Στις Εκκλησίες, Ανταποκριθήτε στη Φιλευσπλαγχνία του Ιεχωβά
«Τα πάντα δύναμαι δια του ενδυναμούντος με Χριστού.»—Φιλιππησ. 4:13.
1. Ποια διάταξις μέσα στην εκκλησία των μαρτύρων του Ιεχωβά είναι για όλους, και πώς αυτή βοηθεί εκείνους που συμμετέχουν;
ΜΙΑ από τις καλές διατάξεις που βρίσκονται σε κάθε εκκλησία των μαρτύρων του Ιεχωβά είναι η Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας, που είναι για όλους μέσα στην εκκλησία. Η φοίτησις σ’ αυτή τη Σχολή καθιστά ικανούς εκείνους που λαμβάνουν μέρος να επιδίδωνται στη μελέτη ειδικών θεμάτων της Αγ. Γραφής. Συμμετέχετε σεις; Αν ναι, τότε αυξάνετε σε ατομική γνώσι και κατανόησι. Επίσης, βελτιώνεσθε στην παρουσίασι της αληθείας στους άλλους και γίνεσθε πνευματικά εποικοδομητικός στους άλλους της εκκλησίας.
2. Ποια πράγματα σχετικά με τον λόγο του Θεού μάς ενθαρρύνουν να επωφελούμεθα πλήρως από τη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας;
2 Μολονότι υπάρχει αυτή η διάταξις, μερικά άτομα στην εκκλησία μπορεί να μη παίρνουν μέρος στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας. Γιατί; Ίσως επειδή νομίζουν ότι δεν έχουν την ικανότητα και φοβούνται ότι ποτέ δεν θα έχουν τα προσόντα. Δεν θα ήταν καλό αυτά τα άτομα να εκτιμήσουν το γεγονός ότι ο Ιεχωβά θέλει να ομιλή ο λαός του την αλήθειά του; Άφθονη ωφέλεια προέρχεται από το να εκφράζη κανείς καθαρά τις Θεόπνευστες Γραφές. «Όλη η γραφή είναι Θεόπνευστος, και ωφέλιμος (1) προς διδασκαλίαν, (2) προς έλεγχον, (3) προς επανόρθωσιν, (4) προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης· (5) δια να είναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, (6) ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν.» (2 Τιμ. 3:16, 17) Ωραία οφέλη πράγματι!
3. Ποια υποβοήθησις που παρέχεται από τη Σχολή είναι επίσης ενθαρρυντική;
3 Δεν μπορεί να υπάρξη καμμιά αμφισβήτησις ότι ο Ιεχωβά επιθυμεί να λέγη ο λαός του την αλήθεια και να την λέγη καθαρά. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι θα φθάσουν στην ίδια ευγλωττία ως ομιληταί από το βήμα· ωστόσο η Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας θα βοηθήση όλους ν’ αυξήσουν σε γνώσι, σε σαφήνεια εκφράσεως και σε ακρίβεια εκθέσεως καθώς και σε ικανότητα να πλησιάζουν τους άλλους. Η συμμετοχή στη Σχολή προάγει επίσης την αγάπη και παρέχει ενθάρρυνσι στους άλλους αδελφούς και στις αδελφές της εκκλησίας. Επίσης, δείχνει πίστι από μέρους εκείνων που μετέχουν, οι οποίοι καταβάλλουν τις καλύτερες προσπάθειές των με κάθε εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά.
4. Ανασκοπήστε την πείρα που εκτίθεται εδώ και δείξτε πώς αποδεικνύεται η πίστις εδώ.
4 Αυτό αληθεύει ακόμη και στις περιπτώσεις μερικών οι οποίοι μπορεί να μην έχουν ευχέρεια στην τοπική γλώσσα της περιοχής στην οποία κατοικούν. Παρά το μειονέκτημα αυτό γίνονται πολύ αποδοτικοί στη διακονία διότι λαμβάνουν μέρος πρόθυμα στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας. Τα όσα επιτελούνται από το πνεύμα του Θεού είναι πράγματι καταπληκτικά. Ανεκπαίδευτοι άνθρωποι υπερνικούν τις περιστάσεις των με τη βοήθεια της Σχολής αυτής, όπως φαίνεται από την περικοπή μιας επιστολής που ελήφθη από το γραφείο του τμήματος της Εταιρίας στη Δαχομέη της Δυτικής Αφρικής:
«Οι αδελφοί αντιμετωπίζουν μερικά δύσκολα προβλήματα. Πολλοί άνθρωποι είναι αγράμματοι. Η θρησκευτική δεισιδαιμονία είναι πολύ βαθιά ριζωμένη. Εκτός αυτού υπάρχουν και πολλές γλώσσες, μολονότι δεν υπάρχει εθνική γλώσσα. Επί παραδείγματι, στην πόλι της Κοτονού υπάρχουν τώρα πέντε εκκλησίες μαρτύρων του Ιεχωβά και οι συναθροίσεις των γίνονται σε πέντε διάφορες γλώσσες. Πολλές γλώσσες δεν γράφονται, και γι’ αυτό οι άνθρωποι πρέπει να διδαχθούν να διαβάζουν μια γλώσσα που γράφεται. Πέρυσι 108 άτομα διδάχθηκαν να διαβάζουν. Αυτοί εφοίτησαν στη σχολή που μαθαίνουν γράμματα που λειτουργεί υπό την επίβλεψι των εκκλησιών. Υπάρχουν ακόμη 600 αδελφοί περίπου οι οποίοι δεν διαβάζουν, και στο προσεχές έτος θα τους ιδούμε να εργάζωνται πιο σκληρά για να μάθουν γράμματα. Φυσικά, μεγάλη είναι η ανάγκη να μπορή κανείς να διαβάζη, όπως αφηγείται ένας ευαγγελιζόμενος που ήταν αγράμματος.
«Αυτός ο αδελφός ήταν νεοφερμένος και πήγαινε στην υπηρεσία από σπίτι σε σπίτι για πρώτη φορά. Επλησίασε έναν Διαμαρτυρόμενο, ο οποίος επρόσεξε ότι ο αδελφός δεν ήξερε να διαβάζη, και του είπε: ‘Μην έρχεσαι να μου κηρύξης πριν μπορέσης εσύ ο ίδιος να διαβάζης τη Γραφή’. Μολονότι ο νέος ευαγγελιζόμενος εξακολούθησε να προσπαθή να μιλήση σ’ αυτόν τον άνθρωπο, εκείνος δεν ήθελε ν’ ακούση, λέγοντας ότι ένας αγράμματος δεν μπορούσε να διδάξη τίποτα. Ο ευαγγελιζόμενος τότε απεφάσισε να υπερνικήση αυτό το πρόβλημά του. Αντί ν’ αρκεσθή να παρακολουθή απλώς τα μαθήματα για να μάθη να διαβάζη, μελετούσε επιπρόσθετα κάθε μέρα επί έξη εβδομάδες. Οπουδήποτε πήγαινε, έπαιρνε το βιβλίο του και ρωτούσε εκείνους που ήξεραν να διαβάζουν αν θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν να προφέρη τις λέξεις. Μετά από έξη εβδομάδες ξαναπήγε στην υπηρεσία, και ποιος ήταν ο πρώτος άνθρωπος τον οποίον επισκέφθηκε; Ήταν εκείνος που είχε αρνηθή να τον ακούση όταν άρχισε να κηρύττη για πρώτη φορά. Αυτή τη φορά ο Διαμαρτυρόμενος όχι μόνον εξεπλάγη που άκουσε αυτόν τον ‘αγράμματον’ άνθρωπο να του διαβάζη τη Γραφή, αλλά κι’ ενδιαφέρθηκε σε ό,τι εδίδασκε.
«Στο προσεχές έτος ελπίζομε ότι πολλοί ακόμη θα διακρίνουν τη σπουδαιότητα να μπορούν να διαβάζουν, για να κηρυχθούν τ’ αγαθά νέα πιο αποτελεσματικά σ’ αυτό το μέρος του αγρού, για να μαθητευθούν και άλλοι».
5. Πώς μπορούν οι ταπεινοί να υποστηρίξουν την οργάνωσι του λαού του Ιεχωβά;
5 Όπως αποδεικνύεται από την ανωτέρω πείρα, καθώς και από τις πείρες που αναφέρονται στις Γραφές, άνθρωποι που είναι ταπεινοί συχνά είναι οι πιο ευλογημένοι αν ανταποκριθούν πρόθυμα στα προνόμια και στις ευκαιρίες των στην υπηρεσία του Ιεχωβά, κάνοντας με πίστι ό,τι μπορούν. Αν ταπεινά άτομα συνταυτίζωνται με την εκκλησία, πρέπει να ενθαρρύνωνται να μετέχουν στη διακονία του αγρού, αν έχουν τα Γραφικά προσόντα να το κάμουν, και πρέπει να βοηθούνται να επεκτείνουν τη δράσι των. Η καλή ανταπόκρισίς των εν σχέσει με τούτο αποτελεί μια υποστήριξι στην οργάνωσι του λαού του Ιεχωβά, καθ’ όσον κάνουν το καλύτερο με τις ικανότητες με τις οποίες είναι προικισμένοι, διατηρώντας συγχρόνως την ταπεινοφροσύνη των. Αυτή η πορεία θα συμβάλη στο καλό αποτέλεσμα που αναφέρεται στην επιστολή προς Εφεσίους 4:2, 3: «Μετά πάσης ταπεινοφροσύνης και πραότητος, μετά μακροθυμίας, υποφέροντες αλλήλους εν αγάπη, σπουδάζοντες να διατηρήτε την ενότητα του πνεύματος δια του συνδέσμου της ειρήνης.»
6. Ποια μεγάλα αποτελέσματα επιτυγχάνονται με τις πιστές προσπάθειες ενός ταπεινού ατόμου;
6 Μια Γραφική αφήγησις, που δείχνει όχι απλώς μια εκκλησία του λαού του Ιεχωβά που βοηθείται σε μια κοινότητα, αλλά ολόκληρο το Θεοκρατικό έθνος που υποστηρίζεται από τις πιστές προσπάθειες ενός ταπεινού ατόμου, περιέχεται στην αφήγησι που σχετίζεται με τη νίκη εναντίον στρατιωτικών δυνάμεων των εχθρών του Ισραήλ. Ο Βαράκ, στρατηγός του Ισραήλ, επληροφορήθη ότι ο Σισάρα, στρατηγός του στρατού των δυνάμεων της Χαναάν, θα «επωλείτο» ή θα παρεδίδετο, όχι στα χέρια του Βαράκ, αλλά στα χέρια μιας γυναίκας. Και συνέβη ώστε η γυναίκα Ιαήλ, η ταπεινή σύζυγος ενός Κεναίου, να λάβη τη μεγάλη αυτή τιμή. Ήταν πρόθυμη κι’ έλαβε θάρρος, μολονότι ηπειλείτο από μεγάλο κίνδυνο αν το έπραττε. Έκαμε ό,τι μπορούσε και ανταμείφθηκε με το να παραδοθή στα χέρια της ο μοχθηρός εχθρός του Θεού. Επίσης, η αναγραφή των κατορθωμάτων της και το όνομά της περιέχονται στις Άγιες Γραφές. Η Γραφική αφήγησις βρίσκεται στο βιβλίο των Κριτών 4:8, 9, 21-23:
7. Στη Γραφική αφήγησι των Κριτών, κεφάλαιο 4, ποια σημεία μας κάνουν ιδιαίτερη εντύπωσι;
7 «Και είπε προς αυτήν ο Βαράκ, Εάν συ έλθης μετ’ εμού, θέλω υπάγει· αλλ’ εάν δεν έλθης μετ’ εμού, δεν θέλω υπάγει. Η δε είπε, Θέλω έλθει εξάπαντος μετά σου· πλην δεν θέλεις λάβει τιμήν εν τη οδώ εις την οποίαν υπάγεις· διότι εις χείρα γυναικός θέλει πωλήσει ο Ιεχωβά τον Σισάρα. Και η Δεβόρρα εσηκώθη, και υπήγε μετά του Βαράκ εις Κέδες. Και έλαβεν Ιαήλ η γυνή του Έβερ τον πάσσαλον της σκηνής, και βαλούσα σφύραν εις την χείρα αυτής, υπήγεν ησύχως προς αυτόν, και ενέπηξε τον πάσσαλον εις τον μήνιγγα αυτού, ώστε εκαρφώθη εις την γην· διότι αυτός αποκαμωμένος ων εκοιμάτο βαθέως. Και απέθανε. Και ιδού, ο Βαράκ κατεδίωκε τον Σισάρα· η δε Ιαήλ εξήλθεν εις συνάντησιν αυτού, και είπε προς αυτόν, Ελθέ, και θέλω σοι δείξει τον άνδρα τον οποίον ζητείς. Και ότε εισήλθε προς αυτήν, ιδού, ο Σισάρα εκείτο νεκρός, και ο πάσσαλος εις τον μήνιγγα αυτού. Και εταπείνωσεν ο Θεός κατά την ημέραν εκείνην τον Ιαβείν βασιλέα Χαναάν έμπροσθεν των υιών Ισραήλ. Και εκραταιούτο η χειρ των υιών Ισραήλ.» Αυτό ήταν πράγματι μια μεγάλη νίκη, μέσω ενός πιστού ταπεινού ατόμου!
ΟΥΡΑΝΙΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΙΣ ΚΑΙ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΙΣ
8. (α) Πώς η Χριστιανοσύνη είναι περισσότερο από απλή πίστι; (β) Ποια σημασία έχει το 2 Τιμόθεον 3:14 σ’ αυτό το ζήτημα;
8 Οποιοδήποτε κι’ αν είναι το περιβάλλον από το οποίο προέρχονται οι αφιερωμένοι δούλοι του Ιεχωβά, ο καθένας κάποτε στο παρελθόν ξεκίνησε στον δρόμο της Χριστιανοσύνης, που δεν είναι απλώς μια πίστις, αλλ’ ένας τρόπος ζωής, ένας δρόμος που περιλαμβάνει μια πορεία πιστότητος. Ο απόστολος Παύλος υπενθύμισε στον Τιμόθεο: «Μένε εις εκείνα τα οποία έμαθες και επιστώθης.» (2 Τιμ. 3:14) Έτσι, λοιπόν, αφού ξεκινήσαμε στον δρόμο της δικαιοσύνης, εξακολουθούμε με πλήρη εμπιστοσύνη, και ενθυμούμεθα ότι στην αρχή δώσαμε προσοχή στην αλήθεια όταν την ακούσαμε. Με τον καιρό πεισθήκαμε πλήρως κι’ αυτή η πεποίθησις δεν προήλθε από συγκίνησι ή πίεσι, αλλ’ από αδιάσειστη αλήθεια. Εφόσον έτσι έχει το πράγμα, πρέπει να συνεχίσωμε ν’ ακολουθούμε την οδό της αληθείας που εκτίθεται για μας στην Αγία Γραφή. Κάνοντας τούτο, είμεθα βέβαιοι ότι έχομε την υποστήριξι του Παντοδυνάμου Θεού, του Υιού του και ανάσσοντος Βασιλέως και των αγίων αγγέλων του!
9. Εξηγήστε πώς η Αποκάλυψις, κεφάλαιον 7, αποκαλύπτει την ουράνια υποστήριξι, σ’ εκείνους που αινούν τον Θεό στη γη.
9 Ενθυμείσθε ότι ο «πολύς όχλος» της Αποκαλύψεως, κεφάλαιον έβδομον, «κράζοντες μετά φωνής μεγάλης, έλεγον, Η σωτηρία είναι του Θεού ημών του καθημένου επί του θρόνου, και του Αρνίου.» (εδάφιον 10) Η ουράνια υποστήριξις αυτού του «πολλού όχλου» των υμνητών του Ιεχωβά καταδεικνύεται και στα επόμενα λόγια των εδαφίων 11 και 12: «Και πάντες οι άγγελοι ίσταντο κύκλω του θρόνου και των πρεσβυτέρων και των τεσσάρων ζώων, και έπεσαν κατά πρόσωπον ενώπιον του θρόνου, και προσεκύνησαν τον Θεόν, λέγοντες, Αμήν [Αμήν σε ό,τι έκραζε ο «πολύς όχλος» με μεγάλη φωνή.] Η ευλογία και η δόξα και η σοφία και η ευχαριστία και η τιμή και η δύναμις και η ισχύς ανήκει εις τον Θεόν ημών εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.» Ναι, πραγματικά, ο «πολύς όχλος» έχει ουράνια υποστήριξι!
10. (α) Τι περιλαμβάνει η καθοδήγησις του Ιεχωβά; (β) Μπορούν οι ταπεινοί να κηρύττουν και να διδάσκουν ως διάκονοι του Θεού;
10 Υπάρχει και Γραφική απόδειξις ότι οι ταπεινοί λαμβάνουν καθοδήγησι στον Χριστιανικό δρόμο της ζωής, διότι είναι γραμμένο: «Λύχνος εις τους πόδας μου είναι ο λόγος σου, και φως εις τας τρίβους μου.» (Ψαλμ. 119:105) Η θεία αυτή καθοδήγησις περιλαμβάνει τη διαγωγή, τους διαλογισμούς, τις συνήθειες, τη στάσι και τη διακονία των αφιερωμένων δούλων του Ιεχωβά. Ακόμη και οι ταπεινοί μεταξύ αυτών των δούλων ωφελούνται από την εκτέλεσι της εντολής: «Κήρυξον τον λόγον επίμενε εγκαίρως, ακαίρως· έλεγξον, επίπληξον, πρότρεψον μετά πάσης μακροθυμίας και διδαχής. Συ δε αγρύπνει εις πάντα κακοπάθησον, εργάσθητι έργον ευαγγελιστού, την διακονίαν σου κάμε πλήρη.»—2 Τιμ. 4:2, 5.
11. (α) Ποιοι λοιπόν πρέπει να συμμορφώνωνται με τις απαιτήσεις του Θεού; (β) Εκθέστε την καλύτερη πορεία που πρέπει ν’ ακολουθήσουν σχετικά με τις ευκαιρίες να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά;
11 Δεν έπεται λοιπόν, ότι οι άνθρωποι όλων των «ειδών» μέσα στη Θεοκρατική οργάνωσι πρέπει να συμμορφώνωνται με τις απαιτήσεις, τις ευθύνες και τα προνόμια της «Οδού» αν πρόκειται να έχουν την υποστήριξι και την καθοδήγησι του Ιεχωβά; Αυτό περιλαμβάνει πολλά άτομα στην «Οδόν» που είναι ταπεινοί κατά το πνεύμα και οι οποίοι συχνά νομίζουν ότι δεν είναι ικανοί για όλα όσα περιλαμβάνει η «Οδός.» (Πράξ. 19:9) Εν τούτοις, ας ενθυμούνται αυτά τα άτομα ότι, αν προσφέρωνται μεγαλύτερες ευθύνες και προνόμια, η καλύτερη πορεία είναι ν’ ανταποκρίνωνται και να το πράττουν αυτό με προθυμία. Ο Θεός γνωρίζει τις δυνατότητές μας και μπορεί να μας δώση αρκετή ικανότητα για να χειριζώμεθα τα καθήκοντα που μας αναθέτει. «Τα πάντα δύναμαι δια του ενδυναμούντος με Χριστού,» έγραψε ο απόστολος Παύλος. (Φιλιππησ. 4:13) Αν λοιπόν ζητηθή να υπηρετήσωμε με μια ειδική ιδιότητα στην εκκλησία, πρέπει μ’ εμπιστοσύνη ν’ ανταποκριθούμε, αφήνοντας τα πράγματα στα χέρια του Κυρίου, και κάνοντας το καλύτερο που μπορούμε, όπως λέγει ο Ψαλμωδός: «Ο λαός σου θέλει είσθαι πρόθυμος εν τη ημέρα της δυνάμεώς σου.»—Ψαλμ. 110:3.
ΝΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΝΕΣΘΕ ΠΡΟΘΥΜΑ
12, 13. (α) Ποια διάκρισι κάνει ο Ιεχωβά; (β) Ποια άτομα αγαπά ο Ιεχωβά;
12 Για να έχη κανείς «ταπεινοφροσύνη,» σημαίνει ότι δεν είναι αλαζονικός, και αυτή είναι μια επιθυμητή ιδιότης. Εν τούτοις, ένας που είναι ταπεινός εξ αιτίας του παρελθόντος του ή των φυσικών του περιορισμών έχει ανάγκην να εμπιστεύεται πλήρως στον Ιεχωβά.
13 Σχετικά με τους αλαζονικούς και τους ταπεινόφρονας, ο Ιεχωβά κάνει διάκρισι, διότι ο λόγος του λέγει: «Ότι ο Ιεχωβά είναι υψηλός, και επιβλέπει επί τον ταπεινόν· τον δε υψηλόφρονα γινώσκει μακρόθεν.» (Ψαλμ. 138:6) Αυτή η διάκρισι φαίνεται και πάλι στον Ησαΐα 66:2, όπου ο «Ιεχωβά» λέγει: «Εις τίνα λοιπόν θέλω επιβλέψει; εις τον πτωχόν και συντετριμμένον το πνεύμα, και τρέμοντα τον λόγον μου.» Επίσης, στους Χριστιανούς δίδεται η συμβουλή: «Πάντες δε υποτασσόμενοι εις αλλήλους, ενδύθητε την ταπεινοφροσύνην διότι ο Θεός αντιτάσσεται εις τους υπερηφάνους, εις δε τους ταπεινούς δίδει χάριν. Ταπεινώθητε λοιπόν υπό την κραταιάν χείρα του Θεού, δια να σας υψώση εν καιρώ.» «Ο Θεός εις τους υπερηφάνους αντιτάσσεται, εις δε τους ταπεινούς δίδει χάριν.» (1 Πέτρ. 5:5, 6· Ιακ. 4:6) Αυτή την «ταπεινοφροσύνη» πρέπει να τη φορούμε σαν ένδυμα και να τη φορούμε συνεχώς, όπως φαίνεται από τα εξής: «Ενδύθητε λοιπόν, ως εκλεκτοί του Θεού άγιοι και ηγαπημένοι, σπλάγχνα οικτιρμών, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνην, πραότητα, μακροθυμίαν.» (Κολ. 3:12) Ο Αρχηγός μας, Χριστός Ιησούς, είναι έτσι ακριβώς, διότι λέγει για τον εαυτό του ότι είναι «ταπεινός την καρδίαν.» (Ματθ. 11:29) Αυτούς τους ταπεινούς αγαπά ο Θεός.
14. Ποιος είναι ο σκοπός του Θεού για τους ‘συντετριμμένους και τους ταπεινούς’;
14 Επειδή ο Ιεχωβά αγαπά τους ταπεινούς, έχει ως σκοπόν του να ενισχύση την καρδιά τους και το πνεύμα τους. «Διότι ούτω λέγει ο Ύψιστος και ο Υπέρτατος, ο κατοικών την αιωνιότητα, του οποίου το όνομα είναι Ο Άγιος· Εγώ κατοικώ εν υψηλοίς και εν αγίω τόπω· και μετά του συντετριμμένου την καρδίαν, και του ταπεινού το πνεύμα, δια να ζωοποιώ το πνεύμα των ταπεινών, και να ζωοποιώ την καρδίαν των συντετριμμένων.» (Ησ. 57:15) Ο Ιεχωβά θα αναπλάσση εκείνους που έχουν ελλιπή διάπλασι και είναι συντετριμμένοι από τις πιέσεις του περιβάλλοντος από το οποίο προέρχονται και από τις τωρινές των συνθήκες.
15. Ποια διάκρισι πρέπει να κάνουν οι ταπεινοί;
15 Όπως ο Ιεχωβά κάνει διάκρισι μεταξύ των ταπεινών και των υπερηφάνων, έτσι και οι ταπεινοί πρέπει να είναι προσεκτικοί και να κάνουν διάκρισι μεταξύ της αναγκαίας και κατάλληλης Χριστιανικής ταπεινότητος και της ψεύτικης ταπεινότητος, διότι η τελευταία δεν είναι αληθινή ταπεινοφροσύνη, αλλά στην πραγματικότητα είναι αλαζονεία.
16. Ποια εξέτασις θα βοηθήση να κάνουν αυτή την κατάλληλη διάκρισι;
16 Οι ταπεινοί βοηθούνται να κάνουν αυτή τη διάκρισι, με μια εξέτασι της εμπιστοσύνης των στον Ιεχωβά. Γνωρίζομε την παροιμία: «Έλπιζε επί τον Ιεχωβά εξ όλης της καρδίας, και μη επιστηρίζεσαι εις την σύνεσίν σου· εν πάσαις ταις οδοίς σου αυτόν γνώριζε, και αυτός θέλει κατευθύνει τα διαβήματά σου.»—Παροιμ. 3:5, 6.
17. Πώς οι Γραφές κάνουν διάκρισι μεταξύ γνησίας ταπεινοφροσύνης και προσποιητής ταπεινοφροσύνης;
17 Ο απόστολος Παύλος, γράφοντας στους Χριστιανούς των Κολοσσών, μας βοηθεί να διακρίνωμε μεταξύ της ιδιότητος της γνησίας ταπεινοφροσύνης κι’ εκείνου που μπορεί ν’ αποδειχθή ότι είναι απλώς φανερή ισχυρογνωμοσύνη. «Ας μη σας στερήση μηδείς του βραβείου με προσποίησιν ταπεινοφροσύνης, και με θρησκείαν των αγγέλων, εμβατεύων εις πράγματα τα οποία δεν είδε, ματαίως φυσιούμενος υπό του νοός της σαρκός αυτού. Τα οποία έχουσι φαινόμενον μόνον σοφίας εις εθελοθρησκείαν και ταπεινοφροσύνην . . . εις ουδεμίαν τιμήν έχοντα.» (Κολ. 2:18, 23) Οι ταπεινοί πρέπει ν’ αποφεύγουν ή ν’ αποκλείσουν τον ‘νουν της σαρκός.’ Μολονότι αυτό [ο νους της σαρκός] μπορεί να έχη ένα ‘φαινόμενον σοφίας,’ δεν θα ήταν αληθινή σοφία ούτε μετριοφροσύνη, όπως εφιστά την προσοχή μας το εδάφιον Παροιμίαι 11:2: «Όπου εισέλθει υπερηφανία, εισέρχεται και καταισχύνη· η δε σοφία είναι μετά των ταπεινών.» Αληθινά οι ταπεινοί είναι σοφοί, κι’ όχι εκείνοι που ‘φαντάζονται εαυτούς φρονίμους.’ (Ρωμ. 12:16) Ασφαλώς αυτό δίνει στους ταπεινούς πολλά να σκεφθούν, πολλές Θείες συμβουλές για σοβαρή εξέτασι, ώστε όχι μόνο ν’ ανταποκριθούν στην ευσπλαγχνία και τις στοργικές προσφορές του Ιεχωβά, αλλά να το κάμουν αυτό και μ’ εμπιστοσύνη. «Οι δίκαιοι έχουσι θάρρος ως λέων.»—Παροιμ. 28:1.
18. Ποια δύο συμπεράσματα μπορούμε να βγάλωμε απ’ αυτό το άρθρο;
18 Απ’ όλα αυτά μπορούμε να συμπεράνωμε ότι ο καθένας μπορεί να καλλιεργήση σε μεγάλο βαθμό την ικανότητα να κάμη με τη βοήθεια του Ιεχωβά Θεού οποιαδήποτε υπηρεσία του ανατεθή. Μπορούμε επίσης να συμπεράνωμε ότι ο Ιεχωβά αγαπά τους ταπεινούς και ότι θα τους προετοιμάση για μεγαλύτερα προνόμια υπηρεσίας αν αυτοί απλώς ζητούν την καθοδήγησι και την κατεύθυνσί του και πιστεύουν στον λόγο του και δέχωνται τα προνόμια υπηρεσίας που τους προσφέρονται.
19. Ποια υποβοήθησις και συμβουλή δίδεται γι’ αυτούς που έχουν αυτοπεποίθησι;
19 Αντίθετα μ’ εκείνους που αισθάνονται ότι έχουν κάποια ανικανότητα και ταπεινή διάθεσι, άλλοι, εξ αιτίας των περιστάσεων, των επιτευγμάτων ή του περιβάλλοντος από το οποίο προέρχονται, μπορεί να έχουν ένα μεγάλο μέτρον αυτοπεποιθήσεως. Κι’ αυτοί, επίσης, βρίσκουν συμβουλές στον λόγον του Θεού που τους υποβοηθούν. Όλοι από τον λαό του Ιεχωβά είναι «πρόβατα» του ποιμνίου του, και σ’ αυτό περιλαμβάνονται εκείνοι που έχουν ειδικά προνόμια και ευθύνες στην εκκλησία του λαού του Θεού. Μέσ’ από τα συμβολικά πρόβατα λαμβάνονται ποιμένες για να μπορέσουν να οδηγήσουν και να βοηθήσουν το ποίμνια, αλλά πρέπει ωστόσο να παραμείνουν «πρόβατα» του ποιμνίου και να προσέχουν ώστε να μη θεωρούν πολύ σπουδαίο τον εαυτό τους και γίνουν υπερήφανοι. Αν είναι υπερήφανοι ή γίνουν τέτοιοι, ο Ιεχωβά δεν μπορεί να εξακολουθήση να τους χρησιμοποιή, διότι δεν ευνοεί τους υπερηφάνους και τους αλαζόνες. «Προσέχετε λοιπόν εις εαυτούς και εις όλον το ποίμνιον, εις το οποίον το πνεύμα το άγιον σας έθεσεν επισκόπους, δια να ποιμαίνητε την εκκλησίαν του Θεού, την οποίαν απέκτησε δια του αίματος του Υιού αυτού.»—Πράξ. 20:28, ΜΝΚ.
20. Ποιο καλό παράδειγμα έδωσε ο Ιησούς για τους ακολούθους του;
20 «Ο Υιός αυτού,» ο Ιησούς Χριστός, δεν εβασίσθη στον εαυτό του, αλλ’ είπε: «Δεν δύναται ο Υιός να πράττη ουδέν αφ’ εαυτού, εάν δεν βλέπη τον Πατέρα πράττοντα τούτο· επειδή όσα εκείνος πράττει, ταύτα και ο Υιός πράττει ομοίως.» (Ιωάν. 5:19) Οι απόστολοι μπορεί να αισθάνονταν κατωτερότητα μπροστά στον Ιησού, αλλ’ η ταπεινοφροσύνη του Ιησού και η αγάπη του έκαμαν να αναδειχθούν οι καλύτερες ιδιότητές των. Όλοι εκείνοι που είναι σε υπεύθυνες θέσεις μέσα στην εκκλησία του λαού του Θεού πρέπει να είναι τέτοιοι, δηλαδή, όπως ήταν ο Ιησούς στην ταπεινότητα και την αγάπη του, αντανακλώντας την ευσπλαγχνία και το έλεος του Πατρός του,
21. Ποια συμβουλή δίνουν οι Γραφές στους υπερηφάνους, και γιατί;
21 Αν οι ευλογίες και τα προνόμια ενός ανθρώπου τον έκαμαν να είναι υπερήφανος, αυτός δείχνει ότι έχασε την απαιτούμενη ιδιότητα της ταπεινότητος της διανοίας και καρδίας, και θ’ αποτύχη αν δεν αλλάξη, «διότι, ο Θεός αντιτάσσεται εις τους υπερήφανους.» (1 Πέτρ. 5:5) «Η υπερηφανία προηγείται του ολέθρου, και υψηλοφροσύνη του πνεύματος προηγείται της πτώσεως. Καλήτερον να είναι τις ταπεινόφρων μετά των ταπεινών, παρά να μοιράζη λάφυρα μετά των υπερηφάνων.»—Παροιμ. 16:18, 19.
22. Ποια είναι η ορθή στάσις: (α) Σ’ εκείνους που έχουν ευνοϊκές περιστάσεις και ικανότητες; (β) Σ’ εκείνους που χρειάζονται χρόνο κι’ εκπαίδευσι για να κάνουν προόδους;
22 Η στάσις του Θεού προς τους ταπεινούς είναι φανερή, και όλοι πρέπει να το παραδεχθούν αυτό. Μερικοί που έχουν ευνοϊκές περιστάσεις και φυσικές ικανότητες επιμελούνται και κάνουν καλή Χριστιανική πρόοδο. Αυτή η πρόοδος πρέπει να επαινήται. Ένας που έχει τέτοια ικανότητα και προνόμια πρέπει ν’ αναγνωρίζη ότι κάποιοι άλλοι δεν έχουν αυτές τις ικανότητες. Υπάρχουν άλλοι που ωφελούνται από την εκπαίδευσι και τη λειτουργία του πνεύματος του Ιεχωβά, και με τον καιρό προοδεύουν και λαμβάνουν πρόσθετα Θεοκρατικά προνόμια. Αυτό είναι πολύ καλό και δείχνει επίσης κατάλληλη Χριστιανική πρόοδο. Επίσης, όλους εκείνους μέσα στη Χριστιανική εκκλησία που είναι νέοι ή εκείνους τους οποίους οι συνθήκες των δεν επέτρεψαν ακόμη να κάμουν προόδους, πρέπει να τους βλέπωμε από την άποψι του Θεού. Θα ήταν εσφαλμένος ανθρώπινος συλλογισμός να θεωρούμε αυτούς τους βραδείς ότι είναι ασήμαντοι. Ο Θεός ενδιαφέρεται γι’ αυτούς και μπορεί να τους χρησιμοποιήση με πολλούς αξίους τρόπους, και το κάνει αυτό.
23. (α) Ποιοι πρέπει να βοηθούνται, και από ποιους; (β) Σύμφωνα με τον Ιάκωβο, τι παρετηρήσαμε όλοι ότι είναι αληθές;
23 Με αυτή λοιπόν, τη κατάλληλη άποψι, όλοι, οι ταπεινοί και οι άλλοι, ας βοηθούμε ο ένας τον άλλον. Σ’ αυτό πρέπει να περιλαμβάνεται και η βοήθεια εκείνων που είναι κατά γράμμα παιδιά, νέοι στα χρόνια. Επίσης κι’ εκείνοι που είναι ηλικιωμένοι, ίσως ανάπηροι, ίσως και άτομα με αίσθημα κατωτερότητος, πρέπει να βοηθούνται. Όλοι μπορούν να ωφελούνται πνευματικώς από τους ταπεινούς οι οποίοι, καθ’ όσον ανταποκρίνονται στις στοργικές εκδηλώσεις του Ιεχωβά, παρέχουν υποστήριξι κι’ ενίσχυσι στην οργάνωσι της εκκλησίας του λαού του Ιεχωβά. Η εκκλησιαστική συναναστροφή καθώς και η προσωπική συναναστροφή είναι πολύτιμες προς τούτο, και φέρνουν όλους σε μια κατανόησι της ειλικρίνειας της Γραφικής διαβεβαιώσεως ότι «ο Θεός συνεκέρασε το σώμα, δόσας περισσοτέραν τιμήν εις το ευτελέστερον.» (1 Κορ. 12:24) Ασφαλώς οι δούλοι του Ιεχωβά, όλοι γενικά, συμφωνούν με τις παρατηρήσεις του Βιβλικού συγγραφέως Ιακώβου, που είπε: «Ηκούσατε την υπομονήν του Ιώβ, και είδετε το τέλος του Ιεχωβά, ότι είναι πολυεύσπλαγχνος ο Ιεχωβά και οικτίρμων.»—Ιακ. 5:11, ΜΝΚ.