Η Βασιλεία του Θεού και η Μεταμόρφωσις του Χριστού

Γιατί έγινε το θαύμα της μεταμορφώσεως; Τι σημασία έχει αυτό για μας σήμερα;

ΠΟΛΛΕΣ είναι οι μορφές κυβερνήσεως, που έχει δοκιμάσει και δοκιμάζει ακόμη ο άνθρωπος. Μολονότι μερικές απ’ αυτές υπήρξαν αντιπροσωπευτικές των καλών προθέσεων των ανθρώπων, η αμερόληπτη κρίσις πρέπει να είναι ότι κάθε μορφή ανθρωπίνης κυβερνήσεως έχει τα σοβαρά της ελαττώματα. Αλλ’ ας ελπίσουν οι άνθρωποι· ο Δημιουργός, Ιεχωβά Θεός, προώρισε μια δίκαιη κυβέρνησι για το ανθρώπινο γένος. Η κυβέρνησις αυτή είναι η βασιλεία, για την οποία οι Χριστιανοί προσηύχοντο επί δεκαεννέα αιώνες περίπου.—Ματθ. 6:10.

Όταν ήταν στη γη ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού, άρχισε τη διακονία του κηρύττοντας, «επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» Αφού εξεπαίδευσε τους δώδεκα αποστόλους του επί ένα χρονικό διάστημα, τους εξαπέστειλε με το ομοιότυπο αυτό άγγελμα και αργότερα εξαπέστειλε τους εβδομήντα ευαγγελιστάς να κηρύττουν το ίδιο. Πραγματικά, ο Ιησούς έκαμε την κυβέρνησι ή βασιλεία εκείνη θέμα της διακονίας του.—Ματθ. 4:17· 10:7· 13:24· Λουκ. 10:9.

Πόσο ακριβώς ανώτερη από τις ανθρώπινες κυβερνήσεις θα ήταν η κυβέρνησις ή βασιλεία του Ιησού, αυτός το κατέδειξε κατ’ επανάληψιν. Θα εξηφάνιζε κάθε φυσική ασθένεια, διότι ο Ιησούς, ο χρισμένος ως βασιλεύς, περιήρχετο «θεραπεύων πάσαν νόσον και πάσαν ασθένειαν μεταξύ του λαού.» Το ότι στη βασιλεία του το ανθρώπινο γένος ποτέ δεν θα υπέφερε από έλλειψι τροφών το κατέδειξε με τη θαυματουργική διατροφή χιλιάδων με μια μόνο χούφτα άρτων και ιχθύων σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις. Και ότι, μεταξύ πολλών άλλων ευλογιών, και οι νεκροί ακόμη θα ηγείροντο για να ωφεληθούν από τη βασιλεία του, το κατέδειξε ο Ιησούς εγείροντας άτομα εκ νεκρών.—Ματθ. 4:23· 14:14-20· Ιωάν. 11:43, 44.

Ύστερ’ από δύο και πλέον έτη κηρύγματος της βασιλείας του Θεού και εκτελέσεως θαυμάτων που εξεικόνιζαν τις ευλογίες του, ο Ιησούς άρχισε «να δεικνύη εις τους μαθητάς αυτού, ότι πρέπει να υπάγη εις Ιεροσόλυμα, και να πάθη πολλά από των πρεσβυτέρων και αρχιερέων και γραμματέων, και να θανατωθή, και την τρίτην ημέραν να αναστηθή.» Αυτό ήταν πράγματι κάτι το απροσδόκητο. Καθόλου παράδοξο ότι ο Πέτρος ήγειρε έντονες αντιρρήσεις. Αυτός και οι λοιποί των μαθητών του Ιησού απέβλεπαν σε μια επίγεια, ορατή κυβέρνησι που θα ιδρύετο στο άμεσο μέλλον.—Ματθ. 16:21-23· Πράξ. 1:6.

Σχετικά με αυτό ο Ιησούς είπε, επίσης, στους μαθητάς του: «Αληθώς σας λέγω, είναι τινές των εδώ ισταμένων, οίτινες δεν θέλουσι γευθή θάνατον, εωσού ίδωσι τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον εν τη βασιλεία αυτού.» Αναμφιβόλως εδώ επρόκειτο για κάτι που θα επανεβεβαίωνε εκείνους, οι οποίοι την είδαν ως προς την πραγματικότητα της βασιλείας, την οποίαν εκήρυτταν κι ο Ιησούς και αυτοί. Πώς εξεπληρώθησαν αυτοί οι λόγοι του;—Ματθ. 16:28.

Η ΣΚΗΝΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ

Αναμφιβόλως ο Ιησούς ανεφέρετο στη σκηνή της μεταμορφώσεως, που έλαβε χώραν ύστερ’ από μια εβδομάδα περίπου, διότι ο Ματθαίος, ο Μάρκος κι ο Λουκάς όλοι την αναγράφουν λεπτομερώς αμέσως ύστερ’ από τα λόγια αυτά του Ιησού. Και μάλιστα, ο απόστολος Πέτρος δείχνει το ίδιο όταν αναφέρεται σ’ αυτό. (2 Πέτρ. 1:16-19) Η σχετική αφήγησις του Ματθαίου λέγει:

«Και μεθ’ ημέρας έξ παραλαμβάνει ο Ιησούς τον Πέτρον, και Ιάκωβον, και Ιωάννην τον αδελφόν αυτού, και αναβιβάζει αυτούς εις όρος υψηλόν κατ’ ιδίαν. Και μετεμορφώθηa έμπροσθεν αυτών και έλαμψε το πρόσωπον αυτού ως ο ήλιος, τα δε ιμάτια αυτού έγειναν λευκά ως το φως. Και ιδού, εφάνησαν εις αυτούς Μωυσής και Ηλίας συλλαλούντες μετ’ αυτού. Αποκριθείς δε ο Πέτρος, είπε προς τον Ιησούν, Κύριε, καλόν είναι να ήμεθα εδώ· εάν θέλης, ας κάμωμεν εδώ τρεις σκηνάς, δια σε μίαν, και δια τον Μωυσήν μίαν, και μίαν δια τον Ηλίαν. Ενώ αυτός ελάλει έτι, ιδού, νεφέλη φωτεινή επεσκίασεν αυτούς· και ιδού φωνή εκ της νεφέλης λέγουσα, Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην· αυτού ακούετε. Και ακούσαντες οι μαθηταί, έπεσον κατά πρόσωπον αυτών, και εφοβήθησαν σφόδρα. Και προσελθών ο Ιησούς, επίασεν αυτούς, και είπεν, Εγέρθητε, και μη φοβείσθε. Υψώσαντες δε τους οφθαλμούς αυτών, δεν είδον ουδένα, ειμή τον Ιησούν μόνον.».—Ματθ. 17:1-8.

Αληθινά επρόκειτο για ένα ασύνηθες γεγονός· αλλά μήπως δεν ήταν γεμάτη η διακονία του Ιησού από ασυνήθη γεγονότα; Δεν επρόκειτο για ένα απλό όνειρο, όπως δεικνύεται από το γεγονός ότι τρεις άνθρωποι παρέστησαν μάρτυρες αυτού ταυτοχρόνως. Αυτή η αφήγησις ταιριάζει πλήρως με τα συμφραζόμενα, και ως προς ό,τι αναγράφεται πριν απ’ αυτήν και ως προς ό,τι αναγράφεται κατόπιν. Τα διάφορα λεπτομερειακά χαρακτηριστικά της τής θέτουν τη σφραγίδα της αληθείας. Έχομε και τη θεόπνευστη αναγραφή της από τρεις Ευαγγελιστάς, Ματθαίο, Μάρκο και Λουκά, καθώς και την παραπομπή του αποστόλου Πέτρου σ’ αυτήν.—Μάρκ. 9:1-8· Λουκ. 9:28-36· 2 Πέτρ. 1:16-19.

Πού έλαβε χώραν η μεταμόρφωσις; Μολονότι οι αφηγήσεις δεν κατονομάζουν το μέρος, πολύ πιθανώς έγινε στην κορυφή του Όρους Αερμών, που είναι υψηλό όρος και βρίσκεται στην περιοχή που ήσαν τότε ο Ιησούς και οι απόστολοί του. Επίσης, φαίνεται ότι η μεταμόρφωσις έλαβε χώραν τη νύχτα—λογικό συμπέρασμα αν ληφθούν υπ’ όψι τα όσα μας λέγει ο Ευαγγελιστής Λουκάς: «Ο δε Πέτρος και οι μετ’ αυτού ήσαν βεβαρημένοι υπό του ύπνου», και ότι κατήλθαν από το όρος την επόμενη μέρα. Αυτό θα έκανε τη μεταμόρφωσι του Χριστού πολύ πιο έντονη και αξιομνημόνευτη, διότι προωρίζετο να είναι κάτι αληθινά έξοχο.—Λουκ. 9:32, 37.

Ήσαν πραγματικά εκεί ο Μωυσής κι ο Ηλίας αυτοπροσώπως, όπως διδάσκουν μερικοί στον «Χριστιανικό κόσμο»;b Πώς μπορούσαν να είναι εκεί, όταν η Γραφή μάς λέγη ότι ο Ιησούς Χριστός είναι «ο πρωτότοκος εκ των νεκρών»; Και δεν είπε ο Πέτρος στους Ιουδαίους ότι ακόμη κι ο θεοσεβής Δαβίδ δεν ανεστήθη από τους νεκρούς αλλά «το μνήμα αυτού είναι παρ’ ημίν μέχρι της ημέρας ταύτης»; Αν ο Δαβίδ εκοιμάτο ακόμη στον θάνατο, το ίδιο κι ο Μωυσής κι ο Ηλίας.—Αποκάλ. 1:5· Πράξ. 2:29.

Τότε πώς πρέπει να εννοήσωμε την παρουσία του Μωυσέως και του Ηλία σ’ εκείνο το όρος; Ο Ιησούς το εξηγεί με τα λόγια του στους τρεις αποστόλους του: «Μη είπητε προς μηδένα το όραμα, εωσού ο Υιός του ανθρώπου αναστηθή εκ νεκρών.» Έτσι, το δεχόμεθα: ήταν ένα «όραμα» όσον αφορά την παρουσία του Μωυσέως και του Ηλία. Και ποιος ήταν ο σκοπός της;—Ματθ. 17:9.

Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ

Σαφώς ο σκοπός της σκηνής της μεταμορφώσεως ήταν να ενισχύση την πίστι εκείνων, που παρέστησαν μάρτυρές της, ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν πραγματικά Υιός του Θεού κι ο Βασιλεύς της βασιλείας του Θεού και ότι εκείνη η Βασιλεία θα ήταν αληθινά ένδοξη. Εχρησίμευσε, επίσης, για να ενισχύση την πίστι των σε όλα όσα είχαν πει οι Γραφές σχετικά με αυτούς τους άνδρες και για να κάμη ακόμη πιο σταθερό τον Θεόπνευστο λόγο της προφητείας. Όπως ο απόστολος Πέτρος καλώς εσημείωσε:

«Διότι σας εγνωστοποιήσαμεν την δύναμιν και παρουσίαν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ουχί μύθους σοφιστικούς ακολουθήσαντες, αλλ’ αυτόπται γενόμενοι της εκείνου μεγαλειότητος. Διότι έλαβε παρά Θεού Πατρός τιμήν και δόξαν, ότε ήλθεν εις αυτόν τοιαύτη φωνή υπό της μεγαλοπρεπούς δόξης, “Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον εγώ ευηρεστήθην.” Και ταύτην την φωνήν ημείς ηκούσαμεν εξ ουρανού ελθούσαν, όντες μετ’ αυτού εν τω όρει τω αγίω. Και έχομεν βεβαιότερον τον προφητικόν λόγον, εις τον οποίον κάμνετε καλά να προσέχητε, ως εις λύχνον φέγγοντα εν σκοτεινώ τόπω, εωσού έλθη η αυγή της ημέρας, και ο φωσφόρος ανατείλη εν ταις καρδίαις υμών.»—2 Πέτρ. 1:16- 19.

Ο Ιεχωβά Θεός ο ίδιος είχε δώσει όμοια μαρτυρία, όταν ο Ιησούς εβαπτίσθη, αλλ’ αυτή τη φορά υπήρχαν τρεις μάρτυρες αντί ενός μόνο (του Ιωάννου του Βαπτιστού), και τους εδόθη οδηγία: «Αυτού ακούετε». Αναμφισβήτητα, η ένδοξη αυτή σκηνή της μεταμορφώσεως, στην οποία η όψις του Ιησού έλαμπε όπως ο ίδιος ο ήλιος και τα ιμάτια του έγιναν στιλπνά, λευκά λίαν, «οποία λευκαντής επί της γης δεν δύναται να λευκάνη», και ο ίδιος ο ήχος της φωνής του Ιεχωβά παρείχε μαρτυρία για τον Υιό του—με τι δύναμι πρέπει να είχε μιλήσει!—πολύ ενίσχυσε την πίστι εκείνων των τριών αποστόλων.—Μάρκ. 9:3.

ΓΙΑΤΙ Ο ΜΩΥΣΗΣ ΚΙ Ο ΗΛΙΑΣ;

Αλλά γιατί εδείχθησαν ο Μωυσής κι ο Ηλίας με τον Ιησούν; Ο Μωυσής ήταν ο μεγαλύτερος προφήτης που είχε ποτέ ο Ισραήλ· αυτός ήταν, επίσης, ο ελευθερωτής των, ο νομοθέτης των, ο μεσίτης ή μεσολαβητής των στη διαθήκη του Νόμου που είχε γίνει μεταξύ του Ιεχωβά Θεού και του έθνους Ισραήλ, ο στρατιωτικός αρχηγός των (διότι οι Ισραηλίται είχαν διεξαγάγει μάχες υπό την αρχηγία του) και ηγέτης των επί σαράντα χρόνια, σε όλη την έρημο. Ο Μωυσής, επίσης, πολύ εχρησιμοποιήθη από τον Ιεχωβά για να κάμη όνομα γι’ Αυτόν ενώπιον του Ισραήλ, ενώπιον του Φαραώ και των Αιγυπτίων καθώς και ενώπιον άλλων.—Έξοδ. 9:16, 17· 1 Σαμ. 6:6.

Ο Ιεχωβά Θεός, με το να κάμη τον Μωυσή να εμφανισθή σε όραμα με τον Ιησού Χριστό, εφιστούσε την προσοχή των αποστόλων στο γεγονός ότι ο Ιησούς στην ουράνια βασιλεία του θα υπηρετούσε με όλες αυτές τις ιδιότητες, όπως, άλλωστε, είχε προείπει ο Θεός μέσω του προφήτου του Μωυσέως· αλλ’ αυτό θα εγίνετο σε μια πολύ μεγαλύτερη και μεγαλειωδέστερη κλίμακα, όπως εμφαίνεται από τη μεταμόρφωσι του Ιησού. Ο Ιεχωβά είχε προείπει μέσω του Μωυσέως: «Προφήτην εκ μέσου των αδελφών αυτών θέλω αναστήσει εις αυτούς, ως σε, και θέλω βάλει τους λόγους μου εις το στόμα αυτού, και θέλει λαλεί προς αυτούς πάντα όσα εγώ προστάζω εις αυτόν.» Οι λόγοι του αποστόλου Πέτρου σχετικά με το γεγονός αυτό δεν αφήνουν καμμιά αμφιβολία ότι η προφητεία αυτή ανεφέρετο στον Ιησού Χριστό.—Δευτ. 18:18· Πράξ. 3:20-23.

Ανάμεσα σε άλλες ομοιότητες, που θα μπορούσαν να μνημονευθούν μεταξύ του Μωυσέως και του μεγαλυτέρου από τον Μωυσή Προφήτου, είναι αυτές: Η ζωή και των δύο διέτρεξε κίνδυνο ενόσω ήσαν βρέφη, και διεσώθη με τρόπο μοναδικό και ασυνήθη· και οι δύο ενήστευσαν σαράντα μέρες στην αρχή του σταδίου των ως ειδικοί δούλοι του Ιεχωβά· και οι δύο υπέστησαν ισχυρή εναντίωσι από τους ηγέτας της ψευδούς θρησκείας· και οι δύο εχρησιμοποιήθησαν από τον Ιεχωβά για να θρέψουν τον λαό του θαυματουργικά, κι ενεφανίσθησαν και οι δύο με υπερφυσική δόξα.

Γιατί ο προφήτης Ηλίας εμφανίσθηκε στο όραμα της μεταμορφώσεως; Εν πρώτοις, αυτός έκαμε ένα μέγα έργον αποκαταστάσεως της αγνής λατρείας και διεκδικήσεως του ονόματος του Ιεχωβά μεταξύ του λαού του Ισραήλ, όπως ακριβώς έκαμε κι ο Ιησούς Χριστός όταν ήταν στη γη και θα κάμη ακόμη μέσω της βασιλείας του. Και μάλιστα, το έργον του Ηλία προεσκίαζε έργον, που επρόκειτο να γίνη στο μέλλον, όπως ανεγράφη από τον προφήτη Μαλαχία: «Ιδού, εγώ θέλω αποστείλει προς εσάς Ηλίαν τον προφήτην, πριν έλθη η ημέρα του Ιεχωβά η μεγάλη και φοβερά· και αυτός θέλει επιστρέψει την καρδίαν των πατέρων προς τα τέκνα, και την καρδίαν των τέκνων προς τους πατέρας αυτών, μήποτε έλθω και πατάξω την γην με ανάθεμα.»—Μαλαχ. 4:5, 6, ΜΝΚ.

Η προφητεία αυτή είχε εκπλήρωσι στο έργον, που έκαμε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, ακριβώς όπως είχε τονίσει ο Ιησούς ευθύς μετά τη σκηνή της μεταμορφώσεως· διότι σε απάντησι στο ερώτημα των μαθητών του σχετικά με το γιατί είπαν οι γραμματείς ότι έπρεπε ο Ηλίας να έλθη πρώτα, ο Ιησούς είπε: «Ο Ηλίας μεν έρχεται πρώτον, και θέλει αποκαταστήσει πάντα· σας λέγω όμως, ότι ήλθεν ήδη ο Ηλίας, και δεν εγνώρισαν αυτόν, αλλ’ έπραξαν εις αυτόν όσα ηθέλησαν· ούτω και ο Υιός του ανθρώπου μέλλει να πάθη υπ’ αυτών. Τότε ενόησαν οι μαθηταί, ότι περί Ιωάννου του Βαπτιστού είπε προς αυτούς.»—Ματθ. 17:10-13.

Εφόσον είχε γίνει μέσω του Ιωάννου του Βαπτιστού ένα έργον όμοιο με το έργον του Ηλία για να συστηθή ο Ιησούς Χριστός, ήταν κατάλληλο να εμφανισθή ο Ηλίας με τον Ιησού στο όραμα της μεταμορφώσεως. Εν τούτοις, εκείνο που είχε κάμει ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ήταν απλώς μια σε μικρή κλίμακα, μικρογραφική εκπλήρωσις της προφητείας του Μαλαχίου. Πώς μπορεί να λεχθή αυτό; Διότι η προφητεία εκείνη έλεγε ότι ένα τέτοιο έργον θα εγίνετο πριν έλθη «η ημέρα του Ιεχωβά η μεγάλη και φοβερά», η οποία γοργά πλησιάζει και περιλαμβάνει τον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος», τον Αρμαγεδδώνα. Εκτός απ’ αυτό, το γεγονός ότι ο Ηλίας εφάνη συνομιλώντας με τον Ιησούν μετά τον θάνατο του Ιωάννου του Βαπτιστού θα εσήμαινε ότι θα υπήρχε ένα έργον όμοιο με του Ηλία για να γίνη στο μέλλον. Εσήμαινε ότι από την τότε μέλλουσα ίδρυσι της βασιλείας του Θεού στα χέρια του Χριστού θα προηγείτο ένας πρόδρομος όπως ο Ηλίας και ότι σχετικά με τη βασιλεία του Υιού του Θεού θα διεξήγετο ένα έργον, που θ’ αντιστοιχούσε με το έργον του Ηλία και του διαδόχου του, του Ελισσαιέ. Τα γεγονότα δείχνουν ότι στα περασμένα ογδόντα χρόνια οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά διεξήγαν πραγματικά ένα έργον αποκαταστάσεως της αγνής λατρείας και εξυψώσεως του ονόματος του Ιεχωβά.—Ματθ. 24:14· Αποκάλ. 16:14, 16.

Η σκηνή της μεταμορφώσεως, δείχνοντας τον Ιησού μ’ έναν τόσο εκθαμβωτικό τρόπο, παρίστανε την παρουσία του με βασιλική εξουσία κι έδειχνε ότι θα έκανε ένα έργον σαν εκείνο του Μωυσέως και του Ηλία. Ενίσχυσε πολύ στις διάνοιες εκείνων, που παρέστησαν μάρτυρες αυτής, τη μαρτυρία που είχε δώσει ο Ιησούς περί της βασιλείας και βασιλικότητός του δια του κηρύγματος και των θαυμάτων του. Θα μπορούσε, επίσης, να λεχθή ότι είχε τελεία επικαιρότητα· για να ενισχύση την πίστι των αμέσως μόλις άρχισε ο Ιησούς να τους λέγη ότι προωρίζετο να υποστή παθήματα και να πεθάνη, ενώ αυτοί ανέμεναν την άμεση ίδρυσι της βασιλείας του Θεού επάνω στη γη. Αναμφιβόλως το ότι μετεμορφώθη ο Ιησούς έτσι ώστε η όψις του προσώπου του έλαμψε όπως ο ίδιος ο ήλιος και τα ιμάτιά του έγιναν στιλπνά σε υπερβολικό βαθμό λευκά, και η άμεση μαρτυρία του ίδιου του Ιεχωβά ότι ο Ιησούς ήταν ο αγαπητός του Υιός, τον οποίον έπρεπε να ακούουν, εξυπηρέτησε πολύ αποτελεσματικά τον σκοπό του.

Αφού, όπως έγραψε ο απόστολος Πέτρος, το όραμα της μεταμορφώσεως κατέστησε βεβαιότερο τον προφητικό λόγο του Θεού, είναι πράγματι πορεία σοφίας το να προσέχωμε στον λόγο αυτόν όπως σε φως που φέγγει στο σκότος αυτού του κόσμου. Ό,τι λέγει για την κυβέρνησι της βασιλείας του Χριστού και τις ευλογίες που αυτή θα φέρη είναι βέβαιο ότι θα γίνη. Είναι, λοιπόν, πορεία σοφίας το να μάθετε περισσότερα για τον Βασιλέα Χριστό και τη βασιλεία του και να δώσετε την υποταγή σας στη βασιλεία του, αφήνοντας να έρχεται αυτή πρώτη στη ζωή σας. Προσέξτε τη συμβουλή του Ιησού Χριστού να ‘ζητούμε πρώτα τη βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη Αυτού.’ Τότε οι ελλείψεις των ανθρωπίνων κυβερνήσεων δεν θα σας ενοχλούν ατόπως, αλλά θα βλέπετε στις επιδεινούμενες παγκόσμιες συνθήκες ένδειξι της εγγύτητος της διακυβερνήσεως της Βασιλείας του Θεού.—Ματθ. 6:33· Λουκ. 21:25-28.

[Υποσημειώσεις]