Να Είστε Πιστοί στον Θεό «που Βλέπει εν τω Κρυπτώ»

«Προσευχήθητι εις τον Πατέρα σου τον εν τω κρυπτώ, και ο Πατήρ σου ο βλέπων εν τω κρυπτώ θέλει σοι ανταποδώσει εν τω φανερώ».—ΜΑΤΘΑΙΟΣ 6:6.

 1, 2. Πώς μπορεί να εξεικονιστεί ότι φαινομενικά ιδιωτικά ζητήματα μπορούν να γίνουν δημόσια γνωστά; (1 Σαμουήλ 21:7· 22:9)

ΛΙΓΑ χρόνια πριν μια Μάρτυς του Ιεχωβά τηλεφώνησε στον αδελφό της στο Λογκ Άιλαντ, της Νέας Υόρκης. Επειδή αυτός είχε διαφορετική πίστη του είπε για την υπόσχεση του Θεού να εξαλείψει την κακία από τη γη και να αποκαταστήσει παραδεισιακές συνθήκες. Καθώς τελείωσε η συζήτηση και ο αδελφός της έκλεισε το τηλέφωνο, αυτή έμεινε έκπληκτη από μια φωνή που είπε, «Περιμένετε ένα λεπτό, θέλω να σας κάνω μια ερώτηση».

² Ήταν η τηλεφωνήτρια. Αυτή άκουγε τη συζήτηση, που η τηλεφωνική συσκευή εκείνο τον καιρό της επέτρεπε να το κάνει, αν και ήταν ανέντιμο και αντίθετο από την τακτική της εταιρίας. Η Μάρτυς ευχαριστήθηκε που τα λόγια της είχαν προκαλέσει τέτοιο ενδιαφέρον, και έκανε διευθετήσεις για συνέχιση της συζήτησης, αν και ανησύχησε που η συζήτησή της δεν παρέμεινε εμπιστευτική. Ναι, άλλοι μερικές φορές βλέπουν και ακούν αυτό που νομίζουμε ότι είναι μυστικό.—Εκκλησιαστής 10:20.

 3. Με ποια έννοια είναι πάντοτε σε δημόσια θέα η ζωή των Χριστιανών;

³ Αυτό δεν θα πρέπει να παρουσιάζει μεγάλα προβλήματα για τους αληθινούς Χριστιανούς οι οποίοι προσπαθούν να είναι πάντοτε πιστοί στον Θεό. Ο απόστολος Παύλος είπε: «Εγίναμεν θέατρον εις τον κόσμον και εις αγγέλους και εις ανθρώπους». (1 Κορινθίους 4:9) Μ’ αυτό αναφερόταν σε μια συνήθεια των μονομάχων στις παλαίστρες. Πριν από τις μονομαχίες οι Ρωμαίοι έδειχναν γυμνούς εκείνους που θα μάχονταν και πιθανόν θα πέθαιναν. Και οι σημερινοί Χριστιανοί επίσης βρίσκονται σε δημόσια θέα μπροστά στους άπιστους συγγενείς, συνεργάτες, γείτονες, και συμμαθητές. Οι παρατηρητές μπορεί να σχηματίσουν καλή ή κακή γνώμη για τη Χριστιανοσύνη που βασίζεται σε ό,τι βλέπουν σε μας.—1 Πέτρου 2:12.

 4. Πώς μπορεί να επηρεαστεί ένα άτομο όταν γνωρίζει ότι οι άλλοι τον παρατηρούν;

⁴ Όταν γνωρίζουμε ότι οι άλλοι μας παρατηρούν, μπορεί να φτάσουμε στο σημείο, να συμμεριστούμε την επιθυμία του Παύλου: «Μη δίδοντες μηδέν πρόσκομμα κατ’ ουδέν, δια να μη προσαφθή μώμος εις την διακονίαν». (2 Κορινθίους 6:3) Η γνώση μας ότι οι άλλοι μας παρατηρούν μπορεί να ενισχύσει την απόφασή μας να κάνουμε το σωστό. Τι θα πούμε, όμως, αν αντιμετωπίζουμε μια δοκιμή των Χριστιανικών αρχών απαρατήρητοι από το κοινό;

Αυτός Βλέπει Πέρα από την Εξωτερική Εμφάνιση

 5. Ποια αντίθεση παρουσίαζε η δημόσια και η ιδιωτική ζωή των Ιουδαίων ηγετών;

⁵ Πολλοί Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέτες τον πρώτο αιώνα, εξωτερικά φαίνονταν διαφορετικοί από το είδος του ανθρώπου που ήταν εσωτερικά. Ο Ιησούς προειδοποίησε στην επί του Όρους Ομιλία: «Προσέχετε να μη κάμνητε την ελεημοσύνην σας έμπροσθεν των ανθρώπων δια να βλέπησθε υπ’ αυτών». (Ματθαίος 6:1, 2) Οι θρησκευτικοί ηγέτες ήταν σαν κύπελλα που ήταν καθαρά απ’ έξω αλλά ‘από μέσα ήταν γεμάτα από αρπαγή και ακρασία’, σαν «τάφους ασβεστωμένους, οίτινες έξωθεν μεν φαίνονται ωραίοι, έσωθεν όμως γέμουσιν οστέων νεκρών και πάσης ακαθαρσίας».—Ματθαίος 23:25-28· παράβαλε Ψαλμός 26:4.

 6. Τι μπορεί να παρατηρήσει ο Ιεχωβά σε μας;

⁶ Εκείνα τα λόγια θα πρέπει να μας βοηθήσουν να εκτιμήσουμε ότι ο Ιεχωβά ενδιαφέρεται περισσότερο από αυτό που θα μπορούσαμε να φαινόμαστε από τους άλλους ανθρώπους. Ο Ιησούς συμβούλευσε: «Συ όμως, όταν προσεύχησαι, είσελθε εις το ταμείον σου, και κλείσας την θύραν σου προσευχήθητι εις τον Πατέρα σου τον εν τω κρυπτώ, και ο Πατήρ σου ο βλέπων εν των κρυπτώ θέλει σοι ανταποδώσει εν τω φανερώ». (Ματθαίος 6:6) Ναι, ο Θεός μπορεί να ακούσει τις προσευχές που κάνουμε όταν είμαστε μακριά από τους άλλους ανθρώπους. Τίποτα δεν ξεφεύγει από την προσοχή του Θεού. Αυτός μπορεί να παρατηρήσει την εμβρυακή διαμόρφωση ενός ατόμου, ίσως διαβάζοντας τη γενετική ύλη που αργότερα θα διαμορφώσει τα χαρακτηριστικά του ατόμου. (Ψαλμός 139:15, 16· Γένεσις 25:23) Αυτός μπορεί ακόμη να διαβάσει τις κρυφές κλίσεις της καρδιάς μας. (1 Σαμουήλ 16:7· 1 Βασιλέων 8:39· Ιερεμίας 17:10· Πράξεις 1:24) Εξετάστε πώς θα πρέπει να μας επηρεάσουν αυτά τα γεγονότα.

 7. Σε τι θα μπορούσε ένας Χριστιανός να έχει χώρο για βελτίωση;

⁷ Για να γίνουμε αληθινοί Χριστιανοί έπρεπε να εργαστούμε να υπερνικήσουμε σοβαρά ελαττώματα και αμαρτίες, όπως έκαναν και οι πρώτοι Χριστιανοί. (1 Κορινθίους 6:9-11· Πράξεις 26:20· 1 Πέτρου 4:1-4) Όμως τι θα πούμε για τα ελαττώματα που μπορεί να μην είναι γνωστά στους άλλους ανθρώπους; Το ότι αυτές οι αδυναμίες δεν είναι δημόσια γνωστές δεν τις κάνει να είναι λιγότερο σπουδαίες. Αυτό φαίνεται από τα λόγια του Δαβίδ: «Τον καταλαλούντα κρυφίως τον πλησίον αυτού, τούτον θέλω εξολοθρεύει· τον έχοντα υπερήφανον βλέμμα και επηρμένην καρδίαν, τούτον δεν θέλω υποφέρει». (Ψαλμός 101:5) Η συκοφαντία ήταν εσφαλμένη ακόμη κι αν γινόταν κρυφά, απλώς μόνο σ’ έναν ακροατή. Έτσι ο Δαβίδ δεν θα συγχωρούσε αυτή την ‘κρυφή’ αμαρτία.

 8. Πώς γνωρίζουμε ότι η κρυφή αδικοπραγία δεν διαφεύγει από την προσοχή του Ιεχωβά;

⁸ Ούτε θα πρέπει ο παραβάτης να εξαπατά τον εαυτό του νομίζοντας ότι το παράπτωμά του θα διαφύγει από την προσοχή του Θεού «που βλέπει εν τω κρυπτώ». Πραγματικά, ο Θεός έχει αποδείξει ότι ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους να είναι πιστοί ακόμη και όταν οι πράξεις τους δεν γίνονται δημόσια γνωστές. Θυμηθείτε την περίπτωση του Αχάν. Οι Ισραηλίτες έπρεπε να καταστρέψουν την Ιεριχώ και τους κατοίκους της, τους πονηρούς Χαναναίους. Μόνο το ασήμι, το χρυσάφι, και ο χαλκός είχαν εξαιρεθεί, γιατί επρόκειτο να είναι για το θησαυρό του αγιαστηρίου του Θεού. (Ιησούς του Ναυή 6:17-19) Ο Αχάν, ωστόσο, ενέδωσε στον πειρασμό και πήρε μια ακριβή στολή, λίγο ασήμι και χρυσάφι. Τα έκρυψε στη σκηνή του, νομίζοντας ίσως ότι κανείς δεν θα το μάθαινε. Αλλά μήπως αυτός εξαπάτησε Εκείνον «που βλέπει εν τω κρυπτώ»; Όχι. Ο Θεός φρόντισε ώστε η αμαρτία του Αχάν να εκτεθεί δημόσια, φέρνοντας θάνατο σ’ αυτόν και στην οικογένειά του.—Ιησούς του Ναυή 7:1, 16-26.

 9. Τι πρέπει να κάνουμε για να κερδίσουμε και να διατηρήσουμε την επιδοκιμασία του Θεού;

⁹ Ο Ελιού με σοφία εξήγησε για τον Ιεχωβά: «Διότι οι οφθαλμοί αυτού είναι επί τας οδούς του ανθρώπου, και βλέπει πάντα τα βήματα αυτού. Δεν είναι σκότος ουδέ σκιά θανάτου, όπου οι εργάται της ανομίας να κρυφθώσιν». (Ιώβ 34:21, 22) Αν, λοιπόν, επιθυμούμε να κερδίσουμε και να διατηρήσουμε την επιδοκιμασία του Ιεχωβά Θεού, θα πρέπει να εκζητούμε να ζούμε σύμφωνα με τις αρχές του και όταν γνωρίζουμε ότι άλλοι μας παρατηρούν και όταν φαίνεται πως η διαγωγή μας παραμένει απαρατήρητη. Σε όλες τις περιπτώσεις, «οι οφθαλμοί αυτού είναι επί τας οδούς του ανθρώπου».

10. (α) Ποιο καλό παράδειγμα έθεσε ο Παύλος όσον αφορά την κρυφή διαγωγή; (β) Σε ποιους τομείς αξίζει η προσοχή μας σχετικά με τα κρυφά αμαρτήματα;

¹⁰ Ένας Χριστιανός μπορεί να υποστεί κάποια δοκιμασία που είναι κρυμμένη στους όμοιους με αυτόν λάτρεις. Αυτό συνέβη στον Παύλο ενώ βρισκόταν στη φυλακή. Οι Ιουδαίοι τον είχαν κατηγορήσει ότι «διεγείρει στάσιν» και ότι ‘δοκίμασε να βεβηλώσει το ναό’. (Πράξεις 24:1-6) Ο Παύλος έδωσε μαρτυρία για την αθωότητά του μπροστά στον Ρωμαίο αντιπρόσωπο Φήλικα, για τον οποίο οι ιστορικοί λένε ότι ήταν βάναυσος και ανήθικος. Ο Φήλιξ κράτησε τον Παύλο στη φυλακή επειδή «ήλπιζεν ότι θέλουσι δοθή εις αυτόν χρήματα υπό του Παύλου». (Πράξεις 24:10-21, 26) Ενώ ο απόστολος γνώριζε τη συμβουλή της Βίβλου ότι δεν έπρεπε να δίνουν ή να δέχονται δώρα για να επηρεαστεί η κρίση, θα μπορούσε να έχει σκεφτεί ότι η δωροδοκία θα ήταν ένας πρόσφορος τρόπος να ελευθερωθεί. Και εφόσον η δωροδοκία θα μπορούσε να αποκρυφτεί από τους άλλους, ο Παύλος δεν θα χρειαζόταν να ανησυχεί αν θα σκανδαλίσει άλλους. (Έξοδος 23:8· Ψαλμός 15:1, 5· Παροιμίαι 17:23) Όμως ο Παύλος δεν σκέφτηκε μ’ αυτόν τον τρόπο. Πολλοί από το λαό του Ιεχωβά στους σύγχρονους καιρούς έχουν αντιμετωπίσει άλλες δοκιμασίες, όπως εκείνες που περιλαμβάνουν το νόμο του Θεού για το αίμα, τον αυνανισμό, και την κατάχρηση οινοπνεύματος. Ας εξετάσουμε πώς τέτοιες δοκιμασίες θα μπορούσαν να έρθουν σε μας ή στους αγαπητούς μας.

Δοκιμή της Υπακοής για το Αίμα

11. Ποια είναι η βάση για τη Χριστιανική θέση στη χρήση αίματος;

¹¹ Βέβαια ο νόμος του Θεού για το αίμα δεν είναι καινούργιος ή ασαφής. Μέσω του προπάτορά μας Νώε, ο Ιεχωβά διέταξε όλο το ανθρώπινο γένος: «Κρέας όμως με την ζωή αυτού, με το αίμα αυτού δεν θέλετε φάγει». (Γένεσις 9:4) Η ιερότητα του αίματος, που εκπροσωπεί τη ζωή από τον Θεό, είχε τονιστεί στον Μωσαϊκό Νόμο. Το αίμα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στο θυσιαστήριο, αλλιώς θα έπρεπε να ‘χυθεί στο έδαφος σαν νερό’. (Λευιτικόν 17:11-14· Δευτερονόμιον 12:23-25) Συνεχίστηκε μήπως η απαγόρευση ενάντια στη διατήρηση της ζωής με αίμα αφού τελείωσε ο Μωσαϊκός Νόμος; Βεβαιότατα. Αυτό που μερικοί θα μπορούσαν να ονομάσουν το πρώτο Χριστιανικό συμβούλιο των αποστόλων και των πρεσβυτέρων (που αποτελούσαν το κυβερνών σώμα) κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι Χριστιανοί θα πρέπει ‘να απέχουν από ειδωλολατρία, από πορνεία, από πνιχτό, [που έχει μείνει μέσα του το αίμα] και από αίμα’. Κακή χρήση του αίματος ήταν τόσο εσφαλμένη ηθικά όσο και οι αθέμιτες σεξουαλικές σχέσεις.—Πράξεις 15:20, 21, 28, 29.

12. Ποια στάση έλαβαν οι πρώτοι Χριστιανοί για το αίμα;

¹² Οι πρώτοι Χριστιανοί υπάκουσαν στο νόμο του Θεού για το αίμα. Αν και μερικοί άνθρωποι τότε έπιναν το αίμα των μονομάχων σαν «θεραπεία» για την επιληψία, οι αληθινοί Χριστιανοί δεν το έκαναν. Ούτε θα έτρωγαν τροφές που περιείχαν αίμα, ακόμη και όταν η άρνησή τους σήμαινε θάνατο γι’ αυτούς και τα παιδιά τους. Από τον καιρό εκείνο και μετά, διάφοροι θεολόγοι και άλλοι έχουν αναγνωρίσει ότι οι Χριστιανοί βρίσκονται κάτω από το νόμο του Θεού που απαγορεύει τη λήψη αίματος για τη διατήρηση της ζωής.

13. (α) Γιατί θα ήταν δυνατόν κάποτε να αντιμετωπίσετε τη δοκιμασία σχετικά με το αίμα; (β) Ποιον κύριο λόγο πρέπει να θυμούνται οι Χριστιανοί που δεν δέχονται αίμα;

¹³ Στους πρόσφατους καιρούς η μετάγγιση αίματος έχει γίνει ένα δημοφιλές ιατρικό μέσον. Ο Χριστιανός μπορεί έτσι να αντιμετωπίσει μια δοκιμασία που περιλαμβάνει το αίμα. Οι γιατροί, οι νοσοκόμες, και οι συγγενείς ακόμη μπορεί να τον παρακινήσουν έντονα να δεχτεί αίμα. Πληροφορημένα άτομα, βέβαια, γνωρίζουν ότι οι μεταγγίσεις προβάλλουν θανάσιμους κινδύνους. Το περιοδικό Τάιμ (5 Νοεμβρίου 1984) είπε ότι «κάπου 100.000 Αμερικανοί προσβάλλονται από ηπατίτιδα κάθε χρόνο από τις μεταγγίσεις αίματος», κυρίως από «έναν μυστηριώδη ιό που μπορεί να εξακριβωθεί μόνο με μια διαδικασία εξάλειψης». Το περιοδικό Τάιμ ανέφερε επίσης ότι στις παραπάνω από 6.500 περιπτώσεις AIDS (σύνδρομο επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας), μερικές «περιπτώσεις αποδίδονται στις μεταγγίσεις». Η σχετική έκθεση είπε: «Σχεδόν μισά από τα θύματα έχουν πεθάνει, αν και το τελικό ποσοστό θνησιμότητας μπορεί να είναι 90% ή υψηλότερο». Βέβαια, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν βασίζουν την άρνησή τους στο επιχείρημα ότι το αίμα είναι κακό φάρμακο. Ακόμη κι αν οι γιατροί μπορούσαν να διαβεβαιώσουν ότι μια μετάγγιση θα ήταν ολοκληρωτικά ασφαλής, ο Λόγος του Θεού μάς διατάζει να ‘απέχουμε από αίμα’.—Πράξεις 21:25.

14. Ποια «κρυφή» δοκιμασία που περιλαμβάνει το αίμα θα ήταν δυνατόν να αντιμετωπίσετε;

¹⁴ Φανταστείτε αν σας έλεγαν ότι χρειαζόσαστε οπωσδήποτε μετάγγιση. Ο νόμος του Θεού για το αίμα θα ερχόταν στη σκέψη σας, έτσι δεν είναι; Και η απόφασή σας να υπακούσετε στον Θεό, άσχετα με τα άμεσα αποτελέσματα αυτού, προφανώς θα ενισχυόταν αν ήταν παρόντες συγχριστιανοί. (Παράβαλε Δανιήλ 3:13-18.) Ωστόσο, τι θα κάνατε αν ένας γιατρός ή ένας δικαστής σε προσωπική συνομιλία σάς πίεζε να δεχθείτε αίμα, λέγοντάς σας ακόμη ότι θα είχε εκείνος την ευθύνη μπροστά στον Θεό;

15. Ποια εσφαλμένη άποψη έχουν μερικοί γιατροί και αξιωματούχοι σχετικά με τη στάση μας για το αίμα;

¹⁵ Εκθέσεις από διάφορες χώρες δείχνουν ότι μερικές φορές οι γιατροί, οι αξιωματούχοι νοσοκομείων, και οι δικαστές νομίζουν εσφαλμένα ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αρνούνται δημόσια τη μετάγγιση αίματος αλλά ιδιωτικά ή μέσα τους αισθάνονται διαφορετικά. Σε μια περίπτωση ένας δικαστής αυθαίρετα συμπέρανε «ότι η ουσία του προβλήματος βρίσκεται όχι στις θρησκευτικές πεποιθήσεις [της ασθενούς], αλλά στην άρνησή της να υπογράψει μια έγγραφη δήλωση για την μετάγγιση αίματος. Αυτή δεν αρνήθηκε να δεχθεί τη θεραπεία που περιλαμβανόταν—ωστόσο αυτή δεν θα κατεύθυνε τη χρήση της». Απεναντίας, αντί απλώς να αρνούνται να ‘υπογράψουν ένα έγγραφο εξουσιοδότησης για μετάγγιση αίματος’, έχει ιστορικά επιβεβαιωθεί ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν έντονη επιθυμία να υπογράψουν νομικά έγγραφα που απαλλάσσουν το ιατρικό προσωπικό από οποιαδήποτε ευθύνη που σχετίζεται με την άρνηση του αίματος.a

16. Αν κάποιος σας παρακινεί ιδιωτικά να δεχθείτε αίμα, τι δεν θα πρέπει να ξεχάσετε;

¹⁶ Οι γιατροί και οι δικαστές μπορεί να προσπαθούν να σας πείσουν να δεχθείτε αίμα γιατί έχουν δει ανθρώπους άλλων θρησκειών να αρνούνται κάποια ιατρική ενέργεια αλλά μετά να την δέχονται ‘πίσω από τις κλειστές πόρτες’. Μερικοί αξιωματούχοι έχουν ακόμη ισχυριστεί ότι γνωρίζουν κάποιο Μάρτυρα που συμφώνησε σε κρυφή μετάγγιση. Αν συνέβη αυτό, θα μπορούσε να περιλαμβάνει κάποιον που απλώς γνώριζε τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Οι αφοσιωμένοι δούλοι του Θεού γνωρίζουν καλά ότι κανένας τέτοιος συμβιβασμός δεν θα διέφευγε την προσοχή του. Θυμηθείτε όταν ο Δαβίδ αμάρτησε σχετικά με την Βηθ-σαβεέ και τον Ουρία, ο Ιεχωβά τα είδε όλα και έστειλε τον Νάθαν με το μήνυμα: «Διότι συ έπραξας κρυφίως· αλλ’ εγώ θέλω κάμει τούτο το πράγμα έμπροσθεν παντός του Ισραήλ και κατέναντι του ηλίου». Όπως ανέφερε ο Θεός, ο Δαβίδ αργότερα αισθάνθηκε τις θλιβερές συνέπειες της «κρυφής» αμαρτίας του.—2 Σαμουήλ 11:27-12:12· 16:21.

 17. (α) Πώς θα μπορούσε να φέρει δυσχέρεια σε άλλους το να δεχθείτε κρυφά μετάγγιση αίματος; (β) Εξηγήστε πώς μια αδελφή παρέμεινε σταθερή στο ζήτημα του αίματος ακόμη και κρυφά, και ποια ήταν η έκβαση;

¹⁷ Η αγάπη για τους Χριστιανούς αδελφούς σας θα πρέπει επίσης να σας βοηθήσει να αντισταθείτε στην πίεση να συμφωνήσετε κρυφά να παραβιάσετε το νόμο του Θεού για το αίμα. Πώς συμβαίνει αυτό; Αν ένας γιατρός ή ένας δικαστής προσπαθήσει να σας εξαναγκάσει να δεχθείτε αίμα, ακόμη και κρυφά, θα πρέπει να σκεφτείτε την πρόσθετη δυσχέρεια που θα φέρετε στον επόμενο Μάρτυρα. Προσέξτε αυτή την πείρα:

Η Αδελφή Ροντρίγκεζ έκανε θεραπεία για κάποια μόλυνση. Μετά αρρώστησε πολύ· ο γιατρός της διέγνωσε εσωτερική αιμορραγία και τη συμβούλευσε να πάει γρήγορα σ’ ένα μεγάλο νοσοκομείο. Η Αδελφή Ροντρίγκεζ είπε στο προσωπικό στο δωμάτιο έκτακτης ανάγκης: «Άσχετα με το τι θα συμβεί, δεν μπορώ να δεχτώ μετάγγιση αίματος». Αυτή επέμεινε σ’ αυτό και αργότερα όταν οι νοσοκόμες την πίεσαν ισχυριζόμενες ότι μερικοί Μάρτυρες είχαν δεχτεί αίμα. Επί μέρες αυτή η αδελφή συνέχισε να χάνει αίμα και να εξασθενεί, και τελικά μεταφέρθηκε στον Θάλαμο Εντατικής Παρακολούθησης. Μετά το νοσοκομείο κάλεσε ένα δικαστή του Ανώτατου Δικαστηρίου της πολιτείας.

Λίγους μήνες αργότερα, ο δικαστής αυτός μίλησε στο αμφιθέατρο του νοσοκομείου, σε περισσότερους από 150 γιατρούς στο θέμα «Τίνος Είναι η Ζωή, Εν Πάση Περιπτώσει;» Είπε επίσης ότι είχε συναντήσει άτομα που στην αρχή αρνήθηκαν αίμα αλλά όταν κλήθηκε δικαστής αυτοί υποχώρησαν. Τι έγινε όμως με την Αδελφή Ροντρίγκεζ; Ανέφερε ότι κατέβαλε ιδιωτικές προσπάθειες να την πείσει να τον αφήσει ‘να φέρει την ευθύνη’ με το να της κάνει την μετάγγιση κάτω από την εντολή του δικαστηρίου. Τι έκανε αυτή; Ο δικαστής είπε στους συγκεντρωμένους γιατρούς ότι με όλη τη δύναμη που μπορούσε να συγκεντρώσει η κυρία Ροντρίγκεζ του είπε ότι δεν επρόκειτο να δεχτεί αίμα και ότι θα έπρεπε να την αφήσει ήσυχη και να βγει από το δωμάτιο. Επομένως, ο δικαστής εξήγησε, δεν είχε καμιά βάση για να διατάξει αίμα ενάντια στις επιθυμίες της.

18. Ποια απόφαση θα πρέπει να διευκρινίζουμε σχετικά με το ζήτημα του αίματος, και με ποια πιθανά αποτελέσματα;

¹⁸ Αυτό υπογραμμίζει τη σπουδαιότητα να διευκρινίζουμε απόλυτα ότι η στάση μας για το αίμα δεν διαπραγματεύσιμη. Οι απόστολοι έλαβαν τέτοια αποφασιστική στάση, διακηρύττοντας: «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους». (Πράξεις 5:29) Η περίπτωση της Αδελφής Ροντρίγκεζ δείχνει επίσης την επίδραση που θα μπορούσε να έχει σε άλλους ο συμβιβασμός ενός Μάρτυρα. Ενώ ήταν άρρωστη και η φυσική της κατάσταση εξασθενημένη, έπρεπε να αντιμετωπίσει πρόσθετη πίεση επειδή ακριβώς κάποιος άλλος νωρίτερα μπορεί κρυφά να είχε παραβιάσει το νόμο του Θεού. Βέβαια, μια τέτοια παραβίαση δεν θα ήταν άγνωστη ‘στον Κριτή όλης της γης’. (Γένεσις 18:25) Ευτυχώς, η Αδελφή Ροντρίγκεζ ήταν ασυμβίβαστη ιδιωτικά και δημόσια. Και αργότερα, με καλή υγεία, εξήγησε στην ίδια συνέλευση των γιατρών την συνεχιζόμενη απόφασή της να είναι πιστή στον Θεό.

19. Για ποιο γεγονός θα πρέπει να είμαστε ενήμεροι πάντοτε;

¹⁹ Κι εμείς, επίσης, πρέπει να είμαστε πιστοί είτε οι πράξεις μας είναι δημόσιες είτε όχι. Ο Ιεχωβά ευχαριστείται σε τέτοια πιστότητα και θα την ανταμείψει· αυτός θα ανταποκριθεί δίκαια στα έργα—φανερά ή κρυφά—των πιστών στους κανόνες του. (Ψαλμός 51:6· Ιώβ 34:24) Στοργικά μας παρέχει τέλεια συμβουλή που θα μας βοηθήσει να υπερνικήσουμε τα κρυφά ελαττώματα που έχουμε, καθώς θα εξετάσουμε το επόμενο άρθρο.

[Υποσημειώσεις]

Πώς θα Απαντούσατε;

◻ Ποια ικανότητα που έχει ο Θεός θα πρέπει να επηρεάζει τις πράξεις μας;

◻ Ποιο ζωτικό μάθημα θα πρέπει να μας διδάξει η εμπειρία του Αχάν;

◻ Ποια βλάβη μπορεί να προέλθει αν ένας Χριστιανός παραβιάζει κρυφά το νόμο του Θεού για το αίμα;

◻ Τι πρέπει να αποφασίσετε σχετικά με την άποψη του Θεού για το αίμα;

[Πλαίσιο στη σελίδα 13]

Ο Νόμος του Θεού για το Αίμα Αναγνωρίζεται ότι Ισχύει Ακόμη

Ο ΤΖΟΣΕΦ ΠΡΙΣΤΛΕΫ (1733-1804) είναι πιο γνωστός σαν ο επιστήμονας που ανακάλυψε το οξυγόνο, αλλά ήταν επίσης και θεολόγος. Έγραψε:

«Η απαγόρευση για τη βρώση αίματος, που δόθηκε στον Νώε φαίνεται να είναι δεσμευτική για όλους τους απογόνους του». Ως προς τον ισχυρισμό ότι η Χριστιανική απαγόρευση για το αίμα ήταν μόνο προσωρινή, ο Πρίστλεϋ πρόσθεσε: «Δεν υπάρχει δήλωση, ή νύξη ή οποιαδήποτε μνεία για κάποιο χρόνο που η απαγόρευση επρόκειτο να σταματήσει. . . . Αν ερμηνεύσουμε αυτή την απαγόρευση των αποστόλων από τη συνήθεια των πρώτων Χριστιανών, που δύσκολα μπορεί να υποτεθεί ότι δεν είχαν καταλάβει σωστά τη φύση ή την έκτασή της, δεν μπορούμε παρά να συμπεράνουμε, ότι επρόκειτο να είναι απόλυτη και παντοτεινή».

Το 1646 δημοσιεύθηκε Μια Αιματηρή Δοξασία Ανατράπηκε, ή, Απαγορεύθηκε το Αίμα (σύγχρονη ορθογραφία). Στη σελίδα 8 κατέληξε: «Ας απορρίψουμε αυτή την τρομερή συνήθεια να τρώμε τις ζωές των θηρίων, όπως συνηθίζεται σε όλη την Αγγλία, στις ανόσιες μαύρες [αίμα] πουτίγκες, για να αποδείξουμε ότι είμαστε ελεήμονες άνθρωποι, όχι απάνθρωποι· ώστε να μη βρεθούμε ότι είμαστε ανυπάκουοι στον Θεό σε τέτοιους διατυπωμένους κανόνες, αλλά υπάκουοι στο θέλημά του, και εκτελεστές εκείνων των πραγμάτων που είναι σωστά στα μάτια του, ώστε να έχουμε την εύνοια του Θεού, . . . και να μην αποκοπούμε από το λαό μας, και να έχουμε το πρόσωπο του Θεού στραμμένο εναντίον μας συνεχώς για κακό».

Ο Τόμας Μπάρθολιν ήταν ένας καθηγητής της ανατομίας τον 17ο αιώνα στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης. Γράφοντας για την ‘Κατάχρηση του Αίματος’, παρατήρησε: ‘Εκείνοι που εισάγουν με τη βία τη χρήση ανθρώπινου αίματος για εσωτερική θεραπεία των ασθενειών φαίνεται να κάνουν κακή χρήση αυτού και να αμαρτάνουν θανάσιμα. Τους κανίβαλους τους αποδοκιμάζουν. Γιατί δεν απεχθανόμαστε εκείνους που χρωματίζουν τον οισοφάγο τους με ανθρώπινο αίμα; Παρόμοια είναι η λήψη ξένου αίματος από μια κομμένη φλέβα, είτε μέσω του στόματος είτε από όργανα μετάγγισης. Οι χειριστές αυτής της πράξης τρομοκρατούνται από τον θείο νόμο, που απαγορεύει τη βρώση αίματος’.

Το βιβλίο Εξέταση της Αποκαλύψεως με Ειλικρίνεια (1745) ασχολήθηκε με τις εντολές του Θεού για το αίμα. Έκανε το συλλογισμό: «Μια εντολή που δόθηκε από τον Θεό τον ίδιο στον Νώε, επαναλήφθηκε στον Μωυσή, επιβεβαιώθηκε από τους αποστόλους του Ιησού Χριστού· και που δόθηκε αμέσως μετά τον κατακλυσμό, όταν ο κόσμος, να το πούμε έτσι, άρχισε εκ νέου· και η μόνη που δόθηκε σ’ εκείνη τη μεγάλη περίπτωση· επαναλήφθηκε με φοβερή ιεροπρέπεια, σ’ εκείνο το λαό τον οποίο ο Θεός ξεχώρισε από το υπόλοιπο ανθρώπινο γένος, να είναι άγιος στον ίδιο· επαναλήφθηκε με τρομερές δημόσιες καταγγελίες θείας εκδίκησης, και εναντίον των Ιουδαίων και των ξένων που θα τολμούσαν να την παραβιάσουν· και επικυρωμένη από το πιο ιεροπρεπές και άγιο συμβούλιο, που είχε συγκεντρωθεί ποτέ πάνω στη γη· που ενεργούσε κάτω από την άμεση επιρροή του Πνεύματος του Θεού! μεταδόθηκε από την ιερή συνέλευση στις πολλές εκκλησίες των γειτονικών εθνών, από τα χέρια όχι ταπεινών αγγελιοφόρων, από δύο επισκόπους, και δύο αποστόλους . . . Μετά από αυτό, θα τολμήσει κανείς, να προσβάλει αυτή την εντολή; Θα διακήρυττε οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος έναν κανόνα, που δόθηκε μ’ αυτόν τον τρόπο, που επαναλήφθηκε τόσες φορές και επικυρώθηκε από τον ίδιο τον Θεό, ότι είναι χωρίς νόημα και ασήμαντος;»

[Εικόνα στη σελίδα 14]

Η διαγωγή ενός Μάρτυρα μπορεί να βοηθήσει τον επόμενο να μείνει πιστός στον Θεό