απάντησις δίδεται από τον απόστολο Πέτρο: «Επειδή λοιπόν ο Χριστός έπαθεν υπέρ ημών κατά σάρκα, οπλίσθητε και σεις το αυτό φρόνημα· διότι ο παθών κατά σάρκα έπαυσεν από της αμαρτίας.» (1 Πέτρ. 4:1) Το να «οπλισθούμε» σημαίνει να είμεθα εξηρτισμένοι, να είμεθα εφωδιασμένοι με τα μέσα αμύνης και επιθέσεως, να είμεθα προπαρασκευασμένοι για αντίστασι, να ενδυναμωθούμε. Σημαίνει να μεταδώσωμε στον νου και στην καρδιά ό,τι θα έκανε έναν πιο ικανό ν’ ανθέξη σε επίθεσι. Γιατί; Πρέπει να είμεθα έτσι ωπλισμένοι διότι ο σκοπός μας είναι να είμεθα νεκροί προς τον παλαιό κόσμο και ζώντες στον νέο κόσμο. Πρόκειται για έναν πόλεμο στον οποίον πρέπει ν’ αποδυθούμε για ν’ αποδειχθούμε άξιοι να ξεφύγωμε απ’ αυτόν τον καταδικασμένο πονηρό κόσμο και να ‘μεταφερθώμεν εις την βασιλείαν.’

Ας παρατηρήσωμε τον Χριστόν Ιησούν. Ποιο ήταν το φρόνημά του; Εμείς πρέπει να το έχωμε, αν δεν πρόκειται να ‘ζήσωμεν τον εν σαρκί επίλοιπον χρόνον εν ταις επιθυμίαις των ανθρώπων.’ Πρώτον, αυτός έλαβε γνώσιν του έργου που επρόκειτο να κάμη και επεδόθη στην εκτέλεσί του. Τίποτα δεν επρόκειτο να τον παρεμποδίση, ούτε και οι εσφαλμένες εισηγήσεις των ιδίων του μαθητών. Ο Σατανάς και οι δαίμονες του εναντιώθηκαν, καθώς επίσης και οι επίγειοι πράκτορές του, αλλά τίποτε δεν τον παρεμέρισε. Επροχώρησε, κάνοντας ένα πράγμα, υπηρετώντας τον Πατέρα του. Αυτό ήταν το φρόνημά του. Ωπλισμένος έτσι, μπορούσε να πολεμήση και να νικήση. Κι εμείς πρέπει να είμεθα ωπλισμένοι με το ίδιο φρόνημα.

Ανάμεσα σε όλα τα παθήματά του ο Χριστός Ιησούς απεδείχθη πιστός στον Ιεχωβά. Απέκρουσε τελείως τον Σατανάν, τους δαίμονας και τον κόσμον όλον και υπερήσπισε το όνομα του Ιεχωβά. Απεδείχθη πιστός μέχρι θανάτου στο ξύλο του μαρτυρίου. Θυμηθήτε ότι αυτός υπέστη παθήματα για όλους όσοι έχουν ευεργετηθή από τη θυσία του, για όλους εκείνους που απέκτησαν ή θ’ αποκτήσουν ωφέλεια από το χυθέν αίμα του. Απέθανε για να συμφιλιώση αυτούς με τον Θεό. Αυτός λοιπόν ήταν ο κύριος λόγος για τον οποίον ο Χριστός Ιησούς ήλθεν εν σαρκί, για να πάθη, να διεκδικήση τον Πατέρα του, να δώση τη ζωή του για τους ευπειθείς και να ιδρύση τον νέο κόσμο

Μπορούμε εμείς όλοι ν’ αποκτήσωμε το φρόνημά του; Ναι, αν γίνωμε «νεκροί» προς τον παλαιό κόσμο. Ο κόσμος αυτός δεν πρέπει να έχη τίποτα μ’ εμάς. «Μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω· Εάν τις αγαπά τον κόσμον, η αγάπη του Πατρός δεν είναι εν αυτώ· διότι παν το εν τω κόσμω, η επιθυμία της σαρκός, και η επιθυμία των οφθαλμών, και η αλαζονεία του βίου, δεν είναι εκ του Πατρός, αλλ’ είναι εκ του κόσμου. Και ο κόσμος παρέρχεται, και η επιθυμία αυτού· όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού, μένει εις τον αιώνα.» (1 Ιωάν. 2:15-17) Γίνετε νεκροί προς τον παλαιό κόσμο, τις επιθυμίες του, τις αμαρτίες του, την ανταρσία του εναντίον του Θεού. Αν είσθε νεκροί προς αυτόν, τότε ο παλαιός κόσμος δεν θα έχη τίποτα μ’ εσάς. Δεν θα σημαίνη τίποτα σ’ εσάς. Δεν ζήτε ως προς αυτόν—είσθε μέσα σ’ αυτόν, ενόσω διαρκεί, αλλά δεν είσθε απ’ αυτόν. Όσοι είναι φίλοι του, είναι εχθροί του Θεού—Ιάκ. 4:4.

Αλλά να είσθε ζώντες ως προς τον νέο κόσμο, τις ελπίδες του, τους σκοπούς του, την προοπτική του. Ο Θεός αγαπά τον νέο κόσμο. «Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.» (Ιωάν. 3:16) Όλοι μας πρέπει ν’ αγαπούμε ό,τι αγαπά ο Θεός, να ενδιαφερώμεθα έντονα για ό,τι αυτός επεδοκίμασε. Το κάνομε αυτό; Αν όχι, μην αφήνετε να διαφύγη άλλος χρόνος, αλλ’ αμέσως τώρα αποφασίστε ώστε κάθε άλλο πράγμα να είναι δευτερεύον. Ο νέος κόσμος θα συνεχισθή επ’ άπειρον. Γι’ αυτό, κάμετε βήματα τα οποία θα σας οδηγήσουν σ’ αυτόν και θα σας διατηρήσουν μέσα σ’ αυτόν και ζώντας ως προς αυτόν. Αυτός ας σας ενδυναμώση. Έλθετε στη ζωή. Ζωογονηθήτε. Απολαύσατε τώρα την τιμή και το προνόμιο του να εργάζεσθε και να ζήτε για τον νέο κόσμο.

Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Εσωκλείω απόκομμα της Εφημερίδος του Μιλγουώκη, 10ης Ιανουαρίου 1957. Είναι μια εικών ποιμένων της Ιορδανίας που πηγαίνουν τα ποίμνιά τους για να βοσκήσουν στα βουνά κοντά στην Ιερουσαλήμ. Είναι μια φωτογραφία του Ηνωμένου Τύπου και φαίνεται σαν να αναιρή το επιχείρημα ότι η γέννησις του Χριστού δεν έγινε τον χειμώνα—Μ. Μ., Ηνωμένες Πολιτείες.

Ελήφθησαν κι άλλες επιστολές με παρόμοιες παρατηρήσεις, δηλαδή ότι λόγω του κλίματος της Παλαιστίνης το γεγονός ότι τα πρόβατα ήσαν έξω τη νύχτα δεν θα μπορούσε να ληφθή ως απόδειξις ότι ο Ιησούς δεν θα είχε γεννηθή στις 25 Δεκεμβρίου. Εν τούτοις, ας σημειωθή ότι αν και τα ποίμνια μπορούν να βγουν για να βοσκήσουν στην Παλαιστίνη στη διάρκεια της βροχερής εποχής, όταν το επιτρέπη ο καιρός, αυτό ωστόσο δεν προσαρμόζεται στις συνθήκες που εκτίθενται στο Λουκάς 2:8, δηλαδή, ότι οι ποιμένες ήσαν έξω αγρυπνώντας στα ποίμνιά τους τη νύχτα· δηλαδή, απομακρύνθηκαν κάπως από τη μάνδρα τους και παρέμεναν με τα πρόβατα έξω στους αγρούς, ημέρα και νύχτα. Αυτό δεν θα εγίνετο στην περίοδο των βροχών, όταν ο καιρός ήταν αβέβαιος. Σχετικά με τούτο ο Δρ Κλαρκ λέγει:

«Ήταν έθιμο μεταξύ των Ιουδαίων να στέλλουν τα πρόβατά τους στις ερημιές, κατά το πάσχα, και να τα φέρνουν μέσα στην αρχή της πρώτης βροχής: στη διάρκεια του χρόνου που ήσαν έξω, οι ποιμένες