Νικηταί του Κόσμου δια Πίστεως
«Αύτη είναι η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών.»—1 Ιωάν. 5:4.
1, 2. (α) Ποια ήταν η κοινή πείρα των πολλών εκείνων που επεδίωξαν να γίνουν παγκόσμιοι κατακτητές; (β) Πώς ένας παγκόσμιος νικητής διέφερε απ’ αυτούς; (γ) Γιατί η νίκη Αυτού και των ακολούθων του είναι πέρα πάσης συγκρίσεως;
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ομιλεί για πολλούς που επεδίωξαν να γίνουν παγκόσμιοι κατακτητές ή νικητές. Τελικά, όμως, όλοι αυτοί αναγκάσθηκαν να κύψουν ηττημένοι. Ο ισχυρός Φαραώ της Αιγύπτου, ο επηρμένος Ναβουχοδονόσορ της Βαβυλώνας, ο Μέγας Αλέξανδρος, οι Καίσαρες της Ρώμης, ο Ναπολέων, ο Χίτλερ—η δόξα όλων αυτών είχε πράγματι σύντομη διάρκεια! Εν τούτοις, υπάρχει ένας παγκόσμιος νικητής του οποίου η δόξα ποτέ δεν μαραίνεται. Ο νικητής αυτός δεν καυχήθηκε σε ένοπλες ορδές πολεμιστών, ούτε σε μεγάλες αρμάδες πλοίων. Εν τούτοις, η νίκη του υπήρξε πλήρης, για το αιώνιο καλό εκείνων που αναγνωρίζουν τη βασιλεία του.
2 Πολλοί προσέκοψαν σ’ αυτόν τον ισχυρό νικητή, διότι τον θεωρούσαν απλώς σαν τον ταπεινό γιο ενός ξυλουργού. Οι ίδιοι οι συμπατριώτες του τον περιφρόνησαν. Όταν η Ρωμαϊκή αυτοκρατορική εξουσία τον θανάτωσε, οι λίγοι ακόλουθοι του διασκορπίστηκαν. Ωστόσο, αυτός ο άνθρωπος—ο Ιησούς Χριστός—είναι ασύγκριτος ως παγκόσμιος νικητής. Την παραμονή της εκτελέσεώς του μπόρεσε να πη στους μαθητές του: «Θαρσείτε, εγώ ενίκησα τον κόσμον.» (Ιωάν. 16:33· Μάρκ. 6:3· Ησ. 53:3) Επίσης, είπε ότι κι αυτοί θα νικούσαν τον κόσμο. Αλλά πώς; Όπως το διετύπωσε αργότερα ένας από τους αγαπητούς του ακολούθους: «Αύτη είναι η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών.»—1 Ιωάν. 5:4.
Η ΝΙΚΗ ΔΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ
3. Τι είναι αυτή η πίστις που νικά;
3 Τι είδους νίκη είναι αυτή η δια πίστεως νίκη; Το να έχη κανείς πίστι σημαίνει να είναι πλήρως πεπεισμένος σχετικά με αόρατα ή μελλοντικά πράγματα που γίνονται μια πραγματικότης στον πιστεύοντα. Η αληθινή Χριστιανική πίστις, η οποία πολύ διαφέρει από την ευπιστία που οικοδομείται πάνω στη μετακινούμενη άμμο των συναισθημάτων ή της δεισιδαιμονίας, οικοδομείται πάνω στο ασφαλές θεμέλιο του Ιησού Χριστού. Δεν επιδέχεται καταστροφή, όπως ακριβώς ‘ο χρυσός, ο άργυρος, και οι τίμιοι λίθοι.’ (1 Κορ. 3:11-14) Είναι πεπεισμένη για την ύπαρξι του μόνου ζώντος Θεού Ιεχωβά και για το ότι αυτός θα διεκδικήση τη θέσι του ως Κυριάρχου του σύμπαντος. Αυτή η πίστις είναι στερεωμένη πάνω στις επαγγελίες του Θεού ο οποίος είναι «αψευδής.» Αποβλέπει προσεκτικά στον Ιησού ως τον Τελειωτή της και ως τον Κύριον Εκτελεστή που χρησιμοποιεί ο Θεός για την εκπλήρωσι όλων των μεγάλων σκοπών Του που σχετίζονται με τη βασιλεία του.—Τίτον 1:2· Εβρ. 11:1, 6· 12:2.
4. Πότε και πού μπορούμε να νικήσωμε δια πίστεως;
4 Ενόσω εμμένομε σταθερά σ’ αυτή την πίστι, μπορούμε να λέμε ότι έχομε νικήσει τον κόσμο. Δεν είναι ανάγκη να περιμένωμε ως τον Αρμαγεδδώνα για να κερδίσωμε αυτή την νίκη. Αρχίσαμε να οδεύωμε σε νίκη κατά του κόσμου όταν επαύσαμε ν’ ακολουθούμε την οδό του κόσμου και, με βάσι την πίστι μας στον Κύριον Ιησού Χριστό, αφιερώσαμε τη ζωή μας στον Ιεχωβά και κάναμε το εν ύδατι βάπτισμα. Έτσι, κάναμε μια νίκη δια πίστεως. Είναι, όμως, μια νίκη που πρέπει να τη διατηρήσωμε ‘με κάθε θυσία,’ από εκτίμησι για την αγάπη που μας έδειξαν ο Ιεχωβά και ο Υιός του.
5. (α) Πώς μπορούμε να ‘υπερνικήσωμε’; (β) Ποια πεποίθησις αποτελεί ένα ουσιώδες μέρος της πίστεώς μας;
5 Ο απόστολος Παύλος, μιλώντας για όλους αυτούς τους νικητές, λέγει τα εξής: «Τις θέλει μας χωρίσει από της αγάπης του Χριστού; θλίψις ή στενοχωρία ή διωγμός ή πείνα ή γυμνότης ή κίνδυνος ή μάχαιρα; . . . αλλ’ εις πάντα ταύτα υπερνικώμεν δια του αγαπήσαντος ημάς.» Κατόπιν, εκφράζοντας την ακλόνητη πεποίθησί μας στην αμέριστη αγάπη του Ιεχωβά προς εμάς, που αποτελεί ένα τόσο ουσιώδες μέρος της πίστεως μας, λέγει: «Επειδή είμαι πεπεισμένος ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα ούτε ύψωμα ούτε βάθος ούτε άλλη τις κτίσις θέλει δυνηθή να χωρίση ημάς από της αγάπης του Θεού της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών.»—Ρωμ. 8:35, 37-39.
Ο ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΚΟΣ ΝΙΚΗΤΗΣ
6. Σε τι εβασίζετο η νίκη του Ιησού;
6 Ο ίδιος ο Ιησούς έδειξε, όταν ήταν εδώ στη γη, πώς μπορούμε να ολοκληρώσωμε αυτή τη νίκη δια πίστεως. Εγνώριζε τον Λόγο του Θεού. Ευαρεστείτο σ’ αυτόν τον Λόγο και ήταν επιδέξιος στο να τον χρησιμοποιή ως «την μάχαιραν του πνεύματος.» (Εφεσ. 6:17) Όταν επειράζετο από τον Σατανά στην έρημο, απέκρουσε τρεις φορές τον αντίδικο, λέγοντας «Είναι γεγραμμένον.» Η νίκη του εβασίζετο στην προσκόλλησί του στον Λόγο του Θεού. Έτσι πρέπει να κάνωμε κι εμείς.—Ματθ. 4:3-11.
7. Πώς άρχισε ο Ιησούς την εκστρατεία του νίκης;
7 Καθώς τελείωνε το έργο του Ιωάννου του Βαπτιστού, ο Ιησούς άρχισε τη μεγάλη του εκστρατεία νίκης. «Από τότε ήρχισεν ο Ιησούς να κηρύττη και να λέγη· Μετανοείτε· διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» (Ματθ. 4:17) Αυτό ήταν ένα συναρπαστικό άγγελμα! Η βασιλεία του Θεού πράγματι επλησίαζε, στο πρόσωπο αυτού του κεχρισμένου Ιησού. Σε όλη τη Γαλιλαία, στη Ρωμαϊκή επαρχία της Περαίας και μέσα στην ίδια την Ιερουσαλήμ, ο Ιησούς εκήρυττε τα αγαθά νέα ως νικητής του κόσμου και Μεσσίας. Χιλιάδες άτομα τον άκουσαν. Πολλοί έγιναν ακόλουθοί του. Αλλά η ηγετική τάξις, και ιδιαίτερα οι θρησκευτικοί αρχηγοί, έγιναν σκληροί εχθροί του.
8. Τι δείχνει ότι ο Ιησούς ποτέ δεν δίστασε στη νίκη του;
8 Ο Ιησούς δεν ταλαντευόταν στην ακεραιότητά του, διότι εγνώριζε ότι έπρεπε να είναι νικητής μέχρι τέλους. Όταν τελικά αντιμετώπισε θάνατο πάνω σ’ ένα ξύλο μαρτυρίου και ο Ρωμαίος διοικητής του έκανε μια ερώτησι σχετικά με τη βασιλεία του, εκείνος μπόρεσε να πη: «Συ λέγεις ότι βασιλεύς είμαι εγώ. Εγώ δια τούτο εγεννήθην και δια τούτο ήλθον εις τον κόσμον, δια να μαρτυρήσω εις την αλήθειαν. Πας όστις είναι εκ της αληθείας ακούει την φωνήν μου.» (Ιωάν. 18:37) Με πιστότητα, εξακολούθησε να φέρη μαρτυρία για την αλήθεια της Βασιλείας. Έως το τέλος δεν δίστασε ποτέ να κάνη γνωστό το όνομα του Πατρός του, και ηγίαζε το πολύτιμο αυτό όνομα παρ’ όλες τις μομφές που επέρριπτε ο Σατανάς εναντίον του. Ως νικητής του κόσμου, λοιπόν, ο Ιησούς ανεφώνησε μαζί με την ύστατη πνοή του: «Τετέλεσται [το έργο του Θεού].»—Ιωάν. 19:30· 17:6, 20.
ΠΙΣΤΙΣ ΠΟΥ ΜΕΤΑΚΙΝΕΙ ΟΡΗ
9. Τι είδους πίστι μπορούσαν να έχουν οι μαθητές τον Ιησού, και πώς αυτό ήταν η εμπειρία τους;
9 Ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: «Αληθώς σας λέγω, Εάν έχητε πίστιν ως κόκκον σινάπεως, θέλετε ειπεί προς το όρος τούτο, Μετάβηθι εντεύθεν εκεί, και θέλει μεταβή· και δεν θέλει είσθαι ουδέν αδύνατον εις εσάς.» (Ματθ. 17:20) Θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό οι μαθητές του; Και βέβαια! Και ιδιαίτερα από την ημέρα της Πεντηκοστής του έτους 33 μ.Χ. Διότι τότε, την 50ή μέρα από την ανάστασι του Ιησού σε πνευματική ζωή, έγινε ένα θαύμα μεταξύ 120 μαθητών που ήσαν συγκεντρωμένοι σ’ ένα υπερώον στην Ιερουσαλήμ. Το πνεύμα του Ιεχωβά εξεχύθη επάνω τους, καθιστώντας τους ικανούς να μιλούν σε πολλές γλώσσες για «τα μεγαλεία του Θεού.»—Πράξ. 2:1-11.
10, 11. (α) Πώς οι μαθητές του Ιησού άρχισαν να μετέχουν σ’ αυτή τη νίκη; (β) Γιατί η πίστις τους ήταν μια νικηφόρος πίστις;
10 Το πνεύμα επίσης κατέστησε ικανό τον Πέτρο να εξηγήση από τον Λόγον του Θεού τι εσήμαιναν όλα αυτά. Η νίκη του Ιησού ανταμείφθηκε με την εξύψωσί του στα δεξιά του Θεού στον ουρανό. Τώρα ήταν προνόμιό τους να μετάσχουν σ’ αυτή τη νίκη. Αυτό και άρχισαν να κάνουν, φέροντας πλήρη μαρτυρία στο πολυγλωσσικό πλήθος που είχε συγκεντρωθή, προτρέποντάς τους να μετανοήσουν, να βαπτισθούν και να δεχθούν τις μεγαλειώδεις επαγγελίες της Βασιλείας που προσεφέροντο σ’ αυτούς μέσω του Λόγου του Θεού. «Και προσετέθησαν εν εκείνη τη ημέρα έως τρεις χιλιάδες ψυχαί,» και εξακολούθησαν να είναι ισχυροί στην πίστι με καθημερινή διδασκαλία που παρείχετο στην ευρύχωρη περιοχή του ναού, καθώς και σε ιδιωτικές κατοικίες.—Πράξ. 2:14-47.
11 Ευχαριστήθηκαν οι θρησκευτικοί αρχηγοί μ’ αυτή την εκδήλωσι πίστεως; Αντιθέτως! Συνέλαβαν τον Πέτρο και τον Ιωάννη και τους ζήτησαν να παύσουν να κηρύττουν και να διδάσκουν εν ονόματι του Ιησού. Οι απόστολοι έδωσαν μια απάντησι πλήρη πίστεως: «Αν ήναι δίκαιον ενώπιον του Θεού να ακούωμεν εσάς μάλλον παρά τον Θεόν, κρίνατε. Διότι ημείς δεν δυνάμεθα να μη λαλώμεν όσα είδομεν και ηκούσαμεν.» Δεν επέτρεπαν σε τίποτα να παρεμποδίση τη νικηφόρο πίστι τους. Όταν απελύθησαν, εξακολούθησαν να δίνουν μαρτυρία με μεγάλο σθένος!—Πράξ. 4:18-21, 33.
12. (α) Ποια αγγελική υποστήριξις διετήρησε τη νίκη των μαθητών; (β) Το αν θα είχαν το άγιο πνεύμα εξηρτάτο από τι;
12 Ο αρχιερεύς και οι οπαδοί του, γεμάτοι ζηλοτυπία, φυλάκισαν όλους τους αποστόλους. Αυτό τώρα απαιτούσε θεία ενέργεια. Στη διάρκεια της νύχτας, ο άγγελος του Ιεχωβά τους έβγαλε πάλι έξω και τους είπε, «λαλείτε εν τω ιερώ προς τον λαόν πάντας τους λόγους της ζωής ταύτης.» Όταν ξημέρωσε, οι απόστολοι ήσαν πάλι εκεί διδάσκοντας στην περιοχή του ναού! Συνελήφθησαν και πάλι και προσήχθησαν στην αίθουσα του Σάνχεδριν, όπου ο αρχιερεύς δήλωσε: «Δεν σας παρηγγείλαμεν ρητώς να μη διδάσκητε εν τω ονόματι τούτω [του Ιησού]; και ιδού, εγεμίσατε την Ιερουσαλήμ από της διδαχής σας.» Η απάντησις εκείνων των αποστόλων αντήχησε θαρραλέα: «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους . . . Ημείς είμεθα μάρτυρες αυτού περί των λόγων τούτων, και το πνεύμα δε το άγιον, το οποίον έδωκεν ο Θεός εις τους πειθαρχούντας εις αυτόν. (Πράξ. 5:17-32) Ναι, το να έχουν πνεύμα άγιον εξηρτάτο από το αν θα συνέχιζαν να δίνουν μαρτυρία με ζήλο για την Κυριαρχία του Ιεχωβά!
13. Σ’ εκείνες τις πρώτες μέρες της Χριστιανοσύνης, πώς νίκησε η νικηφόρος πίστις;
13 Εκείνοι οι θρησκευτικοί ηγέτες ήθελαν ν’ απαλλαγούν από τους αποστόλους, αλλά ο Δοτήρ του αγίου πνεύματος κατηύθυνε αλλιώς την πορεία των πραγμάτων. Ο ευυπόληπτος νομοδιδάσκαλος Γαμαλιήλ μίλησε με τα εξής λόγια: «Απέχετε από των ανθρώπων τούτων και αφήσατε αυτούς· διότι εάν η βουλή αύτη ή το έργο τούτο ήναι εξ ανθρώπων, θέλει ματαιωθή· εάν όμως ήναι εκ Θεού, δεν δύνασθε να ματαιώσητε αυτό, και προσέχετε μήπως ευρεθήτε και θεομάχοι.» Έτσι, μαστίγωσαν απλώς τους αποστόλους, τους είπαν να παύσουν να κηρύττουν και τους άφησαν να φύγουν. Υπερίσχυσε η νικηφόρος πίστις; Βεβαίως, διότι η αφήγησις προχωρεί και λέγει: «Και πάσαν ημέραν εν τω ιερώ και κατ’ οίκον δεν έπαυον διδάσκοντες και ευαγγελιζόμενοι τον Ιησούν Χριστόν.»—Πράξ. 5:33-42.
Η ΣΥΝΕΧΗΣ ΝΙΚΗ ΔΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ
14. Παρά τον διωγμό, πώς εξεπληρώθη η προφητεία τον Ιησού στο εδάφιο Πράξεις 1:8;
14 Δεν έπαυσε η πλήρης εκείνη μαρτυρία. Έπρεπε να δοθή στον βαθμό που προφήτευσε ο ίδιος ο Ιησούς—«εν Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμάρεια και έως εσχάτου της γης.» (Πράξ. 1:8) Ο διωγμός χρησίμευσε απλώς για να επεκτείνη τη μαρτυρία, διότι «οι μεν λοιπόν διασπαρέντες διήλθον ευαγγελιζόμενοι τον λόγον.» (Πράξ. 8:1, 4) Σύντομα, ο διώκτης Σαούλ έγινε ο απόστολος Παύλος, και οι πρώτοι Εθνικοί έλαβαν το χάρισμα του αγίου πνεύματος. Τα αγαθά νέα διεδίδοντο σαν υγρό πυρ σε ολοένα περισσότερα νέα εδάφη. Όταν ο Παύλος και οι σύντροφοί του εισήλθαν στην Ευρώπη, οι εκεί εναντιούμενοι εκραύγασαν: «Οι αναστατώσαντες την οικουμένην, ούτοι ήλθον και εδώ.» (Πράξ. 17:6) Έτσι, όταν πέρασαν περίπου 30 χρόνια από τότε που άρχισε η μαρτυρία της Βασιλείας, τα αγαθά νέα ‘είχαν κηρυχθή εις πάσαν την κτίσιν την υπό τον ουρανόν.’—Κολ. 1:23.
15. Τι βοήθεια και ενθάρρυνσις δόθηκε σ’ εκείνους των οποίων η πίστις ταλαντευόταν;
15 Εν τούτοις, καθώς πλησίαζε το τέλος του Ιουδαϊκού συστήματος πραγμάτων, φαίνεται ότι μερικοί απ’ εκείνους τους Χριστιανούς άρχισαν ν’ αποκάμουν. Άφησαν την πνευματική τους αγρυπνία να χαλαρώση και άρχισαν να ταλαντεύωνται στη νίκη τους δια πίστεως. Αλλά δεν έμειναν χωρίς βοήθεια. Οι πιστοί πρεσβύτεροι της Χριστιανικής εκκλησίας τους έδωσαν την απαιτούμενη ενθάρρυνσι. Ένας απ’ αυτούς, ο απόστολος Παύλος, συνεχώς τους προέτρεπε να υπομένουν στην πίστι. Τους ενεθάρρυνε να κάνουν τη Χριστιανική τους ελπίδα «άγκυραν της ψυχής ασφαλή τε και βεβαίαν.» (Εβρ. 6:19) Εδήλωσε: «Ημείς όμως δεν είμεθα εκ των συρομένων οπίσω προς απώλειαν, αλλ’ εκ των πιστευόντων προς σωτηρίαν της ψυχής.» (Εβρ. 10:39) Αυτοί, με κάθε θυσία, έπρεπε να ολοκληρώσουν τη Χριστιανική τους νίκη! Εκείνοι που έμειναν σταθεροί στην πίστι τους επέζησαν όταν κατεστράφη το Ιουδαϊκό «σύστημα πραγμάτων» το έτος 70 μ.Χ.
ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΠΙΣΤΕΩΣ
16. (α) Επί πόσον καιρό εγκαρτερούσε ο απόστολος Ιωάννης στη νίκη του δια πίστεως; (β) Για ποιο πράγμα προειδοποίησε;
16 Ωστόσο, επεφυλάσσοντο και άλλες δοκιμασίες πίστεως για τους πιστούς Χριστιανούς. Ο Ιωάννης, του οποίου η υπηρεσία ως αποστόλου του Ιησού Χριστού επεξετάθη σε 68 και πλέον χρόνια, μιλεί γι’ αυτές. Σε δύο από τις επιστολές του, ο Ιωάννης προειδοποιεί για τον ‘αντίχριστον’ που θα ενεφανίζετο στην «εσχάτη ώρα» και τον προσδιορίζει ότι είναι «ο αρνούμενος τον Πατέρα και τον Υιόν.» Κατόπιν, ο Ιωάννης συνδέει αυτόν τον ‘αντίχριστον’ με τους ‘πολλούς ψευδοπροφήτας [που] εξήλθον εις τον κόσμον.’ (1 Ιωάν. 2:18, 22· 4:1-3) Αυτός ο αντίχριστος ασφαλώς αμφισβήτησε το επείγον του ‘ευαγγελίου’ και προσπάθησε να κάνη τους Χριστιανούς να στραφούν προς τους υλιστικούς, απολαυστικούς τρόπους του κόσμου.
17. Πώς και γιατί οι Χριστιανοί πρέπει να εγκαρτερούν στη νίκη τους;
17 Οι Χριστιανοί που διεκράτησαν ακεραιότητα ‘ενίκησαν τον πονηρόν,’ αλλά κατόπιν, έστω και σ’ ένα προχωρημένο καιρό, η πίστις τους κινδύνευσε από μια άλλη κατεύθυνσι. Ο απόστολος τους έγραψε με απλά λόγια: «Μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω. Εάν τις αγαπά τον κόσμον, η αγάπη του Πατρός δεν είναι εν αυτώ· διότι παν το εν τω κόσμω, η επιθυμία της σαρκός και η επιθυμία των οφθαλμών και η αλαζονεία του βίου, δεν είναι εκ του Πατρός, αλλ’ είναι εκ του κόσμου. Και ο κόσμος παρέρχεται και η επιθυμία αυτού· όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού μένει εις τον αιώνα.» (1 Ιωάν. 2:13, 15-17) Πράγματι, ποτέ δεν ήταν θέλημα Θεού ν’ αναμιγνύωνται οι Χριστιανοί στους ανήθικους, υλιστικούς τρόπους του κόσμου του Σατανά. Αντιθέτως, πρέπει να εγκαρτερούν για να νικήσουν δια πίστεως.
18. Πώς επιτελούμε τη νίκη μας δια πίστεως;
18 Στην ίδια αυτή επιστολή, ο Ιωάννης περιγράφει τον δεσμό που συνδέει όλους τους Χριστιανούς παγκοσμίως σε μια αδιαίρετη ενότητα, λέγοντας: «Όστις ομολογήση ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού, ο Θεός μένει εν αυτώ και αυτός εν τω Θεώ. Και ημείς εγνωρίσαμεν και επιστεύσαμεν την αγάπην την οποίαν έχει ο Θεός προς ημάς. Ο Θεός είναι αγάπη, και όστις μένει εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ.» (1 Ιωάν. 4:15, 16) Τι μεγαλειώδες προνόμιο είναι να είμεθα ενωμένοι με τον υπέρτατο Κυρίαρχο όλου του σύμπαντος μέσω του Υιού του, Ιησού Χριστού, Εκείνου του οποίου «το αίμα καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας.» (1 Ιωάν. 1:7) Η νίκη μας δια πίστεως έγκειται σ’ αυτό: Ν’ αγαπούμε τον Θεό και τον Χριστό, με το να είμεθα συνεργάτες τους στο παγκόσμιο έργο θερισμού που τώρα πλησιάζει γοργά στο τέλος του.—1 Κορ. 3:9.
19. Τι είναι εκείνο που προσδιορίζει τους νικητές δια πίστεως;
19 Ο Ιωάννης προχωρεί και λέγει: «Αύτη είναι η αγάπη του Θεού, το να φυλάττωμεν τας εντολάς αυτού.» (1 Ιωάν. 5:3) Σχετικά μ’ αυτό ο Ιησούς είπε στους ακολούθους του: «Εντολήν καινήν σας δίδω, Να αγαπάτε αλλήλους, καθώς εγώ σας ηγάπησα και σεις να αγαπάτε αλλήλους.» (Ιωάν. 13:34) Αυτό έγινε ένα διακριτικό γνώρισμα των Χριστιανών στις ημέρες του Ιωάννου και είναι ένα θαυμάσιο διακριτικό γνώρισμα και στις ημέρες μας! Διότι ποτέ σ’ όλη την ιστορία της ανθρωπότητος δεν υπήρξε στη γη ένας λαός σαν τους Χριστιανούς μάρτυρες του Ιεχωβά—ενωμένος μ’ ένα δεσμό αγάπης που υπερνικά όλους τους φραγμούς γλώσσης, φυλής και καταγωγής.
20. Σ’ αυτό το τέλος του κόσμου, πώς μπορείτε να δείξετε ότι είσθε νικητής του κόσμου;
20 Επίσης, στο τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων, υπάρχει η εντολή που περιέχεται στην προφητεία του Ιησού ότι «θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθ. 24:14) Η μεγαλειώδης αυτή μαρτυρία, που φθάνει τώρα στο αποκορύφωμά της σε μια παγκόσμια κλίμακα, αποτελεί το χαρακτηριστικό εκείνων που ενίκησαν τον κόσμο. Ο απόστολος έγραψε τα εξής σχετικά με όλους αυτούς τους δούλους του Θεού που διακρατούν ακεραιότητα: «Αύτη είναι η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών. Τις είναι ο νικών τον κόσμον ειμή ο πιστεύων ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού;» Αυτή η πίστις στον Ιησού ως τον Υιό του Θεού μπορεί να εκδηλωθή και σήμερα από μέρους ατόμων που υπακούουν δραστήρια στην τελευταία εντολή του Ιησού στους ακολούθους του: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη.» (1 Ιωάν. 5:4, 5· Ματθ. 28:19) Δείχνετε, λοιπόν, και σεις μ’ αυτό τον τρόπο ότι είσθε νικητές του κόσμου;