Πού Είναι ο Θησαυρός Σας;
«Όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θέλει είσθαι και η καρδία σας.»—Λουκ. 12:34
1. Ποιο είναι το πρώτιστο ενδιαφέρον των περισσοτέρων ανθρώπων; (Ψαλμ. 49:6-11· 144:12-14· Ματθ. 6:31, 32)
Σ’ ΟΛΗ τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, πολλοί έκαναν κύριο στόχο στη ζωή τους την απόκτησι υλικών αγαθών—σπιτιών, χρυσού, αργύρου, πολυτίμων λίθων, μεγάλων ποιμνίων και αγελών από ζώα, και τα παρόμοια. Πολλοί άνθρωποι αγωνίσθηκαν ν’ αυξήσουν την περιουσία τους, ελπίζοντας ότι οι κόποι τους θα ωφελούσαν τα παιδιά και τα εγγόνια τους, ακόμη και τις μετέπειτα γενεές. Αλλά αποτελούν ορθώς τα υλικά αποκτήματα τον θησαυρό που πρέπει να τυγχάνη πρωτίστης προσοχής από τους δούλους του Θεού;
2. Αν ένας Χριστιανός επεδίδετο κυρίως σε υλικούς στόχους, πώς θα ωμοίαζε με τους ‘ανθρώπους αυτού του συστήματος πραγμάτων’;
2 Αν ένας Χριστιανός επεδίδετο κυρίως στην επιδίωξι υλικών στόχων, δεν θα βρισκόταν σε ασυμφωνία με άτομα που υπηρετούν τον Θεό; Θα ωμοίαζε πολύ με τα άτομα που περιγράφει ο θεόπνευστος ψαλμωδός Δαβίδ—‘ανθρώπους του κόσμου, οίτινες λαμβάνουσι την μερίδα αυτών εν ταύτη τη ζωή . . . [οίτινες] εχόρτασαν τους υιούς, και αφίνουσι τα υπόλοιπα αυτών εις τους εγγονούς αυτών.’ (Ψαλμ. 17:14) Αυτοί οι ‘άνθρωποι του κόσμου [αυτού του συστήματος πραγμάτων, ΜΝΚ],’ δεν γνωρίζουν τίποτε υψηλότερο από την ικανοποίησι των προσωπικών τους επιθυμιών. Όλο το νόημα της ζωής γι’ αυτούς είναι να ζήσουν καλά, να κάνουν οικογένεια και ν’ αφήσουν κληρονομιά όταν πεθάνουν. Δεν σκέπτονται καθόλου την υποχρέωσί τους προς τον Ιεχωβά Θεό.
3. Ποιο πράγμα ήταν μεγίστης σπουδαιότητος για τον Δαβίδ; (Ψαλμ. 16:5-8)
3 Πόσο διαφορετική ήταν η άποψις του Δαβίδ για τη ζωή! Δήλωσε τα εξής: «Εγώ δε εν δικαιοσύνη θέλω ιδεί το πρόσωπόν σου· θέλω χορτασθή από της θεωρίας σου, όταν εξεγερθώ.» (Ψαλμ. 17:15) Πράγματι, το κύριο ενδιαφέρον του ήταν να παραμείνη δίκαιος ώστε να μπορέση να ιδή το πρόσωπον του Θεού, δηλαδή, να δοκιμάση θεία εύνοια και ευλογία σαν να παρίστατο ενώπιον του Δημιουργού του. Όταν ‘εξεγείρετο’ ή αφυπνίζετο αντιλαμβανόμενος ασφάλεια από τον Θεό, ο Δαβίδ θα εχαίρετο με την παρουσία του Ιεχωβά κοντά του. Πράγματι, ο ψαλμωδός είχε προσηλώσει τα αισθήματα της καρδιάς του σε πνευματικούς θησαυρούς που διαρκούν.
4. Τι είναι εκείνο που καθορίζει πού βρίσκεται ο θησαυρός μας;
4 Τι θα λεχθή για σήμερα; Αν κρίνωμε από τη στάσι μας, τα λόγια και τις ενέργειές μας, πού είναι ο θησαυρός μας; Βρίσκεται επάνω στη γη ή είναι ουράνιος; Το πού βρίσκεται ο θησαυρός μας εξαρτάται από τον τρόπο με τον οποίο μας υποκινεί η καρδιά μας. Ο Ιησούς Χριστός είπε: «Όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θέλει είσθαι και η καρδία σας.» (Λουκ. 12:34) Αν εξετάσωμε και εφαρμόσωμε ό,τι άλλο δήλωσε κατόπιν ο Υιός του Θεού μπορούμε να βοηθηθούμε πολύ να προσηλώσωμε τα αισθήματά μας εκεί που πρέπει να είναι.
ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΕΚΤΙΜΗΣΙΣ ΤΟΥ ΥΛΙΚΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ
5. (α) Γιατί ο Ιησούς Χριστός αρνήθηκε ν’ αναμιχθή σε μια φιλονεικία που αφορούσε κληρονομικά ζητήματα; (β) Ποια προειδοποίησι έδωσε εκείνη τη φορά, και γιατί; (γ) Ποια παραβολή παρουσίασε για να τονίση πόσο ανόητο είναι, να προσδίδη κανείς υπερβολική σπουδαιότητα σε υλικά πράγματα;
5 Καθώς εξετάζομε τα συμφραζόμενα των λόγων του Ιησού, παρατηρούμε ότι ένα μεγάλο πλήθος άκουε τον Υιόν του Θεού. Ένας απ’ αυτούς είπε: «Διδάσκαλε, ειπέ προς τον αδελφόν μου να μοιρασθή μετ’ εμού την κληρονομίαν.» (Λουκ. 12:13) Επειδή ο Μωσαϊκός νόμος δήλωνε ότι ο πρωτότοκος υιός έπρεπε να λάβη δύο μερίδια της κληρονομίας, δεν υπήρχε στην πραγματικότητα καμμιά διαφορά που έπρεπε να λυθή. (Δευτ. 21:17) Προφανώς, ο άνδρας ο οποίος εζήτησε από τον Ιησού ν’ αναμιχθή στην υπόθεσι, ήθελε μερίδιο μεγαλύτερο από ό,τι του επέτρεπε ο νόμος. Ο Υιός του Θεού, αντιλαμβανόμενος το ζήτημα, αρνήθηκε ν’ αναμιχθή, αλλά προειδοποίησε το πλήθος να μην επιθυμή εσφαλμένα αυτά που έχουν οι άλλοι. Είπε τα εξής: «Προσέχετε να φυλάττεσθε από της πλεονεξίας· διότι εάν τις έχη περισσά, η ζωή αυτού δεν συνίσταται εκ των υπαρχόντων αυτού.» (Λουκ. 12:15) Άσχετα με το πόσο πλούσιος μπορεί να είναι κάποιος, απλώς δεν μπορεί να ζη για πάντα. Θα πεθάνη, όπως και κάθε άλλος άνθρωπος, και θ’ αφήση πίσω του όλο τον πλούτο που έχει συσσωρεύσει. Ο Ιησούς ετόνισε περισσότερο το σημείο αυτό όταν είπε την επόμενη παραβολή:
«Ανθρώπου τινός πλουσίου ηυτύχησαν τα χωράφια· και διελογίζετο εν εαυτώ λέγων· Τι να κάμω, διότι δεν έχω πού να συνάξω τους καρπούς μου; Και είπε· Τούτο θέλω κάμει· θέλω χαλάσει τας αποθήκας μου και θέλω οικοδομήσει μεγαλητέρας και συνάξει εκεί πάντα τα γεννήματά μου και τα αγαθά μου, και θέλω ειπεί προς την ψυχήν μου· Ψυχή, έχεις πολλά αγαθά εναποτεταμιευμένα δι’ έτη πολλά· αναπαύου, φάγε, πίε, ευφραίνου. Είπε δε προς αυτόν ο Θεός· Άφρον, ταύτην την νύκτα την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου· όσα δε ητοίμασας, τίνος θέλουσιν είσθαι;»—Λουκ. 12:16-20.
6. Τι δεν εξετίμησε ο πλούσιος στην παραβολή του Ιησού, και πώς εφήρμοσε ο Ιησούς την παραβολή;
6 Ο πλούσιος σ’ αυτή την παραβολή δεν εσκέφθη πώς θα μπορούσε να χρησιμοποιήση τα πλούτη του για να βοηθήση άλλους. Ενδιεφέρετο μόνο για τις δικές του ανέσεις, ελπίζοντας να ωφεληθή από τον πλούτο που είχε φυλάξει για μελλοντικά χρόνια. Παρέβλεψε το γεγονός ότι η ζωή του μπορούσε να τελειώση πολύ σύντομα και έτσι δεν χρησιμοποίησε τα υλικά αποκτήματα του με τέτοιο τρόπο ώστε να αναπτύξη ένα υπόμνημα καλών έργων ενώπιον του Ιεχωβά Θεού. Έτσι, στον θάνατο, δεν είχε κανένα θησαυρό υπό μορφή καλών έργων, τον οποίον θα μπορούσε να ανταμείψη ο Πλάστης του. Όπως είπε ο Ιησούς: «Ούτω θέλει είσθαι όστις θησαυρίζει εις εαυτόν και δεν πλουτεί εις Θεόν.»—Λουκ. 12:21.
7. Ποια λόγια του μαθητού Ιακώβου δείχνουν ότι οι Χριστιανοί μπορεί να παγιδευτούν με τον τρόπο που παγιδεύτηκε και ο πλούσιος στην παραβολή του Ιησού;
7 Οι μαθητές του Ιησού Χριστού δεν είναι άτρωτοι από τον κίνδυνο να περιέλθουν στην ίδια κατάστασι διανοίας μ’ εκείνη του πλουσίου στην παραβολή. Παραδείγματος χάριν, ο Χριστιανός μαθητής Ιάκωβος θεώρησε αναγκαίο να πη τα εξής σε ωρισμένους ομοπίστους του: «Έλθετε τώρα οι λέγοντες· Σήμερον ή αύριον θέλομεν υπάγει εις ταύτην την πόλιν και θέλομεν κάμει εκεί ένα χρόνον και θέλομεν εμπορευθή και κερδήσει· οίτινες δεν εξεύρετε το μέλλον της αύριον· διότι ποία είναι η ζωή σας; είναι τωόντι ατμός, όστις φαίνεται προς ολίγον και έπειτα αφανίζεται· αντί να λέγητε, Εάν ο Κύριος θελήση, και ζήσωμεν, θέλομεν κάμει τούτο ή εκείνο. Τώρα όμως καυχάσθε εις τας αλαζονείας σας· πάσα τοιαύτη καύχησις είναι κακή.»—Ιακ. 4:13-16.
8. Πότε θα ήταν αλαζονικό να επιδιώκη κανείς μακροπρόθεσμους υλιστικούς στόχους, και γιατί;
8 Πράγματι, το αποκορύφωμα της αλαζονείας και της υπερηφανείας για ένα άτομο είναι να διακηρύττη την απόφασί του να επιδιώξη μακροπρόθεσμους υλιστικούς στόχους με επιτυχία και να το κάνη αυτό χωρίς καθόλου σεβασμό για το θέλημα του Θεού σ’ αυτό το ζήτημα. Δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζη κανείς τι θα φέρη η αυριανή μέρα. Και τα καλύτερα ακόμη σχέδια μπορεί να αποτύχουν, ή μπορεί ο θάνατος να επέλθη ξαφνικά, απροσδόκητα. Η ανθρώπινη ζωή είναι πολύ εύθραυστη και αβέβαιη σαν ατμός, κι έτσι δεν υπάρχει κανένα αξιόπιστο θεμέλιο επάνω στο οποίο να οικοδομήση κανείς τις ελπίδες του. Επομένως, το άτομο που καυχάται σχετικά με την επιτέλεσι των σχεδίων του, αγνοεί την εξάρτησί του από τον Θεό και παραβλέπει το γεγονός ότι η θεία ευλογία είναι απαραίτητη για επιτυχία. Όπως σχολίασε ορθά ο μαθητής Ιάκωβος, μια τέτοια υπερήφανη ενέργεια είναι κακή.
9. Τι μαθαίνομε από τα εδάφια 1 Τιμόθεον 6:9, 10 σχετικά με τον κίνδυνο ν’ αγωνίζεται κανείς για πλούτη;
9 Το άτομο που αδιάφορα προχωρεί στα υλιστικά του σχέδια και θέτει το θέλημα του Θεού γι’ αυτόν στο περιθώριο, περιέρχεται σε μεγάλο πνευματικό κίνδυνο. Ο Χριστιανός απόστολος Παύλος προειδοποίησε: «Όσοι δε θέλουσι να πλουτώσι πίπτουσιν εις πειρασμόν και παγίδα και εις επιθυμίας πολλάς ανόητους και βλαβεράς, αίτινες βυθίζουσι τους ανθρώπους εις όλεθρον και απώλειαν. Διότι ρίζα πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία, την οποίαν τινές ορεγόμενοι απεπλανήθησαν από της πίστεως και διεπέρασαν εαυτούς με οδύνας πολλάς.»—1 Τιμ. 6:9, 10.
10. (α) Τι πρέπει να κάνωμε όταν καταστρώνωμε σχέδια για το μέλλον, και γιατί; (β) Πρέπει τα υλικά αποκτήματα να χρησιμοποιούνται μόνο για την ικανοποίησι προσωπικών ευχαριστήσεων, και τι λέγουν οι Γραφές γι’ αυτό;
10 Από την άλλη πλευρά, αν η καρδιά μας μάς υποκινή ορθά, δεν θα παραβλέψωμε ποτέ την αβεβαιότητα της ζωής και την πλήρη εξάρτησί μας από τον Ιεχωβά Θεό. Κατόπιν, όποτε κάνομε σχέδια για το μέλλον, θα εξετάζωμε με προσευχή πώς τα σχέδια αυτά εναρμονίζονται με τον σκοπό του Θεού. Αυτό θα μας εμποδίση να εμπλακούμε πολύ σε υλιστικές επιδιώξεις ώστε να έχωμε ολοένα λιγώτερο χρόνο για την ανάπτυξι ισχυράς πίστεως. Μια τέτοια εξέτασις με προσευχή θα μας βοηθήση επίσης ν’ αντιληφθούμε ότι τα υλικά αποκτήματα δεν πρέπει να συσσωρεύωνται απλώς για την ικανοποίησι προσωπικών απολαύσεων, αλλά πρέπει να χρησιμοποιούνται προς όφελος των συνανθρώπων μας που βρίσκονται σε ανάγκη. Αυτή η ανιδιοτελής χρήσις των χρημάτων είναι βασική απαίτησις για να είναι κανείς αληθινός Χριστιανός. Οι Γραφές μάς λέγουν: «Ο κλέπτων ας μη κλέπτη πλέον, μάλλον δε ας κοπιάζη εργαζόμενος το καλόν με τας χείρας αυτού, δια να έχη να μεταδίδη εις τον χρείαν έχοντα.» (Εφεσ. 4:28) «Θρησκεία καθαρά και αμίαντος ενώπιον του Θεού και Πατρός είναι αύτη, να επισκέπτηται τους ορφανούς και τας χήρας εν τη θλίψει αυτών, και να φυλάττη εαυτόν αμόλυντον από του κόσμου.»—Ιακ. 1:27.
ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ ΝΑ ΜΗ ΚΑΤΑΒΑΡΥΝΘΗΤΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΜΕΡΙΜΝΕΣ
11. Ποια συμβουλή έδωσε ο Ιησούς Χριστός σχετικά με την κατάλληλη στάσι ως προς τις καθημερινές μέριμνες της ζωής;
11 Μολονότι πολλοί Χριστιανοί μπορεί ν’ αντιλαμβάνωνται πόσο ανόητο είναι να συσσωρεύουν πλούτο απλώς για δική τους ευχαρίστησι και όφελος, μπορεί να μην αντιλαμβάνωνται ότι οι καθημερινές μέριμνες μπορούν, το ίδιο εύκολα, να τους αποσπάσουν από το να είναι ολόψυχοι στην υπηρεσία τους προς τον Ιεχωβά Θεό. Αυτό ήταν το σημείο που τόνισε ιδιαίτερα ο Ιησούς όταν έστρεψε την προσοχή του στους μαθητάς του, λέγοντας:
«Δια τούτο λέγω προς εσάς, Μη μεριμνάτε δια την ζωήν σας, τι να φάγητε, μηδέ δια το σώμα, τι να ενδυθήτε. Η ζωή είναι τιμιώτερον της τροφής και το σώμα του ενδύματος. Παρατηρήσατε τους κόρακας, ότι δεν σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν, οίτινες δεν έχουσι ταμείον ουδέ αποθήκην, και ο Θεός τρέφει αυτούς· πόσω μάλλον σεις διαφέρετε των πτηνών. Και τις εξ υμών μεριμνών δύναται να προσθέση εις το ανάστημα αυτού μίαν πήχυν; Εάν λοιπόν ουδέ το ελάχιστον δύνασθε, τι μεριμνάτε περί των λοιπών; Παρατηρήσατε τα κρίνα πώς αυξάνουσι· δεν κοπιάζουσιν ουδέ κλώθουσι· σας λέγω όμως, ουδέ ο Σολομών εν πάση τη δόξη αυτού ενεδύθη ως εν τούτων. Αλλ’ εάν τον χόρτον, όστις σήμερον είναι εν τω αγρώ και αύριον ρίπτεται εις κλίβανον, ο Θεός ενδύη ούτω, πόσω μάλλον εσάς, ολιγόπιστοι. Και σεις μη ζητείτε τι να φάγητε ή τι να πίητε, και μη ήσθε μετέωροι· διότι ταύτα πάντα ζητούσι τα έθνη του κόσμου· υμών δε ο Πατήρ εξεύρει ότι έχετε χρείαν τούτων· πλην ζητείτε την βασιλείαν του Θεού, και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή.»—Λουκ. 12:22-31.
12. Γιατί είναι παράλογο ν’ ανησυχή κανείς υπερβολικά για τροφή και ενδυμασία, και ν’ αρχίση να χαλαρώνη την επίτευξι των πνευματικών επιδιώξεών του;
12 Ιδιαίτερα σε καιρούς οικονομικών δυσχερειών ή αυξανομένου πληθωρισμού, καλά θα κάνωμε να σκεφθούμε σοβαρά αυτά τα λόγια του Ιησού. Όλη η φροντίδα, η ανησυχία και η αγωνία στον κόσμο δεν θα βελτιώσουν την κατάστασί μας. Η σωματική διατροφή δεν μπορεί να συντηρήση τη ζωή μας για πάντα, ούτε μπορεί να μας εξασφαλίση ένα καλό όνομα ενώπιον του Ιεχωβά Θεού. Έτσι, το άτομο που κάνει την τροφή αντικείμενο τόσο σοβαρής μέριμνας ώστε να παραμελή την υπηρεσία του στον Θεό, στην πραγματικότητα προσδίδει μεγαλύτερη αξία στη σωματική συντήρησι απ’ ό,τι στη ζωή του. Ομοίως, το άτομο που ανησυχεί υπερβολικά για τις ανάγκες ενδύσεώς του, και αρχίζει να χαλαρώνη την επίτευξι των πνευματικών επιδιώξεών του, θεωρεί την ενδυμασία πιο σπουδαία από το σώμα του. Το υπερβολικό ενδιαφέρον για απόκτησι των καθημερινών αναγκαίων πραγμάτων αποτελεί έλλειψι πίστεως στην ικανότητα του Θεού να προμηθεύη για τους δούλους του.
13. Γιατί πρέπει να παίρνωμε ενθάρρυνσι από όσα έχει κάνει ο Ιεχωβά για τους κόρακες και τα κρίνα του αγρού;
13 Έχοντας υπ’ όψιν το απαράμιλλο υπόμνημα του Ιεχωβά ως Προμηθευτού, δεν υπάρχει λόγος να υποπέση κανείς σε τέτοια έλλειψι πίστεως. Όπως ετόνισε ο Ιησούς, οι κόρακες δεν ανησυχούν σκεπτόμενοι από πού θα προέλθη το επόμενο γεύμα τους, ούτε τα κρίνα ανησυχούν για τον στολισμό τους. Ωστόσο, εκείνοι οι κόρακες, ψάχνοντας για τροφή, βρίσκουν αρκετή ώστε συντηρούνται, και τα κρίνα απλώς αναπτύσσονται, και ενδύονται μια υπέροχη επίδειξι χρωμάτων την οποία δεν θα μπορούσε να συναγωνιστή ούτε και ο Βασιλεύς Σολομών με την όμορφη ενδυμασία του. Πράγματι, ο Ιεχωβά Θεός έχει διευθετήσει τα πράγματα έτσι ώστε οι κόρακες να μπορούν να βρίσκουν την αναγκαία τροφή και η βλάστησις να μπορή να στολίζεται με άνθη εξέχουσας ομορφιάς. Θα μπορούσαμε, λοιπόν, εμείς να φαντασθούμε ότι ο Θεός με αδιαφορία θα άφηνε τους δούλους του να πεθάνουν από πείνα ή να περιπατούν χωρίς την αναγκαία ενδυμασία; Ασφαλώς όχι. Συνεπώς, ως γενικός κανών, οι αληθινοί Χριστιανοί μπορούν να είναι βέβαιοι ότι, όταν δεν αφήνουν τις μέριμνες της ζωής να εμποδίσουν την υπηρεσία τους προς τον Θεό, θα έχουν τα κατά βάσιν αναγκαία της ζωής. Πράγματι, θα είναι σε καλύτερη κατάστασι από τους κοσμικούς που βρίσκονται σε παρόμοιες οικονομικές συνθήκες. Οι Χριστιανοί ευημερούν περισσότερο επειδή δεν σπαταλούν τα χρήματά τους χαρτοπαίζοντας, καπνίζοντας, πίνοντας υπερβολικά και τα παρόμοια.
ΟΙ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΕΧΟΥΝ ΕΝΙΣΧΥΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΙ
14. Χωρίς την άμεση βοήθεια του Ιεχωβά, μπορούσαν οι Ισραηλίται να επιζήσουν στην έρημο, και τι αποκαλύπτουν σχετικά μ’ αυτά τα λόγια του Μωυσή;
14 Σκεφθήτε, επίσης, τι έκαμε ο Ιεχωβά Θεός για τους Ισραηλίτας στην έρημο. Ο Μωυσής τούς υπενθύμισε: «Και θέλεις ενθυμείσθαι πάσαν την οδόν, εις την οποίαν σε ωδήγησε Κύριος ο Θεός σου τα τεσσαράκοντα ταύτα έτη εν τη ερήμω, . . . σε εταπείνωσε και σε έκαμε να πεινάσης και σε έθρεψε με μάννα, το οποίον δεν εγνώριζες, ουδέ οι πατέρες σου εγνώριζον, δια να σε κάμη να μάθης ότι ο άνθρωπος δεν ζη με μόνον άρτον, αλλ’ ο άνθρωπος ζη με πάντα λόγον εξερχόμενον εκ του στόματος του Κυρίου.» (Δευτ. 8:2, 3) Στην ακαλλιέργητη έρημο, τα τρία περίπου εκατομμύρια Ισραηλιτών απλώς δεν μπορούσαν να επιζήσουν επί 40 χρόνια. Πράγματι ο Ιεχωβά Θεός επέτρεψε να περιέλθουν σε μια κατάστασι που ενόμιζαν ότι θα πέθαιναν πράγματι από πείνα. Έκραξαν στον Μωυσή και στον Ααρών: «Εξηγάγετε ημάς εις την έρημον ταύτην, δια να θανατώσητε με την πείναν πάσαν την συναγωγήν ταύτην.» (Έξοδ. 16:3) Χωρίς τα συνήθη μέσα για τη συντήρησι της ζωής—τον άρτο—οι Ισραηλίται πίστευαν ότι ήσαν καταδικασμένοι.
15. Γιατί ο Ιεχωβά επέτρεψε να πεινάσουν οι Ισραηλίται, και με ποια έννοια το μάννα ήταν έκφρασις του στόματός του;
15 Ο Ιεχωβά πράγματι τους εταπείνωσε με το να τους αφήση να αισθανθούν τόσο αβοήθητοι. Ο σκοπός για τον οποίο το έκανε αυτό ήταν να τους διδάξη ότι όταν τελείωνε η συνήθης τροφή, οι εκφράσεις που προήρχοντο από το στόμα του Ιεχωβά μπορούσαν να συντηρήσουν τον άνθρωπο. Το θαυματουργικό μάννα ήταν μια τέτοια έκφρασις, διότι ο Ιεχωβά έδωσε την εντολή και έπεσε το μάννα. Αφού ο Ιεχωβά Θεός διετήρησε ζωντανό ένα ολόκληρο έθνος στην έρημο επί 40 χρόνια, μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι οι εκφράσεις του στόματός του μπορούν επίσης να συντηρήσουν και μας σήμερα.
16. Ποιες είναι μερικές εκφράσεις που έχει κάνει ο Ιεχωβά σχετικά με τη συντήρησι των δούλων του (Ψαλμ. 37:3, 4, 23-26· 145:14-19)
16 Τι εκφράσεις έχει κάνει ο Ιεχωβά σχετικά με τη συντήρησι των δούλων του; Ο θεόπνευστος ψαλμωδός έγραψε: «Δεν θέλει απορρίψει ο Κύριος τον λαόν αυτού.» (Ψαλμ. 94:14) Και ο Ιησούς Χριστός είπε: «Μη μεριμνήσητε λοιπόν λέγοντες, Τι να φάγωμεν ή τι να πίωμεν ή τι να ενδυθώμεν; . . . Επειδή εξεύρει ο Πατήρ σας ο ουράνιος ότι έχετε χρείαν πάντων τούτων. Αλλά ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή.»—Ματθ. 6:31-33.
17. Ποια απτή μορφή μπορεί να πάρη η έκφρασις που εξέρχεται από το στόμα του Ιεχωβά όταν πρόκειται για την συντήρησι της ζωής των δούλων του;
17 Συνεπώς, όλοι εκείνοι που πράγματι ζητούν πρώτον τη βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη του, θα δοκιμάσουν τη στοργική του φροντίδα. Μολονότι μπορεί να βρεθούν σε τέτοια κατάστασι που μοιάζουν τελείως αβοήθητοι, φαινομενικά, οι εκφράσεις του στόματος του Ιεχωβά θα τους συντηρήσουν. Όπως το μάννα ήταν μια απτή έκφρασις από το στόμα του Ιεχωβά και διετήρησε τους Ισραηλίτας ζωντανούς στην έρημο, έτσι και σήμερα η υπόσχεσις του Ιεχωβά να συντηρή τους δούλους του θα πάρη μια απτή μορφή. Παραδείγματος χάριν, ο Ιεχωβά έχει κατά καιρούς υποκινήσει ομοπίστους ή ακόμη και απίστους, να σπεύσουν εις βοήθεια των δούλων του που βρίσκονται σε ανάγκη. Επειδή η υπερβολική ανησυχία για τις καθημερινές μέριμνες της ζωής μπορεί ν’ αποβή καταστρεπτική για την πνευματική μας άποψι, καλά θα κάνωμε να διατηρούμε ισχυρή την πίστι μας στην ικανότητα του Ιεχωβά να προμηθεύση για μας.—Εβρ. 13:5, 6.
18. (α) Γιατί πρέπει να εξετάσωμε σοβαρά το αν θησαυρίζωμε στον ουρανό; (β) Τι ερωτήματα πρέπει να υποβάλωμε στον εαυτό μας για να καθορίσωμε πού βρίσκεται πραγματικά ο θησαυρός μας;
18 Δεν πρέπει να παίρνωμε στα ελαφρά το ζήτημα της αποθησαυρίσεως στον ουρανό. Όλες οι μελλοντικές ευλογίες και οι προσδοκίες μας για ζωή εξαρτώνται απ’ αυτό. (Παράβαλε με Λουκάν 12:45-48.) Επομένως, είναι καλό να εξετάση ο καθένας μας τον εαυτό του, ερωτώντας: Θέτω εγώ τα συμφέροντα της Βασιλείας πράγματι πρώτα στη ζωή μου; Χρησιμοποιώ τον χρόνο μου, τις δυνάμεις μου και τα υλικά μου αποκτήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να φέρουν αίνο στο όνομα του Ιεχωβά και να ωφελούν τους συνανθρώπους μου; Μπορώ ν’ αντιληφθώ ότι τα υλικά πράγματα δεν είναι το σπουδαίο πράγμα στη ζωή μου, αλλά ότι η μεγαλύτερη χαρά μου προέρχεται υπηρετώντας τον Ιεχωβά Θεό; Μόνο αν ο πραγματικός θησαυρός μας είναι στον ουρανό μπορούμε ν’ απαντήσωμε Ναι σ’ αυτά τα ερωτήματα.
[Εικόνα στη σελίδα 20]
Το μάννα, μια εκδήλωσις από τον Ιεχωβά που συντήρησε ένα έθνος