Δούλοι του Θεού Ολοχρονίως

 1. (α) Πόσοι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι ολοχρόνιοι διάκονοι; (β) Ποιο είναι το θέλημα του Θεού για τους αληθινούς Χριστιανούς όπως έδειξε ο Ιησούς, και πώς οι πρώτοι Χριστιανοί ανταπεκρίθησαν σ’ αυτό;

ΟΛΟΙ οι μάρτυρες του Ιεχωβά, οι οποίοι είναι βαπτισμένοι Χριστιανοί, είναι ολοχρόνιοι διάκονοι. Έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στον Θεό για να κάνουν το θέλημά του, και, αφού εμελέτησαν τη Γραφή, γνωρίζουν ποιο είναι αυτό το θέλημα. Ο Ιησούς Χριστός, ως ο Πρώτιστος Μάρτυς του Ιεχωβά, έδωσε το παράδειγμα γι’ αυτούς. (Αποκάλ. 3:14) Ήταν ένας κήρυξ του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού, και μετέφερε αυτό το άγγελμα στους ανθρώπους οπουδήποτε ήσαν. (Μάρκ. 1:14, 15· Λουκ. 8:1· 4:15, 16· 5:27) Εξεπαίδευσε τους μαθητάς του για να συμμετέχουν σ’ αυτό το έργο. Προτού τους εγκαταλείψη ανέθεσε σ’ αυτούς να είναι μάρτυρές του «έως εσχάτου της γης.» (Πράξ. 1:8) Αυτοί δεν έβγαλαν το συμπέρασμα ότι μόνον ολίγοι εκλεκτοί επρόκειτο να κάμουν αυτό το έργο, ενώ οι άλλοι θα ήσαν παρατηρηταί. Ακόμη και οι κοσμικοί ιστορικοί, οι οποίοι εχλεύαζαν την Χριστιανοσύνη, βεβαιώνουν ότι οι πρώτοι Χριστιανοί οι οποίοι εξησφάλιζαν τη συντήρησί των ως «εργάται, υποδηματοποιοί, γεωργοί» ήσαν, εν τούτοις, ζηλωταί κήρυκες του ευαγγελίου.a Το βιβλίο Μία Ιστορία του Πολιτισμού (υπό των Κ. Μπρίντον, Ι. Κρίστοφερ και Ρ. Γουλφ, στην Αγγλική) αναφέρει: «Ο Χριστιανός δεν ηρκείτο καθόλου με την προοπτική της δικής του μόνο σωτηρίας. Η αποδοχή από αυτόν του θελήματος του Θεού δεν ήταν παθητική. Ήταν από την αρχή ένας φλογερός ιεραπόστολος, ανήσυχος να μεταστρέψη και να σώση και άλλους.»

 2. Ποια απόδειξις υπάρχει ότι το πνεύμα εκείνο είναι ακόμη ζωντανό;

² Εκείνο το πνεύμα δεν έσβησε· είναι ακόμη ζωντανό μεταξύ των συγχρόνων Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά. Αυτοί λαμβάνουν υπ’ όψιν την προφητική διακήρυξι του Ιησού για την εποχή μας, δηλαδή: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθ. 24:14) Σε διακόσιες περίπου χώρες οι μάρτυρες του Ιεχωβά αφιερώνουν 14.000.000 και πλέον ώρες κάθε μήνα σ’ αυτό ακριβώς το έργο που προείπε ο Ιησούς. Και, επί πλέον του κηρύγματός των, αυτοί τακτικά παρευρίσκονται και συμμετέχουν στις εκκλησιαστικές συναθροίσεις.

 3. Πώς αληθεύει το ότι κάθε βαπτισμένος μάρτυς του Ιεχωβά είναι ένας ολοχρόνιος διάκονος;

³ Εν τούτοις, το κήρυγμα του «ευαγγελίου» και η παρακολούθησις των συναθροίσεων, ακόμη και μαζί με όλη την προσωπική μελέτη και ανάγνωσι που μπορεί να κάμη ένας στο σπίτι του, δεν γεμίζουν την ημέρα κάθε μάρτυρος του Ιεχωβά· δεν νομίζετε; Ώστε πώς μπορεί να λεχθή ότι όλοι είναι ολοχρόνιοι διάκονοι; Διότι κάθε εκδήλωσις της ζωής των επηρεάζεται από τη διακονία των. Ίσως επαγγελματικώς ν’ απασχολούνται ως εργάται, γεωργοί, υπάλληλοι γραφείου ή σε κάποια άλλη επιχείρησι, αλλά είναι, πρωτίστως, διάκονοι του Θεού. Αυτό που πιστεύουν και διδάσκουν ως διάκονοι είναι εκείνο που επηρεάζει την εκλογή των για κοσμική εργασία, και αυτό είναι που τους καθιστά ευσυνειδήτους εργάτας. (Κολ. 3:22, 23) Η κοσμική των εργασία μπορεί ν’ αλλάξη, όχι όμως η διακονία των. Οτιδήποτε πράττουν αυτό γίνεται με τη συναίσθησι ότι είναι διάκονοι του Θεού. Αυτό επηρεάζει την εκπαίδευσι που δίνουν στα τέκνα των, τη διαγωγή τους όταν ψωνίζουν στην αγορά, όταν φοιτούν σε σχολείο, όταν απολαμβάνουν αναψυχή ή παρακάθηνται σ’ ένα γεύμα, «Είτε λοιπόν τρώγετε, είτε πίνετε, είτε πράττετέ τι πάντα πράττετε εις δόξαν Θεού.» (1 Κορ. 10:31) Όχι μόνον με λόγους, αλλά και με τη διαγωγή, επίσης, προσπαθούν να κάμουν ‘να λάμψη το φως των,’ ώστε και άλλοι, ως αποτέλεσμα των όσων παρατηρούν, να δοξάζουν τον Θεό. (Ματθ. 5:14-16· 1 Πέτρ. 2:12· 2 Κορ. 6:3, 4) Έτσι το ότι είναι ολοχρόνιοι διάκονοι σημαίνει ότι είναι διάκονοι του Θεού είκοσι τέσσερες ώρες την ημέρα, κάθε μέρα. Είναι αυτός ο τρόπος που σκέπτεσθε για τον εαυτό σας​—ως ένας ολοχρόνιος διάκονος του Θεού;

 4. (α) Μπορούμε όλοι μας να κάνωμε τα ίδια πράγματα, και στην ίδια έκτασι, για την προώθησι των συμφερόντων της αγνής λατρείας; (β) Ποιο ελατήριο υπηρεσίας εκ μέρους μας είναι πολύ ευάρεστο στον Θεό;

⁴ Φυσικά, μερικοί πιθανόν να είναι σε θέσι να κάμουν περισσότερα από άλλους σε ωρισμένους τομείς για την προώθησι των συμφερόντων της αγνής λατρείας. Δεν έχουν όλοι τα προσόντα για να είναι επίσκοποι, ούτε όλοι διαπρέπουν ως δημόσιοι ομιληταί, αλλά ο καθένας συμβάλλει σε αξιόλογο βαθμό στην πνευματική ευεξία της εκκλησίας αν κάνη με ειλικρινή διάθεσι αυτό που μπορεί να κάνη. (Ρωμ. 12:6-8) Έτσι, επίσης, όλοι δεν μπορούν ν’ αφιερώσουν την ίδια ποσότητα χρόνου στη διακονία του αγρού, αλλ’ αν αινούμε δημοσία το όνομα του Θεού, όχι αναγκαστικώς ή κάτω από πίεσι ούτε διότι επιζητούμε ν’ αρέσωμε σε ανθρώπους, αλλ’ επειδή οι καρδιές μας πλημμυρίζουν από ευγνωμοσύνη για τον στοργικό μας Πατέρα στον ουρανό, αυτό είναι πολύ ευάρεστο στον Θεό.​—2 Κορ. 9:7· Εβρ. 13:20, 21.

ΕΙΝΑΙ Η ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΣΚΑΠΑΝΕΩΣ ΓΙΑ ΣΑΣ;

 5. (α) Με ποια βάσι είναι πιθανόν να έχουν μερικοί τάσι να κρίνουν αν ευαρεστούν τον Θεό, και γιατί; (β) Τι πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψι για να εξακριβώση ένας πόσο χρόνο μπορεί ν’ αφιερώση στην διακονία του αγρού;

⁵ Εφόσον το κήρυγμα του αγγέλματος της Βασιλείας είναι κάτι που προεξέχει στη ζωή ενός Χριστιανού διακόνου, και μια ενασχόλησις για την οποία κρατεί σημείωσι για ν’ αναφέρη στην εκκλησία, μερικοί πιθανόν να έχουν τάσι να κρίνουν αν ευαρεστούν τον Θεό απλώς από τις ώρες που αφιερώνουν στη διακονία του αγρού. Είναι καλό το ότι βλέπουν την σπουδαιότητα αυτού του έργου· όλοι μας πρέπει να το βλέπωμε έτσι. Είναι ανάγκη να ‘εξαγοράζωμε’ καιρό από άλλες επιδιώξεις για να τον αφιερώνωμε σ’ αυτό το ζωτικό έργο. Ο απόστολος Παύλος έγραψε στην εκκλησία της Εφέσου: «Προσέχετε λοιπόν πώς να περιπατήτε ακριβώς· μη ως άσοφοι, αλλ’ ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, διότι αι ημέραι είναι πονηραί.» Αλλ’ από πού πρέπει να ‘εξαγοράζωμε’ τον καιρό; Πρέπει μήπως να θυσιάζωμε την πνευματικότητά μας, να περικόπτουμε την προσωπική μας μελέτη της Γραφής και την παρακολούθησι των συναθροίσεων για να κηρύττωμε; Πρέπει μήπως οι πατέρες να παραμελούν τις οικογένειές των; Πρέπει μήπως οι μητέρες να παραμελούν τις ευθύνες των προς τους συζύγους των και τα τέκνα των για να κηρύττουν περισότερο; Όχι· δεν είναι αυτό το σημείο. Ίσως αυτά τα αναγκαία πράγματα να μπορούν να διοργανωθούν καλύτερα για ν’ αφήνουν περισσότερο χρόνο για τη διακονία του αγρού, αλλά μη λησμονείτε ότι όλες αυτές οι άλλες ευθύνες αποτελούν μέρος της ζωής ενός ως Χριστιανού διακόνου. Ο Παύλος προχωρεί για να πη: «Δια τούτο μη γίνεσθε άφρονες, αλλά νοείτε τι είναι το θέλημα του Ιεχωβά.» (Εφεσ. 5:15-17, ΜΝΚ) Και κατόπιν στα επόμενα εδάφια δείχνει ότι το «θέλημα του Ιεχωβά» περιλαμβάνει κατάλληλη προσοχή στις σωματικές, συγκινησιακές και πνευματικές ανάγκες των μελών της οικογενείας ενός. (Εφεσ. 5:21-6:4) Ώστε, για να εξακριβώση ένας τι μπορεί να κάμη στη διακονία του αγρού, οφείλει να λάβη υπ’ όψιν ολόκληρη τη ζωή του ως Χριστιανού και να διερωτηθή ποια πορεία θα καταλήξη πράγματι στην καλύτερη πνευματική κατάστασι όλου του οίκου κι επομένως θα φέρη την πιο μεγάλη δόξα στον Θεό.

 6. (α) Γιατί είναι η ορθή απόφασις για πολλούς νέους που έχουν συμπληρώσει, την κοσμική τους εκπαίδευσι ν’ αναλάβουν υπηρεσία σκαπανέως; (β) Πώς ένας νεαρός αδελφός απήντησε προσφάτως σε προσφορές υποτροφίας για κολλεγιακή μόρφωσι, και γιατί;

⁶ Μερικοί, εξετάζοντας την κατάστασί τους, εξακριβώνουν ότι η πορεία, η οποία είναι πράγματι συνεπής προς την αφιέρωσί τους στον Θεό, είναι να συμμετέχουν στην ολοχρόνια διακονία του αγρού, ως σκαπανείς διάκονοι, αφιερώνοντας εκατό ώρες στο κήρυγμα του «ευαγγελίου» κάθε μήνα. Έχουν συμπληρώσει την κοσμική σχολική εκπαίδευσι, είναι νέοι, σε καλή κατάστασι υγείας και χωρίς οικογενειακές υποχρεώσεις ή άλλες ευθύνες οι οποίες έχουν προτεραιότητα απαιτήσεως επάνω τους. (Εκκλησ. 12:1, 13) Δεν εκλέγουν να σταδιοδρομήσουν στον κόσμο των επιχειρήσεων, διότι δεν θέλουν να ταυτίσουν την τύχη τους μ’ ένα σύστημα για το οποίο ο Λόγος του Θεού λέγει σαφώς ότι θα παρέλθη στο προσεχές μέλλον. Ώστε πώς αντιδρούν στις «ελκυστικές προσφορές» του κόσμου; Στη διάρκεια του τελευταίου έτους των γυμνασιακών του σπουδών σ’ ένα νεαρό αδελφό, μόλις προσφάτως, προσεφέρθησαν υποτροφίες με την κάλυψι όλων των εξόδων μιας κολλεγιακής μορφώσεως. Αλλά εγνώριζε ότι η επιτυχία που θα μπορούσε ν’ απολαύση στον κόσμο θα ήταν, υπό τις ευνοϊκώτερες συνθήκες, βραχείας διαρκείας. Έφερε στη μνήμη του τη συμβουλή της Γραφής: «Μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω . . . ο κόσμος παρέρχεται, και η επιθυμία αυτού· όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού, μένει εις τον αιώνα.» (1 Ιωάν. 2:15-17) Αγάπη για τον Ιεχωβά και πίστις στον λόγο της υποσχέσεώς Του τον παρεκίνησαν να εγγραφή ως σκαπανεύς.

 7. (α) Γιατί ένας αδελφός στη Δυτική Ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών επώλησε την κατοικία του για ν’ αναλάβη έργο σκαπανέως; (β) Ποιες ευλογίες απήλαυσαν έκτοτε αυτός και η σύζυγός του;

⁷ Στη Δυτική Ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών ένας έγγαμος άνδρας απησχολείτο πολύ για να εξασφαλίση τα έξοδα του οίκου του. Αυτό απαιτούσε τακτική ολοχρόνια κοσμική εργασία, αλλά δαπανούσε και λίγο χρόνο στη διακονία του αγρού. Εν τούτοις, επειδή ήταν έντιμος απέναντι του εαυτού του, παρεδέχθη ότι τον απασχολούσε περισσότερο η κοσμική του εργασία και ο οίκος του παρά η υπηρεσία του Ιεχωβά. Εγνώριζε ότι, για να ευαρεστήση τον Ιεχωβά, ώφειλε να βελτιώση την πνευματικότητά του. (Ματθ. 19:21· 5:3) Ύστερ’ από προσεκτική εξέτασι, επώλησε την κατοικία του και αυτός μαζί με τη σύζυγό του έγιναν σκαπανείς. Άρχισαν ν’ απολαμβάνουν την υπηρεσία όπως ποτέ προηγουμένως. Σύντομα προσεκλήθησαν ν’ αναλάβουν υπηρεσία ειδικού σκαπανέως εκεί όπου η ανάγκη ήταν πιο μεγάλη, κατόπιν στην Βιβλική Σχολή της Σκοπιάς Γαλαάδ για ιεραποστολική εκπαίδευσι, και τώρα υπηρετούν στην Κολομβία. Ο Ιεχωβά τούς ευλόγησε πλουσίως για την πίστι που έδειξαν για την αύξησι της συμμετοχής των στο έργο κηρύγματος.

 8. (α) Αναφέρετε μερικούς παράγοντας που θα μπορούσαν να επηρεάσουν την απόφασι μιας μητέρας όσον αφορά το αν μπορή να κάμη έργο σκαπανέως και συγχρόνως να φροντίζη κατάλληλα για τα παιδιά της. (β) Ποια ήταν η επίδρασις των δύο μητέρων σκαπανέων επάνω στις οικογένειές των;

⁸ Άλλοι οι οποίοι ενεγράφησαν ως σκαπανείς έχουν να φροντίσουν για τη συντήρησι τέκνων. Σε μερικές περιπτώσεις δεν ήταν δυνατόν ν’ αναλάβουν τις ευθύνες της ολοχρονίου διακονίας σκαπανέως και ταυτοχρόνως να φροντίζουν κατάλληλα για τα τέκνα των. Υπάρχει μια ποικιλία παραγόντων που αναμιγνύονται, περιλαμβανομένης της προσωπικής διοργανώσεως, της υγείας ενός, και της ηλικίας και των χαρακτηριστικών ιδιοτήτων των τέκνων. Αλλά, μια μητέρα, εξετάζοντας τις δικές της συνθήκες μαζί με τον σύζυγό της, διεπίστωσε ότι το να κάμη έργο σκαπανέως, έστω για λίγο καιρό, θα ήταν καλό για την πνευματικότητα ολοκλήρου της οικογενείας των, και ανέφερε ότι τα πράγματα διεξήχθησαν ως εξής. Ο μικρός γυιός της ο οποίος ήταν στην προσχολική ηλικία πήγε μαζί της στην υπηρεσία και την απήλαυσε πλήρως και ο επταετής γυιός της άρχισε να ερωτά πότε θα μπορούσε να κάμη έργο σκαπανέως. Μια άλλη μητέρα η οποία έγινε επίσης σκαπανεύς είπε: «Η γνώσις τού ότι η ιδιότης του σκαπανέως δεν απαλλάσσει ένα από άλλες υποχρεώσεις μ’ έκαμε μια πιο συνειδητή σύζυγο και μητέρα καθώς επίσης μια καλύτερη οικοδέσποινα. Το έργο σκαπανέως με δίδαξε ότι, για να είναι ένας καρποφόρος στη διακονία, πρέπει να στηρίζεται πλήρως στον Ιεχωβά πάντοτε.» Το να έχουν μια μητέρα σκαπανέα διάκονο απεδείχθη μια πλούσια ευλογία γι’ αυτές τις οικογένειες. Μήπως αυτό αληθεύει και στη δική σας περίπτωσι;

 9. Πώς μια μητέρα, η οποία είχε ν’ αναθρέψη μόνη της τέσσερα τέκνα, επωμίσθη κατάλληλα αυτή την ευθύνη και ταυτοχρόνως έδειξε πώς εσκέπτετο για την ολοχρόνια υπηρεσία

⁹ Στην περίπτωσι μιας Μάρτυρος η οποία ζούσε στο Οχάιο η κατάστασις ήταν διαφορετική. Είχε την ορθή και καλή επιθυμία να εργασθή ως σκαπανεύς. Αλλ’ αυτή είχε γίνει Μάρτυς δύο χρόνια μετά που την εγκατέλειψε ο σύζυγός της και είχε τέσσερα μικρά παιδιά να μεγαλώση. Δεν παραμέρισε αυτή την ευθύνη, αλλά επιμελώς ανέθρεψε και τα τέσσερα αυτά τέκνα για ν’ αγαπούν και να υπηρετούν τον Ιεχωβά Θεό. Μολονότι η ιδία δεν μπορούσε να εργασθή ως σκαπανεύς, ενεστάλαξε την επιθυμία της συμμετοχής στο ολοχρόνιο κήρυγμα στο καθένα από τα τέκνα της. Το καθένα απ’ αυτά εδαπάνησε από πέντε έως επτά θερινές διακοπές στην ολοχρόνια υπηρεσία και, όταν αποφοιτούσαν από το σχολείο, το καθένα εγίνετο ένας σκαπανεύς διάκονος. Αφού εφρόντισε πιστά γι’ αυτές τις οικογενειακές ευθύνες, και η μητέρα επίσης απήλαυσε τη χαρά να έχη την ευκαιρία να εγγραφή ως σκαπανεύς.

10. Ύστερ’ από προσπάθεια δύο ετών για να διευθετήση μια κατάλληλη κοσμική εργασία ώστε να μπορή να εργασθή ως σκαπανεύς, τι έκαμε ένας αδελφός, και ποια είναι η πείρα του από τότε;

¹⁰ Το πρόβλημα που αντιμετώπιζε ένας άλλος διαγγελεύς της Βασιλείας ήταν διαφορετικό από αυτό. Ενόμιζε ότι μπορούσε να γίνη σκαπανεύς αν ήταν δυνατόν μόνο να διευθετήση μια κατάλληλη κοσμική εργασία για μέρος του χρόνου του. Επί δύο έτη προσπαθούσε ματαίως να κάμη τέτοιες διευθετήσεις με τον εργοδότη του. Τελικά, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να κάμη έργο σκαπανέως, αν δεν ενεπιστεύετο πλήρως στον Ιεχωβά. Υπέβαλε την παραίτησί του· αλλά σχεδόν αμέσως ο προϊστάμενός του τον εκάλεσε στο γραφείο και του είπε ότι εσκέφθη ότι μπορούσε να λάβη μια σημαντική αύξησι του μισθού του. Αποφασισμένος να μη επιτρέψη να του στερήσουν οι υλιστικές πιέσεις την υπηρεσία του στον Ιεχωβά, έμεινε σταθερός. Ύστερ’ από τέσσερα χρόνια εξακολουθεί να είναι σκαπανεύς, εξακολουθεί να έχη τις απαιτούμενες ‘τροφές και σκεπάσματα,’ και είχε την χαρά να βλέπη ν’ αναπτύσσεται μια νέα εκκλησία από πενήντα ευαγγελιζομένους στον τομέα όπου υπηρετεί.​—1 Τιμ. 6:8.

11. Πώς πολλοί, οι οποίοι δεν μπορούν να εργασθούν ως σκαπανείς, αποδεικνύουν ωστόσο την ολοκάρδια αφοσίωσί των στον Ιεχωβά Θεό;

¹¹ Υπάρχουν πολλοί οι οποίοι, ύστερ’ από μια έντιμη εκτίμησι των προσωπικών των περιστάσεων, διαπιστώνουν ότι δεν μπορούν να εργασθούν ως τακτικοί σκαπανείς διάκονοι, αφιερώνοντας εκατό ώρες κάθε μήνα στη διακονία του αγρού. Αλλ’ αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι αγαπούν τον Θεό λιγώτερο. Αν το ότι είναι διάκονοι του Θεού επηρεάζη πραγματικά όλες τις ενέργειές των στη ζωή, τότε, και αυτοί, επίσης, είναι ολοχρόνιοι διάκονοι. Όταν αντιμετωπίζουν πιέσεις από τον άπιστο κόσμο, είναι εξ ίσου σταθεροί υπέρ του δικαίου όπως οι αδελφοί και αδελφές των που μπορούν ν’ αφιερώσουν περισσότερο χρόνο στη διακονία του αγρού, Οι καρδιές των είναι στην υπηρεσία του Ιεχωβά, και συμμετέχουν με ζήλο σ’ αυτήν κάθε μήνα. Και αυτοί, επίσης, είναι ευγνώμονες στον Θεό διότι τους έκρινε αξίους με το να τους επιτρέψη να έχουν ένα μέρος στη διακονία, και ‘εξαγοράζουν τον καιρό’ από άλλες επιδιώξεις για να ζητούν πρώτον την βασιλείαν του Θεού.

12. (α) Σε ποια ειδική υπηρεσία εντάσσονται κατά περιόδους πολλοί μάρτυρες του Ιεχωβά, και γιατί; (β) Πότε μπορεί ένα άτομο να συμμετάσχη στην υπηρεσία σκαπανέως διακοπών;

¹² Κατά περιόδους, πολυάριθμοι από αυτούς τους ζηλωτάς διακόνους του ευαγγελίου εγγράφονται ως σκαπανείς διακοπών για μια περίοδο δύο εβδομάδων ή ενός μηνός ή περισσότερο. Αυτό απαιτεί προσεκτικό προγραμματισμό από μέρους των και μια έκτακτη προσπάθεια. Τον απολαμβάνουν με χαρά τον μήνα εκείνον, που μπόρεσαν να αφιερώσουν εκατό ώρες στη διακονία του αγρού, ή εβδομήντα πέντε ώρες στον μήνα αν είναι σκαπανείς δύο εβδομάδων. Πιθανόν να μη μπορούν να εξακολουθήσουν αυτόν τον ρυθμό πάντοτε, αλλά η αγάπη των για τον Ιεχωβά τους ωθεί να το πράξουν όταν μπορούν. Πολλοί συμμετέχουν σ’ αυτή τη δράσι στη διάρκεια του μηνός Απριλίου κάθε χρόνο, οπότε υπάρχει πολλή ειδική δραστηριότης στην εκκλησία. Άλλοι μπορούν να κάνουν αυτή τη μορφή του έργου στη διάρκεια των διακοπών των ή σε κανονικά διαστήματα στη διάρκεια όλου του έτους. Τι ευλογίες απολαμβάνουν ως αποτέλεσμα!

ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΗΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ

13. (α) Στη Χριστιανική εκκλησία του πρώτου αιώνος, ποιοι ήσαν μερικοί οι οποίοι ανέλαβαν ιεραποστολικό έργο στο εξωτερικό; (β) Ποιες πείρες είχαν, και πώς έβλεπαν την διακονία των;

¹³ Τον πρώτον αιώνα της Κοινής μας Χρονολογίας υπήρχαν στη Χριστιανική εκκλησία μερικοί οι οποίοι μπορούσαν να διευθετήσουν τις υποθέσεις των για να μετάσχουν σε ιεραποστολικό έργο στο εξωτερικό. Ανάμεσα σ’ αυτούς ήσαν ο απόστολος Παύλος, και οι σύντροφοί του Βαρνάβας, Μάρκος, Σίλας, Λουκάς και Τιμόθεος. Δεν ήταν εύκολο έργο, αλλά όμως είχε πλούσια πνευματική ανταμοιβή. Στους Φιλίππους δύο απ’ αυτούς ερρίφθησαν στη φυλακή, αλλά μπόρεσαν να βοηθήσουν τον φύλακα και την οικογένειά του να γίνουν πιστοί. (Πράξ. 16:25-34) Συχνά τα ταξίδια μέσα στον τομέα τους ήσαν επικίνδυνα, και ο Παύλος είχε κινδυνεύσει από ληστάς, πλημμυρισμένους ποταμούς και ναυάγια. Αλλά ήταν ευγνώμων για την παρ’ αξίαν αγαθότητα του Θεού προς αυτόν, και είχε βαθιά αγάπη γι’ αυτούς στους οποίους μπορούσε να διδάξη Την Οδόν. (1 Θεσ. 2:8, 19, 20· 4:1) Η στάσις του ήταν όπως αναγράφεται στις Πράξεις 20:24: «δεν . . . έχω πολύτιμον την ζωήν μου, ως το να τελειώσω τον δρόμον μου μετά χαράς, και την διακονίαν την οποίαν έλαβον παρά του Κυρίου Ιησού, να διακήρυξω το ευαγγέλιον της χάριτος του Θεού.»

14. (α) Στη σύγχρονη, εποχή, ποιο προνόμιο απήλαυσε ένα ζεύγος ιεραποστόλων στη Δυτική Αφρική; (β) Γιατί αυτοί που είναι τώρα ιεραπόστολοι δεν εξέλεξαν ευκολωτέρους αγρούς στους οποίους να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά;

¹⁴ Ομοίως, υπάρχουν αυτοί της συγχρόνου εποχής οι οποίοι, θέτοντας την διακονία πριν από κάθε άλλο στη ζωή, έγιναν ιεραπόστολοι. Ένα τέτοιο ιεραποστολικό ζεύγος μετοίκησε από τις νήσους της Καραϊβικής στη Δυτική Αφρική σε μια εποχή που δεν υπήρχε εκεί κανένας μάρτυς του Ιεχωβά, και παρέμειναν εκεί είκοσι επτά έτη, ωσότου έγιναν δέκα χιλιάδες και πλέον εκείνοι που αινούν με δραστήριο τρόπο το όνομα του Ιεχωβά. Πολλοί άλλοι υπηρέτησαν πιστά επί δέκα, δέκα πέντε ή είκοσι χρόνια σε ιεραποστολικούς διορισμούς. Εκείνοι οι οποίοι ανέλαβαν ιεραποστολική υπηρεσία θα μπορούσαν να εκλέξουν ευκολωτέρους αγρούς στους οποίους να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά, αλλά η εγκάρδια ευγνωμοσύνη των στον Θεό για την παρ’ αξίαν αγαθότητά του προς αυτούς τους ώθησε να πουν, όπως είπε ο πιστός προφήτης Ησαΐας: «Ιδού εγώ, απόστειλόν με.» (Ησ. 6:8) Εγνώριζαν ότι το ευαγγέλιον της Βασιλείας έπρεπε ακόμη να κηρυχθή σε άλλες χώρες, και ότι οι άνθρωποι εκεί δεν επρόκειτο να πιστεύσουν ποτέ στον Ιεχωβά και στη βασιλεία του αν δεν εκήρυττε κάποιος σ’ αυτούς. (Ρωμ. 10:13-15) Εξετάζοντας τις περιπτώσεις της ζωής των, διεπίστωσαν ότι μπορούσαν να κάμουν τις αναγκαίες διευθετήσεις για ν’ αναλάβουν αυτή την υπηρεσία. Δεν τους εμπόδισε έλλειψις πίστεως· εγνώριζαν ότι ο Ιεχωβά θα εξεπλήρωνε την καλή του υπόσχεσι ότι θα προμηθεύση τα πράγματα που εχρειάζοντο. Αδιαφορία δεν τους έκαμε να σκεφθούν ότι, τέλος πάντων, ο Θεός μπορούσε να χρησιμοποιήση κάποιον άλλον για να κάμη το έργο· ήσαν ευγνώμονες στον Θεό για το προνόμιο της χρησιμοποιήσεώς των απ’ αυτόν. Η αγάπη για τον Ιεχωβά διέλυσε κάθε φόβο, και απήντησαν. Ένας αδελφός, πολλά χρόνια ύστερ’ από την αποφοίτησί του από την ιεραποστολική σχολή της Σκοπιάς και την ανάληψι διορισμού στο εξωτερικό, είπε τα εξής: «Όταν πρόκειται να ληφθούν αποφάσεις, είναι κατάλληλο να υπολογισθή η δαπάνη, αλλά όποιος αποφασίζει υπέρ της Βασιλείας και των συμφερόντων της δεν θ’ απογοητευθή ποτέ.»

ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΣΤΟ ΜΠΕΘΕΛ

15. Πώς εκτελείται ένα έργο από αυτούς οι οποίοι βρίσκονται στην υπηρεσία Μπέθελ όπως εκείνο που εγίνετο από τον Τέρτιο και τον Σιλουανό τον πρώτο αιώνα;

¹⁵ Μερικοί, οι οποίοι έχουν λάβει την απόφασι να θέσουν πρώτα τα συμφέροντα της βασιλείας του Θεού, προσεκλήθησαν να υπηρετήσουν σ’ ένα από τους οίκους Μπέθελ, σε γραφεία του τμήματος ή σε τυπογραφεία της Εταιρίας Σκοπιά. Κι εδώ, επίσης, εργάζονται όπως οι Χριστιανοί αδελφοί των του πρώτου αιώνος. Ο Τέρτιος είχε το προνόμιο να κάμη έργο γραμματέως, και να γράψη την θεόπνευστη επιστολή προς Ρωμαίους καθ’ υπαγόρευσιν του αποστόλου Παύλου. (Ρωμ. 16:22) Ο Σιλουανός, επίσης, κατέγραψε μέρος της Βίβλου, με την κατεύθυνσι του αποστόλου Πέτρου. (1 Πέτρ. 5:12) Σήμερα, αντί να γίνεται μόνο ένα αντίτυπο κάθε φορά, οι αδελφοί στην υπηρεσία του Μπέθελ εκτυπώνουν και βιβλιοδετούν εκατομμύρια αντίτυπα της Γραφής σε πολλές γλώσσες· και μερικοί έχουν το προνόμιο να χειρίζωνται πιεστήρια, από τα οποία εξέρχονται δεκάδες χιλιάδων εντύπων κάθε ώρα που περιέχουν Γραφική συμβουλή της οποίας γίνεται προμήθεια μέσω του ‘πιστού και φρονίμου δούλου.’​—Ματθ. 24:45-47.

16. (α) Από ποιες απόψεις μια υπηρεσία στο Μπέθελ είναι όμοια μ’ εκείνην του πιστού Στεφάνου; (β) Πώς η υπηρεσία του Μπέθελ αποδεικνύεται μια θαυμασία ευλογία γι’ αυτούς που την κρατούν;

¹⁶ Άλλοι που υπηρετούν σε οίκους Μπέθελ κάνουν έργο όπως ο Στέφανος, ο οποίος, ως τραπεζοκόμος, ‘διακονούσε εις τας τραπέζας’ εκείνων των πρώτων Χριστιανών οι οποίοι υπηρετούσαν σε στενή συνεργασία. Αυτός δεν ήταν ένας ασήμαντος διορισμός, που μπορούσε να δοθή σε κάποιον ο οποίος δεν μπορούσε να κάνη τίποτε άλλο. Όχι, η Γραφή μάς λέγει ότι ο Στέφανος διωρίσθη σ’ εκείνη την αναγκαία εργασία διότι ήταν ‘πλήρης πίστεως και πνεύματος αγίου.’ Ήταν ένας αξιόπιστος άνθρωπος στον οποίον μπορούσαν να υπολογίζουν ότι θα εκτελή καλά την εργασία. Αλλά συγχρόνως, ο Στέφανος ήταν ζηλωτής στη διακονία του αγρού κι ένας ισχυρός υπερασπιστής του λόγου του Θεού. Όταν εναντιούμενοι προσεπάθησαν να ‘φιλονεικήσουν’ μαζί του, «δεν ηδύναντο να αντισταθώσιν εις την σοφίαν και εις το πνεύμα με το οποίον ελάλει.» (Πράξ. 6:1-10) Μέλη των οικογενειών Μπέθελ σ’ όλο τον κόσμο εκτιμούν αυτό το καλό παράδειγμα που έθεσε ο Στέφανος. Και αυτοί, επίσης, ευφραίνονται να κάνουν οποιοδήποτε έργο τους ανατεθή, και αναγνωρίζουν ότι είναι ένα μεγάλο προνόμιο να υπηρετούν τον Ιεχωβά και τους αδελφούς των μ’ αυτό τον τρόπο. Ταυτοχρόνως, προσπαθούν να έχουν πλήρη μερίδα στη διακονία του αγρού, κηρύττοντας από σπίτι σε σπίτι και διεξάγοντας Γραφικές μελέτες. Πολλοί από αυτούς είναι διωρισμένοι υπηρέται στις εκκλησίες και δημόσιοι ομιληταί. Μέσα σε μια τέτοια θεοκρατική ατμόσφαιρα όπως αυτή που υφίσταται στους οίκους Μπέθελ υπάρχει μια θαυμασία ευκαιρία πνευματικής αναπτύξεως. Μεγάλα προνόμια υπηρεσίας διανοίγονται για προθύμους υπηρέτας. Τι έξοχο προνόμιο να υπηρετή ένας σ’ ένα τέτοιον τόπο στη διάρκεια των ετών που υπολείπονται από αυτό το παλαιό σύστημα πραγμάτων!

ΕΝΘΑΡΡΥΝΕΤΕ ΑΛΛΟΥΣ

17. Γιατί πρέπει να ενθαρρύνωμε άλλους στην υπηρεσία του Ιεχωβά, και ποιες ευκαιρίες υπάρχουν για όλους μας να ενεργήσωμε έτσι;

¹⁷ Πρέπει ν’ αποτελή την πιο ειλικρινή επιθυμία κάθε αφιερωμένου Χριστιανού να βλέπη να αινήται το όνομα του Ιεχωβά στην πληρέστερη δυνατή έκτασι σ’ όλη τη γη. Εμείς ατομικώς μπορούμε να έχωμε μερίδιο, και μπορούμε να κάνωμε πολλά για να ενθαρρύνωμε άλλους να γίνουν υμνηταί του Ιεχωβά. Ο κόσμος δεν πρόκειται ποτέ να προσφέρη μια τέτοια ενθάρρυνσι, διότι δεν έχει αγάπη για τον Θεό. (Ιάκ. 4:4· 2 Τιμ. 3:4· Ματθ. 24:12) Αλλά, λόγω πιστότητος στον Θεό, οφείλομε μια τέτοια ενθάρρυνσι και σε άλλους. Γι’ αυτό ο απόστολος Παύλος έγραψε στους Χριστιανούς στη Θεσσαλονίκη: «Παρηγορείτε αλλήλους, και οικοδομείτε ο είς τον άλλον, καθώς και κάμνετε.» (1 Θεσ. 5:11) Καθώς μελετούμε την Αγία Γραφή μαζί με άλλους, τους ενθαρρύνομε να γίνουν δραστήριοι υμνηταί του Ιεχωβά. Εντός της εκκλησίας, επίσης, υπάρχουν εκείνοι που θα μπορούσαν να έχουν πληρέστερη μερίδα στην υπηρεσία αν τους εδίδετο στοργική ενθάρρυνσις, ίσως με τη μορφή μιας προσκλήσεως να έλθουν μαζί σας.

18. Αν μερικοί ανάμεσά μας εκφράζουν την επιθυμία να εργασθούν ως σκαπανείς, ή ν’ αναλάβουν υπηρεσία σε Μπέθελ ή ιεραποστολική, τι πρέπει να κάνωμε, και γιατί;

¹⁸ Με τον ίδιο τρόπο, όταν υπάρχη ευκαιρία να ενθαρρύνωμε οποιονδήποτε που βρίσκεται ανάμεσά μας να διευρύνη τα προνόμιά του υπηρεσίας, είναι εκ μέρους μας ζήτημα πιστότητος στον Θεό να προσφέρωμε τέτοια ενθάρρυνσι. Μήπως κάποιος σκέπτεται την υπηρεσία σκαπανέως; Με κάθε τρόπο επαινέστε τον. Ομιλεί μήπως περί υποβολής αιτήσεως, για υπηρεσία στο Μπέθελ, ή για ιεραποστολικό έργο; Εποικοδομήστε τον. Μην είσθε όπως εκείνους τους αδελφούς στην Καισάρεια στους οποίους ο Παύλος αναγκάσθηκε να πη: «Τι κάμνετε κλαίοντες και καταθλίβοντες την καρδίαν μου;» (Πράξ. 21:13) Ούτε να είσθε όπως ο Πέτρος στην περίπτωσι εκείνη που ο Ιησούς εστράφη προς αυτόν και του είπε: «Ύπαγε οπίσω μου, Σατανά, σκάνδαλόν μου είσαι· διότι δεν φρονείς τα του Θεού, αλλά τα των ανθρώπων.» (Ματθ. 16:23) Χαρήτε, μάλλον, διότι οι καρδιές των αδελφών σας είναι τόσο πλήρεις από αγάπη για τον Ιεχωβά ώστε είναι πρόθυμοι να χρησιμοποιηθούν πληρέστερα από αυτόν. Ενθαρρύνετέ τους να προχωρήσουν, με πλήρη πίστι στον Ιεχωβά.

«ΕΑΥΤΟΥΣ ΔΟΚΙΜΑΖΕΤΕ»

19. (α) Σε ποια έκτασι πρέπει να επηρεασθή η ζωή μας από την αφιέρωσί μας στον Ιεχωβά; (β) Σε ποιες αποδείξεις προόδου σε ωριμότητα πρέπει ν’ αποβλέπωμε για τον εαυτό μας;

¹⁹ Αν είσθε ένας βαπτισμένος Χριστιανός, ποτέ μη χάσετε την όρασι του γεγονότος ότι ολόκληρη η ζωή σας έχει αφιερωθή στον Θεό. Δεν έχετε κάμει ευχή ν’ αφιερώνετε απλώς μερικές ώρες την εβδομάδα για να κάνετε το θέλημα του Θεού. Ολόκληρη η ζωή σας πρέπει ν’ αντανακλά το γεγονός ότι είσθε ένας διάκονος του Θεού. Απητήθησαν αλλαγές στον τρόπο σας σκέψεως και εκτελέσεως πραγμάτων όταν εγίνατε ένας Χριστιανός, και η αγάπη προς τον Ιεχωβά είναι εκείνη που σας ώθησε να κάμετε αυτές τις αλλαγές. Αλλ’ αυτό ήταν μόνο η αρχή. Καθώς ένας εξακολουθεί να μελετά τον Λόγο του Θεού και λαμβάνει προσωπική πείρα της αγαθότητός του, η αγάπη του αυξάνει και η έκφρασίς της γίνεται πληρέστερη. Αν δεν γίνη ‘νωθρός την ακοήν’ του Λόγου του Θεού, θα προχωρήση σε ωριμότητα. (Εβρ. 5:11, 12) Οι αρχές της Βίβλου θα επηρεάσουν πληρέστερα όλες τις αποφάσεις του, και η επιθυμία του να συμμετέχη πλήρως στο κήρυγμα αυτού του ευαγγελίου της Βασιλείας θα γίνη πιο ισχυρή. Συμβαίνει αυτό σε σας; Για να παραμείνη ένας στην πίστι πρέπει να συνεχίση ν’ αυξάνη από πνευματική άποψι. «Εαυτούς εξετάζετε, αν ήσθε εν τη πίστει· εαυτούς δοκιμάζετε.»​—2 Κορ. 13:5.

20. Ποια στάσις εκ μέρους μας θα καταστήση δυνατόν να επιτευχθή το πιο μεγάλο καλό στην υπηρεσία του Ιεχωβά;

²⁰ Ενθυμείσθε, η πρόοδος που μπορείτε να κάνετε πνευματικώς, και ό,τι μπορείτε να επιτύχετε στην υπηρεσία του ουρανίου Πατρός, δεν εξαρτώνται μόνον από τη δική σας ικανότητα. (2 Κορ. 4:7) Συνδέονται με πολύ πιο άμεσο τρόπο με την προθυμία σας να χρησιμοποιηθήτε από τον Ιεχωβά. Έχετε μάθει ν’ αποβλέπετε σ’ αυτόν για καθοδήγησι στο κάθε τι που κάνετε; Έχετε τελεία πίστι στην ικανότητά του να σας υποστηρίξη ως δούλο του; Εκτιμάτε πλήρως το ότι, ενώ είναι δικό σας προνόμιο να φυτεύετε και να ποτίζετε στη διακονία, ο Θεός είναι εκείνος ο οποίος κάνει την αύξησι; (1 Κορ. 3:6-9) Αν ναι, θα εξακολουθήτε ν’ ανταποκρίνεσθε στην ηγεσία του. Θ’ αποδείξετε ότι είσθε ένας ολοχρόνιος δούλος του Θεού.

[Υποσημειώσεις]