Η Βασιλεία—Είναι Πραγματική για Σας;
«Η Βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου· εάν η Βασιλεία η εμή ήτο εκ του κόσμου τούτου, οι υπηρέται μου ήθελον αγωνίζεσθαι δια να μη παραδοθώ εις τους Ιουδαίους· τώρα δε η βασιλεία η εμή δεν είναι εντεύθεν.—Ιωάν. 18:36.
1. (α) Πώς το Ησαΐας 9:6,7 συνδέει τη βασιλεία με την κυβέρνηση; (β) Πού αναφέρθηκαν προηγουμένως συμβολικά η βασιλεία και η κυβέρνηση;
ΠΡΙΝ από 2.600 χρόνια και πλέον, ο προφήτης Ησαΐας με προφητική όραση είπε τα εξής σχετικά με την κυβέρνηση και τη βασιλεία:
«Διότι παιδίον εγεννήθη εις ημάς, υιός εδόθη εις ημάς· και η εξουσία [κυβέρνηση] θέλει είσθαι επί του ώμου αυτού· και το όνομα αυτού θέλει καλεσθή Θαυμαστός, Σύμβουλος, Θεός Ισχυρός, Πατήρ του μέλλοντος αιώνος, Άρχων ειρήνης. Εις την αύξησιν της εξουσίας αυτού [κυβερνήσεως] και της ειρήνης δεν θέλει είσθαι τέλος, επί τον θρόνον του Δαβίδ και επί την βασιλείαν αυτού, δια να διατάξη αυτήν και να στερεώση αυτήν εν κρίσει και δικαιοσύνη από του νυν και έως αιώνος. Ο ζήλος του Κυρίου των δυνάμεων θέλει εκτελέσει τούτο.» (Ησ. 9:6,7.)
Αιώνες νωρίτερα, ο ουράνιος Πατέρας είχε μιλήσει συμβολικά για την ίδια αυτή βασιλεία και κυβέρνηση σαν να άρχιζε τη δράση της. Με επικεφαλής το ‘σπέρμα της γυναικός Του’, επρόκειτο να καταφέρει ένα θανατηφόρο πλήγμα στον αρχιεχθρό της βασιλικής κυβερνήσεως.—Γέν. 3:15.
2. Πώς ο Αβραάμ εκδήλωσε την πίστη του στην υπόσχεση για την κυβέρνηση της Βασιλείας;
2 Ο Δημιουργός του ουρανού και της γης, δεν άφησε την αρχική εκείνη υπόσχεση να σβήσει. Ύστερα από χρόνια, ο Ιεχωβά είπε στο φίλο του Αβραάμ:
«Θέλω ευλογήσει τους ευλογούντας σε, και τους καταρωμένους σε θέλω καταρασθή· και θέλουσιν ευλογηθή εν σοι πάσαι αι φυλαί της γης.» (Γέν. 12:3)
Η ευλογία ‘όλων των φυλών της γης’ θα γινόταν μόνο μέσω της εκπληρώσεως εκείνης της πρώτης προφητείας, κι ο Αβραάμ το αναγνώριζε αυτό. Γι’ αυτό ο Χριστιανός απόστολος Παύλος γράφει: «Δια πίστεως [ο Αβραάμ] παρώκησεν εις την γην της επαγγελίας ως ξένην, κατοικήσας εν σκηναίς μετά Ισαάκ και Ιακώβ των συγκληρονόμων της αυτής επαγγελίας· διότι περιέμενε την πόλιν [βασιλείαν] την έχουσαν τα θεμέλια, της οποίας τεχνίτης και δημιουργός είναι ο Θεός.» (Εβρ. 11:9, 10) Ο Αβραάμ ήταν τόσο προσηλωμένος σ’ εκείνη την ελπίδα του για την κυβέρνηση της βασιλείας ώστε ενήργησε σαν ξένος και πάροικος, μολονότι κατοικούσε στη Γη της Επαγγελίας.
3. Ποια ερωτήματα μπορούμε να θέσουμε στους εαυτούς μας για την κυβέρνηση της Βασιλείας;
3 Πώς βλέπουμε εμείς αυτόν τον κόσμο; Βλέπουμε τους εαυτούς μας σαν ‘ξένους’ και ‘πάροικους,’ μολονότι μπορεί να κατοικούμε στη χώρα που γεννηθήκαμε με τη δική μας φυλή; Μας βλέπουν οι άλλοι στην κοινότητά μας σαν διαφορετικούς; Μας βλέπουν να ξεχωρίζουμε; Αν όχι, πόσο ισχυρή είναι η πίστη μας στην κυβέρνηση της βασιλείας; Μήπως ‘αναμιγνυόμαστε’ με την κοινότητά μας; Ή, είμαστε φίλοι του Θεού, όπως ήταν ο Αβραάμ;—Ιακ. 2:23.
4. Ποιοι επρόκειτο να ωφεληθούν αν αναγνώριζαν το «σπέρμα» της ουράνιας κυβερνήσεως, και τι πρέπει να κάνουν για να ωφεληθούν;
4 Ο Ιεχωβά διατήρησε την ελπίδα αυτή ολοζώντανη μέσα στον Αβραάμ με το να του υπενθυμίσει πολύ αργότερα:
«Ευλογών θέλω σε ευλογήσει, και πληθύνων θέλω πληθύνει το σπέρμα σου ως τα άστρα του ουρανού και ως την άμμον την παρά το χείλος της θαλάσσης· και το σπέρμα σου θέλει κυριεύσει τας πύλας των εχθρών αυτού· και εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γης· διότι υπήκουσας εις την φωνήν μου.» (Γέν. 22:17, 18)
Στην πραγματικότητα, μέσω αυτού του ιδίου «σπέρματος» που αναφέρεται στη Γένεσι 3:15, όχι απλώς μερικά αλλά πάντα τα έθνη της γης θα ευλογούντο. Ναι και θα ευλογιόταν επίσης κάθε άτομο στα έθνη αυτά, άσχετα από φυλή, πλούτο ή φτώχια, αρκεί αυτό το άτομο να αναγνωρίζει και να παραδέχεται τη σπουδαιότητα αυτού του «σπέρματος». Πραγματικά, όπως εξελίσσονται τα πράγματα, ‘πας ο πιστεύων εις αυτόν, δεν θα απολεσθή αλλά θα έχη ζωήν αιώνιον’. Υπάρχει για πολλούς η ευκαιρία να γίνουν υπήκοοι αυτής της βασιλείας, αν πιστέψουν.—Ιωάν. 3:16· Πράξ. 10:34, 35.
5. Τι θα επιτευχθεί μέσω του Ιησού, του υποσχεμένου «Σπέρματος» και Βασιλέως;
5 Πώς γνωρίζουμε ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν πράγματι, εκείνο το κύριο «σπέρμα» του Αβραάμ; Μ’ εκπληκτική σαφήνεια, ο Παύλος λέει: «Προς δε τον Αβραάμ ελαλήθησαν αι επαγγελίαι και προς το σπέρμα αυτού· δεν λέγει, και προς τα σπέρματα, ως περί πολλών, αλλ’ ως περί ενός, Και προς το σπέρμα σου, όστις είναι ο Χριστός.» (Γαλ. 3:16) Έπειτα, γράφοντας στους Εφέσιους Χριστιανούς, ο απόστολος τονίζει τον τρόπο που ο Ιεχωβά χειρίζεται τα ζητήματα για να ενοποιήσει τους μαθητές του Ιησού κάτω από τον Χριστό, το υποσχεμένο «Σπέρμα» και Βασιλέα, και να φέρει την υπόλοιπη ανθρωπότητα στη γη σε αρμονία με τον Θεό μέσω του Υιού Του. Ο Παύλος έγραψε :
«Κατά την ευδοκίαν αυτού, την οποίαν προέθετο εν εαυτώ, εις οικονομίαν του πληρώματος των καιρών, να συγκεφαλαιώση τα πάντα εν τω Χριστώ, και τα εν τοις ουρανοίς και τα επί της γης.»—Εφεσ. 1:8-10.
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΖΗΤΗΜΑ
6. Γιατί γνώριζε ο Ιησούς τον μελλοντικό ρόλο του στην κυβέρνηση της Βασιλείας;
6 Πριν από την επίγεια ζωή του, «ο Χριστός» είχε εργασθεί ως «ο Λόγος», ο εκπρόσωπος του ουράνιου Πατέρα μας. (Ιωάν. 1:1) Έτσι ο Ιησούς γνώριζε τις προφητείες που είχαν αναγραφεί στη Γένεσι 3:15 και στον Ησαΐα 9:6, 7. Ήταν ενήμερος των λόγων που είχαν λεχθεί στον Αβραάμ. (Γέν. 12:3· 22:17, 18) Επιπρόσθετα, είχε συναίσθηση του γεγονότος ότι αυτός θα ήταν εκείνος που θα εκπλήρωνε τις θαυμαστές υποσχέσεις για το υποσχεμένο σπέρμα και την κυβέρνηση της Βασιλείας.
7. Πώς έστρεφε ο Ιησούς την προσοχή στον βασιλικό ρόλο του;
7 Στη διάρκεια της επίγειας ζωής του και ιδιαίτερα των τρισήμιση ετών της διακονίας του, ο Ιησούς έστρεψε την προσοχή των ανθρώπων σ’ εκείνη την ουράνια θέση. Από τα χείλια του ακούσθηκαν φράσεις όπως «η βασιλεία του Θεού είναι εντός υμών [εν υμίν, κείμενο]» και «επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών». Με τις πολλές εξεικονίσεις και παραβολές του, ο Ιησούς έστρεψε την προσοχή σ’ εκείνη τη βασιλεία.—Ματθ. 13:1-52· Μάρκ. 1:14, 15· Λουκ. 17:21.
8. Τι θαύματα έκανε ο Ιησούς;
8 Σαν διορισμένος Βασιλιάς, ο Ιησούς έκανε επίσης πολλά θαυμαστά πράγματα. Με τη δύναμη του αγίου πνεύματος, βάδισε πάνω στο νερό. Έδωσε όραση στους τυφλούς και ακοή στους κουφούς. Ο Ιησούς θεράπευσε τους άρρωστους και τους χωλούς, και ξανάφερε στη ζωή τους πεθαμένους. Αν αυτός ο άνθρωπος βρισκόταν μπροστά σε κάποιον ανταποκριτή τηλεοράσεως σήμερα, σκεφθείτε τα πιθανά ερωτήματα που θα του έθετε! ‘Εσύ είσαι ο άνθρωπος που βάδισε πάνω στο νερό; Πώς έδωσες όραση στους τυφλούς, ακοή στους κουφούς και ζωή στους νεκρούς—πώς είναι δυνατά όλα αυτά;’ Τι έκανε λοιπόν ο Ιησούς όταν βρέθηκε μπροστά στον «ανταποκριτή» Πόντιο Πιλάτο ;
9. Ποιο θέμα έφερε κατ’ έξοχή στο προσκήνιο ο Ιησούς όταν βρέθηκε μπροστά στον Πιλάτο;
9 Ο Ιησούς έκαμε τη Βασιλεία το κατ’ εξοχήν ζήτημα συζητήσεως. Ο Ιησούς ‘κατάφερε’ σαν να λέγαμε να κάνει τον Πιλάτο να ακολουθήσει και να τονίσει το θέμα της κυβερνήσεως της Βασιλείας. Βέβαια ο Πιλάτος δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά λόγω του επιδέξιου τρόπου που χειρίσθηκε ο Ιησούς τα ζητήματα στις τελευταίες εκείνες ώρες της επίγειας ζωής του. Ας πάρουμε τις Γραφές μας κι ας ανοίξουμε στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη, κεφάλαιο 18, εδάφιο 33.
10. Ποιο ήταν το πρώτο ερώτημα του Πιλάτου στον Ιησού, και γιατί ήταν τόσο κατάλληλο;
10 Στο πρώτο του ερώτημα που απεύθυνε στον Ιησού ο Πιλάτος ρώτησε, «Συ είσαι ο βασιλεύς των Ιουδαίων;» Έτσι στο νου του Ρωμαίου κυβερνήτη το θέμα είχε ήδη ριζώσει. Ήταν αυτό ακριβώς το θέμα που χρειαζόταν να τακτοποιηθεί εκείνη τη μέρα, γιατί όταν ο Πιλάτος είχε ρωτήσει τους Ιουδαίους τι κατηγορία έφερναν εναντίον του Ιησού, εκείνοι είχαν πει: «Τούτον εύρομεν διαστρέφοντα το έθνος και εμποδίζοντα το να δίδωσι φόρους εις τον Καίσαρα, λέγοντα εαυτόν ότι είναι Χριστός βασιλεύς.» Ορθά λοιπόν ο Πιλάτος ρώτησε τον Ιησού: «Συ είσαι ο βασιλεύς των Ιουδαίων;»—Λουκ. 23:1-3.
11. (α) Τι θα μπορούσε να είχε κάνει ο Ιησούς για ν’ απαντήσει στα περαιτέρω ερωτήματα του Πιλάτου; (β) Ποιο υπήρξε πάντα το κύριο ζήτημα με τον λαό του Θεού;
11 Αν βρισκόσασταν στη θέση του Ιησού και σας έκαναν το ίδιο ερώτημα, πώς θα απαντούσατε; Θα εξιστορούσατε όλα τα πράγματα που είχατε κάνει ή που δεν είχατε κάνει σε μια προσπάθεια να κάνετε την καταδίκη σας ελαφρότερη, αποφεύγοντας έτσι να καταδικασθείτε σε θάνατο; Αυτή θα ήταν η φυσιολογική αντίδραση των περισσοτέρων, όχι όμως και του Ιησού. Θα μπορούσε να παρασύρει τον Πιλάτο μακριά από το θέμα της Βασιλείας. Αλλά το ζήτημα ήταν πραγματικά η κυβέρνηση της Βασιλείας. Σ’ όλες τις περασμένες δεκαετηρίδες η Βασιλεία ήταν πάντοτε το ζήτημα, και τώρα, με τον σύγχρονο λαό του Θεού, το ζήτημα εξακολουθεί να είναι η Βασιλεία. Αυτό ήταν το θέμα στη Ναζιστική Γερμανία, στη Φασιστική Ιταλία, στην Αμερική, στην Αυστραλία, στον Καναδά και σ’ άλλα μέρη της γης στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πόλεμου. Το ερώτημα ήταν, Ποια κυβέρνηση είναι υπέρτατη στη ζωή ενός ατόμου—του ανθρώπου ή του Θεού; Στα πρόσφατα χρόνια, επίσης, το ζήτημα παραμένει, είτε πρόκειται για την Μαλάουι, την Κίνα, τη Σοβιετική Ένωση, είτε για οποιαδήποτε άλλη χώρα. Το κύριο ζήτημα δεν είναι το ζήτημα μεταγγίσεως ή κάποιας άλλης απαγορεύσεως, αλλά τελικά πάντοτε, Ποια κυβέρνηση είναι υπέρτατη στη ζωή ενός ατόμου;
12. Πώς ο Ιησούς έστρεψε ακόμη περισσότερο την προσοχή στη Βασιλεία, και ποιο ερώτημα αναγκάσθηκε έτσι να θέσει ο Πιλάτος;
12 Ο Ιησούς δεν απάντησε άμεσα στο ερώτημα του Πιλάτου, αλλά αποκρίθηκε:
«Η βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου· εάν η βασιλεία η εμή ήτο εκ του κόσμου τούτου, οι υπηρέται μου ήθελον αγωνίζεσθαι δια να μη παραδοθώ εις τους Ιουδαίους· τώρα δε η βασιλεία η εμή δεν είναι εντεύθεν.»
Σημειώστε ότι στη σύντομή του απόκριση ο Ιησούς ανάφερε τη βασιλεία τρεις φορές. Αυτό ξανάφερε τον Πιλάτο κι όλους εκείνους που άκουγαν, στο θέμα της κυβερνήσεως της Βασιλείας, αφού ο Πιλάτος είπε κατόπιν: «Λοιπόν βασιλεύς είσαι συ;» Έτσι είχε τεθεί στέρεα το σκηνικό σ’ εκείνη τη δραματική σκηνή, και κανείς δεν θα μπορούσε να παραβλέψει την αιτία για την οποία δικαζόταν ο Χριστός. Παρατηρείστε τη διαδοχή των γεγονότων. Ο Ιησούς αποκρίθηκε και είπε:
«Συ λέγεις ότι βασιλεύς είμαι εγώ. Εγώ δια τούτο εγεννήθην και δια τούτο ήλθον εις τον κόσμον, δια να μαρτυρήσω εις την αλήθειαν. Πας όστις είναι εκ της αληθείας ακούει την φωνήν μου.»—Ιωάν. 18:37.
13. Πώς το ζήτημα της Βασιλείας τονίσθηκε περαιτέρω στη συνάντηση του Ηρώδη με τον Ιησού;
13 Στο σημείο αυτό ο Πιλάτος είπε στους θρησκευτικούς ηγέτες και στον Ιουδαϊκό όχλο: «Εγώ δεν ευρίσκω ουδέν έγκλημα εν αυτώ.» Ο όχλος όμως άρχισε να επιμένει και είπε στον Πιλάτο πως η διδασκαλία του Ιησού για τη Βασιλεία είχε απλωθεί σ’ όλη την Ιουδαία, αρχίζοντας από τη Γαλιλαία. Τον καιρό εκείνο ο Ηρώδης Αγρίππας ήταν τετράρχης στη Γαλιλαία και φιλοδοξούσε να αναλάβει τη βασιλεία των Ιουδαίων. Ποια καλύτερη ευκαιρία θα εύρισκε ο Πιλάτος για να φέρει τον Ιησού αντιμέτωπο με τον Ηρώδη που τον καιρό εκείνο βρισκόταν στην Ιερουσαλήμ; Έτσι έστειλε του Ιησού στον Ηρώδη, ο οποίος τον ανέκρινε επί μακρόν, ελπίζοντας ότι ο Ιησούς, θα εκτελούσε κάποιο υπερφυσικό σημείο. Αλλά ο Ιησούς, ο χρισμένος βασιλιάς του Ιεχωβά, δεν επιθυμούσε να υποβιβάσει τη βασιλεία για να ικανοποιήσει απλώς την περιέργεια του Ηρώδη. Παρέμεινε σιωπηλός. Απογοητευμένος, ο υποψήφιος βασιλιάς Ηρώδης περιέπαιξε τη βασιλική ιδιότητα του Ιησού, βάζοντας τους στρατιώτες του να ντύσουν τον Ιησού με βασιλικό ένδυμα και τον έστειλε πίσω στον Πιλάτο.—Λουκ. 23:4-11.
14. Ποια ήταν η τελική έκβαση για τον Ηρώδη και τον Ιησού σχετικά με τη βασιλεία;
14 Μολονότι ο Πιλάτος υποστήριξε τον Ηρώδη από τη μέρα εκείνη, αυτό δεν ωφέλησε τον Ηρώδη. Παρεμπιπτόντως, μπορούμε να σημειώσουμε το τέλος του Ηρώδη και το τέλος του Ιησού. Η ιστορία λέει ότι, ύστερα από μερικά χρόνια, η μοιχαλίδα γυναίκα του Ηρώδη, η Ηρωδιάς, εξώθησε τον φιλόδοξο Ηρώδη να πάει στη Ρώμη και να ζητήσει το αξίωμα του βασιλιά από τον αυτοκράτορα Καλιγούλα. Αυτό όμως εξόργισε τον Καίσαρα, που εξόρισε τον Ηρώδη στη Γαλατία της Γαλλίας. Ο Ηρώδης έχασε και τη θέση του και τα πλούτη του. Από τ’ άλλο μέρος, ο Ιησούς είχε αρνηθεί να γίνει επίγειος βασιλιάς. Στερήθηκε κάθε τι που θα μπορούσε να είχε αποκτήσει εδώ στη γη. (Ματθ. 8:20· Ιωάν. 6:15) Ταπείνωσε τον εαυτό του και υποτάχθηκε ολότελα στο θέλημα του Ιεχωβά. Ευφραινόταν να κάνει αυτό το θέλημα και να έχει σαν στόχο του την ουράνια βασιλεία. «Υπέρ της χαράς της προκειμένης εις αυτόν», υπέμεινε κάθε ταπείνωση και βασανισμό που οι εχθροί του μπόρεσαν να σωρεύσουν πάνω του, γιατί γνώριζε ότι η ακεραιότητά του ως τον θάνατο θα τον καθιστούσε κατάλληλο για την ένδοξη βασιλεία που βρισκόταν μπροστά του.—Εβρ. 12:2· Ματθ. 25:31.
15. Πώς αποκορυφώθηκε το ζήτημα της Βασιλεία από τη συζήτηση όταν ο Ιησούς βρέθηκε μπροστά στον Πιλάτο;
15 Ο Ιησούς στάθηκε ακόμη μια φορά μπροστά στον Πιλάτο και για άλλη μια φορά ήρθε στο προσκήνιο το ζήτημα της Βασιλείας, όταν ο Πιλάτος ρώτησε τον Ιουδαϊκό όχλο: «Θέλετε λοιπόν να σας απολύσω τον βασιλέα των Ιουδαίων;» Αλλά το ζήτημα δεν σταμάτησε εκεί. Οι Ρωμαίοι στρατιώτες αντιλήφθηκαν ότι επρόκειτο για ζήτημα βασιλείας και κυβερνήσεως. Για να τον περιπαίξουν, κατασκεύασαν ένα στεφάνι από αγκάθια και πήραν έναν πορφυρό χιτώνα και τα έβαλαν στον Ιησού. Τον ράπισαν στο πρόσωπο, αποκαλώντας τον βασιλιά των Ιουδαίων. (Ιωάν. 18:39-19:3) Δεν υπάρχει ένδειξη ότι ο Ιησούς προσπάθησε ν’ αφαιρέσει εκείνο το αγκάθινο στεφάνι. Παρέμεινε στο κεφάλι του κι αυτό χρησίμευσε να τονίσει ακόμη περισσότερο το ζήτημα που διακυβευόταν. Δεν έπρεπε να μείνει σε κανέναν αμφιβολία. Όταν ο Πιλάτος υπαινίχθηκε στους Ιουδαίους να πάρουν τον Ιησού και να τον σταυρώσουν οι ίδιοι, αυτοί έντεχνα αλλά ψευδώς ισχυρίσθηκαν ότι το ζήτημα αφορούσε την καταπάτηση της Ρωμαϊκής κυβερνητικής εξουσίας, λέγοντας: «Εάν τούτον απολύσης, δεν είσαι φίλος του Καίσαρος. Πας όστις κάμνει εαυτόν βασιλέα αντιλέγει εις τον Καίσαρα.»—Ιωάν. 19:12.
16. Πώς οι παρόντες στη δίκη του Ιησού έδωσαν μαρτυρία για το ζήτημα για το οποίο ο Ιησούς επρόκειτο να θανατωθεί;
16 Ήταν σαν να εξυπηρετούσε ο Πιλάτος τη μέρα εκείνη τον σκοπό του Θεού, όπως το είχε κάνει στο παρελθόν ο Κύρος ο Πέρσης. (Παράβαλε Ησαΐας 45:1-7.) Κατόπιν ο Πιλάτος άρχισε να ωθεί το ζήτημα στο κατακόρυφο λέγοντας: «Ιδού ο βασιλεύς σας.» Στο σημείο οι Ιουδαίοι απαίτησαν τη σταύρωση του Ιησού, οπότε ο Πιλάτος ρώτησε : «Τον βασιλέα σας να σταυρώσω;» Η απάντησή τους; «Δεν έχομεν βασιλέα ειμή Καίσαρα.» (Ιωάν. 19:14, 15) Στην ουσία οι άνθρωποι αυτοί έδιναν οι ίδιοι μαρτυρία για το ζήτημα για το οποίον επρόκειτο να σταυρωθεί ο Χριστός, ώστε ο Ιησούς δεν χρειάστηκε να πει ούτε λέξη. Το ζήτημα τονίσθηκε πολύ καλά από τα ίδια τους τα στόματα.
17. Πώς η τελευταία πράξη του Πιλάτου σχετικά με τον Ιησού τόνισε το ζήτημα της κυβερνήσεως της Βασιλείας;
17 Τελικά το ζήτημα της κυβερνήσεως της Βασιλείας αποκορυφώθηκε με την πράξη του Πιλάτου που είπε να βάλουν στο σταυρό του Ιησού μια επιγραφή γραμμένη στα Εβραϊκά, τα Λατινικά και τα Ελληνικά. Όλοι οι παρόντες τη μέρα εκείνη μπορούσαν να τη διαβάσουν και δεν θα τους έμενε καμιά αμφιβολία για τον λόγο που έγινε η σταύρωση. Η επιγραφή έλεγε: «Ιησούς ο Ναζωραίος ο Βασιλεύς των Ιουδαίων.» Όταν οι Ιουδαίοι αρχιερείς είδαν την επιγραφή, αγανάκτησαν και είπαν στον Πιλάτο: «Μη γράφε, Ο βασιλεύς των Ιουδαίων· αλλ’ ότι εκείνος είπε, Βασιλεύς είμαι των Ιουδαίων.» Αλλά ο Πιλάτος αποκρίθηκε: «Ο γέγραφα, γέγραφα.»—Ιωάν. 19:19-22.
18. (α) Σε τι θα πρέπει να συγκεντρώνεται σήμερα η ζωή μας; (β) Τι ερωτήματα θα πρέπει να θέσουμε στον εαυτό μας;
18 Τα δραματικά εκείνα γεγονότα της βασανιστικής εκείνης μέρας θα πρέπει να κάνουν πολύ σαφές σ’ όλους τους Χριστιανούς σε ποιο σημείο πρέπει να συγκεντρώνεται η ζωή τους σήμερα. Κάθε αφιερωμένος δούλος του Ιεχωβά θα πρέπει να εξετάσει πόσο ακριβώς πραγματική είναι η Βασιλεία σ’ αυτόν ή σ’ αυτήν. Βλέπουμε τους εαυτούς μας σαν υποψήφιους υπήκοους αυτής της κυβερνήσεως; Τι προσπάθειες κάνουμε σαν υποστηρικτές της κυβερνήσεως της Βασιλείας; Πόσο γεμάτη από ζήλο είναι η δράση μας στην υποστήριξη αυτής της κυβερνήσεως; Στο επόμενο άρθρο θα βρούμε ισχυρές αιτίες για να έχουμε έντονο ενδιαφέρον για το ζήτημα της Βασιλείας. Και θα παρατηρήσουμε ότι υπάρχει ανάγκη να έχουμε αίσθημα επειγούσης ανάγκης όταν εκδηλώνουμε αυτό το ενδιαφέρον. ‘Ο Κύριος ας είναι με το πνεύμα που εκδηλώνετε’ στην υποστήριξη της Βασιλείας!—2 Τιμ. 4:22.
[Εικόνα στη σελίδα 20]
Η Βασιλεία ήταν πραγματική για τον Ιησού