«Επίμενε εις το Έργον Σου» — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

«Επίμενε εις το Έργον Σου»

«Πρόσεχε εις σεαυτόν και εις την διδασκαλίαν· επίμενε εις αυτά [εις το έργον σου, Μόφφατ].»—1 Τιμόθεον 4:16.

1. Με την Τετάρτη Εντολή τι ερρύθμισε ο Θεός για τους Ισραηλίτες;

Ο ΙΕΧΩΒΑ ΘΕΟΣ έδειξε πάντοτε κατανόησι στον χειρισμό των προβλημάτων και των αναγκών των πλασμάτων του που βρίσκονται επάνω στη γη. Ξέρει τι είναι καλό για τα πλάσματά του. Ήξερε καλά ότι οι Ισραηλίτες εχρειάζοντο εντολές που να κανονίζουν τη ζωή τους και να τους κρατούν κοντά στην καθαρή Του λατρεία. Μέσω του Μωυσέως, ο Θεός έδωσε στον Ισραήλ τον Δεκάλογο, ή τις Δέκα Εντολές, γραμμένες επάνω σε πέτρα. Στην Τετάρτη Εντολή εξέθεσε τη διάταξί του η οποία θα ερρύθμιζε το έργο που έπρεπε να γίνη: «Ενθυμού την ημέραν του σαββάτου, δια να αγιάζης αυτήν· έξ ημέρας εργάζου, και κάμνε πάντα τα έργα σου· η ημέρα όμως η εβδόμη είναι σάββατον Ιεχωβά του Θεού σου· μη κάμης εν ταύτη ουδέν έργον, μήτε συ, μήτε ο υιός σου, μήτε η θυγάτηρ σου, μήτε ο δούλος σου, μήτε η δούλη σου, μήτε το κτήνος σου, μήτε ο ξένος σου, ο εντός των πυλών σου· διότι εις έξ ημέρας εποίησεν ο Ιεχωβά τον ουρανόν και την γην, την θάλασσαν, και πάντα τα εν αυτοίς· εν δε τη ημέρα τη εβδόμη κατέπαυσε· δια τούτο ευλόγησεν ο Ιεχωβά την ημέραν του σαββάτου, και ηγίασεν αυτήν.»—Έξοδος 20:8-11, Αμερικανική Στερεότυπη Μετάφρασις.

2. Εκτός από την ανάπαυσι, τι διέτασσε αυτή η εντολή κάνωμε; Πόσο;

² Πιθανώς όλοι σχεδόν στον «Χριστιανισμό» σήμερα γνωρίζουν για το νόμο που εθέσπισε ο Θεός σχετικά με το σάββατο· πολύ λίγοι, όμως, αποβλέπουν σ’ αυτόν ως μια άμεση επίσης εντολή του Θεού να εργαζώμεθα. Είναι πάρα πολύ σπουδαίο να ενθυμούμεθα ότι η Τετάρτη Εντολή δεν περιωρίζετο σε μια απλή διάκρισι μιας ημέρας ανάμεσα σε επτά, αλλά εφανέρωνε επίσης ότι η ευαρέσκεια του Θεού για τα πλάσματά του ήταν να εργάζωνται. Το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους θα ήταν αφιερωμένο στην εργασία.

3. Για ποια ανάπαυσι ελήφθη πρόνοια; Μήπως αυτή εσήμαινε τελεία αργία;

³ Όταν ο άνθρωπος εξεβλήθη από τον κήπο της Εδέμ, ο Θεός προέβλεψε ότι με τον ιδρώτα του προσώπου του θα έτρωγε τον άρτον του. Αυτό εσήμαινε εργασία· εσήμαινε σκληρό έργο. Ο ατελής, όμως, άνθρωπος θα έκανε κατάλληλα μια διακοπή του τακτικού αυτού έργου που του παρείχε έναν πόρο ζωής, για να αναλαμβάνη δυνάμεις. Στους Ισραηλίτες, λοιπόν, εδόθηκε μια ημέρα από τις επτά για να αναπαύωνται από το δουλικό έργο ή την συνήθη βιοποριστική τους εργασία. Υπήρχε, βέβαια, και μεγάλη προφητική σημασία σ’ εκείνο που τους κατηύθυνε ο Θεός να κάμουν. (1 Κορινθίους 10:11) Αφού ο λόγος του Ιεχωβά αναγράφει ότι ο Θεός αποδοκιμάζει και καταδικάζει την οκνηρία (Παροιμίαι 6:10, 11· 19:15), θα ήταν πλάνη να υποθέσωμε ότι η εντολή απηγόρευε οποιουδήποτε είδους δράσι και επέβαλλε τελεία αργία κατά την ημέρα αυτή. Ωστόσο, στα χρόνια που ακολούθησαν την παράδοσι της εντολής του σαββάτου στο έθνος Ισραήλ, πολλοί Ιουδαίοι παρέλειψαν την τήρησι της εντολής, τελικά δε ο κλήρος διέστρεψε τα λόγια ώστε να εξυπηρετούν τη δική του άνεσι.

4, 5. Παρά τις αντιρρήσεις, τι έδειχνε ο Ιησούς σχετικά με το σάββατο;

⁴ Τον καιρό που ο Ιησούς ήλθε στη γη, ο κλήρος είχε πείσει τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι έπρεπε να είναι τελείως αργοί την ημέρα του σαββάτου, υπήρχε δε μια τελεία διαστροφή τής εννοίας του σαββάτου τότε, πράγμα που γίνεται φανερό τόσο από τις αντιρρήσεις του κλήρου για το έργο που έκανε ο Ιησούς την ημέρα εκείνη, όσο και από την χαρακτηριστική συμπεριφορά του Ιησού κατά το σάββατο, η οποία ήταν βέβαιο ότι θα προκαλούσε αυτές τις αντιρρήσεις. Προφανώς ο Ιησούς εκτελούσε σκοπίμως τα έργα του την εβδόμη ημέρα για να παράσχη κατάλληλη εκπαίδευσι στον κοινό λαό. Ο Ιησούς έδειχνε ότι δεν αποτελούσε για κανένα παράβασι του Νόμου του Θεού—τον οποίον αυτός τηρούσε τέλεια—το να εκτελή την ημέρα εκείνη καλά έργα προς όφελος των άλλων. Μάλλον ήταν σύμφωνο με τις Θείες αρχές το να εκτελή κανείς τα έργα της δικαιοσύνης κάθε μέρα.

⁵ Όταν ο Ιησούς εθεράπευσε δωρεάν έναν άνθρωπο που ήταν άρρωστος επί τριάντα οκτώ χρόνια, οι θρησκευόμενοι που τηρούσαν τις παραδόσεις τον εμίσησαν γι’ αυτό και τον κατεδίωξαν ζητώντας να τον φονεύσουν. Ο Ιησούς έδωσε την απάντησι χωρίς περιστροφές: «Ο Πατήρ μου εργάζεται έως τώρα, και εγώ εργάζομαι.» (Ιωάννης 5:17· βλέπε επίσης Ματθαίος 12:1-15· Μάρκος 3:2· Λουκάς 6:1-5· 13:10-17· Ιωάννης 5:2-18· 7:22, 23· 9:1-34) Ο Ιησούς δεν είχε έλθει για να καταλύση το Νόμο, αλλά για να τον εκπληρώση. (Ματθαίος 5:17) Η ανάγκη να τηρή το νόμο του σαββάτου παρέμεινε έως το θάνατο του Ιησού, οπότε ο Νόμος κατηργήθη.—Εφεσίους 2:15· Γαλάτας 3:24, 25· 5:18· Κολοσσαείς 2:16, 17.

6. Μήπως η κατάργησις του νόμου του σαββάτου μετέβαλε τις αρχές του: Γιατί;

⁶ Αλλά το τέλος του νόμου του σαββάτου με την εντολή του για εργασία καθώς και για ανάπαυσι δεν άλλαξε με κανένα τρόπο τη Θεία αρχή ότι τα πλάσματα πρέπει να εργάζωνται. Όπως σαφώς το εδήλωσε ο Ιησούς, ο Θεός εργάζεται. Βλέπομε τα έργα του κάθε ημέρα· είναι όλα τριγύρω μας. Η Γραφή μάς μιλεί για το δημιουργικό του έργο και τις πολλές πράξεις που επετέλεσε προς όφελος του λαού του επάνω στη γη στις αρχαίες ημέρες. Ποτέ δεν εξετελέσθησαν μεγαλύτερα έργα από τα έργα του Υψίστου Θεού.—Ψαλμός 19:1.

ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΟΣ

7. Ποια διακονία έφερε ο Ιησούς; Πώς την εφανέρωσε;

⁷ Ο Ιησούς έφερε στη γη μια διακονία έργου. Ο ουράνιος Πατήρ τον είχε αποστείλει με την εντολή να εκτελή λαμπρά και θαυματουργικά έργα ενόσω βρισκόταν επάνω στη γη. Σε μια περίπτωσι, λόγου χάριν, ο Ιησούς είδε έναν άνθρωπο που ήταν τυφλός από τη γέννησί του και τον εθεράπευσε. Τα λόγια του Ιησού σ’ αυτή την περίπτωσι ήταν τα εξής: «Ούτε ούτος ήμαρτεν, ούτε οι γονείς αυτού· αλλά δια να φανερωθώσι τα έργα του Θεού εν αυτώ. Εγώ πρέπει να εργάζωμαι τα έργα του πέμψαντός με.» (Ιωάννης 9:3, 4) Ο Ιησούς, λοιπόν, ειργάζετο επιμελώς σε όλο τον καιρό της διακονίας του. Αφιέρωσε τα προσόντα του και τις ικανότητές του αποκλειστικά στο έργο και τους σκοπούς του Θεού. Με τούτο ο ουράνιος Πατήρ του ήταν πολύ ευχαριστημένος και εξύψωσε έπειτα τον Χριστό στην υψηλότερη θέσι του σύμπαντος αμέσως έπειτα από τον Ύψιστο.

8. Γιατί ο Ιησούς επήγαινε τα σάββατα στις συναγωγές; Τι μαθαίνομε απ’ αυτό;

⁸ Πριν από την εξύψωσί του, ο Ιησούς εδίδαξε τους μαθητάς του επάνω στη γη και τους έδειξε με το παράδειγμά του στο έργο, τον τρόπο της εκτελέσεως της υπηρεσίας του Θεού. Σύμφωνα με το Νόμο του Θεού, ο Ιησούς επήγαινε στις συναγωγές και συναθροιζόταν με το λαό. Εχρησιμοποιούσε τις ευκαιρίες αυτές για να πληροφορή τους ανθρώπους σχετικά με τους σκοπούς του Θεού: «Και περιήρχετο ο Ιησούς τας πόλεις πάσας και τας κώμας, διδάσκων εν ταις συναγωγαίς αυτών, και κηρύττων το ευαγγέλιον της Βασιλείας, και θεραπεύων πάσαν νόσον και πάσαν ασθένειαν εν τω λαώ.» (Ματθαίος 9:35) Πλήθη Ιουδαίων συναθροίζονταν στις συναγωγές· αυτός ήταν ο τακτικός τόπος της συγκεντρώσεώς των. Με το να κηρύττη ο Ιησούς τότε την αλήθεια, μπορούσε να την φέρη στ’ αυτιά χιλιάδων ανθρώπων στον τομέα που η κάλυψίς του τού είχε ανατεθή από τον Ιεχωβά. Οι ακόλουθοί του έμαθαν έτσι από το παράδειγμά του πώς να επωφελούνται από την συνήθεια της δημοσίας συναθροίσεως του λαού, η μέθοδος δε αυτή χρησιμοποιήθηκε αργότερα από πιστούς δούλους.—Πράξεις 13:15, 16.

9. Τι έργο έκανε στα σπίτια των ανθρώπων; Γιατί;

⁹ Εις Μάρκον 1:29 αναγράφεται πως ο Ιησούς επήγαινε στα σπίτια για να εκτελέση το έργο του Θεού. Οι θαυματουργικές θεραπείες που έκανε ο Ιησούς ήταν ένα τεκμήριο ή απόδειξις του ποιος ήταν, και η φήμη του εξαπλώνονταν. Εις Μάρκον 2 υπάρχει η αφήγησις του πώς ο Ιησούς διεξήγε κατ’ οίκον Γραφικές μελέτες και παρείχε εκπαίδευσι όταν οι άνθρωποι συναθροίζονταν ν’ ακούσουν τη σοφία του. (Βλέπε επίσης Ματθαίος 9:10) Εις Μάρκον 9:33-37 φανερώνεται πώς ο Ιησούς εδίδασκε τους μαθητάς του σ’ ένα σπίτι και εχρησιμοποίησε ένα παιδί ως παράδειγμα ή βοήθημα για να μπορέσουν να καταλάβουν τις αρχές που εκήρυττε. Ο Ιησούς επεσκέπτετο τα σπίτια πάνω από μια φορά, διότι θα ήταν αδύνατο μέσα σε μια φορά να μεταδώση αρκετή γνώσι στις ατελείς διάνοιες των ανθρώπων. Ο Ιησούς το έκανε αυτό όχι διότι εκτιμούσε τη θέσι που τυχόν κατείχαν τα άτομα αυτά στην κοινότητα, αλλά λόγω της επιθυμίας που είχαν να μάθουν την αλήθεια του Θεού και λόγω της πίστεώς των και της αγάπης των προς τη δικαιοσύνη.

10. Ποιοι εδιδάχθησαν από το παράδειγμά του; Τι έκαμε, λοιπόν, σ’ αυτούς;

¹⁰ Οι απόστολοι και μαθηταί του Ιησού ωφελούντο από το έργο του. Εμάθαιναν πολλά για το ευαγγέλιο της Βασιλείας έτσι ώστε και αυτοί επίσης μπορούσαν να κηρύττουν τον λόγον. Αφού είχαν παραστή μάρτυρες του έργου του Ιησού, ο Ιησούς τούς έδωσε άμεση εντολή να πάνε σε πόλεις και χωριά για να εκτελέσουν το έργο του κηρύγματος και της διδασκαλίας. Δεν άφησε αμφιβολία για το ζήτημα αυτό: απαιτείται όπως ο Χριστιανός μεταβαίνη στους ανθρώπους. «Μετά ταύτα διώρισεν ο Κύριος και άλλους εβδομήκοντα, και απέστειλεν αυτούς ανά δύο έμπροσθεν αυτού, εις πάσαν πόλιν και τόπον, όπου έμελλεν αυτός να υπάγη. Έλεγε λοιπόν προς αυτούς, Ο μεν θερισμός είναι πολύς, οι δε εργάται ολίγοι· παρακαλέσατε λοιπόν τον Κύριον του θερισμού να αποστείλη εργάτας εις τον θερισμόν αυτού. Υπάγετε· ιδού, εγώ σας αποστέλλω ως αρνία εν μέσω λύκων. Μη βαστάζετε βαλάντιον, μη σακκίον, μηδέ υποδήματα· και μηδένα χαιρετήσητε κατά την οδόν. Εις ήντινα δε οικίαν εισέρχησθε, πρώτον λέγετε, Ειρήνη εις τον οίκον τούτον. Και εάν μεν ήναι εκεί υιός ειρήνης, θέλει αναπαυθή επ’ αυτόν η ειρήνη σας· ει δε μη, θέλει επιστρέψει εις εσάς. Εν αυτή δε τη οικία μένετε τρώγοντες και πίνοντες τα παρ’ αυτών διδόμενα· διότι ο εργάτης είναι άξιος του μισθού αυτού· μη μεταβαίνετε εξ οικίας εις οικίαν. Και εις ήντινα πόλιν εισέρχησθε, και σας δέχωνται, τρώγετε τα παρατιθέμενα εις εσάς, και θεραπεύετε τους εν αυτή ασθενείς, και λέγετε προς αυτούς, Επλησίασεν εις εσάς η βασιλεία του Θεού.»—Λουκάς 10:1-9· βλέπε επίσης Λουκάς 9:1, 2, 6.

11. Τι εσήμαιναν αυτές οι οδηγίες που τους έδωσε;

¹¹ Αυτό εσήμαινε έργο από σπίτι σε σπίτι, για τη διακήρυξι και διδασκαλία των καλών νέων. Έπρεπε να μην αλλάζουν σπίτι όχι διότι ένας οικοδεσπότης μπορεί να κατείχε περισσότερα από τα αγαθά του κόσμου ή μπορεί να παρείχε περισσότερη άνεσι και σωματική περιποίησι, αλλά μάλλον έπρεπε να εξακολουθούν να μένουν στο σπίτι αυτό ώσπου να δοθή επαρκώς το άγγελμα και η διδασκαλία. Ο απόστολος Παύλος έδειξε ότι αυτή είναι η ορθή έννοια όταν είπε: «Δεν υπέκρυψα ουδέν των συμφερόντων, ώστε να μη αναγγείλω αυτό προς εσάς, και να σας διδάξω δημοσία και κατ’ οίκους, διαμαρτυρόμενος προς Ιουδαίους τε και Έλληνας.» (Πράξεις 20:20, 21) Ο Παύλος έκανε έργο από σπίτι σε σπίτι.

12. Τι επρόκειτο να περιλαμβάνη το Χριστιανικό τους έργο; Σε ποια έκτασι;

¹² Ότι το Χριστιανικό τους έργο επρόκειτο να περιλαμβάνη ιεραποστολική υπηρεσία σε πολύ μακρινά έθνη φανερώνεται από τα άμεσα λόγια του Ιησού προς τους μαθητάς του σχετικά με το έργο που επρόκειτο να κάνουν μετά την ανάληψί του στον ουρανό. «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς.» (Ματθαίος 28:19, 20) Αυτή ήταν μια σαφής εντολή να πορευθούν στους λαούς όλων των Εθνών. Ετονίσθηκε επίσης ότι αυτό αποτελεί μέρος του έργου του Χριστιανού όταν ο Ιησούς είπε: «Αλλά θέλετε λάβει δύναμιν, όταν επέλθη το Άγιον Πνεύμα εφ’ υμάς· και θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες και εν Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία, και έως εσχάτου της γης.» (Πράξεις 1:8) Αυτό περιελάμβανε μεγάλο πεδίον δράσεως· έδειχνε ότι θα υπήρχε πολύ έργο να γίνη.

13. Ποια βοήθεια τους δόθηκε άνωθεν γι’ αυτό το σκοπό;

¹³ Όταν ο Ιησούς ανελήφθη στους ουρανούς για να είναι με τον Πατέρα του, ο παράκλητος, το άγιο πνεύμα του Θεού, εξεχύθη στους πιστούς ακολούθους του Χριστού επάνω στη γη. Αυτό το πνεύμα, η αόρατος ενεργός δύναμις του Θεού, εκίνησε τους Χριστιανούς να εκτελέσουν θαυμαστά έργα κηρύγματος και διδασκαλίας. Ο Θεός ευλόγησε τις διάνοιές τους και τα χέρια τους για την εκτέλεσι του θελήματός του. Πολλά άτομα επίστεψαν στο ευαγγέλιο και εισήλθαν στην οδό της ζωής.

ΕΡΓΟΝ, ΜΙΑ ΑΠΑΙΤΗΣΙΣ

14. Γιατί και πώς δείχθηκε στους Θεσσαλονικείς ότι το έργο είναι μια απαίτησις;

¹⁴ Πολλοί από όλα τα έθνη έλαβαν το όφελος της ακατάβλητης δράσεως των πιστών μαθητών. Μεταξύ αυτών ήταν ο λαός της Θεσσαλονίκης. Μερικοί από τους Θεσσαλονικείς φαίνεται ότι δεν είχαν την κατάλληλη εκτίμησι της αξίας των καλών έργων. Δεν έλαβαν υπό σημείωσι ότι οι Γραφές κατεδίκαζαν την αργία και την οκνηρία στο έργο. Με το να είναι χαλαροί στο έργο τους έβλαπταν τους εαυτούς των και κατακρατούσαν το αγαθό από τους άλλους, πράγμα που μπορούσε να επιφέρη καταστροφή της ζωής στα χέρια του Θεού. Έπρεπε να γνωρίζουν ότι οι Παροιμίες 18:9 λέγουν, «Ο οκνηρός εις το έργον αυτού είναι βεβαίως αδελφός του ασώτου [εκείνου που καταστρέφει, Μία Αμερ. Μετ.].» Αλλά προφανώς η άγνοια αυτή ήταν αποτέλεσμα του ότι οι Θεσσαλονικείς δεν ήταν επιμελείς στη μελέτη των Γραφών. (Πράξεις 17:11) Δεν υπήρχε, πράγματι, καμμιά δικαιολογία για οποιονδήποτε να είναι οκνηρός εκεί στη Θεσσαλονίκη. Τη διδασκαλία των Γραφών την είχαν λάβει από τον Παύλο, τον Τιμόθεο και άλλους που τους έδειξαν πως ο Θεός απαιτούσε κατάλληλα Χριστιανικά έργα. Επιπρόσθετα, είχαν το έξοχο προσωπικό παράδειγμα του Παύλου. Εντούτοις ο απόστολος Παύλος είχε να τους γράψη: «Σας παραγγέλλομεν δε, αδελφοί, εν ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, να απομακρύνησθε από παντός αδελφού ατάκτως περιπατούντος, και ουχί κατά την παράδοσιν την οποίαν παρέλαβε παρ’ ημών. Επειδή σεις εξεύρετε πώς πρέπει να μιμήσθε ημάς· διότι δεν εφέρθημεν ατάκτως μεταξύ σας, . . . Ότε ήμεθα παρ’ υμίν, τούτο σας παρηγγέλλομεν, ότι εάν τις δεν θέλη να εργάζηται, μηδέ ας τρώγη· Επειδή ακούομεν τινάς ότι περιπατούσι μεταξύ σας ατάκτως, μη εργαζόμενοι μηδέν, αλλά περιεργαζόμενοι. Παραγγέλλομεν δε εις τους τοιούτους, και προτρέπομεν δια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, να τρώγωσι τον άρτον αυτών εργαζόμενοι μετά ησυχίας. Σεις δε, αδελφοί, μη αποκάμητε πράττοντες το καλόν.»—2 Θεσσαλονικείς 3:6-13.

15. Γιατί μερικοί ήταν οκνηροί; Γιατί ήταν αναγκαία η γνώσις;

¹⁵ Όλοι οι Χριστιανοί απητείτο να εργάζωνται. Σύμφωνα με τον απόστολο, η οκνηρία μερικών από τους Θεσσαλονικείς ήταν αποτέλεσμα του ότι δεν ακολουθούσαν τη διδασκαλία που είχαν λάβει από τον Παύλο και τους άλλους υπηρέτας που τους επεσκέφθησαν. Δεν βρίσκονταν στο έργο επειδή δεν ακολουθούσαν τη γνώσι της αληθείας. Είναι αλήθεια ότι ο Κύριος εξέχυνε το πνεύμα του στους Χριστιανούς εκείνες τις ημέρες, αλλ’ αν μερικοί δεν είχαν πίστι και τη γνώσι επάνω στην οποία να βασίσουν την πίστι, ασφαλώς δεν θα ελάμβαναν το πνεύμα. Ο Παύλος είχε συμπεριφερθή μαζί τους με τον ίδιο τρόπο που είχε συμπεριφερθή και με άλλους Χριστιανούς σε άλλα μέρη, μεταδίδοντας τη γνώσι αυτή όπως ο Κύριος κατηύθυνε για την οικοδομή των ατόμων στη Χριστιανική λατρεία. Βέβαια χωρίς την κατάλληλη γνώσι κανείς δεν θα μπορούσε να εργασθή μ’ έναν τρόπο ευάρεστο στον Κύριο· κανείς δεν θα μπορούσε να παραγάγη καρπούς προς τιμήν του μεγάλου ονόματος του Ιεχωβά.

16. Όπως έδειξε ο Παύλος στους Κολοσσαείς, πώς η γνώσις είναι αποτελεσματική σ’ εμάς;

¹⁶ Η γνώσις της θαυμαστής ελπίδος για όσα είναι αποταμιευμένα για τους Χριστιανούς από τον Ιεχωβά Θεό φαίνεται ότι είχε διάφορο αποτέλεσμα στους Κολοσσαείς εκείνους στους οποίους ο Παύλος έγραφε: «Την οποίαν προηκούσατε εν τω λόγω της αληθείας του ευαγγελίου, το οποίον ήλθεν εις εσάς, καθώς και εις όλον τον κόσμον· και καρποφορεί, καθώς και εις εσάς, αφ’ ης ημέρας ηκούσατε και εγνωρίσατε την χάριν του Θεού εν αληθεία· καθώς και εμάθετε από Επαφρά . . . όστις και εφανέρωσεν εις ημάς την εν Πνεύματι αγάπην σας. Δια τούτο και ημείς αφ’ ης ημέρας ηκούσαμεν, δεν παύομεν προσευχόμενοι δια σας, και δεόμενοι να εμπλησθήτε από της επιγνώσεως του θελήματος αυτού μετά πάσης σοφίας και πνευματικής συνέσεως· δια να περιπατήσητε αξίως του Κυρίου ευαρεστούντες κατά πάντα, καρποφορούντες εις παν έργον αγαθόν, και αυξανόμενοι εις την επίγνωσιν του Θεού. Ενδυναμούμενοι εν πάση δυνάμει κατά το κράτος της δόξης αυτού, εις πάσαν υπομονήν και μακροθυμίαν μετά χαράς· ευχαριστούντες τον Πατέρα, όστις έκαμεν ημάς αξίους της μερίδος του κλήρου των αγίων εν τω φωτί.» (Κολοσσαείς 1:6-12) Εδώ ο Παύλος έδειχνε πόσο σπουδαίο είναι να έχωμε σαφή γνώσι του τι είναι το θέλημα του Θεού. Χωρίς αυτή δεν μπορεί κανείς να ζήση μια κατάλληλη ζωή, ευάρεστη στον Κύριο και αξίαν του Κυρίου. Μ’ αυτή ανοίγεται ο δρόμος να είμεθα καρποφόροι σε κάθε είδους καλά έργα. Όχι μόνο αυτό, αλλά θα έχωμε και το χάρισμα της δυνάμεως που μας ενισχύει σε πρόσχαρη υπομονή. Όλα, όμως, αυτά τα πράγματα πηγαίνουν μαζί. Κατάλληλη χρήσις της γνώσεως μας βοηθεί να εργαζώμεθα· ο Κύριος θα μας βοηθήση να εμμένωμε στο έργο μας, να εγκαρτερούμε σ’ αυτό με οποιαδήποτε κατάστασι. Αυτή είναι η ευλογητή μερίδα των αληθινών δούλων του Θεού.

17. Πώς έρχεται η σπουδαία αυτή γνώσις;

¹⁷ Είναι τάχα δυνατόν να αποκτήση ένα άτομο αυτή τη γνώσι; Θα είναι πράγματι δυνατόν να εργασθή για τον Ύψιστο και να εμμείνη σ’ αυτό το έργο; Αυτή η τόσο σπουδαία γνώσις είναι κάτι που δεν έρχεται ολόκληρο σε μια στιγμή. Ο Θεός μάς επρομήθευσε το λόγο της αληθείας του για να μας βοηθή και να μας δείχνη τον τρόπο να τον υπηρέτησωμε. Καθώς τον μελετούμε, μανθάνομε ποιοι είναι οι σκοποί του Θεού και βλέπομε ότι για να τον ευαρεστήση ένα πλάσμα πρέπει να κάνη καθιέρωσι της ζωής του στην υπηρεσία του Θεού. Αυτό σημαίνει έργον. Όταν ένας είναι γεμάτος από τη γνώσι της ελπίδος στον ζώντα Θεό και έπειτα εργάζεται, αυτό θα τον ωφελήση μ’ έναν εξαιρετικό τρόπο.

18, 19. Γιατί εκτελούμε το Χριστιανικό αυτό έργο, και ιδιαίτερα τώρα;

¹⁸ Γιατί εργαζόμεθα; Αυτό γίνεται λόγω της πίστεώς μας και διότι εμπιστευόμεθα στην υπόσχεσι του Θεού ότι θα μας δώση ζωή. «Επειδή δια τούτο και κοπιάζομεν και ονειδιζόμεθα, διότι ελπίζομεν εις τον ζώντα Θεόν, όστις είναι ο Σωτήρ πάντων ανθρώπων, μάλιστα των πιστών.» (1 Τιμόθεον 4:10) Σε κάποιον που δεν έχει πίστι, αυτό μπορεί να φαίνεται πως είναι ένας δουλικός μόχθος· στην πραγματικότητα όμως είναι η πηγή της πιο μεγάλης χαράς για τους Χριστιανούς σ’ αυτό τον κόσμο. Ιδιαίτερα στον καιρόν αυτόν, που οι δυνάμεις του κακού φαίνονται πιο δραστήριες παρά οποτεδήποτε άλλοτε στο παρελθόν, που τα σημεία του τέλους του παλαιού αυτού κόσμου είναι μπροστά μας, αυτό είναι το μέγιστο προνόμιο. Αυτός είναι ο καιρός που το έργο της διακηρύξεως του ευαγγελίου σε όλο τον κόσμο για μαρτυρία λαμβάνει χώραν. Είναι ο καιρός που εχύθηκε μεγάλο φως επάνω στην αλήθεια του Θεού και που η εργασία του Χριστιανού είναι να μελετά το λόγο του και να συνέρχεται τακτικά για τη σπουδή της Γραφής μαζί μ’ εκείνους που έχουν την ίδια πολύτιμη πίστι, και να βοηθή τους άλλους να μάθουν περισσότερα για τη βασιλεία την ελπίδα όλης της ανθρωπότητος.

¹⁹ Η γνώσις των Γραφών μάς φανερώνει ότι ακριβώς μπροστά μας βρίσκεται ο τρομερός και σκοτεινός εκείνος καιρός της μάχης του Αρμαγεδδώνος, οπότε οι πονηρές δυνάμεις του κόσμου του Διαβόλου θα πάνε στην καταστροφή. Η εγγύτης του συνταρακτικού αυτού γεγονότος εντυπώνει στις διάνοιές μας τη σημασία των λόγων του Ιησού που αναγράφονται εις Ιωάννην 9:4, Κριτική Εκδοσις Κειμένου: «Ημάς δει εργάζεσθαι τα έργα του πέμψαντός με, έως ημέρα εστίν· έρχεται νυξ, ότε ουδείς δύναται εργάζεσθαι.» Τώρα είναι καιρός να ενεργούμε σοφά, εκτελώντας αυτά τα δίκαια έργα της διδασκαλίας. Τώρα είναι καιρός να ζούμε και να εργαζώμεθα ως Χριστιανοί, ιδιαίτερα τώρα, διότι το οριστικό τέλος είναι πλησίον. Γι’ αυτό ακριβώς ο απόστολος μάς νουθετεί να είμεθα άγρυπνοι και προσεκτικοί: «Πρόσεχε εις σεαυτόν και εις την διδασκαλίαν· επίμενε εις αυτά [εις το έργον σου, Μόφφατ], Διότι τούτο πράττων, και σεαυτόν θέλεις σώσει και τους ακούοντάς σε.»—1 Τιμόθεον 4:16.

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΕΜΜΕΝΩΜΕ Σ’ΑΥΤΟ

20. Γιατί δίδεται μια τέτοια έντονη νουθεσία να επιμένωμε στο έργο μας;

²⁰ «Επίμενε εις το έργον σου,» λέγει. Γιατί είναι ανάγκη να δώση μια τέτοια έντονη νουθεσία; Αυτό γίνεται διότι χρειάζεται πραγματικός αγών για να συνεχίση κανείς να πηγαίνη στο έργο του Θεού. Αν ήταν αληθινό ότι κανείς δεν εναντιώνεται στο έργο του Θεού, τότε, φυσικά, θα ήταν πολύ ευκολώτερα· εντούτοις, πρέπει να ξέρωμε ότι ο Σατανάς ή Διάβολος είναι ο αντίδικός μας και είναι πολύ θυμωμένος τώρα, αφότου εξεβλήθη από τον ουρανό. (Αποκάλυψις 12) Προσπαθεί δραστήρια να απομακρύνη όλα τα πλάσματα από τον Θεό και να τα οδηγήση στην καταστροφή μαζί του στην ερχόμενη σύγκρουσι. Θέλει να κάνη τον καθένα να χαλαρώση το χέρι του, να καθυστερήση και τελικά να σταματήση τελείως από το να εκτελή το ευεργετικό έργο του Θεού. Προσπαθεί ακόμη να πολεμήση τον Θεό με το να καταβάλη τους δούλους του Ιεχωβά, διότι γνωρίζει καλά ότι αυτοί θα χάσουν τότε τις πολύτιμες επαγγελίες του Θεού και τις ευλογίες της Βασιλείας. Γι’ αυτό η προειδοποίησις του αποστόλου Πέτρου (1 Πέτρου 5:8, 9) είναι τόσο κατάλληλη τον καιρόν αυτόν: «Εγκρατεύθητε, αγρυπνήσατε· διότι ο αντίδικος σας διάβολος, ως λέων ωρυόμενος, περιέρχεται, ζητών τίνα να καταπίη. Εις τον οποίον αντιστάθητε μένοντες στερεοί εις την πίστιν.» Ο Σατανάς επιτίθεται εναντίον κάθε ατόμου που είναι καθιερωμένο στον Θεό, κάθε ανδρός, γυναικός και παιδιού που εκτελεί το έργο του Θεού. Ο Διάβολος θέλει να στρέψωμε πίσω από το έργο του Θεού, αντίθετα προς την καλή συμβουλή του Ιησού, που είπε: «Ουδείς βαλών την χείρα αυτού επί άροτρον, και βλέπων εις τα οπίσω, είναι αρμόδιος δια την βασιλείαν του Θεού.»—Λουκάς 9:62.

21. Πώς γίνεται αυτό το ‘κύτταγμα εις τα οπίσω’, και με ποιο αποτέλεσμα;

²¹ Πώς γίνεται αυτό το ‘κύτταγμα εις τα οπίσω’; Με το να στραφούμε πάλι στον παλαιό κόσμο από τον οποίον εβγήκαμε. Αυτό σημαίνει το να στρέψωμε πάλι το ενδιαφέρον μας στις κακές έξεις και συνήθειες του παλαιού κόσμου, όπως όταν ο Θεός απελευθέρωσε τον Λωτ και την οικογένειά του από την καταστροφή των πονηρών Σοδόμων, η δε γυναίκα του Λωτ έστρεψε για να δη πίσω επειδή το ενδιαφέρον της ήταν πραγματικά εκεί. Απωλέσθηκε και έγινε στήλη άλατος· γι’ αυτό ο Ιησούς είπε: «Ενθυμείσθε την γυναίκα του Λωτ.» (Λουκάς 17:32) Κύτταγμα εις τα οπίσω σημαίνει το να μην έχωμε στην πρώτη θέσι τα συμφέροντα της Βασιλείας. Σημαίνει το να μην επιμένετε στο έργο σας.

22. Πώς ο Σατανάς το επιφέρει αυτό σε μερικούς; Πώς το πολεμούμε αυτό;

²² Ο Σατανάς χρησιμοποιεί πολλούς τρόπους για να το πραγματοποιήση αυτό. Μερικά άτομα επηρεάζονται από την καταδίωξι. Ο ονειδισμός κάνει άλλους να καθυστερούν. Αλλά αυτή η καταδίωξις και ο ονειδισμός δεν μπορεί να αποφευχθούν. Ο Διδάσκαλος είπε στους ακολούθους του ότι θα υπέφεραν πολλές προσβολές και πολλά βασανιστήρια χάριν του ονόματός του. Έτσι έγινε στην περίπτωσι των δούλων του μετά την ανάληψί του στον ουρανό και αυτό υπήρξε αληθινό για όλους τους πραγματικούς Χριστιανούς έκτοτε. (Ματθαίος 24:9· 2 Τιμόθεον 3:12) Για να πολεμήση αυτή τη βίαιη ενέργεια του εχθρού ο Χριστιανός πρέπει να είναι ισχυρός στην πίστι. Με ισχυρή πίστι ενδυναμωνόμεθα από τον Ιεχωβά και είμεθα ικανοί να υπερνικήσωμε ή να εξουδετερώσωμε τις επιθέσεις του εχθρού αν εμμένομε στο έργο μας και εμπιστευόμεθα στον Θεό μας για να μας απελευθερώση.

23. Παρά την εναντίωσι, πρέπει κανείς να προνοή ακόμη για την οικογένειά του; Γιατί;

²³ Δεν υποφέρουν όλοι βίαιη καταδίωξι σήμερα, αλλά υπάρχουν και άλλες μέθοδοι που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να μας απομακρύνη από το καλό μας έργο. Στη ζωή αυτή έχομε πολλές ευθύνες. Μερικοί από μας μαθαίνομε την αλήθεια αφού έχομε αποκτήσει οικογένειες, οι οικογένειες δε αυτές δεν πιστεύουν πάντοτε τις Γραφές καθώς εμείς. Μερικές φορές θέτουν κάθε εμπόδιο στο δρόμο μας με την προσπάθεια να μας κάνουν να αποτύχωμε να εμμένουμε στη λατρεία μας. Μας βαρύνει η ευθύνη να προνοούμε για τα μέλη της οικογενείας μας, και αυτό, ως Χριστιανοί, το κάνομε ευχαρίστως. «Αλλ’ εάν τις δεν προνοή περί των εαυτού, και μάλιστα των οικείων, ηρνήθη την πίστιν, και είναι απίστου χειρότερος.» (1 Τιμόθεον 5:8) Ακόμη και όταν εναντιώνονται στα καλά μας έργα πρέπει να φροντίζωμε να έχουν τα χρειώδη για τη διατήρησι της ζωής αν είμεθα οι προμηθευταί της οικογενείας. Και στο τέλος, μπορεί να συμβή να δεχθούν την αλήθεια και θα κερδίσωμε τις οικογένειές μας για τον Κύριο παρέχοντας ένα πιστό παράδειγμα πίστεως και καλών έργων.

24. Γιατί να εμμένωμε στο έργο παρά την οικογενειακή εναντίωσι; Πώς;

²⁴ Η συμβουλή για την υπερνίκησι της οικογενειακής εναντιώσεως βρίσκεται στα λόγια του Ιησού εις Ματθαίον 10:34-39: «Μη νομίσητε ότι ήλθον να βάλω ειρήνην επί την γην· δεν ήλθον να βάλω ειρήνην, αλλά μάχαιραν. Διότι ήλθον να διαχωρίσω άνθρωπον κατά του πατρός αυτού, και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής, και νύμφην κατά της πενθεράς αυτής. Και εχθροί του ανθρώπου θέλουσιν είσθαι οι οικιακοί αυτού. Όστις αγαπά πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ, δεν είναι άξιος εμού· και όστις αγαπά υιόν ή θυγατέρα υπέρ εμέ, δεν είναι άξιος εμού. Και όστις δεν λαμβάνει τον σταυρόν αυτού, και ακολουθεί οπίσω μου, δεν είναι άξιος εμού. Όστις εύρη την ζωήν αυτού, θέλει απολέσει αυτήν· και όστις απολέση την ζωήν αυτού δι’ εμέ, θέλει ευρεί αυτήν.» Ο Ιησούς έδειξε ότι θα υπήρχε μεγάλη κρίσις στις οικογένειες που εδέχθησαν τον Χριστό και ακολούθησαν τον ορθό δρόμο. Κανείς Χριστιανός δεν πρέπει να επιτρέψη να τον αναχαιτίση η οικογενειακή εναντίωσις από το να υπηρετή τον Θεό και τον Χριστό, αλλά ο Χριστιανός πρέπει να θέση την αγάπη για τον Χριστό πρώτη, αλλιώς θα αποτύχη να αποδειχθή άξιος. Αν άλλοι στην οικογένεια έγιναν τόσο βίαιοι ώστε να αφαιρέσουν τη ζωή του Χριστιανού πιστού, τότε ο Χριστός θα αποκαταστήση τη ζωή στον καιρό της Βασιλείας· αλλ’ αν κανείς οπισθοχωρήση σε αδράνεια για να σώση τη ζωή του, στο τέλος θα δυσαρεστήση τον Δοτήρα της ζωής και θα χάση την αιώνια ζωή. Με το να κρατούμε την αγάπη για τον Κύριο ως πρώτης σπουδαιότητος ζήτημα και τα άλλα απαιτούμενα πράγματα ως δευτερεύοντα, θα εμμείνωμε κατάλληλα στο έργο μας.