Ανεύρεσις Ικανοποιήσεως με την Οργάνωσι του Ιεχωβά
«Κύριε, προς τίνα θέλομεν υπάγει; Λόγους ζωής αιωνίου έχεις.»—Ιωάν. 6:68.
1. Γιατί τα πλάσματα του Ιεχωβά μπορούν να έχουν πλήρη εμπιστοσύνη σ’ αυτόν;
Ο ΙΕΧΩΒΑ έχει και είχε πάντοτε κάτω από πλήρη έλεγχο το κάθε τι στο σύμπαν. Η παντοδυναμία του είναι εκείνη η οποία κρατεί τους αστέρες, τον ήλιο, τη σελήνη και τους πλανήτες στις αντίστοιχες τροχιές των και αυτός είναι εκείνος ο οποίος στοργικά διατηρεί και διαφυλάττει τη γη ως κατοικία του ανθρώπου. Το κάθε τι που κάνει είναι απολύτως τέλειο και γι’ αυτό τα πλάσματά του μπορούν να έχουν πλήρη εμπιστοσύνη στην κυρίαρχο διακυβέρνησι και την φιλεύσπλαγχνη εποπτεία του.
2. (α) Πώς ο Ιεχωβά ασκεί τις ιδιότητές του; (β) Γιατί, λοιπόν, μερικοί γογγύζουν, και εναντίον τίνος, στην πραγματικότητα, γογγύζουν;
2 Επειδή είναι παντοδύναμος και βλέπει τα πάντα, ο Ιεχωβά ασκεί τις απεριόριστες ιδιότητές του της αγάπης, σοφίας, δικαιοσύνης και δυνάμεως μ’ ένα τελείως καλά ισορροπημένο τρόπο όταν ασχολήται με τα πλάσματά του. Ποτέ δεν ωθεί την δικαιοσύνη του ως τα άκρα χωρίς να την απαλύνη με αγάπη και έλεος. Ποτέ δεν κάνει κακή χρήσι της απεριορίστου δυνάμεώς του, αλλά πάντοτε την ασκεί με αγάπη και με σοφία. Ποτέ δεν αντιφάσκει με τον εαυτό του, ούτε είναι ασυνεπής προς τον εαυτό του όταν χρησιμοποιή τις ιδιότητές του. Εφόσον αυτό αληθεύει, γιατί μερικά από τα πλάσματά του γογγύζουν κατά καιρούς για τις διευθετήσεις του και τους τρόπους με τους οποίους ενεργεί; Πολλές φορές αυτό συμβαίνει λόγω ελλείψεως κατανοήσεως του τρόπου με τον οποίον ο Ιεχωβά επεξεργάζεται τους σκοπούς του, ή επειδή έχουν μυωπική άποψι του τρόπου με τον οποίον ο Ιεχωβά πολιτεύεται με τα πλάσματά του. Εν τούτοις, ενώ είναι πιθανόν ν’ αληθεύη ότι συχνά δεν εκτιμούμε πλήρως τον λόγο για τον οποίον ο Ιεχωβά πράττει ωρισμένα πράγματα, το να γογγύζωμε γι’ αυτό θα έδειχνε έλλειψι εμπιστοσύνης και πίστεως στον Ιεχωβά Θεό και στην ικανότητά του να εκτελή πράγματα με τον ιδικό του τρόπο και στο δικό του χρόνο. Αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό σφάλμα. Πριν από 3.500 περίπου χρόνια, όταν ο λαός του Θεού, ο Ισραήλ, εταξίδευαν στην έρημο στη νότιο Παλαιστίνη, άρχισαν να γογγύζουν στους επισκόπους των, τον Μωυσή και τον Ααρών, για την έλλειψι τροφής. Ο Μωυσής τούς έδειξε ακριβώς πόσο σοβαρό ήταν το γογγυστικό πνεύμα των όταν είπε: «Οι γογγυσμοί σας δεν είναι καθ’ ημών, αλλά κατά του Ιεχωβά.»—Έξοδ. 16:8, ΜΝΚ.
ΑΝΕΥΡΕΣΙΣ ΧΑΡΑΣ ΣΤΟΥΣ ΔΙΟΡΙΣΜΟΥΣ ΜΑΣ
3. Τι είναι εκείνο που κάνει μερικούς να γογγύζουν όσον αφορά το έργον των κηρύγματος;
3 Σήμερα μερικοί αδελφοί, οι οποίοι είναι στην αλήθεια ένα αριθμό ετών, μπορεί ν’ αρχίσουν να δείχνουν πνεύμα δυσαρεσκείας όμοιο μ’ εκείνο που έδειξαν οι Ισραηλίται της εποχής του Μωυσέως. Επί πολλά χρόνια έλεγαν στους φίλους και γείτονές των ότι η μάχη του Αρμαγεδδώνος είναι πολύ πλησίον. Χωρίς αμφιβολία έχουν υπάγει επανειλημμένως στα ίδια σπίτια με το άγγελμα της βασιλείας του Θεού. Τώρα, όμως, νομίζουν ότι ο Αρμαγεδδών πρέπει να έλθη ταχέως και αρχίζουν να γίνωνται ανυπόμονοι διότι ο Θεός δεν καταστρέφει αμέσως κάθε πονηρία. Αρχίζουν να εκφέρουν λόγους γογγυσμού.
4, 5. (α) Αναφέρατε την αφήγησι της Γραφής για ό,τι συνέβη όταν ο Ιωνάς εκήρυξε στους Νινευΐτες. (β) Ποιο ήταν το μεγάλο σφάλμα του Ιωνά, και πώς τον εδίδαξε ο Ιεχωβά ένα μάθημα ελέους;
4 Θα ήταν καλά να ενθυμηθούν αυτοί οι αδελφοί τον προφήτη Ιωνά, ο οποίος είχε διορισθή να κηρύξη στον λαό της Νινευή τον ένατο αιώνα π.Χ. Το άγγελμά του ήταν ένα τρομακτικό άγγελμα: «Έτι τεσσαράκοντα ημέραι, και η Νινευή θέλει καταστραφή.» (Ιωνάς 3:4) Μόλις το άκουσαν αυτό οι κάτοικοι της πόλεως, μετενόησαν αμέσως από την πονηρία των κι εστράφησαν προς τον Ιεχωβά. Ακόμη και ο βασιλεύς ενεδύθη ενδύματα θλίψεως και διέταξε όλο τον λαό του να νηστεύση και να επικαλεσθή τον Θεό για έλεος. Είπε: «Τις εξεύρει αν επιστρέψη και μεταμεληθή ο Θεός, και επιστρέψη από της οργής του θυμού αυτού, και δεν απολεσθώμεν;» (Ιωνάς 3:9) Εξαιτίας αυτής της ομαδικής εκδηλώσεως μετανοίας και ταπεινοφροσύνης, ο Ιεχωβά δεν επέφερε την υποσχεμένη καταστροφή ύστερ’ από σαράντα ημέρες. Πώς το εθεώρησε αυτό ο Ιωνάς;
5 Το θεόπνευστο Υπόμνημα μάς λέγει: «Και ελυπήθη ο Ιωνάς λύπην μεγάλην, και ηγανάκτησε.» (Ιωνάς 4:1) Ο Ιωνάς είχε μια πολύ ιδιοτελή και μη ισορροπημένη άποψι της όλης καταστάσεως. Σ’ ένα καιρό που διεκυβεύετο η ζωή δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, εκείνος ενδιαφέρετο περισσότερο για τα δικά του αισθήματα, νομίζοντας ότι ταπεινώθηκε διότι η προφητεία του δεν εξεπληρώθη αμέσως. Με ανυπομονησία ήθελε να έλθη η καταστροφή της Νινευή αμέσως ύστερ’ από σαράντα ημέρες, και εξαιτίας αυτού ελησμόνησε την ιδιότητα του ελέους. Καθώς εξακολουθούσε να σκέπτεται μελαγχολικά τους γογγυσμούς του κάτω από τον καυστικόν ήλιο, ο Ιεχωβά έκαμε ν’ αναφυή ένα μεγάλο φυτό και να του κάμη σκιά. Την επομένη ημέρα, όμως, έκαμε να ξηράνη ένα σκουλήκι το φυτό, και ο Ιωνάς άρχισε να γογγύζη και πάλιν. Σ’ αυτή την κατάλληλη στιγμή ο Ιεχωβά επέσυρε την προσοχή του Ιωνά στο σημείο: «Συ ελυπήθης υπέρ της κολοκύνθης, δια την οποίαν δεν εκοπίασας, αλλ’ ουδέ έκαμες αυτήν να αυξήση, ήτις εγεννήθη εν μια νυκτί, και εν μια νυκτί εχάθη. Και εγώ δεν έπρεπε να λυπηθώ υπέρ της Νινευή, της πόλεως της μεγάλης, εν η υπάρχουσι πλειότεροι των δώδεκα μυριάδων ανθρώπων, οίτινες δεν διακρίνουσι την δεξιάν αυτών από της αριστεράς αυτών, και κτήνη πολλά;»—Ιωνάς 4:10, 11.
6. Ποια άποψι του ελέους του Θεού έλαβε ο Πέτρος, και πώς μπορούμε ν’ αποφύγωμε μια ανυπόμονη, γογγυστική στάσι στη διακονία μας;
6 Ναι, ο Ιεχωβά είναι ελεήμων και πλούσιος σε αγαθότητα, και κάθε περίοδος χρόνου που αυτός παραχωρεί προτού καταστρέψη τους πονηρούς στον Αρμαγεδδωνα είναι μια θαυμασία εκδήλωσις της αγάπης και της υπομονής του. «Δεν βραδύνει ο Ιεχωβά την υπόσχεσιν αυτού, . . , αλλά μακροθυμεί εις ημάς, μη θέλων να απολεσθώσι τινές, αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν.» (2 Πέτρ. 3:9, ΜΝΚ) Τι υψηλόφρων άποψις των πραγμάτων! Με το να κατανοούμε τον νουν του Ιεχωβά σ’ αυτό το ζήτημα και με το να μιμούμεθα τις ασύγκριτες ιδιότητές του, ποτέ δεν θα γίνωμε ανυπόμονοι, αλλά θα είμεθα ευχαριστημένοι ν’ αναμένωμε αυτόν και τον ωρισμένο του καιρό. Θα εξακολουθήσωμε να κηρύττωμε με το ελατήριο της αγάπης, επωφελούμενοι από κάθε λεπτό που παραχωρεί ο Ιεχωβά για να μετανοήσουν. Ενεργώντας έτσι θα είμεθα γεμάτοι χαρά στη διακονία μας και θ’ αποφύγωμε να γίνωμε δυστυχισμένοι γογγυσταί.
7. Εξηγήστε πώς ένα γογγυστικό πνεύμα μπορεί ν’ αναπτυχθή στη διάνοια ενός ιεραποστόλου.
7 Ένας αδελφός μπορεί να σταλή σε διορισμό στο εξωτερικό ως ιεραπόστολος και να πέση στην παγίδα του γογγυσμού. Πώς; Με το να έχη την διανοητική στάσι ότι το κάθε τι στη νέα του χώρα πρέπει να παραβάλλεται με τις συνθήκες που υπάρχουν στον τόπο του. Ίσως να περιμένη το ίδιο βιωτικό επίπεδο και τις ανέσεις που απελάμβανε στην Βιβλική Σχολή της Σκοπιάς Γαλαάδ στην πόλι της Νέας Υόρκης. Αν διαπιστώση ότι δεν συμβαίνει αυτό, αρχίζει να αισθάνεται δυστυχής και δυσαρεστημένος. Το πνεύμα της δυσαρεσκείας επεκτείνεται τότε γρήγορα και σε άλλα πράγματα, όπως στα έθιμα, τη γλώσσα και τις συνήθειες του λαού στη χώρα του οποίου ζη. Αρχίζει να επικρίνη ανοικτά αυτά και πολλά άλλα μικροπράγματα που νομίζει ότι δεν είναι όπως πρέπει. Μερικά από αυτά ίσως να μην έχουν καμμιά σχέσι με το κήρυγμα των αγαθών νέων της Βασιλείας, αλλ’ εν τούτοις εκδηλώνει ελεύθερα γογγυσμούς γι’ αυτά. Γογγύζει για πράγματα για τα οποία κανονικώς δεν θα παρεπονείτο ποτέ στην δική του χώρα, διότι τώρα έχει ένα ανικανοποίητο, δυσαρεστημένο πνεύμα. Ένας τέτοιος αδελφός δεν θα είναι ποτέ ευτυχής στον διορισμό του εφ’ όσον αυτή η στάσις διατηρείται επιμόνως.
8. Ποιοι στους αρχαίους χρόνους δυσαρεστήθηκαν με τις συνθήκες των ζωής, και είχαν πραγματικά λόγους να γογγύζουν;
8 Αυτό μας υπενθυμίζει ένα σύμμικτο πλήθος φυγάδων οι οποίοι εγκατέλειψαν την γην της Αιγύπτου για να ταξιδεύσουν μαζί με τους Ισραηλίτας στην έρημο 1.500 χρόνια πριν από την εποχή που ο Ιησούς εβάδισε επάνω στη γη. Εταξίδευαν επί ένα και πλέον έτος κάτω από την καθοδήγησι του Ιεχωβά όταν άρχισαν να γογγύζουν. Δεν είχαν δοκιμάσει πείνα, ούτε τα υποδήματα και τα φορέματά των είχαν παλαιώσει στο ταξίδι. Είχαν αρκετά για τις καθημερινές των ανάγκες. Εν τούτοις δεν ήσαν ικανοποιημένοι μ’ αυτό. Άρχισαν να παραβάλλουν τη νομαδική των ζωή με τη ζωή που είχαν προηγουμένως στην Αίγυπτο, και γι’ αυτό, ακόμη και οι Ισραηλίται ενώθηκαν μαζί των στο να φωνάζουν: «Ενθυμούμεθα τα οψάρια, τα οποία ετρώγομεν εν Αιγύπτω δωρεάν, τα αγγούρια, και τα πεπόνια, και τα πράσα, και τα κρόμμυα, και τα σκόρδα· τώρα δε η ψυχή ημών είναι κατάξηρος· δεν είναι εις τους οφθαλμούς ημών ουδέν άλλο παρά τούτο το μάννα.» (Αριθμ. 11:5, 6) Πόση έλλειψις ευγνωμοσύνης για την από μέρους του Ιεχωβά, προμήθειαν θαυματουργικού άρτου από τον ουρανό!
9. Πώς ο απόστολος Παύλος είναι ένα καλό παράδειγμα για τους συγχρόνους ιεραποστόλους και ειδικούς σκαπανείς, και τι θ’ αποφύγουν με το να τον μιμηθούν;
9 Αντί να μιμηθούμε αυτό το αγνώμον σύμμικτο πλήθος και αυτούς τους Ισραηλίτας, θα πρέπει να προσπαθούμε να είμεθα όπως ο απόστολος Παύλος, ο οποίος έζησε κάτω από πολλές και ποικίλες συνθήκες και σε πολλές διάφορες χώρες. Αναφερόμενος στις ποικίλες πείρες του ως ιεραποστόλου, είπε στους Φιλιππησίους Χριστιανούς: «Έμαθον να ήμαι αυτάρκης εις όσα έχω. Εξεύρω να ταπεινόνωμαι, εξεύρω και να περισσεύωμαι· εν παντί τόπω και κατά πάντα είμαι δεδιδαγμένος, και να χορτάζωμαι και να πεινώ, και να περισσεύωμαι και να υστερώμαι. Τα πάντα δύναμαι δια του ενδυναμούντός με.» (Φιλιππησ. 4:11-13) Οπουδήποτε και αν επήγαινε ο Παύλος μάθαινε να προσαρμόζεται στις εκεί συνθήκες και να είναι ευτυχής και ικανοποιημένος με κάθε διορισμό που του ανετίθετο από τον Ιεχωβά. Ιεραπόστολοι και ειδικοί σκαπανείς σήμερα μπορούν να μάθουν πολλά από το έξοχο παράδειγμά του κι έτσι θ’ αποφεύγουν απογοητεύσεις και στενοχώριες που προκαλούνται από τους δυσαρέστους γογγυσμούς για τον διορισμό τους.
ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ
10. Γιατί μερικοί δυσκολεύονται να δείξουν σεβασμό στη θεοκρατική εξουσία, και πού μπορεί να οδηγήση αυτό;
10 Εφόσον ο Ιεχωβά χρησιμοποιεί ατελείς ανθρώπους για να τον εκπροσωπούν μέσα στην επίγεια οργάνωσί του, καθίσταται δύσκολο για μερικούς ν’ αναγνωρίσουν και να σεβασθούν την θεοκρατική εξουσία. Αυτοί δεν έχουν όρασι του γεγονότος ότι ο Ιεχωβά είναι εκείνος ο οποίος διορίζει αυτά τα άτομα και αρχίζουν να βλέπουν τον αδύνατο, ατελή άνθρωπο. Αντί να σεβασθούν την θέσι που κατέχει ένας αδελφός, γογγύζουν γρήγορα όταν κάνη κάποιο μικρό σφάλμα εξαιτίας των κληρονομημένων ελαττωμάτων του. Αυτό είναι ένα σοβαρό σφάλμα και μπορεί να οδηγήση σε πολλή στενοχώρια και δυσαρέσκεια σε μια εκκλησία του λαού του Ιεχωβά.
11. (α) Ποιον γογγυσμό έκαμαν 250 και πλέον Ισραηλίται εναντίον του Μωυσέως και του Ααρών στην έρημο, που ήγειρε ποιο ζήτημα; (β) Πώς εξέφρασε ο Ιεχωβά τον θυμό του γι’ αυτή την έλλειψι σεβασμού προς τους διωρισμένους εκπροσώπους του;
11 Πριν από πολλές εκατοντάδες χρόνια, ένας όμιλος από 250 και πλέον άνδρες έκαμε ένα τέτοιο σφάλμα στον τρόπο που έβλεπε τους αντιπροσώπους του Ιεχωβά, τον Μωυσή και τον Ααρών. Αυτοί οι άνδρες επίστευαν ότι και αυτοί ήσαν εξίσου ικανοί να επισκοπούν το έθνος Ισραήλ όπως και εκείνοι οι δύο και γι’ αυτό «συνήχθησαν εναντίον του Μωυσέως, και εναντίον του Ααρών, και είπον προς αυτούς, Αρκεί εις εσάς, διότι πάσα η συναγωγή, πάντες είναι άγιοι, και ο Ιεχωβά είναι μεταξύ αυτών· και δια τι υψόνεσθε υπεράνω της συναγωγής του Ιεχωβά;» Έτσι κατηγορούσαν ακατάλληλα τον Μωυσή και τον Ααρών ότι κατακυριεύουν την εκκλησία. Ο Δαθάν και ο Αβειρών, δύο από αυτόν τον όμιλο, είπαν αργότερα στον Μωυσή ότι ήθελε να εξουσιάζη σ’ αυτούς «ως άρχων.» Ήταν αλήθεια αυτό; Μήπως ο Μωυσής και ο Ααρών είχαν διορισθή μόνοι των στις θέσεις των επιβλέψεως για προσωπικούς ιδιοτελείς σκοπούς, ή τους είχε τοποθετήσει ο Ιεχωβά εκεί; Την επομένη ημέρα έγινε διευθέτησις για να μάθη ολόκληρο το έθνος την απάντησι από τον ίδιο τον Ιεχωβά. Με το ν’ ανοίξη τη γη και με το να εξέλθη πυρ, ο Ιεχωβά εξαφάνισε τους στασιαστάς και τις οικογένειές των, επιβεβαιώνοντας έτσι την δήλωσι του Μωυσέως: «Εκ τούτου θέλετε γνωρίσει ότι ο Ιεχωβά με απέστειλε δια να πράξω πάντα τα έργα ταύτα, και ότι δεν έπραξα απ’ εμαυτού.» Είθε να μη διαπράξωμε ποτέ ένα τέτοιο μοιραίο σφάλμα με το να γογγύζωμε εναντίον των διορισμένων εκπροσώπων του Ιεχωβά!—Αριθ. 16:3, 13, 28, ΜΝΚ.
12. Ποιος κίνδυνος υπάρχει στο να βλέπη ένας τους διωρισμένους υπηρέτας από σαρκική άποψι, και πώς το έδειξε αυτό ο Ιεχωβά με τα λόγια του προς τον Σαμουήλ, στο εδάφιο 1 Σαμουήλ 16:7;
12 Όπως συνέβη μ’ εκείνους τους ασεβείς στασιαστάς πριν από πολύν καιρό, κανένας αδελφός σήμερα δεν θ’ απολαύση πραγματική ικανοποίησι με την οργάνωσι του Ιεχωβά εφ’ όσον βλέπει τους διωρισμένους υπηρέτας από μια σαρκική ή ανθρωπίνη άποψι. Θα παρατηρούν συνεχώς τα αδύνατα σημεία ενός υπηρέτου και θα γογγύζουν πάντα για τον τρόπο που χειρίζεται τα πράγματα, με την σκέψι ίσως ότι αυτοί οι ίδιοι θα ενεργούσαν πιο αποτελεσματικά. Είναι καλό, εν τούτοις, να ενθυμούμεθα την εντολή του Ιεχωβά στον προφήτη του Σαμουήλ, στον οποίο είχε ανατεθή η ευθύνη να χρίση τον επόμενο βασιλέα στον Ισραήλ. Ο Σαμουήλ είδε τον Ελιάβ, ένα από τους γυιους του Ιεσσαί, και έκρινε με βεβαιότητα ότι αυτός έπρεπε να είναι εκείνος που εξέλεξε ο Ιεχωβά λόγω της εντυπωσιακής προσωπικής του εμφανίσεως. Ο Ιεχωβά προειδοποίησε, εν τούτοις, τον Σαμουήλ: «Μη επιβλέψης εις την όψιν αυτού, ή εις το ύψος του αναστήματος αυτού, επειδή απεδοκίμασα αυτόν· διότι δεν βλέπει ο Θεός καθώς βλέπει ο άνθρωπος· διότι ο άνθρωπος βλέπει το φαινόμενον, ο δε Ιεχωβά βλέπει την καρδίαν.» (1 Σαμ. 16:7, ΜΝΚ) Έχοντας αυτό υπ’ όψιν, όλοι οι αφιερωμένοι Χριστιανοί θα δείχνουν σεβασμό στον διορισμό ενός ατόμου από τον Ιεχωβά, έστω και αν από όλη την εξωτερική εμφάνισι και από κοσμική άποψι δεν φαίνεται να είναι ο πιο ικανός.
13. Τι συντελεί πολύ στη χαρά που δοκιμάζει ένας διωρισμένος υπηρέτης, αλλά τι θα μπορούσε να καταστρέψη αυτή τη χαρά;
13 Ένας τέτοιος σεβασμός και ολοκάρδια υποταγή και συνεργασία εκ μέρους των ευαγγελιζομένων και σκαπανέων μέσα σε μια εκκλησία βοηθούν στο να γίνεται το έργο ενός διωρισμένου υπηρέτου χαρωπό και ανταποδοτικό. Γι’ αυτό ο Παύλος είπε στους Εβραίους Χριστιανούς: «Πείθεσθε εις τους προεστώτας σας, και υπακούετε· διότι αυτοί αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών σας, ως μέλλοντες να αποδώσωσι λόγον· δια να κάμνωσι τούτο μετά χαράς, και μη στενάζοντες· διότι τούτο δεν σας ωφελεί.» (Εβρ. 13:17) Κάθε γογγυσμός που γίνεται εναντίον αυτών των αδελφών οι οποίοι είναι σε θέσι επισκοπής κλέπτει πολλή χαρά από την εκκλησία. Αυτό «δεν . . . ωφελεί» την εκκλησία και δείχνει ένα πνεύμα δυσαρεσκείας για τις διευθετήσεις των πραγμάτων από τον Ιεχωβά.
14. Τι δεν θα έπρεπε ποτέ να γίνη ακόμη και αν ένας επίσκοπος παραμελή τα καθήκοντά του; Δώστε ένα Γραφικό παράδειγμα για να υποστηρίξετε την απάντησί σας.
14 Αλλά ποια θα ήταν η κατάστασις αν ο επίσκοπος σε μια εκκλησία παραμελούσε τις τακτοποιήσεις των συναθροίσεων και δεν ελάμβανε την ηγεσία στην υπηρεσία; Ίσως θα χρειασθούν δύο ή τρείς ακόμη μήνες προτού ο υπηρέτης περιοχής επισκεφθή την εκκλησία. Δεν θα ήταν, άρα γε, κατάλληλο σ’ αυτή την περίπτωσι να γογγύση ένας αδελφός δημοσία γι’ αυτό, και να προχωρήση ακόμη ως το σημείο να βάλη όλους τους ευαγγελιζομένους να υπογράψουν μια αίτησι και να την στείλη στην Εταιρία για να ζητήση την απομάκρυνσι αυτού του αδελφού από την θέσι του ως επισκόπου; Όχι, αυτό θα ήταν ασφαλώς μια αταξία! Θυμηθήτε ότι ο Δαβίδ δεν απεπειράθη να σφετερισθή τον θρόνο του πονηρού Σαούλ στον Ισραήλ, μολονότι εγνώριζε ότι αυτός επρόκειτο να είναι ο επόμενος βασιλεύς. Δεν ενόμιζε ότι ήταν δικαιολογημένος ν’ αναλάβη δράσι και να φονεύση τον Σαούλ, μολονότι ο Σαούλ ήταν ένας πονηρός, ο οποίος είχε χάσει την εύνοια του Θεού. Εσέβετο το γεγονός ότι ο Σαούλ ήταν ‘ο κεχρισμένος του Ιεχωβά’ και ήθελε να υποταχθή σ’ αυτήν την διευθέτησι ωσότου ο Ιεχωβά θα έκρινε κατάλληλο να τον απομακρύνη από την θέσι του.—1 Σαμ. 24:6, 7, ΜΝΚ.
15. (α) Δείξτε πώς ένας ο οποίος γογγύζει εναντίον ενός διωρισμένου υπηρέτου δείχνει στην πραγματικότητα έλλειψι πίστεως στον Ιεχωβά. (β) Τι θα έκανε ένας ώριμος αδελφός στην περίπτωσι που ένας επίσκοπος παραμελεί το έργον του;
15 Ο Δαβίδ έδειξε πάντοτε μεγάλη πίστι στον Ιεχωβά. Εγνώριζε ότι ο Ιεχωβά είχε πλήρη έλεγχο και ήταν ευχαριστημένος ν’ αναμένη να ενεργήση Εκείνος στον δικό Του ωρισμένο καιρό. Ανόμοια με τον Δαβίδ, κάθε αδελφός, ο οποίος ενεργεί δημοκρατικά για μια αίτησι ή γογγύζει ανοικτά εναντίον ενός διωρισμένου υπηρέτου, δείχνει μια θλιβερή έλλειψι εμπιστοσύνης και πίστεως στην ικανότητα του Ιεχωβά να επισκοπή την οργάνωσί Του. Στην πραγματικότητα, ένας τέτοιος αδελφός λέγει ότι, εφόσον ο Θεός δεν χειρίζεται το ζήτημα αρκετά γρήγορα, είναι ανάγκη ν’ αναλάβη αυτός δράσι. Πόσο μυωπικός και ανώριμος τρόπος να βλέπη ένας τα πράγματα! Ο Ιεχωβά δεν ενεργεί πάντοτε με τον τρόπο που εμείς νομίζομε ότι έπρεπε να ενεργήση, αλλά μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι τα πράγματα θα γίνουν με τον κατάλληλο τρόπο και στον καιρό που πρέπει. Ώστε εκείνο που πρέπει να γίνη είναι ν’ αναμένωμε τον Ιεχωβά, να είμεθα απασχολημένοι στο έργο, να βοηθούμε στοργικά τους αδελφούς μας, και να ενθαρρύνωμε τον σεβασμό για τη θεοκρατική διευθέτησι των πραγμάτων. Οποιαδήποτε άλλη βεβιασμένη ενέργεια θα υπενόμευε τον σεβασμό για την θεοκρατική εξουσία και θα προξενούσε μεγάλη πνευματική ζημία στην εκκλησία.
16. Για ποιο πράγμα μπορούμε να είμεθα βέβαιοι, κι επομένως τι θα είμεθα απασχολημένοι να πράξωμε;
16 Μπορούμε να έχωμε πλήρη εμπιστοσύνη ότι ο Ιεχωβά γνωρίζει τι συμβαίνει σε κάθε εκκλησία του λαού του. «Και δεν είναι ουδέν κτίσμα αφανές ενώπιον αυτού, αλλά πάντα είναι γυμνά και τετραχηλισμένα εις τους οφθαλμούς αυτού, προς ον έχομεν να δώσωμεν λόγον.» (Εβρ. 4:13) Δεν κοιμάται και τίποτε δεν περνά απαρατήρητο από αυτόν. Δεν έχει ανάγκη να πληροφορηθή από ένα αδελφό που γογγύζει αν κάτι χρειάζεται διόρθωσι. Οι Γραφές μάς λέγουν: «Οι οφθαλμοί του Ιεχωβά είναι εν παντί τόπω, παρατηρούντες κακούς και αγαθούς.» (Παροιμ. 15:3, ΜΝΚ) Με αυτή την παρηγορητική σκέψι στο νου, μπορούμε να είμεθα ευχαριστημένοι με το να πράττωμε τα καθήκοντα που μας ανετέθησαν, και να είμεθα ευτυχείς με την γνώσι ότι ο Παντοδύναμος Κυρίαρχος ο ίδιος έχει τον πλήρη έλεγχο της ορατής του οργανώσεως.
17. (α) Πώς είναι δυνατόν ένας διορισμένος υπηρέτης ν’ αναπτύξη πνεύμα γογγυσμού; (β) Τίνος πράγματος έχει χάσει όρασι ένας τέτοιος αδελφός, κι επομένως τι είναι ανάγκη να κάμη;
17 Μερικές φορές ακόμη κι ένας διωρισμένος υπηρέτης επηρεάζεται από το πνεύμα του γογγυσμού, νομίζοντας ότι έχει πάρα πολλά να κάνη. Είναι πιθανόν να αισθάνεται ότι έχει υπερβαρυνθή με το να φροντίζη για το ποίμνιο του Θεού ή μπορεί να γίνη ανυπόμονος με τους αδελφούς, και να παραπονήται ότι δεν συνεργάζονται μαζί του ή δεν συλλαμβάνουν τα πράγματα τόσο γρήγορα όσο θα επιθυμούσε. Αυτός ο αδελφός έχει χάσει προσωρινώς την όρασι του γεγονότος ότι η οργάνωσις με την οποία συνεργάζεται είναι του Ιεχωβά και ότι τα «πρόβατα» τα οποία επιβλέπει είναι του Ιεχωβά. Αισθάνεται ως να έχη πέσει επάνω στους ώμους του ολόκληρο το φορτίο της φροντίδος αυτών των «προβάτων.» Αλλ’ αυτό δεν αληθεύει. Ο Ιεχωβά είναι εκείνος ο οποίος αναλαμβάνει την ευθύνη να φροντίζη για τα «πρόβατά» του και ο Ιησούς Χριστός ο Υιός του είναι εκείνος ο οποίος έδωσε τη ζωή του γι’ αυτά. Κανένας επίσκοπος δεν πρέπει να επιχειρήση ν’ αναλάβη την ευθύνη τού να φροντίζη για τα «πρόβατα» του Ιεχωβά μόνος του. Έχει ανάγκη να στηρίζεται πολύ στον Ιεχωβά και να δείχνη πλήρη πίστι σ’ αυτόν. Ο Δαβίδ, ο οποίος είχε τριάντα τριών ετών πείρα ως ο επίσκοπος ενός ολοκλήρου έθνους, συνιστούσε: «Επίρριψον επί τον Ιεχωβά το φορτίον σου, και αυτός θέλει σε ανακουφίσει· δεν θέλει ποτέ συγχωρήσει να σαλευθή ο δίκαιος.»—Ψαλμ. 55:22, ΜΝΚ.
18, 19. (α) Πώς έδειξε ο Μωυσής γογγυστική στάσι σε μια περίπτωσι, αλλά θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν ένας γογγυστής; Γιατί οι επίσκοποι σήμερα έχουν κάθε λόγο να είναι αισιόδοξοι;
18 Ο Μωυσής, ένας διωρισμένος επίσκοπος, άφησε κάποτε τον εαυτό του να παρασυρθή σ’ ένα γογγυστικό τρόπο σκέψεως, ενώ ωδηγούσε τους στασιαστικούς Ισραηλίτας στην έρημο. Απηύθυνε μάλιστα τον γογγυσμό του στον Θεό με προσευχή, λέγοντας: «Δια τι εταλαιπώρησας τον δούλον σου; και δια τι δεν εύρηκα χάριν ενώπιόν σου, ώστε έβαλες επ’ εμέ το φορτίον όλου του λαού τούτου; μήπως εγώ συνέλαβον όλον τον λαόν τούτον; ή εγώ εγέννησα αυτούς, δια να με λέγης, Λάβε αυτόν εις τον κόλπον σου, καθώς βαστάζει η τροφός το θηλάζον βρέφος, . . . ; δεν δύναμαι εγώ μόνος να βαστάσω όλον τον λαόν τούτον, διότι είναι πολύ βαρύ εις εμέ· και αν κάμνης ούτως εις εμέ, θανάτωσόν με ευθύς, δέομαι.»—Αριθμ. 11:11, 12, 14, 15.
19 Ο Μωυσής ήταν κανονικά ένας ευτυχής, ικανοποιημένος υπηρέτης του Ιεχωβά και ασφαλώς δεν ήταν ένας από συνήθεια γογγυστής. Εν τούτοις, σ’ αυτή την περίπτωσι η δυσφορία των Ισραηλιτών έγινε απλώς πάρα πολύ γι’ αυτόν, κι εμολύνθη με το πνεύμα του γογγυσμού. Ωστόσο, κανένας ανθρώπινος επίσκοπος σήμερα δεν έχει να φροντίση για μια τόσο μεγάλη εκκλησία, και λίγοι έχουν να χειρισθούν τόσο δύσκολα προβλήματα όπως αυτά που εχειρίζετο ο Μωυσής. Επίσης, οι επίσκοποι σήμερα έχουν την στοργική καθοδήγησι της οργανώσεως που τους υποστηρίζει, μαζί με την υποστήριξι του Ιεχωβά και του ενθρονισμένου Βασιλέως του. Επομένως, δεν υπάρχει λόγος να αισθάνεται ένας ότι έχει υπερβαρυνθή ή να γογγύζη. Με το να έχουν όρασι του θαυμαστού προνομίου των και να το βλέπουν με χαρά, μπορούν να μιμούνται τον «Ιησούν τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεως.» Με το να ενεργή έτσι και να φέρεται με αγάπη στους αδελφούς, χωρίς ν’ αναμένη πολλά από αυτούς, ένας επίσκοπος δεν θα εκφράζη γογγυσμούς, αλλά, μάλλον, θα είναι αισιόδοξος και ευτυχής, σκορπίζοντας έτσι μια χαρωπή ατμόσφαιρα σε ολόκληρη την εκκλησία.—Εβρ. 12:2.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΜΕΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ
20. Πώς μερικοί γογγύζουν για τις εξηγήσεις των Γραφών από την Εταιρία, και γιατί αυτό είναι επικίνδυνο τόσο για τον εαυτό τους όσο και για άλλους;
20 Κατά καιρούς ακούομε αδελφούς να ομιλούν γογγυστικά για τις Γραφικές εξηγήσεις και αλήθειες που δημοσιεύονται στο περιοδικό Η Σκοπιά. Επειδή δεν μπορούν να εννοήσουν πλήρως γιατί ένα ωρισμένο σημείο τονίζεται ή γιατί εδόθη μία πιο σαφής κατανόησις ενός ειδικού σημείου, αρχίζουν να εκφράζουν τις αμφιβολίες των σε άλλους. Αυτό, φυσικά, δημιουργεί σύγχυσι μεταξύ των αδελφών, ειδικά μεταξύ των νεωτέρων στην αλήθεια, και ασφαλώς δεν βοηθεί καθόλου τον γογγυστή. Δείχνει ένα πνεύμα δυσαρεσκείας για τον αγωγό επικοινωνίας του Ιεχωβά και σε πολλές περιπτώσεις το πράττει βιαστικά και πρόωρα χωρίς πλήρη γνώσι όλων των γεγονότων που περιλαμβάνονται.
21. Γιατί μερικοί από τους μαθητάς του Ιησού έπαυσαν να τον ακολουθούν; (β) Σε αντίθεσι με αυτό, ποια αξιέπαινη στάσι έλαβαν οι δώδεκα απόστολοι, με ποια αποτελέσματα;
21 Αυτό το ίδιο πνεύμα υπήρχε ανάμεσα σε μερικούς από τους πρώτους ακολούθους του Ιησού. Κάποτε, αφού άκουσαν τον Ιησού να τους διδάσκη ωρισμένες ισχυρές νέες αλήθειες, μερικοί είπαν: «Σκληρός είναι ούτος ο λόγος· τις δύναται να ακούη αυτόν;» Το θεόπνευστο υπόμνημα μάς λέγει τα αποτέλεσμα, λέγοντας: «Έκτοτε πολλοί των μαθητών αυτού εστράφησαν εις τα οπίσω, και δεν περιεπάτουν πλέον μετ’ αυτού.» Εξαιτίας τούτου, ο Ιησούς ερώτησε τους δώδεκα αποστόλους του: «Μήπως και σεις θέλετε να υπάγητε;» Ο Πέτρος απήντησε αμέσως: «Κύριε, προς τίνα θέλομεν υπάγει; λόγους ζωής αιωνίου έχεις.» (Ιωάν. 6:60, 66-68) Εκείνοι οι οποίοι είχαν σκανδαλισθή δυσαρεστήθηκαν αμέσως. Δεν επερίμεναν ούτε κατέβαλαν προσπάθεια να εξετάσουν τις αλήθειες που εξηγήθησαν για να ιδούν αν ήσαν σε αρμονία με τον Λόγο του Θεού. Οι απόστολοι, όμως, ήσαν ευχαριστημένοι να παραμένουν μαζί με τον Ιησού και να διδάσκωνται βαθμιαίως από αυτόν. Αυτό δεν εσήμαινε ότι εννοούσαν πλήρως κάθε τι που τους έλεγε την εποχή εκείνη, διότι υπήρχαν πολλά πράγματα που δεν μπορούσαν να τα συλλάβουν. Εν τούτοις, είχαν πραγματική πίστι. Εγνώριζαν ότι ο Ιεχωβά δεν θα τους έδινε ένα λίθο αν του ζητούσαν άρτο, κι επομένως ήσαν ικανοποιημένοι ν’ ακούουν και να μαθαίνουν, υποβάλλοντας ερωτήσεις όταν δεν συνελάμβαναν ένα σημείο πλήρως. (Ματθ. 7:9-11) Είχαν ευλογηθή πλουσίως γι’ αυτό και τους εδόθη μια πλήρης όρασις του θελήματος του Ιεχωβά για την εποχή εκείνη όταν έλαβαν το άγιον πνεύμα την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ.
22. Εξηγήστε τι πρέπει να γίνη όταν δυσκολευώμεθα να συλλάβωμε ένα σημείο της αληθείας, και δείξτε γιατί αυτή είναι η μόνη, λογική πορεία.
22 Μπορούμε να μάθωμε πολλά από το παράδειγμα αυτών των πιστών ανδρών. Είναι γεγονός ότι μερικά σημεία είναι δύσκολο να τα συλλάβη ένας στην αρχή, αλλά, αντί να γογγύζωμε ή να επιχειρηματολογούμε γι’ αυτά, θέτοντας έτσι στην πραγματικότητα την μικροσκοπική μας γνώσι εναντίον της παντοδυνάμου σοφίας του Ιεχωβά Θεού και της πείρας της οργανώσεώς του που καθοδηγείται από το πνεύμα του, δεν θα ήταν φρονιμώτερο να εξετάσωμε περαιτέρω το ζήτημα; Αφού το εξετάσετε προσεκτικά εσείς, συζητήστε γι’ αυτό με ωρίμους αδελφούς, όχι μ’ ένα τρόπο γογγυσμού, αλλά για να έχετε τη γνώμη των γι’ αυτό το ζήτημα. Αν, αφού ενεργήσετε έτσι, εξακολουθήτε να δυσκολεύεσθε να εννοήσετε το σημείο, θα ήταν καλύτερα να το αφήσετε για λίγο, αναμένοντας περισσότερες διευκρινίσεις, όπως ακριβώς έκαναν οι απόστολοι. Φέρετε το ζήτημα στον Ιεχωβά με προσευχή, ζητώντας σοφία για να εννοήσετε αυτό το σημείον της αληθείας, θα λάβετε πλήρη κατανόησι στον ωρισμένο καιρό καθώς ο Ιεχωβά το αποκαλύπτει μέσω της οργανώσεώς του, με την προϋπόθεσι ότι παραμένετε κοντά σ’ αυτή την οργάνωσι με πίστι.
23. Πώς μπορούμε ν’ αποφύγωμε να γίνωμε όπως οι αποστάται που περιγράφονται στα εδάφια 1 Τιμόθεον 6:3-5;
23 Ασφαλώς δεν θέλομε να γίνωμε όπως εκείνοι τους οποίους αναφέρει ο Παύλος στα εδάφια 1 Τιμόθεον 6:3-5: «Εάν τις ετεροδιδασκαλή, και δεν ακολουθή τους υγιαίνοντας λόγους του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και την διδασκαλίαν την κατ’ ευσέβειαν, είναι τετυφωμένος, και δεν εξεύρει ουδέν, αλλά νοσεί περί συζητήσεις και λογομαχίας· εκ των οποίων προέρχεται φθόνος, έρις, βλασφημίαι, υπόνοιαι πονηραί, μάταιαι συνδιαλέξεις ανθρώπων διεφθαρμένων τον νουν, και απεστερημένων της αληθείας.» Πολλοί έγιναν αποστάται διότι, άφησαν ένα πνεύμα γογγυσμού να τους πικράνη εναντίον της οργανώσεως του Ιεχωβά. Για ν’ αποφύγωμε να γίνωμαι όπως αυτοί, πρέπει, ν’ αποφεύγουμε να γογγύζωμε για μικρά πράγματα, μηδαμινά πράγματα, αλλά είναι ανάγκη να είμεθα ευχαριστημένοι με την αλήθεια που αποκαλύπτεται από τον Ιεχωβά.
24. Ποια έλλειψι προδίδουν εκείνοι οι οποίοι γογγύζουν εναντίον της οργανώσεως του Ιεχωβά, και πώς μπορούν ν’ αντιδράσουν σ’ αυτό;
24 Όπως δείχνουν τα παραδείγματα που συζητήσαμε, ο γογγυσμός εναντίον της οργανώσεως προκαλείται γενικά από έλλειψι κατανοήσεως του τρόπου με τον οποίον ο Ιεχωβά ενεργεί και έλλειψι πλήρους πίστεως σ’ αυτόν και στις διευθετήσεις του. Επομένως, για να υπερνικήσωμε την τάσι του γογγυσμού, είναι ανάγκη να εποικοδομήσωμε την πίστι μας στον Ιεχωβά και στην οργάνωσί του, με το ν’ αποκτήσωμε βαθύτερη γνώσι και ώριμη κατανόησι μέσω προσωπικής μελέτης, προσευχής και στενής συναναστροφής με τον λαό του.
25. Πώς μπορούμε να είμεθα βέβαιοι, ότι θα έχωμε πολλές χαρές και τώρα και στους «επερχόμενους αιώνας»;
25 Ώστε ας είμεθα όλοι ευχαριστημένοι να εργαζώμεθα στην διωρισμένη μας θέσι μέσα στην οργάνωσι, αναγνωρίζοντας τον Ιεχωβά ως τον μόνο Ιδρυτή και Διοργανωτή του λαού του και εκτιμώντας το ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο διωρισμένος Βασιλεύς του ενθρονισμένος τώρα στους ουρανούς. Με το να εκτελούμε αγογγύστως το έργο μας θα έχωμε πολλές χαρές τώρα μαζί με τους αδελφούς μας στην εκκλησία, και, στους «επερχομένους αιώνας,» θ’ απολαμβάνωμε περισσότερες ευλογίες από όσες μπορούν τώρα ν’ αντιληφθούν οι διάνοιές μας καθώς ο Ιεχωβά θ’ αποκαλύπτη τους ένδοξους σκοπούς του στους αιώνες που θα έρχωνται. Ας μη αφήσωμε να χαθή αυτό το ευφρόσυνο μέλλον με το να γίνωμε ένας δυστυχής, μυωπικός γογγυστής, αλλά ας απολαμβάνωμε πραγματική ικανοποίησι και ειρήνη διανοίας μαζί με τον δοκιμασμένο, πιστό λαό του Ιεχωβά.—Εφεσ. 2:7.