«Ιδού, Κάμνω νέα τα Πάντα»

 1-4. (α) Ποια ένδοξη προσδοκία αντιμετωπίζει τώρα όλο το ανθρώπινο γένος; (β) Γιατί πρέπει να εξετασθούν σοβαρά τα γεγονότα που το αποδεικνύουν;

ΙΔΕΤΕ τους ευτυχείς ανθρώπους, που φαίνονται σ’ αυτή τη σελίδα. Δεν θα θέλατε να είσθε και σεις ένας απ’ αυτούς; Βεβαιότατα, θα πήτε. Διότι εδώ είναι η ειρήνη και η αρμονία που ποθεί όλο το ανθρώπινο γένος. Άνθρωποι απ’ όλες τις φυλές—μαύροι, λευκοί, κίτρινοι—αναμιγνύονται σαν μια οικογένεια. Τι χαρά! Τι ενότης! Προφανώς αυτοί οι άνθρωποι δεν ανησυχούν για τις ατομικές εκρήξεις, ή για την απειλή των υδρογονικών βομβών. Αεριωθούμενα πολεμικά αεροπλάνα δεν συνταράσσουν τους ειρηνικούς ουρανούς επάνω από το ωραίο αυτό άλσος. Δεν υπάρχουν πολεμισταί, ούτε τανκς, ούτε τουφέκια. Ούτε και αστυνομική ράβδος χρειάζεται για να τηρήται η τάξις. Ο πόλεμος και το έγκλημα απλώς δεν υπάρχουν. Ούτε έλλειψις στέγης, διότι ο καθένας έχει μια ωραία κατοικία για δική του.

² Κυττάξτε εκείνα τα παιδιά! Το παιχνίδι τους είναι χαρά να το βλέπετε. Τι ζώα υπάρχουν για να παίζουν μαζί τους! Δεν χρειάζονται κιγκλιδώματα σ’ αυτό το άλσος, διότι όλα τα ζώα περνούν ειρηνικά με τους ανθρώπους και μεταξύ τους. Ακόμη και το λιοντάρι και το αρνί έγιναν φίλοι. Ιδέτε εκείνα τα πουλιά με τους τερπνούς χρωματισμούς που φτερουγίζουν εδώ κι εκεί, κι ακούστε τα ωραία τους άσματα που ενώνονται με το γέλιο των παιδιών γεμίζοντας τον αέρα. Δεν υπάρχουν κλουβιά; Όχι, διότι τα πάντα είναι ελευθερία κι απεριόριστη χαρά μέσα σ’ αυτή την επικράτεια. Μυρίστε, λοιπόν, το άρωμα των λουλουδιών αυτών, ακούστε το κελάρυσμα του ρυακιού, αισθανθήτε την ευχάριστη θερμότητα του ηλίου. Ω, τι γεύσις είναι αυτή των φρούτων που βρίσκονται σ’ αυτό το καλάθι, διότι είναι τα καλύτερα που μπορεί να παραγάγη η γη, τα πιο εξαίσια, όπως κάθε τι που βλέπει κανείς κι απολαμβάνει μέσα στον λαμπρό αυτόν κήπο, που μοιάζει με άλσος.

³ Αλλά σταθήτε, λέγει κάποιος, πού είναι οι γέροι; Δεν θα έπρεπε κι αυτοί να μετέχουν στην απόλαυσι της ευτυχούς αυτής κοινωνίας; Πραγματικά οι γέροι είναι ακριβώς εκεί, αλλά ξανανιώνουν. Σ’ αυτό το πάρκο κανείς δεν πεθαίνει λόγω γήρατος. Οι νέοι τώρα αναπτύσσονται σε ώριμη ανδρική ηλικία και δεν γηράζουν. Είτε είκοσι ετών είναι είτε διακοσίων ετών, ο καθένας από τα εκατομμύρια των ανθρώπων που ζουν μέσα σ’ αυτό το άλσος γεύεται τη γλυκύτητα της νεανικής ζωής με πλήρη υγεία. Εκατομμύρια είπατε; Ναι, εκατομμύρια, διότι αυτό το άλσος εκτείνεται ως τα πέρατα της γης. Μέσα σ’ αυτό θα είναι όλες οι δόξες της φύσεως, από το Φουζιγιάμα ως τα Ιμαλάια, από το Χονγκ-Κονγκ ως τη Μεσόγειο, και χιλιάδες ακόμη. Διότι όλη η γη μεταμορφώνεται σ’ ένα παραδεισιακό άλσος. Θα είναι ένας παράδεισος αποκαταστημένος σε όλη τη γη.

⁴ Απίστευτο είναι, είπατε; Πρώτα όμως, εξετάστε τα πράγματα που το αποδεικνύουν. Είναι δυνατόν και σεις και η οικογένειά σας να επιζήσετε από το τέλος του σημερινού ταραγμένου κόσμου και να μπήτε στον νέο κόσμο που παριστάνεται στην προηγούμενη σελίδα.a

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΕΞΗΓΕΙ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ

 5. (α) Ποιο βιβλίο εξηγεί αυτά τα πράγματα; (β) Από ποιες απόψεις το βιβλίο αυτό είναι ένα εξέχον βιβλίο;

⁵ Όλα τα λαμπρά αυτά πράγματα, και η βεβαιότης γι’ αυτά, εξηγούνται μέσα σ’ ένα βιβλίο, το πιο θαυμαστό βιβλίο που εγράφη ποτέ. Το βιβλίο αυτό λέγεται Αγία Γραφή. Είναι το παλαιότερο βιβλίο που υπάρχει στη γη, διότι η αρχή του χρονολογείται σχεδόν από 6.000 ετών. Ταυτοχρόνως, είναι το πιο συγχρονισμένο βιβλίο που παρουσιάζει υγιείς, πρακτικές συμβουλές για τον σύγχρονο τρόπο ζωής. Οι προφητείες του δημιουργούν φωτεινή ελπίδα για το μέλλον. Είναι το πιο διαδεδομένο βιβλίο όλης της ιστορίας, διότι έχουν διατεθή πάνω από 2.000.000.000 αντίτυπα σε όλον τον κόσμο, σε περισσότερες από 1.100 διάφορες γλώσσες.

 6. Τι διακρίνει τη Γραφή από άλλα ιερά συγγράμματα;

⁶ Κανένα άλλο ιερό βιβλίο δεν είχε τόσο παγκόσμια διάδοσι, ούτε και είχε κανένα έστω και τη μισή του αρχαιότητα. Το Κοράνιο του Μωαμεθανισμού είναι λιγώτερο από 1.400 ετών ηλικίας. Ο Βούδδας κι ο Κομφούκιος έζησαν πριν από 2.500 έτη περίπου, τα δε συγγράμματά των χρονολογούνται από τότε. Οι Γραφές του Σίντο συνετάχθησαν στην παρούσα μορφή των πριν από 1.200 χρόνια το πολύ. Το Βιβλίο του Μορμόνου είναι ηλικίας μόνον 140 ετών. Κανένα από τα ιερά αυτά βιβλία δεν μπορεί ακριβώς ν’ ανιχνεύση την ανθρώπινη ιστορία στα περασμένα 6.000 χρόνια, όπως η Αγία Γραφή. Για να καταλάβωμε, λοιπόν, την αρχική θρησκεία, πρέπει να προστρέξωμε στην Αγία Γραφή. Αυτή είναι το μόνο βιβλίο με παγκόσμιο άγγελμα για όλη την ανθρωπότητα.

 7. Τι λέγουν σκεπτόμενοι άνθρωποι για τη Γραφή;

⁷ Η σοφία και η ομορφιά του αγγέλματος της Γραφής επευφημήθησαν από σκεπτομένους ανθρώπους όλων των εθνών και όλων των κοινωνικών στρωμάτων. Ο περίφημος επιστήμων που ανεκάλυψε τον νόμον της βαρύτητος, ο Σερ Ισαάκ Νεύτων, είπε: «Καμμιά επιστήμη δεν πιστοποιείται καλύτερα από την Αγία Γραφή.» Ο Πάτρικ Χένρυ, Αμερικανός επαναστατικός ηγέτης φημισμένος για τους λόγους «Δώστε μου ελευθερία, ή δώστε μου θάνατο,» εδήλωσε επίσης: «Η Αγία Γραφή αξίζει όλα τα άλλα βιβλία που τυπώθηκαν ποτέ.» Ακόμη κι ο μέγας Ινδουιστής σοφός Μαχάτμα Γκάντι είπε κάποτε στον Βρεττανό αντιβασιλέα των Ινδιών: «Όταν η χώρα σου και η δική μου ενωθούν στις διδασκαλίες που εδόθησαν από τον Χριστόν στην επί του Όρους Ομιλία, θα έχωμε λύσει τα προβλήματα, όχι μόνο των χωρών μας αλλά και του κόσμου όλου.» Ο Γκάντι ωμιλούσε για το κατά Ματθαίον ευαγγέλιον, κεφάλαια 5 έως 7, που αποτελεί μέρος της Αγίας Γραφής. Διαβάστε μόνοι σας αυτά τα κεφάλαια, και ιδέτε αν δεν συγκινήσθε από το δυνατό τους άγγελμα.

Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΕΝΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ

 8. (α) Ποιες ήσαν οι πηγές της Αγίας Γραφής; (β) Τι είδους βιβλίο είναι η Γραφή; (γ) Τι είπαν οι συγγραφείς της για την προέλευσί της;

⁸ Αντίθετα με τη λαϊκή πεποίθησι, η Γραφή δεν είναι προϊόν του πολιτισμού της Δύσεως τον οποίον και δεν εξυμνεί. Όλη σχεδόν η Αγία Γραφή εγράφη σε Ανατολικές χώρες. Εκείνοι που την έγραψαν ήσαν όλοι κάτοικοι της Ανατολής. Τα πρώτα ανθρώπινα συγγράμματα έγιναν στη Μέση Ανατολή, σχεδόν πριν από 6.000 χρόνια, από τον πρώτον άνθρωπο, τον Αδάμ. Σχεδόν 3.500 χρόνια πριν από τη γέννησι του Βούδδα, ο Αδάμ κατέγραψε μια «ιστορία του ουρανού και της γης, ότε εκτίσθησαν αυτά» (Γέν. 1:1 έως 2:4, ΜΝΚ) και «το βιβλίον της ιστορίας του Αδάμ» (Γέν. 2:5 έως 5:2, ΜΝΚ). Ο πρώτος άνθρωπος τα εγνώριζε αυτά. Του είχαν λεχθή αυτά από τον Δημιουργό του, ή τα διεπίστωσε ο ίδιος, κι έτσι μπορούσε να τα καταγράψη. Εν τούτοις, απεδείχθη άπιστος στο Δημιουργό του. Μετά 2.500 χρόνια περίπου, και μάλιστα 1.000 χρόνια πριν από τον Βούδδα, ο Μωυσής, ο άνθρωπος του Θεού, εδημοσίευσε σ’ ένα συνεχές υπόμνημα τις ιστορίες του Αδάμ, και άλλες εννέα ιστορίες γραμμένες από ανθρώπους των αρχαίων χρόνων. Μ’ αυτό το υπόμνημα αρχίζει το πρώτο βιβλίο της Γραφής, που καλείται Γένεσις. Απ’ αυτή την αρχή, η Γραφή ακολουθεί ένα αρμονικό θέμα συνεχώς ως το τελευταίο βιβλίο της Αποκαλύψεως. Το τελευταίο βιβλίο εγράφη περίπου εξακόσια χρόνια μετά τον Βούδδα. Εγνωρίζατε ότι η Γραφή αποτελείται από εξήντα έξη διάφορα βιβλία; Ναι, η Γραφή είναι μόνη της μια βιβλιοθήκη! Επί χρονική περίοδο 1.600 ετών από τον καιρό του Μωυσέως και πέρα, τριάντα πέντε περίπου διάφοροι άνθρωποι μετείχαν στη συγγραφή της τελείως αρμονικής αφηγήσεως της Γραφής. Αυτοί πιστοποιούν ότι τα συγγράμματά των ήσαν εμπνευσμένα από μια Δύναμι πολύ ανώτερη από τον θνητό άνθρωπο.—2 Σαμ. 23:2· 2 Πέτρ. 1:21· Λουκ. 1:70.

 9. (α) Πώς η Γραφή έφθασε ως την εποχή μας; (β) Τι μπορεί να λεχθή για την ακρίβεια των σημερινών Γραφών;

⁹ Πολύ αξιοσημείωτος, επίσης, είναι ο τρόπος με τον οποίον η Γραφή έχει φθάσει ως την εποχή μας. Επί χιλιάδες χρόνια, και ως την εφεύρεσι της τυπογραφίας πριν από πεντακόσια χρόνια περίπου, τα αντίγραφα της Γραφής έπρεπε να γίνωνται με το χέρι. Η Γραφή αντεγράφετο κατ’ επανάληψιν, αλλά πάντοτε με μεγάλη προσοχή. Σήμερα, υπάρχουν ακόμη περίπου 16.000 χειρόγραφα αντίγραφα της Γραφής, ή τμημάτων της Γραφής, μερικά από τα οποία μάλιστα επιζούν από τον δεύτερον αιώνα προ Χριστού. Κανένα άλλο συγγραφικό έργον των αρχαίων χρόνων δεν αντεγράφη κατ’ επανάληψιν τόσο επιμελώς. Με τη συμπαραβολή πολλών χειρογράφων αντιγράφων, απεδείχθη ότι τα λάθη που έγιναν στην επαναντιγραφή ήσαν πολύ λίγα, μάλιστα δε, κατέστη δυνατόν ν’ αποκρυσταλλωθή το πρωτόγραφο κείμενο της Αγ. Γραφής. Μια κορυφαία αυθεντία στα Βιβλικά χειρόγραφα, ο Σερ Φρέντερικ Κένυον, λέγει: «Και το τελευταίο θεμέλιο αμφιβολίας περί του ότι οι Γραφές έφθασαν έως εμάς ουσιαστικά όπως ήσαν γραμμένες, έχει τώρα εκλείψει.» Επίσης, έχουν γίνει ακριβείς μεταφράσεις σε όλες σχεδόν τις γλώσσες της γης, από την Εβραϊκή, Αραμαϊκή κι Ελληνική, τις γλώσσες στις οποίες εγράφη αρχικά η Αγία Γραφή.

10. Πως οι σύγχρονες ανακαλύψεις επεβεβαίωσαν τα όσα αναγράφονται στην Αγία Γραφή;

¹⁰ Μερικοί προσεπάθησαν να καταστήσουν αναξιόπιστη την Αγία Γραφή λέγοντας ότι είναι ανακριβής. Εν τούτοις, τα τελευταία χρόνια, οι αρχαιολόγοι ανέσκαψαν τα ερείπια αρχαίων πόλεων των Βιβλικών χωρών και βρήκαν επιγραφές και άλλα στοιχεία που αποδεικνύουν θετικά ότι τα άτομα και οι τόποι που μνημονεύονται και στα αρχαιότερα ακόμη Βιβλικά συγγράμματα υπήρξαν πραγματικά. Εξέθαψαν πολλά τεκμήρια, που αποδεικνύουν έναν παγκόσμιο κατακλυσμό, για τον οποίον η Γραφή λέγει ότι έγινε πριν από 4.000 χρόνια και πλέον, στην εποχή του Νώε. Σ’ αυτό το σημείο, ο Πρίγκιψ Μικάσα, που είναι γνωστός ως σπουδαστής της αρχαιολογίας και αυθεντία σε αρχαιολογικά ζητήματα, εδήλωσε: «Υπήρξε πράγματι Κατακλυσμός; Ως αποτέλεσμα των ανασκαφών των αρχαιολόγων στα τελευταία χρόνια, πειστικά απεδείχθη το γεγονός ότι ο κατακλυσμός πραγματικά έλαβε χώραν.»b

Ο ΘΕΟΣ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ

11. (α) Υπάρχει Παντοδύναμος Θεός; (β) Έχει όνομα;

¹¹ Ακριβώς όπως μερικοί εχλεύασαν τη Βίβλο, άλλοι χλευάζουν το ότι υπάρχει ένας Παντοδύναμος Θεός. (2 Πέτρ. 3:3-5) Λέγουν, «Πώς μπορώ να πιστέψω στον Θεό, αφού δεν μπορώ να τον ιδώ; Πώς είναι δυνατό να καταλάβη κανείς έναν αόρατο Δημιουργό, ανώτερο από τον άνθρωπο; Δεν κατοικεί παντού ο Θεός;» Άλλοι λέγουν, «Δεν υπάρχει Θεός ή Βούδδας.» Εν τούτοις, η Βίβλος τονίζει ότι όπως ακριβώς όλοι μας λαμβάνομε ζωή μέσω ενός επιγείου πατρός, έτσι και οι αρχικοί μας πρόγονοι έλαβαν ζωή από έναν ουράνιο Πατέρα ή Δημιουργό, του οποίου το προσωπικό όνομα είναι Ιεχωβά.—Ψαλμ. 100:3, ΜΝΚ.

12, 13. Ποια είναι μερικά εξέχοντα γεγονότα σχετικά με τον Ιεχωβά Θεό;

¹² Ο Ιεχωβά είναι ο συγγραφεύς της Βίβλου. Αυτός είναι το Μέγα Πνεύμα, που υπάρχει σε όλη την αιωνιότητα. (Ιωάν. 4:24· Ψαλμ. 90:1, 2) Το όνομα του Ιεχωβά εφιστά την προσοχή μας στον σκοπό του για τα πλάσματά του. Σκοπός του είναι να υπερασπίση το μεγάλο αυτό όνομα καταστρέφοντας τους ασεβείς κι απελευθερώνοντας εκείνους που τον αγαπούν για να ζήσουν χαρούμενοι στον νέο του κόσμο. (Έξοδ. 6:2-8· Ησ. 35:1, 2) Επειδή είναι ο Παντοδύναμος Θεός, έχει τη δύναμι να το πράξη. Ως Δημιουργός όλου του σύμπαντος, είναι πολύ υπεράνω των συνήθων εθνικών θεών και ειδώλων.—Ησ. 42:5, 8· Ψαλμ. 115:1, 4-8.

¹³ Ο Ιεχωβά εγνωστοποιήθη στο ανθρώπινο γένος μέσω δύο μεγάλων βιβλίων. Το μεγαλύτερο απ’ αυτά τα βιβλία είναι η Αγία Γραφή, που κάνει γνωστούς τους σκοπούς του. (Ιωάν 17:17· 1 Πέτρ. 1:24, 25) Το άλλο βιβλίο είναι η αφήγησις της δημιουργίας, που βλέπομε και αναγινώσκομε σε όλη τη φύσι.

14. Πώς το βιβλίο της φύσεως έδωσε πιστοποίησι περί του Θεού;

¹⁴ Στη διάρκεια των προσφάτων αιώνων, άνθρωποι της επιστήμης διέθεσαν πολύν χρόνον μελετώντας το βιβλίον της φύσεως. Τι συνεπέραναν; Ένας από εκείνους που ανεκάλυψαν τον ηλεκτρισμό, ο περίφημος Βρεττανός επιστήμων Λόρδος Κέλβιν, εδήλωσε: «Πιστεύω ότι όσο πληρέστερα σπουδάζεται η επιστήμη, τόσο περισσότερο μας απομακρύνει από κάθε τι που παραβάλλεται με τον αθεϊσμό.» Ο εξίσου περίφημος Ευρωπαϊκής καταγωγής επιστήμων Αλβέρτος Αϊνστάιν εβεβαίωσε: «Μου είναι αρκετό να . . . σκέπτωμαι τη θαυμαστή διαμόρφωσι του σύμπαντος, την οποίαν αμυδρώς μπορούμε να συλλάβωμε, και να προσπαθώ ταπεινά να καταλάβω έστω κι ένα απειροελάχιστο μέρος της νοήσεως που εκδηλώνεται στη φύσι.» Ο Αμερικανός επιστήμων Αρθούρος Χόλλυ Κόμπτον, που έτυχε του Βραβείου Νόμπελ, είπε: «Ένα εύτακτα εκτυλισσόμενο σύμπαν πιστοποιεί την αλήθεια της πιο μαγευτικής δηλώσεως που εξεφέρθη ποτέ—‘Εν αρχή εποίησεν ο Θεός’.» Παρέθετε τα αρχικά λόγια της Αγίας Γραφής.

15, 16. (α) Πώς το σύμπαν μεγαλύνει τη σοφία του Θεού; (β) Εξηγήστε πόσο ανόητο είναι να λέγη κανείς ότι δεν υπάρχει Θεός.

¹⁵ Άρχοντες ισχυρών εθνών μπορεί να καυχώνται για την ευφυΐα τους και τα επιστημονικά τους επιτεύγματα στην εξαπόλυσι του Σπούτνικ και των διαδόχων του στο έξω διάστημα. Αλλά πόσο ασήμαντα είναι τα διαστημόπλοιά των, αν παραβληθούν με τη σελήνη που στρέφεται γύρω από τη γη και τους πλανήτας που στρέφονται γύρω από τον ήλιο! Πόσο μηδαμινά τα επιτεύγματα των θνητών αυτών ανθρώπων εν συγκρίσει με τη δημιουργία από τον Ιεχωβά δισεκατομμυρίων ουρανίων γαλαξιών, των οποίων ο καθένας περιέχει δισεκατομμύρια ηλίων όπως ο δικός μας, και τη συγκέντρωσι και τοποθέτησί των στο διάστημα επί αμέτρητον χρόνον! (Ψαλμ. 19:1, 2· Ιώβ 26:7, 14) Ας μη φαίνεται παράδοξο ότι ο Ιεχωβά βλέπει τους ανθρώπους ως απλές ακρίδες, και τα ισχυρά έθνη ως «ολιγώτερον παρά το μηδέν.»—Ησ. 40:13-18, 22.

¹⁶ Κατοικείτε σε σπίτι; Πιθανώς δεν έχετε κτίσει σεις ο ίδιος το σπίτι, ούτε ξέρετε ποιος το έκτισε. Εν τούτοις, το γεγονός ότι δεν γνωρίζετε τον κατασκευαστή δεν σας εμποδίζει από το να δεχθήτε την αλήθεια ότι κάποιο νοήμον άτομο το έκτισε. Το να διαλογισθήτε ότι το σπίτι εκτίσθη μόνο του θα εφαίνετο πολύ ανόητο! Εφόσον το μέγα σύμπαν, και ό,τι είναι μέσα σ’ αυτό, απήτησε απείρως μεγαλύτερη νόησι για την κατασκευή του, δεν φαίνεται ανόητο το να πη κανείς ότι δεν υπάρχει νοήμων Δημιουργός; Αληθινά, μόνον ο άφρων θα έλεγε μέσα στην καρδιά του, «Δεν υπάρχει Ιεχωβά.»—Ψαλμ. 14:1, ΜΝΚ.

17. Δείξτε ότι ο Θεός είναι ένα πρόσωπο, και άξιος να αινήται.

¹⁷ Τα ένδοξα θαύματα της φύσεως, τα άνθη, τα πτηνά, τα ζώα, το θαυμάσιο κτίσμα που λέγεται άνθρωπος, τα θαύματα της ζωής και της γεννήσεως—όλ’ αυτά πιστοποιούν την αόρατη Αριστοτεχνική Διάνοια που τα παρήγαγε. (Ρωμ. 1:20) Εκεί όπου υπάρχει διάνοια, υπάρχει σκέψις. Όπου υπάρχει σκέψις, υπάρχει πρόσωπον. Η υπέρτατη διάνοια είναι η διάνοια του Υπερτάτου Προσώπου, του Δημιουργού όλων των ζώντων πλασμάτων, αυτής της Πηγής της ζωής. (Ψαλμ. 36:9) Ο Δημιουργός είναι πραγματικά άξιος κάθε αίνου και λατρείας.—Ψαλμ. 104:24· Αποκάλ. 4:11.

18. Γιατί ο Θεός δεν έχει μέρος στους πολέμους των εθνών;

¹⁸ Υπάρχουν μερικοί, των οποίων η πίστις στον Θεό εκλονίσθη από τις σκληρές δοκιμασίες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Εκείνο τον καιρό κάθε χώρα επεκαλείτο τον «Θεό» της, είτε των Καθολικών ή των Προτεσταντικών θρησκειών, είτε των Ανατολικών θρησκειών. Θα μπορούσε να λεχθή ότι ο «Θεός» έδωσε τη νίκη σε μερικά απ’ αυτά τα έθνη κι επέτρεψε άλλα να ηττηθούν; Η Αγία Γραφή δείχνει ότι κανένα απ’ αυτά τα έθνη δεν επεκαλείτο τον αληθινό Θεό. Ο Ιεχωβά Θεός, ο Δημιουργός του ουρανού και της γης, δεν είναι υπεύθυνος για τη σύγχυσι και τους πολέμους μεταξύ των εθνών. (1 Κορ. 14:33) Οι σκέψεις του είναι πολύ πιο πάνω από τις σκέψεις των πολιτικών και μιλιταριστικών εθνών της γης. (Ησ. 55:8, 9) Ομοίως η αληθινή θρησκεία και λατρεία του Ιεχωβά δεν έχει μέρος στις διαμάχες των εθνών. Ο Ιεχωβά είναι πολύ πιο πάνω από τους μιλιταριστικούς θεούς, και είναι μοναδικός στο να είναι ο Θεός των ειρηνοφίλων ανδρών και γυναικών όλων των εθνών. Όπως λέγει η Γραφή: «Δεν είναι προσωπολήπτης ο Θεός· αλλ’ εν παντί έθνει όστις φοβείται αυτόν, και εργάζεται δικαιοσύνην, είναι δεκτός εις αυτόν.» (Πράξ. 10:34, 35) Άνθρωποι καλής θελήσεως σε όλα τα έθνη μαθαίνουν τώρα την Αγία Γραφή και εγκολπούνται τη λατρεία του μόνου αληθινού Θεού, του Δημιουργού όλου του ανθρωπίνου γένους.—Πράξ. 17:24-27.

19. Τι αποδεικνύει ότι ο «Χριστιανικός κόσμος» είναι αντιχριστιανικός και εναντίον του Θεού;

¹⁹ Μερικοί τονίζουν τις διαιρέσεις του «Χριστιανικού κόσμου», ο οποίος ισχυρίζεται ότι ακολουθεί την Αγία Γραφή. Λέγουν, επίσης, «Πώς μπορώ να πιστέψω στον Θεό της Γραφής, όταν τα έθνη που έχουν τη Γραφή ενασχολούνται στη δοκιμή ατομικών και υδρογονικών βομβών;» Το γεγονός είναι ότι, ενώ η Γραφή παραμένει πάντοτε αληθινή, τα έθνη του «Χριστιανικού κόσμου» έχουν απομακρυνθή τόσο πολύ από τη Χριστιανοσύνη της Αγίας Γραφής όσο απέχει ο Βόρειος Πόλος από τον Νότιο. Είναι υποκριταί ομολογώντας ότι ανήκουν στη Χριστιανοσύνη. Έχουν μεν τη Γραφή, αλλά δεν υπακούουν στις διδασκαλίες της. Ο Αμερικανός πρόεδρος που διέταξε να ριφθή η πρώτη ατομική βόμβα στη Χιροσίμα, ανεφώνησε κάποτε, «Ω, να υπήρχε ένας Ησαΐας ή ένας Άγιος Παύλος!»—για να καθοδηγήση τους ανθρώπους σ’ αυτή την παγκόσμια κρίσι. Αν πίστευε αυτός στον Ησαΐα της Γραφής, ποτέ δεν θα έρριχνε ατομική βόμβα, διότι ο Ησαΐας συνηγόρησε υπέρ του να ‘σφυρηλατήσουν τας μαχαίρας αυτών δια υνία, και τας λόγχας αυτών δια δρέπανα.’ Επίσης, ο Παύλος της Γραφής ήταν εκείνος που εδήλωσε: «Δεν πολεμούμεν όμως κατά σάρκα· διότι τα όπλα του πολέμου ημών δεν είναι σαρκικά.» (Ησ. 2:4· 2 Κορ. 10:3, 4) Εν τούτοις, τα έθνη του «Χριστιανικού κόσμου», αντί ν’ ακολουθήσουν τη σοφή συμβουλή της Γραφής, ενεπλάκησαν σ’ ένα μεγάλο ανταγωνισμό εξοπλισμών. Οι ισχυρισμοί των ότι είναι Χριστιανοί που υπακούουν στην Αγία Γραφή είναι ψευδείς. Αντιμετωπίζουν την κρίσι του Θεού επειδή δεν έπραξαν το θέλημά του.—Ματθ. 7:18-23.

ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

20. Γιατί είναι λογικό να πιστεύωμε τα θαύματα του Θεού;

²⁰ Ο Ιεχωβά δημιουργεί, και εκτελεί θαύματα. Απορήσατε ποτέ για τη μετατροπή του ύδατος σε αίμα, τον διαχωρισμό της Ερυθράς Θαλάσσης, την παρθενική γέννησι του Ιησού, και άλλα θαύματα που αναφέρονται στην Αγία Γραφή; Επειδή ο άνθρωπος είναι περιωρισμένης διανοητικής δυνάμεως, πιθανώς ποτέ δεν θα καταλάβη πώς συνέβησαν μερικά απ’ αυτά τα θαύματα, όπως δεν μπορεί να καταλάβη πλήρως το θαύμα του ήλιου που ανατέλλει και δύει κάθε μέρα. Η δημιουργία του ανθρώπου ήταν ένα θαύμα. Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν είδε αυτό το θαύμα, αλλά γνωρίζει ότι έγινε, διότι αυτός είναι ζωντανός σήμερα για να το αποδείξη. Πραγματικά, όλη η ζωή και όλο το σύμπαν αποτελούν ένα διηνεκές θαύμα. Μήπως πρέπει λοιπόν ν’ αμφιβάλωμε, όταν ο λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή, λέγη ότι ο Θεός έκαμε ειδικά θαύματα για ειδικές περιπτώσεις, μολονότι δεν υπάρχει ανάγκη των ιδίων θαυμάτων σήμερα;

21. Περιγράψτε την πιο θαυμαστή δημιουργία του Ιεχωβά.

²¹ Όλη η δημιουργία του Ιεχωβά είναι θαυματουργική και θαυμασία! Εν τούτοις, από τις θαυμαστές δημιουργίες του Ιεχωβά, η πρώτη του δημιουργία ήταν η πιο θαυμαστή απ’ όλες. Ήταν η δημιουργία ενός πνευματικού Υιού. Σχετικά με τον Υιόν αυτόν, η Γραφή λέγει: «Όστις είναι εικών του Θεού του αοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως· επειδή δι’ αυτού εκτίσθησαν τα πάντα, τα εν τοις ουρανοίς και τα επί της γης, τα ορατά και τα αόρατα . . . Τα πάντα δι’ αυτού και δι’ αυτόν εκτίσθησαν.» (Κολ. 1:15, 16· Ιωάν. 1:3) Ο ουράνιος αυτός Υιός ωνομάσθη «ο Λόγος». Αναρίθμητους αιώνες μετά τη δημιουργία του, ήλθε σ’ αυτή τη γη, και ωνομάσθη ο «άνθρωπος Χριστός Ιησούς.» (1 Τιμ. 2:5) Τότε ελέχθη γι’ αυτόν: «Και ο Λόγος έγεινε σαρξ, και κατώκησε μεταξύ ημών, (και είδομεν την δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά του Πατρός,) πλήρης χάριτος και αληθείας.»—Ιωάν. 1:14.

22. (α) Πώς μπορεί να διευκρινισθή η σχέσις μεταξύ του Θεού και του Υιού του; (β) Τι αποδεικνύει ότι ο Θεός εδημιούργησε και άλλους πνευματικούς υιούς;

²² Η σχέσις του Πατρός και του Υιού μπορεί να παραβληθή με μια επιχείρησι όπου υπάρχει ένας πρόεδρος και κάτω απ’ αυτόν ένας «εκτελεστικός», ο οποίος εκτελεί τις θελήσεις του προέδρου. Ο Υιός παριστάνεται στις Παροιμίες 8:22, 30 (ΜΝΚ) ως λέγων: «Ο Ιεχωβά με είχεν εν τη αρχή των οδών αυτού, προ των έργων αυτού, απ’ αιώνος. Τότε ήμην πλησίον αυτού δημιουργούσα.» Μέσω του εκτελεστικού αυτού Υιού, ο Ιεχωβά εδημιούργησε πολλά άλλα πνευματικά πλάσματα, υιούς του Θεού. Αργότερα, αυτοί εχάρησαν που είδαν τον πρωτεργάτην του Ιεχωβά να δημιουργή τους υλικούς ουρανούς και τη γη στην οποία ζούμε. Αμφιβάλλετε ότι εδημιουργήθησαν αυτά τα πράγματα; Ο Ιεχωβά ερώτησε τον αρχαίον Ιώβ: «Πού ήσο ότε εθεμελίονον την γην; απάγγειλον, εάν έχης σύνεσιν. Ότε τα άστρα της αυγής έψαλλον ομού, και πάντες οι υιοί του Θεού ηλάλαζον;»—Ιώβ 38:4, 7.

23. Ποια επίγεια δημιουργία του Ιεχωβά είναι εξέχουσα, και από ποιες απόψεις;

²³ Με τον καιρό, ο Ιεχωβά εδημιούργησε ζώντα, υλικά δημιουργήματα επάνω στη γη, τα φυτά, τα δένδρα, τα άνθη, τα ψάρια, τα πουλιά και τα ζώα. (Γέν. 1:11-13, 20-25) Κατόπιν ο Θεός είπε στον πρωτεργάτη του: «Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών, καθ’ ομοίωσιν ημών· . . . Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον κατ’ εικόνα εαυτού· κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν· άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς.» (Γέν. 1:26, 27) Ο αρχικός άνθρωπος, δημιουργημένος κατ’ εικόνα και ομοίωσιν του Θεού, με τις μεγάλες ιδιότητες του Θεού, την αγάπη, τη σοφία, τη δικαιοσύνη και τη δύναμι, ήταν πολύ ανώτερος από τα ζώα. Ο άνθρωπος είναι σε μια τάξι ξεχωριστή από τα ζώα διότι αυτός είναι ικανός να διαλογίζεται, να σχεδιάζη για το μέλλον, κι έχει επίσης την ικανότητα να λατρεύη τον Θεό. Τα ζώα δεν έχουν νόησι για να διαλογίζωνται, αλλά ζουν με το ένστικτο. Πόσο ανόητο είναι το να λεχθή ότι δεν υπάρχει Δημιουργός αλλά ότι το πλούσια προικισμένο νοητικό πλάσμα, ο άνθρωπος, εξειλίχθη προς τα άνω από μη νοητικά κατώτερα ζώα!—Ψαλμ. 92:6, 7· 139:14.

24, 25. (α) Ποια μεγάλη προοπτική είχε τεθή ενώπιον του ανθρώπου; (β) Γιατί δεν θα υπήρχε πρόβλημα υπερπληθυσμού στη γη;

²⁴ Όπως ο Θεός και ο Υιός του εργάζονται και οι δύο, έτσι επίσης ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο έργον να κάμη εδώ στη γη. (Ιωάν. 5:17) Στον Αδάμ και στην Εύα, στον πρώτον άνδρα και στη γυναίκα, είπε: «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε, και γεμίσατε την γην, και κυριεύσατε αυτήν, και εξουσιάζετε επί των ιχθύων της θαλάσσης, και επί των πετεινών του ουρανού, και επί παντός ζώου κινουμένου επί της γης». (Γέν. 1:28) Μήπως αυτό εσήμαινε ότι ο άνθρωπος επρόκειτο να πληθυνθή, να γεμίση τη γη, και κατόπιν να εξακολουθήση να πολλαπλασιάζεται ώσπου να γεμίση η γη μέχρις υπερχειλίσεως; Όχι. Όταν σας λέγη κάποιος να γεμίσετε ένα κύπελλο με τσάι, δεν εξακολουθείτε να χύνετε τσάι ώσπου να ξεχειλίση και να χυθή σε όλο το τραπέζι. Γεμίζετε το κύπελλο και τότε σταματάτε. Με τον ίδιο τρόπο, η εντολή του Ιεχωβά στον άνθρωπο, «Γεμίσατε την γην,» έδειχνε τον σκοπό του να γεμίση ο άνθρωπος ανέτως τη γη, και τότε η αναπαραγωγή του ανθρωπίνου γένους θα σταματούσε. Αυτό δεν θα παρουσίαζε κανένα πρόβλημα σε μια τέλεια ανθρώπινη κοινωνία. Μόνο στον σημερινό κόσμο της ατελούς ανθρωπότητος παρουσιάζει πρόβλημα ο υπερπληθυσμός.

²⁵ Ο Θεός έθεσε τον άνθρωπο σ’ έναν «παράδεισον εν τη Εδέμ κατά ανατολάς.» Ήταν ένας κήπος τρυφής, όπως ο κήπος που εμφανίζει το εξώφυλλό μας, μολονότι ήσαν εκεί δύο μόνο άνθρωποι, ο Αδάμ και η σύζυγός του. Μολονότι ο αρχικός αυτός παράδεισος δεν υπάρχει πια, διότι κατεστράφη στον κατακλυσμό της εποχής του Νώε, η κατά προσέγγισιν θέσις του στη Μέση Ανατολή είναι γνωστή, διότι μερικοί από τους ποταμούς που αναφέρεται στη Γραφή ότι έρρεαν μέσα από τον παράδεισο, υπάρχουν ίσαμε σήμερα. (Γέν. 2:7-14) Ο άνθρωπος είχε τη μεγαλειώδη ευκαιρία να χρησιμοποιή τον κήπον αυτόν ως ένα κέντρον, από το οποίο να εκταθή και να καλλιεργήση ολόκληρη τη γη, κάνοντάς την ένα παγγήινο παράδεισο.—Ησ. 45:12, 18.

ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ

26. Ποια ερωτήματα εγείρονται τώρα;

²⁶ Αν ο σκοπός του Θεού είναι να κτίση μια παραδεισιακή γη, πώς συμβαίνει ώστε η γη σήμερα να είναι τόσο γεμάτη από ασέβεια, παθήματα και θλίψεις; Μήπως αποδεικνύει αυτό ότι ο Θεός δεν είναι τελικά τόσο παντοδύναμος; Μήπως ο Θεός είναι η πηγή της αθλιότητος αυτής; Υπάρχει ελπίς για ένα τέλος αυτών των συνθηκών; Τι λέγει η Γραφή;

27. Πώς μπήκε ανταρσία στον κήπο της Εδέμ;

²⁷ Η Γραφή αποκαλύπτει ότι όταν ο Ιεχωβά έπλασε τον άνθρωπο επάνω στη γη, έθεσε έναν από τους πνευματικούς του υιούς, έναν που ήταν «πλήρης σοφίας και τέλειος εις κάλλος,» μέσα στην Εδέμ, για να ασκήση ωρισμένα προνόμια υπηρεσίας. Αυτός ο άγγελος ήταν «εν Εδέμ τω παραδείσω του Θεού.» Εν τούτοις, η καρδία του υψώθη δια το κάλλος του κι έφθασε στο να λατρεύη τον εαυτό του αντί του Ιεχωβά. (Ιεζ. 28:12, 14, 15, 17) Προήλθε στην απόφασι ν’ απομακρύνη τη λατρεία των πρωτοπλάστων από τον Δημιουργό, τον Ιεχωβά, και να την στρέψη στον εαυτό του. Μέσω ενός όφεως, ο άγγελος αυτός εψεύσθη στην Εύα, και παρεκίνησε πρώτα την Εύα και κατόπιν τον σύζυγό της τον Αδάμ να παρακούσουν στον Ποντοδύναμο Θεό.—Γέν. 2:15-17· 3:1-6.

28. Λόγω της παρακοής, τι προέκυψε στον άνθρωπο;

²⁸ Ο Θεός είχε δηλώσει την ποινή της παρακοής, η οποία ήταν θάνατος. Εκφέροντας τώρα ο Ιεχωβά καταδίκη εναντίον της πρώτης γυναικός, είπε: «Θέλω υπερπληθύνει τας λύπας σου και τους πόνους της κυοφορίας σου· με λύπας θέλεις γεννά τέκνα· και προς τον άνδρα σου θέλει είσθαι η επιθυμία σου, και αυτός θέλει σε εξουσιάζει.» Στον άνθρωπον Αδάμ είπε: «Εν τω ιδρώτι του προσώπου σου θέλεις τρώγει τον άρτον σου, εωσού επιστρέψης εις την γην, εκ της οποίας ελήφθης· επειδή γη είσαι, και εις γην θέλεις επιστρέψει.» (Γέν. 3:16-19) Το απειθές ζεύγος εξώσθη από τον παράδεισο της ευτυχίας στην ακαλλιέργητη γη. Με τον καιρό πέθαναν.—Γέν. 5:5.

29. Ποιος παραμένει ως αόρατος άρχων του ανθρωπίνου γένους, και πώς ο κόσμος αυτός αντανακλά την προσωπικότητά του;

²⁹ Ο άγγελος που απάτησε τον άνθρωπο άρχισε να γίνεται γνωστός ως ο Όφις. (2 Κορ. 11:3) Λέγεται επίσης Σατανάς, που σημαίνει «εναντιούμενος», και Διάβολος, που σημαίνει «συκοφάντης». Κι αυτός, επίσης, υπέστη την καταδίκη του θανάτου. (Γέν. 3:15· Εβρ. 2:14) Εν τούτοις, ο Ιεχωβά τού επέτρεψε, επί ένα χρονικό διάστημα, να συνεχίση την κυριαρχία του επάνω στα έθνη και στις θρησκείες του πεπτωκότος ανθρωπίνου γένους. Δεν συμφωνείτε ότι οι ιδιότητες του Σατανά, ιδιοτέλεια, μίσος και αδικία παρατηρούνται παντού στον κόσμο σήμερα; Αληθινά, ο παρών κόσμος αντανακλά την κακία του αοράτου του άρχοντος. Γι’ αυτό και λέγει η Γραφή: «Ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται.»—1 Ιωάν. 5:19.

30. Τι είναι αμαρτία και ποιο είναι το αποτέλεσμά της στο ανθρώπινο γένος;

³⁰ Μόνο μετά την πτώσι των από το σημείο της τελειότητος ο Αδάμ και η Εύα άρχισαν να γεννούν τέκνα. Όλοι οι άνθρωποι σήμερα είναι απόγονοί των στην ατέλεια, και συνεπώς όλοι πεθαίνουν. Ένας συγγραφεύς της Αγίας Γραφής το εξηγεί αυτό με τα εξής λόγια: «Δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον, και δια της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον.» (Ρωμ. 5:12) Τι είναι αυτή η «αμαρτία»; Είναι μια υστέρησις από το σημείο της τελειότητος ή πληρότητος. Ο Ιεχωβά Θεός δεν επιδοκιμάζει ούτε διατηρεί ζωντανό ό,τι είναι ατελές. Εφόσον όλοι οι άνθρωποι εκληρονόμησαν αμαρτία και ατέλεια από τον πρώτον άνθρωπον, τον Αδάμ, όλοι υπόκεινται σε θάνατο. Ο πεπτωκώς άνθρωπος αποθνήσκει, ακριβώς όπως και τα ζώα.—Εκκλησ. 3:19-21.

31. Τι είναι ο «θάνατος» που το ανθρώπινο γένος κληρονόμησε από τον Αδάμ;

³¹ Τι είναι αυτός ο «θάνατος»; Θάνατος είναι το αντίθετον της ζωής. Ο Θεός είχε θέσει ενώπιον του ανθρώπου την προοπτική της ατελευτήτου ζωής επάνω στη γη αν ο άνθρωπος υπήκουε. Εν τούτοις, ο άνθρωπος παρήκουσε, η δε ποινή ήταν θάνατος, αναισθησία, ανυπαρξία. (Ψαλμ. 146:4) Ο Θεός τίποτε δεν είχε ειπεί περί μεταβιβάσεως της ανθρωπίνης ζωής σ’ ένα πνευματικό βασίλειο ή σ’ έναν πύρινο «άδη» αν ο άνθρωπος παρήκουε ή πέθαινε. Είχε προειδοποιήσει τον άνθρωπο: «Θέλεις εξάπαντος αποθάνει.» Ο ανθρωποκτόνος Διάβολος ήταν εκείνος που εψεύσθη, λέγοντας: «Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει.» (Γέν. 2:17· 3:4· Ιωάν. 8:44) Ό,τι εκληρονόμησαν όλοι οι άνθρωποι από τον Αδάμ είναι θάνατος, κατάντημα στο χώμα.—Εκκλησ. 9:5, 10· Ψαλμ. 115:17.

32. Ποιο ένδοξο μέλλον περιμένει το ανθρώπινο γένος και τη γη αυτή;

³² Δεν υπάρχει, λοιπόν, μέλλον για τον θνήσκοντα άνθρωπο; Υπάρχει ένα θαυμάσιο μέλλον! Η Βίβλος τονίζει ότι ο σκοπός του Θεού για μια παραδεισιακή γη για όλο το ανθρώπινο γένος, περιλαμβανομένων κι εκείνων που είναι τώρα νεκροί, ποτέ δεν θ’ αποτύχη. Ο Ιεχωβά λέγει: «Ο ουρανός είναι θρόνος μου, και η γη υποπόδιον των ποδών μου.» «Θέλω δοξάσει τον τόπου των ποδών μου.» (Ησ. 66:1· 60:13) Από την αφθονία της αγάπης του, ο Ιεχωβά έστειλε τον Υιόν του, τον Λόγον, στη γη, για ν’ αποκτήση δι’ αυτού ζωήν ο κόσμος του ανθρωπίνου γένους. (Ιωάν. 3:16· 1 Ιωάν. 4:9) Υπάρχουν τρία σπουδαία πράγματα που πρέπει τώρα να εξετάσωμε, και τα οποία εκτελεί ο Ιεχωβά δια του Υιού Του, δηλαδή, (1) Παροχή ελευθερίας από το κράτος του θανάτου· (2) Επάνοδος των νεκρών στη ζωή· (3) Ίδρυσις τελείας κυβερνήσεως για όλο το ανθρώπινο γένος.

ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

33, 34. (α) Πώς και μόνο θα μπορούσε ο άνθρωπος να εξαγορασθή από τον θάνατο; (β) Διευκρινίστε το.

³³ Από τους αρχαίους χρόνους, οι προφήται του Θεού εξέφρασαν την εμπιστοσύνη τους, όχι στην αθανασία του ανθρώπου, αλλά στην ελπίδα ότι ο Θεός θα έσωζε τους ανθρώπους από τον θάνατο. (Ωσηέ 13:14) Και πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να ελευθερωθή από τα δεσμά του θανάτου; Η τελεία δικαιοσύνη του Ιεχωβά απαιτούσε ‘ζωήν αντί ζωής, οφθαλμόν αντί οφθαλμού, οδόντα αντί οδόντος.’ (Δευτ. 19:21) Συνεπώς, αφού ο Αδάμ επέφερε κληρονομικώς θάνατο σε όλο το ανθρώπινο γένος με εκούσια απόρριψι της δικής του τελείας ζωής, ένας άλλος τέλειος άνθρωπος έπρεπε ν’ αντικαταστήση τον Αδάμ διαθέτοντας την τελεία ζωή του για να εξαγοράση ό,τι είχε απολέσει ο Αδάμ.

³⁴ Ας το παραστήσωμε αυτό μ’ ένα ενεχυροδανειστήριο. Εφόσον πολλοί άνθρωποι θέλουν ν’ απέχουν από ενεχυροδανειστήρια, μπορεί να είναι κατάλληλο να περιγράψωμε έτσι την παρούσα κατάστασι του ανθρώπου. Αν κάποιος αφήση ένα ρολόγι στο ενεχυροδανειστήριο, ο μόνος τρόπος να το ξαναπάρη είναι να πληρώση τη χρηματική αξία του ρολογιού. Έτσι είναι δυνατόν να ελευθερώση το ρολόγι. Σήμερα, το ανθρώπινο γένος, σαν το ρολόγι εκείνο, είναι δεσμευμένο στη δουλεία της ατελείας που είναι σαν ενεχυροδανειστήριο και οδηγεί στον θάνατο, ακριβώς όπως ένα ρολόγι θα μπορούσε με τον καιρό να φθαρή και να καταστή άχρηστο μέσα στο ενεχυροδανειστήριο. Όπως το ρολόγι, έτσι και το ανθρώπινο γένος δεν μπορεί να εξαγοράση τον εαυτό του απ’ αυτή την αθλία κατάστασι. Εν τούτοις, κάποιος απ’ έξω μπορεί να πληρώση το τίμημα της ελευθερώσεως του ανθρωπίνου γένους, ακριβώς όπως γίνεται και με το ρολόγι. Η απώλεια της τελείας ανθρωπίνης ζωής του Αδάμ ήταν εκείνη που έφερε τον άνθρωπο στη δουλεία του θανάτου. Γι’ αυτό μια άλλη τελεία ανθρώπινη ζωή έπρεπε να πληρωθή για να ελευθερώση τον άνθρωπο από το κράτος του θανάτου.

35. Πώς αντιμετώπισε ο Ιεχωβά την ανάγκη για μια τελεία ανθρώπινη ζωή ως αντίλυτρο;

³⁵ Εν τούτοις, πού θα μπορούσε να βρεθή μια τέτοια τελεία ανθρώπινη ζωή; Όλοι οι άνθρωποι, ως απόγονοι του ατελούς Αδάμ, εγεννήθησαν ατελείς. «Ουδείς δύναται ποτέ να εξαγοράση αδελφόν, μηδέ να δώση εις τον Θεόν λύτρον δι’ αυτόν.» (Ψαλμ. 49:7) Αντιμετωπίζοντας ο Ιεχωβά αυτή την ανάγκη, έκαμε ένα από τα μεγαλύτερα θαύματά του. Μετεβίβασε την τελεία ζωή του πνευματικού του Υιού, του Λόγου, στην κοιλία μιας Ιουδαίας παρθένου, της Μαρίας. Η νεαρή γυναίκα συνέλαβε, και στον ωρισμένο καιρό εγέννησε έναν υιό, ο οποίος ωνομάσθη «Ιησούς,» που σημαίνει «ο Ιεχωβά είναι σωτηρία.» (Ματθ. 1:18-25) Μήπως αμφισβητείτε την παρθενική αυτή γέννησι, απλώς διότι ένα τέτοιο γεγονός έλαβε χώραν μια φορά μόνο στην ιστορία; Στον μεγαλειώδη σκοπό του Θεού, αρκετό ήταν να γίνη ένα τέτοιο θαύμα μια φορά μόνο.

36. Πώς ο Ιησούς έδειξε τη φιλία του για όλους τους ανθρώπους που επιθυμούν ζωή;

³⁶ Ο Ιησούς ανεπτύχθη σε ανδρική ηλικία, αφιερώθη στον Ιεχωβά κι εβαπτίσθη. Τότε ο Ιεχωβά του ανέθεσε να κάμη το θείον Του θέλημα. (Ματθ. 3:13, 16, 17) Επειδή η επίγεια ζωή του Ιησού προήρχετο από τον ουρανό και ήταν τελεία, μπορούσε ο Ιησούς να θυσιάση την τελεία εκείνη ανθρώπινη ζωή, χρησιμοποιώντας την για ν’ απελευθερώση όλο το ανθρώπινο γένος από τον θάνατο. (Ρωμ. 6:23· 5:18, 19) Όπως είπε ο ίδιος: «Εγώ ήλθον δια να έχωσι ζωήν, και να έχωσιν αυτήν εν αφθονία.» «Μεγαλητέραν ταύτης αγάπην δεν έχει ουδείς, του να βάλη τις την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού.» (Ιωάν. 10:10· 15:13) Με το να υποστή θάνατον ο Ιησούς επάνω σ’ ένα ξύλο μαρτυρίου, έδειξε τη μεγάλη φιλία του σε όλους τους ανθρώπους που επιθυμούν ν’ αποκτήσουν ζωή με αφθονία μέσω της λυτρωτικής του προμήθειας.—Ματθ. 20:28· 1 Τιμ. 2:5, 6.

ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ ΣΕ ΖΩΗ

37. Πώς αποκατεστάθη σε ζωή ο Υιός του Θεού, και τι το αποδεικνύει αυτό;

³⁷ Ο Υιός του Θεού, μολονότι εθανατώθη από τους εχθρούς του, ποτέ δεν έχασε το δικαίωμά του για μια τελεία ανθρώπινη ζωή, διότι είχε τηρήσει ακεραιότητα στον Θεό. Εν τούτοις, αφού ήταν νεκρός στον τάφο ο Ιησούς, πώς μπορούσε να χρησιμοποιήση το πολύτιμο αυτό πράγμα, το δικαίωμα για ανθρώπινη ζωή, υπέρ του ανθρωπίνου γένους; Εδώ εξετέλεσε ο Ιεχωβά άλλο ένα θαύμα, το πρώτο θαύμα του είδους του. Την τρίτη ημέρα παραμονής του Ιησού στον τάφο, ο Ιεχωβά τον ανέστησε από τον θάνατο, αυτή τη φορά ως ένα πνευματικό πλάσμα, αθάνατο. (Ρωμ. 6:9· 1 Πέτρ. 3:18) Για να εδραιώση ο Ιησούς την πίστι στην ανάστασι, υλοποιήθη σε ανθρώπινα σώματα κι ενεφανίσθη σε διάφορες περιπτώσεις σε πεντακοσίους και πλέον από τους μαθητάς του. Κανείς απ’ αυτούς, ούτε ο απόστολος Παύλος, ο οποίος αργότερα ετυφλώθη από μια εμφάνισι του δοξασμένου Ιησού, δεν είχε λόγο ν’ αμφισβητήση το θαύμα της αναστάσεώς του.—1 Κορ. 15:3-8· Πράξ. 9:1-9.

38. (α) Πώς εχρησιμοποίησε ο Ιησούς την αξία της θυσίας του, και πρώτα υπέρ ποίων; (β) Για ποιο άλλο μεγάλο θαύμα μίλησε ο Ιησούς;

³⁸ Μετά σαράντα ημέρες ο αναστημένος Ιησούς ανελήφθη στην παρουσία του Θεού στους ουρανούς, για να παρουσιάση εκεί την αξία της τελείας ανθρωπίνης θυσίας του ως αντίλυτρον για όλο το ανθρώπινο γένος. «Αλλ’ αυτός αφού προσέφερε μίαν θυσίαν υπέρ αμαρτιών, εκάθισε διαπαντός εν δεξιά του Θεού, προσμένων του λοιπού εωσού τεθώσιν οι εχθροί αυτού υποπόδιον των ποδών αυτού.» (Εβρ. 10:12, 13) Οι πρώτοι που ελευθερώνονται με το αντίλυτρον αυτό είναι ένα «μικρόν ποίμνιον» πιστών Χριστιανών οι οποίοι «είναι του Χριστού.» (Λουκ. 13:32· 1 Κορ. 15:22, 23) Αυτοί είναι «ηγορασμένοι από της γης,» και γι’ αυτό στην ανάστασι γίνονται πνευματικοί σύντροφοι του Χριστού στους ουρανούς. (Αποκάλ. 14:1-5) Τι θα γίνουν όμως οι μεγάλες μάζες του ανθρωπίνου γένους, που κείνται τώρα νεκρές μέσα στους τάφους των; Όταν ήταν στη γη, ο Ιησούς μίλησε για ένα άλλο μεγάλο θαύμα που θα εγίνετο όταν αυτός θα αποκαθιστούσε την παραδεισιακή γη. Είπε: «Μη θαυμάζετε τούτο· διότι έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού· και θέλουσιν εξέλθει οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάστασιν ζωής· οι δε πράξαντες τα φαύλα, εις ανάστασιν κρίσεως.»—Ιωάν. 5:28, 29.

39, 40. Εξηγήστε ακριβώς τι εννοείται με την «ανάστασι.»

³⁹ Σημειώστε τους λόγους του Ιησού, «Μη θαυμάζετε τούτο.» Αλλά και πάλιν, πώς μπορεί ένας που ήταν πολύν καιρό νεκρός να ελευθερωθή από τον θάνατο και να επαναφερθή στη ζωή; Δεν επανήλθε το σώμα του στο χώμα; Μερικά από τα μόρια που αποτελούσαν εκείνο το σώμα μπορεί και να έχουν αφομοιωθή σε άλλα ζώντα δημιουργήματα, όπως λόγου χάριν φυτά και ζώα. Εν τούτοις, ανάστασις δεν σημαίνει επανασύνθεσις των ιδίων χημικών στοιχείων. Σημαίνει ότι ο Θεός αναδημιουργεί το ίδιο άτομο, με την ίδια προσωπικότητα. Εξάγει ένα νέο σώμα από τα γήινα στοιχεία, και στο σώμα αυτό θέτει τα ίδια χαρακτηριστικά, τις ίδιες διακριτικές ιδιότητες, την ίδια μνήμη, τον ίδιο τύπον ζωής που είχε διαμορφώσει το άτομο ως τον καιρό του θανάτου του.

⁴⁰ Μπορεί να σας έχη συμβή σε καιρό πολέμου να καή το σπίτι σας που το αγαπούσατε πάρα πολύ. Εν τούτοις, εύκολα θα μπορούσατε να ανοικοδομήσετε το ίδιο σπίτι, διότι το πρότυπο όλων των συμπαθών σ’ εσάς λεπτομερειών του είναι πολύ σαφές στη μνήμη σας. Ασφαλώς, λοιπόν, ο Θεός που είναι ο πρωτουργός της μνήμης μπορεί να αναδημιουργήση ανθρώπους τους οποίους αυτός ετήρησε στη μνήμη του διότι τους αγάπησε. (Ησ. 64:8) Γι’ αυτόν τον λόγο η Γραφή χρησιμοποιεί την έκφρασι «μνημεία.» Όταν έλθη ο ωρισμένος καιρός του Θεού να επαναφέρη τους νεκρούς σε ζωή, θα εκτελέση αυτό το θαύμα, ακριβώς όπως εξετέλεσε ένα θαύμα δημιουργώντας τον πρώτον άνθρωπο, μόνο που τώρα θα το εκτελέση πολλές φορές.—Γέν. 2:7· Πράξ. 24:15.

41. Γιατί η αιώνια ζωή επάνω στη γη είναι λογική και βεβαία;

⁴¹ Ο Θεός θα επαναφέρη το ανθρώπινο γένος στη ζωή, με την προοπτική τού να μην ξαναπεθάνουν οι άνθρωποι στη γη. Και πώς είναι δυνατή η αιώνια ζωή επάνω στη γη; Είναι δυνατή και βέβαιη διότι αυτό είναι το θέλημα και ο σκοπός του Θεού. (Ιωάν. 6:37-40· Ματθ. 6:10) Ο μόνος λόγος για τον οποίον ο άνθρωπος εκλείπει από τη γη σήμερα είναι ότι εκληρονόμησε θάνατον από τον Αδάμ. Εν τούτοις, όταν λάβωμε υπ’ όψι την άπειρη ποικιλία των θαυμασίων πραγμάτων της γης που επρόκειτο ν’ απολαύση ο άνθρωπος, το σύντομο διάστημα της ζωής που είναι μικρότερο από εκατό χρόνια είναι βραχύτατο! Ο Θεός, δίνοντας τη γη «εις τους υιούς των ανθρώπων», προώριζε τον άνθρωπο να ζη διαρκώς για ν’ απολαμβάνη τις λαμπρότητες της δημιουργίας Του, όχι μόνο για εκατό χρόνια, ούτε ακόμη και για χίλια χρόνια, αλλά για πάντα!—Ψαλμ. 115:16· 133:3.

Η ΤΕΛΕΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ

42. Γιατί υπάρχει ανάγκη μιας τελείας κυβερνήσεως, και τι προτίθεται ο Ιεχωβά να κάμη σχετικώς;

⁴² Απ’ τον καιρό που έχασε ο άνθρωπος τον πρώτο παράδεισο έως τώρα, η ανθρώπινη κυβέρνησις παρέμεινε κάτω από τον έλεγχο του Σατανά, του ‘θεού του κόσμου τούτου.’ (2 Κορ. 4:4) Οι πόλεμοι, οι ωμότητες, η διαφθορά και η αστάθεια των ανθρωπίνων κυβερνήσεων αποδεικνύουν αυτό το γεγονός. Η Κοινωνία των Εθνών και τα Ηνωμένα Έθνη δεν μπόρεσαν να φέρουν ειρήνη μέσ’ από τη σύγχυσι. Το ανθρώπινο γένος κράζει για μια κυβέρνησι ειρήνης. Δεν είναι μήπως λογικό ότι ο Δημιουργός, που σκοπεύει ν’ αποκαταστήση τον παράδεισο σ’ αυτή τη γη, θα επρομήθευε και μια τελεία κυβέρνησι γι’ αυτόν τον παράδεισο; Αυτό ακριβώς είναι εκείνο που πρόκειται ο Ιεχωβά να πράξη. Ο βασιλεύς που τον εκπροσωπεί σ’ αυτή την κυβέρνησι είναι ο «Άρχων Ειρήνης», Χριστός Ιησούς, και «εις την αύξησιν της εξουσίας αυτού και της ειρήνης δεν θέλει είσθαι τέλος.»—Ησ. 9:6, 7.

43. (α) Ποια πρωτεύουσα θα έχη αυτή η κυβέρνησις; (β) Ποια θα είναι η διάρθρωσις της κυβερνήσεως στον ουρανό και στη γη;

⁴³ Ποια θα είναι η διάρθρωσις της κυβερνήσεως εκείνης; Θα είναι δημοκρατία ή δικτατορία; Η κυβερνώσα εξουσία της θα βρίσκεται στην Ουάσιγκτων ή στη Μόσχα ή στο Τόκιο ή σε καμμιά από τις άλλες μεγάλες πρωτεύουσες της σημερινής εποχής; Η Γραφή τονίζει ότι η τελεία κυβέρνησις θα είναι πολύ ανώτερη από κάθε σημερινή μορφή ανθρωπίνης κυβερνήσεως. Έχει μια πρωτεύουσα στους ουρανούς, που λέγεται Σιών κι απ’ το εξέχον αυτό σημείο ο Βασιλεύς Ιησούς Χριστός θα κυβερνά αποτελεσματικά όλη τη γη με δικαιοσύνη. (Ψαλμ. 48:1, 2· Ζαχ. 9:9, 10) Επίσης, θα έχη και συνάρχοντας στην αόρατη εκείνη ουράνια κυβέρνησι. Αυτοί εκλέγονται από πιστούς ανθρώπους, ακολούθους του Ιησού, οι οποίοι ήσαν προσηλωμένοι σ’ αυτόν ανάμεσα σε δοκιμασίες, και στους οποίους αυτός λέγει: «Εγώ ετοιμάζω εις εσάς βασιλείαν, ως ο Πατήρ μου ητοίμασεν εις εμέ.» (Λουκ. 22:28, 29) Μόνο λίγοι απ’ το ανθρώπινο γένος λαμβάνονται στον ουρανό για να βασιλεύσουν με τον Χριστό Ιησού. Είναι όπως γίνεται σήμερα στα έθνη όπου λίγοι μόνον εκλέγονται να κυβερνούν στη δίαιτα ή στη βουλή. Η Γραφή τονίζει ότι ο Χριστός Ιησούς θα έχη μόνον 144.000 συνάρχοντας στην πρωτεύουσά του, Σιών. (Αποκάλ. 14:1, 3) Αλλά δεν θα υπάρχουν μήπως ορατοί κυβερνήται επάνω στη γη; Ασφαλώς θα υπάρχουν. Ο Ψαλμός 45:16 μιλεί για μερικούς απ’ αυτούς τους αρχαίους άνδρας πίστεως, οι οποίοι θ’ αναστηθούν, και τους οποίους ο Βασιλεύς θέλει «καταστήσει άρχοντας επί πάσαν την γην.» Θα υπάρχουν κι άλλοι επίγειοι κυβερνήται, χωρίς κανείς απ’ αυτούς να είναι πολιτικός, σφετεριστής εξουσίας, αλλά όλοι αυτοί θα είναι διωρισμένοι απ’ τον Βασιλέα, λόγω της αφοσιώσεώς των στις αρχές της δικαιοσύνης.—Ησ. 32:1.

44, 45. (α) Ποιο ήταν το κύριο θέμα του κηρύγματος του Ιησού επάνω στη γη; (β) Γιατί έπρεπε να βραδύνη η εγκαθίδρυσις της τελείας κυβερνήσεως; (γ) Τι καθιστά το 1914 μ.Χ. εξέχον έτος στην προφητεία και στα παγκόσμια γεγονότα;

⁴⁴ Πότε και πώς εγκαθιδρύεται η τελεία κυβέρνησις; Όταν ο Ιησούς ήταν στη γη, η βασιλεία αύτη αποτελούσε το κύριο θέμα του κηρύγματός του. (Ματθ. 4:17· Λουκ. 8:1) Εν τούτοις, δεν εγκαθίδρυσε τότε τη βασιλεία, ούτε και στην ανάστασί του. (Πράξ. 1:6-8) Ακόμη και τότε που ανελήφθη πάλι στους ουρανούς, έπρεπε ν’ αναμείνη τον προσδιορισμένο καιρό του Ιεχωβά. (Ψαλμ. 110:1, 2) Η Βιβλική προφητεία δείχνει ότι ο προσδιωρισμένος καιρός ήλθε στο έτος 1914 (μ.Χ.). Ωστόσο, κάποιος θα ρωτήση, Αντί μιας τελείας κυβερνήσεως, δεν εσήμανε το έτος 1914 την έναρξι των δεινών του κόσμου; Αυτό είναι ακριβώς! Υπάρχει στενή σχέσις μεταξύ της ελεύσεως της βασιλείας του Θεού και των καταστροφικών γεγονότων των προσφάτων ετών, όπως θα ιδούμε τώρα.

⁴⁵ Επί σαράντα σχεδόν χρόνια πριν από το 1914, Η Σκοπιά (που είναι τώρα το ευρύτερα διαδεδομένο θρησκευτικό περιοδικό στη γη) εφιστούσε την προσοχή των ανθρώπων στο έτος 1914 ως ένα έτος που προσδιορίζεται στη Βιβλική προφητεία. Οι προφητείες αυτές άρχισαν να έχουν μια αξιόλογη εκπλήρωσι στο έτος 1914. Μια απ’ αυτές ήταν η προφητεία του Ιησού, που εξεφέρθη πριν από 1900 χρόνια, σχετικά με το «σημείον» που θα ενεφανίζετο στο τέλος του κόσμου, και το οποίον θα απεδείκνυε την αόρατη παρουσία του με βασιλική εξουσία. Απαντώντας ο Ιησούς στην ερώτησι των μαθητών του περί του «σημείου», είπε: «Θέλει εγερθή έθνος επί έθνος, και βασιλεία επί βασιλείαν· και θέλουσι γείνει πείναι και λοιμοί, και σεισμοί κατά τόπους. Πάντα δε ταύτα είναι αρχή ωδίνων.» (Ματθ. 24:3, 7, 8) Σε μια αξιόλογη εκπλήρωσι τούτου, ο πρώτος από τους «παγκοσμίους» πολέμους άρχισε στο έτος 1914, κι επέφερε καταστροφή τέσσερες φορές μεγαλύτερη από όλους τους 900 πολέμους των προηγουμένων 2.500 ετών! Οι ωδίνες συνεχίσθηκαν από τότε. Εδοκιμάσατε σεις την καταστροφή του πολέμου, τους λιμούς ή κάποιον από τους μεγάλους σεισμούς που έπληξαν τη γη από το έτος 1914; Αν ναι, τότε υπήρξατε αυτόπτης μάρτυς του «σημείου» του «εσχάτου καιρού» του παρόντος κόσμου.

46. Πώς ενετάθησαν στα τελευταία χρόνια τα γεγονότα που εκπληρώνουν το «σημείον»;

⁴⁶ Οι «ωδίνες» ενετάθησαν στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος ήταν επτά φορές καταστρεπτικώτερος κι από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, κι επροχώρησαν ως τον πυρηνικόν αιώνα, εκπληρώνοντας την περαιτέρω προφητεία του Ιησού: «Επί της γης στενοχωρία εθνών εν απορία, . . . οι άνθρωποι θέλουσιν αποψυχεί εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην.» (Λουκ. 21:25, 26) Η αύξησις του εγκλήματος και της ανομίας, η απείθεια και η εγκληματικότης των παιδιών και η ανάπτυξις της ασεβείας και της ανηθικότητος—οι ανησυχητικές αυτές εξελίξεις είχαν επίσης προλεχθή ως ενδείξεις των «εσχάτων ημερών» του παρόντος πονηρού κόσμου.—Ματθ. 24:12· 2 Τιμ. 3:1-5.

47. Ποιος είναι υπεύθυνος για τα δεινά της γης, και γιατί αυξήθηκαν από το 1914;

⁴⁷ Εν τούτοις, αν η ουράνια κυβέρνησις ιδρύθη στο έτος 1914, γιατί υπάρχει όλη αυτή η δυσφορία στη γη; Ο Σατανάς ή Διάβολος είναι ο υπαίτιος. Όταν ο Χριστός ανέλαβε την εξουσία της Βασιλείας, η πρώτη του πράξις ήταν να πολεμήση εναντίον του Σατανά στους αοράτους ουρανούς. Το αποτέλεσμα, ήταν ότι ο Σατανάς «ο πλανών την οικουμένην όλην,» κατερρίφθη με τους αγγέλους του στη γειτονία της γης. Γνωρίζοντας ότι η καταστροφή του πλησιάζει, εγείρει μεγάλη θλίψι επάνω στη γη. Αυτό σημαίνει «ουαί εις τους κατοικώντας την γην και την θάλασσαν, διότι κατέβη ο Διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει.»—Αποκάλ. 12:7-9, 12.

48. (α) Θα επιτρέψη ο Θεός σε ιδιοτελείς ανθρώπους να φθείρουν αυτή τη γη; (β) Πώς, λοιπόν, ο Ιεχωβά θα θέση τέρμα στα δεινά και σ’ εκείνους που είναι υπαίτιοι γι’ αυτά;

⁴⁸ Θα υπάρξη τέλος αυτών των δεινών; Ναι!—όταν η ίδια η κυβέρνησις του ουρανού, η Βασιλεία του Παντοδυνάμου Θεού, αναλάβη δράσιν για να διαφθείρη τους διαφθείροντας την γην. (Αποκάλ. 11:18· Δαν. 2:44) Ποτέ δεν θα επιτρέψη ο Θεός στους Κομμουνιστάς, στους ψευδείς Χριστιανούς ή σε οποιουσδήποτε άλλους, να φθείρουν το έργον των χειρών του, τη γη, με τα πυρηνικά των εφευρήματα. Μάλλον, αυτός διακηρύττει: «Η απόφασίς μου είναι να συνάξω τα έθνη, να συναθροίσω τα βασίλεια, να εκχέω επ’ αυτά την αγανάκτησίν μου, όλην την έξαψιν της οργής μου.» (Σοφον. 3:8) Ο Ιεχωβά, δια του Χριστού αυτού, θα χρησιμοποιήση μεγάλες δυνάμεις τις οποίες ελέγχει στη φύσι, για να επιφέρη συντριπτική καταστροφή στον Σατανά και σε όλους όσοι τον ακολουθούν επάνω στη γη. Αυτό θα γίνη σε παγκόσμια κλίμακα, όμοια σε μέγεθος με τον κατακλυσμό της εποχής του Νώε.—Ιερεμ. 25:31-34· 2 Πέτρ. 3:5-7, 10.

49. (α) Τι είναι «Αρμαγεδδών»; (β) Ποιοι και μόνο μπορούν να επιζήσουν από τον Αρμαγεδδώνα;

⁴⁹ Στην Αγία Γραφή αυτή η καταστροφή των ασεβών εθνών καλείται η μάχη του Θεού στον Αρμαγεδδώνα. (Αποκάλ. 16:14-16) Μόνον οι πράοι, που εκζητούν τον Ιεχωβά και τη δικαιοσύνη μπορούν να επιζήσουν από τον Αρμαγεδδώνα και να εισέλθουν στον ειρηνικό νέο κόσμο του Θεού. (Σοφον. 2:3· Ησ. 26:20, 21) Σχετικά με αυτούς η Γραφή λέγει: «Οι πραείς όμως θέλουσι κληρονομήσει την γην· και θέλουσι κατατρυφά εν πολλή ειρήνη.» (Ψαλμ. 37:11) Το μεγαλειώδες έργον της αποκαταστάσεως του παραδείσου στη γη θ’ αρχίση τότε!

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ

50. Γιατί είναι κρισιμώτατος ο καιρός αυτός, και συνεπώς ποιο μεγαλειώδες έργο επιτελείται τώρα;

⁵⁰ Το ανθρώπινο γένος διέρχεται τώρα τον κρισιμώτερο καιρό όλης της ιστορίας. Ο Ιησούς, μιλώντας για τον σημερινό ταραγμένο κόσμο και για το «σημείο» της επικειμένης καταστροφής του, είπε: «Αληθώς σας λέγω, δεν θέλει παρέλθει η γενεά αύτη, εωσού γείνωσι πάντα ταύτα.» (Ματθ. 24:34) Η γενεά των ανθρώπων που ζουν τώρα έχει την ευκαιρία να μάθη τη Γραφή και να επιζήση από το τέλος του κόσμου. Ο Ιησούς επίσης επροφήτευσε τα εξής για τη σημερινή εποχή: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθ. 24:14) Η κοινωνία που είναι γνωστή ως μάρτυρες του Ιεχωβά εκτελεί σθεναρά το έργον αυτό της διακηρύξεως με ένα ολοένα αυξανόμενο πλήθος από 800.000 διακόνους οι οποίοι δρουν σε 175 χώρες.—Ησ. 43:10-12.

51. Ποιες ενέργειες πρέπει να κάμουν τώρα οι άνθρωποι καλής θελήσεως όσον αφορά τη θρησκεία, και γιατί;

⁵¹ Ακούετε σεις αυτή τη μαρτυρία; Κατανοείτε την επείγουσα ανάγκη της; Θέλετε να επιζήσετε απ’ αυτόν τον παλαιό κόσμο της συγχύσεως και της θλίψεως και να εισέλθετε στον θείο νέο κόσμο της ειρήνης και της χαράς; Τότε πρέπει να ενεργήσετε, και μάλιστα αμέσως! Πρέπει να μελετήσετε για να βρήτε την αληθινή θρησκεία. Δεν είναι πια ασφαλές το να θεωρήτε τη θρησκεία σαν ένα είδος επιπλώσεως, σαν κάτι που υπήρχε πάντοτε μέσα στο σπίτι και χρειάζεται στη ζωή σας μόνο διότι εκτελεί κάποιο κοινωνικό λειτούργημα. Ούτε μπορείτε να νομίζετε ότι όλες οι θρησκείες είναι καλές και ότι όλες έχουν τον ίδιο αντικειμενικό σκοπό. Πολλές θρησκείες είναι ιδιοτελείς, η δε σύγχρονη θρησκεία παρέλειψε να διδάξη την ελπίδα για τον θείο νέο κόσμο με την παραδεισιακή του γη. Πρέπει να μάθετε τη θρησκεία της Γραφής! Ακριβώς όπως μια κατάλληλη κοσμική εκπαίδευσις είναι αναγκαία για να καταστήση ένα άτομο κατάλληλο για μια θέσι στην καθημερινή κοινωνία, έτσι και μια κατάλληλη Γραφική εκπαίδευσις χρειάζεται για να καταρτίση έναν άνθρωπο να μπη στην κοινωνία που θα διαφυλαχθή για να ζήση μέσα στην παραδεισιακή γη. (Ιωάν. 17:3· 2 Τιμ. 3:16, 17) Η ασφάλειά σας και όλον το μέλλον σας και το μέλλον της οικογενείας σας εξαρτώνται από το να μελετάτε τώρα την Αγία Γραφή, να συναναστρέφεσθε την κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά, ν’ αφιερωθήτε στον Δημιουργό σας, Ιεχωβά Θεό, και να δίνετε μαρτυρία υπέρ αυτού. Μην αφήνετε την επιδίωξι υλικών πραγμάτων ή τις μέριμνες του βίου να σας αφαιρέσουν αυτή τη θαυμάσια ευκαιρία της ζωής. Ο Ιησούς είπε: «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού, και την δικαιοσύνην αυτού· και ταύτα πάντα [τα αναγκαία υλικά] θέλουσι σας προστεθή.»—Ματθ. 6:33.

52, 53. Από ποια άποψι η κοινωνία Νέου Κόσμου διαφέρει από τις άλλες κοινωνίες, και πώς έχει αυτό αποδειχθή;

⁵² Καθώς ταυτίζεσθε με τους μάρτυρας του Ιεχωβά και την κοινωνία του Νέου Κόσμου του Θεού, θα την εύρετε πολύ διάφορη από κάθε άλλη κοινωνία επάνω στη γη. Όλοι όσοι είναι μέσα σ’ αυτή την κοινωνία ενστερνίζονται την πρώτη μεγάλη εντολή της Γραφής: «Θέλεις αγαπά Ιεχωβά τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου, και εξ όλης της ψυχής σου, και εξ όλης της διανοίας σου.» (Ματθ. 22:37) Τι υπερχειλίζουσα αγάπη έχουν για τον Δημιουργό τους, ο οποίος τους έδωσε ζωή, και ο οποίος επίσης διήνοιξε τον δρόμο της ζωής στον νέο Του κόσμο που περιλαμβάνει και την παραδεισιακή γη! Επίσης, αυτοί έχουν μεγάλη αγάπη προς αλλήλους. (Ματθ. 22:39) Αυτή η αγάπη και η πρακτικότης ενώσεως όλου του ανθρωπίνου γένους με αγάπη έχουν καταδειχθή σαφώς στις διεθνείς των συνελεύσεις. Λόγου χάριν, στη διάρκεια των οκτώ ημερών, από τις 27 Ιουλίου ως τις 3 Αυγούστου 1958, οι μάρτυρες του Ιεχωβά ήσαν συνηγμένοι στη Διεθνή Συνέλευσι «το Θείον Θέλημα» στην πόλι της Νέας Υόρκης. Τότε ήταν που τα δύο μεγάλα στάδια, το Στάδιο Γιάγκη και το Πόλο Γκράουντς, παρουσίαζαν το θέαμα πλήθους ανθρώπων που έφθασαν ένα σύνολο μεταξύ 180.291 ατόμων την πρώτη ημέρα και 253.922 ατόμων την τελευταία ημέρα, συγκεντρωμένων με μεγάλη αρμονία για να λάβουν περαιτέρω εκπαίδευσι από τη Γραφή. Συνήλθαν από 123 διάφορες χώρες, όλοι αδελφοί, ενωμένοι με τους δεσμούς της αληθινής Χριστιανικής αγάπης! Τόσο επιβλητική ήταν αυτή η επίδειξις αρμονίας, ώστε ένα δημοσίευμα των Τάιμς της Νέας Υόρκης σχετικό με τη συνέλευσι αυτή κατεχωρήθη και στα πρακτικά του 1958 του Κογκρέσου των Ηνωμένων Πολιτειών, παράρτημα, σελίς Α6907, από το οποίο παραθέτομε εδώ περικοπές:

⁵³ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΝΤΑΙ ΩΣ ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΕΠΙΣΚΕΠΤΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ—180.000 ΣΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙ ΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΕΠΑΙΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΓΕΝΕΙΑ ΤΩΝ, ΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΣΜΙΟΤΗΤΑ . . . Οι κάτοικοι της Νέας Υόρκης συμφωνούν ομοθύμως ότι η διαγωγή των Μαρτύρων υπήρξε παραδειγματική. . . . Η καθαρότης των είναι τώρα σχεδόν παροιμιώδης. . . . Η φιλοφροσύνη υπήρξε το σύνθημά των. . . . Ο εκτελεστικός αντιπρόεδρος των Συνελεύσεων Νέας Υόρκης και του Γραφείου Επισκεπτών, απεκάλεσε τους Μάρτυρας ‘ένα ενεργητικόν της κοινότητος.’ Περιέγραψε τη συμπεριφορά των ως ‘εκτός του παρόντος κόσμου’.»

54. (α) Γιατί οι μάρτυρες του Ιεχωβά αποχωρίζονται από τον κόσμον αυτόν; (β) Ποια ευτυχής προσδοκία επιφυλάσσεται γι’ αυτούς;

⁵⁴ Ναι, «εκτός του παρόντος κόσμου», διότι αυτοί οι μάρτυρες του Ιεχωβά, συγκεντρωμένοι ‘εξ όλων των εθνών, και φυλών και λαών και γλωσσών,’ απεχωρίσθησαν από τον κόσμο που παρέρχεται. (Αποκάλ. 7:9· 1 Ιωάν. 2:15-17) Οι ελπίδες και η στοργή των είναι προσηλωμένα στον ένδοξο νέο κόσμο που σκοπεύει να δημιουργήσει ο Ιεχωβά. (Ησ. 65:17, 18) Είναι πεπεισμένοι για τις υποσχέσεις του Θεού, κι εκείνοι που αναμένουν να ζήσουν στη γη ελπίζουν επίσης να επιζήσουν από το τέλος του παρόντος κόσμου, και να ζήσουν στον νέο κόσμο χωρίς να πεθάνουν ποτέ. (Εβρ. 11:1, 6· Ιωάν. 11:26) Με την εφαρμογή της θυσίας του Χριστού, αυτοί, μαζί με τους νεκρούς που θ’ αναστηθούν, θ’ ανανεωθούν σε ανθρώπινη τελειότητα. (Ιώβ 33:24, 25) Ω, πόσο ευτυχής αυτή η προσδοκία!

55. Ποια στενή σχέσις θα υπάρχη μεταξύ του Ιεχωβά και των λατρευτών του επάνω στη γη; (β) Ποιες είναι μερικές από τις ευλογίες που επιφυλάσσονται;

⁵⁵ Εξακολουθήστε, λοιπόν, να μελετάτε και ν’ αυξάνετε σε αγάπη κι εκτίμησι του Ιεχωβά Θεού, και του Υιού του, και της ουρανίας κυβερνήσεως της δικαιοσύνης. Η Βιβλική προφητεία, περιγράφοντας την κυβέρνησι του Νέου Κόσμου και τις ευλογίες που θα παράσχη αυτή στο ανθρώπινο γένος, λέγει: «Ιδού η σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων, και θέλει σκηνώσει μετ’ αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαοί αυτού, και αυτός ο Θεός θέλει είσθαι μετ’ αυτών Θεός αυτών.» «Αυτός ο Θεός,» που απέχει τόσο από τα ιδιοτελή, πυρηνομανή έθνη των ημερών μας, θα είναι πολύ κοντά, σαν ένας φιλάγαθος Πατήρ, σε όλους εκείνους που θα τον αγαπούν και θα τον λατρεύουν στον νέο εκείνο κόσμο. Πραγματικά, θα υπάρχη μόνο η μία θρησκεία, η αληθινή λατρεία του Ιεχωβά Θεού, στη στενή σχέσι τέκνων προς Πατέρα. Τι φιλόστοργος Πατήρ θ’ αποδειχθή ότι είναι! «Και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον· ούτε πένθος, ούτε κραυγή, ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθον.»—Αποκάλ. 21:3, 4.

56. Πώς μπορεί να είναι απολύτως βέβαιο ότι ο Ιεχωβά θα ‘κάμη νέα τα πάντα’;

⁵⁶ Έτσι, το μεγάλο θαύμα της ιδρύσεως μιας παραδεισιακής γης κάτω από μια τελεία ουράνια κυβέρνησι θα εκπληρωθή. Είναι τόσο βέβαιο αυτό όσο και το ότι ο ήλιος θ’ ανατείλη και θα δύση αύριο. Διότι οι υποσχέσεις του Ιεχωβά Θεού, του Δημιουργού του ουρανού και της γης, είναι πάντοτε ‘πισταί και αληθιναί’. Αυτός είναι ο διακηρύττων από τον ουράνιο θρόνο του: «Ιδού, κάμνω νέα τα πάντα.»—Αποκάλ. 21:5.

[Υποσημειώσεις]