Ο Σκοπός της Μεταμορφώσεως
ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ότι ο Χριστός πραγματικά θα κυβερνήση τη γη ως Βασιλεύς; Αν το πιστεύετε, θα κυβερνήση από επίγειο θρόνο ή από ουράνιο; Ή μήπως πιστεύετε ότι ήταν απλώς ένας εξέχων άνθρωπος, ένας διδάσκαλος;
Το όραμα της μεταμορφώσεως δόθηκε σε τρεις από τους αποστόλους, και η αφήγησίς του διαφυλάχθηκε γραπτώς για να δοθή μια βέβαιη και αξιόπιστη απάντησις σ’ αυτά τα ερωτήματα και να υπάρχουν αυτόπται μάρτυρες με ακριβή και αδιάσειστη μαρτυρία για την πραγματικότητα της ουρανίου εξουσίας του.
Για να εννοήσωμε τον σκοπό της μεταμορφώσεως, πρέπει ν’ ανατρέξωμε σε μια συνομιλία που είχε ο Ιησούς με τους μαθητάς του λίγες μόνον μέρες προηγουμένως. Αυτοί ήσαν παρόντες όταν οι Φαρισαίοι και οι Σαδδουκαίοι με απιστία ζητούσαν ένα σημείο—πιθανώς το να έλθη ορατώς ο Ιησούς επάνω στις νεφέλες του ουρανού. Αλλά ο Ιησούς είπε σ’ εκείνους τους ιδιοτελείς και πονηρούς ανθρώπους, ότι θα ελάμβαναν μόνον επίγειο σημείο—το σημείον Ιωνά του προφήτου.—Ματθ. 16:4.
Λίγο αργότερα ο Ιησούς ερώτησε τους μαθητάς του για τη γνώμη που είχαν οι άνθρωποι γενικά: «Τίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι ότι είμαι εγώ ο Υιός του ανθρώπου;» Οι μαθηταί είπαν: «Άλλοι μεν Ιωάννην τον Βαπτιστήν άλλοι δε Ηλίαν και άλλοι Ιερεμίαν, ή ένα των προφητών.»—Ματθ. 16:13, 14.
Ο Ιησούς, αφού εξακρίβωσε τη γνώμη των ανθρώπων, ερώτησε: «Αλλά σεις τίνα με λέγετε ότι είμαι;» Ο Σίμων Πέτρος απήντησε: «Συ είσαι ο Χριστός [Μεσσίας], ο Υιός του Θεού του ζώντος.» Ο Θεός το απεκάλυψε αυτό στους αποστόλους λόγω της πίστεώς των εν τούτοις, ήταν ακόμη ανάγκη να γνωρίσουν πολύ περισσότερα πράγματα για τον Μεσσία, τι επρόκειτο να κάμη και για τη δόξα που θα του έδινε ο Θεός. Επομένως, ο Ιησούς άρχισε να εξηγή ότι έπρεπε να πάη στην Ιερουσαλήμ και να πάθη πολλά και να θανατωθή. Ο Πέτρος προσπάθησε να τον μεταπείση, λέγοντας: «Γενού ίλεως εις σεαυτόν Κύριε· δεν θέλει γείνει τούτο εις σε.» Η απάντησις του Πέτρου έδειχνε ότι αυτός δεν είχε καταλάβει πλήρως ότι ο Ιησούς επρόκειτο να πεθάνη έναν θυσιαστικό θάνατο, και ότι θα ανίστατο σε ουράνια ζωή. Ούτε διέκρινε ο Πέτρος ότι η Βασιλεία θα κυβερνούσε από τον ουρανό, αρχίζοντας πολύν καιρό μετά τον θάνατο των αποστόλων, στον καιρό της παρουσίας του Χριστού, δηλαδή της αοράτου παρουσίας με δόξα και δύναμι. Ο Ιησούς αμέσως διώρθωσε τον Πέτρο, λέγοντας: «Δεν φρονείς τα του Θεού, αλλά τα των ανθρώπων.»—Ματθ. 16:15-23.
Ο Ιησούς αντελαμβάνετο ότι οι απόστολοί του έβλεπαν τη βασιλεία του από μια ανθρώπινη άποψι και ενόμιζαν ότι θα εβασίλευε από έναν επίγειο θρόνο. Αλλά ήταν ουσιώδες γι’ αυτούς τους ανθρώπους, που θα ήσαν στύλοι της Χριστιανικής εκκλησίας, να είναι μάρτυρες της αληθείας της μελλοντικής ουρανίου παρουσίας του στην εξουσία της Βασιλείας. (Γαλ. 2:9) Όχι εκείνον τον καιρό, αλλά μετά τον θάνατο και την ανάστασί του, θα μπορούσαν να θεμελιώσουν αυτή τη μεγάλη αλήθεια, τη σπουδαία αυτή δοξασία, σταθερά μέσα στην εκκλησία. Ο Ιησούς λοιπόν έκαμε σ’ αυτούς την εξής αξιοσημείωτη δήλωσι:
«Μέλλει ο Υιός του ανθρώπου να έλθη εν τη δόξη του Πατρός αυτού μετά των αγγέλων αυτού· .. . Αληθώς σας λέγω, είναι τινές των εδώ ισταμένων, οίτινες δεν θέλουσι γευθή θάνατον, εωσού ίδωσι τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον εν τη βασιλεία αυτού.»—Ματθ. 16:24-28.
Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ
Μετά από λίγες μέρες εκπληρώθηκαν τα λόγια του Χριστού. Παρέλαβε τον Πέτρον, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννην σ’ ένα υψηλό όρος. Δεν ήταν ανάγκη να παραλάβη όλους τους αποστόλους του. Τρεις μάρτυρες ήσαν αρκετοί, όπως απαιτούσε ο Νόμος. (Δευτ. 19:15· 2 Κορ. 13:1) Η αφήγησις του Λουκά για τη σκηνή της μεταμορφώσεως λέγει τα εξής:
«Και ενώ προσηύχετο, ηλλοιώθη η όψις του προσώπου αυτού, και τα ιμάτια αυτού έγειναν λευκά εξαστράπτοντα. Και ιδού, άνδρες δύο συνελάλουν μετ’ αυτού, οίτινες ήσαν Μωυσής και Ηλίας· οίτινες φανέντες εν δόξη, έλεγον τον θάνατον αυτού [την έξοδον, Κείμενον], τον οποίον έμελλε να εκπληρώση εν Ιερουσαλήμ. Ο δε Πέτρος και οι μετ’ αυτού ήσαν βεβαρημένοι υπό του ύπνου· και ότε εξύπνησαν, είδον την δόξαν αυτού, και τους δύο άνδρας τους ισταμένους μετ’ αυτού. Και ενώ αυτοί εχωρίζοντο απ’ αυτού, είπεν ο Πέτρος προς τον Ιησούν, Επιστάτα, καλόν είναι να ήμεθα εδώ· και ας κάμωμεν τρεις σκηνάς, μίαν διά σε, και διά τον Μωυσήν μίαν, και μίαν δια τον Ηλίαν· μη εξεύρων τι λέγει. Ενώ δε αυτός έλεγε ταύτα, ήλθε νεφέλη, και επεσκίασεν αυτούς· και εφοβήθησαν ότε εισήλθον εις την νεφέλην. Και έγεινε φωνή εκ της νεφέλης, λέγουσα, Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός· αυτού ακούετε. Και αφού έγεινεν η φωνή, ευρέθη ο Ιησούς μόνος.»—Λουκ. 9:29-36.
Το όραμα πρέπει να έγινε τη νύχτα, διότι ενύσταζαν, και δεν κατέβηκαν από το όρος παρά την επόμενη μέρα. Αλλά ήσαν ξυπνητοί όταν είδαν τη μεταμόρφωσι. Φαντασθήτε την κατάπληξι των αποστόλων όταν είδαν το πρόσωπο του Ιησού να λάμπη σαν τον ήλιο, και τα ενδύματά του λευκά απαστράπτοντα! Πολύν καιρό πριν από τότε ο Μωυσής, μετά την επάνοδό του από το όρος όπου ο Θεός τού είχε μιλήσει, εκάλυπτε την λαμπρότητα του προσώπου του μ’ ένα πέπλο, αλλά η πολύ μεγαλύτερη δόξα του Χριστού έκαμε όλη την ενδυμασία του λαμπρή, απαστράπτουσα.—Έξοδ. 34:29-35· παράβαλε 2 Κορινθίους 3:7-11.
ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΧΟΥΣ ΔΟΞΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Εδώ εμπρός στα μάτια των αποστόλων, υπήρχε απόδειξις ότι η παρουσία του Ιησού στη βασιλική εξουσία θα ήταν ένδοξη ουράνια παρουσία. Επίσης, η συνομιλία του οραματικού Μωυσέως και του Ηλία για την έξοδο, δηλαδή τον θάνατο του Ιησού, αποτελούσε απόδειξι ότι ο ταπεινωτικός του θάνατος δεν ήταν κάτι που θα απεφεύγετο, όπως επιθυμούσε ο Πέτρος. Σ’ αυτή τη σκηνή, ο Μωυσής, που χρησιμοποιήθηκε από τον Θεό για να δώση τον Νόμο στον Ισραήλ, παρίστανε εκείνη τη διαθήκη του Νόμου. Ο Ηλίας παρίστανε τους άλλους προφήτας. Ο Νόμος καθώς και οι προφήται είχαν προείπει για τον Χριστό, τη ζωή του, τα παθήματά του, τη θυσία του και τη δόξα του. Όλ’ αυτά υπεδείκνυαν τον Χριστό, όπως είπε ο απόστολος Παύλος: «Ο Νόμος έγινε παιδαγωγός ημών εις τον Χριστόν.» (Γαλ. 3:24. Ρωμ. 10:4) Και, σχετικά με τους άλλους προφήτας, ένας άγγελος αργότερα είπε στον απόστολο Ιωάννη: «Η μαρτυρία του Ιησού είναι το πνεύμα της προφητείας.»—Αποκάλ. 19:10.
Επίσης, ο Χριστός είναι Αρχηγός και Λυτρωτής, όπως ήταν ο Μωυσής. Είναι Μεσίτης της νέας διαθήκης, όπως ο Μωυσής ήταν της διαθήκης του Νόμου. (Γαλ. 3:19· Εβρ. 9:15) Ο Ιεχωβά είχε πει στον Μωυσή: «Προφήτην εκ μέσου των αδελφών αυτών θέλω αναστήσει εις αυτούς, ως σε, και θέλω βάλει τους λόγους μου εις το στόμα αυτού, και θέλει λαλεί προς αυτούς πάντα όσα εγώ προστάζω εις αυτόν.»—Δευτ. 18:18, 19· Πράξ. 3:22, 23, 26.
Ο Χριστός θα διεξήγε ένα έργο σαν του Ηλία. Ο προφήτης Μαλαχίας κατέγραψε την υπόσχεσι του Ιεχωβά: «Ιδού, εγώ θέλω αποστείλει προς εσάς Ηλίαν τον προφήτην, πριν έλθη η ημέρα του Ιεχωβά η μεγάλη και επιφανής.» Ο Ηλίας είχε κάμει ένα μεγάλο έργο για την αποκατάστασι της αγνής λατρείας. (1 Βασ. 18:25-29, 40) Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής το έκαμε αυτό στον Ισραήλ. (Λουκ. 1:17· Ματθ. 17:12, 13) Αλλά, στον καιρό της μεταμορφώσεως αυτός ο Ιωάννης ήταν νεκρός. Ο Ηλίας που εφαίνετο στο όραμα θα έδειχνε επομένως ότι ο Χριστός θα διεξήγε ένα μεγάλο έργο, αποκαθιστώντας μονίμως την αγνή λατρεία. Αυτό θα ελάμβανε χώραν «πριν έλθη η ημέρα του Ιεχωβά η μεγάλη και επιφανής,» πράγμα που θα γίνη όταν ο Θεός θα καταστρέψη τους ψευδείς λάτρεις και αυτό το πονηρό σύστημα πραγμάτων.—Μαλ. 4:5, 6.
Το όραμα ήταν τόσο πραγματικό ώστε ο Πέτρος άρχισε να λαμβάνη μέρος στη σκηνή, προφανώς γεμάτος από δέος και εκτίμησι. Όταν είδε τους δύο άνδρες του οράματος να «αποχωρίζωνται απ’ αυτού, [του Ιησού],» προφανώς δεν ήθελε να φύγουν αυτοί. Γι’ αυτό και μίλησε για στήσιμο σκηνών, «μη εξεύρων τι λέγει.»
Εν τούτοις, το συμβάν ήταν ένα όραμα, διότι ο Μωυσής και ο Ηλίας ήσαν μόνον οραματικοί. (Ματθ. 17:9) Διότι ο Μωυσής είχε πεθάνει και ήταν ακόμη στον τάφο του. (Δευτ. 34:5, 6· παράβαλε Πράξεις 2:29.) Ο Ηλίας είχε ανυψωθή μ’ ένα πύρινο άρμα στον ουρανό, αλλ’ όχι στον ουρανό του Θεού. Στην πραγματικότητα, μεταφέρθηκε σε μια άλλη υπηρεσία στη γη, διότι μετά από χρόνια ο Ηλίας, που ζούσε ακόμη, έγραψε μια προφητική επιστολή στον Ιωράμ, βασιλέα του Ιούδα. (2 Χρον. 21:12) Αργότερα ο Ηλίας πέθανε, ακριβώς όπως πεθαίνουν όλοι οι άνθρωποι. Ούτε αυτός ούτε ο Μωυσής δεν είχαν αναστηθή για αιώνια ζωή πριν από τον Χριστό, ο οποίος είναι πρωτότοκος εκ των νεκρών. Ο Ιησούς ο ίδιος, όταν ήταν στη γη, είπε: «Ουδείς ανέβη εις τον ουρανόν.»—Αποκάλ. 1:5, Ιωάν. 3:13.
Ενώ μιλούσε ο Πέτρος, σχηματίσθηκε μια νεφέλη και τους επεσκίασε. Αυτό ήταν ένα σύμβολο της αοράτου παρουσίας του Ιεχωβά. (Έξοδ. 16:10. 1 Βασ. 8:10) Τότε, σε μια από τις τρεις περιπτώσεις στις οποίες ακούσθηκε η φωνή του Ιεχωβά, έδωσε ο ίδιος ο Ιεχωβά μαρτυρία ότι ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας, λέγοντας: «Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός· αυτού ακούετε.»—-Λουκ. 9:35.
«ΒΕΒΑΙΟΤΕΡΟΣ Ο ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ»
Τι αναμφισβήτητη και επιβλητική απόδειξις δόθηκε σ’ αυτούς τους τρεις αποστόλους σ’ εκείνη την περίστασι! Πόσο ισχυρή και πειστική θα ήταν τώρα η μαρτυρία των για τη Μεσσιανική ιδιότητα του Χριστού! Αυτοί, αληθινά, «δεν γεύθηκαν θάνατον» προτού ιδούν τη δραματική επίδειξι της μελλοντικής παρουσίας του Χριστού στη δόξα της Βασιλείας. Μετά από τριάντα χρόνια και πλέον ο απόστολος Πέτρος έγραψε τα εξής:
«Διότι σας εγνωστοποιήσαμεν την δύναμιν και παρουσίαν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ουχί μύθους σοφιστικούς ακολουθήσαντες, αλλ’ αυτόπται γενόμενοι της εκείνου μεγαλειότητος. Διότι έλαβε παρά Θεού Πατρός τιμήν και δόξαν, ότε ήλθεν εις αυτόν τοιαύτη φωνή υπό της μεγαλοπρεπούς δόξης, Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον εγώ ευηρεστήθην.» Και ταύτην την φωνήν ημείς ηκούσαμεν εξ ουρανού ελθούσαν, όντες μετ’ αυτού εν τω όρει τω αγίω. Και έχομεν βεβαιότερον τον προφητικόν λόγον, εις τον οποίον κάμνετε καλά να προσέχητε, ως εις λύχνον φέγγοντα εν σκοτεινώ τόπω, εωσού έλθη η αυγή της ημέρας, και ο φωσφόρος ανατείλη εν ταις καρδίαις υμών.»—2 Πέτρ. 1:16-19.
Ο απόστολος Ιωάννης, εξήντα έξη περίπου χρόνια μετά το όραμα της μεταμορφώσεως, προφανώς είχε αυτή τη σκηνή ακόμη ζωηρά στη διάνοιά του όταν έγραψε: «Και ο Λόγος έγινε σαρξ και κατώκησε μεταξύ ημών, (και είδομεν την δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά του πατρός,) πλήρης χάριτος και αληθείας.»—Ιωάν. 1:14.
Σήμερα ο «φωσφόρος,» για τον οποίον μίλησε ο Πέτρος, ανέτειλε. Ο Ιησούς Χριστός ενθρονίσθηκε στη δόξα της Βασιλείας στο τέλος των Καιρών των Εθνών το έτος 1914 μ.Χ.! Αν έχωμε «προσέξει με την καρδιά μας» την προφητεία έχομε τον προφητικόν λόγον ακόμη πιο ισχυρά βεβαιωμένον από όσο ήταν στους αποστόλους. Ο Χριστός εξεπλήρωσε εκείνο που ήταν γραμμένο προφητικά γι’ αυτόν στον Νόμο και στους προφήτας. Τώρα οδηγεί τον λαό του όπως έκαμε ο Μωυσής, μ’ ένα δίκαιο παράδεισο στη γη που επίκειται για κείνους που τον δέχονται τώρα και ακολουθούν την ηγεσία του. Λαμβάνετε σεις σοβαρά υπ’ όψιν τον προφητικό λόγο και τον λόγο των ειλικρινών αυτόπτων μαρτύρων της μεγαλειότητάς του; Διακρίνετε την αόρατη παρουσία του στην εξουσία της Βασιλείας; Αν ναι, έχετε ευνοηθή εξαιρετικά τώρα, και έχετε μια θαυμάσια προοπτική ακόμη ενώπιόν σας.