Ελπίδα Βασισμένη στον Αποκαλυπτόμενο Σκοπό του Θεού
«Ελπίδα, την οποίαν έχομεν ως άγκυραν της ψυχής ασφαλή τε και βεβαίαν.»—Εβρ. 6:19.
1. Πώς εκφράσθηκαν μερικοί κατά κόσμον σοφοί για την ελπίδα;
ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ κατά κόσμον σοφοί Έλληνες δυσφημούσαν την ελπίδα. Είχαν την άποψι ότι εφόσον η μοίρα είναι αμετάβλητη, η ελπίδα είναι μια αυταπάτη. Ένας απ’ αυτούς μάλιστα απεκάλεσε την ελπίδα «κατάρα του ανθρώπου.» Στους συγχρόνους καιρούς ένας Άγγλος συγγραφεύς είπε, «Χειρότερη και από την πικρία του θανάτου είναι η ελπίδα.» Και ο αθεϊστής Γερμανός φιλόσοφος Νίτσε έγραψε: «Η ελπίδα αποτελεί το χειρότερο κακό, διότι παρατείνει τα βάσανα του ανθρώπου.»
2. Τι έχομε μάθει στα πρόσφατα χρόνια για τη θεραπευτική αξία της ελπίδας;
2 Από τότε, όμως, άλλοι άνθρωποι έχουν βγάλει εντελώς διαφορετικά συμπεράσματα για την ελπίδα. Ένας διάσημος ερευνητής της ψυχοσωματικής ιατρικής διεπίστωσε ότι εκείνοι που είχαν ελπίδα μπόρεσαν πολύ καλύτερα να επιζήσουν από καταθλιπτικές συνθήκες. Ένας άλλος γιατρός ετόνισε ότι η ελπίδα αποτελεί τη μόνη εξήγησι για τη θεραπεία πολλών παθήσεων που φέρνουν σε αμηχανία τους γιατρούς. Μια από τις Αμερικανικές έγκυρες προσωπικότητες σε διανοητικές παθήσεις αφιερώνει πολλές σελίδες ενός βιβλίου για να δείξη τη θεραπευτική δύναμι της ελπίδος.
3. (α) Πώς ο Ιεχωβά αναγνώρισε την ανάγκη μας για ελπίδα; (β) Πώς θα μπορούσε να εξεικονισθή αυτό;
3 Ο Δημιουργός μας, ο Ιεχωβά Θεός, γνωρίζει καλύτερα ακόμη την ανάγκη του ανθρώπου για ελπίδα, ιδιαίτερα επειδή σχετίζεται με την πνευματική ευεξία. (Ψαλμ. 103:14) Με το έλεος του, έλαβε πρόνοια φροντίζοντας για τη ζωτική αυτή ανάγκη. Εκτός του ότι παρέχει ελπιδοφόρες υποσχέσεις, έδωσε κατ’ επανάληψιν αποδείξεις ότι αυτές θα εκπληρωθούν. Έτσι δίνει μια συνεχώς αυξανόμενη βάσι για ελπίδα. Αυτό θα μπορούσε να παραβληθή με ό,τι θα έκανε ένας πατέρας για να κάμη γνωστό στα τέκνα του τι σκέπτεται, ίσως ο πατέρας να θέλη να πάρη όλη την οικογένεια σε διακοπές για μια εβδομάδα. Όταν το λέγη στα παιδιά του τους δίνει μια βάσι για ελπίδα, για προσδοκία. Κατόπιν, καθώς αφήνει τα παιδιά να παρατηρούν τις προετοιμασίες για το ταξίδι, η ελπίδα τους ενισχύεται. Παραμερίζονται οι πιθανές αμφιβολίες για το αν θα φύγουν πραγματικά για διακοπές.
4. Τι σκοπό είχε υπ’ όψιν ο Δημιουργός δημιουργώντας τη γη και τον άνθρωπο;
4 Όπως ακριβώς ο πατέρας σκεπτόταν τις διακοπές για τον εαυτό του και την οικογένεια του πριν ακόμη το πη στα παιδιά του, έτσι και ο Ιεχωβά είχε ένα σκοπό για τη γη και τον άνθρωπο προτού ακόμη τα δημιουργήση. Η Αγία Γραφή τονίζει ότι ο Θεός ‘δεν έπλασε τη γη ματαίως, αλλά για να κατοικήται’ από τέλεια ανθρώπινα πλάσματα που να ζουν για πάντα μέσα σ’ ένα παράδεισο. Όταν έπλασε το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος, εδήλωσε τον σκοπό του σ’ αυτούς λέγοντας: «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και γεμίσατε την γην και κυριεύσατε αυτήν, και εξουσιάζετε . .. επί παντός ζώου κινουμένου επί της γης.»—Ησ. 45:18· Γεν. 1:28.
5. Τι υπόσχεσι έδωσε ο Θεός στην Εδέμ για να δείξη ότι ο αρχικός του σκοπός για τη γη και τον άνθρωπο δεν άλλαξε;
5 Όταν κάποιος άγγελος εστασίασε και έγινε Σατανάς ο Διάβολος και ο Αδάμ και η Εύα ενώθηκαν στον στασιασμό του, μήπως ο Ιεχωβά Θεός άλλαξε τον σκοπό που είχε για τη γη και τον άνθρωπο; Όχι, διόλου, διότι τότε ακριβώς έδωσε την πρώτη του προφητεία, που απέβλεπε στον καιρό της εκπληρώσεως αυτού του σκοπού. Εδήλωσε: «Έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σού και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματος σου και του σπέρματος αυτής· αυτό θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού.» Μέσα σ’ αυτή την επαγγελία (που αναγράφεται στη Γένεσι 3:15) υπήρχε η ελπίδα ότι τελικά η δικαιοσύνη θα εθριάμβευε και ο σκοπός του Ιεχωβά για τη γη και τον άνθρωπο θα επραγματοποιείτο. Άλλα μέρη της Αγίας Γραφής δείχνουν ότι αυτή η ελπιδοφόρος επαγγελία προέβλεπε μια Βασιλεία στα χέρια του κυρίου «σπέρματος» και ενός σώματος πιστών συντρόφων—Εφεσ. 1:8-12· 1 Πέτρ. 1:18-21· 2:4-9· Αποκάλ. 5:9, 10.
Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΠΑΝΤΟΤΕ ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΕ ΑΛΗΘΙΝΟΣ
6. Γιατί μπορούμε να βασιζώμεθα πλήρως στις υποσχέσεις του Ιεχωβά;
6 Γιατί μπορούμε σήμερα να έχωμε πεποίθησι, βεβαιότητα ότι ο Ιεχωβά Θεός θα εκπληρώση αυτή την υπόσχεσι; Διότι αφ’ ενός έχει την εξουσία και τη σοφία να πραγματοποιήση την εκπλήρωσι του σκοπού του. Γι’ αυτό μπορεί να θεωρή ‘τα μη όντα ως όντα.’ (Ρωμ. 4:17) Και αφ’ ετέρου, μπορούμε να έχωμε πλήρη πίστι σ’ εκείνη την αρχική προφητεία και υπόσχεσι για τη Βασιλεία, διότι ο Ιεχωβά Θεός από τότε έχει αποδείξει ότι είναι αξιόπιστος στην εκπλήρωσι του λόγου του. (Ιησ. Ναυή 21:45) Ο Θεός είναι πιστός.—1 Πέτρ. 4:19.
7, 8. Τι παραδείγματα θα μπορούσαν να δοθούν για την αξιοπιστία του λόγου του Ιεχωβά από τον καιρό του Νώε ώς τις ημέρες του Σολομώντος;
7 Μήπως δεν επαλήθευσαν τα λόγια του Θεού στον Νώε για τον μεγάλο κατακλυσμό και τα μέσα επιβιώσεως απ’ αυτόν όταν κατεστράφησαν οι ασεβείς; (Γέν. 6:17-19· 8:15-19) Μήπως δεν εκπληρώθηκε η επαγγελία του Θεού στον Αβραάμ ότι αυτός και η Σάρρα θ’ αποκτούσαν γυιο στη γεροντική τους ηλικία; (Γέν. 17:19· 21:1-3) Τι θα πούμε για τον λόγο του Ιεχωβά στον Μωυσή; Ο Ιεχωβά υποσχέθηκε να απελευθερώση τους Ισραηλίτας από την Αιγυπτιακή δουλεία και να τους φέρη σε μια γη που έρρεε γάλα και μέλι. Το έκαμε; Βεβαίως το έκαμε, και ο Ιησούς του Ναυή το επιστοποίησε: «Σεις γνωρίζετε εν όλη τη καρδία υμών, και εν όλη τη ψυχή υμών, ότι δεν διέπεσεν ουδέ εις εκ πάντων των αγαθών λόγων, τους οποίους Ιεχωβά ο Θεός σας ελάλησε δια σας· πάντες ετελέσθησαν εις εσάς, ουδέ εις εξ αυτών διέπεσε.»—Ιης. Ναυή 23:14, ΜΝΚ.
8 Ο Ιεχωβά επίσης υποσχέθηκε στους Ισραηλίτας ότι αν υπήκουαν θ’ αποτελούσαν γι’ αυτόν ένα ιδιαίτερο απόκτημα και θα απελάμβαναν επιτυχία, ειρήνη και ευημερία. Στη βασιλεία του Σολομώντος ιδιαίτερα εκπληρώθηκε αυτή η υπόσχεσις. Στον καιρό της αφιερώσεως του ναού, ο Σολομών μπορούσε να πη: «Ευλογητός ο Ιεχωβά, όστις έδωκεν ανάπαυσιν εις τον λαόν αυτού Ισραήλ, κατά πάντα όσα υπεσχέθη· δεν έπεσεν ουδέ εις εκ πάντων των λόγων των αγαθών, τους οποίους υπεσχέθη μέσω Μωυσέως του δούλου αυτού.»—1 Βασ. 8:56, ΜΝΚ· Δευτ. 4:3-8, 37-40.
9. Ποια γεγονότα των εσχάτων ημέρων της ιστορίας του Ισραήλ δείχνουν ότι ο λόγος του Ιεχωβά είναι αξιόπιστος;
9 Αλλ’ ο Ιεχωβά Θεός τούς προειδοποίησε επίσης ότι αν απεμακρύνοντο απ’ αυτόν θα ετιμωρούντο. Πράγματι, είπε ότι θα εξωρίζοντο στην Βαβυλώνα. Ο Ιεχωβά, πιστός στον λόγο του, όταν απομακρύνθηκαν απ’ αυτόν, τους ετιμώρησε. (Δευτ. 31:29· Ησ. 39:5-7· 2 Χρον. 36:15-21) Ομοίως, σύμφωνα με την υπόσχεσι του, αποκατέστησε ένα μετανοημένο υπόλοιπο στον τόπο του. (Λευϊτ. 26:41-45· Έσδρας 1:1-3) Τελικά ο Ιεχωβά, δια στόματος του μεγαλυτέρου προφήτου του, του ιδίου του Υιού Ιησού Χριστού, προείπε άλλη μια ερήμωσι της Ιερουσαλήμ. Αυτή εκπληρώθηκε στο έτος 70 μ.Χ. όταν οι Ρωμαϊκές στρατιές υπό τον Στρατηγό Τίτο κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ και τον ένδοξο ναό της. (Λουκ. 19:41-44) Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ιεχωβά αποδείχθηκε πιστός και αξιόπιστος, εκπληρώνοντας πάντοτε τον λόγο του. Όπως μας διαβεβαιώνει ο απόστολος Παύλος, ο Θεός ‘δεν δύναται να ψευσθή.’—-Τίτον 1:2· Εβρ. 6:18.
ΣΥΣΣΩΡΕΥΣΙΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΝ
10. Τι έχει κάμει ο Ιεχωβά για να ενισχύση την ελπίδα μας;
10 Η ελπίδα μας στην εκπλήρωσι της υποσχέσεως του Ιεχωβά για τη Βασιλεία του όχι μόνο ενισχύεται από το γεγονός ότι ο Ιεχωβά ετήρησε τον λόγο του σε τόσες άλλες περιπτώσεις αλλά ενισχύεται και από το ότι βλέπομε την εξέλιξι του σκοπού του προς τη μεγαλειώδη πραγματοποίησι του. Από την αρχή ο Ιεχωβά με πολλές υπερφυσικές πράξεις έδωσε αποδείξεις σε πιστούς ανθρώπους ότι η αρχική προφητεία της Βασιλείας του θα εξεπληρώνετο.
11, 12. Πώς ο Κατακλυσμός και οι ενέργειες του Ιεχωβά από τον καιρό του Αβραάμ ώς τον Μωυσή χρησιμεύουν για να ενισχύσουν την ελπίδα των δούλων του Θεού στην προφητεία της Εδέμ;
11 Ο κατακλυσμός των ημερών του Νώε υποστηρίζει την πρώτη εκείνη προφητεία περί της Βασιλείας. Πώς; Ο Κατακλυσμός αποτελούσε μια εκδήλωσι του ενδιαφέροντος του Ιεχωβά για τη γη. Παρέσχε αναντίρρητη απόδειξι ότι ο Θεός δεν θα άφηνε πάντοτε την ασέβεια να κυριαρχή, αλλά στον ωρισμένο του καιρό θα εξεπλήρωνε την υπόσχεσι για το «σπέρμα.»—Γέν. 6:3.
12 Επίσης, ο Ιεχωβά Θεός απεκάλυψε ότι εφρόντισε να παραγάγη το «σπέρμα» και να προστατεύση τη γενεαλογική γραμμή που ωδηγούσε σ’ αυτό. Αναζωογόνησε τις αναπαραγωγικές δυνάμεις του Αβραάμ και της Σάρρας για να μπορέσουν ν’ αποκτήσουν ένα γυιο, τον Ισαάκ, στη γεροντική τους ηλικία. (Εβρ. 11:11, 12) Αργότερα, ένας εγγονός του Ισαάκ, ο γυιος του Ιακώβ Ιωσήφ, έγινε δούλος στην Αίγυπτο. Ο Ιεχωβά Θεός χρησιμοποίησε αυτή την περίπτωσι για να εμποδίση την απώλεια της μεγάλης οικογενείας του Ιακώβ από μια επταετή πείνα. (Γεν. 45:4-7) Με τον καιρό η οικογένεια, του Ιακώβ αυξήθηκε και έγινε ένα έθνος στην Αίγυπτο όπου κατεπιέζετο τρομερά. Η αποστολή του Μωυσέως από τον Θεό για να ελευθερώση τους Ισραηλίτας από εκείνη την καταθλιπτική δουλεία αποτελούσε άλλο ένα διάβημα για την παραγωγή του «σπέρματος.» (Έξοδ. 3:13-17·19:3-6) Από τότε ο Ιεχωβά χρησιμοποιούσε ένα ολόκληρο έθνος για να καταστήση γνωστές τις απόψεις του σκοπού του για το «σπέρμα.»
13. Ποια βάσι για ελπίδα παρέχουν η βασιλεία του Δαβίδ και του Σολομώντος;
13 Ο Ιεχωβά Θεός, στις σχέσεις του με το έθνος Ισραήλ, έδωσε και άλλη βάσι για πίστι στην αρχική του επαγγελία της Βασιλείας. Ο Νόμος και το ιερατείο που είχε δώσει στους Ισραηλίτας υπεδείκνυαν το κυριώτερο «σπέρμα» και τα θαυμαστά εκείνα πράγματα που θα εκτελούσε αυτός και οι σύντροφοι του βασιλείς και ιερείς κάνοντας τη γη μια όμορφη κατοικία, για να κατοικηθή από μια τέλεια ανθρώπινη φυλή σε όλη την αιωνιότητα. (Κολ. 2:17· Εβρ. 10:1· Αποκάλ. 5:9, 10· 21:2-4) Τον καιρό που βασίλευε ο Βασιλεύς Δαβίδ σε όλο το έθνος έγινε σαφές ότι το κύριο «σπέρμα» θα προήρχετο από τη βασιλική του γραμμή. (2 Σαμ. 7:12-16) Οι νίκες του Δαβίδ και η ένδοξη βασιλεία του γυιου του Σολομώντος ήσαν προαναλαμπές της μεγαλειώδους Βασιλείας αυτού του σπέρματος. Όπως ο Δαβίδ, έτσι και αυτό το «σπέρμα» θα κέρδιζε τη νίκη εναντίον όλων εκείνων που θα εναντιώνονταν σ’ αυτό. (Ψαλμ. 2:1-12·110:1, 2· Ματθ. 22:41-45· Πράξ. 4:24-30) Και, όπως γινόταν και στον καιρό του Σολομώντος, οι αφοσιωμένοι υπήκοοι του θα ζούσαν ασφαλείς, απολαμβάνοντας πλήρως τους καρπούς των κόπων των.—1 Βασ. 4:25· Ψαλμ. 72:7, 8·Ησ. 11:1-9.
14, 15. Ποια βάσι για ελπίδα έδωσε ο Ιεχωβά με την επίγεια διακονία του Ιησού·
14 Η πιο ισχυρή απόδειξις ότι ο Ιεχωβά Θεός θα εκτελούσε την Εδεμική επαγγελία του έγινε φανερή με την αποστολή του μονογενούς του Υιού Ιησού Χριστού στη γη. Τα χαρακτηριστικά του σκοπού του Ιεχωβά άρχισαν τώρα ν’ αποκαλύπτωνται γοργώτερα. Ο Ιησούς, καταθέτοντας την τέλεια ανθρώπινη ζωή του ως θυσία, επρομήθευσε τη νομική βάσι για τη Βασιλεία. Με όλη την πιστή του πορεία, ενώ υπέφερε μεγάλη πίεσι και παθήματα, αποδείχθηκε άξιος να είναι βασιλεύς της Βασιλείας. Όπως διαβάζομε στη Γραφή: «Καίτοι ων Υιός, έμαθε την υπακοήν αφ’ όσον έπαθε, και γενόμενος τέλειος, κατεστάθη αίτιος σωτηρίας αιωνίου εις πάντας τους υπακούοντας εις αυτόν.» Ο Ιησούς ‘ενίκησε τον κόσμο’ διότι αρνήθηκε να εξομοιωθή με αυτόν. Ως αμοιβή του για την ακλόνητη αφοσίωσί του στον Πατέρα του έγινε «Βασιλεύς των βασιλευόντων και Κύριος των κυριευόντων.»—Εβρ. 5:8, 9· Ιωάν. 16:33· 1 Τιμ. 6:15· Αποκάλ. 17:14.
15 Με τα θαύματα που έκανε ο Ιησούς, τι μεγαλειώδεις διαβεβαιώσεις έδωσε για τον τελικό θρίαμβο της δικαιοσύνης και την αιώνια ευλογία της ανθρωπότητος! Τίποτε δεν ήταν πολύ δύσκολο γι’ αυτόν. Εθεράπευσε κάθε είδους ασθένειες και αναπηρίες, έθρεψε πλήθη κόσμου με λίγους άρτους και ιχθύς, κατεσίγασε τους ανέμους και τη θάλασσα, ανέστησε νεκρούς, ακόμη και έναν που ήταν νεκρός από τέσσερις μέρες. Αληθινά ο Θεός έχρισε τον Υιόν του με άγιον πνεύμα και με δύναμιν,’ δίνοντας έτσι σε όλους τους ανθρώπους περισσότερη βάσι για ελπίδα στη βέβαιη έλευσι της Βασιλείας.—Πράξ. 10:38.
16. Τι έκανε ο Ιεχωβά από την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ. για να προαγάγη τον σκοπό της Βασιλείας του
16 Και τι έχει κάμει ο Ιεχωβά Θεός από την ανάστασι και την ανάληψι του Ιησού στον ουρανό για ν’ αποκαλύψη τον σκοπό του ως προς το «σπέρμα»; Πολλά, όπως τονίζουν το βιβλίο των Πράξεων και το υπόλοιπο των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών. Από την Πεντηκοστή του έτους 33 μ.Χ., ο Ιεχωβά έδειξε με θαύματα ότι τα μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας πρόκειται να είναι σύντροφοι του Ιησού ως μέρος τον «σπέρματος» που προελέχθη στην Εδέμ. Πραγματικά, στα περασμένα 1.900 χρόνια ο Ιεχωβά Θεός εξέλεγε ένα σύνολο από 144.000 μέλη. Έως τώρα αυτός ο αριθμός φαίνεται ότι σχεδόν συμπληρώθηκε.—Ιωάν. 14:1-3· Πράξ. 2:1-47· Αποκάλ. 14:1, 3· 20:6.
Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΠΡΟΧΩΡΕΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΚΠΛΗΡΩΣΙ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ
17. Από το τέλος των Καιρών των Εθνών, τι αποδείξεις έχουν συσσωρευθή που δείχνουν ότι ο σκοπός του Θεού για το ανθρώπινο γένος θα πραγματοποιηθή σύντομα;
17 Και σ’ αυτόν τον εικοστό αιώνα εξακολούθησαν ν’ αυξάνουν οι αποδείξεις για τη βέβαιη εκπλήρωσι του σκοπού του Θεού. Στο έτος που εξερράγη ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος έληξαν οι «καιροί των εθνών.» (Λουκ. 21:24) Τα γεγονότα που συνέβησαν από τότε—οι πόλεμοι, οι σεισμοί, οι πείνες και οι λοιμοί-—απέδειξαν ότι η μεγάλη προφητεία που είπε ο Ιησούς (όπως αναγράφεται στα ευαγγέλια του Ματθαίου, Μάρκου και Λουκά) εκπληρώνεται. Επίσης, όπως προείπε ο Ιησούς, το ευαγγέλιο της βασιλείας κηρύττεται. (Ματθ. 24:14· Μάρκ. 13:10) Πάνω από δύο εκατομμύρια κήρυκες που μιλούν σε περισσότερες από 160 γλώσσες και σε 200 και πλέον χώρες και νήσους της θαλάσσης έλαβαν μέρος σ’ αυτά το κήρυγμα. Όλ’ αυτά αποτελούν απόδειξι ότι η Βασιλεία στα χέρια του Χριστού θα ενεργήση σε λίγο εναντίον των εχθρών της, για να εκπληρωθή η θεία επαγγελία της Εδέμ.
18. Πώς το όνομα του Ιεχωβά έγινε γνωστό, και τι σκοπούς ιδιαίτερα εξυπηρέτησε αυτό;
18 Η Αγία Γραφή, και ιδιαίτερα το βιβλίο του Ιεζεκιήλ, αποκαλύπτει ότι αποτελεί σκοπόν του Ιεχωβά να κάμη όλους τους ανθρώπους να γνωρίσουν στο τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων ότι αυτός μόνον, του οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά, είναι ο μόνος αληθινός Θεός. (Ψαλμ. 83:17, 18 ΜΝΚ Ιεζ. 36:38·38:23) Πόσο κατάλληλο λοιπόν είναι ότι στο έτος 1931 ο Θεός έθεσε στις διάνοιες και τις καρδιές του λαού του που είναι στη γη να λάβουν το όνομα που είχε δώσει προ πολλού στους δούλους του, δηλαδή να είναι μάρτυρες του Ιεχωβά, ή, πληρέστερα, Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά. (Ησ. 43:10-12) Αυτό υπήρξε μια ευλογία από δύο τουλάχιστον απόψεις. Πρώτον, χρησίμευσε για να γίνη γνωστό σε όλο τον κόσμο το μοναδικό όνομα του μόνου αληθινού Θεού. Και δεύτερον, ξεχώρισε τους πραγματικούς ακολούθους του Ιησού Χριστού, τους αληθινούς δούλους του Ιεχωβά Θεού, απ’ όλους τους άλλους οι οποίοι αξιούν ότι είναι Χριστιανοί αλλά είναι μόνον κατ’ όνομα. Η ίδια η έξαρσις που δίδεται σ’ αυτό το όνομα χρησιμεύει για να ενισχύση την πίστι μας ότι πλησιάζει ο καιρός για να λάβη ο Ιεχωβά Θεός για πάντα τη θέσι που πρέπει στις διάνοιες όλων των νοημόνων πλασμάτων του, ορατών και αοράτων.
19. Για ποια τάξι ατόμων το αυξημένο φως χρησίμευσε να δείξη ότι η εκπλήρωσις του θείου σκοπού προχωρεί στο αποκορύφωμα;
19 Κάτι που υποβοήθησε ακόμη περισσότερο την ενίσχυσι της ελπίδος των δούλων του Ιεχωβά για την πλήρη πραγματοποίησι του σκοπού του ήταν το φως που ήλθε στο 1935 ως προς την ταυτότητα του ‘πολλού όχλου’ που αναφέρεται στην Αποκάλυψι 7:9. Τότε έγινε κατανοητό, από μια προσεκτική μελέτη των Γραφών, ότι αυτοί θα επιζήσουν από τη ‘μεγάλη θλίψι’ και θα έχουν την προοπτική της αιωνίου ζωής στη γη. Η εμφάνισις αυτού του ‘πολλού όχλου’—ιδιαίτερα από το έτος 1935, και τώρα με γοργά αυξανόμενους αριθμούς—από όλα τα έθνη και τις χώρες αποτελεί πρόσθετη απόδειξι ότι η εκπλήρωσις του σκοπού του Ιεχωβά πραγματικά πλησιάζει. Πώς; Αφού ένας ‘πολύς όχλος’ είναι ήδη φανερός, η ‘μεγάλη θλίψις’ από την οποία θα επιζήση πρέπει να είναι πολύ κοντά. Και εφόσον αυτός ο ‘πολύς όχλος’ αποτελεί τον πυρήνα της ‘νέας γης,’ λογικά συμπεραίνεται ότι ο καιρός της εισόδου μιας δικαίας νέας τάξεως ‘νέων ουρανών και νέας γης’ πρέπει επίσης να πλησιάζη.—2 Πέτρ. 3:13.
20. Ποια κλήσις γίνεται σ’ εκείνους που αγαπούν δικαιοσύνη και είναι ακόμη στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη και τι δείχνει αυτό για τον σημερινό καιρό που ζούμε;
20 Επίσης, ενισχυτική της πίστεως και της ελπίδος των δούλων του Ιεχωβά υπήρξε η σαφέστερη κατανόησις της «Βαβυλώνος της Μεγάλης» ως της παγκοσμίου αυτοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας. Με μια προσεκτική μελέτη των Αγίων Γραφών, οι δούλοι του Ιεχωβά έμαθαν ότι η ‘μεγάλη θλίψις’ θ’ αρχίση με την καταστροφή της ψευδούς θρησκείας και όλων εκείνων που αποτελούν μέρος αυτής. Αυτά συνετέλεσε ν’ αντιληφθούν πόσο επείγον ήταν να διασαλπίσουν την προειδοποίησι που βρίσκεται στην Αποκάλυψι 18:4: «Εξέλθετε εξ αυτής ο λαός μου δια να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής.» Εκείνοι που παραμένουν στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη θα είναι μέτοχοι των αμαρτιών της, θα είναι συνένοχοι της, και επομένως θα υποστούν την ποινή της, λαμβάνοντας από τις πληγές της. Το γεγονός ακριβώς ότι αυτό το άγγελμα της επικειμένης καταστροφής κάθε ψευδούς θρησκείας διακηρύττεται παντού, πιστοποιεί ακόμη περισσότερο ότι η μεγάλη θλίψις πρέπει να πλησιάζη γοργά.
21. Πώς ο Ιεχωβά ενίσχυσε την ελπίδα του λαού του σε καιρούς μεγάλης εναντιώσεως και διωγμού;
21 Η ελπίδα των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά ως σώματος ενισχύθηκε επίσης από τη στοργική φροντίδα του Θεού της οποίας έλαβαν πείρα. Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1930, λόγου χάριν, επήλθε σκληρή εναντίωσις και διωγμός εναντίον των στις ολοκληρωτικές χώρες. Κατόπιν, μετά την έκρηξι του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, άρχισε να απλώνεται έντονη εναντίωσις σε κάθε σχεδόν έθνος της γης. Εν τούτοις, οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά διεπίστωσαν ότι τα καθησυχαστικά λόγια του Ησαΐα 54:17 εφαρμόζονται στην περίπτωσι τους: «Ουδέν όπλον κατασκευασθέν εναντίον σου θέλει ευοδωθή· και πάσαν γλώσσαν ήτις ήθελε κινηθή κατά σου θέλεις νικήσει εν τη κρίσει.» Παρ’ όλην την εναντίωσι και τον διωγμό που έγινε σε μορφή φυλακίσεων, βασανισμών και σε μερικές περιπτώσεις κτηνωδών εκτελέσεων, οι δούλοι του Ιεχωβά ως σώμα ανεδύθησαν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο πιο ισχυροί και πολύ περισσότεροι από πριν. Ακόμη και τα τρομερά στρατόπεδα συγκεντρώσεως της Ναζιστικής Γερμανίας δεν κατέστρεψαν την απόφασι τους να εξακολουθήσουν να υπηρετούν πιστά τον Ιεχωβά. Στις 3 Μαρτίου 1945 μια ομάς 230 Μαρτύρων που επέζησαν από τις κτηνωδίες των στρατοπέδων συγκεντρώσεως εξεφράσθησαν ως εξής:
«Ας είναι γνωστόν ότι ο μέγας Θεός μας, του οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά. εξεπλήρωσε τον λόγο του στον λαό του, ιδιαίτερα στην περιοχή του Βασιλέως του Βορρά. Περάσαμε μια μακρά σκληρή περίοδο δοκιμασιών κι’ εκείνοι που διαφυλάχθηκαν, σαν να αρπάχθηκαν από την κάμινο του πυρός, ούτε την οσμή του πυρός δεν έχουν επάνω τους. (Βλέπε Δανιήλ 3:27.) Αντιθέτως, αυτοί είναι πλήρεις δυνάμεως και ισχύος από τον Ιεχωβά.»
22, 23. (α) Τι ανεγνώρισαν τελικά τα μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας για τους διορισμούς πρεσβυτέρων και διακονικών υπηρετών; (β) Πώς γίνονται σήμερα οι διορισμοί πρεσβυτέρων και διακονικών υπηρετών, και πώς αυτό ωφέλησε τις εκκλησίες;
22 Η απόδειξις ότι το ακαταμάχητο πνεύμα του Ιεχωβά προωθεί τον λαό του μπορεί να παρατηρηθή σε ό,τι συμβαίνει μέσα στη Χριστιανική εκκλησία. Από πολλών ετών οι επί μέρους εκκλησίες λειτουργούσαν με έναν τρόπο κάπως δημοκρατικό, δηλαδή οι τοπικές εκκλησίες εξέλεγαν τους πρεσβυτέρους και τους διακόνους των (διακονικούς υπηρέτας.) (Πράξ. 14:23) Τελικά, όμως, με επιμελή μελέτη του Λόγου του Θεού και με προσευχή, τα μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας, με την καθοδηγία του αγίου πνεύματος, ανεγνώρισαν ότι οι διορισμοί πρέπει να γίνωνται απ’ εκείνους που κατέχουν θέσεις ανάλογες με τις θέσεις του κεντρικού πρεσβυτερίου της εκκλησίας του πρώτου αιώνος στην Ιερουσαλήμ και άλλων πρεσβυτέρων όπως ήταν ο απόστολος Παύλος, και ανάλογες με τις θέσεις των εξουσιοδοτημένων από τον Παύλο, όπως ήσαν οι σύντροφοι του Τιμόθεος και Τίτος. (Πράξ. 6:2, 3· 14:23· 1 Τιμ. 5:22· Τίτον 1:5) Αυτό κατέληξε στη βαθμιαία αποκατάστασι της εκκλησιαστικής διατάξεως του πρώτου αιώνος.
23 Γι’ αυτό σήμερα οι διορισμοί πρεσβυτέρων και διακονικών υπηρετών γίνονται απ’ ευθείας από ένα κυβερνών σώμα κεχρισμένων με το πνεύμα πρεσβυτέρων ή από αυτούς μέσω άλλων πρεσβυτέρων που εκπροσωπούν αυτό το σώμα. Όλοι όσοι ανταποκρίνονται στα Γραφικά προσόντα διορίζονται είτε ως διακονικοί υπηρέται είτε ως πρεσβύτεροι. Υπάρχει ευκαιρία για οποιονδήποτε που επιθυμεί να αναλάβη την ευθύνη του πρεσβυτέρου να προσπαθήση ν’ ανταποκριθή στα προσόντα που εκθέτει η Αγία Γραφή. (1 Τιμ. 3:1-7· Τίτον 1:5-9) Πραγματικά, όλοι οι άρρενες ενθαρρύνονται να το κάνουν αυτό. Εκείνοι που είναι ταυτισμένο με διάφορες εκκλησίες σε όλη τη γη εξετίμησαν το ότι η εισαγωγή της Βιβλικής εκκλησιαστικής διατάξεως έγινε σ’ ένα ιδιαίτερα κατάλληλο καιρό. Τώρα το βάρος της φροντίδος για τις πνευματικές ανάγκες των γοργά αναπτυσσομένων εκκλησιών δεν πέφτει κυρίως σ’ έναν πρεσβύτερο ή επίσκοπο, αλλά μετέχουν σ’ αυτή την ευθύνη όλοι οι πρεσβύτεροι σαν ένα σώμα. Οι εκκλησίες μπόρεσαν έτσι να ωφεληθούν πληρέστερα από τις ποικίλες ικανότητες, ικανών ανθρώπων.
Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΠΕΚΤΑΣΙΣ
24, 25. Τι αποδεικνύουν οι θαυμαστές αυξήσεις στις τάξεις του λαού του Ιεχωβά;
24 Εκείνο που συνέβη στις εκκλησίες του λαού του Ιεχωβά τα τελευταία χρόνια είναι καταπληκτικό. Οι προφητικοί λόγοι του Ησαΐα 60:22 είχαν μια αιφνίδια πραγματοποίησι: «Το ελάχιστον θέλει γείνει χίλια· και το ολιγοστόν ισχυρόν έθνος.» Όταν λάβωμε υπ’ όψιν ότι λίγες χιλιάδες μόνον εκδηλώθηκαν ως αληθινοί λάτρεις του Ιεχωβά Θεού στις ημέρες του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και συγκρίνωμε αυτόν τον αριθμό με τα δύο και πλέον εκατομμύρια των διαγγελέων της Βασιλείας, πρέπει να ομολογήσωμε ότι το ελάχιστον έγινε πράγματι χίλια και το ολιγοστόν ένα ισχυρό έθνος. Ασφαλώς αυτό παρέχει πρόσθετη απόδειξι ότι ζούμε σε σημαντικούς καιρούς σχετικά με την πραγματοποίησι του θαυμαστού σκοπού του Ιεχωβά για το ανθρώπινο γένος,
25 Είναι καταπληκτικό το ότι επήλθε μια τόσο τεραστία αύξησις σ’ έναν καιρό που οι θρησκευτικές οργανώσεις και του Χριστιανικού και του ειδωλολατρικού κόσμου χάνουν την επιρροή τους επάνω στους λαούς. Τα μεγάλα θρησκευτικά συστήματα δεν μπόρεσαν ν’ αντιμετωπίσουν τις ριζοσπαστικές πολιτικές ιδεολογίες και τις υλιστικές και ηδονιστικές φιλοσοφίες που παρουσιάζουν το ιδιοτελές κέρδος ως το πιο σπουδαίο πράγμα στη ζωή. Αλλ’ η αγνή λατρεία του Ιεχωβά Θεού είναι πιο ισχυρή απ’ όλες τις φιλοσοφίες, όλες τις ιδεολογίες και όλες τις θρησκείες του παλαιού αυτού συστήματος πραγμάτων. Γι’ αυτό εκατοντάδες χιλιάδες άτομα ασπάσθηκαν την αληθινή λατρεία τα τελευταία χρόνια και χαίρουν που βρήκαν αληθινή ελπίδα. Στο χρονικό διάστημα από 1 Σεπτεμβρίου 1973 έως την 31 Αυγούστου 1974 και μόνον, 297.872 άτομα απέκτησαν αυτή την ελπίδα αφού έκαμαν το εν ύδατι βάπτισμα ως μαθηταί του Κυρίου Ιησού Χριστού.
26. Γιατί μπορούμε ν’ αποβλέπωμε στο μέλλον μ’ εμπιστοσύνη;
26 Αληθινά ο Ιεχωβά Θεός μάς έδωσε ισχυρή βάσι να ελπίζωμε στην τελική πραγματοποίησι του μεγαλειώδους σκοπού του για την ανθρωπότητα. Είδαμε πως, κατ’ επανάληψιν, ο Θεός αποδείχθηκε αληθινός στον λόγο του, δείχνοντας καθαρά ότι δεν δύναται να ψευσθή. Και είδαμε επίσης πώς ο Ιεχωβά Θεός, αφότου έδωσε την πρώτη εκείνη προφητεία της Βασιλείας στην Εδέμ, απεκάλυπτε τον σκοπό του για το ανθρώπινο γένος και εργαζόταν δια μέσου των χιλιετηρίδων για την εκπλήρωσι του. Ό,τι έχει κάμει χρησίμευσε επίσης για να ενισχύση τους δούλους του σε οτιδήποτε μπορεί να φέρη το μέλλον. Μπορούμε λοιπόν ν’ αποβλέπωμε στο μέλλον μ’ εμπιστοσύνη, βέβαιοι ότι ο ένδοξος σκοπός του θα θριαμβεύση, για την αιώνια ευλογία των ευπειθών ανθρώπων.—Λουκ. 21:28.
[Εικόνες στη σελίδα 272, 273]
Εδεμική επαγγελία
Οι Πονηροί καταστρέφονται στην εποχή του Νώε
Ο Αβραάμ αποκτά υιόν
Ο Ισραήλ απελευθερώνεται από τη δουλεία
Ο βασιλεύς Δαβίδ νικητής εναντίον των εχθρών του
Η ειρηνική βασιλεία του Σολομώντος
Ο Ιησούς εθεράπευε τους ασθενείς
Ο θάνατος του Ιησού εξιλέωσε από την αμαρτία
Τα αγαθά νέα κηρύττονται παγκοσμίως