αποδίδει την έκφρασι ως εξής: «Επομένως αναζωογονήσατε την διάνοιάν σας προς δράσιν.»​—1 Πέτρ. 1:13.

ΚΟΛΠΟΣ ΚΑΙ ΕΝΤΕΡΑ

Άλλα μέρη του ανθρωπίνου σώματος έφθασαν, επίσης, να συνδέωνται με ειδικές ιδιότητες και συγκινήσεις. Παραδείγματος χάριν, υπήρχε συνήθεια, και εξακολουθεί να υπάρχη ως σήμερα, να κρατά κανείς ένα πολύ αγαπητό ή προσφιλές πρόσωπο κοντά στον κόλπο ή το στήθος του. (Ρουθ 4:16· Άσμ. 1:13) Αυτή η θέσις, επομένως, έφθασε να σημαίνη εύνοια ή στενή σχέσι. Έτσι, όταν ο Ιησούς αναφέρεται ως «εις τον κόλπον του Πατρός,» και ο Λάζαρος ως «εις τους κόλπους του Αβραάμ,» σημαίνει ότι βρίσκονται σε μια θέσι ευνοίας. (Ιωάν. 1:18· Λουκ. 16:22, 23) Επίσης, όταν αναφέρεται ότι ο Θεός φέρει τα αρνία «εν τω κόλπω αυτού,» αυτό δείχνει ότι περιποιείται στοργικά και φροντίζει με τρυφερότητα γι’ αυτά.​—Ησ. 40:11.

Ορθώς, λοιπόν, χρησιμοποιείται στην Γραφή η έκφρασις, «η γυνή του κόλπου σου.» Έτσι αποδίδεται σε πολλές μεταφράσεις της Γραφής, περιλαμβανομένης και της Μεταφράσεως του Βασιλέως Ιακώβου και της Αμερικανικής Στερεοτύπου Μεταφράσεως. (Δευτ. 13:6· 28:54, 56) Εν τούτοις, για την σαφήνεια της κατανοήσεως, η Μετάφρασις Νέου Κόσμου των Αγίων Γραφών λέγει στο Δευτερονόμιον 13:6: «Η γυνή της στοργής σου.»

Τόσο στις αρχαίες Εβραϊκές όσο και στις Ελληνικές Γραφές αισθήματα βαθιά και συγκινήσεις ταυτίζονται με τα εντόσθια ή σπλάγχνα. Παρετηρήθη αναμφιβόλως ότι το αίσθημα μιας βαθιάς συγκινήσεως προκαλεί κοιλιακές ανωμαλίες ή τουλάχιστον διαταραχή σ’ εκείνο το μέρος του σώματος. Τα θλιβερά νέα σχετικά με την επερχόμενη συμφορά της Ιερουσαλήμ έκαμαν τον Ιερεμία ν’ αναφωνήση: «Τα εντόσθιά μου, τα εντόσθιά μου! πονώ εις τα βάθη της καρδίας μου.» (Ιερεμ. 4:19) Αργότερα, στην καταστροφή της Ιερουσαλήμ, η μεγάλη θλίψις που αισθάνθηκε ο Ιερεμίας επροκάλεσε οδυνηρή ταραχή μέσα του, που τον έκαμε να θρηνήση: «Τα εντόσθιά μου ταράττονται.»​—Θρήνοι 1:20· 2:11.

Το ότι αισθήματα συμπαθείας ή λύπης επηρεάζουν, επίσης, τα σπλάγχνα φαίνεται από την έκφρασι του Θεού καθώς έβλεπε την κατάστασι του δεκαφύλου βασιλείου του Ισραήλ, που αντιπροσωπεύετο από την φυλή του Εφραΐμ: «Δια τούτο τα σπλάγχνα μου ηχούσι δι’ αυτόν· θέλω βεβαίως σπλαγχνισθή αυτόν.»​—Ιερεμ. 31:20· Ησ. 63:15· 1 Βασ. 3:26.

Στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές η Ελληνική λέξις που χρησιμοποιείται για τα έντερα ή εντόσθια είναι «σπλάγχνα,» και μολονότι χρησιμοποιούνται κατά γράμμα (Πράξ. 1:18), χρησιμοποιείται πολύ πιο συχνά με μια αλληγορική σημασία, που σημαίνει συμπόνια ή στοργή. Επομένως, για την σαφήνεια της κατανοήσεως, η Μετάφρασις Νέου Κόσμου των Αγίων Γραφών αντί να παραθέση τις λέξεις «εντόσθια» ή «σπλάγχνα» τις μεταφράζει «τρυφερή στοργή» ή «τρυφερή συμπόνια,» όπως εις Φιλιππησίους 2:1 και 1 Ιωάννου 3:17.​—Κολ. 3:12.

Πραγματικά, είναι εκπληκτικό πόσο συχνά χρησιμοποιούνται στις Γραφές μέλη του σώματος με αλληγορική σημασία. Μολονότι αυτό προσθέτει χρώμα και ζωηρότητα στις αφηγήσεις, οι μεταφράσεις της Γραφής, οι οποίες δείχνουν την σημασία των λέξεων αυτών, είναι πολύ βοηθητικές, ειδικώς όταν η αλληγορική χρησιμοποίησις της εκφράσεως δεν είναι κοινώς γνωστή στη γλώσσα στην οποία γίνεται η μετάφρασις.

Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Γιατί οι Ιουδαίοι χρησιμοποιούσαν το όνομα του ειδωλολατρικού Θεού Θαμμούζ ως το όνομα ενός από τους μήνας των;​—Ρ. Μ., Ονδούρα.

Θαμμούζ ήταν το όνομα μιας Βαβυλωνιακής θεότητος. (Ιεζ. 8:14) Και μολονότι η Γραφή δεν εφαρμόζει το όνομα μ’ αυτό τον τρόπο, έργα που χρονολογούνται από την μετά την αιχμαλωσία εποχή, όπως το Ιουδαϊκό Ταλμούδ, χρησιμοποιούν αυτό το όνομα για τον τέταρτο Ιουδαϊκό σεληνιακό μήνα του ιερού ημερολογίου, τον δέκατο του κοσμικού ημερολογίου. (Ιεζ. 1:1) αντιστοιχούσε με το τελευταίο μέρος του Ιουνίου και το πρώτο μέρος του Ιουλίου.

Η χρήσις του ειδωλολατρικού ονόματος Θαμμούζ με εφαρμογή στον τέταρτο μήνα του ιερού ημερολογίου μπορεί να ήταν μόνο ζήτημα ευκολίας μεταξύ των Ιουδαίων. Πρέπει να ενθυμούμεθα ότι ήταν τότε