Η Κατάρα της Συκιάς
Ένα Διπλό Μάθημα Πίστεως
ΕΝΑ από τα πιο αινιγματικά εδάφια της Αγίας Γραφής είναι η περιγραφή του Ιησού και της άκαρπης συκιάς. Σύμφωνα με τον Μάρκο 11:12-14, 20-24, όταν ο Ιησούς είδε μια συκιά με φύλλα, αλλά χωρίς καρπούς, την καταράστηκε και, σαν αποτέλεσμα, η συκιά ξεράθηκε. Κι όμως, όπως λέει ευθέως ο Μάρκος, δεν ήταν η εποχή για σύκα τότε. Γιατί, λοιπόν, ο Ιησούς καταράστηκε τη συκιά αυτή; Και γιατί ο Μάρκος, κάτω από θεία έμπνευση, κατέγραψε το επεισόδιο αυτό; Ενώ μερικοί από τους σχολιαστές του Χριστιανικού λεγόμενου κόσμου μένουν εμβρόντητοι από την αφήγηση αυτή, τα πράγματα όχι μονάχα δικαιώνουν την πράξη του Ιησού, αλλά αποκαλύπτουν επίσης ότι και δίδαξε ένα διπλό μάθημα πίστεως!
Για παράδειγμα, ενώ οι συκιές συνήθως δεν ωριμάζουν μέχρι τον Ιούνιο, τα σύκα συνήθως εμφανίζονται πάνω στα κλαδιά της συκιάς νωρίς από τον Φεβρουάριο. Πράγματι, αυτό συμβαίνει δυο μήνες προτού εμφανιστούν φύλλα πάνω στα κλαδιά που βγαίνουν τέλος Απριλίου ή αρχές Μαΐου. Ώστε τον καιρό που η συκιά βγάζει φύλλα ασφαλώς έχει σύκα. Αυτό μας βοηθάει να εκτιμήσουμε ότι, όταν ο Ιησούς είδε την ιδιαίτερη αυτή συκιά στα τέλη Μαρτίου, ενώ δεν ήταν η εποχή για να έχει η συκιά ώριμα σύκα, δεν ήταν επίσης εποχή για να έχει και φύλλα.
Το γεγονός ότι αυτό το δέντρο είχε πράγματι φύλλα δείχνει ότι ήταν ώριμο πριν της ώρας του. Ασφαλώς δεν θα ήταν παράλογο να περιμένει ο Ιησούς ότι ένα τέτοιο δέντρο θα είχε επίσης και πρώιμους καρπούς. Παρόλ’ αυτά όμως το δέντρο αυτό δεν είχε καθόλου καρπούς. Πράγματι, όπως δηλώνει ο Μάρκος, το δέντρο δεν είχε τίποτα άλλο «ειμή φύλλα,» δηλαδή δεν είχε καθόλου καρπό. Ασφαλώς τα φύλλα έδιναν στο δέντρο εκείνο μια παραπλανητική εμφάνιση.
Αλλά γιατί ο Ιησούς καταράστηκε τη συκιά αυτή που δεν είχε καρπό; Τα λόγια του Ιησού στην περίσταση αυτή, όπως έχουν καταγραφεί στο Μάρκο 11:22-25 δίνουν το κλειδί για την απάντηση. Όπως εξήγησε ο Ιησούς αυτό ήταν ένα μάθημα για να έχουν οι μαθητές του «πίστιν Θεού.» Τι είχε να κάνει το ξέραμα αυτής της συκιάς με την πίστη; Πρώτα απ’ όλα, εκείνο που έκανε την κατάρα να πιάσει ήταν η πίστη του Ιησού. Όπως είναι φανερό, ο Ιησούς χρησιμοποίησε αυτή την ευκαιρία για να δώσει ένα παραστατικό μάθημα για τη δύναμη της πίστεως: Όπως δήλωσε ο Ιησούς: «Πάντα όσα προσευχόμενοι ζητείτε, πιστεύετε ότι λαμβάνετε, και θέλει γίνει εις εσάς.»—Μάρκος 11:24.
Αλλά φαίνεται επίσης ότι υπάρχει και μια άλλη σχέση ανάμεσα στο ξέραμα της συκιάς και στην ποιότητα της πίστεως. Μόλις πριν τρεις μήνες από το περιστατικό αυτό, ο Ιησούς είχε πει μια παραβολή για μια άκαρπη συκιά που έπρεπε να αποκοπεί. (Λουκάς 13:6-9) Και τι απεικονιζόταν από την συκιά στην παραβολή αυτή; Η άκαρπη αυτή συκιά συμβόλιζε το αρχαίο έθνος των Ιουδαίων.—Παράβαλε Ματθαίος 21:43.
Ώστε είναι λογικό να πιστεύει κανείς ότι η άκαρπη συκιά που καταράστηκε ο Ιησούς συμβόλιζε επίσης το άκαρπο αρχαίο έθνος των Ιουδαίων. Παρά το γεγονός ότι το έθνος αυτό βρισκόταν σε σχέση διαθήκης με τον Θεό, η εμφάνισή του ήταν παραπλανητική, γιατί το έθνος αποδείχτηκε ότι δεν έφερνε καλούς καρπούς, μάλιστα ότι απέρριψε τον ίδιο το Γιο του Θεού. Και ποια ήταν η αιτία για την ακαρπία αυτή; Η έλλειψη πίστεως αυτή η ίδια ιδιότητα που χρησιμοποιούσε ο Ιησούς στην περίπτωση αυτή για να την εξάρει. (Ρωμαίους 9:31, 32) Κάνοντας τη συκιά να ξεραθεί, ο Ιησούς έδειξε με παραστατικό τρόπο ποιο θα ήταν το τέλος του άκαρπου, άπιστου αυτού έθνους.
Ώστε, όχι μονάχα από καθαρά κηπευτική άποψη είχε δίκιο ο Ιησούς να καταραστεί τη συκιά, αλλά και το κείμενο αποκαλύπτει ότι, με αυτόν τον τρόπο, ο Ιησούς δίδασκε ένα διπλό μάθημα πίστεως. Ενώ η έλλειψη πίστεως μπορεί να μας κάνει άκαρπους και θα οδηγήσει μόνο στην απόρριψή μας από τον Θεό, αν κατέχουμε ενεργητική πίστη αυτή θα μας καταστήσει ικανούς να ‘κινήσουμε βουνά’, καθώς ο Ιεχωβά εξάπαντος θα απαντήσει στις προσευχές, μας.—Ματθαίος 17:20.