Νομιμοφροσύνη το Σημείο της Δοκιμασίας

 1, 2. Τι σημαίνει νομιμοφροσύνη, πώς ο Ιησούς Χριστός υπήρξε παράδειγμα νομιμοφροσύνης, και σε ποιους εμπιστεύεται ο Ιεχωβά τα συμφέροντα της Βασιλείας;

Η ΛΕΞΙΣ «νομιμοφροσύνη» δεν απαντάται στις Ελληνικές μεταφράσεις των Εβραϊκών Γραφών ούτε και στο κείμενο των Ελληνικών Χριστιανικών Γραφών. Εν τούτοις, υπάρχουν πολλές λέξεις στην Αγία Γραφή που έχουν ακριβώς την ίδια σημασία. Χρησιμοποιείται η αντίστοιχη Αγγλική λέξις (loyalty) στο Δευτερονόμιο 13:4, μετάφρασις Μόφφατ, η οποία το αποδίδει από το Εβραϊκό νταμπάκ, που σημαίνει «εμμένω, προσκολλώμαι». Η λέξις «νομιμόφρων» ή «νομοταγής» σημαίνει ο συμμορφούμενος με τον νόμον ή υποτασσόμενος στον νόμον και επομένως πιστός στο καθήκον, αληθινός στο λόγο του, ιδιαίτερα δε η λέξις αυτή εφαρμόζεται σ’ έναν που σε καιρό επαναστάσεως μένει πιστός στο κρατούν καθεστώς. Από την άποψι του λόγου του Θεού η νομιμοφροσύνη αφορά την αυστηρή συμμόρφωσι με τον νόμον του Θεού. Ένα νομοταγές άτομο είναι αξιόπιστο, όχι αμελές, αλλά πιστό στην εκπλήρωσι του καθήκοντος, και βρίσκεται σε εγκάρδια αρμονία με τις διατάξεις του Θεού. Ένα παράδειγμα τούτου έχομε στον Ιησού Χριστό. Είναι γραμμένο γι’ αυτόν: «Διήνοιξας εν εμοί ώτα· τότε είπα, Ιδού έρχομαι· εν τω τόμω του βιβλίου είναι γεγραμμένον περί εμού· χαίρω, Θεέ μου, να εκτελώ το θέλημά σου· και ο νόμος σου είναι εν τω μέσω της καρδίας μου.» (Ψαλμός 40:6-8) Ενέμεινε αυστηρά και σταθερά στον νόμον του Θεού πάντοτε, ωσάν να ήταν αυτός ο ίδιος ο νόμος, μη παρεκκλίνοντας ποτέ. «Ο Ιησούς Χριστός είναι ο αυτός χθες και σήμερον, και εις τους αιώνας.» (Εβραίους 13:8) Ο Ιεχωβά Θεός είναι πάντοτε συνεπής, μη παραμελώντας ποτέ τους νόμους του και τις αρχές του. «Εις τον οποίον δεν υπάρχει αλλοίωσις ή σκιά μεταβολής.»—Ιάκωβος 1:17.

² Ο Ιεχωβά εκπαιδεύει ακόμη τους πιστούς του για την τωρινή και τη μέλλουσα υπηρεσία τους, και κανείς δεν είναι ικανός να ασκήση εξουσία προτού μάθη να υπακούη και να είναι νομοταγής στην εξουσία. Μερικοί από τους δούλους του Θεού δεν υπήρξαν άνθρωποι μεγάλης «φυσικής ικανότητος», όπως ο κόσμος αυτός εννοεί τον όρον αυτόν, αλλά είχαν πραγματική ικανότητα στα όμματα του Κυρίου, και υπήρξαν τελείως αξιόπιστοι και νομοταγείς στον Ιεχωβά και στο θέλημά του. Εκείνοι στους οποίους ο Θεός εμπιστεύεται σήμερα τα συμφέροντα της Βασιλείας του, είναι όσοι απέδειξαν τη νομιμοφροσύνη τους υπό δοκιμασίαν, έχοντας την ίδια εκείνη αυστηρή συμμόρφωσι στον νόμον του Θεού που κατεδείχθη από τον Χριστό. Η νομιμοφροσύνη πρέπει να είναι αποτέλεσμα των προσωπικών πεποιθήσεων ενός ατόμου.

 3. Ποιοι παραμένουν πιστοί στον νόμον του Θεού, και σε ποιες εξουσίες είναι νομοταγείς;

³ Είναι αλήθεια ότι η νομιμοφροσύνη ενός μπορεί να κάμη εντύπωσι σε άλλους και να τους επηρεάση, αλλά εκδηλώνεται, όχι γι’ αυτόν τον σκοπό, αλλά λόγω της υποτελείας του ατόμου. Ούτε πρέπει η νομιμοφροσύνη ενός ατόμου να είναι ο δεσμευτικός παράγων για να εξαναγκάση άλλους να φθάσουν στο ίδιο συμπέρασμα. Εν τούτοις, όταν ένας όμιλος ανθρώπων είναι όλοι της ίδιας γνώμης και αποφάσεως από προσωπική πεποίθησι, και είναι όλοι εκουσίως ενωμένοι, τότε αυτοί αποτελούν μια νομοταγή ομάδα. Σήμερα οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι ο μόνος όμιλος ανθρώπων που παραμένουν πιστοί στον νόμον του Θεού, στον θείον κανόνα ενεργείας. Είναι νομοταγείς στις ύψιστες εξουσίες του σύμπαντος, τον Ιεχωβά Θεό και τον Χριστό Ιησού, και πιστά προσκολλώνται στη θεοκρατική κυβέρνησι, προσφέροντας ακλόνητη υποταγή σ’ αυτήν και στον Βασιλέα της. Επίσης οι μάρτυρες αυτοί αναγνωρίζουν τη διάταξι που εγκαθίδρυσε ο Ιεχωβά δημιουργώντας τον «πιστόν και φρόνιμον δούλον», που έχει τώρα την πλήρη ευθύνη επί όλων των αγαθών και υπαρχόντων του Κυρίου επάνω στη γη. Αναγνωρίζουν προθύμως και εκουσίως τη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά ως τον νόμιμον υπηρέτην του «πιστού και φρονίμου δούλου», και είναι νομοταγείς σ’ αυτήν, καθώς και στην αλήθεια και στους αδελφούς των «εν πίστει». Η νομιμοφροσύνη γίνεται γνωστή μόνον όταν καταδεικνύεται, και πραγματικά φανερώνεται όταν υπάρχη ταραχή, εναντίωσις και δοκιμασία. Εν τούτοις, άπαξ εκδηλωθή, το αποτέλεσμα είναι εμπιστοσύνη στον νομοταγή.

 4. Ποιο είναι το κλειδί της νομιμοφροσύνης, και πώς αυτή αναπτύσσεται;

⁴ Η υπηρεσία και η νομιμοφροσύνη είναι αχώριστες. Πρέπει να υπάρχη αδιάρρηκτη συνέχεια στην υπηρεσία του Ιεχωβά, και αυτό είναι το κλειδί για την ανάπτυξι νομιμοφροσύνης. Αν θέλωμε να έχωμε νομιμοφροσύνη είναι ανάγκη να εξυπηρετούμε χαρωπά και πρόθυμα τα συμφέροντα της Βασιλείας και να επωφελούμεθα πληρέστατα από τις μικρές ευκαιρίες καθώς και από τις μεγάλες. Εκείνοι που θέλουν να είναι νομοταγείς, πρέπει να μελετούν τον λόγον του Ιεχωβά και να μαθαίνουν τις κατευθύνσεις του, να κατανοούν τις αρχές επάνω στις οποίες ενεργεί, και τα ελατήριά του, και συγχρόνως να μαθαίνουν πώς ν’ απομακρύνονται από τις κατευθύνσεις του πονηρού. «Μακάριος ο άνθρωπος, όστις δεν περιεπάτησεν εν βουλή ασεβών . . . αλλ’ εν τω νόμω του Κυρίου είναι το θέλημα αυτού, και εν τω νόμω αυτού μελετά, ημέραν και νύκτα.»—Ψαλμός 1:1, 2.

 5. Πώς περιλαμβάνεται το όνομα του Ιεχωβά στη νομιμοφροσύνη μας;

⁵ Οι μάρτυρες στέκουν νομοταγείς στο όνομα του Ιεχωβά μολονότι σήμερα ονειδίζεται και βλασφημείται. Παραμένουν αληθινοί και πιστεύουν σ’ Αυτόν και παραβλέπουν την ατιμία και την αισχύνη που οι άνθρωποι του κόσμου αυτού επισωρεύουν επάνω τους. Ο προφητικός λόγος μιλεί γι’ αυτή την κατάστασι, λέγοντας: «Διότι ένεκά σου υπέφερα ονειδισμόν· αισχύνη εκάλυψε το πρόσωπόν μου. . . . Διότι ο ζήλος του οίκου σου με κατέφαγε· και οι ονειδισμοί των ονειδιζόντων σε, επέπεσον επ’ εμέ. Και έκλαυσα ταλαιπωρών εν νηστεία την ψυχήν μου, αλλά τούτο έγεινεν εις όνειδός μου. Και έκαμα τον σάκκον ένδυμά μου, και έγεινα εις αυτούς παροιμία. Κατ’ εμού λαλούσιν οι καθήμενοι εν ταις πύλαις, και έγεινα άσμα των μεθυόντων.» (Ψαλμός 69:7-12) Αν θέλωμε να είμεθα νομοταγείς, τότε πρέπει να υποφέρουμε τα πράγματα αυτά. Ο απόστολος Παύλος είπε, «Επειδή και ο Χριστός δεν ήρεσεν εις εαυτόν, αλλά καθώς είναι γεγραμμένον, “Οι ονειδισμοί των ονειδιζόντων σε επέπεσον επ’ εμέ”.» (Ρωμαίους 15:3) Είμεθα λαός για το όνομά του και πρέπει να ζούμε σύμφωνα με το όνομά του· πρέπει, συνεπώς, να γνωρίζωμε τι σημαίνει το όνομα, τι αντιπροσωπεύει, γιατί είμεθα λαός του, και να γνωρίζωμε πώς να το αινέσωμε και να το μεγαλύνωμε. Ναι, πρέπει να αναπτυχθούμε στο να το αγαπούμε τόσο πολύ, ώστε να θιγώμεθα όταν άνθρωποι μιλούν άσχημα γι’ αυτό, ώστε να το υπερασπίζωμε όπως ακριβώς θα υπερασπίζαμε τον εαυτό μας. Ο Ιεχωβά μάς ετίμησε με την αποκάλυψι του ονόματός του και το εγκατέστησε ανάμεσά μας, για τούτο πρέπει να μάθωμε πώς να υπακούωμε σε όλες τις εντολές που δίδει «εν τω ονόματι» του Πατρός του ο μέγας Βασιλεύς της Σιών, ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Αυτός είναι ο εκλεκτός, ο ακρογωνιαίος λίθος, ο μέγας Προφήτης του Θεού, και πρέπει να τον ακούσωμε και με ακρίβεια να υπακούσουμε σ’ αυτόν.

 6. Εξηγήστε τρόπους με τους οποίους εκδηλώνεται έλλειψις νομιμοφροσύνης μεταξύ των αδελφών.

⁶ Στην ίδια την οργάνωσι του Κυρίου μπορεί να εκδηλωθή νομιμοφροσύνη ή έλλειψις νομιμοφροσύνης με πάρα πολλούς τρόπους. Ένας μπορεί να συμπεράνη ότι η θέσις που του ανετέθη είναι υποδεέστερη από εκείνην που έχει ανατεθή σ’ ένα άλλο πρόσωπο, και λόγω του γεγονότος ότι κατέχει περισσότερη παιδεία και ανθρώπινη ικανότητα, αισθάνεται τον εαυτό του ανώτερον από εκείνον, που ο Κύριος έθεσε στην ανώτερη θέσι. Υποθάλποντας τέτοιες σκέψεις, αφήνει την ασπίδα της πίστεως να πέση και επιτρέπει να εισέλθουν στη διάνοιά του δηλητηριώδη βέλη, και πολύ γρήγορα μπορεί να παύση να είναι νομοταγής. Ενώ ένας νομοταγής αδελφός ενθυμείται ποιος είναι, πώς η αλήθεια εφώτισε τη διάνοιά του, και ότι όλα όσα γνωρίζει για τον Ιεχωβά, τον Βασιλέα και τη Βασιλεία, ήλθαν μέσω της διακονίας του «πιστού και φρονίμου δούλου». Γνωρίζει ότι όπως ακριβώς ο Ιεχωβά έδωσε τη γνώσι της αληθείας, έτσι μπορεί και να την αφαιρέση. Ζυγίζοντας, λοιπόν, στο νου του αυτά τα πράγματα, δεν εξυψώνει τον εαυτό του απέναντι του αδελφού του, αλλά θεωρεί προνόμιό του να υπηρετή μαζί του. Έτσι εκδηλώνει νομιμοφροσύνη εν σχέσει με τον κανόνα ενεργείας. Ή η νομιμοφροσύνη ενός ατόμου μπορεί να δοκιμασθή με φαινομενικά άδικη μεταχείρισι. Μπορεί να μη γίνεται εκδήλωσις μετανοίας ή λύπης από το άλλο πρόσωπο, και μπορεί αυτός να αισθάνεται τον εαυτό του βαθιά θλιμμένον, αλλά η νομιμοφροσύνη του αποδεικνύεται με τη χαρωπή και μακρόθυμη υπομονή της δοκιμασίας του επειδή γνωρίζει ότι «πάντα συνεργούσι προς το αγαθόν εις τους αγαπώντας τον Θεόν.» (Ρωμαίους 8:28) Ένας άλλος αδελφός, μπορεί να εγκαταλειφθή από την κατά σάρκα οικογένειά του και από μερικούς που τους ενόμιζε φίλους του. Τι θα κάμη αυτός; Θα εμμείνη νομοταγής στον θείον κανόνα ενεργείας;—Λουκάς 14:26.

 7, 8. Δώστε παράδειγμα νομιμοφροσύνης και ελλείψεως νομιμοφροσύνης πριν από τριάντα χρόνια, και το αποτέλεσμα.

⁷ Στους ταραχώδεις καιρούς του 1918-1922 υπήρξαν σοβαρές δοκιμασίες μεταξύ του λαού του Θεού. Ο Κύριος είχε εμφανισθή στο ναό για κρίσι. Το ερώτημα ήταν, Ποιος θα σταθή νομοταγής στο πλευρό του Ιεχωβά, παραμένοντας σταθερός, αμετακίνητος; «Αλλά τις δύναται να υπομείνη την ημέραν της ελεύσεως αυτού; και τις δύναται να σταθή εις την παρουσίαν αυτού; διότι αυτός είναι ως πυρ χωνευτού, και ως σμίγμα γναφέων.» (Μαλαχίας 3:2) Ο Ιεχωβά μέσω του Κριτού του στο ναό εδοκίμασε τις καρδιές του λαού του και απέρριψε χιλιάδες επειδή ήσαν ιδιοτελείς και μη νομοταγείς. Αφού ετράφησαν και καθωδηγήθησαν επί τριάντα χρόνια μέσω του πιστού νομίμου κυβερνώντος σώματος, της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά, πολλοί είπαν, «Ο Ιεχωβά πολιτεύεται επίσης και με άλλα όργανα αντιπροσωπεύσεως. Έτσι θα μπορούσαν να προαγάγουν τα ιδιοτελή των συμφέροντα. Οι νομοταγείς εστάθηκαν με την οργάνωσι του Κυρίου. Παρουσίασαν απόδειξι της κατευθύνσεώς του και εναντιώθηκαν στους μη νομοταγείς. Αγωνίσθηκαν για τις κατευθύνσεις του Ιεχωβά, και μολονότι ο αγών συνεχίσθηκε επί χρόνια, οι νομοταγείς ενίκησαν και οι μη νομοταγείς απομακρύνθηκαν. Το αποτέλεσμα είναι ότι υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδων που είναι ευτυχείς με τη γνώσι της αληθείας σήμερα.

⁸ Ναι, οι μη νομοταγείς θα εμπόδιζαν το να φθάση η αλήθεια στους ανθρώπους γενικά, διότι έλεγαν, «Ο θερισμός ετελείωσε και το έργο του Κυρίου εξετελέσθη. Τώρα πρέπει να περιμένωμε να συναχθούμε στον Κύριο στον ουρανό.» Οι νομοταγείς έλεγαν, «Ο Ιεχωβά αποκαλύπτει περισσότερη αλήθεια. Το έργο δεν ετελείωσε, και θα συνεχίσωμε αυτό το έργο άσχετα με τη δική σας αμέλεια και τις κατηγορίες σας ότι ο Κύριος δεν πολιτεύεται με την Εταιρία Σκοπιά.» Πιστεύοντας ότι η αλήθεια ήταν δική τους, οι μη νομοταγείς απεχώρησαν και προσπάθησαν να δημιουργήσουν περισσότερο φως, αλλά ο σπινθήρ που είχαν έσβησε, όπως όλοι οι σπινθήρες όταν αποχωρίζωνται από τη φωτιά της εστίας. Εξαφανίζονται στον αέρα, και έτσι συνέβη επίσης με τους μη νομοταγείς. Ακόμη και στις τελευταίες ημέρες του πονηρού αυτού συστήματος υπάρχουν ολίγοι που δείχνουν την κακή κατάστασι της καρδιάς τους με μη νομοταγή διαγωγή. Μην ανησυχείτε επειδή αυτοί οι μη νομοταγείς φαίνεται να έχουν ένα σπινθήρα φωτός, μάλλον εξετάστε πού απέκτησαν αυτόν τον σπινθήρα και πού θα τους οδηγήση. Θα φέρη ένα άτομο σε στενό σύνδεσμο και ενότητα με τον λαόν του Θεού, ή θα το θέση πιο μακριά ακόμη απ’ αυτόν; Θα ενώση πραγματικά τους πιστούς, ή είναι μάλλον μια απάτη για ν’ ακολουθήσουν τις ιδέες ενός άλλου ανθρώπου;

 9. Τι σημαίνει «έστρεψαν νώτα απειθή»;

⁹ Πραγματικά τέτοιες ενέργειες δημιουργούν διαφωνία, διότι ο ένας πηγαίνει προς τη μία κατεύθυνσι και οι λοιποί προς την άλλη. Εγείρεται, λοιπόν, το ζήτημα, Ποιος έχει δίκαιο; Διαίρεσις προέκυψε ήδη, και όχι ενότης. Εκείνοι που αγαπούν τις κατευθύνσεις του Ιεχωβά θα είναι νομοταγείς και πιστοί και δεν θα ταλαντευθούν κάτω από τη δοκιμασία. Επιδιώκομε την τιμή και την υπεράσπισι του Ιεχωβά, και όχι οποιουδήποτε ατόμου. Αν εκείνοι δεν θέλουν να βάλουν τον ώμο τους κάτω από τον τροχό και να συμβάλουν στην πρόοδο του έργου του Κυρίου, αφήστε τους στις επινοήσεις τους. «Μηδείς από σας ας μη βουλεύηται κακόν κατά του αδελφού αυτού εν τη καρδία αυτού. Αλλ’ ηρνήθησαν να προσέξωσι, και έστρεψαν νώτα απειθή.» (Ζαχαρίας 7:10, 11) «Πλην αυτοί υπερηφανεύθησαν, και δεν υπήκουσαν εις τας εντολάς σου, αλλ’ ημάρτησαν εις τας κρίσεις σου, τας οποίας εάν τις εκτελή, θέλει ζήσει δι’ αυτών· και έδωκαν νώτον απειθή, και εσκλήρυναν τον τράχηλον αυτών, και δεν ήκουσαν.» (Νεεμίας 9:29) Καταστροφή θα επέλθη σ’ εκείνους που γνωρίζουν την οδόν του Ιεχωβά, που έχουν τραφή στην τράπεζα του Κυρίου και που κατόπιν στρέφουν νώτα απειθή. Η ευθύνη τους είναι μεγάλη, διότι δεν είναι νομοταγείς στην οργάνωσι του Θεού και οδηγούν άλλους μακριά από τη νομιμοφροσύνη.

10. Δοκιμάζεται ακόμη η νομιμοφροσύνη; Εξηγήστε.

¹⁰ Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δοκιμάζεται η νομιμοφροσύνη όλων των μαρτύρων του Ιεχωβά. Συχνά ένα μικρό πράγμα είναι εκείνο που δοκιμάζει. Ο καιρός της δοκιμασίας δεν ήταν μόνο από το 1918 έως το 1922, αλλά συνεχίσθηκε από τις ημέρες εκείνες και έπειτα, διότι μεγάλη καταδίωξις άρχισε εναντίον της εκκλησίας στη Γερμανία στο 1933, μέσω της τώρα νεκρής και κατησχυμένης Ναζιστικής οργανώσεως. Κατόπιν, από το 1939 έως το τέλος του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου επήλθε η πιο μεγάλη καταδίωξις που εξεδηλώθη ποτέ εναντίον του λαού του Θεού, και μάλιστα σε όλα σχεδόν τα μέρη του κόσμου, αλλά οι πιστοί εστάθηκαν νομοταγείς στο θέλημα του Θεού. Η μεγάλη σύγκρουσις μεταξύ των εθνών παρέσχε στην ψευδή θρησκεία την ευκαιρία που ήθελε να εκχύση το μίσος της επάνω στους εκλεκτούς του Θεού, και επεβλήθη τρομερή βλάβη. Αλλ’ οι ευπειθείς ήσαν αληθινά νομοταγείς στον κανόνα ενεργείας του Ιεχωβά. Αρνήθηκαν να συμβιβασθούν, να απομακρυνθούν από την αλήθεια η να παρεκκλίνουν απ’ αυτήν. Ήσαν νομοταγείς.

ΓΡΑΦΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΝΟΜΙΜΟΦΡΟΣΥΝΗΣ

11. Διηγηθήτε σύντομα τη νομιμοφροσύνη του Δαβίδ στον καιρό που εφέρετο στην Ιερουσαλήμ η κιβωτός του Θεού.

¹¹ Είναι πάντοτε ευχάριστο να σκεπτώμεθα την αγνότητα της υπηρεσίας του Δαβίδ, και αυτός παρέχει παράδειγμα για όλους όσοι αγαπούν αληθινά τη δικαιοσύνη. Βέβαια είχε τις ανθρώπινες αδυναμίες του, για τις οποίες πάντοτε εκλιπαρούσε συγχώρησι με μετανοημένη καρδιά, αλλά ποτέ δεν ήταν υποκριτής ή υπερήφανος. Στον Ιεχωβά παρέμενε αληθινός και Τον εμεγάλυνε πάντοτε. Λόγου χάριν, όταν η κιβωτός της διαθήκης μετεφέρετο από τον οίκον του Ωβήδ-εδώμ του Γετθαίου: «Εχόρευεν ο Δαβίδ ενώπιον του Κυρίου εξ όλης δυνάμεως· και ήτο ο Δαβίδ περιεζωσμένος λινούν εφόδ. Και ο Δαβίδ και πας ο οίκος Ισραήλ ανεβίβασαν την κιβωτόν του Κυρίου, εν αλαλαγμώ, και εν φωνή σάλπιγγος.» Κατόπιν «επέστρεψεν ο Δαβίδ δια να ευλογήση τον οίκον αυτού. Και εξελθούσα Μιχάλ, η θυγάτηρ του Σαούλ, εις συνάντησιν του Δαβίδ, είπε, Πόσον ένδοξος ήτο σήμερον ο βασιλεύς του Ισραήλ, όστις εγυμνώθη σήμερον εις τους οφθαλμούς των θεραπαινίδων των δούλων αυτού, καθώς γυμνόνεται αναισχύντως είς των μηδαμινών ανθρώπων! Και είπεν ο Δαβίδ προς την Μιχάλ, Ενώπιον του Κυρίου, όστις με έκλεξεν υπέρ τον πατέρα σου, και υπέρ πάντα τον οίκον αυτού, ώστε να με καταστήση ηγεμόνα επί τον λαόν του Κυρίου, επί τον Ισραήλ, ναι, ενώπιον του Κυρίου έπαιξα· και θέλω εξευτελισθή έτι περισσότερον, και θέλω ταπεινωθή εις τους οφθαλμούς μου.» (2 Σαμουήλ 6:14, 15, 20-22) Ο Δαβίδ στάθηκε με νομιμοφροσύνη υπέρ της τιμής του Ιεχωβά και, όταν χλευάσθηκε και μισήθηκε από τη γυναίκα του επειδή το έκαμε αυτό, δεν εδειλίασε ούτε ωπισθοχώρησε. Υπάρχουν επίσης οι δύο περιπτώσεις που μπορούσε να είχε φονεύσει τον Βασιλέα Σαούλ. Γιατί τον εφείσθη; Όχι επειδή τον αγαπούσε, ούτε επειδή είχε νυμφευθή τη θυγατέρα του, αλλά επειδή ήταν νομοταγής στον Ιεχωβά και τον λόγον του που περιελάμβανε τον κεχρισμένον βασιλέα. «Μη εγγίσητε τους κεχρισμένους μου, και μη κακοποιήσητε τους προφήτας μου.» (1 Χρονικών 16:22) Ο κανών αυτός είχε θεσπισθή πριν από εκατοντάδες χρόνια στον καιρό του Αβραάμ. Ο κεχρισμένος του Ιεχωβά είναι η κόρη του οφθαλμού του.—Γένεσις 26:11· Δευτερονόμιον 32:10· Ζαχαρίας 2:8.

12. Πώς ο Ιωσήφ έδειξε νομιμοφροσύνη στο σπίτι του Πετεφρή, και πώς μπορούμε να ωφεληθούμε μ’ αυτό;

¹² Η πείρα του Ιωσήφ στο σπίτι του Πετεφρή φανερώνει επίσης νομιμοφροσύνη. Τόσο αξιόπιστος ήταν αυτός, ώστε κάθε τι σχετικό με τις εργασίες του κυρίου του είχε αφεθή στα χέρια του, και αυτός ουσιαστικά ασκούσε ίση εξουσία. Σ’ αυτό τον καιρό η γυναικεία ανηθικότης ήταν τρομερά κοινή, και η γυναίκα του Πετεφρή δεν αποτελούσε εξαίρεσι. Επηρεασμένη αναμφιβόλως από την ομορφιά, τη δύναμι, το σθένος και την ανδρικότητα του Ιωσήφ, αναίσχυντα και με επίμονη φορτικότητα προσπαθούσε να τον αποκτήση. Κάτω από τέτοιες συνθήκες πλείστοι άνθρωποι θα είχαν πέσει· αλλά ο Ιωσήφ ενέμεινε σταθερά στην ακεραιότητά του, όχι μόνο έναντι του εργοδότου του που του είχε δείξει εμπιστοσύνη, αλλά και έναντι του Θεού του, του Ιεχωβά. Απαντώντας στη δελεαστική πρότασι της γυναικός, είπε: «Πώς να πράξω τούτο το μέγα κακόν, και να αμαρτήσω εναντίον του Θεού;» Μισούσε την αμαρτία, και δεν μπορούσε να περιορισθή στη διαμαρτυρία, από φόβο μήπως υπερνικηθή. Απέφυγε, λοιπόν, την επικοινωνία που θα οδηγούσε σ’ αυτό. Το ανίερο πάθος της γυναικός του Πετεφρή μετεβλήθη σε πικρό μίσος και αυτή εχρησιμοποίησε το ένδυμα του αθώου Ιωσήφ για να τον κατηγορήση ψευδώς. Ο μανιώδης σύζυγος έβαλε τον Ιωσήφ στη φυλακή. Ο Ιεχωβά δεν τον ελησμόνησε, διότι εν καιρώ η πειθαρχία ολόκληρης της φυλακής ετέθη υπό τον έλεγχό του. Πρέπει να έμεινε εκεί σημαντικόν χρόνο, διότι μια περίοδος δεκατριών ετών παρήλθε από τον καιρό που άρχισε η αφήγησις σχετικά με αυτόν ως τον καιρό που στάθηκε μπροστά στον Φαραώ μετά την απόλυσί του από τη φυλακή.—Γένεσις 39:9, 22· 37:2· 41:46.

13. Με ποιόν τρόπο ο Μωυσής απέτυχε ν’ αποδειχθή νομιμόφρων; Με ποιο αποτέλεσμα;

¹³ Η αποδοκιμασία από τον Ιεχωβά των μη νομιμοφρόνων πράξεων των δούλων του φαίνεται στις πείρες του Ααρών, της Μαριάμ και, σε μια περίπτωσι, του Μωυσέως ακόμη. Η περίπτωσις του Μωυσέως ήταν στο Μεριβά, κατά το τελευταίο έτος της οδοιπορίας στην έρημο, όταν οι υιοί Ισραήλ εγόγγυζαν εναντίον του επειδή τους είχε φέρει σ’ αυτό το μέρος όπου δεν είχαν νερό. Ο Ιεχωβά διέταξε τον Μωυσή, «Λάβε την ράβδον, και συγκάλεσον την συναγωγήν, συ και Ααρών ο αδελφός σου, και λαλήσατε προς την πέτραν ενώπιον αυτών και θέλει δώσει τα ύδατα αυτής, και θέλεις εκβάλει εις αυτούς ύδωρ εκ της πέτρας.» Ο Μωυσής συνεκάλεσε το λαό και είπε, «Ακούσατε τώρα, σεις οι απειθείς· να σας εκβάλωμεν ύδωρ εκ της πέτρας ταύτης; Και υψώσας ο Μωυσής την χείρα αυτού εκτύπησε με την ράβδον αυτού την πέτραν δις· και εξήλθον ύδατα πολλά.» Τότε ο Ιεχωβά είπε στον Μωυσή, «Επειδή δεν με επιστεύσατε, δια να με αγιάσητε έμπροσθεν των υιών Ισραήλ, δια τούτο σεις δεν θέλετε φέρει την συναγωγήν ταύτην εις την γην, την οποίαν έδωκα εις αυτούς.» (Αριθμοί 20:5-12) Μολονότι ο Μωυσής θα αναστηθή και θα του δοθή ανταμοιβή στο νέο κόσμο, όμως η δυσαρέσκεια του Θεού εξεδηλώθη στο Μεριβά, διότι αυτός δεν είναι προσωπολήπτης. Ο Ααρών μπορούσε να είχε αναχαιτίσει τα ακρατή λόγια και πράξεις του Μωυσέως, αλλά δεν το έκαμε αυτό, και επομένως ήταν και αυτός επίσης ένοχος αμαρτίας, και τιμωρήθηκε με το ν’ αποστερηθή πολύτιμα προνόμια.—Αριθμοί 20:24-28.

14, 15. Εξηγήστε πώς η Μαριάμ και ο Ααρών δεν έδειξαν νομιμοφροσύνη. Ποια μαθήματα υπάρχουν αυτού για μας, και πώς μερικοί σήμερα ακολουθούν το παράδειγμά τους;

¹⁴ Η Μαριάμ δεν έδειξε νομιμοφροσύνη επειδή δεν ανεγνώρισε τον αδελφό της Μωυσή ως τον ένα και μόνον εκλεκτόν δούλον του Ιεχωβά. Ο Ααρών ήταν επίσης μέτοχος σ’ αυτή τη μη νομιμόφρονα πράξι. Είπαν, «Μήπως προς τον Μωυσήν μόνον ελάλησεν ο Ιεχωβά; δεν ελάλησε και προς ημάς;» Ο Ιεχωβά εγνώριζε τις σκέψεις των· τους συνήθροισε, λοιπόν, και τους τρεις μαζί και υπεστήριξε τον δούλον του Μωυσή, και μέσα στη δυσαρέσκειά του επάταξε τη Μαριάμ με λέπρα, η οποία αργότερα εθεραπεύθη με τη μεσολάβησι του Μωυσέως. (Αριθμοί 12:1-16, AS) Η Μαριάμ κατόπιν πέθανε εις Κάδης. Η έλλειψις νομιμοφροσύνης απέναντι του εκλεκτού του δούλου δεν έγινε ανεκτή από τον Ιεχωβά.

¹⁵ Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα, μολονότι βρισκόμαστε τόσο κοντά στο νέο κόσμο. Ενώ ο Ιεχωβά έχει τόσο καθαρά εκδηλώσει την επιδοκιμασία του επάνω στον «πιστόν και φρόνιμον δούλον», μερικοί χρησιμοποιούν σχεδόν τα ίδια λόγια: ‘Μήπως αποκλειστικώς και μόνον προς τον «πιστόν και φρόνιμον δούλον» ελάλησεν ο Ιεχωβά; Δεν ελάλησε και προς ημάς;’ Τα άτομα αυτά έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους, άφησαν να τα καταλάβη υπερηφάνεια και ιδιοτέλεια και συμπεραίνουν ότι, αφού εχρησιμοποιήθηκαν σε περασμένα χρόνια, γιατί να μη συμμετέχουν στη διακυβέρνησι του πνευματικού Ισραήλ σήμερα; Δεν πρέπει να εισακούονται κι αυτοί επίσης; Αυτά τα άτομα παίρνουν πολύ στα σοβαρά τον εαυτό τους, είναι αυθάδη και μη νομοταγή. Ίσως να μη θέτουν σε αμφισβήτησι την τιμή που ανήκει στον «πιστόν και φρόνιμον δούλον», αλλά θέλουν να γνωρίζουν γιατί δεν πρέπει να εισακούονται κι αυτά επίσης. Ακριβώς εκείνο που ενοχλούσε τη Μαριάμ και τον Ααρών! Είναι αξιοσημείωτο ότι και οι τρεις, ο Μωυσής, η Μαριάμ και ο Ααρών, απέτυχαν να εισέλθουν στη Γη της Επαγγελίας, διότι όλοι πέθαναν στο τεσσαρακοστό έτος της παραμονής στην έρημο.—Αριθμοί 33:38· 20:1· Δευτερονόμιον 34:1, 5.

ΝΟΜΙΜΟΦΡΟΣΥΝΗ ΣΤΟ ΕΝΑ ΑΓΙΑΣΤΗΡΙΟΝ

16. Γιατί ο Ιεχωβά είχε ένα μόνο αγιαστήριο στον φυσικό Ισραήλ; Και γιατί έχει ένα μόνο σήμερα; Εξηγήστε.

¹⁶ Ο τόπος της λατρείας είναι το θυσιαστήριο, και είναι ο προσδιωρισμένος τόπος για θυσία. Ένας τόπος λατρείας πρέπει πρώτα να εκλεγή από τον Ιεχωβά και, σύμφωνα με το νόμο, μόνο ο αφιερωμένος τόπος επιτρέπεται να χρησιμοποιήται. (Έξοδος 20:24· Δευτερονόμιον 12:5, 11) Το αγιαστήριο πρέπει να είναι ένα μόνο, για να κρατήται ο λαός του Θεού σε θεοκρατική ενότητα. (1 Βασιλέων 12:27) Στην εποχή του Ισραήλ ανεπτύχθησαν πολλοί τόποι που συνέβαλλαν στην αύξησι της ειδωλολατρίας. Η σκηνή ήταν το κέντρον του Ισραήλ και η ορθή λατρεία εσήμαινε την ενότητα του Ισραήλ, στον τόπο που εξέλεξε ο Θεός, όπου ευηρεστείτο να κατοική. Μετά τον θάνατο του Βασιλέως Σολομώντος μεγάλη ανταρσία εξεδηλώθη μεταξύ του λαού του Θεού και διαιρέθηκαν, ο δε βασιλεύς του Ισραήλ είπε, «Εάν ο λαός ούτος αναβή δια να προσφέρη θυσίας εν τω οίκω του Ιεχωβά εν Ιερουσαλήμ, τότε η καρδία του λαού τούτου θέλει επιστρέψει προς τον κύριον αυτού, τον Ροβοάμ βασιλέα του Ιούδα. . . . Έλαβε λοιπόν ο βασιλεύς βουλήν, και έκαμε δύο μόσχους χρυσούς, και είπε προς αυτούς, Φθάνει εις εσάς να αναβαίνητε εις Ιερουσαλήμ· ιδού οι θεοί σου, Ισραήλ, οίτινες σε ανήγαγον εκ γης Αιγύπτου. Και έθεσε τον ένα εν Βαιθήλ, και τον άλλον έθεσεν εν Δαν. Και έγεινε το πράγμα τούτο αιτία αμαρτίας.» (1 Βασιλέων 12:27-30, AS) Ο Ιεροβοάμ δεν ενέμενε στον κανόνα ενεργείας του Θεού. Ο νόμος του Ιεχωβά εχλευάζετο και ο βασιλεύς δεν ήταν καθόλου νομοταγής στον Ιεχωβά και το εκλεκτό του αγιαστήριο. Σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες μερικοί αγνοούν τον εκλεκτό τόπο της συναθροίσεως, όπου ο Θεός μιλεί στο λαό του, γύρω στον «πιστόν και φρόνιμον δούλον», που χρησιμοποιεί πάντοτε τη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά. Αυτός είναι ο τόπος που εξελέγη και απεδείχθη τέτοιος επί εβδομήντα σχεδόν χρόνια. Εκείνοι που εκλέγουν τους δικούς των τόπους για λατρεία και υπηρεσία και διδάσκουν παρόμοια τους άλλους, ριψοκινδυνεύουν να αποκοπούν πλήρως από την εκκλησία, όπως ακριβώς συνέβη με τον τυπικό λαό. (Λευιτικόν 17:4) Είναι ελλιπείς νομιμοφροσύνης απέναντι του Ιεχωβά και της εκλεκτής του οργανώσεως.

17. Τι απεκάλυψε η νομιμοφροσύνη του Μωυσέως εναντίον της ψευδούς θρησκείας; Γιατί δεν πρέπει να βαρυνθούμε;

¹⁷ Όταν ο Ααρών κατεσκεύασε τον χρυσό μόσχο, υποχωρώντας στις απαιτήσεις του λαού, ο Μωυσής ετάχθη με νομιμοφροσύνη υπέρ του Ιεχωβά και εναντίον της ψευδούς αυτής λατρείας. Εστάθηκε στην πύλη του στρατοπέδου και είπε, «Όστις είναι του Ιεχωβά, ας έλθη προς εμέ. Και συνήχθησαν προς αυτόν πάντες οι υιοί του Λευί.» (Έξοδος 32:26, AS) Μια απόφασις έπρεπε να ληφθή, διότι ο Ιεχωβά είχε υβρισθή και η εγκαθιδρυμένη διάταξίς του είχε αγνοηθή. Με όμοιο τρόπο μερικοί τώρα κουράζονται να περιμένουν, και νομίζουν ότι κάτι το κακό υπάρχει στον «πιστόν και φρόνιμον δούλον», επειδή τα γεγονότα δεν συμβαίνουν όπως αυτοί νομίζουν ότι έπρεπε να συμβούν. Το ότι κουράζονται να περιμένουν εκθέτει πολλούς σε πειρασμό. Αν περιμένωμε, δεν θα χάσωμε τον κόπο μας, εκείνοι όμως που αρχίζουν ν’ ακολουθούν δικές τους κατευθύνσεις ασφαλώς θα τον χάσουν, και επί πλέον αγνοούν και υβρίζουν τον Κύριο και τον ανεγνωρισμένο δούλο του.

18. Τι δείχνει η νομιμοφροσύνη των τριών Εβραιοπαίδων. και πώς η νομοταγής στάσις των μας βοηθεί σήμερα;

¹⁸ Αληθινή νομιμοφροσύνη έδειξαν οι τρεις Εβραιόπαιδες· και αυτό σαφώς διδάσκει ότι μολονότι μπορεί να είναι μεγάλη η διάκρισις μεταξύ βασιλέως και υπηκόου, όμως η διάκρισις αυτή χάνεται όταν υπάρχη σύγκρουσις μεταξύ νομιμοφροσύνης και καθήκοντος προς τον Ιεχωβά και υπακοής στους ανθρωπίνους νόμους. Οι τρεις αυτοί άνθρωποι ήσαν ευπειθείς στο νόμο, και ο νόμος της υπακοής και της νομιμοφροσύνης ήταν ο πρώτος νόμος. Δεν είχαν κάμει τίποτε για να προκαλέσουν τον βασιλέα, μόνο αρνήθηκαν (κι αυτό όχι επιδεικτικά) να συμμορφωθούν με μια διαταγή που παρεβίαζε το δικαίωμα της συνειδήσεως. Ασφαλώς η αποχή των λόγω συνειδήσεως δεν ήταν προς βλάβην των άλλων. Δεν έπειθαν άλλους να πράξουν το ίδιο, μολονότι και άλλοι Ισραηλίτες ενισχύθηκαν από τη νομιμόφρονα εμμονή των στον νόμον του Θεού. Οι διάνοιές των ήσαν αποφασιστικές στη δοκιμασία και η έτοιμη απάντησις ήταν, «Ας ήναι γνωστόν εις σε, βασιλεύ.» Οι άνθρωποι αυτοί ‘απέδιδαν τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα’ και ασφαλώς ο Ιεχωβά έλαβε ό,τι ανήκε σ’ αυτόν. Όταν ο Καίσαρ αξιοί για τον εαυτό του εκείνα που ανήκουν στον Ιεχωβά, τότε πρέπει ν’ αντισταθούμε στην εξουσία του. Ο Θεός δεν θέλει όσα ανήκουν στον Καίσαρα. Γύρω απ’ αυτούς τους ανθρώπους εφλέγετο το επίμαχο ζήτημα, αλλά η αληθινή αφοσίωσις και νομιμοφροσύνη στον Ιεχωβά γαληνεύει το πνεύμα σε κρίσιμους καιρούς, και αυτοί έδωσαν την απάντησί τους με παραδειγματική ηρεμία. Σε ηρεμώτερες ημέρες είχαν ορκισθή να είναι πιστοί και νομοταγείς στο θέλημα του Θεού, και τώρα η δοκιμασία είχε έλθει. Την αντιμετώπισαν επιτυχώς παρ’ όλη την εναντίωσι, ακόμη και την απειλή του βασιλείας και την τιμωρία της καμίνου του πυρός. Έτσι και σήμερα, ας μην αφήνωμε να διαρρέη πολύτιμος χρόνος και έπειτα να ελπίζωμε για το πιο καλό κάτω από δοκιμασία. Πληροφορηθήτε τώρα και πεισθήτε προσωπικώς, έτσι ώστε, όταν θ’ αντιμετωπίσετε κάποια επείγουσα ανάγκη, να γνωρίζετε τι να πράξετε. Η ορθή απάντησις θα δοθή τότε, και δεν είναι ανάγκη να αισχύνεσθε, ούτε να φοβήσθε, να δηλώσετε τι πιστεύετε. Σταθερή πεποίθησις στην αλήθεια θα σας ελευθερώση από το να αρνηθήτε τον Ιεχωβά και τον Υιόν του.

ΣΥΝΘΗΚΗ ΑΛΑΤΟΣ

19. Τι είναι η «συνθήκη άλατος», και γιατί έγινε με τον Δαβίδ;

¹⁹ Δεκαοκτώ χρόνια μετά την επανάστασι στον Ισραήλ, ο Ιεροβοάμ, ο βασιλεύς του Ισραήλ, επολέμησε εναντίον του Αβιά, βασιλέως του Ιούδα, και πριν από τη μάχη ο Αβιά εφώναξε στον επαναστάτη βασιλέα, «Δεν πρέπει να γνωρίσητε, ότι Ιεχωβά ο Θεός του Ισραήλ έδωκε την βασιλείαν επί τον Ισραήλ διαπαντός εις τον Δαβίδ, εις αυτόν και εις τους υιούς αυτού, με συνθήκην άλατος;» (2 Χρονικών 13:5, 6, AS) Τι είναι η «συνθήκη άλατος»; Ο Ιεχωβά διέταξε, «Και παν δώρον της εξ αλφίτων προσφοράς σου θέλεις αλατίζει με άλας· και δεν θέλεις αφήσει να λείψη από της εξ αλφίτων προσφοράς σου το άλας της διαθήκης του Θεού σου· επί παντός δώρου σου θέλεις προσφέρει άλας.» (Λευιτικόν 2:13· βλέπε επίσης Αριθμοί 18:19) Το αλάτι είναι κάτι που προφυλάττει από σήψι και αποσύνθεσι, και γι’ αυτό σημαίνει καθαρότητα και μονιμότητα. Η φύσις του που δεν αλλοιώνεται φανερώνει κάτι το σταθερό και το αμετάβλητο. Στους παλαιούς καιρούς αναφέρεται ότι το να φάγη κανείς αλάτι μαζί μ’ έναν άλλον ήταν σημάδι φιλοξενίας και πιστότητος, δεσμός διαρκούς φιλίας ή εγγύησις πιστότητος. Ήταν εγγύησις νομιμοφροσύνης. (Έσδρας 4:14) Επομένως, η συνθήκη του άλατος που ο Ιεχωβά έκαμε με τον Δαβίδ θα παρέμενε αδιάρρηκτη για πάντα, και ο Αβιά υπενθύμισε τη διαθήκη σ’ αυτόν τον προδοτικόν, μη νομοταγή βασιλέα, αλλά ανωφελώς. Με διπλάσιο στρατό επετέθη εναντίον του Αβιά, αλλά ηττήθη.

20, 21. Τι εννοούσε ο Ιησούς με τη δήλωσι που αναφέρεται εις Μάρκον 9:49, 50;

²⁰ Ο Κύριος Ιησούς είπε, «Διότι πας τις με πυρ θέλει αλατισθή. Καλόν το άλας· αλλ’ εάν το άλας γείνη ανάλατον, με τι θέλετε αρτύσει αυτό; έχετε άλας εν εαυτοίς, και ειρηνεύετε εν αλλήλοις.» (Μάρκος 9:49, 50) Χωρίς αμφιβολία ο καύσων του διωγμού δεν θα βλάψη κανένα νομοταγή, και οι δοκιμές και δοκιμασίες που προκύπτουν από την παρουσία του μεγάλου Κριτού θα είναι για τον καθαρισμό και αγνισμό του λαού του Θεού. (Μαλαχίας 3:2-4) Αν δεν υπάρχη το πνευματικό άλας, τότε υπάρχει διαφθορά και σήψις. Αν στη θυσία μας προς τον Ιεχωβά δεν έχωμε πιστότητα, αξιοπιστία και νομιμοφροσύνη, τότε δεν είμεθα καλοί για τίποτε. Είναι πολύ αναγκαίο να έχωμε εμπιστοσύνη στους αδελφούς μας ότι θα φροντίσουν για την υπηρεσία και θα είναι αξιόπιστοι σ’ αυτήν. Πρέπει να έχωμε ειρήνη μαζί τους, αλλ’ αυτό είναι αδύνατο εκτός αν έχωμε νομιμοφροσύνη, αξιοπιστία και ακεραιότητα εμείς οι ίδιοι. Πρέπει να έχωμεν «άλας εν εαυτοίς». Αυτό μας κρατεί στην υπηρεσία, σθεναρούς, ταχείς, ευπροσδέκτους, ακριβείς και με αδελφική αγάπη.

²¹ Εκείνοι που προσφέρονται εκουσίως στην υπηρεσία του Ιεχωβά πρέπει να περιμένουν ότι θα πέσουν θυσία στη φωτιά του διωγμού. Όπως κάθε θυσία παρασκευάζεται πρώτα με αλάτι προτού καταναλωθή από τη φωτιά, έτσι πρέπει να είμεθα καθαροί στην καρδιά, νομοταγείς ως το σημείο που να εξασφαλίσωμε ότι αυτή είναι μια θυσία στον Κύριο. Ναι, αποχωρίζοντας ακόμη τον εαυτό μας από κάθε πράγμα που θα ήταν εμπόδιο στην εκτέλεσι του μέρους μας στη συμφωνία. ‘Θα είναι πιστός ο υποσχεθείς,’ (Εβραίους 10:23) Για μας το να συμμετέχουμε στη «συνθήκη του άλατος» πρέπει να σημαίνη ότι δεν υπάρχει απάτη, ανειλικρίνεια ή υποκρισία στη συμφωνία μας με τον Ιεχωβά, ότι ποτέ δεν θα εκάναμε κάτι για να τον ατιμάσωμε ή να τον προδώσωμε. Το να συμμετέχωμε στο άλας θα εσήμαινε ασφαλώς νομιμοφροσύνη. Πόσο αξιόμεμπτη και τρομερή, επομένως, ήταν η πράξις του Ιούδα του Ισκαριώτου που καθόταν και έτρωγε στην τράπεζα του Κυρίου! «Ο εμβάψας μετ’ εμού εν τω πινακίω την χείρα, ούτος θέλει με παραδώσει.» «Πλην ιδού, η χειρ εκείνου όστις με παραδίδει είναι μετ’ εμού επί της τραπέζης.» Να τρώγη στην ίδια τράπεζα και όμως συγχρόνως να μελετά προδοσία!—Ματθαίος 26:23· Λουκάς 22:21.

22. Πόσο σπουδαίο είναι το να παραμένωμε νομοταγείς στον δούλον του Ιεχωβά; και πώς οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι το άλας της γης σήμερα;

²² Τι τρομερή συμφορά επέρχεται σ’ εκείνους που έτρωγαν πνευματικόν άρτον και άλας στη σημερινή τράπεζα του Κυρίου, όπως προμηθεύεται από τον «πιστόν και φρόνιμον δούλον», και κατόπιν απεσύρθησαν και έστησαν τη δική τους τράπεζα με ελπίδα να ελκύσουν τον Κύριο μαζί τους. Αυτοί, όχι μόνο διέρρηξαν τη φιλία και έδειξαν έλλειψι νομιμοφροσύνης, αλλά ενεθάρρυναν και άλλους να κάμουν το ίδιο. Ας κατανοήσωμε ορθά την κατάστασι. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι το άλας της γης, όπως ακριβώς ο Νώε όταν παρήρχετο ένας κόσμος τότε. Όπως ακριβώς το αλάτι σώζει από σήψι, έτσι και ο Νώε και η οικογένειά του ήσαν ένα υπόλοιπο σωσμένο. Άρχισαν την κατοίκισι του κόσμου, που απέληξε στα εκατομμύρια που έχουν ζήσει από τότε. Κανείς από το γένος του Αδάμ δεν θα ζούσε σήμερα, αν δεν υπήρχε ο πιστός τού Ιεχωβά τότε. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα. «Και αν δεν συνετέμνοντο αι ημέραι εκείναι, δεν ήθελε σωθή ουδεμία σαρξ· δια τους εκλεκτούς όμως θέλουσι συντμηθή αι ημέραι εκείναι.»—Ματθαίος 24:22.

Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

23. Ποιες είναι οι δύο μέγιστες εντολές, και αν είμεθα νομοταγείς σ’ αυτές ποιο είναι το αποτέλεσμα; και τι πρέπει να πράξωμε για να επιδοκιμασθούμε από τον Θεό;

²³ «Ο δε Ιησούς απεκρίθη προς αυτόν, Ότι πρώτη πασών των εντολών είναι, “Ακουε Ισραήλ· Ιεχωβά ο Θεός ημών είναι είς Ιεχωβά. Και θέλεις αγαπά Ιεχωβά τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου, και εξ όλης της ψυχής σου, και εξ όλης της διανοίας σου, και εξ όλης της δυνάμεώς σου” αύτη είναι η πρώτη εντολή. Και δευτέρα ομοία αύτη, “Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν.” Μεγαλητέρα τούτων άλλη εντολή δεν είναι.» (Μάρκος 12:29-31, NW) Αυτό σημαίνει αφοσίωσι των πάντων στον Ιεχωβά· και δεν μπορεί να συναχθή το συμπέρασμα ότι εφ’ όσον ένας αγαπά τον Ιεχωβά είναι ελεύθερος να βλάπτη τους άλλους, διότι και η δεύτερη εντολή πρέπει να τύχη υπακοής και κανείς δεν μπορεί ν’ αγαπά τον Θεό και συγχρόνως να βλάπτη τον πλησίον του. Ο Ιάκωβος το ωνόμασε αυτό «βασιλικόν νόμον». Όταν οι Γραφικές ευθύνες για τις οικογένειές μας είναι ολίγες, οι αφιερωμένοι στον Ιεχωβά πρέπει να διερωτηθούν αν δίνουν πληρέστατη εκδήλωσι στην υπηρεσία. Δεν διατασσόμεθα ν’ αγαπούμε τον Καίσαρα με όλη μας τη δύναμι, και είναι αδύνατο να δίνωμε όλη μας την αγάπη και τη δύναμι στον Ιεχωβά και στον Καίσαρα συγχρόνως. Επειδή είναι δυνατόν άλλοι εκτός του Ιεχωβά ν’ απαιτήσουν τον χρόνο μας και τη δύναμί μας, θα επέλθουν δοκιμασίες, και ο καθένας πρέπει ν’ αποφασίση σε ποιον θα υπακούση πρώτα. Ίσως διαταχθήτε να εκτελέσετε κάποια πράξι που θα εσήμαινε παρακοή στον «βασιλικόν νόμον» σύμφωνα με το εδάφιο «Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν.» (Ιάκωβος 2:8) Ερωτήστε τον εαυτό σας: Θα εβλάπτατε τον εαυτό σας μ’ ένα τέτοιον τρόπο; Αν όχι, τότε πρέπει να υπακούσετε στον Θεό πρώτα. Η νομιμοφροσύνη σας στον Ιεχωβά και στον νόμον του θα σας δώση μια καθαρή και αγνή συνείδησι και θα σας φέρη ανταμοιβή. Οι νόμοι του Ιεχωβά είναι παγκοσμίως υπέρτατοι. Θα ζητηθή από τους αδελφούς μας να τους παραβούν λόγω συνθηκών εκτάκτου ανάγκης και τρομερών περιστάσεων, αλλά πάντοτε έχετε υπ’ όψιν ότι καμμιά κατάστασις δεν θα μπορούσε πιθανώς να ακυρώση την πρωταρχική σας ευθύνη στον πανίσχυρον, παντοδύναμον και πάνσοφον Δημιουργόν. Η νομιμοφροσύνη είναι εκείνο που δοκιμάζεται. Υπακούετε πρώτα στον Θεόν και εμπιστεύεσθε πλήρως σ’ αυτόν και το αποτέλεσμα θα είναι έξοχο, ενώ αν δεν δείξετε νομιμοφροσύνη, η έκβασις, όσον αφορά εσάς, θα είναι καταστρεπτική. Μελετήστε τον λόγον και το θέλημα του Θεού, και κατόπιν ενεργήστε αναλόγως. Ακούστε τον μέγαν Προφήτην του Ιεχωβά, τον Χριστόν Ιησούν, και θα ζήσετε.