του αζύμου άρτου. Τότε ακριβώς επέπεσε ο Στρατηγός Τίτος με τον στρατιωτικό «λαόν» του εναντίον της καταδικασμένης πόλεως. Την περιεκύκλωσε, εγκλείοντας μέσα τους στασιαστάς Ιουδαίους. Επίσης, έβαλε τον «λαόν» του να κτίση ένα περιτείχισμα γύρω από την πόλι, περίπου πέντε μιλίων μήκους, για να παρεμποδίση τη διαφυγή των πολιορκουμένων Ιουδαίων. Ο Ιεχωβά Θεός, εφόσον είχε ενεργήσει ως τότε να εξέλθη όλος ο «εκλεκτός» λαός του από την καταδικασμένη περιοχή, μπορούσε να επιταχύνη την εκτέλεσι της εκδικήσεώς του στην Ιουδαία και στην Ιερουσαλήμ, περιορίζοντας έτσι την εκτέλεσι σ’ ένα βραχύ χρονικό διάστημα εντατικής καταστροφής.

29. Πόσο διήρκεσε η πολιορκία της Ιερουσαλήμ, και τι συνέτεινε στη συντόμευσί της;

²⁹ Η πολιορκία της Ιερουσαλήμ δεν διήρκεσε πολύ, μόνο από τις 14 Νισάν ως τις 6 Ελούλ (6 Σεπτεμβρίου κατά το Γρηγοριανόν ημερολόγιο), δηλαδή, λιγώτερο από πέντε μήνες κι’ όχι δεκαοκτώ μήνες όπως στην πολιορκία της Ιερουσαλήμ από τα Βαβυλωνιακά στρατεύματα στο 609-607 π.Χ. Υπήρχαν μερικά πράγματαb που επέτρεψε ο Ιεχωβά Θεός και τα οποία συνεργάσθηκαν για τη συντόμευσι της πολιορκίας το 70 μ.Χ.

30. (α) Παρά τη συντόμευσί της, πόσο καταστρεπτική ήταν η πολιορκία; (β) Τι εξακολούθησε να γίνεται στην Ιερουσαλήμ, αλλά ως πότε επρόκειτο να συνεχισθή;

³⁰ Μολονότι η πολιορκία ήταν βραχεία, ήταν αρκετά τρομερή, αν και ήταν ωστόσο η μεγαλύτερη θλίψις που συνέβη στο ανθρώπινο γένος ως τότε και η οποία ποτέ δεν θα μπορούσε πάλι να συμβή. Το «βδέλυγμα της ερημώσεως» επέφερε όλεθρο σύμφωνα με την απόφασι του Θεού. Ο Ιουδαίος ιστορικός Φλάβιος Ιώσηπος αναφέρει ότι 1.100.000 εφονεύθησαν ή απέθαναν. Αλλά λόγω της ‘συντομεύσεως’ των ημερών εκείνης της ‘μεγάλης θλίψεως’ στην Ιερουσαλήμ, μερικοί Ιουδαίοι διεσώθησαν. Ο Ιώσηπος αναφέρει ότι επέζησαν 97.000 και συνελήφθησαν αιχμάλωτοι κι’ απήχθησαν στην Αίγυπτο και σε άλλες Ρωμαϊκές επαρχίες.c Η πόλις κι’ ο ναός της κατεστράφησαν τελείως, ακριβώς όπως είχε προείπει ο Ιησούς. Έτσι, με μια πολύ κατά γράμμα έννοια, η Ιερουσαλήμ εξακολούθησε να είναι «πατουμένη» από τους Εθνικούς (τα μη Ιουδαϊκά έθνη) απ’ τον καιρό της πρώτης καταστροφής κι’ ερημώσεως της Ιερουσαλήμ και του Ιούδα από τους Βαβυλωνίους το έτος 607 π.Χ.d Αλλά κάποτε αυτοί οι Καιροί των Εθνών επρόκειτο να εκπληρωθούν, δηλαδή, 2520 χρόνια μετά την έναρξί τους τότε το φθινόπωρο του 607 π.Χ. Αυτό σημαίνει το έτος 1914 μ.Χ.—Λουκ. 21:24.

Οι Επίσκοποι Εκφράζονται

● Εκατόν σαράντα έξη επίσκοποι της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας συνήλθαν στη Ρώμη για τη δεύτερη Επισκοπική Σύνοδο. Συνήλθαν στην Αίθουσα των Σπασμένων Κεφαλών, που ήταν άλλοτε τόπος αποθηκεύσεως απορριμμένων αγαλμάτων. Εκεί άρχισαν συνομιλίες περί της σχέσεώς των με τον πάπα. Μέσα σε εκατό χρόνια δεν υπήρξε καμμιά τέτοια άμεση πρόκλησις εναντίον της παπικής εξουσίας μέσα στην εκκλησία. Η Σύνοδος έληξε στις 27 Οκτωβρίου με αποδοχήν, πράγματι, των κυριωτέρων αιτημάτων των επισκόπων να έχουν ηυξημένο ρόλο στη διακυβέρνησι της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.