Πώς Γνωρίζομε ότι Πλησιάζει

 1. Όσον αφορά τα «φόβητρα και σημεία μεγάλα από του ουρανού,» τι επροφήτευσε ο Ιησούς αμέσως αφού είπε ότι η Ιερουσαλήμ θα ήταν πατουμένη υπό των εθνών ως το τέλος των προσδιωρισμένων καιρών των;

ΣΗΜΕΙΩΣΤΕ ότι η αφήγησις της προφητείας του Ιησού από τον Λουκά προείπε «φόβητρα και σημεία μεγάλα από του ουρανού.» (Λουκ. 21:11) Αφού περιγράφει την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και την καταπάτησί της από τα Έθνη ωσότου εκπληρωθούν οι «προσδιωρισμένοι καιροί» των, η αφήγησις του Λουκά προχωρεί και λέγει: «Και θέλουσιν είσθαι σημεία εν τω ηλίω και τη σελήνη και τοις άστροις· και επί της γης στενοχωρία εθνών εν απορία, και θέλει ηχεί η θάλασσα και τα κύματα· οι άνθρωποι θέλουσιν αποψυχεί εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην· διότι αι δυνάμεις των ουρανών θέλουσι σαλευθή. Και τότε θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον εν νεφέλη μετά δυνάμεως και δόξης πολλής.»​—Λουκ. 21:25-27.

2, 3. Ως ποιο σημείο εσαλεύθησαν «αι δυνάμεις των ουρανών» από την εμφάνισι της αεροπορίας;

² Μήπως δεν έχουν ήδη συμβή σε μεγάλο βαθμόν όλ’ αυτά τα οποία προελέχθησαν, μολονότι όχι απολύτως στο πλήρες; Μήπως δεν έχουν σαλευθή «αι δυνάμεις των ουρανών,» με επίδρασι επάνω στον ήλιο, τη σελήνη και τ’ άστρα;

³ Ως αυτόν τον εικοστόν αιώνα οι ουρανοί υπήρξαν το βασίλειο των πουλιών και των ιπταμένων πλασμάτων, με την εξαίρεσι μερικών χαρταετών, αεροστάτων και πηδαλιουχουμένων που απεστέλλοντο από τους ανθρώπους υψηλά. Πριν από δεκατρείς χιλιάδες και πλέον χρόνια, την πέμπτη δημιουργική ημέρα ο Θεός εδημιούργησε τα πλάσματα της θαλάσσης και τα ιπτάμενα πλάσματα για να ‘πετούν επάνωθεν της γης κατά το στερέωμα του ουρανού.’ (Γεν. 1:20-23) Αλλά με την επιτυχή πτήσι του αεροπλάνου στις 17 Δεκεμβρίου 1903, ο άνθρωπος άρχισε πράγματι να εισβάλλη στο βασίλειο των ζώντων ιπταμένων πλασμάτων και ν’ ανεβαίνη επάνω από το βασίλειό των στο εξωτερικό διάστημα. Από τότε το αεροπλάνο βελτιώθηκε και χρησιμοποιήθηκε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο για πυροβολισμούς και βομβαρδισμούς από τον αέρα. Η βροχή, το χιόνι και η χάλαζα δεν ήσαν πια τα μόνα πράγματα τα οποία έπεφταν από τους ουρανούς. Με την εξάπλωσι της αεροπορίας σε πολεμικές επιχειρήσεις και σε μεταφορές σε καιρό ειρήνης η ισορροπία του φυσικού περιβάλλοντος του ανθρώπου επρόκειτο να κλονισθή, ν’ ανατραπή, να διαταραχθή.

 4. Πώς η κατασκευή των πυραύλων προξενεί εισβολή στους ουρανούς;

⁴ Στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου τα Γερμανικά τηλεβόλα «Χονδροβέρθα» είχαν χρησιμοποιηθή από μια απόστασι τριάντα μιλίων για να ρίχνουν οβίδες μέσα στο Παρίσι της Γαλλίας. Κατόπιν οι Γερμανοί έδωσαν ειδική ώθησι στην παρασκευή πυραύλων. Πύραυλοι είχαν χρησιμοποιηθή για να μεταφέρουν εκρηκτικά βλήματα από την Ευρωπαϊκή ήπειρο δια μέσου του Στενού της Μάγχης ως επάνω από το Λονδίνον και άλλες Αγγλικές πόλεις, επί πλέον των αεροπορικών βομβαρδιστικών επιδρομών. Κατά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου εισήχθησαν στον πόλεμο ατομικές βόμβες καταστρεπτικής εκρηκτικής δυνάμεως κι εξερράγησαν επάνω από την Ιαπωνία. Σε βραχύ διάστημα επακολούθησε η εφεύρεσις τής ακόμη πιο τρομακτικής πυρηνικής βόμβας. Μερικά ηγετικά έθνη ανέπτυξαν τον τρόπο κατασκευής της, έτσι ώστε σήμερα υπάρχουν πέντε πυρηνικά έθνη. Οι πρώτες ατομικές βόμβες ερρίφθησαν από ταχυκίνητα αεροπλάνα, αλλά τώρα η βιομηχανία πυραύλων χρησιμοποιήθηκε υπέρ της πυρηνικής βόμβας. Τώρα ο κόσμος του ανθρωπίνου γένους τρέμει από φόβο για τα διηπειρωτικά κατευθυνόμενα βλήματα, τα οποία διασχίζουν το εξωτερικό διάστημα των ουρανών δια μέσου των πρώην προστατευτικών ωκεανών για να πλήξουν τους στόχους του εχθρού. Ο άνθρωπος προσπαθεί να συναγωνισθή τους αστραπηβόλους κεραυνούς των ουρανών.

«ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΑ ΕΘΝΩΝ»

 5. Όσον αφορά τα «σημεία εν τω ηλίω και τη σελήνη και τοις άστροις», ποια συσκότισι του ηλίου, της σελήνης και των αστέρων καθώς και ποιες βροχές μετεωριτών αναφέρει η ιστορία σ’ αυτούς τους τελευταίους αιώνες;

⁵ Αλλά, τι μπορούμε να πούμε για τα προλεχθέντα εν τω ηλίω και τη σελήνη και τοις άστροις· και επί της γης στενοχωρία εθνών εν απορία, και θέλει ηχεί η θάλασσα και τα κύματα· οι άνθρωποι θέλουσιν αποψυχεί εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην»; (Λουκ. 21:25, 26) Μήπως θα μπορούσε να σημαίνη κάτι διαφορετικό απ’ εκείνο που συνέβη στις 19 Μαΐου 1780, όταν εσκοτίσθη ο ήλιος; Αυτό είχε επιφέρει ένα όμοιο με νυκτερινό σκότος, το οποίο είχε επεκταθή σε μια έκτασι 329.000 και πλέον τετραγωνικών μιλίων επάνω από τη Νέα Αγγλία, των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, και ακολουθήθηκε την επομένη νύκτα από συσκότισι της σελήνης, όταν ήταν πανσέληνος, καθώς και των αστέρων. Επίσης ενωρίς το πρωί της 12/13 Νοεμβρίου 1833, συνέβη μια βροχή μετεωριτών, στη διάρκεια της οποίας εκατομμύρια επί εκατομμυρίων ομοίων με αστέρες μετεωριτών έπεσαν επάνω στη Βόρειο Αμερική κι εκάλυψαν μια έκτασι 11.000.000 τετραγωνικών μιλίων, ένα ουράνιο φαινόμενο τόσο εντυπωσιακό ώστε επέσυρε την προσοχή των ανθρώπων της επιστήμης. Αλλά πριν από λίγο καιρό, το πρωί της 17ης Νοεμβρίου 1966, έγινε μια τρομερή βροχή μετεωριτών η οποία έπεσε στην άνω ατμόσφαιρα των νοτιοδυτικών Ηνωμένων Πολιτειών, από το Τέξας ως την Αριζόνα.

 6. (α) Τέτοια επανειλημμένα ουράνια φαινόμενα θα τρομοκρατούσαν τους ανθρώπους σ’ αυτό τον αιώνα ώστε να πιστέψουν ότι το τέλος του κόσμου επλησίασε; (β) Πώς έγιναν γνωστά φαινόμενα διαφορετικά από τ’ ανωτέρω;

⁶ Αλλά, στον εικοστό μας αιώνα της επιστημονικής προόδου κανένα παρόμοιο παράδοξο ουράνιο φαινόμενο δεν θα τρομοκρατούσε πολλούς ανθρώπους ώστε να τους κάμη να πιστεύσουν ότι το «τέλος του κόσμου» επλησίασε. Ναι, διότι σήμερα η επιστήμη της αστρονομίας, της τηλεσκοπήσεως και της ραδιοφωνίας, έχει κάμει τόσες προόδους ώστε ν’ ανιχνεύη περισσότερα φαινόμενα σχετικά με τον ήλιο, τη σελήνη και τους αστέρας καθώς και την επίδρασί των επάνω στη γη και τους κατοίκους της.

 7. Ποια πληροφορία, η οποία απεκτήθη επιστημονικώς, μας μεταδίδει νέες απόψεις για τον ήλιο, τη σελήνη και τους αστέρες;

⁷ Τώρα πληροφορούμεθα πως αυτές οι μεγάλες αναφλέξεις πυρηνικής ενεργείας, που παράγουν τις λεγόμενες κηλίδες του ηλίου, αποστέλλουν ρεύματα ισχυρών ηλεκτρονικών μορίων, τα οποία όχι μόνον προκαλούν διακοπή στον τομέα των ραδιοφωνικών και μαγνητικών περιοχών των βραχέων κυμάτων αλλά επηρεάζουν, επίσης, τους ανθρώπους σε ανώμαλο βαθμό, και ένας νέος κύκλος ηλιακών κηλίδων πρόκειται να φθάση στο αποκορύφωμά του το 1970. Η γη βομβαρδίζεται συνεχώς από κοσμικές ακτίνες. Μεγάλες ζώνες ιονισμένων μορίων περιβάλλουν τη γη και θέτουν σε κίνδυνο τους αστροναύτας οι οποίοι ελίσσονται στο εξωτερικό διάστημα. Τρομακτικά «κουάζαρ,» τα οποία αποτελούν πηγές ραδιοκυμάτων, αποκαλύπτονται· και τα ραδιοτηλεσκόπια συλλαμβάνουν σήματα από αόρατα ουράνια σώματα. Πύραυλοι έχουν εξαπολύσει κώνους, οι οποίοι έχουν επιτύχει ομαλή προσγείωσι συσκευών ραντάρ στην επιφάνεια της σελήνης και αποστέλλουν πίσω στη γη φωτογραφίες εκ του πλησίον του εδάφους της σελήνης. Τα επιστημονικά σχέδια να εγκαταστήσουν ανθρώπους στη σελήνη οδηγούν σε φόβους ότι η σελήνη θα γίνη στρατιωτική βάσις από την οποία θα μπορή να ελέγχεται η γη.

 8. Γιατί η «στενοχωρία εθνών» επεδεινώθη από 1914 μ.Χ., και ποιος νέος τομεύς έχει καταστή πράγματι απειλητικός;

⁸ Η ενημερότης μας γι’ αυτά τα «σημεία» στον ήλιο, τη σελήνη και τους αστέρες, τα οποία παράγονται από σύγχρονα επιστημονικά ευρήματα, απλώς προσθέτει μόνο στη «στενοχωρία εθνών.» Οι δυσχέρειές των συνεχώς πολλαπλασιάζονται από το 1914 μ.Χ., τόσο εντός των εθνών όσο και μεταξύ των εθνών. Η στενοχωρία καθίσταται χειροτέρα διότι βρίσκονται «εν απορία» [«δεν γνωρίζουν διέξοδον, ΜΝΚ] με ανθρώπινα φάρμακα και λύσεις. Αυτό οφείλεται στο ότι «θέλει ηχεί η θάλασσα και τα κύματα· οι άνθρωποι θέλουσιν αποψυχεί εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην.» Φυσικά, συνέβησαν και υποβρύχιοι σεισμοί, οι οποίοι προσεκάλεσαν θαλάσσια σεισμικά κύματα τα οποία διέσχισαν τον ωκεανό και κατεπόντισαν πόλεις, με αποτέλεσμα τη μεγάλη απώλεια ζωής και ιδιοκτησίας. Αλλά οι θάλασσες και οι ωκεανοί γίνονται ακόμη πιο απειλητικοί και για ένα άλλο λόγο. Στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου είχε τεθή σε ενέργεια ο υποβρυχιακός πόλεμος, και τα υποβρύχια πλοία εκτοξεύσεως τορπιλλών απεδείχθησαν πολύ πιο αποτελεσματικά από τα πολλά νέα μέσα καταστροφής τα οποία εχρησιμοποιούντο. Οι Γερμανοί εστηρίχθησαν πολύ στον υποβρυχιακό πόλεμο κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

 9. Πώς η θάλασσα ταράσσεται περαιτέρω από τα ισχυρά έθνη;

⁹ Ακόμη πιο αποτελεσματική χρήσις της θαλάσσης σε καιρό πολέμου προωθείται τώρα από τα ισχυρά έθνη. Ο Κομμουνιστικός γίγας της Σοβιετικής Ρωσίας αυξάνει σε μεγάλη έκτασι τον εμπορικό του στόλο και τον υποβρύχιο στόλο. Στις Ηνωμένες Πολιτείες γίνεται υπενθύμισις της Κομμουνιστικής απειλής να «θάψη» τη δημοκρατική Αμερική και εκφράζεται δημοσία ο φόβος ότι οι Κομμουνισταί θα «μας θάψουν» στη θάλασσα με την υπεροχή των στα υποβρύχια καθώς και στα πλοία επιφανείας. Πυρηνικές μηχανές έχουν εγκατασταθή επιτυχώς σε υποβρύχια, καθιστώντας τα ικανά να κάνουν τον γύρο του κόσμου χωρίς ν’ αναδυθούν στην επιφάνεια. Υποβρύχια είναι εξωπλισμένα με μηχανισμό εκτοξεύσεως πυραύλων ικανά να εκτοξεύσουν εν καταδύσει μακράς ακτίνος πυραύλους οι οποίοι μεταφέρουν πυρηνικές κεφαλές, κάνοντας να εξαπολυθή καταστροφή από τη θάλασσα με προορισμό μακρινούς στόχους σε ξηρά γη. Ακόμη και πολεμικά πλοία επιφανείας εξοπλίζονται για πόλεμο πυραύλων. Πράγματι, η θάλασσα ταράσσεται απ’ όλους αυτούς τους θανατηφόρους περιφερομένους κακοποιούς από τα βάθη της θαλάσσης. Για ν’ αποφευχθή μια περαιτέρω ταραχή της θαλάσσης, ο Αμερικανός πρόεδρος Λ. Β. Τζόνσον, παρώτρυνε τον Ιούλιο το 1968 την από δεκαεπτά έθνη Διάσκεψι Αφοπλισμού, κατά την έναρξι της νέας συσκέψεώς της στη Γενεύη, Ελβετίας, ν’ αρχίση την εξερεύνησι των μέσων για την πρόληψι χρησιμοποιήσεως του βυθού της θαλάσσης ως τόπου αποκρύψεως πυρηνικών βλημάτων, και της χρησιμοποιήσεως της επιφανείας των ωκεανών για την «τοποθέτησι όπλων ομαδικής καταστροφής.»​—Εφημερίς Τάιμς Νέας Υόρκης, 26 Ιουλίου 1968.

10, 11. Γιατί, όπως προελέχθη από τον Ιησού, οι άνθρωποι αποψυχούν;

¹⁰ Ταυτοχρόνως οι πολιτικοί, χρηματιστηριακοί, οικονομικοί, κοινωνικοί και θρησκευτικοί παράγοντες γίνονται περισσότερο συγκεχυμένοι, και στις διαψεύσεις των αυτοί οι άνθρωποι αποψυχούν όχι μόνο από φόβο, αλλά, επίσης, από την προσδοκία των πραγμάτων, τα οποία μπορούν να υπολογίσουν ότι θα επέλθουν οπωσδήποτε στη γη. Προλέγεται παγκόσμιος πείνα για το έτος 1975. Γίνεται έκκλησις στην οργάνωσι των Ηνωμένων Εθνών για να προλάβη την εξάπλωσι των ατομικών και πυρηνικών όπλων στα χέρια εθνών έξω από τις Πέντε Μεγάλες πυρηνικές δυνάμεις που υπάρχουν σήμερα. Το κενό στη διαφορά των πυραύλων μεταξύ Αμερικής και Ρωσίας κλείνει· η Ρωσία πλησιάζει την ισοπλία με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Καταβάλλονται πολύ επίμονες προσπάθειες να μη χρησιμοποιηθή το εξωτερικό διάστημα για πολεμικούς σκοπούς.a

¹¹ Επίσης, η απογύμνωσις των κρησφυγέτων του εχθρού με βοτανοκτόνα και άλλες χημικές ουσίες απαιτούν μελέτη όσον αφορά τις μακράς ακτίνος επιδράσεις της στο περιβάλλον του ανθρώπου. Η σύγχρονος βιομηχανία καθώς και τα αεριωθούμενα αερόπλοια επιφέρουν θανάσιμη βλάβη στην ισορροπία του φυσικού περιβάλλοντος του ανθρώπου, και γι’ αυτό το άρθρο ενός περιοδικού τονίζει στην επικεφαλίδα του και συζητεί το θέμα «Μπορεί να Σωθή ο Κόσμος;» (Περιοδικό Τάιμς, Νέας Υόρκης, 31 Μαρτίου 1968) Μήπως η γη μας θα καταστή σύντομα αβίωτη για τον εκρηγνυόμενο παγκόσμιο πληθυσμό; Αυτοί είναι πραγματικοί, έγκυροι φόβοι πράγματι!

12. Εν τούτοις, σε ποιόν καιρό θα έλθη το μεγάλο αποκορύφωμα όλων αυτών, και πώς;

¹² Εν τούτοις είναι ο από τον Θεό προκαθωρισμένος καιρός, όχι από τον άνθρωπο, για να επέλθη το μεγάλο αποκορύφωμα, όπως ακριβώς δείχνουν τα επόμενα λόγια της προφητείας του Ιησού: «Και τότε θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον εν νεφέλη μετά δυνάμεως και δόξης πολλής.» (Λουκ. 21:27) Αυτό αναφέρεται στην έλευσί του για να καταστρέψη την Βαβυλώνα τη Μεγάλη, την παγκόσμιο αυτοκρατορία της ψευδούς Βαβυλωνιακής θρησκείας, και κατόπιν για τον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος» τον Αρμαγεδδώνα. (Αποκάλ. 16:13-16) Αόρατος εφόσον θα είναι πνεύμα θα είναι ως κρυμμένος «εν νεφέλη,» αλλά τα έθνη θα διακρίνουν ότι πρέπει να είναι ο προειπωμένος ‘Υιός του ανθρώπου,’ εξαιτίας της δυνάμεως η οποία ασκείται πέραν από την ανθρωπίνη. Ο «Χριστιανικός κόσμος» δεν θα συμμετάσχη τότε στην ‘πολλήν δόξαν’ του, αλλά θα καταστραφή παρ’ όλες τις υποκριτικές προσευχές του προς τον Θεό. Ούτε θα υπάρξη καμμιά δόξα για τους προηγουμένους πολιτικούς εραστάς της Βαβυλώνος της Μεγάλης, διότι ύστερ’ από αυτή τα πολιτικά στοιχεία που άρχουν θα εκμηδενισθούν, τερματίζοντας σε άδοξη ήττα διότι επολέμησαν εναντίον του δικαιωματικού Βασιλέως της γης του ενδόξου Κυρίου Ιησού Χριστού. Θα ιδούν, θα βεβαιωθούν ότι η καταστροφή των προέρχεται από μια πηγή ανωτέρα της ανθρωπίνης.

ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΙΣ

13. Τι είπε ο Ιησούς για τη δική μας στάσι όταν τα έθνη θα ήσαν σκυφτά από τη στενοχωρία και τον φόβο;

¹³ Αλλά, τώρα, τι θα κάνωμε εμείς; Τι σημαίνουν όλ’ αυτά για μας; Μήπως θα συμμετέχωμε κι εμείς στην παρούσα «στενοχωρία [των] εθνών» και στην αδυναμία των να βρουν διέξοδο, στο ότι θα αποψυχούν, στους φόβους και στις τρομακτικές προσδοκίες των; Δεν είναι ανάγκη να ενεργήσωμε έτσι. Ο Ιησούς Χριστός, αφού περιέγραψε λεπτομερώς όλα τ’ ανωτέρω, είπε απαντώντας στους μαθητάς του: «Όταν δε ταύτα αρχίσωσι να γίνωνται, ανακύψατε και σηκώσατε τας κεφαλάς σας· διότι πλησιάζει η απολύτρωσίς σας.» (Λουκ. 21:28) Έτσι, αν είμεθα πιστοί, αφιερωμένοι, βαπτισμένοι ακόλουθοι του μεγάλου Προφήτου Ιησού Χριστού, δεν είναι ανάγκη να είμεθα κυρτωμένοι όπως τα έθνη στη στενοχωρία και στους φόβους των.

14, 15. Από τι θα έλθη η απολύτρωσις στην οποία πλησιάζομε;

¹⁴ Σ’ εκείνους από μας, οι οποίοι γίνονται πραγματικοί Χριστιανοί αυτού του είδους, οι λέξεις «η απολύτρωσίς σας» πρέπει να έχουν ένα υποκινητικό, ενθαρρυντικό ήχο, όπως είχαν στους αποστόλους στους οποίους ωμίλησε ο Ιησούς Χριστός. Γιατί να μην είναι τα λόγια αυτά ενθαρρυντικά, αφυπνιστικά, εφόσον ομιλούν γι’ απελευθέρωσι από διώκτας και εχθρούς; Διότι, ο Ιησούς, προτού μιλήση για την απολύτρωσι που πλησιάζει, είπε: «Προ δε τούτων πάντων θέλουσιν επιβάλει εφ’ υμάς τας χείρας αυτών, και θέλουσι σας καταδιώξει, παραδίδοντες εις συναγωγάς και φυλακάς, φερομένους έμπροσθεν βασιλέων και ηγεμόνων, ένεκεν του ονόματός μου. Και τούτο θέλει αποβή εις εσάς προς μαρτυρίαν. . . . Θέλετε δε παραδοθή και υπό γονέων και αδελφών και συγγενών και φίλων· και θέλουσι θανατώσει τινάς εξ υμών· και θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων δια το όνομά μου.»​—Λουκ. 21:12-17.

¹⁵ Η απολύτρωσίς μας είναι από ανθρώπους οι οποίοι όχι απλώς διώκουν και μισούν εμάς αλλά οι οποίοι μισούν τον Ιησού Χριστό, εφόσον για το όνομά του διώκουν και μισούν εμάς. Αυτοί οι οποίοι Τον μισούν αποτελούν μέρος αυτού του «συστήματος πραγμάτων,» ώστε, έτσι, από ολόκληρο αυτό το σύστημα πραγμάτων, επίσης, πρόκειται ν’απολυτρωθούμε εμείς οι διωκόμενοι και μισούμενοι.

16, 17. Από ποιον και με ποιο μέσον θα έλθη αυτή η απολύτρωσις;

¹⁶ Τι θα σημάνη η παρέλευσις αυτού του συστήματος πραγμάτων; Η απολύτρωσις από αυτό θα έλθη από ποιόν ή από τι; Είναι καταφανές ότι θα έλθη απ’ εκείνον τον οποίον τα έθνη θα ιδούν «ερχόμενον εν νεφέλη μετά δυνάμεως και δόξης πολλής.» (Λουκ. 21:27) Αυτό μας το βεβαιώνουν τα λόγια που είπε ο Ιησούς αφού ανέφερε τις λέξεις «η απολύτρωσίς σας.» Τα εδάφια Λουκάς 21:29-33 μάς λέγουν:

¹⁷ «Και είπε προς αυτούς παραβολήν, Ιδέτε την συκήν και πάντα τα δένδρα· όταν ήδη ανοίξωσι, βλέποντες γνωρίζετε αφ’ εαυτών ότι ήδη το θέρος είναι πλησίον. Ούτω και σεις, όταν ίδητε ταύτα γινόμενα, εξεύρετε ότι είναι πλησίον η βασιλεία του Θεού. Αληθώς σας λέγω, ότι δεν θέλει παρέλθει η γενεά αύτη, εωσού γείνωσι πάντα ταύτα. Ο ουρανός και η γη θέλουσι παρέλθει, οι δε λόγοι μου δεν θέλουσι παρέλθει.»​—Παράβαλε Ματθαίος 24:32-35· Μάρκος 13:28-31.

18. Από ποιο έτος είδαμε να συμβαίνουν «ταύτα» και για να επαληθεύσουν τα λόγια τίνος;

¹⁸ «Ταύτα,» όπως προελέχθη από τον Ιησού στην προφητεία του, εμείς οι οποίοι ζούμε στην ‘γενεάν ταύτην’ τα είδαμε να συμβαίνουν από το έτος 1914, οπότε είχαν λήξει οι «καιροί των εθνών.» Γρηγορώτερα οι ουρανοί και η γη κατά γράμμα θα παρέλθουν παρά οι λόγοι του Ιησού να παρέλθουν ανεκπλήρωτοι. Επομένως οι λόγοι του Ιησού αξίζουν τόσο να τους δεχθούμε και να τους πιστέψωμε.

19. Βλέποντας αυτά τα πράγματα να συμβαίνουν όπως προελέχθησαν, τι γνωρίζομε;

¹⁹ Επομένως, βλέποντας να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα, τι γνωρίζομε; Γνωρίζομε ότι το θείον μέσον για την απολύτρωσί μας, «η βασιλεία του Θεού,» επλησίασε. Τι πρέπει να κάνωμε, λοιπόν, για ν’ αποδείξωμε ότι το πιστεύομε αυτό; Ο Ιησούς είπε: «Όταν δε ταύτα αρχίσωσι να γίνωνται, ανακύψατε και σηκώσατε τας κεφαλάς σας· διότι πλησιάζει η απολύτρωσίς σας.» (Λουκ. 21:28) Εμείς που ανήκομε στην ‘γενεάν ταύτην’ έχομε ιδεί αυτά που προελέχθη σαν ν’ «αρχίσωσι να γίνωνται» το 1914, και τώρα τα τελευταία πενήντα πέντε χρόνια τα έχομε ιδεί να συμβαίνουν. Έτσι η πεποίθησίς μας επιβεβαιώθηκε. Από μια μακρά σειρά γεγονότων που προελέχθησαν γνωρίζομε ότι η βασιλεία του Θεού επλησίασε στην ενέργειά της να καταστρέψη αυτό το σύστημα πραγμάτων και τους υποστηρικτάς του στον Αρμαγεδδώνα και να επιφέρη την ένδοξη απολύτρωσί μας.

20. Γιατί δεν πρέπει να είμεθα σκυμμένοι κάτω εξαιτίας του διωγμού και του μίσους που συσσωρεύεται επάνω μας;

²⁰ Ορθώς, λοιπόν, δεν είναι τώρα καιρός για μας τους φωτισμένους παρατηρητάς αυτών των εκπληρώσεων της προφητείας του Χριστού να είμεθα σκυφτοί, με τα κεφάλια να κρέμωνται αποκαρδιωμένα, λόγω του διωγμού και του μίσους που επισωρεύονται επάνω μας για το όνομα του Ιησού. Είναι καλύτερο να υποφέρωμε έτσι χάριν του ονόματός του παρά να υποφέρωμε τη ‘στενοχωρία [των] εθνών εν απορία, διότι η θάλασσα ηχεί και τα κύματα, ενώ οι άνθρωποι αποψυχούν εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην.’ Οι άνθρωποι του κόσμου και τα έθνη υποφέρουν τέτοια πράγματα διότι εναντιώνονται στη βασιλεία του Θεού, αλλά εμείς υποφέρομε στα χέρια των διότι εξαγγέλλομε «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας» σ’ όλη την οικουμένη ως μαρτυρία σ’ όλα τα έθνη προτού έλθη το τέλος των. (Ματθ. 24:14) Αυτοί αντιμετωπίζουν αιωνία καταστροφή. Εμείς αντιμετωπίζομε αιωνία απολύτρωσι. Γιατί, λοιπόν, να μη ανακύψωμε και να σηκώσωμε γεμάτοι ελπίδα την κεφαλή μας, υψώνοντας συγχρόνως και τις φωνές μας καθώς συνεχίζομε να διακηρύττωμε τη βασιλεία του Θεού;​—Μάρκ. 13:10.

21. Εξαιτίας ποιων άλλων πραγμάτων, όπως αναφέρεται στην προειδοποίησι του Ιησού, δεν πρέπει να έχωμε σκυμμένο το κεφάλι μας;

²¹ Ιδιαιτέρως τώρα δεν θα έπρεπε ποτέ να είμεθα κυρτωμένοι και ν’ αφήνωμε το κεφάλι μας σκυφτό και βαρυμένο σε υπνηλία και νυσταγμό λόγω υπερμέτρου ενασχολήσεως μαζί με τα έθνη του κόσμου στις προσπάθειές των να λησμονήσουν και ν’ αγνοήσουν όσα λαμβάνουν χώρα από το 1914. Επειδή τώρα είναι τόσο αργά κι ευρισκόμεθα τόσο μακριά στο ρεύμα των υποθέσεων του κόσμου, είναι ο κατ’ εξοχήν καιρός για να είμεθα άγρυπνοι σ’ αυτά που λαμβάνουν χώρα στη διάρκεια της ταχείας προσεγγίσεως του κόσμου στο αναπόφευκτο αποκορύφωμα, και κατόπιν να ενεργήσωμε ως παρατηρητικοί Χριστιανοί που κατανοούν. Δεν τολμούμε ν’ αγνοήσωμε αυτά που περιέλαβε ο Ιησούς ως προειδοποίησι στην προφητεία του: «Προσέχετε δε εις εαυτούς, μήποτε βαρυνθώσιν αι καρδίαι σας από κραιπάλης και μέθης και μεριμνών βιωτικών, και επέλθη αιφνίδιος εφ’ υμάς η ημέρα εκείνη· διότι ως παγίς θέλει επέλθει επί πάντας τους καθημένους επί πρόσωπον πάσης της γης. Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ, δια να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι, και να σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου.»​—Λουκ. 21:34-36.

22. (α) Τι θα σημαίνη για όσους θα συλληφθούν από την παγιδευτική εκείνη ημέρα; (β) Ποια κατάστασι καρδιάς πρέπει ν’ αποφύγωμε;

²² Μια παγίδα στήνεται για να συλλάβη το θύμα της σ’ ένα κλάσμα δευτερολέπτου προτού αυτό μπορέση να διαφύγη. Έτσι για μας το ν’ αφήσωμε να επέλθη αιφνίδια επάνω μας η ημέρα εκείνη σε μια στιγμή ως παγίς σημαίνει να συλληφθούμε πέραν από κάθε ευκαιρία που έχομε ν’ απεργασθούμε την απολύτρωσί μας και σημαίνει για μας θάνατο. Η παγιδευτική αυτή ημέρα επέρχεται γοργά «επί πάντας τους καθημένους επί πρόσωπον πάσης της γης,» και αυτό είναι τόσο βέβαιο όσο είναι βέβαιο ότι η ημέρα ακολουθεί τη νύχτα. Όλοι μας πρόκειται να εισέλθωμε σ’ εκείνη την ημέρα εφόσον θα επέλθη αιφνίδια σ’ όλη τη γη, χωρίς κανένας κάτοικος να είναι απρόσιτος. Όλοι πρόκειται να την αντιμετωπίσωμε. Αλλά πώς; Μήπως με το να ενεργούμε όπως ενεργούσαν οι άνθρωποι της προκατακλυσμιαίας εποχής του Νώε, οι οποίοι έτρωγαν κι έπιναν υπερβολικά και να καμφθούμε από τις ‘βιωτικές μέριμνες,’ μαζί με τις μέριμνες γι’ αναζήτησι απολαύσεων; Αυτό είναι εκείνο που κάνει η τάξις του ‘πονηρού δούλου.’ (Ματθ. 24:38, 39, 48-51) Αυτά δεν είναι πράγματα στα οποία να θέσωμε την καρδιά μας, και να την αφήσωμε να καταβαρυνθή μ’ αυτά τα πράγματα και να παχυνθή, να γίνη βαριά και να μη ανταποκρίνεται στην πρόσκλησι του Χριστού για την υπηρεσία της Βασιλείας. Σ’ αυτό τον καιρό που κρίνεται η τύχη των ανθρώπων οφείλομε να προσέξωμε τον εαυτό μας για ν’ αποφύγωμε μια τέτοια κατάστασι καρδιάς.

23. Για ‘να καταξιωθούμε να εκφύγωμε πάντα ταύτα’, πώς πρέπει να διατηρηθούμε διανοητικώς, και με τη βοήθεια τίνος;

²³ Είναι καιρός να κρατήσωμε τις πλήρεις δυνάμεις και ικανότητές μας άγρυπνες, δραστήριες στην υπηρεσία του Θεού, είναι καιρός για να προσευχώμεθα, διότι δεν μπορούμε να το πράξωμε αυτό με τις δικές μας δυνάμεις. Χωρίς τη βοήθεια του Θεού δεν μπορούμε να επιτύχωμε. Μόνο μ’ αυτό τον τρόπο θα διαφύγωμε να συμμετέχωμε στη στενοχωρία, τον φόβο και τη γεμάτη τρόμο προσδοκία που έχουν τα έθνη του κόσμου και να παγιδευθούμε στην καταστροφή μαζί τους στον Αρμαγεδδώνα.

24. Ο σκοπός μας, μαζί με τις ισχυρές δεήσεις μας, είναι να κάνωμε τι, και όταν εκπληρώσωμε αυτό τον σκοπό τι θα μας φέρη;

²⁴ Εκείνο που αγωνιζόμεθα να πράξωμε με όλη μας την καρδιά είναι να σταθούμε ενώπιον τού Υιού του ανθρώπου, ο οποίος έρχεται «μετά δυνάμεως και δόξης πολλής» για να εκτελέση θεία κρίσι επάνω σ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων και τους υποστηρικτάς του. Ας πέση όλος ο «Χριστιανικός κόσμος,» η αντιτυπική Ιερουσαλήμ και Ιουδαία, καταδικασμένος σε καταστροφή ενώπιον αυτού του Υιού του ανθρώπου, τον οποίον ισχυρίσθηκε υποκριτικά ότι υπηρετεί. Ο δικός μας σκοπός είναι, μαζί με τις ισχυρές δεήσεις που αναπέμπομε, να σταθούμε επιδοκιμασμένοι ενώπιον του Υιού του ανθρώπου ως αληθινοί ακόλουθοί του, οι οποίοι εξακολουθούμε να έχωμε ανακύψει, με σηκωμένες τις κεφαλές μας, παραμένοντας συνεχώς άγρυπνοι και χωρίς ποτέ να στραφούμε πίσω στον «Χριστιανικό κόσμο» και την Βαβυλώνα τη Μεγάλη, από την οποία έχομε διαφύγει. Με το κεφάλι ψηλά με όλη την αξιοπρέπεια της υπηρεσίας μας ως ελεύθεροι, αφιερωμένοι δούλοι του Υψίστου Θεού, θα εξακολουθούμε να κρατούμε ‘τας κεφαλάς μας’ υψηλά, εξαγγέλλοντας με υπακοή τη βασιλεία του ουρανίου μας Πατρός, του Ιεχωβά Θεού, και υπηρετώντας τα συμφέροντά του. (Ρωμ. 14:4) Αυτή η δραστηρία, πιστή πορεία θα μας φέρη σύντομα τη μεγάλη αμοιβή της απολυτρώσεώς μας απ’ αυτό το πονηρό σύστημα πραγμάτων στην ευλογημένη νέα τάξι του Θεού, για να τον λατρεύωμε εκεί και να τον υπηρετούμε στον άφθαρτο ναό του για πάντα.

[Υποσημειώσεις]