Κεφάλαιον 19
Δισεκατομμύρια Ήδη Νεκρών θα Ξαναζήσουν Σύντομα
Η διακυβέρνησις της Βασιλείας από τον Ιησού Χριστό και τους 144.000 συνάρχοντές του θα προσφέρη πραγματικά μεγαλειώδεις ευλογίες σ’ αυτούς που θα επιζήσουν από τη ‘μεγάλη θλίψι.’ Τότε, τα θλιβερά αποτελέσματα που έφερε η αμαρτία του Αδάμ στον ίδιο και στους αγέννητους απογόνους του δεν θα επανέρχονται στη μνήμη ώστε να προκαλούν διανοητική και συναισθηματική αγωνία. Τα θεόπνευστα λόγια του προφήτου Ησαΐα υπόσχονται τα εξής: «Δεν θέλει είσθαι μνήμη των προτέρων ουδέ θέλουσιν έλθει εις τον νουν.»—Ησαΐας 65:17.
Για να γίνη αυτό, πρέπει να εξαλειφθούν τελείως ο πόνος και η θλίψις που προέρχονται από τα θανατηφόρα αποτελέσματα της αμαρτίας. Αυτό θα εσήμαινε ότι δισεκατομμύρια νεκροί πρέπει να αναστηθούν. Γιατί;
Αν επρόκειτο να επιζήσετε από τη μεγάλη θλίψι, θα μπορούσατε να είσθε πραγματικά ευτυχείς εφόσον θα γνωρίζατε ότι οι αγαπητοί φίλοι και συγγενείς σας που έχουν πεθάνει πριν από πολλά χρόνια εξακολουθούν να στερούνται τη ζωή και τις ευλογίες της; Αυτό δεν θα προξενούσε έναν οδυνηρό πόνο στην καρδιά και στη διάνοια σας; Για να μην παρουσιασθή ποτέ η πιθανότης να δημιουργηθή ένας τέτοιος πόνος, οι νεκροί πρέπει να αναστηθούν. Μόνον αν επανέλθουν στη ζωή και βοηθηθούν να φθάσουν σε τελειότητα σώματος και διανοίας θα εξαλειφθούν πλήρως τα θανατηφόρα αποτελέσματα της αμαρτίας.
Η Αγία Γραφή μάς διαβεβαιώνει ότι οι νεκροί γενικά θα ξαναζήσουν. Θα τους δοθή η ευκαιρία να έχουν περισσότερο χρόνο ζωής από τη σύντομη ζωή που τελείωσε με τον θάνατο τους. Ο Ιεχωβά Θεός έχει εξουσιοδοτήσει τον Υιόν του Ιησού Χριστό να τους αναστήση. (Ιωάννης 5:26-28) Το ότι ο Ιησούς είναι εξουσιοδοτημένος να αναστήση τους νεκρούς συμφωνεί με το γεγονός ότι αυτός προφητικά χαρακτηρίζεται στην Αγία Γραφή ως «ο Πατήρ του Μέλλοντος Αιώνος.» (Ησαΐας 9:6) Ο Ιησούς, εγείροντας σε ζωή εκείνους που κοιμήθηκαν στον θάνατο, γίνεται Πατέρας των.—Παράβαλε με τον Ψαλμό 45:16.
ΒΑΣΙΣ ΓΙΑ ΠΙΣΤΙ
Εκείνος που παραδέχεται την ύπαρξι του Θεού, δεν θα το εύρισκε δύσκολο να πιστέψη ότι θα γίνη ανάστασις. Δεν είναι λογικό ότι ο Θεός, που αρχικά έδωσε ξεκίνημα στην ανθρώπινη ζωή, είναι επίσης αρκετά σοφός για να επαναφέρη στη ζωή τους νεκρούς, να αναδημιουργήση τους ανθρώπους που έχουν πεθάνει; Ο Ιεχωβά Θεός προσωπικά υποσχέθηκε ότι οι νεκροί θα ξαναζήσουν. Επίσης έκαμε θαύματα που ενισχύουν την εμπιστοσύνη μας σ’ αυτή την υπόσχεσί του.
Ο Ιεχωβά Θεός έδωσε εξουσία σε μερικούς πιστούς δούλους του να αναστήσουν νεκρούς. Στα Σαρεπτά, σε μικρή απόστασι από την ανατολική ακτή της Μεσογείου Θαλάσσης, ο προφήτης Ηλίας ανέστησε τον μοναδικό γυιο μιας χήρας. (1 Βασιλέων 17:21-23) Ο διάδοχός του Ελισσαιέ ανέστησε τον μοναδικό γυιο μιας εξαιρετικά φιλόξενης γυναίκας του Σουνάμ, στο βόρειο μέρος του Ισραήλ. (2 Βασιλέων 4:8, 32-37) Ο Ιησούς Χριστός ανέστησε τη θυγατέρα του Ιαείρου, ενός αρχισυναγώγου, κοντά στη Θάλασσα της Γαλιλαίας· τον μοναχογυιό μιας χήρας στη Ναΐν, νοτιοδυτικά της Θαλάσσης της Γαλιλαίας· και τον αγαπητό φίλο του Λάζαρο, που ήταν νεκρός τέσσερις μέρες και είχε ταφή κοντά στην Ιερουσαλήμ. (Μάρκος 5:22, 35, 41-43· Λουκάς 7:11-17· Ιωάννης 11:38-45) Στην Ιόππη, στην ακτή της Μεσογείου, ο απόστολος Πέτρος ανέστησε τη Δορκάδα (Ταβιθά). (Πράξεις 9:36-42) Επίσης ο απόστολος Παύλος, σ’ ένα σταθμό του ταξιδιού του στη Ρωμαϊκή επαρχία της Ασίας, ανέστησε τον Εύτυχο που είχε πέσει από το παράθυρο του τρίτου ορόφου μιας οικίας και είχε πεθάνει.—Πράξεις 20:7-12.
Η πιο αξιοσημείωτη ανάστασις ήταν η ανάστασις τον Ιησού Χριστού. Αυτό το επιβεβαιωμένο ιστορικό γεγονός παρέχει την ισχυρότερη απόδειξι ότι θα γίνη ανάστασις. Αυτό ετόνισε και ο απόστολος Παύλος σ’ εκείνους που ήσαν συγκεντρωμένοι στον Άρειο Πάγο των Αθηνών: «[Ο Θεός] προσδιώρισεν ημέραν εν η μέλλει να κρίνη την οικουμένην εν δικαιοσύνη, δια ανδρός τον οποίον διώρισε, και έδωκεν εις πάντας βεβαίωσιν περί τούτου, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών.»—Πράξεις 17:31.
Η ανάστασις του Ιησού είναι γεγονός αποδεδειγμένο πέρα από κάθε αμφιβολία. Υπήρχαν πολύ περισσότεροι από δύο ή τρεις μάρτυρες που μπορούσαν να το πιστοποιήσουν. Σε μια περίπτωσι ο αναστημένος Ιησούς Χριστός εμφανίσθηκε σε πεντακόσιους και πλέον μαθητάς. Τόσο καλά επιβεβαιωμένη ήταν η ανάστασίς του, ώστε ο απόστολος Παύλος μπορούσε να λέγη ότι η άρνησις της αναστάσεως εσήμαινε άρνησι ολόκληρης της Χριστιανικής πίστεως. Έγραψε: «Και εάν ανάστασις νεκρών δεν ήναι, ουδ’ ο Χριστός ανέστη· και αν ο Χριστός δεν ανέστη, μάταιον άρα το κήρυγμα ημών, ματαία δε και η πίστις σας. Ευρισκόμεθα δε και ψευδομάρτυρες του Θεού, διότι εμαρτυρήσαμεν περί του Θεού ότι ανέστησε τον Χριστόν, τον οποίον δεν ανέστησεν, εάν καθ’ υπόθεσιν δεν ανασταίνωνται νεκροί.»—1 Κορινθίους 15:13-15.
Οι πρώτοι Χριστιανοί, όπως ο απόστολος Παύλος, εγνώριζαν με βεβαιότητα ότι ο Ιησούς είχε αναστηθή. Τόσο ισχυρή ήταν η πεποίθησίς των ότι θα ανταμειφθούν στον καιρό της αναστάσεως ώστε ήσαν πρόθυμοι ν’ αντιμετωπίσουν σκληρό διωγμό, ακόμη και θάνατο.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ
Η ανάστασις του Ιησού Χριστού δείχνει ότι η ανάστασις των νεκρών δεν σημαίνει την επάνοδο του ιδίου του σώματος σε ζωή. Ο Ιησούς αναστήθηκε, όχι σε ανθρώπινη ζωή, αλλά σε πνευματική ζωή. Εν σχέσει με αυτό, ο απόστολος Πέτρος έγραψε: «Επειδή και ο Χριστός άπαξ έπαθε δια τας αμαρτίας, ο δίκαιος υπέρ των αδίκων, δια να φέρη ημάς προς τον Θεόν, θανατωθείς μεν κατά την σάρκα, ζωοποιηθείς δε δια του πνεύματος.» (1 Πέτρου 3:18) Ο Ιησούς, στην ανάστασί του, έλαβε σώμα όχι από σάρκα και αίμα, αλλά κατάλληλο για ουράνια ζωή.—1 Κορινθίους 15:40, 50.
Το πνευματικό εκείνο σώμα ήταν φυσικά αόρατο στα ανθρώπινα μάτια. Επομένως, για να τον ιδούν οι μαθηταί του μετά την ανάστασί του, ο Ιησούς έπρεπε να λάβη σάρκινο σώμα. Πρέπει να σημειωθή ότι ο Ιησούς δεν είχε ενταφιασθή με ενδύματα αλλά είχε περιτυλιχθή με λεπτούς λινούς επιδέσμους. Μετά την ανάστασί του οι επίδεσμοι παρέμειναν μέσα στον τάφο. Όπως λοιπόν ο Ιησούς έπρεπε να υλοποιήση ενδύματα, έτσι έλαβε και σάρκα για να κάμη τον εαυτό του ορατό στους μαθητάς του. (Λουκάς 23:53· Ιωάννης 19:40· 20:6, 7) Μήπως αυτό φαίνεται παράξενο; Όχι, διότι αυτό ακριβώς είχαν κάμει και άγγελοι πολύ πιο πριν, όταν εμφανίσθηκαν σε ανθρώπους. Το γεγονός ότι ο Ιησούς ελάμβανε ένα σάρκινο σώμα εξηγεί για ποιον λόγο οι μαθηταί του δεν τον ανεγνώριζαν πάντοτε αμέσως, και γιατί μπορούσε να εμφανίζεται και να εξαφανίζεται ξαφνικά.—Λουκάς 24:15-31· Ιωάννης 20:13-16, 20.
Μόνον οι 144.000 συγκληρονόμοι που ενώνονται με τον Ιησού Χριστό σε βασιλική εξουσία θα έχουν τέτοια ανάστασι. Η Αγία Γραφή, περιγράφοντας αυτή την ανάστασι σε πνευματική ζωή, μας λέγει τα εξής:
«Εκείνο το οποίον συ σπείρεις, δεν ζωογονείται εάν δεν αποθάνη· και εκείνο το οποίον σπείρεις, δεν σπείρεις το σώμα το οποίον μέλλει να γείνη, αλλά γυμνόν κόκκον, σίτου τυχόν ή τινος των λοιπών· ο δε Θεός δίδει εις αυτό σώμα καθώς ηθέλησε, και εις έκαστον των σπερμάτων το ιδιαίτερον αυτού σώμα. . . .
«Ούτω και η ανάστασις των νεκρών. Σπείρεται εν φθορά, ανίσταται εν αφθαρσία· σπείρεται εν ατιμία, ανίσταται εν δόξη· σπείρεται εν ασθενεία, ανίσταται εν δυνάμει· σπείρεται σώμα ζωικόν, ανίσταται σώμα πνευματικόν. Είναι σώμα ζωικόν, και είναι σώμα πνευματικόν. Ούτως είναι και γεγραμμένον· Ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ έγεινεν εις ψυχήν ζώσαν· ο έσχατος Αδάμ εις πνεύμα ζωοποιούν. Πλην ουχί πρώτον το πνευματικόν, αλλά το ζωικόν, έπειτα το πνευματικόν. Ο πρώτος άνθρωπος είναι εκ της γης, χοϊκός· ο δεύτερος άνθρωπος, ο Κύριος εξ ουρανού. Οποίος ο χοϊκός, τοιούτοι και οι χοϊκοί, και οποίος ο επουράνιος, τοιούτοι και οι επουράνιοι· και καθώς εφορέσαμεν την εικόνα του χοϊκού, θέλομεν φορέσει και την εικόνα του επουρανίου.»—1 Κορινθίους 15:36-49.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΣΕ ΖΩΗ ΣΤΗ ΓΗ
Αλλά τι θα γίνουν εκείνοι οι οποίοι, ανόμοια με τον Ιησού Χριστό και τους 144.000 συνάρχοντές του, θα αναστηθούν σε επίγεια ζωή; Αφού αυτοί ‘επέστρεψαν στο χώμα,’ θα ξανασυγκεντρώση ο Θεός όλα τα στοιχεία που άλλοτε σχημάτιζαν το σώμα τους, ώστε το σώμα τους να μοιάζη απόλυτα με το σώμα που είχαν αυτοί οι άνθρωποι τον καιρό του θανάτου των;
Όχι, αυτό δεν μπορεί να γίνη. Γιατί όχι; Πρώτα απ’ όλα, διότι αυτό θα εσήμαινε ότι θα πρέπει να επανέλθουν στη ζωή σε μια κατάστασι που ήσαν λίγο πριν πεθάνουν. Τα άτομα που αναστήθηκαν στο παρελθόν δεν επανήλθαν στη ζωή στην ασθενική κατάστασι που ήσαν πριν από τον θάνατο τους. Αν και δεν ήσαν τέλειοι στον καιρό της αναστάσεως των, εν τούτοις είχαν ένα ολόκληρο και λογικά γερό σώμα.
Εξ άλλου, δεν θα ήταν λογικό να ισχυρισθούμε ότι ακριβώς τα ίδια στοιχεία, που σχημάτιζαν ένα ανθρώπινο σώμα, θα συγκεντρωθούν και πάλι για να σχηματίσουν το αποκαταστημένο σώμα αυτών που θ’ αναστηθούν. Μετά τον θάνατο, και λόγω της συνεχούς αποσυνθέσεως, το ανθρώπινο σώμα μετατρέπεται σε άλλα οργανικά χημικά στοιχεία. Αυτά μπορεί ν’ απορροφηθούν από τα φυτά, και οι άνθρωποι μπορεί να φάγουν αυτά τα φυτά ή τον καρπό τους. Έτσι τα στοιχεία που αποτελούσαν το σώμα του νεκρού μπορούν τελικά να βρεθούν σε άλλους ανθρώπους. Αυτό δείχνει καθαρά ότι στον καιρό της αναστάσεως δεν μπορούν να συγκεντρωθούν τα ίδια στοιχεία από τα οποία απετελείτο προηγουμένως κάθε άνθρωπος που θα επαναφερθή στη ζωή.
Τι σημαίνει λοιπόν ανάστασις για τον άνθρωπο ατομικά; Σημαίνει την επαναφορά του σε ζωή με την ίδια χαρακτηριστική προσωπικότητα. Και τι είναι εκείνο που κάνει έναν άνθρωπο να είναι αυτός που είναι; Μήπως είναι η χημική ουσία που αποτελεί το σώμα του; Όχι, διότι τα μόρια του σώματος αντικαθίστανται τακτικά. Έτσι, εκείνο που κάνει πραγματικά έναν άνθρωπο να ξεχωρίζη από έναν άλλον είναι η γενική σωματική του εμφάνισις, η φωνή του, η προσωπικότης του, οι εμπειρίες του, η διανοητική του ανάπτυξις και η μνήμη του. Όταν, λοιπόν, ο Ιεχωβά Θεός, μέσω του Υιού του Ιησού Χριστού, αναστήση ένα άτομο, προφανώς θα του δώση ένα σώμα με τα ίδια διακριτικά γνωρίσματα της προσωπικότητος που είχε προηγουμένως. Το άτομο που θ’ αναστηθή θα έχη την ίδια μνήμη που είχε αποκτήσει στη διάρκεια της προηγούμενης ζωής του και θα έχη πλήρη συνειδητότητα εκείνης της μνήμης. Το άτομο θα μπορέση να αναγνωρίση τον εαυτό του, κι εκείνοι που τον εγνώριζαν θα μπορέσουν να τον αναγνωρίσουν.
‘Αλλ’ αν ένα άτομο αναδημιουργηθή μ’ αυτόν τον τρόπο’ μπορεί κάποιος να πη ‘θα είναι πράγματι το ίδιο πρόσωπο; Μήπως θα είναι απλώς ένα ομοίωμά του;’ Όχι, διότι αυτός ο συλλογισμός παραβλέπει το γεγονός που ελέχθη προηγουμένως ότι τα σώματα μας ακόμη και ενόσω ζούμε υφίστανται συνεχώς αλλαγή. Πριν από επτά χρόνια περίπου τα μόρια που αποτελούσαν το σώμα μας ήσαν διαφορετικά από τα μόρια που το αποτελούν σήμερα. Διαφέρομε ακόμη και στην εμφάνισι καθόσον περνούν τα χρόνια. Ωστόσο, μήπως δεν έχομε τα ίδια δακτυλικά αποτυπώματα; Δεν είμεθα τα ίδια άτομα; Βεβαιότατα.
Εκείνοι στους οποίους η ανάστασις φαίνεται σχεδόν απίστευτη, πρέπει να σκεφθούν μια παρόμοια εκπληκτική διαδικασία που γίνεται τον καιρό της συλλήψεως του ανθρώπου. Το μικροσκοπικό κύτταρο που σχηματίζεται από την ένωσι του σπέρματος και του ωαρίου έχει μέσα του τη δυνατότητα να γίνη ένας άνθρωπος, διαφορετικός από οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο που έχει ζήσει ποτέ. Μέσα σ’ αυτό το κύτταρο υπάρχουν οι παράγοντες που κατευθύνουν την ανάπτυξι του ατόμου και τον σχηματισμό της χαρακτηριστικής προσωπικότητος την οποία κληρονομεί από τους γονείς του. Κατόπιν, φυσικά, οι πείρες της μετέπειτα ζωής του προσθέτουν σ’ αυτή την προσωπικότητα. Όπως συμβαίνει και στον καιρό της συλλήψεως, έτσι και στον καιρό της αναστάσεως ή αναδημιουργίας θα αποδοθή στο άτομο η προσωπικότης του και το υπόμνημα της προηγούμενης ζωής του, και σε κάθε κύτταρο του σώματος του θα αποτυπωθούν τα διακριτικά γνωρίσματα που τον κάνουν να διαφέρη απ’ όλους τους άλλους ανθρώπους. Η καρδία του, η διάνοια και το σώμα του θα έχουν αποτυπωμένες μέσα τους τις πρόσθετες ιδιότητες, τα διακριτικά γνωρίσματα και τις ικανότητες που είχε αναπτύξει το άτομο στη διάρκεια της προηγούμενης ζωής του.
Όσο για τον Δημιουργό ο θεόπνευστος ψαλμωδός ετόνισε τα εξής: «Το αδιαμόρφωτον του σώματος μου είδον οι οφθαλμοί σου· και εν τω βιβλίω σου πάντα ταύτα ήσαν γεγραμμένα, ως και αι ημέραι καθ’ ας εσχηματίζοντο, και ενώ ουδέν εκ τούτων υπήρχε.» (Ψαλμ. 139:16) Συνεπώς, ευθύς μετά τον σχηματισμό των γενετικών ενώσεων στον καιρό της συλλήψεως, ο Ιεχωβά Θεός μπορεί να διακρίνη και να έχη ένα υπόμνημα των βασικών διακριτικών γνωρισμάτων του παιδιού. Πολύ λογικά, λοιπόν, είναι σε θέσι να έχη ένα ακριβές υπόμνημα με το οποίο να αναδημιουργήση έναν άνθρωπο που έχει πεθάνει.
Μπορούμε να έχωμε εμπιστοσύνη στην τέλεια μνήμη του Ιεχωβά. Αρκεί να σκεφθούμε ότι ατελείς άνθρωποι ακόμη, μέσω μιας οπτικοακουστικής ταινίας, μπορούν να διατηρούν και να ξαναπαρουσιάζουν εικόνες και φωνές διαφόρων ατόμων. Πολύ μεγαλύτερη είναι η ικανότης του Θεού να διατηρήση τέτοια στοιχεία, διότι αυτός καλεί όλα τα αναρίθμητα άστρα με το όνομά τους.—Ψαλμός 147:4.
Είναι φανερό, επομένως, ότι η ανάστασις ή αναδημιουργία είναι δυνατόν να γίνη, διότι το άτομο που πέθανε ζη στη μνήμη του Θεού. Επειδή ο Ιεχωβά Θεός, λόγω της τελείας του μνήμης, ενθυμείται το υπόμνημα της ζωής κάθε ανθρώπου και ο σκοπός του είναι να αναστήση τους νεκρούς, μπορεί να θεωρή τους αποθανόντας άνδρας της πίστεως, όπως ήταν ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ, ως ζωντανούς. Σ’ αυτό ο Ιησούς Χριστός επέστησε την προσοχή των απίστων Σαδδουκαίων, λέγοντας: ««Ότι δε εγείρονται οι νεκροί, και ο Μωυσής εφανέρωσεν επί της βάτου, ότε λέγει Ιεχωβά τον Θεόν του Αβραάμ και τον Θεόν του Ισαάκ και τον Θεόν του Ιακώβ. Ο δε Θεός δεν είναι νεκρών, αλλά ζώντων διότι πάντες ζώσιν εν αυτώ.»—Λουκάς 20:37, 38, ΜΝΚ.
Υπάρχουν πραγματικά πολλοί λόγοι για να πιστεύωμε στην ανάστασι ή αναδημιουργία. Είναι αλήθεια ότι μερικοί μπορεί ν’ απορρίψουν αυτή την ιδέα. Αλλά θα ήταν καλό να κλείσετε τα μάτια σας και τη διάνοια σας στις αποδείξεις και ν’ αρνηθήτε να πιστέψετε στην ανάστασι; Θα σας κάμη αυτό να δεχθήτε ευκολώτερα τον θάνατο ενός προσφιλούς συγγενούς σας ή ενός φίλου σας; Θα είσθε μήπως καλύτερα προετοιμασμένος ν’ αντιμετωπίσετε τη σκληρή προοπτική του θανάτου σας;
Όταν γνωρίζωμε ότι αυτή η ζωή δεν είναι το παν που υπάρχει, δεν φοβούμεθα μήπως συμβή να χάσωμε τη ζωή μας πρόωρα από βίαιο θάνατο. Αυτόν τον φόβο εκμεταλλεύθηκε ο Σατανάς ή Διάβολος για να κρατήση τους ανθρώπους σε δουλεία, διευθύνοντας τους στρατηγικά μέσω των επιγείων οργάνων του για να εκτελούν το θέλημα του. (Ματθαίος 10:28· Εβραίους 2:14, 15) Πολλοί άνθρωποι, από φόβο μήπως εκτελεσθούν, δεν ακολούθησαν τις υπαγορεύσεις της συνειδήσεως των και με ανανδρία διέπραξαν εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητος, όπως έγινε στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως της Ναζιστικής Γερμανίας.
Εκείνος, όμως, που έχει ισχυρή πίστι στην ανάστασι ενισχύεται στην απόφασί του να πράττη ό,τι είναι ορθό, ακόμη και αν αυτό θα εσήμαινε θάνατο γι’ αυτόν. Γι’ αυτόν η ζωή που θα απολαύση όταν θα αναστηθή είναι πολύ πιο πολύτιμη από τα λίγα χρόνια της σημερινής ζωής. Δεν θέλει να διακινδυνεύση την ευκαιρία που έχει ν’ απολαύση αιώνιο ζωή για κείνο που σε σύγκρισι δύσκολα θα μπορούσε να χαρακτηρισθή ως παράτασις της ζωής του. Αυτός μοιάζει με τους άνδρες των αρχαίων χρόνων για τους οποίους η Αγία Γραφή στην προς Εβραίους επιστολή λέγει τα εξής: «Εβασανίσθησαν, μη δεχθέντες την απολύτρωσιν, δια να αξιωθώσι καλητέρας αναστάσεως.»—Εβραίους 11:35.
Χωρίς αμφιβολία, εκείνοι που έχουν εμπιστοσύνη στην υπόσχεσι του Θεού ότι θα αναστήση τους νεκρούς είναι σε πολύ καλύτερη κατάστασι από εκείνους που δεν έχουν την ελπίδα της αναστάσεως. Μπορούν να αποβλέπουν στο μέλλον χωρίς φόβο.
Οι Βιβλικές αποδείξεις δείχνουν ότι αυτό το σύστημα σε λίγο θα παρέλθη, μέσα σ’ αυτή τη γενεά, και θα αντικατασταθή από μια δίκαιη διακυβέρνησι στα χέρια του Ιησού Χριστού και των συναρχόντων του. Γι’ αυτόν τον λόγο δισεκατομμύρια νεκροί σύντομα θα ξαναζήσουν και θα αρχίσουν να ωφελούνται από την εξουσία της Βασιλείας. Τι μεγαλειώδης ευλογία θα είναι γι’ αυτούς που θα επιζήσουν από τη ‘μεγάλη θλίψι’ να υποδεχθούν όλους εκείνους που θα αναστηθούν! Φαντασθήτε τη χαρά σας όταν θα μπορήτε πάλι να απολαύσετε την ευχάριστη συντροφιά των αγαπητών σας φίλων και των προσφιλών σας, να ακούσετε τις φωνές τους που σας είναι τόσο γνωστές και να τους δήτε υγιείς.
Τι επίδρασι πρέπει να έχουν αυτές οι σκέψεις σ’ εσάς; Δεν πρέπει να σας υποκινήσουν να ευχαριστήσετε τον Θεό για τη θαυμαστή ελπίδα της αναστάσεως; Δεν πρέπει να σας υποκινήση η ευγνωμοσύνη σας να κάνετε ό,τι μπορείτε για να μάθετε για τον Θεό και κατόπιν να τον υπηρετήσετε πιστά;
[Εικόνα στη σελίδα 172]
Δεν είναι δυνατόν για Εκείνον που κάνει ένα βρέφος να μεγαλώνη στην κοιλιά της μητέρας του, να αναστήση επίσης και τους νεκρούς;