Θάρρος για να Νικήσωμε Θρησκευτική Εναντίωσι

 1. Σε τι βασίζεται το Χριστιανικό θάρρος, και πώς κατεδείχθη αυτό το θάρρος από δούλους του Θεού;

Ο ΜΩΥΣΗΣ έστεκε ενώπιον του Φαραώ με θάρρος. Ο Ιησούς του Ναυή ήταν θαρραλέος όταν έμπαινε στη Γη της Επαγγελίας. Ο Δαβίδ, αν και ποιμενόπαις στάθηκε θαρραλέα μπροστά στον γίγαντα πολεμιστή Γολιάθ. Ο Ιησούς αντιμετώπισε τον αντίπαλό του με θάρρος. Όλοι αυτοί οι άνδρες έλαβαν το θάρρος των μέσω πίστεως στον Ιεχωβά Θεό. Επίστευαν! Αφού εξεχύθη το πνεύμα του Θεού την Πεντηκοστή, οι πρώτοι Χριστιανοί έκαναν το θέλημα του Θεού ολόψυχα και ήσαν γεμάτοι πίστι. (Εφεσ. 6:6) Το άγγελμα για τη βασιλεία των ουρανών έπρεπε να δοθή στο ανθρώπινο γένος. Ο Ιησούς Χριστός έπρεπε να κηρυχθή ως η οδός της σωτηρίας. Οι απόστολοι, γεμάτοι από άγιο πνεύμα, είχαν να διακηρύξουν ένα άγγελμα αναφορικά με τον Ιησούν: «Βεβαίως λοιπόν ας εξεύρη πας ο οίκος του Ισραήλ, ότι ο Θεός Κύριον και Χριστόν έκαμεν αυτόν τούτον τον Ιησούν, τον οποίον σεις εσταυρώσατε.» (Πράξ. 2:36) Ο φόβος που διεσκόρπισε τους μαθητάς, επειδή απλώς εγνώριζαν τον Ιησούν ή ήσαν μαζί του τη νύχτα που συνελήφθη, παρήλθε όλος. Θάρρος είχε τώρα λάβει τη θέσι του μέσω πίστεως.

 2. Πώς εκείνοι που ήλθαν στους αποστόλους για ν’ ακούσουν και να θεραπευθούν έδειξαν ότι είχαν πίστι και θάρρος;

² Πλήθη ήρχοντο από πόλεις ολόγυρα από την Ιερουσαλήμ για ν’ ακούσουν τους αποστόλους να μιλούν, και έφερναν τους ασθενείς «επί κλινών και κραββάτων, δια να επισκιάση καν η σκιά του Πέτρου ερχομένου τινά εξ αυτών.» Τι πίστις! Όλοι όσοι απ’ αυτούς είχαν τέτοια πίστι θα εθεραπεύοντο. Εχρειάζετο θάρρος για να έλθουν και να θεραπευθούν. (Πράξ. 5:14-16) Το κήρυγμα τον αγαθών νέων τότε δεν εγνώριζε όρια—ούτε πρέπει να γνωρίζη τώρα. Με θάρρος ο Ιησούς είχε νικήσει τον κόσμο· τώρα οι μαθηταί του Χριστού Ιησού έπρεπε να κάμουν το ίδιο. Είχαν αρκετό θάρρος μέσω πίστεως; Ας δούμε.

 3, 4. (α) Ποια δοκιμασία που ήλθε στους αποστόλους απαιτούσε θάρρος από μέρους των; (β) Γιατί οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί εχθροί εταράχθησαν πολύ;

³ Μια δοκιμή θάρρους ήλθε όταν «ο αρχιερεύς και πάντες οι μετ’ αυτού, οίτινες ήσαν η αίρεσις των Σαδδουκαίων, επλήσθησαν ζήλου· και επέβαλον τας χείρας αυτών επί τους αποστόλους, και έβαλον αυτούς εις δημοσίαν φυλακήν. Άγγελος όμως Ιεχωβά δια της νυκτός ήνοιξε τας θύρας της φυλακής, και εκβαλών αυτούς, είπεν, Υπάγετε, και σταθέντες λαλείτε εν τω ιερώ προς τον λαόν πάντας τους λόγους της ζωής ταύτης.» (Πράξ. 5:17-20, ΜΝΚ) Κάτω από τη διαταγή αυτή του αγγέλου του Ιεχωβά οι απόστολοι δεν ήσαν διστακτικοί· δεν ήσαν έμφοβοι. Είναι αλήθεια ότι είχαν ριφθή στη φυλακή την προηγουμένη ημέρα, αλλά ήσαν εκπαιδευμένοι να κηρύττουν και το κήρυγμα ήταν το έργον των ως διακόνων. Διετάχθησαν να μιλήσουν περί «της ζωής ταύτης» και να ειπούν στους ανθρώπους πώς να την αποκτήσουν. Την αυγή μπήκαν στο ιερό και εδίδασκαν τον λαό.

⁴ Όταν ήλθε ο αρχιερεύς, συνεκάλεσε το Σάνχεδριν και συνήθροισε τη γερουσία των υιών Ισραήλ, και απέστειλαν αξιωματικούς στο δεσμωτήριο για να φέρουν έξω τους φυλακισμένους. Με έκπληξι αυτοί είπαν: «Το μεν δεσμωτήριον εύρομεν κεκλεισμένον μετά πάσης ασφαλείας, και τους φύλακας ισταμένους έξω έμπροσθεν των θυρών· ανοίξαντες δε, ουδένα εύρομεν έσω.» Μια τέτοια κατάστασις ήταν αρκετή για να ταράξη οποιονδήποτε. Και αυτοί οι Ιουδαίοι εταράχθησαν ειδικά επειδή ήθελαν να σταματήσουν αυτό το κήρυγμα των αγαθών νέων. Ακριβώς την ώρα αυτή κάποιος έφθασε και ανήγγειλε: «Ιδού, οι άνθρωποι τους οποίους εβάλετε εις την φυλακήν, ίστανται εν τω ιερώ και διδάσκουσι τον λαόν.»

 5. (α) Όταν πάλι διετάχθησαν από τις θρησκευτικές εξουσίες να παύσουν να κηρύττουν, πώς απήντησαν οι απόστολοι; (β) Γιατί επήλθε αυτός ο διωγμός στους αποστόλους;

⁵ «Τότε υπήγεν ο στρατηγός μετά των υπηρετών, και έφερεν αυτούς, ουχί μετά βίας· διότι εφοβούντο τον λαόν μη λιθοβολιθώσι. Και αφού έφεραν αυτούς, έστησαν εν τω συνεδρίω· και ηρώτησεν αυτούς ο αρχιερεύς, λέγων, Δεν σας παρηγγείλαμεν ρητώς να μη διδάσκητε εν τω ονόματι τούτω; και ιδού, εγεμίσατε την Ιερουσαλήμ από της διδαχής σας, και θέλετε να φέρητε εφ’ ημάς το αίμα του ανθρώπου τούτου. Αποκριθείς δε ο Πέτρος και οι απόστολοι είπαν, Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους. Ο Θεός των πατέρων ημών ανέστησε τον Ιησούν, τον οποίον σεις εθανατώσατε κρεμάσαντες επί ξύλου. Τούτον ο Θεός ύψωσε δια της δεξιάς αυτού αρχηγόν και σωτήρα, δια να δώση μετάνοιαν εις τον Ισραήλ και άφεσιν αμαρτιών. Και ημείς είμεθα μάρτυρες αυτού περί των λόγων τούτων, και το πνεύμα δε το άγιον, το οποίον έδωκεν ο Θεός εις τους πειθαρχούντας εις αυτόν.» (Πράξ. 5:22-32) Ασφαλώς οι απόστολοι θυμήθηκαν τους λόγους του Ιησού τότε: «Δεν είναι δούλος μεγαλήτερος του κυρίου αυτού. Εάν εμέ εδίωξαν, και σας θέλουσι διώξει· εάν τον λόγον μου εφύλαξαν, και τον υμέτερον θέλουσι φυλάξει. Αλλά ταύτα πάντα θέλουσι κάμει εις εσάς δια το όνομά μου, διότι δεν εξεύρουσι τον πέμψαντά με.» (Ιωάν. 15:20, 21) Πόσο αληθινοί ήσαν τώρα οι λόγοι του Ιησού για τους αποστόλους!

 6. Τι έδειξε η πείρα σ’ αυτό το θρησκευτικό δικαστήριο ως προς την κατάστασι της καρδιάς των πρώτων εκείνων Χριστιανών;

⁶ Τα λόγια των αποστόλων εκείνων σ’ αυτό το θρησκευτικό δικαστήριο δείχνουν ότι ο φόβος του ανθρώπου έχει παρέλθει. Ακόμη και ο φόβος του θρησκευτικού αρχιερέως και εκείνων που ήσαν συνταυτισμένοι μαζί του είχε παρέλθει. Οι καρδιές των πρώτων εκείνων Χριστιανών ήσαν ενοποιημένες στον φόβο του Παντοδυνάμου Θεού.—Ψαλμ. 86:11.

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΘΑΡΡΟΣ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ ΤΟ 1961

 7. (α) Καθώς διαβάζομε τις πείρες των Χριστιανών εκείνων του πρώτου αιώνος, ποιες ερωτήσεις πρέπει να θέσωμε στον εαυτό μας; (β) Πού αντιμετωπίζουν σήμερα οι μάρτυρες του Ιεχωβά μια όμοια κατάστασι;

⁷ Όταν διαβάζετε συγκινητικές πείρες σαν αυτή της πρώτης Χριστιανικής εκκλησίας, τι σας κάνει να αισθάνεσθε αυτό; Τι θα εκάνατε εσείς ως Χριστιανός κάτω από τέτοιες περιστάσεις σχετικά με την περαιτέρω διακήρυξι των αγαθών νέων της βασιλείας του Θεού; Ποια στάσι ακριβώς θα ελαμβάνατε αν βρισκόσαστε σε μια χώρα όπου η κυβέρνησις και οι θρησκευτικοί ηγέται διεκήρυτταν ότι δεν μπορείτε σε καμμιά περίπτωσι να εκφρασθήτε; Τι θα εκάνατε αν είσαστε σε μια Καθολική χώρα ή σε κάποια άλλη χώρα και σας ελέγετο από τις αρχές, ‘Σας διατάσσομε κατηγορηματικά να μη διδάσκετε με βάσι αυτό το όνομα’ και να μη μιλήτε δημοσία για τον Θεό σας και τον γραπτό του λόγο; Αυτή είναι η κατάστασις στην οποία βρίσκονται πολλοί Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά στη χώρα της Ισπανίας ακριβώς τώρα.

 8. (α) Ποια είναι η αιτία του διωγμού των μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ισπανία; (β) Πώς έκαμαν γνωστή τη διαμαρτυρία των πολλά άτομα που αγαπούν την ελευθερία, αλλά ποια απάντησι έλαβαν μερικοί;

⁸ Λόγω του διωγμού που εξεδηλώθη εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά επειδή κηρύττουν τα αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού στην Ισπανία, πολλά άτομα σε όλο τον κόσμο έγραψαν επιστολές διαμαρτυρίας προς την Ισπανική κυβέρνησι και τους επισήμους εκπροσώπους της σε διάφορες χώρες. Ο διωγμός γίνεται στους μάρτυρας του Ιεχωβά από την Ισπανική κυβέρνησι και τον Καθολικό κλήρο, ο οποίος παρακινεί την κυβέρνησι. Απαντώντας σε διαμαρτυρίες τέτοιου είδους η Ισπανική Πρεσβεία της Ουάσινγκτον, D. C., γράφει:

«Υπάρχει πλήρης ελευθερία λατρείας στη χώρα μου όπως δηλώνει το άρθρο VI του Χάρτου των Δικαιωμάτων (Fuero de los Españoles): ‘Κανείς δεν θα ενοχλήται για τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του ούτε στην κατ’ ιδίαν εξάσκησι της λατρείας του.’

»Κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθή ότι δεν υπάρχει ελευθερία λατρείας στην Ισπανία, όπου για 15.000 μη Καθολικούς Ισπανούς υπάρχουν περίπου 260 Προτεσταντικές εκκλησίες και ολίγα τεμένη και συναγωγές. Πρέπει να κατανοηθή ότι ο θρησκευτικός προσηλυτισμός ή προπαγάνδα δεν επιτρέπεται από ένα δεόντως επικυρωμένο νόμο, ο οποίος αποσκοπεί στο να εμποδίση κάθε πιθανή αταξία ή αντίδρασι. Η συντριπτική πλειονότης στη χώρα είναι, όπως ασφαλώς γνωρίζετε, Καθολική. Εξ άλλου, οι Καθολικοί πιστεύουν ότι τα Προτεσταντικά δόγματα είναι πεπλανημένα. Για τούτο, η Ισπανική Κυβέρνησις δεν μπορεί να επιτρέψη να διαδίδεται πλάνη μεταξύ των πολιτών της. Η στάσις αυτή είναι λογική συνέπεια των δοξασιών της.»

 9. (α) Ποια, λοιπόν, είναι η άποψις της Ισπανικής κυβερνήσεως σε ζητήματα λατρείας; (β) Τι είναι εκείνο που κάνουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά στην Ισπανία;

⁹ Από τούτο βλέπομε ότι η Ισπανική κυβέρνησις λέγει, ότι μπορείτε να πιστεύετε σε ό,τι θέλετε, αλλά να μην το λέτε σε κανένα. Πρέπει να υπάρχη ‘κατ’ ιδίαν εξάσκησις της λατρείας σας’. Η στάσις που λαμβάνει η Πρεσβεία είναι ότι οι Καθολικοί πιστεύουν ότι τα Προτεσταντικά δόγματα βρίσκονται σε πλάνη, και, φυσικά, κατατάσσουν τους μάρτυρας του Ιεχωβά στους Προτεστάντας ή Διαμαρτυρομένους επειδή είναι οι μόνοι στην Ισπανία που διαμαρτύρονται για τις ψευδείς διδασκαλίες της Καθολικής Εκκλησίας. Τι κάνουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά στην Ισπανία; Δεν προκαλούν ταραχή. Προσπαθούν απλώς να διδάξουν στους ανθρώπους τη Γραφή, την οποία δεν θέλει η Καθολική Εκκλησία να έχουν οι άνθρωποι. Είναι αλήθεια ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά μιλούν σε Καθολικούς, επειδή δεν υπάρχουν πολλοί άλλοι άνθρωποι σ’ αυτή τη χώρα για να μιλήση κανείς σ’ αυτούς. Αν πρόκειται, λοιπόν, να κηρύξουν στην Ισπανία, πρέπει να κηρύξουν σε Καθολικούς για τον λόγον του Θεού.

10. Πώς έφθασε να υπάρχη μια όμοια κατάστασις που περιελάμβανε θρησκευτική μισαλλοδοξία από μέρους των Ιουδαίων προς τους πρώτους Χριστιανούς;

¹⁰ Στις ημέρες των πρώτων Χριστιανών λίγο μετά την Πεντηκοστή, οπότε υπήρχαν λίγες μόνο χιλιάδες που ωμολογούσαν ότι ήσαν Χριστιανοί, σε ποια χώρα ευρίσκοντο αυτοί οι Χριστιανοί; Σε μια συμπαγή Ιουδαϊκή κοινότητα. Οι Ιουδαίοι, μέσω των αρχόντων των, είχαν ήδη προσηλώσει τον αρχηγό των Χριστιανών, τον Ιησού Χριστό, σ’ ένα ξύλο μαρτυρίου και τον είχαν φονεύσει, ώστε να εξαλείψουν τη «νέα θρησκεία». Αλλ’ αυτοί οι ακόλουθοι του Χριστού είχαν ακόμη το άγγελμα του Χριστού στις καρδιές των και στις διάνοιές των. Καθώς περνούσαν τα χρόνια, πολλοί άλλοι ελάμβαναν τα αγαθά νέα μέσω των αποστόλων, και η αλήθεια του λόγου του Θεού διεδίδετο. Οι απόστολοι δεν μπορούσαν να κλείσουν τα στόματά των ούτε και κανείς από τους Ιουδαίους που είχαν μεταστραφή. (Πράξ. 5:41, 42) Αλλά οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέται δεν ήθελαν ν’ ακούση κανείς από την κοινότητά των αυτή τη νέα διδασκαλία. Τι άλλο έκαμαν αυτοί οι θρησκευτικοί ιερείς παρά να συλλάβουν τους ακολούθους του Χριστού και να τους βάλουν σε φυλακή. Αφήνοντάς τους να φύγουν έπειτα από ένα μαστίγωμα, νομίζοντας ότι τους είχαν τρομάξει, οι ιερείς μέσω του αρχιερέως των είπαν: ‘Σας παρηγγείλαμεν ρητώς να μη διδάσκετε εν τω ονόματι του Ιησού.’ (Πράξ. 5:28-40) Οι θρησκευόμενοι αυτοί μπορούσαν εύκολα να καταρτίζουν νόμους· ήσαν στην εξουσία. Αλλά τι θα πούμε για την εντολή του Χριστού Ιησού στους ακολούθους του να κηρύττουν την αλήθεια; Σε ποιον εσείς θα είχατε υπακούσει;

11. Έτσι σήμερα στην Ισπανία ποιες δύο εντολές φαίνεται να βρίσκωνται σε σύγκρουσι;

¹¹ Η ίδια κατάστασις υπάρχει στην Ισπανία έπειτα από 1900 χρόνια. Ο Ισπανικός Καθολικός νόμος λέγει ότι δεν μπορείτε να μιλήτε στους άλλους για τη Γραφή. Αυτοί λέγουν ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά μπορούν να διεξάγουν την κατ’ ιδίαν εξάσκησι της λατρείας των, αλλά δεν μπορούν να κάνουν ό,τι διέταξε ο Χριστός: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη.» (Ματθ. 28:19) Όχι, όχι στην Ισπανία!

12. (α) Αν έχωμε υπ’ όψι την τρέχουσα θρησκευτική κατάστασι στην Ισπανία, θα ήταν ευπρόσδεκτος ο απόστολος Παύλος εκεί; (β) Υπάρχουν κάποια άτομα στην Ισπανία που εκτιμούν το κήρυγμα που γίνεται από τους μάρτυρας του Ιεχωβά, και γιατί;

¹² Οι πρώτοι Χριστιανοί δεν θα εσκέπτοντο να σταματήσουν τη διακήρυξι των αγαθών νέων και δεν την εσταμάτησαν, άσχετα με όλον τον διωγμό και τις δοκιμασίες που επήρχοντο σ’ αυτούς. Εμείς σήμερα ευχαριστούμε τον Θεό διότι είχαν το θάρρος να προχωρήσουν, επειδή πολύ περισσότερες χιλιάδες ανθρώπων σε πολλές χώρες έμαθαν την οδό της αιωνίου ζωής. Κάποτε ο Παύλος ήλπιζε να μεταβή στην Ισπανία, αλλά με την επιθετική του διακονία ο Παύλος δεν θα ήταν ευπρόσδεκτος στην Ισπανία σήμερα. Οι αλήθειες που εδίδασκε δεν θα συνέπιπταν με τις ψευδείς διδασκαλίες, τις τελετουργίες και τη δικτατορική στάσι της Καθολικής Εκκλησίας στην Ισπανία τώρα. Εν τούτοις, χιλιάδες Ισπανών είναι ευγνώμονες ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά επέμειναν να κηρύττουν από σπίτι σε σπίτι και ότι πηγαίνουν στα σπίτια των και μελετούν τη Γραφή μαζί τους και ότι πειθαρχούν στον Θεό μάλλον παρά στους Καθολικούς επισκόπους της Ισπανίας. Γιατί; Επειδή πολλά άτομα στην Ισπανία έμαθαν την αλήθεια, απεσύρθησαν από την Καθολική Εκκλησία και τώρα έχουν τη χαρά να διακηρύττουν το άγγελμα όπως έκαναν επί έτη άλλοι πιστοί μάρτυρες του Ιεχωβά.

13. Ποια έκθεσις δείχνει ότι αυτή η θρησκευτική εναντίωσις στην Ισπανία δεν είναι νέα;

¹³ Στο Βιβλίο των Μαρτύρων του Ιεχωβά του έτους 1952, σελίς 75, δημοσιεύεται η εξής έκθεσις για την Ισπανία:

«Η αστυνομία, πάντοτε άγρυπνη, παρακολουθεί πολύ στενά τους διαγγελείς, πράγμα που κατέληξε στην εξής πείρα: Δύο από τους υπηρέτας των μονάδων της Βαρκελώνης βρήκαν προφανές ενδιαφέρον σε κάποιο σπίτι και έκαμαν διευθέτησι για μια Γραφική μελέτη. Όταν έκαμαν την επανεπίσκεψι, βρήκαν δύο μέλη της μυστικής αστυνομίας να τους περιμένουν. Συνελήφθησαν. Έγινε έρευνα στα σπίτια των, κατεσχέθησαν τα έντυπά των και εφυλακίσθησαν. Αργότερα τα έντυπα εξητάσθησαν προσεκτικά και αυτοί υπεβλήθησαν σε ανάκρισι. Εν τούτοις, ολίγα ελέχθησαν ώσπου η αστυνομία βρήκε ένα άρθρο στο “Ντεσπερτάντ!” (Ξύπνα!) για τον Φράνκο και τις συνθήκες που επικρατούν στην Ισπανία. Αυτό διήγειρε την οργή της αστυνομίας και οι δύο αδελφοί υπέστησαν το πυρ των ύβρεων και των απειλών. Εν τούτοις, αφού κατήρτισαν ένα πλήρη αστυνομικό φάκελλο γι’ αυτούς και τους προειδοποίησαν για τις συνέπειες αν εξακολουθούσαν το έργον των διακηρύξεως των αγαθών νέων, οι αρχές άφησαν τους αδελφούς να φύγουν.»

14. Στα δέκα περασμένα χρόνια τι προέκυψε από υπακοή στον νόμον του Θεού από μέρους των Μαρτύρων στην Ισπανία;

¹⁴ Στις ημέρες εκείνες, πριν από δέκα χρόνια, υπήρχαν, στην Ισπανία, μόνο 121 μάρτυρες του Ιεχωβά, που εκήρυτταν τα αγαθά νέα της Βασιλείας. Αλλ’ αυτοί οι θαρραλέοι μάρτυρες του Ιεχωβά Θεού δεν θα έμεναν ήσυχοι. Εξακολούθησαν να κηρύττουν τα αγαθά νέα. Και πολλοί από εκείνους, στους οποίους ωμίλησαν στη διάρκεια των ετών αυτών, έμαθαν την αλήθεια και αφιέρωσαν τη ζωή τους στον Ιεχωβά Θεό, και εκήρυξαν και αυτοί επίσης, ώσπου τώρα, έπειτα από δέκα χρόνια, υπάρχουν 2.141 διάκονοι, μάρτυρες του Ιεχωβά, που κηρύττουν την αλήθεια στην Ισπανία. Στη διάρκεια, λοιπόν, όλων αυτών των δέκα ετών διωγμού, ο οποίος τώρα γίνεται χειρότερος, οι μάρτυρες του Ιεχωβά στην Ισπανία έκαμαν το ίδιο πράγμα που έκαμαν και οι μάρτυρες του Ιεχωβά στην Παλαιστίνη. ‘Επειθάρχησαν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους.’—Πράξ. 5:29.

ΘΑΡΡΟΣ ΓΙΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΚΑΘΑΡΜΟ

15. Στις ημέρες του Βασιλέως Ασά πώς εξεδηλώθη θάρρος στην προαγωγή της αληθινής λατρείας;

¹⁵ Χρειάζεται θάρρος για αντισταθούμε εναντίον ένας ολοκλήρου λαού ή έθνους και να προαγάγωμε την αληθινή λατρεία όπως έκαμε ο Βασιλεύς Ασά στη γη του Ιούδα 978 χρόνια προ Χριστού: «Και έκαμεν ο Ασά το καλόν και τα ευθές ενώπιον Ιεχωβά του Θεού αυτού· διότι αφήρεσε τα θυσιαστήρια των αλλοτρίων θεών, και τους υψηλούς τόπους, και κατεσύντριψε τα αγάλματα και κατέκαψε τα άλση.» Ο προφήτης Ωδήδ ενεθάρρυνε τον Βασιλέα Ασά. «Και ότε ήκουσεν ο Ασά τους λόγους τούτους, και την προφητείαν Ωδήδ του προφήτου, έλαβε θάρρος, και απέβαλε τα βδελύγματα εκ πάσης της γης Ιούδα και Βενιαμίν, και εκ των πόλεων τας οποίας έλαβεν εκ του όρους Εφραΐμ, και ανενέωσε το θυσιαστήριον του Ιεχωβά, το κατέμπροσθεν του προνάου του Ιεχωβά.» (2 Χρον. 14:2, 3· 15:8, ΜΝΚ) Ο Βασιλεύς Ασά έπρεπε να ελπίζη στον Ιεχωβά και να είναι ισχυρός και θαρραλέος για να το πράξη αυτό. Αλλά είχε την υποστήριξι του Θεού, και είπε στον λαό, «να εκζητώσιν Ιεχωβά τον Θεόν των πατέρων αυτών.»—2 Χρον. 14:4, ΜΝΚ.

16. Πώς οι μάρτυρες του Ιεχωβά έκαμαν ένα εικονοκλαστικό έργο;

¹⁶ Οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά έδειξαν το ίδιο είδος θάρρους σε όλα τα έθνη του κόσμου. Έκαμαν ένα ειδωλοκλαστικό έργο ακόμη και στον «Χριστιανικό κόσμο», όπου εκατομμύρια Καθολικών λατρεύουν παραστάσεις προσώπων αντί του αληθινού Θεού. Επειδή οι μάρτυρες του Ιεχωβά διδάσκουν στους ανθρώπους ό,τι λέγει η Γραφή για τη λατρεία εικόνων, πολλοί έπαυσαν να τις έχουν. Ολόγυρα στη γη υπάρχει πολύς σεβασμός εικόνων κάθε είδους θεών, μεγάλων και μικρών. Εν τούτοις, εκατοντάδες χιλιάδων ειλικρινών ανθρώπων επρόσεξαν τους μάρτυρας του Ιεχωβά και έμαθαν τι λέγει ο λόγος του Θεού για τη λατρεία εικόνων· και αυτοί έλαβαν θάρρος και απεμακρύνθησαν από τα θρησκευτικά των συστήματα και την ειδωλολατρία των, όπως ωδήγησε ο Ασά τον λαό να κάμη πριν από πολύν καιρό.

17. Στην Έφεσο πώς το κήρυγμα του Παύλου επηρέασε τους κατασκευαστάς εικόνων, και με ποια έκβασι;

¹⁷ Ο Παύλος είχε ν’ αντιμετωπίση την ίδια ακριβώς κατάστασι στην εποχή του. Δεν ήταν σκοπός του Παύλου να θέση κάποιον έξω από την εργασία του. Μάλλον έλεγε: «Ουαί δε είναι εις εμέ εάν δεν κηρύττω.» (1 Κορ. 9:16) Ήταν υποχρεωμένος να πη την αλήθεια, και το αποτέλεσμα ήταν ότι πολλοί άνθρωποι έπαυσαν ν’ αγοράζουν είδωλα. Ο Δημήτριος είχε ως εργασία του να κατασκευάζη αργυρούς ναούς της Αρτέμιδος, και η εργασία αυτή ήταν προσοδοφόρος τότε. Είναι ακόμη και σήμερα, ειδικά στην Καθολική θρησκεία. Αλλά η εργασία αυτή της κατασκευής και πωλήσεως εικόνων εμειώνετο σε αξιοσημείωτο βαθμό εξαιτίας των όσων ο Παύλος έλεγε στους ανθρώπους. Εχρειάζετο θάρρος για να προχωρήση κανείς κηρύττοντας ενώ τον πολεμούσε το μεγάλο εμπόριο. Πραγματικά όλο εκείνο που έκανε ήταν το να κηρύττη την αλήθεια από τον λόγον του Θεού και να κατευθύνη τους ανθρώπους στην αληθινή λατρεία του Ιεχωβά Θεού. Εν τούτοις, αυτός ο Δημήτριος δεν ήθελε να χάση την εργασία του. Είπε, λοιπόν, στους ομοτέχνους του: «Και θεωρείτε και ακούετε, ότι πολύν λαόν ου μόνον της Εφέσου, αλλά σχεδόν πάσης της Ασίας ο Παύλος ούτος έπεισε και μετέβαλε, λέγων ότι δεν είναι θεοί οι δια χειρών κατασκευαζόμενοι.» (Πράξ. 19:26) Η ομιλία αυτή επροκάλεσε μεγάλη ταραχή στην πόλι της Εφέσου. Εσχηματίσθη όχλος. Αυτός επροκάλεσε θόρυβο και «έγεινε μία φωνή εκ πάντων των κραζόντων έως δύο ώρας, Μεγάλη η Άρτεμις των Εφεσίων.» «Αφού δε έπαυσεν ο θόρυβος, προσκαλέσας ο Παύλος τους μαθητάς, και ενθαρρύνας αυτούς [τους αδελφούς του] και ασπασθείς αυτούς αποχαιρετών, εξήλθε δια να υπάγη εις την Μακεδονίαν. Και διαπεράσας τα μέρη εκείνα, και προτρέψας αυτούς δια λόγων πολλών, ήλθεν εις την Ελλάδα.»—Πράξ. 19:34· 20:1, 2, ΜΝΚ.

18. Γιατί είναι ανάγκη να εκτεθή η ψευδοσύνη της εικονολατρίας;

¹⁸ Όπως ήταν στην εποχή του Ασά και στην εποχή του Παύλου, το βρίσκομε ότι είναι αληθινό και ως την εποχή μας. Η εικονολατρία, η οποία είναι ψευδής λατρεία, πρέπει να φερθή υπό την προσοχή των δεισιδαιμόνων ανθρώπων που ζητούν αλήθεια και δικαιοσύνη, ώστε να μπορέσουν ν’ απομακρυνθούν από την ψευδή θρησκεία των.

19. Τι καθιστά ένα άτομο ικανό να έχη το θάρρος ν’ αντιμετωπίση και υπερνικήση θρησκευτική εναντίωσι;

¹⁹ Καθ’ ον χρόνον οι Χριστιανοί επίσκοποι σαν τον Παύλο βλέπουν ότι είναι προνόμιό των να μιλούν στους ξένους για τα αγαθά νέα, πρέπει συγχρόνως οι επίσκοποι να ενθαρρύνουν τους πιστούς Χριστιανούς τους ίδιους με πολλά λόγια να προχωρούν στον ορθό δρόμο. Η πιστότης του Παύλου υπό διωγμόν παρακινούσε τους Χριστιανούς εκείνους που ήσαν αληθινά αφιερωμένοι στον Θεό να συνεχίσουν το έργον των μολονότι ο Παύλος θα τους άφηνε. Το να βλέπωμε τους ανθρώπους ν’ απομακρύνωνται από την ειδωλολατρία και να συνταυτίζωνται με τους αληθινούς λάτρεις του Ιεχωβά είναι πολύ ενθαρρυντικό, αλλά πρέπει κανείς ν’ αντιμετωπίση, επίσης, την οργή της θρησκευτικής οργανώσεως που οι άνθρωποι αυτοί εγκαταλείπουν. Πίστις σ’ εκείνο που αναγνωρίζομε ως αληθινό μας καθιστά ικανούς ν’ αντιμετωπίσωμε τις δοκιμασίες, αλλά μπορούμε να τις αντιμετωπίσωμε πιο θαρραλέα με το να συνερχώμεθα τακτικά με την εκκλησία του λαού του Θεού, που έχει τον ίδιο νου και το ίδιο πνεύμα.

ΑΜΟΙΒΑΙΑ ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΙΣ

20. Χρειάζονται και οι επίσκοποι επίσης ενθάρρυνσι; Τι δείχνουν οι Γραφές;

²⁰ Σταματήσατε ποτέ για να σκεφθήτε ότι και ο επίσκοπος που συμβάλλει στο να φερθή η εκκλησία σε Χριστιανική ωριμότητα χρειάζεται, επίσης, ενθάρρυνσι; Το να ενθαρρυνθή και να ενισχυθή ο επίσκοπος στην πίστι του μπορεί συχνά να προέλθη από το πιο ταπεινό, πράο και διστακτικό άτομο στην εκκλησία. Η ίδια η παρουσία του ατόμου αυτού στις συναθροίσεις και η ανταλλαγή εκφράσεων μαζί του βοηθεί τον επίσκοπο και άλλους μέσα στην εκκλησία του Θεού να βοηθούν ο ένας τον άλλον. Στην προς Κορινθίους επιστολή του ο Παύλος είπε ότι έλαβε θάρρος εξαιτίας της εκκλησίας. Μας λέγει πώς έμαθε ότι το πνεύμα του Τίτου «ανεπαύθη . . . παρά πάντων υμών» στην εκκλησία. Ο Τίτος είχε μια σπουδαία θέσι ως επίσκοπος στην πρώτη εκκλησία, και είχε οικοδομηθή και ενθαρρυνθή από εκείνους ακριβώς που είχε πάει να υπηρετήση. Ο Τίτος αγαπούσε αυτή την εκκλησία επειδή έβλεπε την υπακοή όλων. Ποιο αποτέλεσμα είχε αυτή η επιτυχής επίσκεψις του Τίτου επάνω στον Παύλο, τον απόστολο των εθνών, εκείνον που είχε την ‘μέριμναν πασών των εκκλησιών’ καθημερινά; Ο Παύλος μάς λέγει τι επέφερε σ’ αυτόν: «Χαίρω λοιπόν ότι κατά πάντα έχω θάρρος εις εσάς.» (2 Κορ. 7:13, 16) Ναι, ο Παύλος έγινε ισχυρός και θαρραλέος μέσω της πίστεως της εκκλησίας.

21. Πώς οι πείρες του Παύλου στη φυλακή μετέδιδαν θάρρος στους Χριστιανούς αδελφούς του;

²¹ Εξ άλλου, η αταλάντευτη πιστότης του Παύλου ακόμη και στη φυλακή στη Ρώμη έδωσε θάρρος στους αδελφούς του. Ο Παύλος είπε: «Τα δια τον Χριστόν δεσμά μου έγειναν φανερά εις όλον το πραιτώριον, και εις πάντας τους λοιπούς· και οι πλειότεροι των εν Κυρίω αδελφών, πεποιθότες εις τα δεσμά μου, τολμώσι περισσότερον να κηρύττωσιν αφόβως τον λόγον.» (Φιλιππησ. 1:13, 14) Το ορθό παράδειγμα του Παύλου να φυλακισθή υπέρ δικαιοσύνης ήταν ένα δώρο στις Χριστιανικές εκκλησίες. Το ότι ο Παύλος έγραφε επιστολές στις εκκλησίες σε όλο τον κόσμο και μάλιστα καθ’ ον χρόνον ήταν στη φυλακή, διήγειρε όλους τους ακολούθους του Χριστού και τους έκανε να προχωρούν άφοβα. Αυτό έκανε ευτυχή τον Παύλο, ο οποίος έχαιρε να βλέπη το θάρρος των αδελφών του να κηρύττουν τον λόγον του Θεού άσχετα με το τι συνέβαινε σ’ αυτούς στα διάφορα διαμερίσματα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Το ίδιο αληθεύει και σήμερα.

22, 23. (α) Πώς αντιδρούν σήμερα οι αληθινοί Χριστιανοί όταν οι αδελφοί των διώκωνται; (β) Ως προς την αντιμετώπισι διωγμού, ποια συμβουλή έδωσε ο Πέτρος;

²² Όταν ένας Χριστιανός φυλακίζεται επειδή λέγει το ευαγγέλιον, ή όταν εγκλείεται σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως επειδή αρνείται να πη ότι η σωτηρία προέρχεται από έναν άνθρωπο σαν τον Χίτλερ και την κυβέρνησί του, ή όταν διώκεται ή βασανίζεται επειδή κηρύττει τη Γραφή στον πλησίον του αλλά ο νόμος της χώρας λέγει ότι δεν μπορείτε να μιλήτε για τη βασιλεία του Θεού σε κάποιον, τότε ο λαός του Θεού θα δείξη την πίστι του με θάρρος σε όλο τον κόσμο. Ας προσπαθήση ολόκληρη η οργάνωσις του Διαβόλου να καταπνίξη το κήρυγμα των αγαθών νέων της βασιλείας του Θεού σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες και το βλήμα της θα επανακάμψη σ’ αυτήν. Το φως του λόγου του Θεού θα διαλάμψη αδιάφορο πόσο μεγάλος είναι ο διωγμός και η θλίψις που επισωρεύεται εναντίον των πιστών δούλων του Θεού. Αυτό είναι εξίσου αληθινό μεταξύ των Χριστιανών σήμερα όσο ήταν και μεταξύ εκείνων που αποτελούσαν τον πρώτο Χριστιανικό όμιλο. Ο Πέτρος έδωσε στους Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά και σε όλους τους άλλους που θέλουν να εξέλθουν από αυτόν τον θανάσιμα φοβισμένο κόσμο την εξής συμβουλή:

²³ «Αλλ’ εάν και πάσχητε δια την δικαιοσύνην, είσθε μακάριοι “τον δε φόβον αυτών μη φοβηθήτε, μηδέ ταραχθήτε,” αλλά “αγιάσατε Κύριον τον Θεόν” εν ταις καρδίαις υμών· και έστε πάντοτε έτοιμοι εις απολογίαν μετά πραότητος και φόβου, προς πάντα τον ζητούντα από σας λόγον περί της ελπίδος της εν υμίν.»—1 Πέτρ. 3:14, 15.

24, 25. (α) Γιατί οι φόβοι του κόσμου δεν κυριαρχούν στη ζωή εκείνων που είναι αφιερωμένοι να πράττουν το θέλημα του Ιεχωβά, αλλά τι τους καθιστά ικανούς να είναι νικηταί του κόσμου; (β) Πώς οι αδελφοί της Ρώμης έδωσαν θάρρος στον Παύλο και, με τον τρόπο αυτό, έδειξαν την αγάπη των για τον Ιησού;

²⁴ Σήμερα ζούμε σ’ έναν καιρό φόβου του κόσμου, φόβου εκμηδενίσεως του εαυτού του. Όμως, γιατί υπάρχει τέτοιος φόβος μεταξύ των εθνών; Επειδή δεν υπάρχει αγάπη. Ο Ιησούς είπε: «Να αγαπάτε αλλήλους, καθώς σας ηγάπησα.» (Ιωάν. 15:12) Αυτό το είδος της αγάπης θα το εύρετε σε ανθρώπους αφιερωμένους στο να πράττουν το θέλημα του Ιεχωβά, και αυτοί θα υποφέρουν χάριν δικαιοσύνης και θα υποφέρουν με πραότητα. Αλλά πού υπάρχει αγάπη μεταξύ των εθνών σήμερα ή ακόμη μεταξύ όλων των λαών των διαφόρων εθνών; Αν θέλετε να εύρετε τέτοια αγάπη, θα πρέπει ν’ αποχωρισθήτε από τα έθνη όπως απεχωρίσθησαν και ο Ιησούς και οι πρώτοι Χριστιανοί. Ο Ιησούς είπε: «Εκ του κόσμου δεν είναι, καθώς εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου.» (Ιωάν. 17:16) Για να λάβωμε μια τέτοια στάσι σ’ αυτόν τον κόσμο που είναι γεμάτος από φόβο, χρειάζεται θάρρος. Αλλ’ αυτό μπορεί να γίνη, όπως είπε ο Ιησούς: «Εν τω κόσμω θέλετε έχει θλίψιν· αλλά θαρσείτε· εγώ ενίκησα τον κόσμον.» (Ιωάν. 16:33) Μπορείτε, λοιπόν, να τον νικήσετε κι εσείς αν είσθε ένας αφιερωμένος Χριστιανός. Πολλοί ενίκησαν, και οι αδελφοί σας θα σας βοηθήσουν ακόμη και αν η κατάστασις κατά καιρούς φαίνεται σκοτεινή. Όταν ο Παύλος ήταν στο δρόμο για τη φυλακή στη Ρώμη, η εκκλησία εβγήκε να τον συναντήση, το δε θείο υπόμνημα στις Πράξεις 28:14, 15 λέγει: «Εκείθεν δε ακούσαντες οι αδελφοί τα περί ημών, εξήλθον εις απάντησιν ημών έως του Αππίου φόρου και των Τριών Ταβερνών· τους οποίους ιδών ο Παύλος, ευχαρίστησε τον Θεόν, και έλαβε θάρρος.»

²⁵ Αυτοί οι αδελφοί από τη Ρώμη εβγήκαν να συναντήσουν έναν ξένον σ’ αυτούς, αλλ’ αυτός ήταν αδελφός σε δεσμά. Δεν είχαν ιδεί τον Παύλο ποτέ προηγουμένως· αλλά ενεθυμήθησαν τα λόγια του Ιησού: «Ξένος ήμην, και με εφιλοξενήσατε· γυμνός, και με ενεδύσατε· ησθένησα, και με επεσκέφθητε· εν φυλακή ήμην, και ήλθετε προς εμέ.» (Ματθ. 25:35, 36) Οι αφιερωμένοι Χριστιανοί στη Ρώμη ποτέ δεν είχαν την ευκαιρία να περιποιηθούν τον Χριστό Ιησού, όπως οι απόστολοι και η Μαρία και η Μάρθα και πολλοί άλλοι είχαν περιποιηθή τον Ιησού και είχαν λάβει φροντίδα για τις ανάγκες του στην Παλαιστίνη. Αλλ’ ο Ιησούς είπε: «Αληθώς σας λέγω, καθ’ όσον εκάμετε εις ένα τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εις εμέ εκάμετε.» Ό,τι εγίνετο για τον Παύλο, ήταν σαν να εγίνετο στον Ιησούν. Το να συναντήσουν απλώς τον Παύλο έδειχνε την αγάπη και την πίστι που είχε η εκκλησία για έναν πιστό αδελφό, και αυτή η ενέργεια από μέρους της εκκλησίας έδωσε θάρρος στον Παύλο.—Ματθ. 25:40.

26. Πώς μπορούμε σήμερα, ακόμη και εν όψει θρησκευτικής εναντιώσεως, να διατηρήσωμε θάρρος και να κρατήσωμε ισχυρές τις καρδιές μας;

²⁶ Χρειάζεσθε θάρρος; Τότε ας συναντώμεθα μαζί «μη αφίνοντες το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια εις τινας, αλλά προτρέποντες αλλήλους· και τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν.» (Εβρ. 10:25) Σήμερα χιλιάδες ανθρώπων που έχουν συναίσθησι της πνευματικής των ανάγκης αποσύρονται από αυτόν τον πονηρό κόσμο και ζητούν την αλήθεια με τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Προέρχονται από κάθε είδους θρησκευτικές ομάδες, καθώς και από εκείνα τα άτομα που λέγουν ότι δεν έχουν θρησκευτικούς δεσμούς. Γιατί; Επειδή αγαπούν τη ζωή, και οι μάρτυρες του Ιεχωβά μελετούν τη Γραφή. Αυτό θα τους βοηθήση να εποικοδομήσουν την πίστι των στον Θεό τον Δοτήρα της ζωής. Καθώς οι χιλιάδες αυτές μελετούν τον λόγον του Θεού μαζί με την εκκλησία του αφιερωμένου λαού του Θεού, η πίστις των θα εποικοδομηθή και τούτο θα τους κάμη θαρραλέους και ισχυρούς—πράγμα αναγκαίο σ’ αυτές τις ημέρες. Τότε ο φόβος του κόσμου δεν θα είναι πια φόβος των, επειδή οι ενεργοί μάρτυρες του Ιεχωβά πραγματικά περιμένουν την καταστροφή αυτού του συστήματος πραγμάτων στη μάχη του Αρμαγεδδώνος. Ενώ περιμένουν, διακηρύττουν τη βασιλεία του Ιεχωβά ως τη μόνη ελπίδα για το ανθρώπινο γένος. Μολονότι τα έθνη και πλείστοι λαοί του κόσμου διαφωνούν με το παρηγορητικό των άγγελμα, και πολλοί μάρτυρες του Ιεχωβά διώκονται, φυλακίζονται, ακόμη και φονεύονται επειδή κηρύττουν τις αλήθειες του λόγου του Θεού, αυτοί ενθυμούνται τα ενισχυτικά λόγια του ψαλμωδού Δαβίδ: «Εστέ θαρραλέοι, και ας κραταιωθή η καρδία σας, πάντες οι προσμένοντες τον Ιεχωβά.»—Ψαλμ. 31:24, ΜΝΚ.