ιδεί κατά γράμμα τον πετώμενο άγγελο, που ο Ιωάννης είδε στο όραμα, βλέποντας τον είτε από μια τοποθεσία του εδάφους είτε από ένα κάθισμα κοντά στο παράθυρο ενός αεροπλάνου που σπεύδει διασχίζοντας το μεσουράνημα. Ούτε οι αστροναύται, που ετέθησαν σε τροχιά γύρω στη γη, πολύ πιο πάνω από το ύψος που φθάνουν τα αεριωθούμενα και στροβιλοφόρα αεροπλάνα μας, ανέφεραν ότι είδαν έναν τέτοιο άγγελο. Εν τούτοις, παρ’ όλα αυτά, δεν μπορούμε ν’ αποδώσωμε σε κανένα άλλον παρά σ’ έναν άγγελο ή σώμα αγγέλων υπό τας διαταγάς του Χριστού του Κυρίου εκείνο, που είδαμε και ακούσαμε στη γη από το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου τον Νοέμβριο του 1918 και τη Διάσκεψι Ειρήνης το 1919. Εκείνο που είδαμε και ακούσαμε από τότε σχετικά με τον Θεό «τον ποιήσαντα τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και τας πηγάς των υδάτων», δεν μπορούσε ασφαλώς να είναι ανθρωπίνης προελεύσεως, δεν μπορούσε να προέρχεται από κάποιον άνθρωπο, να πούμε, λόγου χάριν από τον Ι. Φ. Ρόδερφορδ, του οποίου τη μνήμη ο «Χριστιανικός κόσμος» καταφρονεί.
10, 11. (α) Γιατί οι αγγελίες που ακούσαμε είναι πιο μεγαλειώδεις ακόμη από την αναγγελία που έγινε στους ποιμένας για τη γέννησι του Ιησού; (β) Πώς ο Ιωάννης δείχνει ότι αυτό είναι αληθινό στην Αποκάλυψι 14:10-12;
10 Τι, όμως, ακούσαμε από το 1919; Ακούσαμε αλάνθαστα τη διακήρυξι «ευαγγελίου» ή χαροποιών αγγελιών τέτοιων, που οι κάτοικοι της γης δεν άκουσαν ποτέ προηγουμένως. Αυτές οι χαροποιές αγγελίες έχουν σχέσι με τον ‘ευαγγελισμόν χαράς μεγάλης, ήτις θέλει είσθαι εις πάντα τον λαόν’, που έκαμε ο ένδοξος άγγελος σ’ εκείνους τους ποιμένας έξω στους αγρούς κοντά στη Βηθλεέμ πριν από δεκαεννέα αιώνες. Η αναγγελία της γεννήσεως ενός βρέφους έπρεπε να είναι «ευαγγέλιον», ειδικά όταν η γέννησις αυτού του βρέφους ανεμένετο επί χιλιάδες χρόνια επειδή ο Θεός ο Δημιουργός το είχε προσδιορίσει να εκτελέση ένα μεγάλο έργο για τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους από όλα τα δεινά που το καταθλίβουν. (Ιερεμ. 20:15) Πόσο μεγαλειωδέοτερο, λοιπόν, πρέπει να είναι το ευαγγέλιον ή αγαθά νέα της γεννήσεως της Βασιλείας, της Κυβερνήσεως στην οποία το προειπωμένο τέκνον υπηρετεί πραγματικά ως «Χριστός Κύριος» και ως «σωτήρ»! Άγγελοι έψαλλαν μαζί στην ανθρώπινη γέννησι του μέλλοντος Άρχοντος, αλλά όταν η βασιλεία του Θεού εγεννήθη στους ουρανούς και εκέρδισε τη νίκη της κατά του Σατανά και των δαιμόνων του, έλαβε χώραν η εκπλήρωσις των λόγων της Αποκαλύψεως 12:10-12. Σ’ αυτά τα εδάφια ο Ιωάννης λέγει:
11 «Και ήκουσα φωνήν μεγάλην λέγουσαν εν τω ουρανώ, Τώρα έγεινεν η σωτηρία και η δύναμις και η βασιλεία του Θεού ημών, και η εξουσία του Χριστού αυτού· διότι κατερρίφθη ο κατήγορος των αδελφών ημών, ο κατηγορών αυτούς ενώπιον του Θεού ημών ημέραν και νύκτα. . . . Δια τούτο ευφραίνεσθε, οι ουρανοί, και οι κατοικούντες εν αυτοίς.»
12. Ποιες επίκαιρες ερωτήσεις τίθενται τώρα προς απάντησιν;
12 Μήπως, όμως, αυτό το ουράνιο γεγονός επρόκειτο ν’ αφεθή χωρίς ν’ αναγγελθή επάνω στη γη; Ήταν η ολιγώτερο σπουδαία γέννησις του βρέφους Ιησού αξία ν’ αναγγελθή επάνω στη γη και μάλιστα από αγγέλους, το δε πολύ μεγαλειωδέστερο γεγονός, δηλαδή, η γέννησις της βασιλείας του Θεού με τον Χριστό ως Κύριον στους ουρανούς, ανάξια αναγγελίας επάνω στη γη με όμοια αξιοπρέπεια; Ένα τέτοιο πράγμα θα ήταν παράλογο. Θα ήταν εκτός αρμονίας με τον τρόπο που μεταχειρίζεται ο Θεός ζητήματα παγκοσμίου σπουδαιότητος.
13. Ποια απόδειξι έχομε ότι η βασιλεία του Θεού εγεννήθη στο 1914;
13 Στην ιστορία του κόσμου από το έτος 1914 έχομε τη συντριπτική απόδειξι ότι η γέννησις της βασιλείας του Θεού έλαβε χώραν στους ουρανούς το έτος αυτό. Τα πολλά αποδεικτικά σημεία, που έπρεπε να ζητήσωμε στον ορατό μας κόσμο, τα προείπε ο Ιησούς, όταν εκάθησε στο Όρος των Ελαιών επισκοπώντας την Ιερουσαλήμ δύο ημέρες ύστερ’ αφότου εισήλθε επί πώλου όνου στην αγία πόλι, προσφέροντας τον εαυτό του σ’ αυτήν ως τον κεχρισμένον του Θεού βασιλέα. Στο έτος 1919 αρκετές από αυτές τις αποδείξεις είχαν συσσωρευθή για ν’ αποδείξουν ότι στο 1914 οι «καιροί των εθνών» είχαν τελειώσει και ότι η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού είχε εγκαθιδρυθή στους ουρανούς και ότι αμέσως έπειτα ο Σατανάς ή Διάβολος, ο αόρατος Θεός των εθνών, είχε εκβληθή από τον ουρανό και καταρριφθή στη γη όπου βρίσκονται αυτά τα απομακρυσμένα από τον Θεό έθνη.—Ματθ. 24:1-13· Λουκ. 21:24.
14. Πώς έδειξε ο Ιησούς ότι οι ακόλουθοί του θ’ ανταπεκρίνοντο στην αγγελία της γεννήσεως της Βασιλείας;
14 Τι είπε ο Ιησούς ότι ώφειλαν να πράξουν οι πιστοί του ακόλουθοι αφού θα έβλεπαν τη σημασία όλων αυτών των αποδείξεων; Να την κρατήσουν για τον εαυτό τους σαν ένας μυστικός όμιλος; Μήπως έπρεπε να φοβηθούν να την εξαγγείλουν από φόβο ότι τα έθνη μπορεί να μην την εύρισκαν αρεστή σ’ αυτά και μπορεί να εναντιώνοντο και να κατεδίωκαν; Όχι· αλλ’ αφού ο Ιησούς προείπε τις προκαταρκτικές αποδείξεις που θα έδειχναν ότι οι βασιλείες του κόσμου τούτου είχαν εισέλθει στον «καιρόν του τέλους» των και ότι η βασιλεία του Θεού για ένα δίκαιο νέο κόσμο είχε γεννηθή στους ουρανούς, ο Ιησούς είπε στους μαθητάς του που ερωτούσαν: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθ. 24:14· Δαν. 12:4) Ιδού, λοιπόν, ο τρόπος, με τον οποίον η ουράνια βασιλική γέννησις, μεγαλειωδέστερη από την προ δεκαεννέα αιώνων ανθρώπινη γέννησι του Ιησού, θα ετύγχανε της αναγγελίας που της ήρμοζε, επάνω στη γη στις ημέρες μας.
15. (α) Μήπως ο Ιησούς επροτίθετο να κηρύξουν άγγελοι για τη γέννησι της Βασιλείας; (β) Ποιος επρόκειτο να είναι ο σκοπός της διακηρύξεως της γεννήσεως της Βασιλείας;
15 Ο Ιησούς δεν είπε ούτε έδειξε ότι αυτό το κήρυγμα των αγαθών νέων της γεννήσεως της Βασιλείας θα εγίνετο από τους ουρανίους αγγέλους. Η προφητεία του προς τους μαθητάς του θ’ αποτελούσε οδηγίες γι’ αυτούς στον καιρό που οι αποδείξεις θ’ απεκαλύπτοντο. Αυτοί ήσαν εκείνοι που προσδιωρίζοντο να κάμουν το κήρυγμα σε όλη την οικουμένη, σε όλα τα έθνη. Αυτή η διακήρυξις μιας γεννημένης νέας κυβερνήσεως, μιας κυβερνήσεως με κυριαρχία επάνω σε όλη τη γη, δεν επρόκειτο να δώση έναρξι σε μια πολιτική επανάστασι μεταξύ όλων των εθνών, ωσάν οι μαθηταί του Ιησού να ήσαν επαναστάται. Το κήρυγμα επρόκειτο να είναι απλώς «προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη», προτού ο Θεός από τους ουρανούς φέρη αυτά τα μη ανταποκρινόμενα έθνη στο καταστρεπτικό τέλος των.
16. Εν τούτοις, ποιο μέρος θα είχαν οι άγγελοι σ’ αυτό το πάρα πολύ σπουδαίο έργο;
16 Εν τούτοις, μολονότι το προφορικό κήρυγμα επάνω στη γη επρόκειτο να γίνη από τους ειρηνικούς μαθητάς του Ιησού σ’ αυτόν τον σύγχρονο εικοστό αιώνα, τούτο δεν σημαίνει ότι οι αόρατοι άγγελοι του ουρανού δεν θα εκτελούσαν κάποιο αθέατο μέρος, σε στενή συνεργασία με το έργο του κηρύγματος ή ακόμη επιβλέποντάς το. Για τη σύναξι των κηρύκων της Βασιλείας ο Ιησούς, στην προφητεία του για το τέλος του κόσμου, είπε ότι οι άγγελοι θα εχρησιμοποιούντο. Είπε: «Και θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής. Και θέλει αποστείλει τους αγγέλους αυτού μετά σάλπιγγος φωνής μεγάλης· και θέλουσι συνάξει τους εκλεκτούς αυτού εκ των τεσσάρων ανέμων, απ’ άκρων ουρανών έως άκρων αυτών.» Τελικά, είπε: «Όταν δε έλθη ο Υιός του ανθρώπου εν τη δόξη αυτού, και πάντες οι άγιοι άγγελοι μετ’ αυτού, τότε θέλει καθίσει επί του θρόνου της δόξης αυτού. Και θέλουσι συναχθή έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη· και θέλει χωρίσει αυτούς απ’ αλλήλων.»—Ματθ. 24:30, 31· 25:31, 32· Μάρκ. 13:26, 27.
17, 18. (α) Πώς πρέπει να αισθάνωνται οι δούλοι του Θεού επάνω στη γη γι’ αυτή την αγγελική συμπαράστασι; (β) Ποια σημασία έχει το ότι ο άγγελος φαίνεται πετώμενος στο μεσουράνημα αφού ακριβώς ο απόστολος Ιωάννης είδε τον Ιησού και τους 144.000 νικητάς μαθητάς του;
17 Πρέπει να παρέχη μεγάλη παρηγορία, ενθάρρυνσι και δύναμι σ’ εμάς τους μάρτυρας της Βασιλείας το να έχωμε αυτή τη θεόπνευστη βεβαίωσι ότι οι άγγελοι υπό τον ανάσσοντα Βασιλέα, Χριστόν τον Κύριον, βοηθούν, οδηγούν, προστατεύουν και υποστηρίζουν το έργο του κηρύγματός μας σε όλη την οικουμένη. Αύτη η αγγελική συμμετοχή αθέατη στο έργο του κηρύγματος, ναι, αυτή η αγγελική ευθύνη για τη διακήρυξι των χαροποιών αγγελιών της εγκαθιδρυμένης βασιλείας σε όλους τους κατοίκους της γης, όλο τούτο είναι αναμφιβόλως ό,τι συμβολίζεται με το όραμα του Ιωάννου για τον άγγελο που πετά με ευαγγέλιον αιώνιον στο μεσουράνημα. Και η σχέσις του πετωμένου αγγέλου ως φορέως αγγελιών με τη βασιλεία του Θεού γίνεται πολύ σαφής σ’ εμάς. Πώς; Με το ότι βλέπομε να πετά στο μεσουράνημα αμέσως αφού ο Ιωάννης είδε τον Ιησού Χριστό το Αρνίον του Θεού να στέκη με τους 144.000 νικητάς μαθητάς επάνω στο όρος που καλείται Όρος Σιών, που έχει, δηλαδή, το όνομα του όρους ακριβώς εκείνου, επάνω στο οποίον ο προπάτωρ του, Βασιλεύς Δαβίδ, εκάθησε στον θρόνο του, τον ‘θρόνον του Ιεχωβά’, στην Ιερουσαλήμ.—Αποκάλ. 14:1-6.
18 Σύμφωνα με αυτή την ακολουθία των αλληλοσχετιζόμενων γεγονότων, τούτο πρέπει να σημαίνη ότι μετά την έγερσι του Αρνίου Ιησού Χριστού σε βασιλική εξουσία επάνω στο ουράνιον Όρος Σιών το 1914, το ‘αιώνιον ευαγγέλιον’ της Μεσσιανικής βασιλείας πρέπει να διακηρυχθή στους κατοίκους της γης, που χωρίς να το γνωρίζουν ήλθαν κάτω από την κυριαρχία μιας υπερανθρωπίνης κυβερνήσεως, μιας ουρανίας βασιλείας. Η παγκόσμιος ιστορία από το 1914 μ.Χ. αποδεικνύει ότι αυτός ακριβώς είναι ο τρόπος με τον οποίο τα γεγονότα συνέβησαν στη σειρά τους.
ΣΤΟ ΜΕΣΟΥΡΑΝΗΜΑ
19. (α) Ποιο είναι το πλεονέκτημα του ότι ο άγγελος πετά στο μεσουράνημα; (β) Πόσο σπουδαίο είναι το άγγελμά του;
19 Επειδή ο άγγελος πετούσε στο μεσουράνημα, θα μπορούσε ν’ ακουσθή από τους κατοίκους της γης σε μια μεγάλη έκτασι. Η αναγγελία του που εγίνετο με την υπερφυσική φωνή του θα ακουόταν σε μια πλατιά ακτίνα από το ύψος εκείνο, καθώς εκύκλωνε τη γη. Απεστέλλετο να διακηρύξη τις χαροποιές αγγελίες σε κάθε έθνος και φυλή και γλώσσα και λαό, και θα έπρεπε να πετάξη γύρω στη γη. Ήσαν αγαθά νέα που άξιζαν ν’ ακουσθούν από όλους όσοι κατοικούσαν στη γη. Ήσαν αγαθά νέα, που προήρχοντο, όχι από τους επιγείους πολιτικούς, αλλά από τον ουρανό, και αυτό επηρέαζε κάθε άτομο που κατοικούσε στη γη, άνδρα, γυναίκα και παιδί. Με απόφασι του Θεού έπρεπε να δοθή σ’ αυτά η πιο ευρεία δημοσιότης, διότι είναι τα πιο σπουδαία νέα για το ανθρώπινο γένος· και δεν υπάρχει ανάπαυλα ή εφαρμογή μαλακού τόνου στη διακήρυξί των, είτε από ανθρώπους που φοβούνται να τα εξαγγείλουν, είτε από ανθρώπους εναντιουμένους στη δημοσίευσί των.
20. Γιατί θα ήταν ανωφελές για οποιονδήποτε να προσπαθήση να σταματήση το άγγελμα που διακηρύττεται από αυτόν τον άγγελο του Θεού;
20 Ας προσπαθήσουν άνθρωποι επάνω στη γη, βασιλείς, δικασταί, στρατηγοί, ιερείς, ποντίφικες ή κληρικοί, να σταματήσουν τον πετώμενο άγγελο από το να διακηρύττη τις χαροποιές αγγελίες, αν τολμούν. Πριν από δύο χιλιάδες εξακόσια και πλέον χρόνια, ο καυχηματίας βασιλεύς της Ασσυριακής Παγκοσμίου Δυνάμεως απειλούσε να ανατρέψη την τυπική βασιλεία του Θεού που κυβερνούσε από τη Σιών ή Ιερουσαλήμ. Αλλά σε μια νύχτα ένας άγγελος του Ιεχωβά, σύμφωνα με όσα αναγράφει το 2 Βασιλέων 18:13 έως 19:36, επάταξε και εθανάτωσε 185.000 από τα στρατεύματα του επιδρομέως, για να τον αναγκάση να υποχωρήση πάλι, με ό,τι του είχε αφήσει, εκεί από όπου είχε έλθει.
21. (α) Ποια στάσι πρέπει να λάβουν οι κήρυκες της Βασιλείας εξαγγέλλοντας τα αγαθά νέα; (β) Γιατί είναι αναγκαία ταχεία ενέργεια από τους δούλους του Θεού σ’ αυτό το σπουδαιότατο έργο;
21 Συνεπώς, οι κήρυκες της Βασιλείας επάνω στη γη πρέπει να μη φοβούνται. Πρέπει να μιλούν με παρρησία, σαν κάτω από θεία εντολή, παντού. Δεν είναι κατάλληλο γι’ αυτούς να ανέρχωνται σε ελικόπτερα ή αεροπλάνα ή πυραύλους για να κάμουν τη διακήρυξί τους των αγαθών νέων, αλλά ο Ιησούς είπε ότι πρέπει να ανέλθουν σε μια εξέχουσα θέσι και χωρίς φόβο να κηρύττουν στον λαό. Όταν απέστειλε τους δώδεκα αποστόλους του να κηρύξουν «επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών», τους είπε να μη φοβούνται τους ανθρώπους, αν και πρέπει να είναι «φρόνιμοι ως οι όφεις.» Είπε: «Μη φοβηθήτε λοιπόν αυτούς· διότι δεν είναι ουδέν κεκαλυμμένον, το οποίον δεν θέλει ανακαλυφθή· και κρυπτόν, το οποίον δεν θέλει γνωσθή. Ό,τι σας λέγω εν τω σκότει, είπατε εν τω φωτί· και ό,τι ακούετε εις το ωτίον, κηρύξατε επί των δωμάτων.» (Ματθ. 10:7, 16, 26, 27) Από ένα δώμα ένας ομιλητής θα μπορούσε να κάμη τη φωνή του να μεταφερθή μακριά και να φθάση σ’ ένα πλήθος ακροατών κάτω. Η ιδέα είναι ν’ αφεθή το άγγελμα ν’ ακουσθή προς κάθε κατεύθυνσι και όσο το δυνατόν ταχύτερα. Ο άγγελος, τον οποίον ο απόστολος Ιωάννης είδε στο όράμα, ‘πετούσε’ στο μεσουράνημα, πετώντας βιαστικά όπως στην περίπτωσι των Περσικών «ταχυδρόμων εφίπων, ιππαζόντων επί ταχυπόδων και γενναίων ημιόνων», για να ειδοποιήσουν τον λαόν του Ιεχωβά για το δικαίωμά των να υπερασπισθούν τον εαυτό τους εναντίον των εχθρών τους. (Εσθήρ 8:10) Ο «καιρός του τέλους» είναι σχετικώς σύντομος και πολλές ανθρώπινες ζωές περιλαμβάνονται σ’ αυτόν. Γι’ αυτό υπάρχει ανάγκη ταχείας ενεργείας. Πρέπει να σημειωθή ότι ο πετώμενος άγγελος μιλούσε «μετά φωνής μεγάλης», θέλει ν’ ακουσθή. Μακριά από μας το να ελαττώσωμε τον τόνο του αγγέλματος που έχει να πη.
22. Είναι μικρός ο αγρός που πρέπει να φθάσωμε, και ποια είναι η ευθύνη του αγγέλου που πετά στο μεσουράνημα;
22 Ο αγρός που πρέπει να φθάσωμε με τις ‘χαροποιές αγγελίες’ είναι ένας μεγάλος αγρός, που περιλαμβάνει κάθε έθνος και φυλή και γλώσσα και λαό. Ο άγγελος ο πετώμενος στο μεσουράνημα ανεμένετο να καλύψη την εδαφική περιοχή του και να κάμη όλους εκείνους, για τους οποίους προωρίζετο το άγγελμα, να το ακούσουν. Από το έτος 1919 αυτός, ή η αγγελική οργάνωσις που συμβολίζει, εφρόντισε να φθάση σ’ αυτή την εδαφική περιοχή και τον πληθυσμό της με τις χαροποιές αγγελίες.
23, 24. (α) Αφού ο αγρός είναι μεγάλος, ποια επέκτασις από τους μάρτυρας του Ιεχωβά υπήρξε αναγκαία από το 1919; (β) Σε ποια έκτασι διανέμεται σήμερα το έντυπο άγγελμα των αγαθών νέων εν συγκρίσει με το 1922, και πόσο μακριά φθάνει;
23 Αυτό εξηγεί το ότι, ενώ οι μάρτυρες του Ιεχωβά διεκήρυτταν το άγγελμα της Βασιλείας σε μια περιωρισμένη μόνο κλίμακα το 1919 στην Ευρώπη, στην Αφρική, στην Ασία, στην Αυστραλία, στις νήσους της θαλάσσης και στη Βόρειο και Νότιο Αμερική κάτω από την επίβλεψι δεκατεσσάρων τμημάτων της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά, τώρα σ’ αυτό το έτος 1964 διακηρύττουν τις χαροποιές αγγελίες σε 194 χώρες και ομάδες νήσων, με 22.000 και πλέον εκκλησίες και κάτω από την επίβλεψι ενενήντα τμημάτων της Εταιρίας Σκοπιά.
24 Περαιτέρω, όσον αφορά τη μετάδοσι των αγγελιών σε ‘κάθε . . . γλώσσα’, τον Απρίλιο του 1922 η δημοσία διάλεξις «Εκατομμύρια Ήδη Ζώντων Ουδέποτε θα Αποθάνωσι» διεκηρύττετο από ομιλητάς σε τριάντα τρεις από τις κυριώτερες γλώσσες του κόσμου, αλλά σήμερα το άγγελμα της Βασιλείας δημοσιεύεται με τον έντυπο και τον προφορικό λόγο σε 162 γλώσσες, μόνο δε το περιοδικό Η Σκοπιά τυπώνεται τώρα σε 66 γλώσσες κάθε μήνα, περιλαμβανομένης και της Ρωσικής. Ναι, οι χαροποιές αγγελίες, που προέρχονται από τον ‘άγγελον τον πετώμενον εις το μεσουράνημα’, ακούονται ακόμη και πίσω από το διαπερώμενο Ρωσικό Σιδηρούν Παραπέτασμα, μέσω χιλιάδων μαρτύρων του Ιεχωβά. Οι Κομμουνιστικοί πύραυλοι δεν μπορούν να καταρρίψουν τον πετώμενον άγγελο του Ιεχωβά.
ΠΟΣΟ ‘ΑΓΑΘΑ’—‘ΧΑΡΟΠΟΙΑ’;
25. Ποιο είναι το άγγελμα του πετωμένου αγγέλου;
25 Αλλά τι έχει να πη ο αγγελικός φορεύς ‘αιωνίου ευαγγελίου’ καθώς πετά στο μεσουράνημα; Εκείνο που ο απόστολος Ιωάννης τον άκουσε να λέγη «μετά φωνής μεγάλης» ήταν: «Φοβήθητε τον Θεόν, και δότε δόξαν εις αυτόν, διότι ήλθεν η ώρα της κρίσεως αυτού· και προσκυνήσατε τον ποιήσαντα τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και τας πηγάς των υδάτων.» (Αποκάλ. 14:7) Η έκκλησίς του προς όλα τα έθνη, τις φυλές, τις γλώσσες και τους λαούς είναι να φοβηθούν, να δοξάσουν και να λατρεύσουν τον Θεόν.
26. Ενδιαφέρει αν ένα έθνος είναι κατ’ εξοχήν ωρισμένης θρησκευτικής πεποιθήσεως; Γιατί;
26 Δεν εμποδίζεται από το καλώς γνωστό γεγονός ότι οι άνθρωποι σ’ ένα έθνος είναι ήδη κατά μέγα μέρος Ρωμαιοκαθολικοί· οι άνθρωποι σ’ ένα άλλο έθνος είναι Ελληνοκαθολικοί· οι άνθρωποι σε μια άλλη χώρα είναι Προτεστάνται· οι άνθρωποι σε μια άλλη περιφέρεια είναι Μουσουλμάνοι ή Μωαμεθανοί· οι άνθρωποι της αχανούς εκείνης περιοχής είναι Ινδουισταί· οι άνθρωποι στη μεγάλη εκείνη έκτασι είναι Κομφουκιανισταί· οι άνθρωποι σ’ εκείνες τις νήσους είναι Βουδδισταί. Τι σημασίαν έχει το ότι οι θρησκείες των ως αυτόν τον κρίσιμο καιρό υπήρξαν εκείνες που αναφέρονται εδώ και πολλές άλλες που δεν αναφέρονται; Η συμβουλή του ουρανίου αγγέλου είναι προς όλους να φοβηθούν τον ένα Θεό.
27. Γιατί δεν μπορεί να υπάρχη παραγνώρισις στο ότι ο Θεός που αναφέρεται από τον πετώμενο άγγελο είναι ο Ιεχωβά μόνος;
27 Είναι αληθινό για τη θρησκευτική κατάστασι του κόσμου σήμερα εκείνο ακριβώς που ήταν αληθινό και στην εποχή του αποστόλου Παύλου, στην οποίαν εποχή ο Παύλος είπε: ‘Είναι λεγόμενοι θεοί, είτε εν τω ουρανώ, είτε επί της γης· καθώς είναι θεοί πολλοί, και κύριοι πολλοί’. (1 Κορ. 8:5) Αλλά δεν υπάρχει παραγνώρισις στο ποιον εννοεί ο άγγελος ο πετώμενος στο μεσουράνημα όταν καλή όλους να φοβηθούν τον Θεόν. Δεν αναφέρει το όνομά του, αλλά περιγράφει ποιος είναι αυτός ο Θεός με τέτοιον τρόπο, ώστε μπορούμε να προσδιορίσωμε την ταυτότητά του. Αυτός είναι ο Κριτής ολοκλήρου του κόσμου και αυτός είναι ο Δημιουργός του ουρανού, της γης, της θαλάσσης και των πηγών των υδάτων. Υπάρχει ένας μόνο τέτοιος θείος Κριτής και Δημιουργός, και μπορούμε να γνωρίζωμε ποιο είναι το προσωπικό του όνομα. Στο πρώτο εδάφιο της Αγίας Γραφής διαβάζομε: «Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην.» Και στο κεφάλαιο δεύτερο, εδάφιο τέταρτο, η Αμερικανική Στερεότυπη Μετάφρασις της Βίβλου του 1901 λέγει: «Αύται είναι αι γενεαί των ουρανών και της γης ότε εδημιουργήθησαν, καθ’ ην ημέραν εποίησεν Ιεχωβά ο Θεός γην και ουρανόν.» Και τα εδάφια έβδομο και όγδοο λέγουν: «Και έπλασεν Ιεχωβά ο Θεός τον άνθρωπον από χώματος εκ της γης· και ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής, και έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν. Και εφύτευσεν Ιεχωβά ο Θεός παράδεισον εν τη Εδέμ κατά ανατολάς, και έθεσεν εκεί τον άνθρωπον, τον οποίον έπλασε.» (Γεν. 1:1· 2:4, 7, 8, ΑΣ) Οποιοσδήποτε αναγνώστης μπορεί έτσι να δη ότι από την αρχή της Αγίας Γραφής το όνομα του Θεού του Δημιουργού βεβαιώνεται ότι είναι Ιεχωβά.
28. Ποια περαιτέρω απόδειξι έχομε ότι ο Ιεχωβά είναι ο αναφερόμενος παγκόσμιος Κριτής;
28 Ως προς το ότι είναι ο παγκόσμιος Κριτής, πριν από τρεις χιλιάδες οκτακόσια και πλέον χρόνια, όταν διεκυβεύετο η ύπαρξις των Σοδόμων και Γομόρρων και άλλων γειτονικών πόλεων, ο από την Μέση Ανατολή πατριάρχης Αβραάμ απηυθύνθη στον Ιεχωβά Θεό και είπε: «Μη γένοιτο ποτέ συ να πράξης τοιούτον πράγμα, να θανατώσης δίκαιον μετά ασεβούς, και ο δίκαιος να ήναι ως ο ασεβής! μη γένοιτο ποτέ εις σε! ο κρίνων πάσαν την γην δεν θέλει κάμει κρίσιν;» Η Αγία Γραφή μάς δίνει την απάντησι του Κριτού σ’ αυτό το επιχείρημα, λέγοντας: «Είπε δε ο Ιεχωβά, Εάν εύρω εν Σοδόμοις πεντήκοντα δικαίους εν τη πόλει, θέλω συγχωρήσει εις πάντα τον τόπον δι’ αυτούς.» Παρά τη συνηγορία του Αβραάμ, εν τούτοις, ο Ιεχωβά ο Κριτής όλης της γης βρήκε δίκαιο να βρέξη πυρ, και θείον από τον ουρανό επάνω στα Σόδομα και στις άλλες πόλεις της εκτάσεως αυτής. (Γεν. 18:25-33· 19:24-29, ΑΣ) Λόγω αυτής της επιδείξεως της εκτελέσεως κρίσεως από τον Κριτή όλης της γης δεκαεννέα αιώνες πριν από την εποχή του αποστόλου Ιωάννου, δεν απέδιδε μήπως ο άγγελος που είδε πετώμενον στο μεσουράνημα, μια ειδική υπηρεσία σε όλο το ανθρώπινο γένος καλώντας όλους να φοβηθούν αυτόν τον Θεό τον Δημιουργό, τον Ιεχωβά; Αυτή η αγγελική υπηρεσία θα ήταν ειδικά επειγόντως αναγκαία όταν ο καιρός της κρίσεώς του θα είχε φθάσει.
ΦΟΒΗΘΗΤΕ ΤΟΝ ΘΕΟΝ
29. Δείξτε ποιον κατάλληλο φόβο του Υπέρτατου Κριτού Ιεχωβά εννοεί.
29 Πώς μπορούν άνθρωποι παντού όλων των πολλών γλωσσών να φοβούνται αυτόν τον Θεό τον Κριτή και Δημιουργό; Τι σημαίνει για τα ανθρώπινα πλάσματά του επάνω στη γη να Τον φοβούνται ως τον Υπέρτατο Κριτή και ως τον μόνο ζώντα και αληθινό Θεό; Μας λέγεται οριστικά στον γραπτό του λόγο. Ένας θεόπνευστος συγγραφεύς, ο Σολομών, ο σοφώτατος βασιλεύς του αρχαίου καιρού, ο οποίος εβασίλευε στην Ιερουσαλήμ αιώνες πριν αρχίση η Βουδδιστική Εποχή, ήταν ένας λάτρης του Θεού και Δημιουργού και είπε: «Ο φόβος του Ιεχωβά είναι να μισή τις το κακόν· αλαζονείαν, και αυθάδειαν, και πονηράν οδόν, και διεστραμμένον στόμα, εγώ μισώ.» «Αρχή σοφίας φόβος Ιεχωβά· και επίγνωσις του Αγίου των αγίων, φρόνησις.» «Μη φαντάζεσαι σεαυτόν σοφόν· φοβού τον Ιεχωβά, και έκκλινον από κακού.» «Φοβού τον αληθινόν Θεόν, και φύλαττε τας εντολάς αυτού, επειδή τούτο είναι το παν του ανθρώπου. Διότι ο αληθινός Θεός θέλει φέρει εις κρίσιν παν έργον, και παν κρυπτόν, είτε αγαθόν, είτε πονηρόν.»—Παροιμ. 8:13· 9:10· 3:7· 16:6· Εκκλησ. 12:13, 14, ΜΝΚ.
30, 31. Πώς μαθαίνει κανείς τον κατάλληλο φόβο του Ιεχωβά Θεού;
30 Οι αρχαίες θρησκείες του παλαιού αυτού κόσμου μπορεί να καυχώνται για τη σοφία των, αλλ’ αυτή αποδεικνύειται ότι δεν είναι τίποτε περισσότερο από κοσμική σοφία, η οποία θα χαθή όταν ο πονηρός αυτός κόσμος παρέλθη στον καιρό της πιο μεγάλης θλίψεως της ανθρωπίνης ιστορίας. Οι αρχαίες εκείνες θρησκείες δεν φοβούνται τον Ιεχωβά Θεό τον Μέγαν Δημιουργό, τον Υπέρτατο Κριτή. Για να είναι κανείς σοφός με μια αληθινή έννοια που οδηγεί στην επιβίωσί του από τον παλαιό αυτόν κόσμο και στην απόκτησι αιωνίου ζωής σ’ ένα δίκαιο νέο κόσμο, πρέπει να φοβήται τον Ιεχωβά Θεό τον Ύψιστο. Για να μάθη να τον φοβήται, πρέπει να μάθη κανείς γι’ αυτόν και μπορεί να το κάμη αυτό μόνο διαβάζοντας, ακούοντας και μελετώντας τον γραπτό του λόγο, την Αγία Γραφή. Τότε παύομε να φανταζώμεθα τον εαυτό μας σοφό και βλέπομε ότι ο Θεός είναι πάνσοφος και ότι οι προφητείες του όσον αφορά το μέλλον ποτέ δεν απέτυχαν και ποτέ δεν θ’ αποτύχουν.
31 Μαθαίνοντας γι’ Αυτόν, φθάνομε να γνωρίζομε ποιος είναι ο σκοπός του και ποιες είναι οι εντολές του. Με αυτή τη γνώσι μπορούμε να δείξωμε τον φόβο μας για τον Θεό απομακρυνόμενοι από το κακό και τηρώντας τις εντολές του. Αν συνετά τηρούμε τις εντολές του, τότε ποτέ δεν θα υπάρξη ανάγκη να φοβηθούμε όταν έλθη ο καιρός της κρίσεώς του, διότι θα λάβωμε την δίκαιη επιδοκιμασία του.
32, 33. (α) Ποια είναι η ωφέλεια του να έχη κανείς τη γνώσι του Ιεχωβά και κατάλληλο φόβο γι’ αυτόν; (β) Γιατί ο Λωτ είναι ένα καλό παράδειγμα για να το ενθυμούμεθα από την άποψι αυτή;
32 Αν επιθυμούμε να έχωμε ορθή κατανόησι όλης της δημιουργίας και του σκοπού για τον οποίον είμεθα ζωντανά, νοήμονα πλάσματα, πρέπει να λαμβάνωμε υπ’ όψι πάντοτε τον Ιεχωβά Θεό τον Δημιουργό και Κριτή. Θυμηθήτε: «επίγνωσις του Αγίου των αγίων, φρόνησις.» Τέτοια νοήμων κατανόησις πρέπει να συμβαδίζη με τη σοφία και με τον φόβο μας γι’ Αυτόν. Το όφελος από τούτο θα είναι αιώνιο. Σχετικά με αυτό, ο σοφός Βασιλεύς Σολομών επίσης έγραψε: «Ο φόβος του Ιεχωβά φέρει ζωήν, και ο φοβούμενος αυτόν θέλει πλαγιάζει κεχορτασμένος· κακόν δεν θέλει συναπαντήσει.» «Ο φόβος του Ιεχωβά είναι πηγή ζωής, απομακρύνων από παγίδων θανάτου.» «Η αμοιβή της ταπεινώσεως, και του φόβου του Ιεχωβά, είναι πλούτος, και δόξα, και ζωή.»—Παροιμ. 19:23· 14:27· 22:4, ΜΝΚ.
33 Για τον ανεψιό του πατριάρχου Αβραάμ, ο φόβος του Ιεχωβά έφερε ζωή και σωτηρία. Όταν ο Λωτ και οι θυγατέρες του υπήκουσαν στην εντολή του Θεού μέσω των αγγέλων του και εγκατέλειψαν την πόλι των Σοδόμων, διέφυγαν την καταστροφή που επήλθε ξαφνικά στα Σόδομα και τις γειτονικές πόλεις με πυρ και θείον από τον ουρανό. Σχετικά με την ωφέλεια του φόβου του Λωτ για τον Ιεχωβά, είναι γραμμένο. «Ηλευθέρωσε τον δίκαιον Λωτ καταθλιβόμενον υπό της ασελγούς διαγωγής των ανόμων· (διότι ο δίκαιος, κατοικών μεταξύ αυτών, δι’ οράσεως και ακοής εβασάνιζεν από ημέρας εις ημέραν την δικαίαν αυτού ψυχήν δια τα άνομα έργα αυτών·) εξεύρει ο Ιεχωβά να ελευθερόνη εκ του πειρασμού τους ευσεβείς, τους δε αδίκους να φυλάττη εις την ημέραν της κρίσεως δια να κολάζωνται.»—2 Πέτρ. 2:6-9, ΜΝΚ· Γεν. 19:15-29.
34. Πώς η διακήρυξις ότι «ήλθεν η ώρα της κρίσεως αυτού» αποτελεί «ευαγγέλιον»;
34 Σ’ εκείνους που υπακούουν στην εντολή να ‘φοβηθούν τον Θεόν και να δώσουν δόξαν εις αυτόν, . . . και να προσκυνήσουν Εκείνον’ ο οποίος είναι ο Δημιουργός, η διακήρυξις του πετωμένου αγγέλου αποτελεί ‘αιώνιον ευαγγέλιον’ και η διακήρυξίς του είναι ευπρόσδεκτη· είναι ‘χαροποιές αγγελίες’. Πώς συμβαίνει αυτό; Πώς μπορεί η διακήρυξις ότι «ήλθεν η ώρα της κρίσεως αυτού» ν’ αποτελή αγαθά νέα; Αυτό συμβαίνει επειδή η ‘κρίσις αυτού’ σημαίνει ορθή τοποθέτησι των πραγμάτων προς χάριν της δικαιοσύνης, της αγαθότητος και της ευθύτητος. Η «κρίσις αυτού» σημαίνει ελευθέρωσι παντοτινά για κείνους που φοβούνται, δοξάζουν και προσκυνούν τον Δημιουργό και Υπέρτατο Κριτή ως τον ένα ζώντα και αληθινό Θεό. Γι’ αυτούς σημαίνει απελευθέρωσι από την ισχυρή παγκόσμια οργάνωσι που τους έχει επί πολύν καιρό καταδυναστεύσει. Η «κρίσις αυτού» σημαίνει μια τέτοια ελευθέρωσί των επειδή φέρνει την πτώσι του καταδυνάστου των· σημαίνει τη συντριβή της δυνάμεως του καταδυνάστου, η οποία θα συμβή ως εκδήλωσις κρίσεως από τον Ιεχωβά Θεό εναντίον της εχθρικής οργανώσεως. Ότι αυτό είναι αληθινό φανερώνεται από τη σειρά αγγέλων, τους οποίους εισάγει ο άγγελος ο πετώμενος στο μεσουράνημα. Σημειώστε τι έχει ν’ αναγγείλη ο επόμενος άγγελος. Διαβάζομε:
Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΕ ΑΓΑΘΑ ΝΕΑ
35, 36. (α) Ποιο ήταν το άγγελμα του δευτέρου αγγέλου; (β) Γιατί η πτώσις της αρχαίας Βαβυλώνος στις ημέρες του Ισραήλ ήταν καιρός αγαλλιάσεως;
35 «Και άλλος άγγελος ηκολούθησε, λέγων, “Έπεσεν, έπεσε Βαβυλών,” η πόλις η μεγάλη· διότι εκ του οίνου του θυμού της πορνείας αυτής επότισε πάντα τα έθνη.»
36 Τι εσήμαινε αυτή η αναγγελία της Αποκαλύψεως 14:8 για κείνους που εξέλεξαν να φοβούνται, να δοξάζουν και να προσκυνούν τον Ιεχωβά Θεό τον Δημιουργό; Πριν από είκοσι πέντε αιώνες η πόλις Βαβυλών επάνω στον Ευφράτη ήταν τρόμος μεταξύ των εθνών της Μέσης Ανατολής. Ακόμη και η πόλις της Ιερουσαλήμ, όπου εκείτο ο ναός του Ιεχωβά Θεού, δεν διέφυγε το να πίη «εκ του οίνου του θυμού της πορνείας αυτής.» Η Βαβυλών συνέτριψε την Ιερουσαλήμ στη γη και έλαβε τον λαό της, τον καθ’ ομολογίαν λαόν του Ιεχωβά, σε μακρινή εξορία σε εχθρικό έδαφος. Όταν η καταθλιπτική αρχαία Βαβυλών έπεσε, αυτό έκαμε τον ουρανό και τη γη να χαίρουν. Εσήμαινε ότι ελευθέρωσις για τον λαό του Ιεχωβά Θεού από τη γη του εχθρού ήταν πλησίον! Δεν ήσαν, λοιπόν, τέτοιες αγγελίες, αν και λυπηρές για τους Βαβυλωνίους, χαροποιές για εκείνους που εφοβούντο και ελάτρευαν τον Θεό τον Δημιουργό;
37. Τι σημαίνει η πτώσις της Βαβυλώνος σήμερα;
37 Δεν συμβαίνει κάτι λιγώτερο με την αγγελική αναγγελία της πτώσεως της Βαβυλώνος της Μεγάλης. Για τους καταθλιβομένους που φοβούνται και λατρεύουν σήμερα τον Ιεχωβά Θεό η πτώσις της πρέπει να σημαίνη το ίδιο πράγμα—ελευθέρωσι! Είναι μια υπεράσπισις του Θεού των, διότι αποδεικνύει ότι είναι υπέρτατος, παντοδύναμος, τελείως αφοσιωμένος στην αλήθεια και στη δικαιοσύνη! Αποδεικνύει ότι είναι ο Κριτής που απελευθερώνει τους δικαίους και ότι η πτώσις της εχθρικής οργανώσεως είναι κρίσις απ’ Αυτόν!
ΤΡΙΤΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ
38, 39. Ποια είναι η αναγγελία του τρίτου αγγέλου;
38 Ως περαιτέρω έκφρασι της «κρίσεως αυτού», ας σημειώσωμε τι συμβαίνει σ’ εκείνους, που αρνούνται να φοβηθούν, να δοξάσουν και να προσκυνήσουν τον Θεό τον Δημιουργό του ουρανού και της γης και των υδάτων. Ας διαβάσωμε τι ακολούθησε τις αναγγελίες των προηγουμένων δύο αγγέλων:
39 «Και τρίτος άγγελος ηκολούθησεν αυτούς, λέγων μετά φωνής μεγάλης, Όστις προσκυνεί το θηρίον και την εικόνα αυτού, και λαμβάνει χάραγμα επί του μετώπου αυτού ή επί της χειρός αυτού, και αυτός θέλει πίει εκ του οίνου του θυμού του Θεού, του κεκερασμένου ακράτου εν τω ποτηρίω της οργής αυτού· και θέλει βασανισθή με πυρ και θείον ενώπιον των αγίων αγγέλων και ενώπιον του Αρνίου. Και ο καπνός του βασανισμού αυτών αναβαίνει εις αιώνας αιώνων· και δεν έχουσιν ανάπαυσιν ημέραν και νύκτα όσοι προσκυνούσι το θηρίον και την εικόνα αυτού, και όστις λαμβάνει το χάραγμα του ονόματος αυτού.»—Αποκάλ. 14:9-11.
40. Δώστε αποδείξεις ότι οι άνθρωποι σήμερα λατρεύουν ζώα και εικόνες ζώων καθώς και ανθρώπινες κυβερνήσεις.
40 Σε όλη τη γη σήμερα υπάρχουν αναρίθμητα θρησκευόμενα άτομα που λατρεύουν κατά γράμμα ζώα, βωβά βάναυσα κτήνη, ωσάν αυτά να ήσαν ανώτερα από τον νοήμονα, ομιλούντα, ορθίως βαδίζοντα άνθρωπο. Υπάρχουν μεγάλα έθνη που χρησιμοποιούν άγρια ζωώδη πλάσματα ως σύμβολα των εθνών των, όπως η Βρεττανία τον λέοντα, η Αμερική τον αετό και η Ρωσία την άρκτο. Υπάρχουν εκατομμύρια που προσκυνούν εικόνες ή αντικείμενα που βρίσκονται στον ουρανό ή στη γη. Πολλά άτομα ακόμη χαρακτηρίζουν ή σημειώνουν τον εαυτό τους ότι ανήκει σ’ έναν ωρισμένο Θεό και ότι λατρεύει αυτόν τον Θεό. Τα άτομα αυτά δεν το βρίσκουν δύσκολο να ειδωλοποιήσουν και να προσκυνήσουν μια μεγάλη ανθρωποποίητη οργάνωσι, που έχει τα χαρακτηριστικά ενός θηρίου, ή να προσκυνήσουν, να το πούμε έτσι, μια βοηθητική οργάνωσι που αποτελεί εικόνα ή αντίτυπο της αρχικής ομοίας με θηρίο οργανώσεως. Έτσι, λατρεύοντας τέτοιες ανθρώπινες οργανώσεις, προσθέτουν στους θεούς που λατρεύουν. Με επιμελή εξέτασι και μελέτη θα διαπιστωθή ότι όλοι αυτοί οι θεοί κατασκευάζονται από το πλάσμα τον άνθρωπο και δεν είναι αυτοί ο Θεός ο Δημιουργός του σύμπαντος. Έτσι, αντί να βοηθούν, πραγματικά αποσπούν, απομακρύνουν την προσοχή από τη λατρεία του ενός Δημιουργού Θεού.
41. (α) Είναι λογικό να πιστεύομε ότι ο Θεός θα ευηρεστείτο με όλη αυτή την ψευδή λατρεία; (β) Τίνος την επιδοκιμασία έχει η οργάνωσις του «θηρίου»;
41 Θα μπορούσαμε, λοιπόν, μήπως να περιμένομε ότι, όταν η «ώρα της κρίσεως αυτού» επέρχεται αιφνίδια σ’ αυτούς τους λάτρεις πλασμάτων, ο Κριτής που είναι ο Δημιουργός ο ίδιος θα ευαρεστηθή με όλους αυτούς τους ψευδείς λάτρεις για όλη τη θρησκευτικότητά των και για όλη τη φαινομενική των ειλικρίνεια στη μορφή της λατρείας των; Όχι! Όχι σύμφωνα με ό,τι ανήγγειλε αυτός ο τρίτος άγγελος. Το προηγούμενο κεφάλαιο (Αποκάλ. 13:1, 2) καθιστά σαφές ότι η οργάνωσις του «θηρίου» έχει την επιδοκιμασία και την υποστήριξι του Δράκοντος, Σατανά ή Διαβόλου· και έτσι η «εικών» της πρέπει να έχη την ίδια διαβολική επιδοκιμασία επειδή εικονίζει, μιμείται εκείνο που επιδοκιμάζει ο Διάβολος.
42. Ποια θα είναι η τελική τύχη της ψευδούς λατρείας και των λατρευτών της;
42 Αλλά η λατρεία εκείνου που ο Διάβολος αγαπά και υποστηρίζει έχει την αποδοκιμασία του Θεού του Δημιουργού, και τέτοια λατρεία σημαίνει παρακοή στην εντολή του που εξηγγέλθη με φωνή μεγάλη από τον άγγελό του που πετά στο μεσουράνημα. Τέτοια ψευδής λατρεία, επομένως, αξίζει την έκφρασι του θυμού του Δημιουργού, και οι λάτρεις δημιουργημένων πραγμάτων θα χρειασθή να πίουν τον άκρατον οίνον του θυμού του Θεού, ο οποίος οίνος περιέχεται στο ‘ποτήριον της οργής του’. Θα πιουν τη μία «πόσιν» της εκφράσεως της οργής του μετά την άλλη, ώστε τελικά θα ζαλισθούν και θα μεθυσθούν τόσο, που ποτέ δεν θ’ αφυπνισθούν από τη μέθη των. Θα αισθάνωνται σαν τα Σόδομα και τα Γόμορρα και τις άλλες πόλεις της Περιφερείας στις ημέρες του Λωτ και του Αβραάμ, οπότε πυρ και θείον σαν βροχή κατήλθε επάνω τους από τον ουρανό.
43. Τι εννοείται προφανώς με το συμβολικό πυρ και θείον που επέρχεται στους συγχρόνους ψευδείς λατρευτάς, και ποια είναι η αντίδρασίς των στο άγγελμα που κηρύττεται από τους μάρτυρας του Ιεχωβά;
43 Η βροχή πυρός και θείου εσήμαινε μια οδυνηρή καταστροφή στους πολίτας των Σοδόμων και των Γομόρρων. Το πυρ και το θείον που θα επέλθουν ως έκφρασις της οργής του Θεού επάνω στους συγχρόνους ψευδείς λατρευτάς μ’ ένα συμβολικό τρόπο είναι προφανώς ουρανόπεμπτα αγγέλματα τελείας καταστροφής για όλους εκείνους τους ψευδείς λάτρεις που αρνούνται να υπακούσουν και να στραφούν από την κτισματολατρία στη λατρεία του Δημιουργού. Καθώς πέφτουν επάνω τους αυτοί οι φλογεροί πρόδρομοι της ερχομένης καταστροφής, αισθάνονται μεγάλον βασανισμό. Η θρησκευτική των ευαισθησία πληγώνεται πάρα πολύ και λαμβάνουν μεγάλη προσβολή με ό,τι οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά κηρύττουν και διδάσκουν. Υφίστανται αυτόν τον θρησκευτικό βασανισμό μπροστά στα μάτια των αγίων αγγέλων και μπροστά στα μάτια του Αρνίου του Θεού, του Ιησού Χριστού. Αυτοί οι ουράνιοι δεν επεμβαίνουν στον βασανισμό, διότι ο βασανισμός αυτός αξίζει στους ψευδείς λάτρεις, τώρα που η ώρα της κρίσεως του Θεού έχει φθάσει και ο Θεός πρέπει να εκτελέση τις δίκαιες αποφάσεις του.
44, 45. (α) Πότε θα τελειώση ο βασανισμός των ψευδών θρησκειών; (β) Ποιοι δεν θα παρέμβουν στο βασανιστικό έργο εναντίον της ψευδούς θρησκείας;
44 Ο θρησκευτικός βασανισμός αυτών των ψευδών λάτρεων δεν θα έχη τέλος ώσπου να καταβληθούν σε καταστροφή που αντιστοιχεί μ’ εκείνην που επήλθε στις ανήθικες, ασελγείς πόλεις των Σοδόμων και Γομόρρων, που αψηφούσαν τον νόμον. Το Αρνίον Ιησούς Χριστός και οι άγιοι άγγελοι δεν θα παρέμβουν για την ανακούφισι των ψευδών λάτρεων και ο Ιεχωβά Θεός δεν θα ανακαλέση τους Χριστιανούς μάρτυράς του επάνω στη γη, τους οποίους χρησιμοποιεί για να ρίχνουν αυτά τα πύρινα, θειώδη αγγέλματα θείας κρίσεως επάνω στους λατρευτάς ανθρωποποιήτων δημιουργημάτων, συγχρόνων και αρχαίων. Αυτό ακριβώς σημαίνει το Αποκάλυψις 14:11 όταν λέγη ότι «ο καπνός του βασανισμού αυτών αναβαίνει εις αιώνας αιώνων και δεν έχουσιν ανάπαυσιν ημέραν και νύκτα.» Και η ιστορία του θρησκευτικού κόσμου από το 1919, όπως δημοσιεύεται σε εφημερίδες, περιοδικά, δικαστικές εκθέσεις και άλλες δημοσιεύσεις, αποδεικνύει ότι αυτό υπήρξε αληθές.
45 Ο βασανισμός και η έλλειψις αναπαύσεως των ψευδών λάτρεων θα εξακολουθήση χωρίς διακοπή ώσπου να καταστραφούν όπως τα Σόδομα και τα Γόμορρα, και η όμοια με καπνό απόδειξις αυτής της τελείας καταστροφής, της οποίας προηγήθη ένας τέτοιος συνεχής βασανισμός, θα ανεβαίνη σ’ αιώνας αιώνων.
46. Αφού η ώρα της κρίσεως είναι μια σύντομη χρονική περίοδος, τι δεν θα κάμουν εκείνοι που λατρεύουν τον Ιεχωβά;
46 Ένεκα τούτου, μπορούμε να εκτιμήσωμε γιατί ο φορεύς ‘αιωνίου ευαγγελίου’, τον οποίον είδε ο απόστολος Ιωάννης να πετά στο μεσουράνημα, καλούσε όλα τα έθνη, τις φυλές, τις γλώσσες και τους λαούς να φοβηθούν, να δοξάσουν και να λατρεύσουν μόνο τον ένα Δημιουργό του ουρανού και της γης ως τον αληθινό Θεό. Η ώρα της κρίσεώς του, μια σχετικώς σύντομη χρονική περίοδος, δεν είναι ώρα για να δοξάζωμε, ειδωλοποιούμε και λατρεύωμε τις οργανώσεις ανθρώπων, οργανώσεις που έχουν άγριο, κτηνώδες υπόμνημα στην ιστορία και που παρεμβαίνουν στη λατρεία του Ιεχωβά Θεού. Αν επιθυμούμε ν’ αποφύγωμε να πίωμε τον άκρατον οίνον του θυμού του Θεού στο ποτήριον της οργής του, αν θέλωμε να διαφύγωμε το βασανιστικό πυρ και θείον που καταλήγει τέλος σε αιώνια καταστροφή, πρέπει να στραφούμε στη λατρεία του Θεού του Δημιουργού. Ο τρίτος άγγελος που εφάνη στο όραμα του Ιωάννου διεκήρυττε ότι οι λάτρεις των ψευδών θεών πρέπει τώρα να τιμωρηθούν μ’ αυτόν τον τρόπο στη διάρκεια αυτής της «ώρας» της κρίσεως του Θεού εναντίον του παλαιού αυτού κόσμου. Επομένως, πρέπει απλώς να γίνεται και να εξακολουθήση να γίνεται όπως ακριβώς διεκήρυξε ο τρίτος άγγελος. Η διακήρυξις της κρίσεως είναι κάτω από αγγελικόν έλεγχο.
ΑΝΑΓΚΗ ΥΠΟΜΟΝΗΣ ΤΩΝ ΑΛΗΘΙΝΩΝ ΛΑΤΡΕΩΝ
47. Πώς γνωρίζομε ότι αυτή η περίοδος κρίσεως δεν θα είναι εύκολος καιρός για τους αληθινούς μάρτυρας του Ιεχωβά, και πώς η Αποκάλυψις 14:12 δείχνει ότι αυτό είναι αληθινό;
47 Επειδή οι αληθινοί λάτρεις έχουν την εύνοια και την επιδοκιμασία του Θεού του Δημιουργού, δεν πρέπει να νομίζωμε ότι αυτή η περίοδος κρίσεως πρόκειται να είναι ένας εύκολος καιρός γι’ αυτούς. Οι ψευδείς λάτρεις, μέσω των οργανώσεών των, του συμβολικού «θηρίου» και της «εικόνος» του, δεν έχουν καλή διάθεσι απέναντι των Χριστιανών μαρτύρων και λάτρεων του Δημιουργού. Κάνουν την ισχυρή των οργάνωσι να ενεργή σαν θηρίο απέναντι των μαρτύρων του Ιεχωβά, που διακηρύττουν τις κρίσεις του, τις δίκαιες αποφάσεις του όσον αφορά τον παλαιό αυτόν κόσμο. Προσπαθούν με όλα τα μέσα, νόμιμα και παράνομα, να αναγκάσουν τους μάρτυρας ν’ απομακρυνθούν από τη λατρεία του Ιεχωβά και να ενωθούν μαζί των στη λατρεία ανθρωποποιήτων οργανώσεων και συστημάτων. Γι’ αυτό ακριβώς, η Αποκάλυψις, αμέσως έπειτα από όσα λέγει για τους λάτρεις του θηρίου και της εικόνος του και τους βασανισμούς που επέρχονται στους λάτρεις αυτούς, προσθέτει στο κεφάλαιο 14:12: «Εδώ είναι η υπομονή των αγίων· εδώ οι φυλάττοντες τας εντολάς του Θεού και την πίστιν του Ιησού.» Η κατάστασις σήμερα απαιτεί υπομονή από τους μάρτυρας του Θεού.
48. Τι θα κάμουν, λοιπόν, οι Χριστιανοί μάρτυρες; του Ιεχωβά;
48 Τι θα κάμωμε, λοιπόν, εμείς οι μάρτυρες του Υψίστου Θεού του Δημιουργού; Με την ασφαλή βοήθειά του υπεμείναμε έως τώρα, αλλά η απόδειξις της υπομονής μας δεν ετελείωσε ακόμη. Ζούμε ακόμη και, για το υπόλοιπο αυτής της «ώρας» της κρίσεως του Θεού, θα εξακολουθήσωμε να ζούμε σ’ αυτόν τον κόσμο που περικυκλώνεται από τους ψευδείς λάτρεις και τους ψευδείς θεούς των και είδωλα. Δεν μπορούμε να παραμελήσωμε το να φυλάττωμε «τας εντολάς του Θεού και την πίστιν του Ιησού.» Πρέπει να εξακολουθήσωμε να φυλάττωμε τις θείες εντολές και να εμμένωμε σταθερά στην πίστι μας στον Ιησούν άσχετα με το πόσο η πορεία αυτή θ’ απαιτήση ακόμη να υπομείνωμε.
49. Τίνος την καθοδηγία πρέπει ν’ ακολουθήσωμε σ’ αυτόν τον καιρό της κρίσεως, και πόσο σοβαρή είναι η αποστολή μας;
49 Συνεπώς, θα συνεχίσωμε ακολουθώντας την καθοδηγία του αγγέλου που πετά στο μεσουράνημα και θ’ αναλάβωμε και θα μεταδώσωμε σε κάθε «έθνος και φυλήν και γλώσσαν και λαόν» το «αιώνιον ευαγγέλιον», που αυτός ο άγγελος ή αγγελικός όμιλος εισάγει «μετά φωνής μεγάλης». Δεν μπορούμε να υποστηρίξωμε ότι εκείνο που είναι «ευαγγέλιον» ή ‘χαροποιές αγγελίες’ για μας δεν είναι ευαγγέλιον για κάθε άλλον, ούτε ευαγγέλιον για τους ψευδείς λάτρεις που είναι εχθροί του Ιεχωβά Θεού του Δημιουργού. Τα αγαθά νέα περιλαμβάνουν την πληροφορία για την εκδίκησι του Θεού του Δημιουργού, εκείνοι δε που αποστέλλονται από τον Θεό να κηρύξουν είναι εντεταλμένοι να διακηρύξουν την εκδίκησί Του.
50. Ποιος άλλος είχε αυτή την υποχρέωσι, και πώς έδειξε ότι εδέχθη την αποστολή όταν επεσκέφθη τη Ναζαρέτ;
50 Αύτη η υποχρέωσις ήταν επίσης αληθινή για τον στοργικό Κύριο Ιησού, τον οποίον ο Ιεχωβά Θεός έχρισε με το άγιό του πνεύμα αμέσως αφού εβαπτίσθη στον Ιορδάνη ποταμό. Στην Ιουδαϊκή συναγωγή στην πόλι της παιδικής του ηλικίας τη Ναζαρέτ, ο Ιησούς ανέγνωσε από την προφητεία του Ησαΐα και εφήρμοσε στον εαυτό του τα εξής λόγια: «Πνεύμα Ιεχωβά του Θεού είναι επ’ εμέ· διότι ο Ιεχωβά με έχρισε δια να ευαγγελίζωμαι εις τους πτωχούς· με απέστειλε δια να ιατρεύσω τους συντετριμμένους την καρδίαν, να κηρύξω ελευθερίαν εις τους αιχμαλώτους, και άνοιξιν δεσμωτηρίου εις τους δεσμίους· δια να κηρύξω ενιαυτόν ευπρόσδεκτον του Ιεχωβά, και ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών· δια να παρηγορήσω πάντας τους πενθούντας.» (Ησ. 61:1, 2, ΜΝΚ· Λουκ. 4:16-21) Ωστόσο έπρεπε να κηρύξη «ημέραν εκδικήσεως» του Θεού. Συγχρόνως εκήρυττε «ενιαυτόν ευπρόσδεκτον του Ιεχωβά». Οι προβατοειδείς ακόλουθοί του σήμερα έχουν να κάμουν το ίδιο.
ΧΑΙΡΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΙΚΗΣΙ ΤΟΥ
51, 52. (α) Γιατί ακόμη και η διακήρυξις της εκδικήσεως του Ιεχωβά αποτελεί αιτία χαράς; (β) Όπως ο Μωυσής, πώς θα αισθάνωνται οι δίκαιοι δούλοι του Ιεχωβά;
51 Ακόμη και η ημέρα εκδικήσεως του Θεού ημών Ιεχωβά αποτελεί ευαγγέλιον για τους πράους της γης που κατεπατήθησαν από τους ισχυρούς· για τους συντετριμμένους στην καρδιά, που είδαν την ορατή οργάνωσι της αληθινής λατρείας του Θεού να συντρίβεται από τους εχθρούς της καθαρής και αμόλυντης θρησκείας· για κείνους που είναι αιχμαλωτισμένοι και περιωρισμένοι στη θρησκευτική τους ελευθερία από αυτή την οργάνωσι του Διαβόλου, τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη· και για τους θρησκευτικούς δεσμίους, των οποίων τα μάτια έχουν κλεισθή, έγιναν τυφλά από το σκότος της θρησκευτικής φυλακής, στην οποίαν ακούσια αλυσοδέθηκαν.
52 Όχι για άτομα που χαίρουν για την κακία αυτού του κόσμου της ψευδούς λατρείας, αλλά για κείνους που πενθούν για τη ζημία, που γίνεται στην εκκλησία της αληθινής λατρείας, η διακήρυξις της «ημέρας εκδικήσεως του Θεού ημών» αποτελεί παρηγορία. Όταν έλθη τελικά η ημέρα αυτή και ιδούν τη δίκαιη εκδίκησί του να εκτελήται επάνω στους εχθρούς των, οι οποίοι είναι, επίσης, εχθροί του Θεού, θ’ απολαύσουν την πιο μεγάλη παρηγορία τους. Θα ψάλλουν από χαρά, όπως έψαλλε ο Μωυσής αφού είδε τις στρατιωτικές καταδιωκτικές δυνάμεις του Φαραώ να πνίγονται στην Ερυθρά Θάλασσα: «Ας ψάλλω προς τον Ιεχωβά· διότι εδοξάσθη ενδόξως· τον ίππον και τον αναβάτην αυτού έρριψεν εις την θάλασσαν. Ο Γιάχ είναι η δύναμίς μου και το άσμα μου, και εστάθη η σωτηρία μου· αυτός είναι Θεός μου, και θέλω δοξάσει αυτόν· Θεός του Πατρός μου, και θέλω υψώσει αυτόν. Ο Ιεχωβά είναι δυνατός πολεμιστής· Ιεχωβά το όνομα αυτού. Ο Ιεχωβά θέλει βασιλεύει εις τους αιώνας των αιώνων.»—Έξοδ. 15:1-3, 18, ΜΝΚ· Αποκάλ. 15:3, 4.
53. Ποια είναι η υποχρέωσίς μας σ’ αυτόν τον συνεχιζόμενον ακόμη «ενιαυτόν ευπρόσδεκτον του Ιεχωβά»;
53 Είναι υποχρέωσίς μας, που ετέθη επάνω μας από τον Θεό τον Δημιουργό, να βοηθήσωμε άτομα κάθε έθνους, φυλής, γλώσσης και λαού να μάθουν και να επωφεληθούν από τον συνεχιζόμενο ακόμη «ενιαυτόν [έτος] ευπρόσδεκτον του Ιεχωβά.» Έτσι μπορεί να διαφύγουν σ’ αυτή την γοργά προσεγγίζουσαν «ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών.» Αυτοί πρέπει να βοηθηθούν να γνωρίσουν ποιος είναι ο Θεός ο Δημιουργός, για να μπορέσουν να μάθουν να τον αγαπούν και να τον λατρεύουν και να τον δοξάζουν με το ορθό είδος φόβου.
54. (α) Για ποιους δεν προωρίσθη αυτή η γη; (β) Συνεπώς, ποιος θα καθαρίση τον κόσμο από όλους τους ψευδείς λάτρεις, και ποιό ρόλο παίζουν σ’ αυτό το ζήτημα εκείνοι που αγαπούν δικαιοσύνη;
54 Αυτή η γη ποτέ δεν προωρίσθη από τον Δημιουργό να είναι τόπος για ψευδείς λάτρεις. Δεν είναι δικαιωματικά τόπος για θρησκευτικούς λάτρεις που λατρεύουν τα δημιουργήματα και όχι τον Δημιουργό τον ίδιο. Δεν είναι δικό μας έργον ή υποχρέωσις να εξολοθρεύσωμε αυτές τις χιλιάδες εκατομμυρίων ψευδών λάτρεων από το πρόσωπο της γης. Αυτό είναι έργον του Δημιουργού, διότι αυτός έχει το δικαίωμα να εκμηδενίση εκείνο που εδημιούργησε αν το δημιούργημα απομακρυνθή από τον δρόμο του Θεού. Είναι έργον Του και διακηρυγμένος σκοπός του ν’ απαλλάξη τη γη από όλους τους ψευδείς λάτρεις στην «ημέραν εκδικήσεώς» του, αλλά είναι δικό μας έργον να τους πούμε γι’ αυτό από πριν. Δεν μπορούμε να το αλλάξωμε αν δεν τους αρέση. Αυτοί οι ψευδείς λάτρεις θα ήσαν ευχαριστημένοι να λάβουν όλα τα φυσικά και υλικά οφέλη που προλέγει το «αιώνιον ευαγγέλιον», αλλ’ αυτοί οι ψευδείς θρησκευόμενοι δεν είναι ευχαριστημένοι ή πρόθυμοι να δεχθούν αυτά τα αιώνια φυσικά και υλικά οφέλη υπό τους όρους του Θεού. Είναι απρόθυμοι να παραιτηθούν από την ψευδή λατρεία και μεγάλη ακολασία που η θρησκεία των επιτρέπει σ’ αυτούς, για να λάβουν το δώρο της αιωνίου ζωής σε ανθρώπινη τελειότητα σε μια ένδοξη Παραδείσια γη υπό την βασιλεία του Θεού.
55. Ποιος είναι Εκείνος που πρέπει να θέλωμε να ευαρεστήσωμε;
55 Ποτέ δεν μπορούμε να περιμένομε να τους ευχαριστήσωμε και να έχωμε την επιδοκιμασία τους διότι κηρύττομε το «αιώνιον ευαγγέλιον» σ’ αυτή τη σύντομη «ώρα» της κρίσεως του Θεού του Δημιουργού. Αυτός ο Θεός ο Κριτής είναι εκείνος που πρέπει να ευαρεστούμε και να υπηρετούμε, και το άγγελμά του πρέπει να διακηρύττωμε σ’ εκείνους που είναι ευδίδακτοι και πρόθυμοι να λατρεύσουν τον Θεό που είναι πραγματικός. Είναι Εκείνος στον οποίο πρέπει να δώσωμε δόξα.
56. Πώς οι ουρανοί και η γη διακηρύττουν τη δόξα του Θεού, και είναι ο αίνος αυτός μόνο αρκετός; Γιατί;
56 Ο Ψαλμός 19:1-4 γεμάτος σημασία λέγει: «Οι ουρανοί διηγούνται την δόξαν του Θεού, και το στερέωμα αναγγέλλει το έργον των χειρών αυτού. Η ημέρα προς την ημέραν λαλεί λόγον, και η νυξ προς την νύκτα αναγγέλλει γνώσιν. Δεν είναι λαλιά, ουδέ λόγος, των οποίων η φωνή δεν ακούεται. Εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος αυτών, και έως των περάτων της οικουμένης οι λόγοι αυτών.» Αλλά δεν είναι το κατάλληλο μέρος μας ν’ αφήνωμε μόνο στους άφωνους ορατούς ουρανούς και μόνο στις δόξες της ημέρας και της νυκτός το έργο της διακηρύξεως της δόξης του Θεού και της αναγγελίας του έργου των χειρών του.
57. (α) Γιατί ο κοινός λαός σήμερα χρειάζεται βοήθεια για να εκτιμήση τα αγαθά νέα του Θεού; (β) Τι πρέπει, λοιπόν, να κάμωμε όταν εκτιμούμε και ευφραινώμεθα στο «αιώνιον ευαγγέλιον»;
57 Οι θρησκευτικές αντιλήψεις του σημερινού κοινού λαού έχουν διαστραφή από την ψευδή θρησκεία, την ανώτερη κριτική της Βίβλου και την επιστήμη που ψευδώς ονομάζεται επιστήμη, και έτσι δεν μπορούμε ν’ αφήσωμε σ’ αυτόν τον λαό να κυττάζη στους ουρανούς και να παρατηρή τα δημιουργήματα στο μεγάλο διάστημα ημέρα και νύχτα και να τα κατανοή ορθώς. Δεν μπορούμε να περιμένωμε ότι θα διαβάσουν τη δόξα του Θεού εκεί και θα ονομάσουν τους ουρανούς έργον των χειρών του. Από αυτούς τους αψύχους ουρανούς και από το αχανές διάστημα, που εξωραΐζεται από τον ήλιο, τη σελήνη, τα άστρα και τα νέφη, δεν μπορούν να μάθουν τον στοργικό σκοπό του Θεού να εκμηδενίση κάθε κακία και να μεταμορφώση την κακομεταχειρισμένη τώρα γη μας σ’ έναν απερίγραπτα ωραίο Παράδεισο και να δώση στους σωσμένους λάτρεις του Θεού του Δημιουργού έναν αιώνιον οίκο εκεί υπό την βασιλεία Του. Ο Θεός εδημιούργησε τον γραπτό του λόγο, την Αγία Γραφή, για να πη σ’ εμάς και σ’ αυτούς τούτο το «αιώνιον ευαγγέλιον». Πρέπει να τους δώσωμε τον λόγον του Θεού. Πρέπει να τους βοηθήσωμε να ‘υπακούσουν εις το ευαγγέλιον’.—Ρωμ. 10:16, 17.
58. Σ’ αυτόν τον «καιρόν του τέλους» ποιο είναι το υπέροχο προνόμιό μας;
58 Το προνόμιό μας σήμερα υπερβαίνει κατά πολύ το προνόμιο των ποιμένων στους αγρούς της Βηθλεέμ που πριν από πολύν καιρό είδαν τον ένδοξο άγγελο και τον άκουσαν να ‘ευαγγελίζεται χαράν μεγάλην’ για όλους τους ανθρώπους που ζητούν τον Θεό και την ευδοκία του. Πριν από δεκαεννέα αιώνες ο απόστολος Ιωάννης είδε σε όραμα τον άγγελο που πετούσε στο μεσουράνημα να διακηρύττη με χαρά ολόγυρα στη γη το «αιώνιον ευαγγέλιον». Σήμερα, με την ανεκτίμητη εύνοια του Θεού, είναι προνόμιό μας ν’ αναλάβωμε αυτή τη διακήρυξι χαροποιών αγγελιών από τον άγγελο και να την εξαγγείλωμε γοργά ολόγυρα στη γη. Κάνοντας τούτο υπάκουα, στοργικά, τολμηρά, θα χαρούμε να δούμε άλλους από «παν έθνος και φυλήν και γλώσσαν και λαόν ν’ απομακρύνωνται από την ψευδή θρησκεία για να φοβηθούν τον Θεόν και να δώσουν σ’ αυτόν δόξαν, θα χαρούμε να τους έχωμε ενωμένους μαζί μας στο να λατρεύουν Αυτόν, τον Δημιουργό μας, για την ατελεύτητη διεκδίκησί του και για την αιώνια σωτηρία μας.