Η Ημέρα Αποδόσεως Λογαριασμών Είναι Βεβαιωμένη

ΠΡΙΝ από 1.900 και πλέον χρόνια, ένας άνδρας, ο οποίος είχε εκπαιδευθή καλά πάνω στους νόμους του έθνους του, εξέφρασε την πίστι του για μια μελλοντική μέρα αποδόσεως λογαριασμών. Το έκανε αυτό σε ξένο έδαφος ενώπιον του δικαστηρίου του Αρείου Πάγου στην αρχαία Αθήνα. Ο άνθρωπος αυτός ήταν ένας εκχριστιανισμένος Ιουδαίος, ο απόστολος Παύλος.

Για λίγο διάστημα οι ακροατές του άκουγαν ό,τι είχε να τους πη για τον Θεό. Αλλά τότε αναφερόμενος στον Δημιουργό, ο Παύλος έκανε την εξής εκπληκτική δήλωση: «Διότι προσδιώρισεν ημέραν εν η μέλλει να κρίνη την οικουμένην εν δικαιοσύνη, διά ανδρός τον οποίον διώρισε, και έδωκεν εις πάντας βεβαίωσιν περί τούτου, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών.»—Πράξ. 17:31.

Ο απόστολος δεν μπόρεσε να συνεχίση να μιλάη, διότι οι εμπαίκτες άρχισαν να φωνάζουν. Ωστόσο, οι αλήθειες που είχε εκφράσει ήταν το μέσον με το οποίο ο Παντοδύναμος Θεός διάνοιξε τις καρδιές μερικών που άκουσαν την ομολογία του Παύλου. Καθώς ο απόστολος έφευγε, αυτά τα άτομα «προσεκολλήθησαν εις αυτόν και επίστευσαν.»—Πράξ. 17:32-34.

Ίσως να ρωτήσωμε: Ποιος είναι ο άνθρωπος μέσω του οποίου ο Θεός θα κρίνη την οικουμένη; Γιατί μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι θ’ αποδοθή δικαιοσύνη; Πόσο βέβαιη είναι η εγγύησις σχετικά με την ημέρα αποδόσεως λογαριασμών;

Ο άνθρωπος τον οποίο διάλεξε ο Θεός είναι ο Υιός του ο οποίος εκκένωσε τον εαυτό του από την ουράνια δόξα του και έπειτα, μέσω θείας δυνάμεως, άρχισε ν’ αναπτύσσεται ως τέλειο βρέφος στη μήτρα μιας Ιουδαίας παρθένου που ωνομάζετο Μαρία. (Λουκ. 1:30-35· Φιλιπ. 2:7) Αυτός ο Υιός έγινε γνωστός ως Ιησούς Χριστός.

Σχετικά με την εξουσία του ως κριτού, ο Ιησούς δήλωσε: «Επειδή ουδέ κρίνει ο Πατήρ ουδένα, αλλ’ εις τον Υιόν έδωκε πάσαν την κρίσιν.» (Ιωάν. 5:22) «Δεν δύναμαι εγώ να κάμνω απ’ εμαυτού ουδέν. Καθώς ακούω κρίνω, και η κρίσις η εμή δικαία είναι· διότι δεν ζητώ το θέλημα το εμόν, αλλά το θέλημα του πέμψαντός με Πατρός.»—Ιωάν. 5:30.

ΈΝΑΣ ΚΡΙΤΗΣ ΠΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ

Σχετικά με το τι είδους κριτής θα είναι ο Ιησούς, έχει γίνει η εξής προφητική δήλωσις: «Δεν θέλει κρίνει κατά την θεωρίαν των οφθαλμών αυτού ουδέ θέλει ελέγχει κατά την ακρόασιν των ωτίων αυτού· αλλ’ εν δικαιοσύνη θέλει κρίνει τους πτωχούς, και εν ευθύτητι θέλει υπερασπίζεσθαι τους ταπεινούς της γης.» (Ησ. 11:3, 4) Ο Ιησούς Χριστός δεν θα εντυπωσιάζεται από μια επιβλητική προσωπικότητα ή από την εξωτερική ομορφιά ή ελκυστικότητα. Μπορεί να βλέπη πέρα από την επιφανειακή εμφάνισι, διακρίνοντας το πραγματικό ελατήριο της καρδάς του ατόμου. (Αποκ. 2:23) Εύστοχες λέξεις και επιχειρήματα δεν θα τον εμποδίσουν από το να φθάση στα γεγονότα της υποθέσεως και ν’ αποδώση αμερόληπτη κρίσι. Άσχετα με το πόσο ταπεινά θα είναι τα άτομα, ο Ιησούς Χριστός θα τα αντιμετωπίση με δικαιοσύνη. «Πολύτιμον θέλει είσθαι το αίμα αυτών εις τους οφθαλμούς αυτού.»—Ψαλμ. 72:14.

Έχομε κάθε λόγο να πιστεύωμε στην πλήρη αμεροληψία της κρίσεως του Ιησού. Αυτός απέδειξε το ενδιαφέρον του για την ανθρωπότητα με τη μεγαλύτερη πράξι αυτοθυσιαστικής αγάπης, καταθέτοντας εθελουσίως τη ζωή του. Εφιστώντας την προσοχή σε ό,τι θα κάνη σχετικά μ’ αυτό, είπε στους μαθητές του: «Μεγαλυτέραν ταύτης αγάπην δεν έχει ουδείς, του να βάλη τις την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού.»—Ιωάν. 15:13.

ΈΝΑΣ ΕΞΥΨΩΜΕΝΟΣ ΚΡΙΤΗΣ

Φυσικά, ένας νεκρός δεν θα μπορούσε να ενεργή ως κριτής, και ο απόστολος Παύλος διεσαφήνισε ότι ο διωρισμένος Κριτής του Θεού έχει αναστηθή από τους νεκρούς. Αυτή η ανάστασις στέκεται σαν μια αναλλοίωτη βεβαίωσις σχετικά με τη μελλοντική μέρα αποδόσεως λογαριασμών. Δεν είναι μια συνηθισμένη βεβαίωσις. Πάνω από 500 μάρτυρες είδαν την ανάστασι του Υιού του Θεού. Για να μην υπάρξη καμμιά αμφισβήτησις ως προς την πραγματικότητα της αναστάσεως, ο Ιησούς Χριστός μίλησε στους μαθητές του, και τους ζήτησε να τον ψηλαφήσουν και έφαγε μπροστά τους. (Λουκ. 24:36-43) Η Αγία Γραφή αναφέρει: «Εφανέρωσεν εαυτόν ζώντα μετά το πάθος αυτού διά πολλών τεκμηρίων, εμφανιζόμενος εις αυτούς τεσσαράκοντα ημέρας.» (Πράξ. 1:3) Επειδή οι αποδείξεις ήσαν αναμφισβήτητες, οι μαθητές με θάρρος έδωσαν μαρτυρία για την ανάστασι του Ιησού Χριστού αντιμετωπίζοντας σωματικές κακώσεις, ύβρεις και την απειλή του θανάτου.

Οι μαθητές του Ιησού Χριστού δεν ήσαν μάρτυρες μόνο της αναστάσεώς του, αλλ’ επίσης και της αναλήψεώς του στον ουρανό. Δέκα μέρες ύστερα απ’ αυτή την ανάληψι, περίπου 120 μαθητές έλαβαν την απόδειξι ότι ο Υιός είχε εξυψωθή στα δεξιά του Πατέρα του. Τι απόδειξι έλαβαν; Πριν από την ανάληψί του, ο Ιησούς Χριστός είχε διδάξει τους μαθητές του: «Και συνερχόμενος μετ’ αυτών, παρήγγειλε να μην απομακρυνθώσιν από Ιεροσολύμων, αλλά να περιμένωσι την επαγγελίαν του Πατρός, την οποίαν ηκούσατε, είπε, παρ’ εμού· διότι ο μεν Ιωάννης εβάπτισεν εν ύδατι, σεις όμως θέλετε βαπτισθή εν Πνεύματι Αγίω ουχί μετά πολλάς ταύτας ημέρας,» (Πράξ. 1:4, 5) Έτσι, όταν την ημέρα της Πεντηκοστής του 33 μ.Χ., περίπου 120 μαθητές έλαβαν το υποσχεμένο άγιο πνεύμα και. πήραν δύναμι απ’ αυτό να μιλήσουν σε ξένες γλώσσες στους Ιουδαίους και προσήλυτους που είχαν έλθει στην Ιερουσαλήμ από μακρυνά μέρη για να παρακολουθήσουν την εορτή της Πεντηκοστής, εκείνοι οι μαθητές γνώριζαν ότι ο Υιός ήταν με τον Πατέρα.

Γι’ αυτό, ο απόστολος Πέτρος μπορούσε να διακηρύξη σε χιλιάδες ανθρώπους εκείνη την ημέρα: «Τούτον τον Ιησούν ανέστησεν ο Θεός, του οποίου πάντες ημείς είμεθα μάρτυρες. Αφού λοιπόν υψώθη διά της δεξιάς του Θεού και έλαβε παρά του Πατρός την επαγγελίαν του Αγίου Πνεύματος, εξέχεε τούτο, το οποίον τώρα σεις βλέπετε και ακούετε.»—Πράξ. 2:32, 33.

Η ΒΕΒΑΙΗ ΕΚΤΕΛΕΣΙΣ ΘΕΙΑΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

Τα επικυρωμένα γεγονότα που έλαβαν χώρα σχετικά με τον Ιησού Χριστό τον πρώτο αιώνα, αποτελούν μια αναλλοίωτη εγγύησι ότι πρέπει να έλθη μια μέρα αποδόσεως λογαριασμών για όλα τα έθνη. Σ’ αυτή την μέρα εκτελέσεως θείας δικαιοσύνης προσέβλεπαν με ανυπομονησία οι πιστοί μαθητές του Ιησού Χριστού. Ο Χριστιανός απόστολος Παύλος τόνισε αυτό το σημείο σε μια από τις επιστολές του προς τους Θεσσαλονικείς, γράφοντας:

«Είναι δίκαιον ενώπιον του Θεού να ανταποδώσει θλίψιν εις τους όσοι σας θλίβουσιν [τους πιστούς], εις εσάς δε τους θλιβομένους άνεσιν μεθ’ ημών, όταν ο Κύριος Ιησούς αποκαλυφθή απ’ ουρανού μετά των αγγέλων της δυνάμεως αυτού εν πυρί φλογός, κάμνων εκδίκησιν εις τους μη γνωρίζοντας Θεόν και εις τους μη υπακούοντας εις το ευαγγέλιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, οίτινες θέλουσι τιμωρηθή με όλεθρον αιώνιον από προσώπου του Κυρίου και από της δόξης της δυνάμεως αυτού, όταν ελθη να ενδοξασθή εν τοις αγίοις αυτού και να θαυμασθή εν πάσι τοις πιστεύουσιν.»—2 Θεσ. 1:6-10.

Η έλευσις του Ιησού Χριστού με την ικανότητα εκτελεστού θείας κρίσεως, θα σημάνη την έναρξι μιας περιόδου για την επανόρθωσι όλων των κακών. Ο Θεός μέσω του Χριστού θα κρίνη ακόμη και «τα κρυπτά των ανθρώπων.» (Ρωμ. 2:16) Μολονότι δεν γνωρίζομε την ημέρα και την ώρα οπότε αυτή, η προ πολλού αναμενόμενη μέρα, θα έλθη, έχομε τη διαβεβαίωσι του Θεού ότι θα έλθη και ότι πλησιάζει όλο και πιο κοντά. Αυτό το γεγονός πρέπει να μας υποκινήση να ζούμε σε αρμονία με τη διαβεβαίωσί του. Αλλά τι απαιτεί αυτό από μας;