Γιατί Αποβλέπετε στο 1975;

1, 2. (α) Τι ενεθάρρυνε ένα ειδικό φλογερό ενδιαφέρον για το έτος 1975, και με ποια αποτελέσματα; (β) Αλλά ποια ερωτήματα εγείρονται;

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ με όλα αυτά που λέγονται σχετικά με το έτος 1975; Ζωηρές συζητήσεις, μερικές βασισμένες σε υποθέσεις, διεξάγονται φλογερά στη διάρκεια των προσφάτων μηνών μεταξύ σοβαρών σπουδαστών της Αγίας Γραφής. Το ενδιαφέρον των έχει εξαφθή λόγω της πίστεως ότι το 1975 θα σημειώση το τέλος των 6.000 ετών της ανθρωπίνης ιστορίας από της δημιουργίας του Αδάμ. Η εγγύτης μιας τόσο σπουδαίας χρονολογίας εξάπτει πράγματι τη φαντασία και παρουσιάζει απεριόριστες δυνατότητες για συζήτησι.

² Αλλά σταθήτε! Πώς γνωρίζομε ότι οι υπολογισμοί των είναι ορθοί; Ποια βάσις υπάρχει για να λεχθή ότι ο Αδάμ έχει δημιουργηθή πριν από 5.993 περίπου χρόνια. Το μόνο Βιβλίο στο οποίο μπορούμε να έχωμε απόλυτη εμπιστοσύνη για την αληθινή ιστορική του ακρίβεια, δηλαδή, ο θεόπνευστος Λόγος του Ιεχωβά, η Αγία Γραφή, προσφέρει υποστήριξι και πίστι σ’ ένα τέτοιο συμπέρασμα;

 3. Είναι μέρος των θεοπνεύστων Γραφών η χρονολογία της δημιουργίας του Αδάμ όπως βρίσκεται σε πολλά αντίτυπα της Βίβλου, και συμφωνούν όλοι μ’ αυτή τη χρονολογία;

³ Στις περιθωριακές παραπομπές της Προτεσταντικής Κατ’ Εξουσιοδότησιν ή Βασιλέως Ιακώβου Μετάφρασιν και στις υποσημειώσεις ωρισμένων εκδόσεων της Καθολικής Μεταφράσεως Ντουαί, αναφέρεται ότι το έτος της δημιουργίας του ανθρώπου είναι το 4004 π.Χ. Αυτή η περιθωριακή χρονολογία, όμως, δεν αποτελεί μέρος του θεοπνεύστου κειμένου των Αγίων Γραφών, εφόσον παρετέθη για πρώτη φορά δεκαπέντε και πλέον αιώνες ύστερ’ από τον θάνατο του τελευταίου συγγραφέως της Αγίας Γραφής, και δεν είχε προστεθή σε καμμιά έκδοσι της Αγίας Γραφής ως το 1701 μ.Χ. Αυτή είναι μια παρεμβολή βασισμένη στα συμπεράσματα ενός Ιρλανδού ιεράρχου, του Αγγλικανού Αρχιεπισκόπου Τζαίημς Άσσερ (1581-1656). Η χρονολογία του Άσσερ ήταν μόνο μια χρονολογία των πολλών ειλικρινών προσπαθειών που είχαν γίνει στη διάρκεια των περασμένων αιώνων για τον καθορισμό του χρόνου της δημιουργίας του Αδάμ. Πριν από εκατό χρόνια, όταν είχε γίνει ένας υπολογισμός, είχαν δημοσιευθη τουλάχιστον 140 διάφοροι χρονολογικοί πίνακες από σοβαρούς διανοουμένους. Σ’ αυτές τις χρονολογίες οι υπολογισμοί σχετικά με το πότε δημιουργήθηκε ο Αδάμ ποικίλλουν σ’ όλη την περίοδο από το 3616 π.Χ. ως το 6174 π.Χ., με μια εξωφρενική εικασία για το έτος 20.000 π.Χ. Τέτοιες αλληλοσυγκρουόμενες απαντήσεις που περιέχονται στις πελώριες βιβλιοθήκες σ’ όλο τον κόσμο ασφαλώς τείνουν να μεγαλώσουν τη σύγχυσι όταν ζητή κανείς απάντησι στ’ ανωτέρω ερωτήματα.

 4. Τι έχομε μάθει στην προηγουμένη μελέτη μας, και επομένως, τι είμεθα τώρα έτοιμοι να κάνωμε;

⁴ Στο προηγούμενο άρθρο μάθαμε από τα ίδια τα θεόπνευστα Συγγράμματα, ανεξάρτητα από τις μη θεόπνευστες περιθωριακές σημειώσεις μερικών Γραφών, ότι τα εβδομήντα χρόνια της ερημώσεως της γης του Ιούδα άρχισαν να υπολογίζωνται από την 1η Οκτωβρίου 607 π.Χ. Η έναρξις αυτής της εβδομηκονταετούς περιόδου είναι καταφανές ότι ήταν συνδεδεμένη με το τέλος της, δηλαδή, με την πτώσι της Βαβυλώνος το 539 π.Χ. Έτσι με το 607 π.Χ. προσδιορισμένο με αξιόπιστο τρόπο στο Γρηγοριανό ημερολόγιό μας όπως και με την απόλυτη χρονολογία του 539 π.Χ., είμεθα έτοιμοι να κινηθούμε προς τα πίσω στον υπολογισμό του χρόνου, για την χρονολόγησι άλλων σπουδαίων γεγονότων στη Βιβλική ιστορία. Παραδείγματος χάριν, τα έτη που εβασίλευσαν διαδοχικώς ο Σαούλ, ο Δαβίδ και ο Σολομών επάνω στον εκλεκτό λαό του Θεού μπορούν τώρα να χρονολογηθούν με αριθμούς του ημερολογίου της εποχής μας.

 5. Ποια γεγονότα που δημιουργούν ιστορία συνέβησαν το 997 π.Χ.;

⁵ Με τον θάνατο του Σολομώντος διηρέθη η βασιλεία του σε δύο μέρη. Το νότιο δίφυλο τμήμα, που απετελείτο από τον Ιούδα και τον Βενιαμίν, εξηκολούθησε να κυβερνάται από τους διαδόχους του Σολομώντος, και ήταν γνωστό ως το βασίλειον του Ιούδα. Οι βόρειες δέκα φυλές απετέλεσαν το βασίλειο του Ισραήλ, που μερικές φορές ονομάζεται «Σαμάρεια» σύμφωνα με το όνομα της μετέπειτα πρωτευούσης του, και εκυβερνήθησαν από τον Ιεροβοάμ και τους διαδόχους του. Εφαρμόζοντας την προφητική χρονική περίοδο των 390 ετών που συναντάται στα εδάφια Ιεζεκιήλ 4:1-9 σχετικά με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ βρίσκομε ότι ο θάνατος του Σολομώντος πρέπει να συνέβη το 997 π.Χ. Αυτό ήταν 390 χρόνια πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 607 π.Χ.

ΟΙ ΑΝΟΜΙΕΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΕΚΡΑΤΗΣΑΝ 390 ΕΤΗ

6, 7. Ποιες χρονικές περίοδοι αναφέρονται στα εδάφια Ιεζεκιήλ 4:1-9;

⁶ Σημειώστε τι ανέφερε γι’ αυτό το ζήτημα ο προφήτης Ιεζεκιήλ:

⁷ «Και συ, υιέ ανθρώπου, λάβε εις σεαυτόν κεραμίδα, και θες αυτήν έμπροσθέν σου, και διάγραψον επ’ αυτής πόλιν, την Ιερουσαλήμ· και στήσον πολιορκίαν εναντίον αυτής . . . Τούτο θέλει είσθαι σημείον εις τον οίκον Ισραήλ. Και συ πλαγίασον επί την αριστεράν σου πλευράν, και θες την ανομίαν του οίκου Ισραήλ επ’ αυτήν κατά τον αριθμόν των ημερών, καθ’ ας θέλεις πλαγιάσει επ’ αυτήν, θέλεις βαστάσει την ανομίαν αυτών. Διότι εγώ επί σε έθεσα τα έτη της ανομίας αυτών κατά τον αριθμόν των ημερών, τριακοσίας εννενήκοντα ημέρας· και θέλεις βαστάσει την ανομίαν του οίκου Ισραήλ. Και αφού τελειώσης ταύτας, πλαγίασον πάλιν επί την πλευράν σου την δεξιάν, και θέλεις βαστάσει την ανομίαν του οίκου Ιούδα τεσσαράκοντα ημέρας· εκάστην μίαν ημέραν προσεδιώρισα εις σε αντί ενός έτους. . . . Και συ λάβε εις σεαυτόν σίτον, και κριθήν, και κυάμους, και φακήν, και κέγχρον, και άρακον, και θες αυτά εις εν αγγείον, και κάμε εξ αυτών άρτους εις σεαυτόν κατά τον αριθμόν των ημερών καθ’ ας θέλεις πλαγιάσει επί την πλευράν σου, τριακοσίας και εννενήκοντα ημέρας θέλεις τρώγει εκ τούτων.»—Ιεζ. 4:1-9.

 8. Πότε έληξε η εφαρμογή της «ανομίας» του νοτίου βασιλείου;

⁸ Αυτό το κεφάλαιο του Ιεζεκιήλ δεν αφηγείτο ιστορικά γεγονότα του παρελθόντος αλλά ήταν προφητεία μελλοντικών γεγονότων. Ωμιλούσε για μια εποχή στο μέλλον που η ένδοξη πόλις της Ιερουσαλήμ θα επολιορκείτο και οι κάτοικοί της θα ελαμβάνοντο αιχμάλωτοι, πράγματα τα οποία συνέβησαν όλα το 607 π.Χ. Έτσι τα σαράντα χρόνια που αναφέρονται για την περίπτωσι του Ιούδα έληξαν το έτος εκείνο. Η «ανομία» του βορείου βασιλείου, η οποία επρόκειτο να διαρκέση 390 χρόνια, ήταν δεκαπλασίως περίπου μεγαλύτερα σε συμπαραβολή με την ανομία του Ιούδα, η οποία εκράτησε 40 χρόνια. Πότε, λοιπόν, έληξαν αυτά τα 390 έτη;

 9. Τι δείχνει ότι η «ανομία» του βορείου βασιλείου έληξε επίσης το 607 π.Χ.;

⁹ Δεν έληξαν το 740 π.Χ., όταν είχε καταστραφή η Σαμάρεια, για το απλούστατο γεγονός ότι ο Ιεζεκιήλ είχε παίξει αυτό το προφητικό δράμα κάποιο καιρό ύστερ’ από το ‘πέμπτον [έτος] της αιχμαλωσίας του βασιλέως Ιωαχείν,’ πράγμα που τοποθετεί το τέλος όχι ενωρίτερα από το 613 π.Χ., δηλαδή, 127 έτη μετά την καταστροφή της Σαμάρειας από την Ασσυρία. (Ιεζ. 1:2) Εφόσον ολόκληρο αυτό το προφητικό δράμα ετόνιζε σαφώς την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, κι εφόσον τόσο ο οίκος Ισραήλ όσο και ο οίκος Ιούδα ήσαν στην πραγματικότητα ένας αδιαίρετος δεσμευμένος με διαθήκη λαός, του οποίου το υπόλοιπο δεν επρόκειτο να είναι ένας διηρημένος λαός όταν θα επέστρεφε από την αιχμαλωσία, υπάρχει μόνο ένα λογικό συμπέρασμα, δηλαδή, ότι οι ανομίες και των δύο οίκων διεξήγοντο από κοινού και έληξαν ταυτοχρόνως το 607 π.Χ. Μ’ αυτό τον τρόπο η εβδομηκονταετής ερήμωσις της γης Ιούδα έληξε 70 έτη ύστερ’ από τον τερματισμό της ανομίας και των δύο οίκων, έτσι ώστε ένα υπόλοιπο και των δύο οίκων μπορούσε να επιστρέψη στην τοποθεσία της Ιερουσαλήμ.

10. Ώστε πότε άρχισε η «ανομία» του Ισραήλ;

¹⁰ Αν η «ανομία του οίκου Ισραήλ» έληξε το 607, η έναρξίς της, 390 χρόνια πριν από τότε, συνέβη το 997 π.Χ. Άρχισε το έτος που πέθανε ο Βασιλεύς Σολομών και ο Ιεροβοάμ διέπραξε ανομία, ναι, μεγάλη ανομία, με το ότι ο Ιεροβοάμ, του οποίου η επικράτεια απεσχίσθη από τον οίκο του Δαβίδ, «απέσπασε τον Ισραήλ εξόπισθεν του Ιεχωβά,» και τους έκαμε «να αμαρτήσωσιν αμαρτίαν μεγάλην.»—2 Βασ. 17:21, ΜΝΚ.

ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ, 1513 π.Χ.

11, 12. Ποιο άλλο γεγονός στην ιστορία του ανθρώπου είμεθα τώρα έτοιμοι να χρονολογήσωμε, και με τη βοήθεια ποιου σημαντικού εδαφίου;

¹¹ Γυρίζοντας πίσω στο μακρινό παρελθόν, βλέπομε άλλον ένα χιλιομετρικό δείκτη στην ιστορία του ανθρώπου, την αλησμόνητη έξοδο των Ισραηλιτών από την Αιγυπτιακή δουλεία, υπό την ηγεσία του Μωυσέως. Αν δεν είχαμε τον πιστό Λόγο του Ιεχωβά την Βίβλο, θα μας ήταν αδύνατο να εντοπίσωμε αυτό το μεγάλο γεγονός στο ημερολόγιο με ακρίβεια, διότι τα Αιγυπτιακά ιερογλυφικά είναι εξαιρετικά σιωπηλά σχετικά με την ταπεινωτική ήττα που επέφερε σ’ αυτή την πρώτη παγκόσμιο δύναμι ο Ιεχωβά. Αλλά με την χρονολογία της Βίβλου, πόσο σχετικώς απλό είναι να χρονολογήσωμε αυτό το αξιομνημόνευτο γεγονός!

¹² Στο εδάφιο 1 Βασιλέων 6:1 (ΜΝΚ) διαβάζομε: «Και εν τω τετρακοσιοστώ και ογδοηκοστώ έτει από της εξόδου των υιών Ισραήλ εκ γης Αιγύπτου, το τέταρτον έτος της βασιλείας του Σολομώντος επί τον Ισραήλ, κατά τον μήνα Ζιφ, όστις είναι ο δεύτερος μην, ήρχισε να οικοδομή τον οίκον του Ιεχωβά.»

13, 14. (α) Με το Γρηγοριανό ημερολόγιο, ποιο έτος άρχισε να βασιλεύη ο Σολομών; (β) Ποιο έτος άρχισε να οικοδομή το ναό;

¹³ Μ’ αυτή την πληροφορία δεν έχει ένας παρά να εξακριβώση ποιο ημερολογιακό έτος άρχισε ο Σολομών να οικοδομή το ναό, και τότε είναι εύκολο να υπολογίση πότε κατεστράφη ο στρατός του Φαραώ στην Ερυθρά Θάλασσα.

¹⁴ «Αι δε ημέραι όσας εβασίλευσεν ο Σολομών εν Ιερουσαλήμ επί πάντα τον Ισραήλ, ήσαν τεσσαράκοντα έτη.» (1 Βασ. 11:42) Αυτό σημαίνει ότι το τελευταίο πλήρες έτος της βασιλείας του έληξε την άνοιξι του 997 π.Χ.a Προσθέτοντας 40 στο 997 έχομε 1037 π.Χ., το έτος που άρχισε η ειρηνική βασιλεία του Σολομώντος. Όπως λέγει η αφήγησις, δεν έκαμε έναρξι της ανεγέρσεως του ναού ως τον δεύτερο μήνα του τετάρτου έτους της βασιλείας του, πράγμα που σημαίνει ότι είχε βασιλεύσει τρία πλήρη έτη κι ένα μήνα. Έτσι αφαιρώντας 3 έτη από το 1037, έχομε 1034 π.Χ., το έτος που άρχισε το έργο ανοικοδομήσεως. Η εποχή του έτους ήταν ο δεύτερος μήνας Ζιβ, δηλαδή, Απρίλιος-Μάιος. Αυτό λέγει η Βίβλος ότι ήταν «εν τω τετρακοσιοστώ και ογδοηκοστώ έτει» αφότου οι Ισραηλίται εγκατέλειψαν την Αίγυπτο.

15. (α) Εξηγήστε την διαφορά μεταξύ ενός απολύτου κι ενός τακτικού αριθμού. (β) Έτσι πότε οι Ισραηλίται εγκατέλειψαν την Αίγυπτο;

¹⁵ Κάθε φορά που προσθέτομε στο τέλος ενός αριθμού ένα «τος», παραδείγματος χάριν στον αριθμό 10, λέγοντας 10τος, ο αριθμός μετατρέπεται από απόλυτο σε τακτικό αριθμό. Όταν ένας λέγη ότι παίζει μπέιζ-μπωλ στην δεκάτη σειρά του παιγνιδιού, σημαίνει ότι εννέα πλήρεις σειρές έχουν ήδη παιχθή, αλλά μόνο μέρος της δεκάτης· δέκα σειρές δεν έχουν ακόμη συμπληρωθή. Ομοίως, όταν η Γραφή χρησιμοποιή ένα τακτικό αριθμό, λέγοντας ότι η ανέγερσις του ναού άρχισε το 480στό έτος αφότου οι Ισραηλίται εγκατέλειψαν την Αίγυπτο, και όταν αυτό το συγκεκριμένο έτος στο ημερολόγιο είναι γνωστό ως το 1034 π.Χ., τότε προσθέτομε 479 πλήρη έτη (όχι 480) στο 1034 και φθάνομε στο έτος 1513 π.Χ. το έτος της Εξόδου. Και αυτό επίσης ήταν καιρός ανοίξεως, εποχή του Πάσχα, η 14η ημέρα του μηνός Νισάν.

ΠΟΣΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟ;

16. Πόσο βαθιά στην ιστορία έχομε εισχωρήσει ως τώρα, και ποια είναι η προοπτική εξερευνήσεως ακόμη βαθύτερα;

¹⁶ Ήδη με την βοήθεια που προμηθεύει η Αγία Γραφή έχομε υπολογίσει με ακρίβεια προς τα οπίσω, από την άνοιξι αυτού του έτους 1968 μ.Χ. έως την άνοιξι του 1513 π.Χ., ένα σύνολο 3.480 ετών. Με την συνεχή πιστή μνήμη και το ακριβές ιστορικό υπόμνημα του Αγίου Λόγου του Ιεχωβά μπορούμε να εισχωρήσωμε ακόμη βαθύτερα στο παρελθόν, ως τον κατακλυσμό της εποχής του Νώε.

17. Σε ποια γεγονότα και σε ποια χρονική περίοδο αναφέρεται ο Στέφανος, όταν αφηγήται τις πείρες του Ισραήλ;

¹⁷ Ο Στέφανος, ο πρώτος ακόλουθος στα βήματα του Ιησού Χριστού ο οποίος εμαρτύρησε ανεφέρθη σε ό,τι είπε ο Ιεχωβά ότι θα συνέβαινε στους απογόνους του Αβραάμ. «Ελάλησε δε προς αυτόν ο Θεός ούτως, Ότι το σπέρμα αυτού θέλει είσθαι πάροικον εν γη ξένη, και θέλουσι δουλώσει αυτό και καταθλίψει τετρακόσια έτη».» (Πράξ. 7:6· Γεν. 15:13) Ο Στέφανος αναφέρει εδώ τρεις από τις περασμένες πείρες του Ισραήλ: Ως παροίκων σε μια ξένη χώρα, ως λαού σε δουλεία, και ως λαού κατατεθλιμμένου επί τετρακόσια χρόνια.

18. Ποιο επιχείρημα υπάρξει εναντίον του συμπεράσματος ότι αυτά τα γεγονότα ήσαν χωριστές πείρες που ακολουθούσαν η μια την άλλη σε διαδοχική τάξι;

¹⁸ Θα ήταν σφάλμα να συμπεράνωμε ότι όλες αυτές οι τρεις πείρες ήσαν της αυτής διαρκείας, ή ότι ήσαν χωριστές ατομικές πείρες οι οποίες ακολουθούσαν η μία την άλλη σε διαδοχική τάξι. Υπεδουλώθησαν πολύν καιρό μετά την είσοδο των στην Αίγυπτο ως ξένοι, 70 και πλέον χρόνια αργότερα, και κάποτε μετά τον θάνατο του Ιωσήφ. Μάλλον, ο Στέφανος έλεγε ότι μέσα στην ιδία περίοδο των 400 ετών της καταθλίψεως των, είχαν επίσης υποδουλωθή και ήσαν επίσης πάροικοι.

19. Πώς γνωρίζομε ότι οι Ισραηλίται ήσαν «πάροικοι» προτού εισέλθουν στην Αίγυπτο;

¹⁹ Παρακαλείσθε να σημειώσετε ότι, όταν ο Στέφανος είπε ότι ήσαν ‘πάροικοι εν γη ξένη . . . τετρακόσια έτη,’ δεν είπε και δεν υπονοούσε ότι δεν ήσαν πάροικοι προτού εισέλθουν στην Αίγυπτο. Έτσι είναι σφάλμα να επιμένη ένας ότι αυτό το εδάφιο αποδεικνύει, ότι οι Ισραηλίται ήσαν στην Αίγυπτο τετρακόσια χρόνια. Είναι αλήθεια ότι, όταν οι αδελφοί του Ιωσήφ εισήλθαν στην Αίγυπτο και παρουσιάσθηκαν για πρώτη φορά ενώπιον του Φαραώ, είπαν: «Ήλθομεν δια να παροικήσωμεν εν τη γη.» Αλλά δεν είπαν ούτε εννοούσαν ότι έως τότε δεν ήσαν πάροικοι, διότι στην ίδια περίπτωσι ο πατέρας των Ιακώβ, όταν τον ερώτησε ο Φαραώ πόσων ετών ήταν, είπε: «Αι ημέραι των ετών της παροικίας μου είναι εκατόν τριάκοντα έτη.» Και, όχι μόνο είχε δαπανήσει ο Ιακώβ όλη τη ζωή του ως πάροικος προτού έλθη στην Αίγυπτο, αλλά είπε στον Φαραώ ότι και οι πατέρες του πριν από αυτόν ήσαν, επίσης, πάροικοι.—Γεν. 47:4-9.

20. Πότε έληξαν αυτά τα 400 έτη, και πότε άρχισαν;

²⁰ Εφόσον η κατάθλιψις του Ισραήλ έληξε το 1513 π.Χ., πρέπει να έχη αρχίσει το 1913, πριν από 400 έτη. Το έτος εκείνο αντιστοιχεί με τον καιρό που ο Ισμαήλ κατέθλιψε τον Ισαάκ ‘περιγελώντας’ τον την ημέρα του απογαλακτισμού του. Την εποχή εκείνη, ο Ισαάκ ήταν ηλικίας πέντε ετών, και αυτό συνέβη πολύ προτού οι Ισραηλίται εισέλθουν στην Αίγυπτο.—Γεν. 21:8, 9.

21, 22. Ήσαν οι Ισραηλίται 430 έτη αποκλειστικά στην Αίγυπτο, και πώς ωρισμένα αρχαία χειρόγραφα ρίχνουν φως σ’ αυτό το σημείο;

²¹ Τότε, λοιπόν, πόσο καιρό ήσαν οι Ισραηλίται πάροικοι στην Αίγυπτο; Τα εδάφια Έξοδος 12:40, 41 (ΜΝΚ) λέγουν: «Ο καιρός δε της παροικίας των υιών Ισραήλ, την οποίαν παρώκησαν εν Αιγύπτω, ήτο τετρακόσια και τριάκοντα έτη. Και μετά τα τετρακόσια και τριάκοντα έτη, την αυτήν εκείνην ημέραν, εξήλθον πάντα τα τάγματα του Ιεχωβά εκ γης Αιγύπτου.»

²² Η Μετάφρασις των Εβδομήκοντα λέγει στο εδάφιο 40: «Η δε κατοίκησις των υιών Ισραήλ, ην κατώκησαν [αυτοί και οι πατέρες αυτών, Αλεξανδρινόν χειρόγραφον] εν γη Αιγύπτω ΚΑΙ ΕΝ ΓΗ ΧΑΝΑΑΝ, [ήτο] έτη τετρακόσια τριάκοντα.» Η Πεντάτευχος της Σαμάρειας λέγει: «ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΗΝ ΧΑΝΑΑΝ και εις την γην της Αιγύπτου.» Έτσι και οι δύο αυτές μεταφράσεις, οι οποίες βασίζονται σε Εβραϊκά κείμενα παλαιότερα από το Μασοριτικό, περιλαμβάνουν τις λέξεις «εις την γην Χαναάν» μαζί με την λέξι «Αίγυπτος.»

23. (α) Ώστε πόσο καιρό παρέμειναν στην πραγματικότητα οι Ισραηλίται στην Αίγυπτο, και πώς ο Παύλος το επιβεβαιώνει αυτό; (β) Εξηγήστε την διαφορά μεταξύ των 400 και των 430 ετών που αναφέρονται στις Γραφές.

²³ Από τον καιρό που ο Αβραάμ εισήλθε στη Χαναάν έως τη γέννησι του Ισαάκ ήσαν 25 έτη·b από την εποχή εκείνη ως την γέννησι του Ιακώβ, 60 ακόμη έτη· και μετά απ’ αυτό άλλα 130 έτη προτού εισέλθη ο Ιακώβ στην Αίγυπτο. Όλα μαζί γίνονται 215 έτη, ακριβώς το ήμισυ των 430 ετών, που εδαπάνησαν στη Χαναάν προτού μεταβούν στην Αίγυπτο. (Γέν. 12:4· 21:5· 25:26· 47:9) Ο απόστολος Παύλος, κάτω από θεία έμπνευσι, επιβεβαιώνει, επίσης, ότι από τον καιρό της Αβρααμιαίας διαθήκης την εποχή που αυτός ο πατριάρχης μετέβη στη Χαναάν, ήσαν 430 έτη έως την εγκαθίδρυσι της διαθήκης του Νόμου.—Γαλ. 3:17.

24, 25. Ποιο ημερολογιακό Έτος άρχισε ο Κατακλυσμός, και πόσα χρόνια πριν από την είσοδο του Αβραάμ στη Χαναάν συνέβη αυτό;

²⁴ Με την προσθήκη αυτών των 430 ετών στο 1513 φθάνομε στο έτος 1943 π.Χ., τον καιρό που ο Αβραάμ εισήλθε για πρώτη φορά στη Χαναάν μετά τον θάνατο του πατρός του Θάρα στη Χαρράν, στη Μεσοποταμία. Τώρα είναι απλώς ζήτημα προσθήκης των ετών μερικών γενεών για να χρονολογηθή ακριβώς ο Κατακλυσμός. Οι αριθμοί δίδονται στη γένεσι, κεφάλαια 11 και 12, και μπορούν να συνοψισθούν ως εξής:

Από την έναρξι του Κατακλυσμού

Έως τη γέννησι του Αρφαξάδ (Γέν. 11:10) 2 έτη

Έως τη γέννησι του Σαλά (11:12) 35 “

Έως τη γέννησι του Έβερ (11:14) 30 “

Έως τη γέννησι του Φελέγ (11:16) 34 “

Έως τη γέννησι του Ραγαύ (11:18) 30 “

Έως τη γέννησι του Σερούχ (11:20) 32 “

Έως τη γέννησι του Ναχώρ (11:22) 30 “

Έως τη γέννησι του Θάρα (11:24) 29 “

Σύνολον 427 έτη

²⁵ Η προσθήκη αυτών των 427 ετών στο έτος 1943 π.Χ. χρονολογεί την έναρξι του Κατακλυσμού το έτος 2370 π.Χ., πριν από 4.337 έτη.

6.000 ΕΤΗ ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΔΑΜ

26, 27. (α) Πόσο καιρό πριν από τον Κατακλυσμό δημιουργήθηκε ο Αδάμ; Ποιο έτος; (β) Τι δείχνει ότι ο Αδάμ είχε δημιουργηθή το φθινόπωρο του έτους;

²⁶ Με παρόμοιο τρόπο δεν χρειάζεται παρά να προσθέσωμε τα επόμενα έτη που αντιπροσωπεύουν δέκα προκατακλυσμιαίες γενεές για να έχωμε τη χρονολογία της δημιουργίας του Αδάμ, δηλαδή:

Από τη δημιουργία του Αδάμ

Έως τη γέννησι του Σηθ (Γεν. 5:3) 130 έτη

Έως τη γέννησι του Ενώς (5:6) 105 “

Έως τη γέννησι του Καϊνάν (5:9) 90 “

Έως τη γέννησι του Μααλαλεήλ (5:12) 70 “

Έως τη γέννησι του Ιάρεδ (5:15) 65 “

Έως τη γέννησι του Ενώχ (5:18) 162 “

Έως τη γέννησι του Μαθουσάλα (5:21) 65 “

Έως τη γέννησι του Λάμεχ (5:25) 187 “

Έως τη γέννησι του Νώε (5:28, 29) 182 “

Έως την έναρξι του Κατακλυσμού (7:6) 600 “

Σύνολον 1.656 έτη

²⁷ Προσθέτοντας τον αριθμό 1.656 στο 2.370 φθάνομε στο 4.026 π.Χ. το έτος του Γρηγοριανού ημερολογίου στο οποίο δημιουργήθηκε ο Αδάμ. Εφόσον ο άνθρωπος φυσικά άρχισε να μετρά τον χρόνο από αυτή την δική του αρχή, κι εφόσον τα πιο αρχαία ημερολόγια του ανθρώπου άρχιζαν κάθε χρόνο το φθινόπωρο, είναι λογικό να συμπεράνωμε ότι ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ δημιουργήθηκε το φθινόπωρο του έτους.

28. Πώς αυτή η χρονολογία διαφέρει από τη χρονολογία του Άσσερ όσον αφορά τη δημιουργία του Αδάμ;

²⁸ Έτσι, με μια προσεκτική ανεξάρτητη μελέτη από αφιερωμένους διανοουμένους της Βίβλου, οι οποίοι ερεύνησαν το ζήτημα επί σειράν ετών, και οι οποίοι δεν ακολούθησαν τυφλά κάποιους εκ παραδόσεως χρονολογικούς υπολογισμούς του «Χριστιανικού κόσμου», φθάσαμε σε μια χρονολογία δημιουργίας του Αδάμ που απέχει 22 χρόνια περισσότερα στο παρελθόν από τον αριθμό του Άσσερ. Αυτό σημαίνει ότι ο καιρός έχει παρέλθει κατά δύο δεκαετίες γρηγορότερα από όσο προβλέπει η εκ παραδόσεως χρονολογία.

29. Γιατί να ενδιαφερώμεθα για τη χρονολογία της δημιουργίας του Αδάμ;

²⁹ Ύστερ’ από όλους αυτούς τους μαθηματικούς υπολογισμούς και τις γενεαλογίες, ποια ωφέλεια έχει, πραγματικά, για μας αυτή η πληροφορία σήμερα; Δεν είναι όλα αυτά νεκρή ιστορία, τόσο χωρίς ενδιαφέρον και ωφέλεια όσο το να βαδίζετε μέσα σ’ ένα νεκροταφείο και ν’ αντιγράφετε αρχαίες χρονολογίες από τις πέτρες των τάφων; Κι επί τέλους, γιατί θα έπρεπε να ενδιαφερθούμε περισσότερο για τη χρονολογία της δημιουργίας του Αδάμ από τη γέννησι του Βασιλέως Τουτ; Ναι, πρώτον, αν προστεθούν 4.026 στο 1.968 (λαμβάνοντας υπ’ όψιν την έλλειψι έτους μηδέν μεταξύ μ.Χ και π.Χ.) έχομε ένα σύνολο από 5.993 έτη που συμπληρώνονται εφέτος το φθινόπωρο, από της δημιουργίας του Αδάμ. Αυτό σημαίνει ότι το φθινόπωρο του έτους 1975, λίγο περισσότερο από επτά χρόνια από σήμερα (και όχι το 1997 όπως θα συνέβαινε αν οι υπολογισμοί του Άσσερ ήσαν ορθοί), θα έχουν συμπληρωθή 6.000 χρόνια από τη δημιουργία του Αδάμ, του πατρός ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους!

Ο ΑΔΑΜ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ «ΕΚΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ»

30. Τι μπορεί να συμβή πριν από το 1975, αλλά ποια στάσι πρέπει να λάβωμε;

³⁰ Μήπως πρέπει να συμπεράνωμε απ’ αυτή τη μελέτη ότι η μάχη του Αρμαγεδδώνος θα έχη λήξει ως το φθινόπωρο του 1975, και ότι θ’ αρχίση τότε η από πολύν καιρό προσδοκώμενη χιλιετής βασιλεία του Χριστού; Πιθανόν, αλλά αναμένομε να ιδούμε πόσο στενά συμπίπτει η εβδόμη χιλιετής περίοδος της υπάρξεως του ανθρώπου με την ομοία με σάββατο χιλιετή βασιλεία του Χριστού. Αν αυτές οι δύο περίοδοι συμβαδίζουν παράλληλα η μια με την άλλη όσον αφορά το ημερολογιακό έτος, δεν θα οφείλεται σε απλή συμπτωσι ή σε τυχαίο γεγονός αλλά θα είναι σύμφωνα με τους στοργικούς και επικαίρους σκοπούς του Ιεχωβά. Η χρονολογία μας, όμως, η οποία είναι λογικώς ακριβής (αλλά ομολογουμένως όχι αλάθητη), στην καλύτερη περίπτωσι τονίζει το φθινόπωρο του 1975 ως το τέλος των 6.000 ετών της υπάρξεως του ανθρώπου επάνω στη γη. Δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι το 1975 σημειώνει το τέλος των πρώτων 6.000 ετών της εβδόμης δημιουργικής «ημέρας» του Ιεχωβά. Γιατί όχι; Διότι ο Αδάμ μετά τη δημιουργία του έζησε λίγο καιρό εντός της «έκτης ημέρας», και αυτό το άγνωστο ποσόν χρόνου πρέπει ν’ αφαιρεθή από τα 930 έτη του Αδάμ, για να καθορισθή πότε έληξε η έκτη περίοδος ή «ημέρα» των επτά χιλιάδων ετών, και πόσο καιρό έζησε ο Αδάμ εντός της «εβδόμης ημέρας.» Κι εν τούτοις το τέλος αυτής της έκτης δημιουργικής «ημέρας» μπορεί να λήγη εντός του ιδίου Γρηγοριανού ημερολογιακού έτους της δημιουργίας του Αδάμ. Πιθανόν να περιλαμβάνη μόνο μια διαφορά εβδομάδων ή μηνών, όχι ετών.

31. Τι αποκαλύπτουν τα δύο πρώτα κεφάλαια της Γενέσεως;

³¹ Όσον αφορά τη δημιουργία του Αδάμ είναι καλό να διαβάσωμε προσεκτικά τι λέγει η Αγία Γραφή. Ο Μωυσής συντάσσοντας το βιβλίον της Γενέσεως ανεφέρθη σε γραπτά υπομνήματα ή «ιστορίες» που χρονολογούνται πριν από τον Κατακλυσμό. Το πρώτο από αυτά αρχίζει από το εδάφιο Γένεσις 1:1 και λήγει στο εδάφιο Γένεσις 2:4 (ΜΝΚ) με τις λέξεις, «Αύτη είναι η ιστορία του ουρανού και της γης . . .» Το δεύτερο ιστορικό έγγραφο αρχίζει με το εδάφιο Γένεσις 2:5 και λήγει με το δεύτερο εδάφιο του πέμπτου κεφαλαίου. Επομένως έχομε δύο χωριστές αφηγήσεις δημιουργίας από ελαφρώς διαφορετικά σημεία απόψεων. Στη δευτέρα από αυτές τις αφηγήσεις, στο εδάφιο Γένεσις 2:19, το αρχικό Εβραϊκό ρήμα που μεταφράζεται «έπλασε» («διεμόρφωνε» ΜΝΚ) είναι σε γραμματική μορφή προοδευτικού παρατατικού χρόνου. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα ζώα και τα πτηνά δημιουργήθηκαν ύστερ’ από τη δημιουργία του Αδάμ. Τα εδάφια Γένεσις 1:20-28 δείχνουν ότι δεν σημαίνει αυτό. Έτσι, για ν’ αποφύγωμε αντίφασι μεταξύ του πρώτου και του δευτέρου κεφαλαίου, πρέπει τα εδάφια Γένεσις 2:19, 20 ν’ αποτελούν μόνο μια παρενθετική παρατήρησι η οποία προσετέθη για να εξηγήση την ανάγκη της δημιουργίας «βοηθού» για τον άνθρωπο. Έτσι ο προοδευτικός χρόνος του Εβραϊκού ρήματος θα μπορούσε επίσης ν’ αποδοθή ως «διεμόρφωνε.»—Βλέπε μετάφρασι Ρόδερχαμ (ΜΙΡ), επίσης Μετάφρασι Λήσερ (ΜΙΛ).

32. Τι δείχνει ότι η έκτη δημιουργική ημέρα δεν είχε λήξει αμέσως με τη δημιουργία του Αδάμ;

³² Αυτές οι δύο αφηγήσεις της δημιουργίας στο βιβλίο της Γενέσεως, μολονότι διαφέρουν ελαφρώς στον χειρισμό της ύλης, βρίσκονται σε τελεία συμφωνία μεταξύ των σε όλα τα σημεία, περιλαμβανομένου και του γεγονότος ότι η Εύα δημιουργήθηκε μετά τον Αδάμ. Έτσι ως αυτό το γεγονός η έκτη δημιουργική ημέρα δεν είχε λήξει. Ακριβώς πόσο καιρό μετά τη δημιουργία του Αδάμ δεν έχει αποκαλυφθή. Και μετά ταύτα [μετά τη δημιουργία του Αδάμ και της Εύας] είδεν ο Θεός πάντα όσα εποίησε· και ιδού! ήσαν καλά λίαν. Και έγεινεν εσπέρα και έγεινε πρωί, ημέρα έκτη.» (Γέν. 1:31, ΜΝΚ) Μετά τη λήξι της έκτης δημιουργικής ημέρας, αρχίζει η εβδόμη ημέρα.

33. (α) Πώς γνωρίζομε ότι το τέλος της έκτης δημιουργικής ημέρας ήλθε πολύ γρήγορα ύστερ’ από τη δημιουργία του Αδάμ; (β) Πώς το εδάφιο Γένεσις 1:31 αποδεικνύει ότι η έκτη ημέρα έληξε προτού αμαρτήσουν ο Αδάμ και η Εύα;

³³ Αυτό το χρονικό διάστημα μεταξύ της δημιουργίας του Αδάμ και της ενάρξεως της εβδόμης ημέρας, της ημέρας αναπαύσεως, ας σημειωθή, δεν είναι ανάγκη να ήταν μια μακρά χρονική περίοδος. Θα μπορούσε να ήταν μάλλον μια σύντομη περίοδος. Η ονομασία των ζώων από τον Αδάμ, και η ανακάλυψις εκ μέρους του ότι δεν υπήρχε συμπλήρωμα γι’ αυτόν τον ίδιο, δεν απαιτούσε μακρύ χρονικό διάστημα. Τα ζώα ήσαν σε υποταγή στον Αδάμ· ήσαν ειρηνικά· είχαν έλθει κάτω από την ηγεσία του Θεού· δεν υπήρχε ανάγκη να καταδιώκωνται και να συλλαμβάνωνται. Ο Νώε χρειάσθηκε μόνο επτά ημέρες για να λάβη τα ίδια είδη ζώων, άρσεν και θήλυ, μέσα στην Κιβωτό. (Γέν. 7:1-4) Η δημιουργία της Εύας έγινε γρήγορα, ‘ενώ ο Αδάμ εκοιμάτο.’ (Γέν. 2:21) Έτσι η πάροδος του χρόνου μεταξύ της δημιουργίας του Αδάμ και του τέλους της έκτης δημιουργικής ημέρας, μολονότι δεν είναι γνωστή, ήταν σχετικώς βραχεία χρονική περίοδος. Η αναγγελία η οποία έγινε στο τέλος της έκτης ημέρας, «Είδεν ο Θεός πάντα όσα εποίησε· και ιδού! ήσαν καλά λίαν, αποδεικνύει ότι η έναρξις της μεγάλης εβδόμης ημέρας της δημιουργικής εβδομάδος δεν ανέμενε ωσότου ο Αδάμ και η Εύα αμαρτήσουν και εκδιωχθούν από τον Κήπο της Εδέμ.

1975! . . . ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΠΕΡΑΝ!

34. Τι έφερε καλυτέρα κατανόησι της Βιβλικής χρονολογίας;

³⁴ Η Βιβλική χρονολογία είναι μια ενδιαφέρουσα μελέτη με την οποία ιστορικά γεγονότα τοποθετούνται στη σειρά που συνέβησαν στο ρεύμα του χρόνου. Η Εταιρία Σκοπιά στην παρέλευσι των ετών προσπάθησε να κρατήση τους συνταυτισμένους μαζί της ενημέρους των πιο προσφάτων ερευνών, οι οποίες αποδεικνύονται συνεπείς με τα ιστορικά και προφητικά γεγονότα που έχουν καταχωρηθή στις Γραφές. Μεγαλύτερα προβλήματα της ιεράς χρονολογίας έχουν τακτοποιηθη είτε κατόπιν εκπληρώσεως Βιβλικών προφητειών είτε λόγω αρχαιολογικών ανακαλύψεων ή διότι καλύτερες μεταφράσεις της Γραφής αποδίδουν σαφέστερα τις αφηγήσεις των αρχικών γλωσσών. Εν τούτοις, διάφορα ακανθώδη προβλήματα χρονολογίας μικροτέρας σπουδαιότητος δεν έχουν ακόμη λυθή. Παραδείγματος χάριν, τον καιρό της εξόδου από την Αίγυπτο όταν ο Ιεχωβά άλλαξε την αρχή του έτους από τη φθινοπωρινή εποχή του κοσμικού ημερολογίου, στην εαρινή εποχή του ιερού ημερολογίου, υπήρξε, στο Ιουδαϊκό ημερολόγιο, απώλεια ή κέρδος έξη μηνών;—Έξοδ. 12:1, 2.

35. Γιατί ο καιρός μας δεν είναι καιρός για αδιαφορία και μακαριότητα;

³⁵ Ένα πράγμα είναι απολύτως βέβαιο, ότι η Βιβλική χρονολογία ενισχυμένη από την εκπληρωμένη Βιβλική προφητεία δείχνει ότι συντόμως θα έχουν λήξει έξη χιλιάδες χρόνια της υπάρξεως του ανθρώπου, ναι, εντός της παρούσης γενεάς! (Ματθ. 24:34) Αυτός, επομένως, δεν είναι καιρός να δείχνη ένας αδιαφορία και μακαριότητα. Δεν είναι καιρός να παίζη ένας με τα λόγια του Ιησού ότι «περί δε της ημέρας εκείνης και της ώρας ουδείς γινώσκει, ουδέ οι άγγελοι των ουρανών, ειμή ο Πατήρ μου μόνος.» (Ματθ. 24:36) Αντιθέτως, είναι καιρός που πρέπει ένας να είναι πολύ ενήμερος του ότι το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων φθάνει γοργά στο βίαιο τέλος του. Μη πλανάσθε, είναι αρκετό το ότι ο Πατήρ ο ίδιος γνωρίζει και ‘ημέραν και ώραν’!

36. Ποιο βοηθητικό παράδειγμα μας άφησαν οι απόστολοι σχετικά μ’ αυτό;

³⁶ Και αν ένας δεν μπορή να δη πέραν από το 1975, είναι μήπως αιτία για να είναι λιγώτερο δραστήριος; Οι απόστολοι δεν μπορούσαν να ιδούν ούτε ως εκεί· δεν εγνώριζαν τίποτε για το 1975. Το μόνο που μπορούσαν να ιδούν ήταν ένα βραχύ χρονικό διάστημα εμπρός μέσα στο οποίο έπρεπε να συμπληρώσουν το έργο που τους είχε ανατεθή. (1 Πέτρ. 4:7) Και όμως, έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου και εξέπεμπαν κραυγή επειγούσης ανάγκης σε όλα όσα έγραψαν. (Πράξ. 20:20· 2 Τιμ. 4:2) Και πολύ ορθά. Αν ανέβαλλαν και χρονοτριβούσαν και απελάμβαναν μακαριότητα με τη σκέψι ότι το τέλος θα έλθη μερικές χιλιάδες χρόνια αργότερα δεν θα ετερμάτιζαν ποτέ τον δρόμο που είχαν ενώπιον των. Όχι, έτρεξαν σκληρά και έτρεξαν γοργά, και ενίκησαν! Γι’ αυτούς ήταν ζήτημα ζωής ή θανάτου.—1 Κορ. 9:24· 2 Τιμ. 4:7· Εβρ. 12:1.

37. Ώστε τι θα κάμετε στο διάστημα μεταξύ της εποχής μας και του 1975; Και τι θα κάμετε πέραν απ’ αυτό;

³⁷ Αυτό, επίσης, συμβαίνει και με τους πιστούς μάρτυρας του Ιεχωβά σ’ αυτό το τελευταίο ήμισυ του εικοστού αιώνος. Έχουν την αληθινή Χριστιανική άποψι. Η σθεναρή ευαγγελιστική των δραστηριότης δεν είναι κάτι ιδιαίτερο μόνο για την παρούσα δεκαετία. Έχουν αφιερώσει τη ζωή των στο να υπηρετούν τον Ιεχωβά όχι μόνο ως το 1975. Οι Χριστιανοί ακολούθησαν αυτή την οδό την εποχή που ο Χριστός Ιησούς εχάραξε τα ίχνη και διέταξε τους μαθητάς του, ‘ακολουθείτε με!’ Έτσι διατηρήστε κι εσείς το ίδιο φρόνημα που είχε ο Χριστός Ιησούς. Μη επιτρέψετε τίποτε να επιβραδύνη τη δράσι σας ή να σας κάμη να κουρασθήτε και να παραιτηθήτε. Εκείνοι οι οποίοι θα διαφύγουν από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη και απ’ αυτό το Σατανικό σύστημα πραγμάτων εργάζονται τώρα για την ζωή των, με κατεύθυνσι την βασιλεία του Θεού, και δεν θα σταματήσουν το 1975. Όχι! Θα εξακολουθήσουν σ’ αυτή την ένδοξη οδό, η οποία οδηγεί στην αιώνιο ζωή, με το να αινούν και να υπηρετούν τον Ιεχωβά αιωνίως!

[Υποσημειώσεις]