αυξάνονται μέσω νοήμονος κατανοήσεως και ιδιοποιήσεως της θρησκείας θ’ αξίζη απείρως περισσότερο να ζη κανείς.»

Όχι μόνο θα άξιζε «απείρως περισσότερο να ζη κανείς,» αλλά μπορούμε να σας βεβαιώσωμε ότι τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι πράγματι αξίζει! Αλλά προτού συμφωνήσετε ή διαφωνήσετε μ’ αυτή τη δήλωσι, σας προσκαλούμε να σκεφθήτε περισσότερο το ζήτημα της αληθινής θρησκείας. Υπάρχει μόνο μια αληθινή θρησκεία; Αν ναι, πώς μπορείτε να την διακρίνετε; Και τι θα σημάνη αυτό για σας;

Η Αληθινή Θρησκεία—Πώς Διακρίνεται

«Να εμπλησθήτε από της επιγνώσεως του θελήματος αυτού . . . ευαρεστούντες κατά πάντα.»—Κολ. 1:9, 10.

1-4. (α) Πώς αισθάνονται πολλοί ως προς το να κρίνουν θρησκευτικά ζητήματα; (Πράξ. 18:12-17) (β) Γιατί πιθανώς και σεις ή άλλοι, να αισθάνεσθε έτσι;

ΑΝ δυο άτομα είχαν μια φιλονεικία ως προς το ποια είναι η αληθινή θρησκεία, και σας ζητούσαν να καθήσετε σαν ‘κριτής’ για να καθορίσετε ποιος είχε δίκιο, θα ήσαστε πρόθυμος να το κάνετε;

² Λίγα θέματα είναι τόσο αμφισβητήσιμα όσο το θέμα της θρησκείας. Η ιστορία παρέχει ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα σχετικά μ’ έναν από τους πρώτους ηγέτας της Χριστιανοσύνης, τον απόστολο Παύλο. Ο Παύλος, σε μια περίπτωσι, είχε συλληφθή μετά από μια οχλοκρατία που είχε εγερθή λόγω διαφορετικών θρησκευτικών απόψεων. Η υπόθεσίς του φέρθηκε για εκδίκασι ενώπιον του Φήστου, κυβερνήτου της ρωμαϊκής επαρχίας της Ιουδαίας. Οι κατήγοροι του Παύλου ήσαν Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέτες, περιλαμβανομένου και του αρχιερέως Ανανία. Ο Φήστος αργότερα ανέφερε στον Βασιλέα Ηρώδη Αγρίππα τον Β΄ αυτά που συνέβησαν:

³ «Περί του οποίου [του Παύλου] οι κατήγοροι παρασταθέντες, δεν επέφεραν ουδεμίαν κατηγορίαν εξ όσων εγώ επενόουν, αλλ’ είχον κατ’ αυτού ζητήματά τινα εκ της ιδίας αυτών δεισιδαιμονίας.»—Πράξ. 25:18, 19.

⁴ Όπως πολύ ορθά αντιλαμβάνεσθε, ο Κυβερνήτης Φήστος δεν ήταν πρόθυμος ν’ αναμιχθή σε μια θρησκευτική φιλονεικία. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι θα ήταν ασύνετο να ισχυρισθή κανείς ότι έχει την αληθινή θρησκεία ή ακόμη και να προσπαθήση να καθορίση αν μια οποιαδήποτε θρησκεία είναι αληθινή. Ίσως έχετε ακούσει τη φαινομενικά συνετή και φιλελεύθερη άποψι, ‘Ας πιστεύη ο καθένας ό,τι θέλει. Υπάρχει κάτι καλό σε όλες τις θρησκείες.’

 5. Γιατί μπορεί να λεχθή ότι κάθε άτομο έχει κάποια σχέσι στο θέμα της θρησκείας;

⁵ Ωστόσο, αυτό το θέμα περιλαμβάνει ασφαλώς όλους μας—είναι ένα θέμα που δεν μπορούμε προσωπικά να το παραβλέψωμε. Παρά την αυξανομένη έμφασι που δίδεται στην επιστήμη, και στον αθεϊσμό στα Κομμουνιστικά κράτη, η θρησκεία αποτελεί μέρος της εσωτερικής μας ιδιοσυγκρασίας. Όπως το διετύπωσε μια εγκυκλοπαιδεία: