Ποια Είναι η Άποψις της Βίβλου;

Εδημιούργησε ο Θεός τον Διάβολο;

Ο ΙΗΣΟΥΣ Χριστός είπε τα εξής για τον Πατέρα του, τον Ιεχωβά Θεό: «Ουδείς αγαθός, ειμή είς, ο Θεός.» (Μάρκ. 10:18) Αν αυτό αληθεύη, τότε πώς ήλθε σε ύπαρξι ο Διάβολος; Θα μπορούσε ο Διάβολος να είναι ένα δημιούργημα του Θεού; Καθόλου.

Σ’ ένα άσμα που έγραφε ο Μωυσής, μίλησε για τα έργα του Θεού λέγοντας: «Απόδοτε μεγαλωσύνην εις τον Θεόν ημών. Αυτός είναι ο Βράχος, τα έργα αυτού είναι τέλεια· διότι πάσαι αι οδοί αυτού είναι κρίσις· Θεός πιστός, και δεν υπάρχει αδικία εν αυτώ· δίκαιος και ευθύς είναι αυτός.» Ο Μωυσής κατόπιν μίλησε για το έθνος Ισραήλ, το οποίο ο Θεός είχε εκλέξει, απελευθερώσει από την Αίγυπτο και διδάξει τον Νόμο του: «Ούτοι διεφθάρησαν η κηλίς αυτών δεν είναι κηλίς των υιών αυτού· είναι γενεά σκολιά και διεστραμμένη.»—Δευτ. 32:3-5.

Ο Θεός δεν έφταιγε για το ότι οι Ισραηλίται παρέκλιναν. Εκείνος τους είχε φροντίσει, προστατεύσει και οδηγήσει, και εκείνοι ήσαν πλήρως ενήμεροι αυτού του γεγονότος. Ενήργησαν εθελουσίως. Έτσι, όταν εξέλεξαν ν’ ακολουθήσουν μια κακή πορεία, δεν τους εμπόδισε δια της βίας. Τους άφησε να χρησιμοποιήσουν την ελευθέρα βούλησί τους.

Όλα τα δημιουργικά έργα του Θεού είναι τέλεια και οι οδοί του, ο τρόπος της πολιτείας του, όλα είναι δίκαια. Οτιδήποτε δημιουργεί, το δημιουργεί για ένα σκοπό, και το εφοδιάζει για να εκπληρώση αυτόν τον σκοπό. Στην περίπτωσι των αγγέλων, η δημιουργία τους ήταν τέλεια. (Ψαλμ. 103:20) Έγιναν κατ’ εικόνα του Θεού, ο οποίος βεβαίως έχει την ιδιότητα της ελευθέρας βουλήσεως. Στην πραγματικότητα, η τελειότης για τα νοήμονα πλάσματα, θα περιελάμβανε απαραιτήτως ελευθερία εκλογής. Αν είχαν δημιουργηθή χωρίς την ικανότητα να εκλέγουν μόνοι των να κάνουν το καλό ή το κακό, θα ήσαν απλά ‘ρομπότ,’ όπως ακριβώς ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής μπορεί να κάνη μόνο αυτό που είναι προγραμματισμένος να κάνη. Κανένα νοήμον άτομο δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένο αν του στερήσουν τη χρήσι της ελευθέρας βουλήσεως του.

Επίσης, από την άποψι του Ιεχωβά Θεού, τα νοήμονα άτομα με ελευθερία βουλήσεως μπορεί να φέρουν πολύ μεγαλύτερη δόξα στον Θεό. Επίσης, ο Θεός έχει πολλά άψυχα δημιουργήματα, όπως είναι, τα άστρα και οι πλανήτες στο σύμπαν, τα οποία δεν έχουν εκλογή, αλλά πρέπει να εκτελούν τέλεια τις τροχιές των. Αυτά αποκαλύπτουν τη σοφία και τη δύναμι του Δημιουργού. Αλλά ένα άτομο που έχει ελευθερία βουλήσεως, όταν εκλέγη ν’ ακολουθήση την πορεία της δικαιοσύνης επειδή αγαπά αυτό που είναι δίκαιο και επειδή αγαπά τον Δημιουργό του για τις καλές του ιδιότητες, φέρνει πολύ περισσότερη τιμή και ευχαρίστησι στον Θεό.

Οι Γραφικές αποδείξεις λοιπόν, δείχνουν ότι ο άγγελος που έγινε Σατανάς ο Διάβολος ήταν τέλειος από τον καιρό της δημιουργίας του. Απέκτησε τα ονόματα Σατανάς και Διάβολος επειδή μόνος του εξέλεξε ν’ ακολουθήση μια ανεξάρτητη πορεία ενεργείας στασιάζοντας εναντίον του Θεού. Ο Ιησούς είπε τα εξής γι’ αυτόν: «Εκείνος ήτο απ’ αρχής ανθρωποκτόνος και δεν μένει εν τη αληθεία, διότι αλήθεια δεν υπάρχει εν αυτώ· όταν λαλή το ψεύδος, εκ των ιδίων λαλεί, διότι, είναι ψεύστης και ο πατήρ του ψεύδους.»—Ιωαν. 8:44.

Επειδή είχε δημιουργηθή από τον Θεό και επειδή ήταν ένας από τους ουράνιους αγγέλους του, μπορούσε να λεχθή ότι αυτός ο άγγελος ήταν «εν τη αληθεία» αρχικά. Ο Ιησούς λέγει: «Δεν μένει (δεν παρέμεινε, ΜΝΚ) εν τη αληθεία.» Ήταν ο πατέρας του ψεύδους, όχι προτού πη το ψέμα και γίνη ψεύστης, αλλά όταν είπε το πρώτο ψέμα στην Εύα στον Κήπο της Εδέμ. (Γεν. 3:1-5) Ήταν λοιπόν ανθρωποκτόνος «απ’ αρχής (όταν άρχισε, ΜΝΚ) δηλαδή, όταν είπε το ψέμα που επέφερε τον θάνατο στον Αδάμ και στην Εύα. Δεν συνέβη αυτό όταν εδημιουργήθη, αλλά όταν άρχισε την γεμάτη ψεύδη πορεία της ανταρσίας του.

Συνεπώς, είναι σαφές ότι ο Θεός δεν εδημιούργησε τον Διάβολο. Αυτός ο άγγελος έκανε τον εαυτό του Σατανά ή Διάβολο με το ν’ ακολουθήση μια πορεία εναντιώσεως στον Θεό και με το να συκοφαντήση τον Θεό ψευδόμενος εναντίον του, κι έτσι αυτός ο αρχικός ψεύστης κατέστρεψε την τελειότητα του. Από τότε και στο εξής ονομάσθηκε Σατανάς, που σημαίνει «εναντιούμενος» και Διάβολος, που σημαίνει «συκοφάντης.» Ο Θεός δεν τον κατέστρεψε στον καιρό της ανταρσίας του, αλλά του επέτρεψε να ζήση για ένα σκοπό. Εν τούτοις, βρίσκεται κάτω από την καταδίκη του θανάτου, και θα εκτελεσθή στον ωρισμένο καιρό του Θεού.—Ρωμ. 16:20.

Θα μπορούσαμε μ’ ένα παράδειγμα να δείξωμε την ενέργεια του Θεού προς τον Σατανά τον Διάβολο, εξετάζοντας την πολιτεία του Θεού με τον Φαραώ, τον άρχοντα της αρχαίας Αιγύπτου. Αυτός ο ιδιαίτερος Φαραώ είχε υποτάξει τους Εβραίους σε πλήρη δουλεία στην Αίγυπτο. Επειδή έβλεπε την καταπίεσι που υφίσταντο, ο Ιεχωβά Θεός έστειλε τον Μωυσή στον Φαραώ με το άγγελμα ν’ αφήση τον Ισραήλ να φύγη. Ο Θεός εγνώριζε τη στάσι του Φαραώ και είπε στον Μωυσή ότι ο Φαραώ θα αρνείτο να υπακούση. Είπε τα εξής: «Εγώ δε εξεύρω, ότι δεν θέλει σας αφήσει ο βασιλεύς της Αιγύπτου να υπάγητε, ειμή δια χειρός κραταιάς· και εκτείνας την χείρα μου, θέλω πατάξει την Αίγυπτο με πάντα τα θαυμάσια μου τα οποία θέλω κάμει εν μέσω αυτής· και μετά ταύτα θέλει σας εξαποστείλει.»—Έξοδ. 3:19, 20.

Αργότερα, ο Ιεχωβά είπε στον Μωυσή: «Εγώ θέλω σκληρύνει την καρδίαν αυτού, και δεν θέλει εξαποστείλει τον λαόν.» (Έξοδ. 4:21) Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός διήγειρε άσχημα αισθήματα στην καρδιά του Φαραώ. Η Μετάφρασις Νέου Κόσμου αποδίδει ως εξής αυτό το εδάφιο: «θα αφήσω την καρδιά του να γίνη πείσμων.» Ο Θεός δεν ανεμίχθη μ’ αυτόν εκείνον τον καιρό, αλλά ‘τον άφησε να φθάση ως τη θηλειά και τελικά να κρεμασθή,’ όπως θα λέγαμε.

Έτσι, ο Ιεχωβά δεν έκανε τον Φαραώ να ενεργήση εναντίον του θελήματος του. Η καρδιά του Φαραώ ήθελε να κρατά τον Ισραήλ σε δουλεία. Ο Θεός στην πραγματικότητα έδειξε καλωσύνη στον Φαραώ με το ν’ αφαιρή τη μια πληγή κατόπιν της άλλης από την Αίγυπτο κατά παράκλησιν του Φαραώ. Αλλά η ανοχή του Φαραώ εκ μέρους του Θεού απλώς του επέτρεψε ν’ αποκαλύψη τον αληθινό του χαρακτήρα, την πραγματική του σκληρή διάθεσι. Ο Θεός είπε στον Φαραώ: «Δια τούτο βεβαίως σε διετήρησα, δια να δείξω εν σοι την δύναμίν μου και να κηρυχθή το όνομα μου εν πάση τη γη.» (Έξοδ. 9:16) Επί πλέον, ο Ιεχωβά απεδείχθη ανώτερος από τους θεούς της Αιγύπτου. (Έξοδ. 12:12) Ως αποτέλεσμα, πολλοί Αιγύπτιοι ενώθηκαν με τον Ισραήλ στη λατρεία του αληθινού Θεού Ιεχωβά.—Έξοδ. 12:37, 38.

Έτσι, ο Θεός δεν εδημιούργησε κάποιον ή κάτι που είναι κακό. Ούτε κάνει ένα άτομο να ενεργήση εσφαλμένα. Ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού, ο Ιάκωβος, είπε τα εξής: «Πειράζεται δε έκαστος υπό της ιδίας αυτού επιθυμίας, παρασυρόμενος και δελεαζόμενος· έπειτα η επιθυμία αφού συλλάβη, γεννά την αμαρτίαν, η δε αμαρτία εκτελεσθείσα γεννά τον θάνατον.» (Ιακ. 1:14, 15) Ο αγγελικός υιός που έγινε Σατανάς, άφησε συνεπώς τη δική του ιδιοτελή επιθυμία να τον παρασύρη στην κακία. Μπορούμε να δούμε απ’ αυτό το παράδειγμα ότι πρέπει αμέσως να διώχνωμε τις εσφαλμένες επιθυμίες που έρχονται στη διάνοια μας, ή που τίθενται ενώπιον μας. Αν φιλοξενούμε την επιθυμία, αυτό θα την θρέψη και θα την κάνη να γίνη γόνιμη και να γεννήση την αμαρτία, προς δική μας θλίψι.