φρουράς τη νύχτα, όπως εφαίνετο να είναι για τους Ρωμαίους στρατιώτας φρουρούς γύρω από το γειτονικό Φρούριο της Αντωνίας. Καθώς ο «στρατηγός του ιερού» (Πράξ. 4:1) έκανε τους γύρους του τη νύχτα, όποιος φρουρός ευρίσκετο να κοιμάται ενώ ήταν στο καθήκον του εδέρετο αμέσως, τα δε ενδύματά του επυρπολούντο. Αυτό συνδέεται με τη σαφή προειδοποιητική σύστασι που δίδεται σήμερα στους κεχρισμένους διακόνους της υπηρεσιακής οργανώσεως του Ιεχωβά να παραμένουν πνευματικώς άγρυπνοι, διότι αλλιώς θα ζημιωθούν και θα γίνουν γυμνοί ενώπιον του Αρχηγού, Χριστού Ιησού, ο οποίος εποπτεύει και κάνει τους γύρους του στη σημερινή ημέρα της κρίσεως: «Ιδού, έρχομαι ως κλέπτης· μακάριος όστις αγρυπνεί, και φυλάττει τα ιμάτια αυτού, δια να μη περιπατή γυμνός, και βλέπωσι την ασχημοσύνην αυτού.»—Αποκάλ. 16:15.

Όσοι από τους ιερείς δεν εκτελούσαν καθήκον φρουρού αλλ’ ανεκλίνοντο στα ανάκλιντρα τη νύχτα, έπρεπε να είναι έτοιμοι σε κάθε στιγμή για το χτύπημα της θύρας να εγερθούν και ν’ αρχίσουν τις προετοιμασίες για την πρωινή υπηρεσία.³ Ένας τέτοιος αγγελιαφόρος ήλθε στον ναό ξαφνικά και απροσδόκητα, και κανείς δεν ήξερε ακριβώς το πότε. «Και ο Κύριος, τον οποίον σεις ζητείτε, εξαίφνης θέλει ελθεί εις τον ναόν αυτού, ναι, ο άγγελος της διαθήκης, τον οποίον σεις θέλετε.»—Μαλαχ. 3:1· Μάρκ. 13:33.

Με την αιφνίδια άφιξι του αγγελιαφόρου εδίδοντο διαταγές για το σύνηθες λουτρόν της ημέρας, για όλους τους ιερείς που διακονούσαν. Υπήρχαν καλά διευθετημένοι λουτρώνες σε συνεχόμενα δωμάτια με το αγιαστήριο του ναού όπου ελούοντο οι ιερείς. Μετά απ’ αυτό το λούσιμο που εγίνετο την αυγή, δεν εχρειάζετο να λουσθούν και πάλι εκείνη τη μέρα, εκτός από το να πλύνουν τα χέρια των και τα πόδια των.⁵ Τι εξεικονιστικό «φόντο» για τις παρατηρήσεις του Ιησού στους εκλεκτούς του δώδεκα συνιερείς του κατά την τάξιν Μελχισεδέκ τη νύχτα του τελευταίου του εορτασμού του πάσχα. «Ο λελουμένος δεν έχει χρείαν ειμή τους πόδας να νιφθή, αλλ’ είναι όλος καθαρός· και σεις είσθε καθαροί, αλλ’ ουχί πάντες.»—Ιωάν. 13:10, 11.

Έτσι, από τα λίγα εκείνα Βιβλικά σχήματα λόγου, τι πρόσθετες δυνατές νουθεσίες λαμβάνομε! Είτε από τους κεχρισμένους είμεθα είτε από τους μη κεχρισμένους διακόνους της υπηρεσιακής οργανώσεως του Ιεχωβά σήμερα, είμεθα οι ζωντανοί του εκπρόσωποι νύχτα και μέρα, κρατώντας ψηλά τ’ όνομά του και τη λατρεία του. Πάντοτε ας είμεθα πνευματικώς άγρυπνοι για να μη χάση κανείς τα ανεκτίμητα διακονικά του προνόμια σε κανένα από τα πολλά τμήματα του παγκοσμίου οίκου υπηρεσίας του Ιεχωβά. Αγρυπνώντας δε, ας είμεθα πάντοτε πνευματικώς καθαροί στη στάσι μας ενώπιον του Ιεχωβά

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

 ¹ Ο Ναός, υπό Άλφρεντ Εντερσχάιμ, σελ. 66.

 ² Περί του Ιουδαϊκού Πολέμου, υπό Φλαβίου Ιωσήπου, Βιβλίον ΣΤ΄, Κεφάλαιον 9, παράγρ. 3.

 ³ Ο Ναός, υπό Άλφρεντ Εντερσχάιμ, σελ. 120.

 ⁴ Αυτόθι, σελ. 119.

 ⁵ Αυτόθι, σελ. 121.

Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Γιατί το Λευιτ. 11:20-23 μιλεί για έντομα ως ‘περιπατούντα επί τέσσαρας πόδας,’ όταν έχουν έξη πόδια;—Λ. Ε., Ηνωμένες Πολιτείες.

Το Λευιτικόν 11:20, 21 αναγράφει τα εξής: «Πάντα τα πετώμενα ερπετά, τα οποία περιπατούσιν επί τέσσαρας πόδας, θέλουσιν είσθαι βδελυκτά εις εσάς. Ταύτα όμως δύνασθε να τρώγητε από παντός πετωμένου ερπετού, περιπατούντος επί τέσσαρας πόδας, τα οποία έχουσι σκέλη όπισθεν των ποδών αυτών, δια να πηδώσι δι’ αυτών επί της γης.»

Είναι παράλογο να διανοηθούμε ότι ο συγγραφεύς της Βίβλου δεν ήξερε ότι τα πτερωτά έντομα έχουν έξη σκέλη. Ομιλεί για κείνα τα έντομα που ‘περιπατούσιν επί τέσσαρας πόδας’ και κατόπιν καθορίζει μερικά της κατηγορίας αυτής, κι εκείνα που μνημονεύει έχουν έξη σκέλη, τα δύο δε απ’ αυτά είναι σκέλη για πηδήματα. Μια Ιουδαϊκή συλλογή σχολίων δίνει αυτή την εξήγησι στα εδάφια 20 και 23: «περπατούν και στα τέσσερα». Η φράσις που χρησιμοποιείται εδώ δεν μπορεί να θεωρηθή ότι σημαίνει πώς τα έντομα κατείχαν τέσσερα μόνο σκέλη. Οι λέξεις πιθανώς αναφέρονται στη μέθοδο της κινήσεως των, και σημαίνουν, ‘που κινούνται σαν τα τετράποδα.’. . . 23. που έχουν τέσσερα πόδια. δηλαδή χωρίς τα ‘καμπτόμενα σκέλη’.»

Υπάρχουν πτερωτά έντομα, όπως είναι οι μέλισσες, οι μυίγες και οι σφήκες, που περπατούν σαν τα τετράποδα, τα οποία βαδίζουν με τα τέσσερα πόδια τους. Απ’ αυτά υπάρχουν μερικά με πηδητικά σκέλη, που μπορούν να φαγωθούν. Κατά κυριολεξίαν έχουν τέσσερα πόδια με τα οποία σύρονται, τα δε άλλα δύο χρησιμεύουν για τα πηδήματά των. Η Γραφή είναι γραμμένη στη γεμάτη χρώματα γλώσσα του κοινού λαού και πρέπει ν’ ανεχώμεθα παρομοιώσεις ή περιγραφικές εκφράσεις που δεν είναι πάντοτε επακριβώς κατά γράμμα. Μιλούμε κάποτε για έναν άνθρωπο που στέκει στα πισινά του σκέλη και πολεμά. Δεν εννοούμε ότι αυτό πρέπει να εκληφθή κατά γράμμα, για να υπονοηθή ότι αυτός έχει και πρόσθια σκέλη και ότι συνήθως περπατεί με τα τέσσερά του. Συλλαμβάνομε αυτή την εικόνα από τετράποδα που ορθώνονται στα πισινά τους πόδια και εγγίζουν ή χτυπούν με τα πρόσθια σκέλη των, όπως κάνουν τ’ άλογα ή τα ζαρκάδια ή οι αρκούδες όταν πολεμούν. Κατά παρόμοιον τρόπον, περιγραφικά και όχι κατά γράμμα, η Γραφή χαρακτηρίζει τα πτερωτά έντομα ως περιπατούντα με τα τέσσερά των πόδια όπως τα τετράποδα.