Αν Δεν Είναι Γεγονός, Τι Είναι;

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ «ΠΙΣΤΗ»; ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ;

Η ΕΞΕΛΙΞΗ «ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙΤΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΑΠΟ ΦΗΜΙΣΜΕΝΟΥΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ»

‘ΟΣΟΙ δεν πιστεύουν είναι απληροφόρητοι, παράλογοι, ανεύθυνοι, αναρμόδιοι, αδαείς, δογματικοί, παγιδευμένοι στις αρχαίες φαντασιώσεις και προκαταλήψεις.’ Μ’ αυτό τον τρόπο περιγράφουν οι κορυφαίοι εξελικτές εκείνους που δεν αποδέχονται την εξέλιξη σα γεγονός. Όμως η ψυχρή, λογική, επιστημονική σκέψη, που υποστηρίζεται από εμπειρική και πειραματική μαρτυρία, δεν χρειάζεται να καταφεύγει σε τέτοιους προσωπικούς χλευασμούς.

Η στάση των εξελικτών μοιάζει με τη στάση που χαρακτηρίζει αυτούς που έχουν θρησκευτικό φανατισμό. Όταν οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι είδαν τα πλήθη να δέχονται τον Ιησού, έστειλαν τους στρατιώτες να τον συλλάβουν, με το εξής αποτέλεσμα: «Η αστυνομία του Ναού που είχε σταλεί για να τον συλλάβει, γύρισε άπρακτη στους αρχιερείς και στους Φαρισαίους. ‘Δια τι δεν εφέρετε αυτόν;’ ρώτησαν. ‘Ουδέποτε ελάλησεν άνθρωπος ούτω, καθώς ούτος ο άνθρωπος’, μάσησαν τα λόγια τους εκείνοι. ‘Μήπως και σεις επλανήθητε;’ τους κορόιδεψαν οι Φαρισαίοι. ‘Μήπως τις εκ των αρχόντων επίστευσεν εις αυτόν ή εκ των Φαρισαίων; Αλλ’ ο όχλος ούτος, όστις δεν γνωρίζει τον νόμον, είναι επικατάρατοι.’»—Ιωάννης 7:32, 45-49.

Έκαναν όμως λάθος, γιατί οι αποδείξεις δείχνουν ότι πολλοί από τους άρχοντες είχαν επηρεαστεί από τη διδασκαλία του Ιησού. Ακόμη και ιερείς σαν άτομα έγιναν μαθητές του. (Ιωάν. 12:42· Πράξ. 6:7· 15:5) Ανίκανοι ν’ αντικρούσουν τον Ιησού, οι Φαρισαίοι, ως ομάδα, κατέφυγαν στην τυραννία της εξουσίας. Σήμερα οι εξελικτές υιοθετούν την ίδια τακτική: ‘Ανόητος όχλος, τι ξέρει απ’ αυτά; Όλοι οι ονομαστοί επιστήμονες δέχονται την εξέλιξη!’ Αλλά δεν είναι έτσι. Καθώς έγραψε το περιοδικό Ντισκάβερ: «Σήμερα η σεβάσμια αυτή θεωρία δεν υφίσταται την επίθεση μονάχα των Χριστιανών που ερμηνεύουν κατά γράμμα την Αγία Γραφή, αλλά αμφισβητείται επίσης και από ονομαστούς επιστήμονες».—Οκτώβριος 1980.

Γράφοντας στο Σάιενς, ο Ρ. Ε. Γκίμπσον, είπε ότι ο Γαλιλαίος κατεχόταν από «σφοδρό ανταγωνισμό προς κάθε δόγμα βασισμένο στην ανθρώπινη αυθεντία». Η διανοητική του ακεραιότητα ήταν εκείνη που τον έφερε σε προστριβές με την Ιερή Εξέταση. Αλλ’ η ακεραιότητα αυτή, δέχεται ο Γκίμπσον, «δεν είναι της μόδας σήμερα· η σημερινή τάση στην επιστημονική κοινότητα, που αναδύεται παντοδύναμη, είναι να συμπεριφέρεται λίγο-πολύ, όπως η εκκλησία στην εποχή του Γαλιλαίου». Μήπως η σύγχρονη επιστήμη χειρίζεται την εξουσία και το γόητρο καλύτερα απ’ όσο η Καθολική Εκκλησία στο παρελθόν; Ο Αϊνστάιν παρατήρησε κάποτε ότι δεν βρισκόμαστε και τόσο μακριά από την εποχή του Γαλιλαίου, όσο θέλουμε να πιστεύουμε.—Σάιενς, 18/9/1964, σελ. 1271-1276.

Ο Ρόμπερτ Τζάστροου αναφέρεται «στη θρησκευτική πίστη του επιστήμονα» και στον ερεθισμό του, όταν οι αποδείξεις δεν συνηγορούν με τις πεποιθήσεις του. Ο Τζ. Ν. Γ. Σάλλιβαν αποκαλεί την πίστη στην αυτόματη γένεση «άρθρο πίστεως», και ο Τ. Χ. Χάξλεϋ είπε ότι είναι «πράξη φιλοσοφικής πίστεως». Ο Σάλλιβαν είπε ότι η πεποίθηση πως η εξέλιξη δημιούργησε κάθε ζωή πάνω στη γη είναι «παράξενη πράξη πίστεως». Ο Δρ Τζ. Ρ. Ντιούραντ επισημαίνει ότι «πολλοί επιστήμονες υποκύπτουν στον πειρασμό να είναι απόλυτοι, αρπάζοντας τις νέες ιδέες με σχεδόν ιεραποστολικό ζήλο . . . φαίνεται ότι στην περίπτωση της θεωρίας της εξελίξεως, έχει επικρατήσει το ιεραποστολικό πνεύμα». Ο φυσικός Χ. Σ. Λίπσον λέει ότι, μετά το Δαρβίνο, «η εξέλιξη έγινε, κατά κάποια έννοια, επιστημονική θρησκεία· σχεδόν όλοι οι επιστήμονες τη δέχτηκαν και πολλοί απ’ αυτούς είναι πρόθυμοι να ‘τροποποιήσουν’ τις παρατηρήσεις τους ώστε να συμφωνούν με την εξέλιξη».

Αποδεικνύοντας τα παραπάνω, το Γ. Σ. Νιους εντ Γουόρλντ Ρηπόρτ (2/3/1981) μιλούσε για τα σκάνδαλα στα επιστημονικά εργαστήρια. Ένας ερευνητής στο Γέηλ είπε: «Είναι το Γουώτεργκαίητ της επιστήμης». Το άρθρο κατέληγε: «‘Είναι συγκλονιστικό’ αναγνωρίζει ο Δρ. Άρνολντ Ρέλμαν, εκδότης του Νιου Ήνγκλαντ Τζιόρναλ οφ Μέντισιν. ‘Γκρεμίζει ένα ακόμα είδωλο. Κάθετι αποδεικνύεται ότι έχει πήλινα πόδια—ακόμη και ορισμένοι ερευνητές επιστήμονες’.» Ο Σίμψον στο σύγγραμμα Η Σημασία της Εξελίξεως, έγραψε ότι οι εξελικτές «είναι σε θέση να χρησιμοποιούν τα ίδια δεδομένα για να ‘αποδεικνύουν’ διαμετρικά αντίθετες θεωρίες» και καθένας «εφαρμόζει τη δική του θεωρία μέσα στα δεδομένα». (Σελ. 137-9). Ο Σάλλιβαν είπε ότι οι επιστήμονες «δεν λένε πάντοτε την αλήθεια, ούτε και προσπαθούν να την πουν, ακόμα και για την επιστήμη τους. Είναι γνωστό ότι έχουν πει ψέματα, και αυτό δεν το έκαναν για να υπηρετήσουν την επιστήμη, αλλά συνήθως για θρησκευτικές ή αντιθρησκευτικές προκαταλήψεις».—Περιορισμοί της Επιστήμης, σσ. 173-5.

Η αρχική αναζήτηση της αλήθειας, συχνά λησμονιέται, καθώς ο καθένας σταχυολογεί ιδέες για να εδραιώσει τις ατομικές του συναισθηματικές πεποιθήσεις, είτε πρόκειται για επιστημονικό δόγμα είτε για θρησκευτικό δόγμα. Η εξέλιξη δεν ανήκει στο είδος της επιστήμης που στέλνει ανθρώπους στο φεγγάρι ή που διασπά τον γενετικό κώδικα. Μοιάζει περισσότερο με θρησκεία—αυθεντίες που σαν ιερείς μιλάνε από καθέδρας, αιρετικά καυγαδάκια, ανεξήγητα μυστήρια, πίστη σε ελλείποντες κρίκους και στις ελλείπουσες μεταλλάξεις, κοινός λαός που ακολουθεί στα τυφλά, διαστρεβλωμένες αποδείξεις να ταιριάζουν στην πίστη τους, και αποκήρυξη των άπιστων, ως ηλίθιων. Και ο θεός τους; Ο ίδιος στον οποίο θυσίαζαν οι αρχαίοι, όταν ετοίμαζαν «το τραπέζι του Θεού της Καλής Τύχης».—Ησ. 65:11, ΜΝΚ.

Στο γνωστό παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν για τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα, χρειάσθηκε ένα μικρό παιδί να πει στον αυτοκράτορα ότι ήταν γυμνός. Η εξέλιξη τώρα παρελαύνει σαν να είναι καλά ντυμένη με γεγονότα. Χρειαζόμαστε την παιδική εντιμότητα για να της πούμε ότι είναι γυμνή. Και χρειαζόμαστε θαρραλέους επιστήμονες, σαν τον καθηγητή Λίπσον, που είπε: «Πρέπει να προχωρήσουμε πέρα απ’ αυτό, και να παραδεχτούμε ότι η μόνη παραδεκτή ερμηνεία είναι η δημιουργία. Γνωρίζω ότι αυτή είναι το «ανάθεμα» για τους επιστήμονες της φυσικής, όπως πράγματι είναι και για μένα, όμως δεν πρέπει ν’ απορρίπτουμε μια θεωρία, επειδή δεν μας αρέσει, όταν οι πειραματικές αποδείξεις την υποστηρίζουν».

Ποιες αποδείξεις υπάρχουν για την πίστη στη δημιουργία; Ας το δούμε στο επόμενο άρθρο.

[Πλαίσιο στη σελίδα 21]

Η «ΤΥΡΑΝΝΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ» ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΟΙ ΕΞΕΛΙΚΤΕΣ

«Όταν αυτός [ο Δαρβίνος] τέλειωσε, το γεγονός της εξελίξεως μπορούσε να το αρνηθεί κανείς μονάχα αν θα εγκατέλιπε τη λογική».—Λάιφ Νέιτσιερ Λάιμπρερυ, «Εξέλιξις», σελ. 10.

«Δεν είναι ζήτημα προσωπικής προτιμήσεως αν πιστεύουμε ή όχι στην εξέλιξη. Οι αποδείξεις της εξελίξεως είναι ακαταμάχητες».—«Εξέλιξις, Γενετική, και Άνθρωπος», σελ. 319, Ντομπζάνσκυ.

Η χαρακτηριστική αλήθεια της γίνεται σήμερα παγκόσμια δεκτή από τους επιστήμονες που έχουν τα προσόντα να κρίνουν».—«Η Φύση και η Μοίρα του Ανθρώπου», Χάρντιν.

«Η εδραίωση του οικογενειακού δέντρου της ζωής από την εξελικτική διαδικασία αναγνωρίζεται σήμερα παγκόσμια απ’ όλους τους υπεύθυνους επιστήμονες».—«Οδηγός στην Ιστορία της Γης», Κάρρινγκτον, σελ. 82.

«Καμιά πληροφορημένη διάνοια δεν αρνείται σήμερα ότι ο άνθρωπος κατάγεται, μέσα από μια αργή διαδικασία, από τον κόσμο του ψαριού και του βατράχου».—Περιοδικό «Λάιφ», 26/8/1966, Αρντρέι.

«Έχει καταστεί σχεδόν αυταπόδεικτο και δεν απαιτεί καμιά παραπέρα απόδειξη για οποιονδήποτε λογικά ελεύθερο από τις αρχαίες αυταπάτες και προκαταλήψεις».—«Η Σημασία της Εξελίξεως», σελ. 338, Σίμψον.

«Δεν υπάρχει αντίπαλη υπόθεση, εκτός από την πολυφορεμένη και απολύτως ανατραπείσα θεωρία της ειδικής δημιουργίας, την οποία σήμερα διακρατούν μονάχα οι αδαείς, οι δογματικοί και οι προκατειλημμένοι».—«Σκιαγραφίες Γενικής Ζωολογίας», Νιούμαν, σελ. 407.