Κρατείτε τη Θέσι Σας

«Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ, δια να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι, και να σταθήτε [να κρατήσετε τη θέσι σας, ΜΝΚ] έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου.»​—Λουκ. 21:36.

 1. Από ποια άποψι είναι μοναδικές οι σημερινές συνθήκες, και πώς τις περιέγραψε ο Ιησούς;

ΑΣΦΑΛΩΣ οι ημέρες αυτές είναι ημέρες πρωτοφανούς εντάσεως και πιέσεως, κατά τις οποίες τίποτε δεν φαίνεται να κρατή μια ασφαλή θέσι. Είναι αλήθεια ότι η ανθρώπινη ιστορία ήταν πάντοτε μια αναγραφή κακών συνθηκών, αδικιών ταραχών και πολέμων, αλλά ποτέ δεν υπήρξε μια τέτοια συνεχής κατάστασις κρίσεως, που συχνά ξεσπά σε οξεία διαμάχη και αιματοχυσία, σαν αυτή της οποίας έλαβεν πείραν η ανθρωπότης από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο στο 1914. Αυτός συνωδεύθη από τρομακτικές ανθρώπινες προσπάθειες για την ίδρυσι μιας νέας και καλυτέρας τάξεως σε μια σταθερή θέσι, όμως αυτή η ίδια περίοδος χαρακτηρίζεται από αυξάνουσα ανησυχία και βία, εκτός από μια ανυψούμενη παλίρροια εγκλήματος και παρανομίας σε κάθε σχεδόν χώρα. Θα ήταν κλείσιμο των ματιών μας σε σκληρά γεγονότα και αριθμούς και ψευδής αισιοδοξία το να πούμε ότι η ιστορία απλώς επαναλαμβάνεται. Μάλλον, συμβαίνει ακριβώς όπως ο Ιησούς είπε ότι θα συνέβαινε, όταν έδινε τη μεγάλη του προφητεία για τον καιρό του τέλους, ότι θα υπήρχε «στενοχωρία εθνών εν απορία, . . . οι άνθρωποι θέλουσιν αποψυχεί εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην.»​—Λουκ. 21:25, 26.

 2. Τι σχέσι έχει ο λόγος του Θεού με την εποχή μας;

² Αφού υπάρχει κάθε λόγος να πιστεύωμε ότι η Γραφή ως όλον είναι πράγματι «θεόπνευστος, και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν», περιλαμβανομένων και εκείνων όσα ο ίδιος ο Ιησού είπε και εδίδαξε, δεν θα ήταν συνετό να δώσωμε μεγάλη προσοχή στα πράγματα εκείνα της Γραφής, που έχουν άμεση σχέσι με τις ημέρες στις οποίες ζούμε; Ιδιαίτερα θα είναι συνετό, όταν εύρωμε ότι η μελέτη μας θα έχη άμεση σχέσι μ’ ένα ζωτικό ζήτημα προσωπικού ενδιαφέροντος για κάθε αναγνώστη του περιοδικού αυτού. Πράγματι, ο Ιησούς είπε ότι το ζήτημα αυτό θα περιελάμβανε καταθλιπτικά, όχι μόνο τους ακολούθους του, αλλά «πάντας τους καθημένους επί πρόσωπον πάσης της γης.» Δεν υπάρχουν πουθενά εξαιρέσεις.​—2 Τιμ. 3:16· Λουκ. 21:35.

 3. (α) Ποιο αποκορύφωμα αντιμετωπίζει αυτή η γενεά; (β). Πώς προειδοποίησε ο Ιησούς σχετικά με αυτό;

³ Ποιο είναι το ζωτικό αυτό ζήτημα προσωπικού ενδιαφέροντος; Κυττάξτε την προφητεία που έδωσε ο Ιησούς και θα δήτε. Αφού εξέθεσε λεπτομερώς τα πολλά πράγματα που αποτελούν το σύνθετο σημείο, το οποίο δίνει βέβαιη απόδειξι της ‘παρουσίας του και της συντελείας του [νυν] αιώνος’, κατόπιν είπε: «Ο ουρανός και η γη θέλουσι παρέλθει, οι δε λόγοι μου δεν θέλουσι παρέλθει.» Ο Ιησούς εγνώριζε ότι η επιστροφή του θα κατέληγε σε πλήρη μετακίνησι του παρόντος συστήματος πραγμάτων. Εκτιμούσε πλήρως το μέγεθος των γεγονότων που επρόκειτο να λάβουν χώραν. Έχοντας τούτο υπ’ όψιν, επροχώρησε έπειτα για να δώση την ισχυρά διατυπωμένη προειδοποίησι, που αποτελεί το αποκορύφωμα της προφητείας, όπως ανεγράφη από τον Λουκά, ότι πρέπει, επάνω απ’ όλα, να ‘προσέχετε εις εαυτούς’ και να ‘αγρυπνήτε δεόμενοι εν παντί καιρώ, δια να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι, και να σταθήτε [κρατήσετε τη θέσι σας, ΜΝΚ] έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου’. Ο Ιησούς εγνώριζε με βεβαιότητα ότι όταν θα ήρχετο «η ημέρα εκείνη» για την τελική εκτέλεσι των κρίσεων του Ιεχωβά στον παρόντα ‘ουρανόν και γην’, θα ήταν ένα μόνο πράγμα που θα είχε σημασία καθ’ όσον αφορά εσάς, και αυτό είναι, Θ’ αποδείξετε ότι βρίσκεσθε μεταξύ εκείνων που κρατούν μια θέσι ευνοίας και αποδοχής έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου; Τίποτε άλλο δεν βαρύνει.​—Ματθ. 24:3, 35, ΜΝΚ· Λουκ. 21:34-36.

 4. Στο θέμα της θέσεως, ποιες ερωτήσεις εγείρονται;

⁴ Με την προσοχή μας τώρα συγκεντρωμένη στο σπουδαίο θέμα της θέσεως, θα εύρωμε μεγάλη βοήθεια, αν εξετάσωμε πρώτα τη Γραφική άποψι επάνω σ’ αυτό το ζήτημα καθ’ όσον αφορά άλλους σ’ αυτή την ίδια χρονική περίοδο. Ποια είναι η θέσις του Ιεχωβά σ’ αυτή την ημέρα, και πώς αυτός την κρατεί; Ποια θέσι δίνει ο Ιεχωβά στον Χριστό Ιησού; Τι μπορεί να λεχθή για τη θέσι του «θεού του αιώνος τούτου», του Σατανά ή Διαβόλου, και όλων όσοι είναι υπό τον έλεγχό του; Το να λάβωμε την ορθή απάντησι σ’ αυτές τις ερωτήσεις θα μας βοηθήση να εκτιμήσωμε την ορθή άποψι όσον αφορά την τελευταία ερώτησι που θέλομε να εξετάσωμε, δηλαδή, Ποια είναι η θέσις του λαού του Θεού σ’ αυτή την ημέρα, και πώς μπορείτε σεις, ως άτομο, να «σταθήτε [να κρατήσετε τη θέσι σας, ΜΝΚ] έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου»;​—2 Κορ. 4:4, ΜΝΚ· Λουκ. 21:36.

Η ΘΕΣΙΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

 5. Πώς ο λόγος και το όνομα του Θεού μας βοηθούν να εκτιμήσωμε τη θέσι του;

⁵ Ιεχωβά είναι το προσωπικό όνομα του αληθινού Θεού. Δεν το επενόησε ούτε το εξέλεξε άνθρωπος αυτό το όνομα, αλλ’ ο Θεός το εξέλεξε για τον εαυτό του, και ό,τι ο Θεός λέγει γι’ αυτό, δείχνει αυτό καθ’ εαυτό τη θέσι του. «Εγώ είμαι ο Ιεχωβά· τούτο είναι το όνομά μου· και δεν θέλω δώσει την δόξαν μου εις άλλον.» «Διότι ούτω λέγει ο Ύψιστος και ο Υπέρτατος, ο κατοικών την αιωνιότητα, του οποίου το όνομα είναι Ο Άγιος· Εγώ κατοικώ εν υψηλοίς, και εν αγίω τόπω.» (Ησ. 42:8, ΜΝΚ· 57:15) Ο Ιεχωβά είναι ο Θεός ο Δημιουργός, αλλ’ αυτό δεν περιγράφει πλήρως τη μοναδική του θέσι. Πράγματι, είναι αδύνατον ο άνθρωπος να δώση επαρκή περιγραφή· επανερχόμεθα, λοιπόν, πάλι στον λόγον του Θεού, όπου βρίσκομε πολλά εδάφια που μιλούν για τη θέσι του ως Κυριάρχου Άρχοντος του σύμπαντος, περιλαμβανομένης κι αυτής της μικροσκοπικής γης και του ανθρώπου επάνω σ’ αυτήν. Παραδείγματος χάριν, διαβάζομε: «Ούτω λέγει ο Ιεχωβά· Ο ουρανός είναι θρόνος μου, και η γη υποπόδιον των ποδών μου.» Αυτός είναι ‘ο βασιλεύς των αιώνων, ο άφθαρτος, ο αόρατος, ο μόνος σοφός Θεός’. Είναι «Ο Ιεχωβά των δυνάμεων· αυτός είναι ο Βασιλεύς της δόξης.»​—Ησ. 66:1, ΜΝΚ· 1 Τιμ. 1:17· Ψαλμ. 24:10, ΜΝΚ.

 6. Απειλήθηκε ποτέ η θέσις του Ιεχωβά με ανταρσία;

⁶ Εν τούτοις, αυτό δεν σημαίνει ότι η δικαιωματική του θέσις αναγνωρίζεται από όλα τα πλάσματα στον ουρανό και στη γη. Ο λόγος του Θεού μιλεί για προδοσία και ανταρσία, που πρώτα εξερράγη στον ουρανό και έπειτα στη γη. (Ιεζ. 28:13-16) Αυτό στην πραγματικότητα ποτέ δεν εξησθένισε ούτε απείλησε σοβαρά τη θέσι του Ιεχωβά. Μάλλον, πρέπει να πούμε ότι αυτός το επέτρεψε για μια αυστηρά περιωρισμένη χρονική περίοδο και για ωρισμένους σοφούς σκοπούς που είχε υπ’ όψι. Όταν θα τερματισθή αυτό το χρονικό όριο, καθώς πιστεύομε ότι ήδη συμβαίνει, ο Ιεχωβά δεν έχει ανάγκη να μεταβάλη τη θέσι του, αλλ’ απλώς να βεβαιώση το κύρος της με αλανθάστους όρους εκτελώντας τον σκοπό του. Ναι, ο Ιεχωβά έχει ένα θετικό σκοπό καθώς και μια θετική θέσι, και θα κάμωμε καλά να εξετάσωμε το πιο οξύ ερώτημα, Ποιος είναι ο ιδιαίτερος σκοπός και θέσις του Ιεχωβά σ’ αυτή την ημέρα μας, και πώς τα κρατεί;

 7. (α) Γιατί ποτέ ο άνθρωπος δεν θ’ αποκτήση τη θέσι του τελικού ελέγχου; (β) Ποιο όραμα εδόθη στον Ιωάννη σχετικά με τούτο;

⁷ Πρώτα, εν τούτοις, μπορούμε να τονίσωμε ότι ο άνθρωπος βρίσκεται σε μια εκπληκτική θέσι σήμερα. Αγνοώντας τον Θεό σε μεγάλο βαθμό για όλους τους πρακτικούς σκοπούς, και γεμάτος από μια αίσθησι κατορθώματος που επετέλεσε κατακτώντας το διάστημα, όπως ευχαριστείται να νομίζη, βλέπει ο άνθρωπος τη δυνατότητα να φθάση εκείνο που ονομάζει «τελική θέσι», δηλαδή το σημείο, κάπου στο έξω διάστημα, που θα δώση στον κάτοχό του τον έλεγχο, τον ολικό έλεγχο όλης της γης. Αλλά μη φοβάστε. Όπως εξηγήθη προηγουμένως σ’ αυτό το περιοδικό, ο Ιεχωβά μόνος κατέχει την «τελική θέσι» ως ο Υπέρτατος ολοκλήρου του σύμπαντος, πέρα από ό,τι μπορεί να φθάση ο άνθρωπος και στον απόστολο Ιωάννη εδόθη ένα συγκινητικό όραμα με συμβολικούς όρους αυτής της «τελικής θέσεως» και Εκείνου ο οποίος την κατέχει. Πολύ σημαντικό είναι ότι το πρώτο πράγμα που ο Ιωάννης βλέπει και περιγράφει σ’ αυτό το όραμα, είναι ένας θρόνος. «Και ιδού, θρόνος έκειτο εν τω ουρανώ, και επί του θρόνου ήτό τις καθήμενος.» Αυτό μας εντυπώνει βαθιά το γεγονός, ότι στη δικαιωματική κυριαρχία του Ιεχωβά ως του Υψίστου, πρέπει να δοθή η πρώτη θέσις επάνω από κάθε άλλο. Μπορεί, επίσης, να λεχθή ότι η αναγνώρισις αυτού του γεγονότος θα σας βοηθήση επάνω από κάθε άλλο να «σταθήτε» ή να κρατήσετε τη θέσι σας στην ημέρα της τελικής κρίσεως.​—Αποκάλ. 4:2· Ψαλμ. 47:2· βλέπε Η Σκοπιά 1958, σελ. 548-550.

 8. Επάνω σε ποια βάσι κρατεί ο Ιεχωβά τη θέσι του, και ποια ψευδής σύγκρισις πρέπει ν’ αποφευχθή;

⁸ Μπορούμε επίσης να μάθωμε κάτι από αυτό το όραμα για το πώς ο Ιεχωβά κρατεί τη θέσι του. Ας μη γίνη καμμιά ψευδής σύγκρισις. Οι άρχοντες του κόσμου τούτου ζητούν να διατηρήσουν τη θέσι των κυρίως μέσω δυνάμεως, μαχομένης δυνάμεως. Σοφία, πανουργία και διπλωματία, όλα αυτά τα πράγματα συμβάλλουν σ’ αυτό, αλλά κατ’ εξοχήν είναι ζήτημα δυνάμεως. Είναι αλήθεια ότι ο «Ιεχωβά των δυνάμεων» είναι παντοδύναμος, αλλά δεν πρέπει να νομίζωμε ότι διατηρεί τη θέσι του απλώς με δύναμι. Σημειώστε την αιτία για την οποία τα συμβολικά εκείνα ζώα ‘προσφέρουσι δόξαν και τιμήν και ευχαριστίαν εις τον καθήμενον επί του θρόνου’ με ευγνώμονα λατρεία, μαζί με τους «εικοσιτέσσαρας πρεσβυτέρους», που συμβολίζουν ολόκληρη τη Χριστιανική εκκλησία. Ομόθυμα λέγουν στον Ιεχωβά Θεό: «Άξιος είσαι.» Δεν υπάρχει πίεσις. Δεν φοβούνται για να το λέγουν. Δεν υπάρχει τίποτε το τρομακτικό σ’ αυτή την ωραία και υψηλή περιγραφή Εκείνου που κατέχει τον θρόνον, η οποία τον παρομοιάζει με πλουσίους και εκλεκτούς πολυτίμους λίθους, εξαιρετικά ευχάριστους και ελκυστικούς, οι οποίοι προκαλούν ατελεύτητη έκπληξι και θαυμασμό. Ο Ιεχωβά είναι Θεός ηθικής εξοχότητος, Θεός αγάπης· και αγάπη είναι η συνδέουσα δύναμις που ενώνει όλα τα πλάσματα του Θεού, που θα ζουν για πάντα στο σύμπαν του, αποδίδοντας σ’ αυτόν τη δόξα και την τιμή που οφείλονται στην απαράμιλλη θέσι του ως του δημιουργικού Κέντρου όλων των πραγμάτων. Ομοίως, είναι αγάπη για τον Ιεχωβά​—ο αδιάρρηκτος εκείνος σύνδεσμος, η ευχαρίστησις να πράττετε το θέλημά του με ολόκαρδη και ανιδιοτελή αφοσίωσι—​εκείνη που θα σας καταξιώση να λογισθήτε άξιος να κρατήσετε τη θέσι σας στην κρίσιμη δοκιμασία.​—Αποκάλ. 4:3, 9-11.

 9. Μιλεί η Γραφή για τον Θεό ως αναλαμβάνοντα βασιλική εξουσία, και πώς μόνο μπορεί αυτό να κατανοηθή;

⁹ Αν και η θέσις του Ιεχωβά ουδέποτε αλλάσσει, υπάρχουν πολλές εκφράσεις στη Γραφή που μιλούν γι’ αυτόν ως αναλαμβάνοντα βασιλική εξουσία σ’ έναν ωρισμένο καιρό. Παραδείγματος χάριν, εκείνα τα εικοσιτέσσερα άτομα που εμνημονεύθησαν προ ολίγου, ακούονται από τον Ιωάννη, σ’ ένα μεταγενέστερο όραμα, να λέγουν: «Ευχαριστούμέν σοι, Ιεχωβά Θεέ Παντοκράτωρ, ο Ων και ο Ην· διότι έλαβες την δύναμίν σου την μεγάλην, και εβασίλευσας.» Για να έχωμε την ορθή κατανόησι τούτου, πρέπει να λάβωμε υπ’ όψι τη θέσι που ο Ιεχωβά δίδει στον αγαπητό του Υιό, Ιησού Χριστό.​—Αποκάλ. 11:17, ΜΝΚ· βλέπε επίσης Ψαλμ. 93:1· 96:10· 97:1.

Η ΘΕΣΙΣ ΠΟΥ ΕΔΟΘΗ ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ

10. Πώς μας βοηθούν οι Γραφές να ορίσωμε την παρούσα θέσι του Χριστού;

¹⁰ Ως μέρος του συνθέτου σημείου που αναφέραμε πρωτύτερα, ο Ιησούς είπε: «Και τότε θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον εν νεφέλη μετά δυνάμεως και δόξης πολλής.» Αυτό θα εγίνετο εις εκπλήρωσιν του οράματος που εδόθη στον προφήτη Δανιήλ, όπου είδε να έρχεται «μετά των νεφελών του ουρανού» «ως Υιός ανθρώπου», στον οποίον εδόθη «η εξουσία, και η δόξα, και η βασιλεία» από τον Ιεχωβά, τον ενθρονισμένον ‘Παλαιόν των Ημερών’. Όπως συχνά κατεδείχθη από τις Γραφές σ’ αυτές τις στήλες, αυτό εξεπληρώθη στο 1914 μ.Χ., κατά την εκπνοή των «καιρών των εθνών», όταν ο Χριστός άρχισε να κυβερνά ως βασιλεύς. Μ’ αυτόν ακριβώς τον τρόπο και μέσω αυτής της βασιλείας υπό τον Χριστόν μπορεί να λεχθή ότι ο Ιεχωβά ανέλαβε βασιλική εξουσία, και με αυτό ακριβώς το μέσον θα βεβαιώση το κύρος του με όχι ασαφείς όρους. Ο Ιησούς, όταν ήταν στη γη, είπε: «Επειδή ουδέ κρίνει ο Πατήρ ουδένα, αλλ’ εις τον Υιόν έδωκε πάσαν την κρίσιν», και λίγο μετά την ανάστασί του είπε: «Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης.» Αλλά εγνώριζε ότι θα έπρεπε πρώτα να καθήση και να περιμένη στα δεξιά του πατρός του ως τον ωρισμένο καιρό για να λάβη την κυριαρχία και βασιλεία προτού εξασκήση αυτή την εξουσία και εκτελέση αυτή την κρίσι.​—Λουκ. 21:27· Δαν. 7:13, 14· Ιωάν. 5:22· Ματθ. 28:18· Ψαλμ. 110:1.

11. Επάνω σε ποια βάσι ο Ιησούς εθεωρήθη άξιος μιας τέτοιας εξόχου θέσεως;

¹¹ Τι έντιμη και υπεύθυνη θέσις! Δεν είναι παράδοξο ότι ο Ιησούς εξεφράσθη με τόση δύναμι και με τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για την ανάγκη να «σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου» ως του δεόντως διωρισμένου κριτού και βασιλέως του Θεού. Γιατί του δίδεται αυτή η θέσις; Προσέξτε πάλι εκείνους που παρίστανται πολύ κοντά στον θρόνο του Ιεχωβά, καθώς τον βλέπουν ως το Αρνίον να παίρνη το βιβλίο «εκ της δεξιάς του καθημένου επί του θρόνου.» Ο Ιωάννης τους ακούει να ψάλλουν «νέαν ωδήν, λέγοντες, Άξιος είσαι.» Πώς απεδείχθη άξιος; Επειδή με στοργική, ανιδιοτελή αφοσίωσι ευφραίνετο να πράττη το θέλημα του Πατρός του, ακόμη και ως το να έλθη σ’ αυτή τη γη για να καταθέση την τελεία ανθρώπινη ζωή του σε θυσία ως ένας που βαστάζει αμαρτία και έτσι να γίνη το ‘Αρνίον το εσφαγμένον’. Το αποτέλεσμα υπήρξε, μεταξύ άλλων, ότι κατέστη ικανός με την αξία του χυθέντος αίματός του να εξαγοράση ανθρώπους για τον Θεό από το ανθρώπινο γένος, οι οποίοι γίνονται ‘συγκληρονόμοι Χριστού’ ‘βασιλείς και ιερείς εις τον Θεόν ημών’, και οι οποίοι, με τον Χριστόν ‘θέλουσι βασιλεύσει επί της γης’.​—Αποκάλ. 5:6-12· Ρωμ. 8:17· βλέπε επίσης Ησαΐας 53:5-12.

12. (α) Είναι ανάγκη να φοβούμεθα ότι ο Υιός του ανθρώπου θα μπορούσε να είναι σκληρός κριτής; (β) Ποιος άλλος πρέπει να εξετασθή σ’ αυτό το ζήτημα;

¹² Ίσως σκεπτόμενοι για τις δυσκολίες που περιλαμβάνονται στο να κρατήσετε τη θέσι σας έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου, φοβάστε ότι θα μπορούσε αυτός ν’ αποδειχθή ένας σκληρός και αυστηρός Κριτής. Δεν συμβαίνει, όμως, αυτό. Διαβάστε μόνος σας την περιγραφή του για τις πλούσιες ευλογίες και τη μεγαλειώδη έκβασι του έργου της κρίσεώς του όπως αναγράφονται κατά Ιωάννην 5:24-29, ευλογίες νίκης κατά του θανάτου και αιωνίου ζωής. Κατόπιν σημειώστε το έξοχο θεμέλιο, επάνω στο οποίο κρατεί τη θέσι του ως κριτής, όταν λέγη : «Δεν δύναμαι εγώ να κάμνω απ’ εμαυτού ουδέν. Καθώς ακούω, κρίνω· και η κρίσις η εμή δικαία είναι· διότι δεν ζητώ το θέλημα το εμόν, αλλά το θέλημα του πέμψαντός με.» (Ιωάν. 5:30) Όχι, η πραγματική αιτία των δυσκολιών, που περιλαμβάνονται, οφείλεται σε κάποιον άλλον, τον Σατανά ή Διάβολο και εκείνους που κατευθύνονται να ενεργούν κάτω από την επιρροή του και τον έλεγχό του. Ας κυττάξωμε αυτή την πλευρά της εικόνας.

Η ΜΗ ΑΞΙΟΖΗΛΕΥΤΗ ΘΕΣΙΣ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ

13. Πώς και γιατί ο Σατανάς έχασε την αρχική του θέσι, οδηγούμενος σε ποια πονηρή φιλοδοξία;

¹³ Τι θλιβερό θέαμα! Το θέμα ενός ονειδιστικού άσματος! Δεν θα ήταν αληθές να πούμε ότι ο Σατανάς είναι ένας σφετεριστής, που σημαίνει έναν ο οποίος καταλαμβάνει μια θέσι χωρίς εξουσία. Μάλλον, αυτός επρόδωσε την ιερή παρακαταθήκη που συνεδέετο με την αρχική του Θεόδοτη θέσι, την οποίαν είχε ως ‘χερούβ κεχρισμένον, δια να επισκιάζη’, δηλαδή, που είχε την επίβλεψι των συμφερόντων του Ιεχωβά, καθώς και των συμφερόντων του ανθρώπου «εν Εδέμ τω παραδείσω του Θεού». Αλλά, καθώς λέγει το θείο υπόμνημα κατηγορώντας τον: «Ευρέθη αδικία εν σοι, . . . Η καρδία σου υψώθη δια το κάλλος σου.» Αργότερα, στο 607 π.Χ., όταν η Ιερουσαλήμ και η επικράτειά της ερημώθησαν τελείως από τον Ναβουχοδονόσορ, τον βασιλέα της Βαβυλώνος, όταν η τυπική ή σε μικρογραφική κλίμακα βασιλεία του Θεού κατεστράφη, τότε ακριβώς ο Σατανάς έγινε με την πληρέστερη έννοια ο αδιαφιλονείκητος «θεός του αιώνος τούτου». Τότε ακριβώς εσκέφθη ότι επί τέλους ήταν πραγματικά στο δρόμο να κάμη αυτή την απεγνωσμένη αναρρίχησι ολοένα ψηλότερα επάνω από όλες τις άλλες θέσεις​—αλλά ας αφήσωμε τον λόγον του Θεού τον ίδιο να περιγράψη αυτή την κατ’ εξοχήν πονηρή και υπερήφανη φιλοδοξία: «Συ δε έλεγες εν τη καρδία σου, “θέλω αναβή εις τον ουρανόν, θέλω υψώσει τον θρόνον μου υπεράνω των άστρων του Θεού· . . . θέλω αναβή εις τα ύψη των νεφελών· θέλω είσθαι όμοιος τουΥψίστου”.»​—Ιεζ. 28:13, 14, 16, 17· Ησ. 14:13, 14· 2 Κορ. 4:4, ΜΝΚ.

14. (α) Ποιος εξευτελισμός προλέγεται για τον Σατανά; (β) Πώς και πότε θα εκπληρωθή αυτό;

¹⁴ Θα είχε ο Σατανάς επιτυχία; Ουδέποτε! Θα μπορούσε να τυφλωθή όπως τυφλώνει τους απίστους, αλλά με τον ίδιο βέβαιο λόγο της προφητείας η τρομερή του πτώσις, από τόσο ψηλά σε μια τόσο χαμηλή και εξευτελισμένη θέσι, περιγράφεται επίσης ζωηρά στον Ησαΐα 14:12, 15-20. Αυτό άρχισε να εκπληρώνεται στο 1914, όταν ο Χριστός Ιησούς, ως Μιχαήλ επί κεφαλής των ουρανίων δυνάμεών του, χάριν του αληθινού Θεού Ιεχωβά, επολέμησε τον Σατανά τον δράκοντα, τον μίμο θεό, και τις δυνάμεις του, και, ως αποτέλεσμα, «ερρίφθη ο δράκων ο μέγας, . . . εις την γην· και οι άγγελοι αυτού ερρίφθησαν μετ’ αυτού.» Όταν εδόθη η σημασία αυτού του οράματος στους δούλους του Θεού επάνω στη γη, τότε ακριβώς άρχισε να ψάλλεται το ονειδιστικό άσμα, ή «παροιμία», εναντίον του Σατανά.​—Αποκάλ. 12:9· Ησ. 14:4.

ΕΠΙΜΑΧΟ ΖΗΤΗΜΑ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΙΑΣ

15. (α) Ποιο επίμαχο ζήτημα ηγέρθη από τη φιλοδοξία του Σατανά; (β) Πώς μπορεί να ορισθή Γραφικώς η λατρεία;

¹⁵ Έχοντας στο νου αυτές τις σχετικές θέσεις, μπορούμε ν’ αποκτήσωμε μια σαφή εικόνα του επιμάχου ζητήματος που περιλαμβάνεται στη σημερινή κατάστασι και της αιτίας για την ισχυρή προειδοποίησι του Ιησού, που εδόθη προς όφελός μας. Εσημειώσατε μήπως ότι η υπερήφανη φιλοδοξία του Σατανά δεν ήταν μόνο ν’ αναρριχηθή σε απαγορευμένα ύψη ο ίδιος, αλλά επίσης να εξυψώση τον θρόνο του; Εκεί που υπάρχει θρόνος, πρέπει να υπάρχη κατ’ ανάγκην ένα βασίλειο με τους υπηκόους του κυβερνωμένους από τον κάτοχο του θρόνου. Και, μολονότι μπορεί να μη συμβαίνη αυτό πάντοτε, δεν υπάρχει αμφιβολία σ’ αυτή την περίπτωσι ότι περιλαμβάνεται λατρεία, η οποία σημαίνει την απόδοσι ευλαβούς υποταγής και σεβασμού και αφοσιώσεως. Μη νομίζετε ότι αυτό περιορίζεται σε έναν που παρευρίσκεται σε κάποιον τόπο λατρείας ή εκτελεί κάποια μορφή θρησκευτικής υπηρεσίας ή τελετουργίας. Αν κανείς αποδίδη ευπειθή υπηρεσία σε κάποιον ή σε κάποια οργάνωσι είτε εκούσια είτε κάτω από εξαναγκασμό, αποβλέποντας σ’ αυτούς ως κατέχοντας μια θέσι ανώτερης κυριαρχίας και μεγάλης εξουσίας, τότε αυτός μπορεί Γραφικώς να λεχθή ότι είναι λάτρης.

16. Ποια υπήρξε η πολιτική του Σατανά και των οργανώσεων που είναι υπό τον έλεγχό του;

¹⁶ Χωρίς να σταματήσωμε ακριβώς τώρα για να εξετάσωμε τις πολλές λεπτομέρειες, τίποτε δεν εξέχει πιο καθαρά από το επίμαχο ζήτημα της κυριαρχίας και της λατρείας όπως αναγράφεται στην Αποκάλυψι, κεφάλαια δέκατο τρίτο έως δέκατο πέμπτο. Παρατηρήστε, πρώτα, ότι όλοι οι επί της γης οδηγούνται να λατρεύσουν τον Σατανά τον δράκοντα, καθώς και το «θηρίον», που εικονίζει ολόκληρη την ορατή κυβερνώσα οργάνωσι του Σατανά. Είναι η ωμολογημένη πολιτική αυτού του «θηρίου» να βλασφημήση τον Θεό, «το όνομα αυτού, και την σκηνήν αυτού». Βλασφημώ σημαίνει μεταχειρίζομαι χονδρικώς βέβηλη και ανευλαβή γλώσσα προς τον Θεό και τα ιερά πράγματα. Βλασφημία είναι το αντίθετο της λατρείας. (Αποκάλ. 13:4-6) Παρατηρήστε, έπειτα, την «εικόνα του θηρίου», που εξεικονίζει την ωλοκληρωμένη προσπάθεια του ανθρώπου να κρατήση σε θέσι το παρόν σύστημα πραγμάτων, όπως το βλέπομε αυτό στα Ηνωμένα Έθνη (πρώην Κοινωνία των Εθνών). Και η οργάνωσις αυτή έχει την ίδια πολιτική ν’ απαιτή δι’ επιβολής λατρεία, ‘θέτει υπό εξαναγκασμόν όλους’, καθιστώντας σχεδόν αδύνατη την ύπαρξί των εκτός αν φανερά εκδηλωθούν ως υποστηρικταί και λάτρεις της οργανώσεως του Σατανά.​—Αποκάλ. 13:15-17, ΜΝΚ.

17. (α) Πώς, σε αντίθεσι, προεξέχει η οργάνωσις του Ιεχωβά; (β) Ποια είναι η σημασία των αγγελμάτων που αναγράφονται στην Αποκάλυψι 14:6-12;

¹⁷ Κατόπιν, σε ισχυρή αντίθεσι, στην Αποκάλυψι 14:1-5, περιγράφεται η οργάνωσις του Ιεχωβά, με τον Χριστό τον ενθρονισμένο βασιλέα σε θέσι ως «Αρνίον ιστάμενον επί το όρος Σιών», την πόλιν του Θεού, και μαζί του την αληθινή εκκλησία, φανερά προσδιωρισμένη ως ομάδα λατρευτών του Ιεχωβά, με «το όνομα του Πατρός αυτού γεγραμμένον επί των μετώπων αυτών». «Εν τω στόματι αυτών δεν ευρέθη δόλος [ή βλασφημία].» Κατόπιν ακολουθούν οι ‘καλές αγγελίες’, που αποτελούν μέρος ‘τούτου του ευαγγελίου της βασιλείας’, που κηρύττεται τώρα σε όλο τον κόσμο από τους μάρτυρας του Ιεχωβά, οι οποίοι αναγγέλλουν την ορθή πορεία, που πρέπει όλοι ν’ ακολουθήσουν αν θέλουν να κρατήσουν τη θέσι των: «Φοβήθητε τον Θεόν, και δότε δόξαν εις αυτόν, διότι ήλθεν η ώρα της κρίσεως αυτού· και προσκυνήσατε τον ποιήσαντα τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και τας πηγάς των υδάτων.» Αμέσως έπειτα απ’ αυτό αναγγέλλεται η κρίσις, που αναφέρεται δυο φορές για έμφασι ως ερχόμενη εναντίον εκείνων που λατρεύουν «το θηρίον και την εικόνα αυτού», των κατοίκων της πεπτωκυίας Βαβυλώνος, της πόλεως ή οργανώσεως του Σατανά. Καμμιά θέσις ευνοίας ή αποδοχής γι’ αυτούς! Αντιθέτως, αυτοί κράζουν στις κλονιζόμενες οργανώσεις των: «Πέσετε εφ’ ημάς, και κρύψατε ημάς από προσώπου του καθημένου επί του θρόνου, και από της οργής του Αρνίου· διότι ήλθεν η ημέρα η μεγάλη της οργής αυτού· και τις δύναται να σταθή;»​—Αποκάλ. 14:6-12· 6:16, 17.

18. Γιατί ο Ιεχωβά είναι άξιος της κυριαρχίας και της λατρείας;

¹⁸ Ως μια τελική σκηνή, διαβάστε τα λόγια αυτού του μεγαλειώδους άσματος που ψάλλεται από εκείνους «οίτινες ενίκησαν κατά του θηρίου και κατά της εικόνος αυτού», λέγοντες: «Μεγάλα και θαυμαστά τα έργα σου, Ιεχωβά Θεέ, Παντοκράτωρ· δίκαιαι και αληθιναί αι οδοί σου, βασιλεύ των αιώνων. Τις δεν θέλει σε φοβηθή, πραγματικά, Ιεχωβά, και δοξάσει το όνομά σου; [γιατί;] διότι είσαι μόνος όσιος· διότι πάντα τα έθνη θέλουσιν ελθεί και προσκυνήσει ενώπιόν σου· διότι τα δικαιώματά σου εφανερώθησαν.» Ο Ιεχωβά είναι άξιος πράγματι να κρατή την κυριαρχία και να λάβη τη λατρεία.​—Αποκάλ. 15:2-4, ΜΝΚ.