Από τα Μνημεία εις «Ανάστασιν Κρίσεως»

 1. Ποιοι είναι εκείνοι, τους οποίους το Ιωάννης 5:29 αποκαλεί ως ‘πράξαντας τα φαύλα’;

ΠΟΙΟΙ είναι εκείνοι, τους οποίους ο Ιησούς, εις Ιωάννην 5:29, απεκάλεσε ‘πράξαντας τα φαύλα’ και οι οποίοι εξέρχονται από τα μνημεία «εις ανάστασιν κρίσεως»; Προφανώς είναι όλοι εκείνοι των οποίων η ανάστασις δεν απεδείχθη ότι είναι μια ‘ανάστασις ζωής’.

 2, 3. (α) Εις Ιωάννην 5:29 επιτρέπει μήπως η λέξις «κρίσις» δύο πιθανότητες για κείνους που κρίνονται; (β) Προς ποιους απευθύνεται η κρίσις, και, υπό το φως άλλων Γραφικών εδαφίων, τι δείχνει αυτό όσον αφορά το είδος της κρίσεως γι’ αυτούς;

² Στην έκφρασι του Ιησού ‘ανάστασις κρίσεως’, μήπως η λέξις ‘κρίσις ‘σημαίνει μια ευκαιρία για να κρίνη το δικαστήριο υπέρ ενός ατόμου κατά την εκδίκασι; Όχι! «Κρίσις» εδώ δεν σημαίνει μια δίκη με δύο πιθανότητες, είτε την κρίσι του δικαστού, με την οποία ένα άτομο ανακηρύσσεται αθώο και απολύεται ή εκείνη βάσει της οποίας ο δικαστής το καταδικάζει και επιβάλλει σ’ αυτό την ποινή.a «Κρίσις» σημαίνει την πράξι της κρίσεως, τη νοήμονα ή διανοητική λειτουργία για τον σχηματισμό μιας γνώμης με την εξέτασι των περιστατικών της υποθέσεως, την δικαστική απόφασι επί μιας υποθέσεως στο δικαστήριο.b Πρέπει να είναι ή ευνοϊκή ή δυσμενής. Τι είναι η «κρίσις» εδώ εις Ιωάννην 5:29;

³ Αυτό τούτο το γεγονός ότι, εις Ιωάννην 5:29, η κρίσις απευθύνεται προς τους ‘πράξαντας τα φαύλα’ δείχνει ότι είναι μία δυσμενής κρίσις, μία καταδικαστική κρίσις. Αναφορικώς με άτομα τα οποία τώρα συστηματικώς πράττουν φαύλα, ο Ιησούς είπε: «Όστις πράττει φαύλα, μισεί το φως, και δεν έρχεται εις το φως, δια να μη ελεγχθώσι τα έργα αυτού. Όστις όμως πράττει την αλήθειαν, έρχεται εις το φως, δια να φανερωθώσι τα έργα αυτού, ότι επράχθησαν κατά Θεόν.» (Ιωάν. 3:20, 21) Σε μια προειδοποίησί του σε μας εναντίον του φθόνου και της φιλονεικίας ο Ιάκωβος λέγει στο εδάφιον 3:14-16: «Η σοφία αύτη δεν είναι άνωθεν καταβαίνουσα, αλλ’ είναι επίγειος, ζωώδης, δαιμονιώδης· διότι όπου είναι φθόνος και φιλονεικία, εκεί ακαταστασία, και παν αχρείον πράγμα.»—Βλέπε Τίτον 2:8.

 4. Ποιο είδος κρίσεως και τρόπος κρίσεως αναφέρεται εις Ιούδαν 4, 14, 15 και Πράξεις 7:7;

⁴ Σε διάφορα Γραφικά εδάφια οι λέξεις «κριτής» και «κρίσις» έχουν τη δύναμι του κατακρίνω, κατάκρισις. Παραδείγματος χάριν, εις Ιούδα 4, 14, 15 (ΜΝΚ), όπου διαβάζομε: «Εισεχώρησαν λαθραίως τινές άνθρωποι, οίτινες ήσαν παλαιόθεν προγεγραμμένοι εις ταύτην την καταδίκην, ασεβείς, μεταστρέφοντες την χάριν του Θεού ημών εις ασέλγειαν, και αρνούμενοι τον μόνον δεσπότην και Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.» «Ιδού, ήλθεν ο Ιεχωβά με μυριάδας αγίων αυτού, δια να κάμη κρίσιν κατά πάντων, και να ελέγξη πάντας τους ασεβείς.» Εις Πράξεις 7:7 αναφέρεται σχετικά με την Αίγυπτο: «“Και το έθνος, εις το οποίον θέλουσι δουλωθή [οι Ισραηλίται], εγώ θέλω κρίνει, είπεν ο Θεός· και μετά ταύτα θέλουσιν εξέλθει, και θέλουσι με λατρεύσει εν τω τόπω τούτω”.»

 5. Όταν εξετάζωνται διορισμοί, εναντίον ποιου είδους κρίσεως πρέπει να προστατευθή ο νεοκατήχητος;

⁵ Ο απόστολος Παύλος έδωσε οδηγίες ώστε εκείνος, που διορίζεται «να μη ήναι νεοκατήχητος, δια να μη υπερηφανευθή και πέση εις την καταδίκην [κρίμα, Κείμενον] του διαβόλου.»—1 Τιμ. 3:6.

 6. Σύμφωνα με την Αποκάλυψι 18:8, 20 και 19:2, ποιο είδος κρίσεως εφαρμόζεται στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη;

⁶ Η παγκόσμιος αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας, που συμβολίζεται από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, δεν θα ιδή ανάστασι από την επικειμένη καταστροφή της. Έτσι, σύμφωνα με την κατά γράμμα μετάφρασι της Βίβλου από τον Δρα Ροβέρτο Γιάγκ, τα εδάφια Αποκάλυψις 18:8, 20 και 19:2 λέγουν: «Θέλει κατακαυθή εν πυρί, διότι ισχυρός είναι Κύριος ο Θεός ο κρίνων αυτήν.» «Ευφραίνου επ’ αυτήν, ουρανέ, και οι άγιοι απόστολοι και οι προφήται, διότι έκρινεν ο Θεός την κρίσιν σας εναντίον αυτής.» «Διότι αληθιναί και δίκαιαι είναι αι κρίσεις αυτού· διότι έκρινε την πόρνην την μεγάλην, ήτις έφθειρε την γην με την πορνείαν αυτής, και εξεδίκησεν εκ της χειρός αυτής το αίμα των δούλων αυτού.»

 7. Ποιο είδος κρίσεως δεικνύεται εις Ιερεμίαν 51:9, Ψαλμόν 9:19, Ιωήλ 3:12 και Αβδιού 21;

⁷ Στην Εβραϊκή η λέξις μισπάτ χρησιμοποιείται με την έννοια της «αιτίας ή βάσεως κατακρίσεως». Ο Ιερεμίας στο εδάφιον 51:9 λέγει σχετικά με τη Βαβυλώνα: «Η κρίσις αυτής έφθασεν εις τον ουρανόν.» Στον Ψαλμό 9:19 και Ιωήλ 3:12 διαβάζομε για το πώς τα έθνη κρίνονται δυσμενώς. Ο Αβδιού στο εδάφιο 21 (ΜΝΚ) λέγει σχετικά με το ασεβές έθνος του Ησαύ ή Εδώμ: «Θέλουσιν αναβή σωτήρες εις το όρος Σιών, δια να κρίνωσι το όρος του Ησαύ· και του Ιεχωβά θέλει είσθαι η βασιλεία.»

 8. Ποιο είδος κρίσεως ή τρόπος κρίσεως αναφέρεται εις Ιωάννην 7:51 και Ματθαίον 23:33;

⁸ Ο Ιουδαίος άρχων Νικόδημος υπερήσπισε τον Ιησού Χριστό με τα εξής λόγια: «Μήπως ο νόμος ημών κρίνει τον άνθρωπον, εάν δεν ακούση παρ’ αυτού πρότερον, και μάθη τι πράττει;» (Ιωάν. 7:51) Εις Ματθαίον 23:33 ο Ιησούς λέγει στους γραμματείς και Φαρισαίους: «Όφεις, γεννήματα εχιδνών, πώς θέλετε φύγει από της καταδίκης [κρίσεως, Κείμενον] της γεέννης;» Αν η κρίσις αυτή είναι κάτι που μπορεί ν’ αποφευχθή, πώς θα μπορούσε αυτή η κρίσις να σημαίνη μια ευκαιρία διαφυγής από τη Γέεννα ή αιώνια καταστροφή; Όχι, δεν σημαίνει αυτό!

ΑΝΤΙΠΑΡΑΒΟΛΕΣ, ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

 9, 10. (α) Εις Ιωάννην 5:29 τι κάνει ο Ιησούς μεταξύ των πραγμάτων που αναφέρονται εκεί; (β) Ποια αντίθεσι παρουσιάζει εις Ιωάννην 3:17- 19;

⁹ Σημειώστε, επίσης, ότι, εις Ιωάννην 5:29, ο Ιησούς Χριστός δείχνει αντιθέσεις. Αντιπαραβάλλει ‘τους πράξαντας τα αγαθά’ προς τους ‘πράξαντας τα φαύλα’. Αντιστοίχως, αντιπαραβάλλει την «ανάστασιν ζωής» προς την «ανάστασιν κρίσεως».

¹⁰ Σε άλλα μέρη ο Ιησούς παρουσιάζει την ιδία αντιπαραβολή μεταξύ σωτηρίας (ή ζωής) και κρίσεως. Παραδείγματος χάριν, αφού ανέφερε για τη μεγάλη αγάπη του Θεού προς τον κόσμο του ανθρωπίνου γένους, ο Ιησούς είπε: «Δεν απέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού εις τον κόσμον, δια να κρίνη τον κόσμον, αλλά δια να σωθή ο κόσμος δι’ αυτού. Όστις πιστεύει εις αυτόν, δεν κρίνεται· όστις όμως δεν πιστεύει, είναι ήδη κεκριμένος, διότι δεν επίστευσεν εις το όνομα του μονογενούς Υιού του Θεού. Και αυτή είναι η κρίσις, ότι το φως ήλθεν εις τον κόσμον, και οι άνθρωποι ηγάπησαν το σκότος μάλλον παρά το φως· διότι ήσαν πονηρά τα έργα αυτών.» (Ιωάν. 3:17-19) Σ’ αυτά τα εδάφια όλες οι περιπτώσεις ασκήσεως κρίσεως είναι με μία καταδικαστική έννοια. Όλες αντιτάσσονται προς τη σωτηρία για αιώνια ζωή.—Παράβαλε Ιωάννην 12:47· Ματθαίον 25:46.

11, 12. (α) Εις Ιωάννην 5:24, τι αντιπαραβάλλει το ένα με το άλλο; (β) Εις Ιωάννην 5:28, 29, ποιες δύο αντίθετες εκβάσεις δείχνει ο Ιησούς για κείνους που εξέρχονται από τα μνημεία;

¹¹ Εις Ιωάννην 5:24, λίγα μόλις εδάφια πριν από το σημείο, όπου ο Ιησούς αναφέρει για την ανάστασι των νεκρών, παρουσιάζει την ίδια αντιπαραβολή μεταξύ ζωής και κρίσεως, λέγοντας: «Ο ακούων τον λόγον μου, και πιστεύων εις τον πέμψαντά με, έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν δεν έρχεται, αλλά μετέβη εκ του θανάτου εις την ζωήν.» Επομένως εις Ιωάννην 5:28, 29 ο Ιησούς δείχνει τις δύο διακεκριμένες και αντίθετες εκβάσεις της γενικής αναστάσεως ή της εξόδου από τα μνημεία.

¹² Αυτές είναι (1) «ζωή» και (2) «κρίσις», δηλαδή, μια καταδικαστική κρίσις, μια καταδίκη, μια κατάκρισις· μια επιβολή ποινής με την ολοσχερή απώλεια κάθε ζωής οπουδήποτε.

13. (α) Μια πραγματική αντιπαραβολή μεταξύ «ζωής» και «κρίσεως» ποια ερμηνεία της λέξεως «κρίσις» δεν επιτρέπει; (β) Ώστε τι πράγμα σημαίνει εδώ η λέξις «κρίσις»;

¹³ Ο Ιησούς δεν αντιπαραβάλλει (1) «ζωή» και (2) μια «κρίσι», η έκβασις της οποίας είναι αβεβαία, είτε ζωή, αν ο αναστημένος στραφή από το να πράττη φαύλα, ή θάνατος, αν δεν μεταστραφή από τέτοια έργα. Αυτό δεν θα ήταν μια πραγματική αντιπαραβολή, διότι τότε αιώνια ζωή θα ήταν δυνατή από την «ανάστασιν κρίσεως» καθώς, επίσης, και από την «ανάστασιν ζωής». Και εφόσον ο Ιησούς είπε ότι «πάντες» θα εξέλθουν και ότι όλοι θα εξήρχοντο σε μια «ανάστασιν», σε μια «ανάστασιν» είτε ζωής είτε κρίσεως, τούτο θα εσήμαινε μια παγκόσμιο σωτηρία ‘πάντων των εν τοις μνημείοις’, οι οποίοι ακούουν τη φωνή του Ιησού και εξέρχονται. Αντιθέτως, «κρίσις» εδώ σημαίνει, όχι μια διπλής εκβάσεως κρίσι, αλλά μια μοναδική κρίσι, με μια μόνο απόφασι, η οποία καταδικάζει τους πράξαντας τα φαύλα σε απώλεια κάθε ζωής.

14. (α) Εφόσον η λέξις «κρίσις» χρησιμοποιείται μόνον όσον αφορά τους ‘πράξαντας τα φαύλα’, σημαίνει μήπως τούτο ότι εκείνοι που κερδίζουν ζωή δεν περνούν μια δοκιμασία; (β) Εφόσον οι 144.000 κερδίζουν μια στιγμιαία τελειότητα στον ουρανό, πότε διέρχονται την περίοδο της κρίσεώς των;

¹⁴ Συνεπώς, το Ιωάννης 5:28, 29 δείχνει δύο γενικές τάξεις, οι οποίες διακρίνονται η μία από την άλλη από την έκβασι της πορείας ενεργείας των μετά την ανάστασί των. Εις Ιωάννην 5:29 ο Ιησούς χρησιμοποιεί τη λέξι κρίσις μόνον όσον αφορά εκείνους που πράττουν τα φαύλα, αλλά δεν εννοεί ότι εκείνοι οι οποίοι κερδίζουν «ανάστασιν ζωής» δεν περνούν από μια δίκη ή δοκιμασία προτού πραγματικά εισέλθουν στην αιώνια ζωή των.c Στην περίπτωσι των 144.000, οι οποίοι γίνονται συμμέτοχοι κριταί με τον Ιησού Χριστό στον ουρανό, αυτοί έχουν μια στιγμιαία είσοδο σε τελεία αθάνατη πνευματική ζωή μαζί με τον Χριστό. Έχουν, όμως, δοκιμασθή εδώ στη γη, διότι, καθώς λέγει τα εδάφιον 1 Πέτρου 4:17, «έφθασεν ο καιρός του να αρχίση η κρίσις από του οίκου του Θεού· και αν αρχίζη πρώτον αφ’ ημών, τι θέλει είσθαι το τέλος των απειθούντων εις το ευαγγέλιον του Θεού;» Συνεπώς, όταν πεθαίνουν πιστοί εν σαρκί, έρχεται και το τέλος της περιόδου κρίσεώς των. Στον ωρισμένο καιρό του Θεού λαμβάνουν μέρος στην ‘πρώτη ανάστασι’ και τότε «ο θάνατος ο δεύτερος δεν έχει εξουσίαν» επ’ αυτών. (Αποκάλ. 20:4-6) Τότε αυτοί γίνονται κριταί αντί να τεθούν υπό κρίσιν.

15. Πότε εκτελείται η κρίσις επάνω σ’ εκείνους οι οποίοι περιλαμβάνονται στην «ανάστασιν κρίσεως»;

¹⁵ Αλλά, πότε απαγγέλλεται και εκτελείται η κρίσις επάνω σ’ εκείνους οι οποίοι εξέρχονται από τα μνημεία εις «ανάστασιν κρίσεως» επί της γης; Όχι αμέσως μετά την εμφάνισί των ενώπιον του ‘μεγάλου λευκού θρόνου και του καθημένου επ’ αυτού,’ αλλά μόνον αφού ‘έπραξαν φαύλα’ είτε στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού είτε στο τέλος των χιλίων ετών, όταν θα λυθούν ο Σατανάς και οι δαίμονες του από την άβυσσο για να πλανήση το αποκαταστημένο ανθρώπινο γένος.

16. Από τι εξαρτάται ώστε τα ονόματά των να ‘ευρεθούν γεγραμμένα εν τω βιβλίω της ζωής’, και πότε μπορεί να επιβληθή ο «δεύτερος θάνατος», και γιατί τότε;

¹⁶ Το εδάφιο Αποκάλυψις 20:11-15 περιγράφει πώς όλοι εκείνοι, τους οποίους αποδίδουν ο Άδης και ο θάνατος επάνω στη γη, έχουν μια ευκαιρία ώστε τα ονόματά των να ‘ευρεθούν γεγραμμένα εν τω βιβλίω της ζωής.’ Το αν θα κριθούν άξιοι τούτου θα εξαρτηθή από το πώς έζησαν σύμφωνα με τα «βιβλία» οδηγιών, τα οποία θ’ ανοιχθούν τότε και σύμφωνα με τα οποία θα κριθούν. Μερικοί από αυτούς πιθανόν να θεωρηθούν ανάξιοι προτού τελειώσουν τα χίλια έτη. Έτσι πιθανόν τότε να εκτελεσθούν εκεί με τον ‘δεύτερον θάνατον’ διότι με ένα φαύλο τρόπο αρνήθηκαν να ζήσουν σύμφωνα με τις απαιτήσεις της Βασιλείας και να προχωρήσουν προς την ανθρωπίνη τελειότητα και αγιότητα.

17. Πότε θα εκτελεσθούν άλλοι, και γιατί τότε;

¹⁷ Άλλοι θα εκτελεσθούν μετά το τέλος των χιλίων ετών. Ως τότε θα έχουν φθάσει σε ανθρωπίνη τελειότητα και ικανότητα να ζουν αναμάρτητα σε αρμονία με όλους τους νόμους του Θεού και να υποστηρίζουν την παγκόσμιο κυριαρχία του. Όταν, όμως, λυθούν ο Σατανάς και οι δαίμονες του για να τους δοκιμάσουν, θα στραφούν κατά φαύλο τρόπο από τη δικαιοσύνη και θα υποστηρίξουν Σατανά τον Διάβολο, τον μεγάλο στασιαστή εναντίον της παγκοσμίου κυριαρχίας του Υψίστου Θεού. Ενεργώντας με τέτοιο φαύλο τρόπο, θ’ αποτύχουν κατά την τελική δοκιμασία και θ’ αποδειχθούν ανάξιοι αιωνίου ζωής. Θα γίνουν τότε «οι πράξαντες τα φαύλα.»

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΙΣ

18. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους η ανάστασίς των τι είδους καταλήγει να είναι;

¹⁸ Το βιβλίον της Αποκαλύψεως 20:14, 15 λέγει: «Εις την λίμνην του πυρός· ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος. Και όστις δεν ευρέθη γεγραμμένος εν τω βιβλίω της ζωής, ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός.» Για τέτοιους ανθρώπους η ανάστασις που απήλαυσαν, όταν εξήλθαν από τους τάφους, κατέληξε να είναι μια ‘ανάστασις κρίσεως’, μια εκμηδένισις· διότι όταν ήλθε τελικά ο καιρός για να εκφερθή η δικαστική απόφασις για ζωή ή καταδίκη, η πορεία των απέδειξε ότι ήσαν «οι πράξαντες τα φαύλα.»

19, 20. (α) Ενώπιον αυτής της κατανοήσεως των εδαφίων Ιωάννης 5:28, 29, έχει σημασία το πώς ζούμε τώρα; (β) Πώς η προειδοποίησις του Πέτρου και η εκπλήρωσις προφητειών για την εποχή μας καθορίζουν την ορθή απάντησι;

¹⁹ Από όλα τα ανωτέρω, κανείς ας μη βγάλη το συμπέρασμα ότι λίγη σημασία έχει το πώς ζούμε τώρα και ότι μόνον ό,τι κάνομε υπό την βασιλεία του Θεού μετά τον Αρμαγεδδώνα θα κρίνη πράγματι το αιώνιο μέλλον μας. Θυμηθήτε το 1 Πέτρου 4:17 για το ότι ο προσδιωρισμένος καιρός κρίσεως έχει ήδη αρχίσει στον Χριστιανικό οίκο του Θεού. Επίσης, η Βαβυλών η Μεγάλη (η παγκόσμιος αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας) βρίσκεται στην ‘ώρα της κρίσεως απ’ αυτόν’, δηλαδή, της κρίσεως από τον Θεό. Έχει πέσει κάτω από την δυσμενή κρίσι του και τώρα πλησιάζει η βιαία καταστροφή της από τον Θεό. Οι βασιλείς της γης και οι δυνάμεις των συνάγονται επίσης κάτω από δαιμονική επιρροή για την καταστροφή των στον Αρμαγεδδώνα. Θέλομε μήπως να καταστραφούμε μαζί με όλους αυτούς και να χάσωμε το δικαίωμα μιας αναστάσεως εκ νεκρών; Τότε εξέλθετε από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη τώρα! Απομακρυνθήτε από την παγκόσμια πορεία προς τον Αρμαγεδδώνα. Διασωθήτε από την Γέεννα!—Αποκάλ. 14:7, 8· 16:13-16· 18:4· 19:19-21.

²⁰ Οι άνθρωποι των εθνών διαχωρίζονται τώρα όμοια με πρόβατα και ερίφια, σύμφωνα με την παραβολή που έδωσε ο Ιησούς στο τέλος της προφητείας του για το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων. Θέλετε ν’ αποδειχθήτε ένα ‘ερίφιο’; Όχι! Διότι «θέλουσιν απέλθει ούτοι μεν εις κόλασιν αιώνιον [τιμωρίαν, το αντίθετον της ζωής]· οι δε δίκαιοι [τα πρόβατα] εις ζωήν αιώνιον.»—Ματθ. 25:31-46.

21. (α) Αν πεθάνωμε πριν από την καταστροφή της Βαβυλώνος της Μεγάλης και τον πόλεμο του Αρμαγεδδώνος, σε ποια κατάστασι θέλομε να πεθάνωμε; (β) Ποια άλλη πιθανότης υπάρχει για μας σήμερα;

²¹ Ένα σύντομο χρονικό διάστημα απομένει ακόμη πριν από την καταστροφή της Βαβυλώνος της Μεγάλης και τη μάχη του Αρμαγεδδώνος. Αν πεθάνωμε πριν από τότε, θέλομε να πεθάνωμε άξιοι να παραμείνωμε στη μνήμη του Θεού, μέσα στα ‘μνημεία’. Έπειτα, στον ωρισμένο καιρό, θ’ ακούσωμε την φωνή του Υιού του ανθρώπου και θα εξέλθωμε με την προοπτική της αιωνίου ζωής στη δικαία νέα τάξι πραγμάτων του Θεού, σε μια «ανάστασιν ζωής». Είναι, όμως, επίσης, δυνατόν να είμεθα μεταξύ εκείνων του ‘πολλού όχλου’, οι οποίοι δεν θα πεθάνουν αλλά θα επιζήσουν δια μέσου του πολέμου του Αρμαγεδδώνος για να εισέλθουν κατ’ ευθείαν στη νέα τάξι πραγμάτων του Θεού.

22. Τι θα ήταν, λοιπόν, καλό για μας να πράξωμε τώρα, και με ποια ωφέλεια για μας;

²² Πόσο ενδεδειγμένο είναι για μας, λοιπόν, ν’ αποφύγωμε να πράττωμε φαύλα τώρα και να ετοιμασθούμε για τη δικαία νέα τάξι! Με την αγάπη μας για δικαιοσύνη θα κάνωμε καλά να εκλέξωμε να πράττωμε τα αγαθά σε αρμονία με το θέλημα του Θεού και μιμούμενοι τον Χριστόν του τώρα! Μ’ αυτόν τον τρόπο θα κάνωμε εγκαίρως έναρξι στην οδό της δικαιοσύνης, η οποία οδηγεί σε αιώνια ζωή σε ευτυχή αρμονία με τον Θεό.

[Υποσημειώσεις]

«Η απόδοσις της Κοινής Μεταφράσεώς μας, ‘ανάστασις κατακρίσεως’, είναι ένα σοβαρό λάθος που συνέτεινε πολύ στο να συσκοτίση τις διάνοιες πολλών, οι οποίοι σέβονται την αληθινή σημασία του εδαφίου τούτου. Πολλοί φαίνονται να συνάγουν από αυτό τη σκέψι ότι μερικοί θ’ αναστηθούν απλώς για να κατακριθούν ή να καταδικασθούν και πάλι. Ακριβώς το αντίθετο τούτου αληθεύει. Η λέξις, η οποία αποδίδεται «κατάκρισις» σ’ αυτό το εδάφιο, είναι η Ελληνική λέξις κρίσις, η οποία συναντάται επανειλημμένως στο ίδιο κεφάλαιο και ορθώς αποδίδεται κρίσις. Έτσι θα έπρεπε ν’ αποδίδεται σ’ αυτή την περίπτωσι και έτσι αποδίδεται στην Ανατεθεωρημένη Μετάφρασι».

Ως κρίσις αποδίδεται, επίσης, και στη Μετάφρασι Νέου Κόσμου.

Στο Ένα Ελληνο-Αγγλικόν Λεξικόν της Καινής Διαθήκης, υπό Πάρκχωρστ, στη σελίδα 342α της εκδόσεως 1845, η σημασία της λέξεως κρίσις στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές δίδεται ως εξής: “Ι. κρίσις· ΙΙ. Τιμωρία, δικαιοσύνη. Ματθαίος 23:23. Παράβαλε 12:20· ΙΙΙ καταδικαστική κρίσις, καταδίκη, κατάκρισις. (Μάρκος 3:29· Ιωάννης 5:24, 29)· IV. Ο λόγος ή αιτία της καταδίκης ή τιμωρίας. Ιωάννης 3:19· V. ένα ιδιαίτερο δικαστήριο μεταξύ των Ιουδαίων. Ματθαίος 5:21, 22.”

Η σημασία του Ελληνικού ρήματος κρίνειν (δικάζω) είναι παράλληλος με την ανωτέρω σημασία της λέξεως κρίσις.