Η Επικείμενη Παγκόσμια Κυβέρνησίς Μας—Η Βασιλεία του Θεού
«Ψάλατε εις τον Θεόν, ψάλατε· ψάλατε εις τον Βασιλέα ημών, ψάλατε. Διότι Βασιλεύς πάσης της γης είναι ο Θεός.»—Ψαλμ. 47:6, 7.
1. Γιατί μιλούμε γι’ αυτήν ως την «επικείμενη παγκόσμια κυβέρνησί μας»;
ΕΙΝΑΙ για μας εδώ στη γη! Είναι πλήρως κατάλληλη για τις επείγουσες ανάγκες μας—αυτή η παγκόσμια κυβέρνησις για την οποία μιλούμε. Πρόκειται ν’ αναλάβη όλες τις υποθέσεις μας. Γι’ αυτόν τον λόγο την χαρακτηρίζομε ως την «επικείμενη παγκόσμια κυβέρνησί μας.»
2. Τι μπορεί να λεχθή για τις κυβερνητικές ικανότητες Εκείνου που παρέχει αυτή την παγκόσμια κυβέρνησι;
2 Προέρχεται από μια πηγή πολύ ανώτερη, πολύ μεγαλύτερη, από τα ασήμαντα ανθρώπινα πλάσματα που, τόσο οικτρά, απέτυχαν να χειρισθούν τις υποθέσεις μας στη γη. Προέρχεται από Εκείνον που γνωρίζει πώς να διευθύνη, όχι μόνον τη μικροσκοπική γη μας, αλλά και ολόκληρο το σύμπαν. Προέρχεται από τον Θεό, τον Δημιουργό των πάντων. Η παγκόσμια κυβέρνησις είναι η Βασιλεία Του την οποία υποσχέθηκε πριν από έξη χιλιάδες χρόνια. Για όλα αυτά δεν θα έπρεπε να χαιρώμεθα και να ψάλλωμε σ’ Αυτόν; Ασφαλώς!
3. Αφού η βασιλεία του θα είναι μια παγκόσμια κυβέρνησις, σε τι και σε ποιους θα είναι ο Θεός Βασιλεύς;
3 Με το να είναι παγκόσμια κυβέρνησις, η βασιλεία του Θεού δεν θα περιορισθή μόνο σ’ ένα έθνος της γης. Πριν από πολύν καιρό, από την άνοιξι του έτους 1513 π.Χ. ως την άνοιξι του 33 μ.Χ., ο Θεός ήταν ο ουράνιος Βασιλεύς μόνον του έθνους Ισραήλ. (Ψαλμ. 147:19, 20) Αλλά τώρα δίνει τον αλάνθαστο λόγο του ότι θα είναι Βασιλεύς όλης της γης. Αυτό σημαίνει ότι θα είναι Βασιλεύς όλων των εθνών. Γι’ αυτό, μέσω ενός μεγάλου προφήτου του, του Ησαΐα, είπε τα εξής λόγια παρηγορίας για όλους τους λαούς: «Ο οίκος μου θέλει ονομάζεσθαι, οίκος προσευχής δια πάντας τους λαούς.»—Ησ. 56:7.
4. Ποια προφητεία, που είναι σπουδαία για όλους εμάς, εξέφερε ο Θεός στην Εδέμ και ποια κυβέρνησι είχε τότε υπ’ όψιν;
4 Χιλιάδες χρόνια, όμως, πριν απ’ αυτό, στον παράδεισο της Εδέμ, ο Θεός είπε μια προφητεία που έχει σημασία για όλους τους λαούς. Εκεί ο Θεός είπε στον μεγάλο Απατεώνα όλης της ανθρωπότητος: «Έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σού και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός σου και του σπέρματος αυτής· αυτό [το σπέρμα της γυναικός] θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού.» (Γέν. 3:15) Αυτά τα προφητικά λόγια κατέδειξαν ότι, ακριβώς όπως όλοι οι απόγονοι του πρώτου ανθρωπίνου ζεύγους πληγώθηκαν από την απατηλή ενέργεια του μεγάλου Απατεώνος, έτσι και όλοι θα ωφελούντο από τη συντριβή της κεφαλής του από μέρους του θριαμβευτικού «σπέρματος» της «γυναικός» του Θεού. Αυτό προμηνύει αγαθά για μας έτσι δεν είναι; Ασφαλώς! Και όταν ο Θεός μίλησε για Εκείνον που θα συνέτριβε την κεφαλή του Αντιδίκου, μιλούσε για την κυβέρνησι που θα ίδρυε για όλη την ανθρωπότητα. Επρόκειτο να είναι μια κυβέρνησις του Θεού και από τον Θεό για όλους τους λαούς. Αυτό το γεγονός πρέπει να μας χαροποιή όλους.
5. Πώς το άσμα που έψαλε ο Μωυσής και η παράθεσις απ’ αυτό που έκανε ο Παύλος δείχνουν ότι ο σκοπός του Θεού για το μέλλον δεν περιελάμβανε μόνο τον Ισραήλ;
5 Η κυβέρνησις του Θεού στο έθνος Ισραήλ, με τον ίδιο ως ουράνιο Βασιλέα, ήταν μόνο για μια περίοδο χρόνου. Ο στοργικός του σκοπός για το μέλλον δεν περιελάμβανε απλώς ένα μικρό έθνος. Στο Όρος Σινά της Αραβίας ο Θεός έγινε Βασιλεύς στο έθνος Ισραήλ· αλλά στο 40όν έτος μετά απ’ αυτό, ο προφήτης του Θεού Μωυσής έψαλε ένα προφητικό άσμα εις επήκοον όλων των Ισραηλιτών. Στην κατακλείδα αυτού του άσματος, είπε: «Ευφράνθητε, έθνη, μετά του λαού αυτού διότι θέλει εκδικήσει το αίμα των δούλων αυτού, . . . και καθαρίσει την γην αυτού και τον λαόν αυτού.» (Δευτ. 32:43) Περίπου 1.528 χρόνια αργότερα, ένας θεόπνευστος άνθρωπος, που ήταν απόστολος του ‘ευαγγελίου’ σε λαούς που δεν ήσαν Ισραηλίτες, πήρε αυτά τα λόγια του Μωυσή και τα παρέθεσε στην επιστολή που έγραψε στους Ρωμαίους Χριστιανούς λέγοντας: «Ο Ιησούς Χριστός έγεινε διάκονος της περιτομής (των Ισραηλιτών) υπέρ της αληθείας του Θεού, δια να βεβαιώση τας προς τους πατέρας επαγγελίας, και δια να δοξάσωσι τα έθνη τον Θεόν δια το έλεος αυτού, . . . Και πάλιν λέγει· Ευφράνθητε, έθνη, μετά του λαού αυτού.»—Ρωμ. 15:8-10.
6-8. (α) Πώς έδειξε ο Παύλος ότι ο Θεός ενδιαφερόταν για όλα τα έθνη ως προς το να δικαιωθούν οι άνθρωποι εκ πίστεως; (β) Τι είδος, λοιπόν κυβερνήσεως σκοπεύει να ιδρύση ο Θεός;
6 Ο συγγραφεύς που παρέθεσε μ’ αυτό τον τρόπο τα λόγια του Μωυσέως ήταν ο απόστολος Παύλος. Ήταν τότε ιεραπόστολος, με μεγάλη ακτίνα δράσεως, που σκόπευε να φθάση τελικά στη Ρώμη και σχεδίαζε μάλιστα να πάη και στην Ισπανία. Εγνώριζε τι έκανε τότε ο Θεός, όχι μόνο για όσους Ιουδαίους δέχθηκαν το «ευαγγέλιον,» αλλά, σε πιο μεγάλη κλίμακα, και για τους απερίτμητους Εθνικούς, που δεν ήσαν Ιουδαίοι, και οι οποίοι επίστεψαν στο «ευαγγέλιον.» Εγνώριζε ότι ο Θεός ενδιαφερόταν για όλα τα έθνη. Γι’ αυτό, στην εκκλησία της Ρώμης, που αποτελείτο από Ιουδαίους και Εθνικούς Χριστιανούς, ο Παύλος έγραψε τα εξής λόγια:
7 «Ή των Ιουδαίων μόνον είναι ο Θεός; Ουχί δε [Θεός] και των εθνών; Ναι, και των εθνών, επειδή είς είναι ο Θεός όστις θέλει δικαιώσει την περιτομήν εκ πίστεως και την ακροβυστίαν δια της πίστεως.»—Ρωμ. 3:29, 30.
8 Έτσι, ο Θεός σκοπεύει για την εποχή μας να έχη, όχι μια εθνική κυβέρνησι, αλλά μια παγκόσμια κυβέρνησι για ανθρώπους από όλες τις εθνικότητες.
Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΑΠΗΤΟΥ ΥΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
9. Γιατί ο φυσικός Ισραήλ δεν έχει καμμιά κληρονομική αξίωσι στο δικαίωμα της ιδρύσεως της υποσχεμένης παγκοσμίου κυβερνήσεως;
9 Σήμερα, οι άνθρωποι που γνωρίζουν τον σκοπό του Θεού, δεν στηρίζονται σε κάποιο έθνος ή όμιλο εθνών, ούτε ακόμη και στα Ηνωμένα Έθνη που τώρα αριθμούν 149 μέλη, να ιδρύσουν την τόσο αναγκαία παγκόσμια κυβέρνησι. Γνωρίζουν ότι η Δημοκρατία του Ισραήλ δεν έχει καμμιά κληρονομική αξίωσι στο δικαίωμα να ιδρύση την υποσχεμένη παγκόσμια κυβέρνησι για την ευλογία όλων των λαών της γης. Τα γεγονότα δείχνουν ότι η βασιλεία του Θεού πάνω στους φυσικούς περιτετμημένους Ιουδαίους έπαυσε τον πρώτο αιώνα μ.Χ. Αλλά ο Θεός έκαμε τότε μια φιλεύσπλαγχνη ενέργεια που είχε σχέσι με την παγκόσμια κυβέρνησι. Ίδρυσε μια πνευματική βασιλεία. Αλλά σε ποιους, εφόσον τα προνόμια της βασιλείας του Θεού είχαν αφαιρεθή από το έθνος του σαρκικού Ισραήλ; Ποιοι, επάνω στη γη είναι οι υπήκοοι αυτής της πνευματικής βασιλείας;
10. Στο εδάφιο Κολοσσαείς 1:13, πώς ωνόμασε ο Παύλος αυτή τη βασιλεία και πότε άρχισε;
10 Αυτή η βασιλεία άρχισε να υπάρχη τον πρώτο αιώνα μ.Χ. Ο απόστολος Παύλος επέστησε ιδιαίτερα την προσοχή σ’ αυτό στην επιστολή του προς τη Χριστιανική εκκλησία που ήταν στις Κολοσσές της Μικράς Ασίας (τώρα Τουρκία), όταν είπε: «Ευχαριστούντες τον Πατέρα, όστις έκαμεν ημάς αξίους της μερίδος του κλήρου των αγίων εν τω φωτί, όστις ελευθέρωσεν ημάς εκ της εξουσίας του σκότους και μετέφερεν εις την βασιλείαν του αγαπητού αυτού Υιού· εις τον οποίον έχομεν την απολύτρωσιν δια του αίματος αυτού, την άφεσιν των αμαρτιών.» (Κολ. 1:12-14) Τότε, τον πρώτο αιώνα, ο Θεός άρχισε να κάνη τους πιστούς αξίους για τον σκοπό του, μολονότι προήρχοντο από τα ειδωλολατρικά έθνη. Συγχώρησε τις αμαρτίες τους.
11. Τι εσήμαινε πραγματικά γι’ αυτούς τους Κολοσσαείς Χριστιανούς το γεγονός ότι ο Θεός τους ελευθέρωσε από «της εξουσίας του σκότους»;
11 Έτσι οι πιστοί Κολοσσαείς έγιναν άξιοι να μετάσχουν στην κληρονομία με τους αγίους του Θεού που ήσαν στο φως. Αυτοί ήσαν προηγουμένως κάτω από την ‘εξουσία του σκότους,’ δηλαδή κάτω από την εξουσία όλων εκείνων που αντιπροσώπευε το σκότος. Αυτό περιελάμβανε άγνοια για τον Ιεχωβά Θεό, αποξένωσι απ’ αυτόν, και το να μη βρίσκωνται κάτω από την εξουσία του. Όταν, λοιπόν, ο Θεός έκαμε αυτούς τους πιστούς άξιους να μετάσχουν σε μια λαμπρότερη ζωή, ‘τους ελευθέρωσε από την εξουσία του σκότους.’ Έτσι, αυτοί έγιναν πραγματικά οι πιο διαφωτισμένοι άνθρωποι της γης, διότι είχαν διαφωτισθή τώρα από τον Θεό. Δεν ήσαν πια κάτω από τους «κοσμοκράτορας του σκότους . . . τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις.» (Εφεσ. 6:12) Ο Θεός είχε επέμβη για να ανοίξη τους οφθαλμούς αυτών, ώστε να επιστρέψωσιν από του σκότους εις το φως και από της εξουσίας του Σατανά προς τον Θεόν.—Πράξ. 26:18.
12. Όπως λέγει ο Παύλος με τι συνεδέετο η φωτισμένη κατάστασις εκείνων των πιστών του πρώτου αιώνος;
12 Μ’ αυτόν τον τρόπο εκείνοι που πίστεψαν στο «ευαγγέλιον» τον πρώτο αιώνα ήλθαν σ’ ένα βασίλειο φωτός. Αλλά με τι συνεδέετο η φωτισμένη κατάστασίς των; Συνεδέετο με μια κυβέρνησι. Όταν ο Θεός «ηλευθέρωσεν [αυτούς] εκ της εξουσίας του σκότους,» συγχρόνως τους «μετέφερεν εις την βασιλείαν του αγαπητού αυτού Υιού.» (Κολ. 1:13) Αυτός ο Υιός είναι ο Ιησούς Χριστός.
13. Ποια είχαν κατανοήσει ότι ήταν η επίσημη θέσις του Χριστού τότε, όχι μόνο οι Κολοσσαείς Χριστιανοί αλλά και οι εχθροί τους επίσης;
13 Τον καιρό που ο απόστολος Παύλος έγραψε την επιστολή του στην εκκλησία των Κολοσσών, ανεφέρθη στον Ιησού Χριστό ως βασιλέα που είχε ήδη βασιλεία. Έτσι κατενόησε το ζήτημα η διαφωτισμένη Χριστιανική εκκλησία των Κολοσσών. Έτσι κατανοούσαν τα πράγματα ακόμη και οι εχθροί τους. Παραδείγματος χάριν, ποια ήταν η κατηγορία που πρόβαλαν οι κακοποιοί εναντίον των Χριστιανών στη Θεσσαλονίκη; Για να διεγείρουν τους πολιτάρχας εναντίον των Χριστιανών, αυτοί οι κακοποιοί είπαν: «Οι αναστατώσαντες την οικουμένην, ούτοι [δηλαδή, ο απόστολος Παύλος και οι ιεραποστολικοί του σύντροφοι] ήλθον και εδώ, . . . και πάντες ούτοι πράττουσιν εναντίον των προσταγμάτων του Καίσαρος, λέγοντες ότι είναι βασιλεύς άλλος, ο Ιησούς.»—Πράξ. 17:6, 7.
14. Πώς ο Παύλος συνέκρινε τους αυτοκρατορικούς Καίσαρες και άλλους πολιτικούς ηγέτες της εποχής του με τον ενδοξασμένο Ιησού Χριστό;
14 Για να δείξη τη διαφορά μεταξύ του ενδοξασμένου Ιησού Χριστού και των αυτοκρατορικών Καισάρων και άλλων πολιτικών αρχόντων της γης, ο απόστολος Παύλος μίλησε για τον αθάνατο Άρχοντα, τον Ιησού Χριστό, και είπε ότι είναι «Βασιλεύς των βασιλευόντων (θνητών), και Κύριος των κυριευόντων (θνητών), όστις μόνος έχει την αθανασίαν, κατοικών φως απρόσιτον.» (1 Τιμ. 6:15, 16) Εκτός αυτού, ο απόστολος Παύλος παραβάλλει αυτόν τον αθάνατον Υιόν του Θεού, τον Ιησού Χριστό, με τον Βασιλέα Μελχισεδέκ του εικοστού αιώνος π.Χ. και λέγει: «Ούτος ο Μελχισεδέκ, βασιλεύς Σαλήμ, ιερεύς του Θεού του Υψίστου, όστις συνήντησε τον Αβραάμ επιστρέφοντα από της καταστροφής των βασιλέων και ηυλόγησεν αυτόν, . . . όστις πρώτον μεν ερμηνεύεται βασιλεύς δικαιοσύνης, έπειτα δε βασιλεύς Σαλήμ, το οποίον είναι Βασιλεύς ειρήνης, . . . αφωμοιωμένος με τον Υιόν του Θεού, . . . Και περισσότερον έτι κατάδηλον είναι, διότι κατά την ομοιότητα του Μελχισεδέκ εγείρεται άλλος ιερεύς, . . . διότι μαρτυρεί λέγων ότι Συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ.»—Εβρ. 7:1-3, 15-17· Ψαλμ. 110:1-4.
15. Πότε ο Ιησούς Χριστός έγινε Βασιλεύς και Ιερεύς σαν τον Μελχισεδέκ;
15 Αλλά πότε αυτός ο Υιός του Θεού έγινε βασιλεύς και Ιερεύς σαν τον Μελχισεδέκ; Αυτό έγινε 40 μέρες μετά την ανάστασί του, όταν ανελήφθη στον ουρανό. Τότε εμφανίσθηκε ενώπιον του Θεού με την αξία της τελείας ανθρώπινης θυσίας του υπέρ των απολυτρωμένων ανθρώπων που θα εγίνοντο στο μέλλον υπήκοοί του.
16. Γιατί, στο σημείο αυτό, μπορεί μερικά άτομα να υποβάλουν ερωτήματα σχετικά με το ότι βασιλεύει ο Χριστός;
16 Στο σημείο αυτό, μερικοί μπορεί να αισθανθούν κάποια σύγχυσι στη διάνοιά τους και να πουν, ‘Εγώ έχω καταλάβει ότι ο Ιησούς Χριστός βασιλεύει στον ουρανό μόνο από το τέλος των Καιρών των Εθνών το 1914. Έτσι, πώς συμβαίνει να βασιλεύη στον ουρανό από το έτος της αναλήψεώς του στον ουρανό, το έτος 33 μ.Χ.; (Πράξ. 1:1-11· 2:22-36· Εβρ. 9:14, 24· 10:12, 13) Με ποιον τρόπο βασίλευε όλον αυτόν τον καιρό και σε ποιους βασίλευε;’
Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ Σ’ ΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΙΣΡΑΗΛ
17. Σε ποιους δεν άρχισε ο Χριστός να βασιλεύη το έτος 33 μ.Χ.;
17 Ο Ιησούς Χριστός δεν άρχισε να βασιλεύη στον κόσμο τότε το 33 μ.Χ. Δεν μετείχε σε μια παγκόσμια κυβέρνησι. Δεν άρχισε να βασιλεύη τότε στα Έθνη, διότι οι Καιροί των Εθνών δεν τελείωσαν παρά μόνον το έτος 1914 μ.Χ.—Λουκ. 21:24.
18. Μολονότι ο Χριστός άρχισε τότε να βασιλεύη, γιατί δεν βασίλευε ‘στον κόσμο;’
18 Την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ., όταν εξεχύθη το άγιο πνεύμα του Θεού, ένα νέο έθνος ήλθε σε ύπαρξι, το πνευματικό Ισραήλ. (Γαλ. 6:15, 16· 1 Πέτρ. 2:9, 10) Έτσι, ο ενδοξασμένος Ιησούς Χριστός τότε άρχισε να κυβερνά πάνω στο πνευματικό Ισραήλ, σ’ εκείνους που ο Θεός «μετέφερεν εις την βασιλείαν του αγαπητού αυτού Υιού.» (Κολ. 1:13) Σ’ αυτή την εκκλησία των πνευματικών Ισραηλιτών εφαρμόζονται τα λόγια του Ιησού Χριστού: «Δεν είναι εκ του κόσμου, καθώς εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου.» (Ιωάν. 17:14) Αφού άρχισε να βασιλεύη σ’ εκείνους που δεν ήσαν «εκ του κόσμου,» κατά συνέπειαν δεν βασίλευε τότε στον κόσμο. Βασίλευε, λοιπόν, σε κάτι ξεχωριστό από τον κόσμο. Οι υπήκοοί του ήσαν στον κόσμο, αλλά δεν αποτελούσαν ‘μέρος του κόσμου.’
19. Τι είδους, λοιπόν, βασιλεία ήταν ‘η βασιλεία του αγαπητού [του Θεού] Υιού,’ και ποιοι ήσαν υπήκοοί της;
19 Ο Ιησούς Χριστός δεν υπήρξε ποτέ επίγειος ανθρώπινος βασιλεύς. Είναι τώρα ουράνιος πνευματικός Βασιλεύς. (Ιωάν. 18:36) Σύμφωνα με το εδάφιο Εβραίους 4:14, «διήλθε τους ουρανούς.» Και σύμφωνα με το 1 Πέτρου 3:22, «είναι εν δεξιά του Θεού πορευθείς εις τον ουρανόν, και εις ον υπετάχθησαν άγγελοι και εξουσίαι και δυνάμεις.» Αυτό περιελάμβανε τον πνευματικό Ισραήλ στη γη. Συνεπώς, η βασιλεία του Χριστού από την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ. ήταν πνευματική βασιλεία. Οι κοσμικόφρονες εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου, που αναμιγνύονται στην πολιτική αυτού του κόσμου, δεν υπετάχθησαν στη ‘βασιλεία του αγαπητού Υιού (του Θεού).’ Είναι φίλοι αυτού του κόσμου.—Ιακ. 4:4.
20. Λόγω της ειδικής σχέσεως που έχουν οι υπήκοοί της με τον Θεό, τι είδους έπρεπε να είναι η βασιλεία του Θεού;
20 Η βασιλεία του Χριστού ήταν κατ’ ανάγκην πνευματικού είδους, διότι ησκείτο επάνω σε αφιερωμένους, βαπτισμένους Χριστιανούς που είχαν αναγεννηθή από το πνεύμα του Θεού για να είναι πνευματικοί υιοί του Θεού. Όπως ακριβώς είπε ο Ιησούς στον Ιουδαίο άρχοντα Νικόδημο: «Εάν τις δεν γεννηθή άνωθεν, δεν δύναται να ίδη την βασιλείαν του Θεού. . . . αν τις δεν γεννηθή εξ ύδατος και πνεύματος, δεν δύναται να εισέλθη εις βασιλείαν του Θεού. Το γεγεννημένον εκ της σαρκός είναι σαρξ και το γεγεννημένον εκ του πνεύματος είναι πνεύμα.»—Ιωάν. 3:3, 5, 6.
21. Γιατί η βασιλεία του Χριστού δεν ήταν τότε μια παγκόσμια κυβέρνησις;
21 Σύμφωνα με τα εδάφια Ιωάννης 1:12, 13, σχετικά μ’ εκείνους που δέχθηκαν τον Ιησού ως τον Μεσσία, «εις αυτούς έδωκεν εξουσίαν να γείνωσι τέκνα Θεού, εις τους πιστεύοντας εις το όνομα αυτού οίτινες ουχί εξ αιμάτων ουδέ εκ θελήματος σαρκός ουδέ εκ θελήματος ανδρός, αλλ’ εκ Θεού εγεννήθησαν. Γι’ αυτόν το λόγο, η βασιλεία του Χριστού μετά την έκχυσι του αγίου πνεύματος στη Χριστιανική εκκλησία της Ιερουσαλήμ την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ. επικρατούσε σε μια τάξι αναγεννημένη από το πνεύμα, στους πνευματικούς Ισραηλίτας. (Ρωμ. 2:29) Δεν ήταν μια παγκόσμια κυβέρνησις που ασκούσε εξουσία στα επίγεια έθνη.
22. Σύμφωνα με ποια αναγγελία στον ωρισμένο καιρό του Θεού επρόκειτο να μετέχη ο Χριστός σε παγκόσμια κυβέρνησι;
22 Πρόκειται, λοιπόν, ο ‘αγαπητός [του Θεού] Υιός’ να άρχη ως Βασιλεύς μόνο στην εκκλησία των αναγεννημένων από το πνεύμα μαθητών; Για να γίνουν όλοι οι άνθρωποι υπήκοοι του Ιησού Χριστού ως Βασιλέως, μήπως πρέπει και αυτοί ν’ αναγεννηθούν από το πνεύμα, δηλαδή να ‘αναγεννηθούν,’ ως πνευματικοί υιοί του Θεού; Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο έρχεται η παγκόσμια κυβέρνησις σε όλο το ανθρώπινο γένος με παγκόσμια μεταστροφή στη Χριστιανοσύνη πριν από τη χιλιετή βασιλεία του Χριστού; Όχι! Και όμως ο Ιησούς Χριστός θα μετέχη σε μια παγκόσμια κυβέρνησι επάνω σε όλη την ανθρωπότητα. Στην προφητεία της Αποκαλύψεως 11:15, γίνεται η αναγγελία στον ουρανό στον ωρισμένο χρόνο Κυρίου του Θεού: «Αι βασιλείαι του κόσμου έγειναν του Κυρίου ημών και του Χριστού αυτού, και θέλει βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων.»
23. Γιατί ο Θεός αναγνωρίζει ότι ο Ιησούς Χριστός αξίζει να μετέχη στην παγκόσμια κυβέρνησι;
23 Αυτή η αναγγελία προαγγέλλει μια παγκόσμια κυβέρνησι! Πώς, λοιπόν, ο Ιησούς Χριστός θα μετέχη σ’ αυτή την παγκόσμια κυβέρνησι; Κύριος ο Θεός αναγνωρίζει ότι ο Υιός του έχει το δικαίωμα σε μια τέτοια παγκόσμια βασιλεία. Γιατί; Διότι ο Θεός έδωκε τον Υιόν του για να πεθάνη για όλη την ανθρώπινη φυλή και αυτός ο Υιός πέθανε σαν μια τέλεια ανθρώπινη θυσία. Με τον τρόπο αυτόν, εξαγόρασε ολόκληρη την ανθρώπινη οικογένεια. Όπως λέγει το εδάφιο Εβραίους 2:9: «Δια να γευθή θάνατον υπέρ παντός ανθρώπου δια της χάριτος του Θεού. Επίσης το εδάφιο 1 Τιμόθεον 2:5, 6 λέγει για τον ‘Ιησού Χριστό, όστις έδωκεν εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων.’
24. Ποιον χρόνον ώρισε ο Θεός για να δώση στον Υιό του μερίδα σε μια παγκόσμια κυβέρνησι;
24 Κύριος ο Θεός, όμως, έθεσε έναν ωρισμένο καιρό για να δώση την παγκόσμια κυβέρνησι στον αυτοθυσιασθέντα Υιόν του. Πότε; Στο τέλος των Καιρών των Εθνών. Σ’ αυτόν τον καθορισμένο καιρό επρόκειτο να λήξη η κατ’ ανοχήν του Θεού κυβέρνησις εκ μέρους των Εθνών (περιλαμβανομένων και εθνών που ανήκουν στον Χριστιανικό κόσμο) ολόκληρης της γης χωρίς επέμβασι της βασιλείας του Θεού.—Λουκ. 21:24· Εβρ. 10:12, 13.
25. Τι μπόρεσε να κάνη ο Θεός στους αιώνες που μεσολάβησαν, το οποίο έχει σπουδαία σχέσι με την επικείμενη παγκόσμια κυβέρνησι;
25 Σ’ όλους τους αιώνες που μεσολάβησαν, ο Θεός είχε την ευκαιρία να προχωρήση σε κάτι που έχει σπουδαία σχέσι με την επικείμενη παγκόσμια κυβέρνησί μας. Τι είναι αυτό; Η μεταφορά και άλλων επιδοκιμασμένων μαθητών του Ιησού Χριστού στην πνευματική «βασιλείαν του αγαπητού αυτού Υιού.» (Κολ. 1:13) Το έκαμε αυτό σύμφωνα με το θείο του θέλημα, με το να τους αναγεννήση με το πνεύμα του. (Ιακ. 1:18) Ο σκοπός του ήταν να πάρη από την ανθρωπότητα 144.000 πιστούς και να τους μεταφέρη στην πνευματική βασιλεία του Υιού του. Αυτοί οι 144.000 πρέπει να παραμείνουν με ακλόνητη πίστι υπέρ αυτής της βασιλείας παρ’ όλες τις δοκιμασίες, τις δυσκολίες και τον διωγμό που θα έχουν σ’ αυτόν τον κόσμο. Πρέπει ν’ αποδείξουν ότι είναι μαθηταί αναγεννημένοι από το πνεύμα που παραμένουν πιστοί μέχρι θανάτου.—Αποκάλ. 2:10· 7:4-8· 14:1-3.
[Εικόνα στη σελίδα 15]
Οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνος ανεγνώριζαν τη βασιλεία του χριστού επάνω τους ως πνευματικό Ισραήλ