και στη ζωή και στην αλήθεια, και έχουν προοδεύσει στη σοφία ως αποτέλεσμα ετών σοβαρής μελέτης και προσπαθείας. Ο καθένας έχει τις δυνάμεις του καθώς και τις αδυναμίες του. Αν κι εμείς εκτιμούμε και ωφελούμεθα από τις δυνάμεις των άλλων, μπορεί η προκοπή μας ‘να είναι φανερά εις πάντας.’ (Ρωμ. 12:3-10, 16) Με τη βοήθεια που παρέχεται μέσω αυτών των ταπεινών, προθύμων, θεοσεβών ποιμένων που κατέχουν γνώσι και κατανόησι, ο προφητικός λόγος θ’ αποδειχθή αληθινός και το ποίμνιον του Θεού σήμερα πραγματικά ‘θα πληθυνθή και θα αυξηθή επί της γης,’ προς αιώνιον αίνον του Θεού.—Ιερ. 3:15, 16.

Ικανοί ως Διδάσκαλοι στην Εκκλησία

«Τις είναι μεταξύ σας σοφός και επιστήμων; ας δείξη εκ της καλής διαγωγής τα έργα εαυτού εν πραότητι σοφίας.»—Ιακ. 3:13

 1. Γιατί είναι πολύ σπουδαίο εκείνοι που υπηρετούν ως διδάσκαλοι στη Χριστιανική εκκλησία να είναι ικανοί άνδρες;

Η επίδρασις ενός διδασκάλου μπορεί να είναι ωφέλιμη ή επιβλαβής. Αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα σε ζητήματα λατρείας. Σχετικά με τους Φαρισαίους, ο Ιησούς Χριστός είπε: «Είναι οδηγοί τυφλοί τυφλών· τυφλός δε τυφλόν εάν οδηγή, αμφότεροι εις βόθρον θέλουσι πέσει.» (Ματθ. 15:14) Όλοι εκείνοι που τυφλά ακολουθούσαν τις αντιγραφικές διδασκαλίες των Φαρισαίων ωδηγούντο σε πνευματική καταστροφή και θάνατο, ενώ εκείνοι που ακολουθούσαν την ορθή διδασκαλία του Υιού του Θεού ευρίσκοντο στον δρόμο της ζωής. (Ματθ. 7:13-20, 24-27) Το γεγονός ότι περιλαμβάνονται ζωές, καθιστά επιτακτικό για κείνους που υπηρετούν ως διδάσκαλοι στη Χριστιανική εκκλησία, να είναι ικανοί άνδρες.

 2. Γιατί ο απόστολος Παύλος μπορούσε να πη «Είμαι καθαρός από του αίματος πάντων»;

² Αυτά που είπε ο απόστολος Παύλος σχετικά με τον εαυτό του στους πρεσβυτέρους της εκκλησίας της Εφέσου δείχνουν ότι ο τρόπος με τον οποίο χειρίζεται τις ευθύνες του ένας Χριστιανός διδάσκαλος, μπορεί να τον κάνη ή ένοχο αίματος ή να τον απαλλάξη από ενοχή αίματος. Ο απόστολος δήλωσε: «Μαρτύρομαι προς εσάς εν τη σήμερον ημέρα, ότι εγώ είμαι καθαρός από του αίματος πάντων· διότι δεν συνεστάλην να αναγγείλω προς εσάς πάσαν την βουλήν του Θεού.» (Πράξ. 20:26, 27) Αν μερικοί πρεσβύτεροι στην εκκλησία της Εφέσου εγίνοντο άπιστοι και άρχιζαν να διαστρέφουν τις Γραφές προς πνευματική τους καταστροφή και βλάβη των ομοπίστων τους, δεν θα μπορούσε να κατηγορηθή ο Παύλος γι’ αυτό. (Παράβαλε με Πράξεις 20:29, 30.) Αυτοί οι ίδιοι θα ήσαν ένοχοι αίματος. Ο απόστολος είχε καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να τους μεταδώση «πάσαν την βουλήν του Θεού.» Δεν τους είχε κρύψει τίποτα απ’ ό,τι ήταν αναγκαίο για σωτηρία. Δεν επιθυμούσε να κερδίση δημοτικότητα με το να ‘γαργαλίση’ τα αυτιά τους ή με το να αποφεύγη θέματα που με δυναμικό τρόπο εξέθεταν τις εσφαλμένες τάσεις, λέξεις και ενέργειες.—Παράβαλε με 2 Τιμόθεον 4:3, 4.

 3. Σε αρμονία με το παράδειγμα του Παύλου, τι πρέπει ν’ αναμένωμε από ένα άνδρα που έχει τα προσόντα να υπηρετή ως διδάσκαλος στην εκκλησία;

³ Σε αρμονία με το παράδειγμα του αποστόλου