Ερωτήσεις από Αναγνώστας
● Σε ποιόν Ζαχαρία αναφέρετο ο Ιησούς, όταν ωμίλησε περί «Ζαχαρίου, υιού Βαραχίου, τον οποίον εφονεύσατε μεταξύ του ναού και του θυσιαστηρίου»;—Χ. Ρ. Καναδάς.
Ο Ιησούς μιλούσε εναντίον των θρησκευτικών ηγετών της εποχής του, όταν είπε, «δια να έλθη εφ’ υμάς παν αίμα δίκαιον, εκχυνόμενον επί της γης, από του αίματος Άβελ του δικαίου, έως του αίματος Ζαχαρίου, υιού Βαραχίου, τον οποίον εφονεύσατε μεταξύ του ναού και του θυσιαστηρίου.» (Ματθ. 23:35) Στην αφήγησι του Λουκά οι λέξεις «υιού Βαραχίου» παραλείπονται. (Λουκ. 11:50, 51) Δεν υπάρχουν, επίσης, στην αφήγησι του Ματθαίου στον Σιναϊτικό Κώδικα. Εν τούτοις, το βάρος των αποδείξεων των χειρογράφων είναι ότι ο Ιησούς πράγματι ανέφερε «Ζαχαρίου, υιού Βαραχίου.»
Είναι λογικό ότι θα μπορούσε κάποιος να διερωτηθή ποιόν άνθρωπο εννοούσε ο Ιησούς, εφόσον είκοσι και πλέον άνθρωποι φέρουν το όνομα Ζαχαρίας στις Εβραϊκές Γραφές. Μολονότι μερικοί σχολιασταί πιστεύουν ότι ο Ιησούς εννοούσε τον προφήτη «Ζαχαρίαν, τον υιόν του Βαραχίου,» ο οποίος έγραψε το βιβλίον του Ζαχαρία, δεν υπάρχει καμμιά απόδειξις ότι αυτός εφονεύθη.—Ζαχ. 1:1.
Η πιο κοινή αντίληψις είναι ότι ο Ιησούς ανεφέρθη στον Ζαχαρίαν «τον υιόν του Ιωδαέ του ιερέως», εφόσον αυτός ο Ζαχαρίας είχε λιθοβοληθή μέχρι θανάτου στη διάρκεια της εποχής του Βασιλέως Ιωάς. (2 Χρον. 24:20-22) Αυτό το συμπέρασμα υποστηρίζεται και από το γεγονός ότι το βιβλίο των Χρονικών βρίσκεται τελευταίο στον εκ παραδόσεως Ιουδαϊκό κανόνα, κάνοντας έτσι τον Άβελ τον πρώτο δίκαιον άνθρωπο που αναγράφεται στις Εβραϊκές Γραφές ότι εφονεύθη και τον Ζαχαρία ως τον τελευταίο. Επίσης, το μέρος όπου εθανατώθη αυτός ο Ζαχαρίας, «εν τη αυλή του οίκου του Ιεχωβά,» αντιστοιχεί με το σημείον όπου ο Ιησούς τοποθετεί το επεισόδιο «μεταξύ του ναού και θυσιαστηρίου.»
Στην περίπτωσι τόσο του Άβελ όσο και του Ζαχαρία είχε προλεχθή μια εκκαθάρισις λογαριασμού για την έκχυσι αίματος. (Γέν. 4:10· 2 Χρον. 24:22) Και υπάρχει ένα ισχυρό παράλληλο μεταξύ των περιστάσεων και γεγονότων της εποχής του Ζαχαρία υιού του Ιωδαέ και των περιστάσεων και γεγονότων της γενεάς που ζούσε όταν ωμίλησε ο Ιησούς. Λίγο μετά τον θάνατο του ιερέως Ζαχαρία, Συριακές δυνάμεις ελεηλάτησαν τον Ιούδα και εξετέλεσαν πράξεις κρίσεως κατά του Ιωάς. (2 Χρον. 24:23-25) Αφού περιέγραψε την ενοχή αίματος εκείνων, στους οποίους μιλούσε, ο Ιησούς είπε: «Πάντα ταύτα θέλουσιν ελθεί επί την γενεάν ταύτην.» (Ματθ. 23:36) Αυτά τα λόγια εξεπληρώθησαν επάνω στην Ιερουσαλήμ και την Ιουδαία στα έτη 70-73 μ.Χ.
Ποιος, λοιπόν, ήταν ο πατέρας αυτού του Ζαχαρία—ο Βαραχίας ή ο Ιωδαέ; Μερικοί υπέθεσαν ότι ο ηλικιωμένος ιερεύς Ιωδαέ (2 Χρον. 24:15) ήταν πράγματι ο πάππος του Ζαχαρία και ότι ο πατέρας του (ο Βαραχίας) δεν αναφέρεται στις Εβραϊκές Γραφές, μολονότι το όνομά του πιθανόν να έχη διαφυλαχθή στις γενεαλογίες των ιερέων. Μια άλλη εκδοχή, η οποία είναι πολύ λογική, είναι ότι ο Ιωδαέ, ο πατέρας του Ζαχαρία, ο οποίος εθανατώθη, πιθανόν να είχε δύο ονόματα, όπως συμβαίνει με άλλα Βιβλικά πρόσωπα. (Παράβαλε Ματθαίος 9:9 και Μάρκος 2:14) Είναι ενδιαφέρον ότι η σημασία του ονόματος Βαραχίας (ο Γιάχ ευλογεί) μοιάζει πολύ με του Ιωδαέ (ο Ιεχωβά γνωρίζει ή προσέχει). Οποιαδήποτε και αν είναι η περίπτωσις, ο Ιησούς μπορούσε κατάλληλα να αναφέρη τον άδικο φόνο του Ζαχαρία όταν κατεδίκαζε τους διώκτας των δούλων του Θεού στην εποχή του.
● Είχε ποτέ νυμφευθή ο απόστολος Παύλος;—Λ. Β., Η.Π.Α.
Η Αγία Γραφή δεν σχολιάζει με άμεσο τρόπο αυτό το ζήτημα· μολονότι, από όσα έγραψε ο Παύλος, φαίνεται πιθανόν ότι ήταν σε κατάστασι χηρείας στη διάρκεια της ζωής του ως Χριστιανού.
Μια βάσις γι’ αυτό το συμπέρασμα είναι ο τρόπος με τον οποίο εξεφράσθη υπερασπίζοντας την αποστολική του ιδιότητα όταν έγραφε στους Κορινθίους. Ετόνισε ότι είχε ωρισμένα δικαιώματα, των οποίων δεν είχε κάμει χρήσι. Εν πρώτοις, δεν είχε δεχθή προσωπική οικονομική βοήθεια απ’ αυτούς, μολονότι είχε δικαίωμα να τρέφεται με δική των δαπάνη. (1 Κορ. 9:4, 11-15) Ομοίως έγραψε: «Μη δεν έχομεν εξουσίαν να συμπεριφέρωμεν αδελφήν γυναίκα, ως και οι λοιποί απόστολοι;» (1 Κορ. 9:5) Το ότι το ανέφερε αυτό, ενώ ετόνιζε πράγματα τα οποία είχε δικαίωμα να κάμη αλλά δεν έκαμε, δείχνει ότι προφανώς δεν είχε μια σύζυγο την εποχή εκείνη.
Όσον αφορά το συμπέρασμα ότι ήταν σε κατάστασι χηρείας, σημειώστε την έκφρασί του εις 1 Κορινθίους 7:8 «Λέγω δε προς τους αγάμους και προς τας χήρας, καλόν είναι εις αυτούς, εάν μείνωσι καθώς και εγώ.» Μόλις είχε δώσει συμβουλή σε νυμφευμένα άτομα. Κατόπιν, προτού προχωρήση σε άλλα ζητήματα που περιελάμβαναν νυμφευμένους Χριστιανούς, έκαμε σχόλια προς «τους αγάμους και προς τας χήρας.» Η λέξις άγαμος εφαρμόζεται σε όλα τα μη νυμφευμένα άτομα και μπορεί να εννοή άτομα που δεν έχουν νυμφευθή ποτέ καθώς και άτομα που ήσαν νυμφευμένα προηγουμένως και τα οποία τότε δεν είχαν σύντροφο στη ζωή. Η λέξις «χήρας» εφαρμόζεται σαφώς σε γυναίκες, οι οποίες ήσαν προηγουμένως νυμφευμένες. Εφόσον ο Παύλος συνιστούσε την δική του κατάστασι γι’ αυτές, είναι πολύ πιθανόν ότι αυτός ο ίδιος ήταν σε κατάστασι χηρείας.
Και άλλα επιχειρήματα έχουν, επίσης, προσφερθή για να υποστηριχθή η θέσις ότι ήταν κάποτε νυμφευμένος. Παραδείγματος χάριν, μερικοί έκαμαν τον συλλογισμό ότι η από μέρους του βαθιά γνώσις των ζητημάτων του γάμου υποδηλώνει ότι είχε ο ίδιος πείρα του γάμου. Αυτό είναι πιθανόν, αλλά εφόσον έγραψε κάτω από θεία έμπνευσι, δεν αποτελεί συμπερασματική απόδειξι.—2 Πέτρ. 3:15, 16.
Μερικοί άλλοι εσκέφθησαν ότι ο Παύλος ήταν προηγουμένως μέλος του Σάνχεδριν, και ότι, εφόσον το να είναι ένας έγγαμος ήταν μια απαίτησις για να είναι ένας μέλος αυτού του ανωτάτου δικαστηρίου των Ιουδαίων, αυτό αποδεικνύει ότι ήταν έγγαμος. Οι υποστηρικταί αυτού του τρόπου σκέψεως παραπέμπουν στο εδάφιο Πράξεις 26:10 για ν’ αποδείξουν ότι ο Παύλος ήταν μέλος του Σάνχεδριν. Αυτό το εδάφιο λέγει: «Ότε [μερικοί Χριστιανοί] εφονεύοντο, έδωκα ψήφον κατ’ αυτών.» Αλλά δεν μπορούμε να είμεθα βέβαιοι αν πράγματι έδινε ψήφο ως μέλος του Σάνχεδριν ή απλώς εξέφραζε την προσωπική του υποστήριξι για την εκτέλεσι. Και αν ακόμη ήταν μέλος, οι απαιτήσεις για να είναι ένας μέλος δεν ήταν προφανώς πάντοτε οι ίδιες. Κάποτε εγίνετο δεκτός ως μέλος μόνο άνδρας ο οποίος είχε σύζυγο και τέκνα, και δεν υπάρχει καμμιά απόδειξις ότι ο Παύλος είχε παιδιά. Ώστε η έλλειψις ακριβών λεπτομερειών σχετικά με τις απαιτήσεις για να είναι ένας μέλος του Σάνχεδριν εξασθενίζει τα επιχειρήματα για την έγγαμο κατάστασι του Παύλου, τα οποία στηρίζονται στην πιθανή ιδιότητα του ως μέλους.
Επομένως, αν παραμείνωμε σ’ αυτά που διδάσκουν οι ίδιες οι Γραφές, το περισσότερο που μπορούμε να πούμε είναι ότι ο Παύλος πιθανόν να ήταν κάποτε έγγαμος, αλλά άγαμος στη διάρκεια του καιρού των ιεραποστολικών του ταξιδίων.
● Τι προσόντα πρέπει να έχη ένα άτομο, για να γίνη σύστασις να διορισθή υπηρέτης μελέτης βιβλίου σε μια εκκλησία μαρτύρων του Ιεχωβά;—Α. Σ., Η.Π.Α.
Η Αγία Γραφή θέτει τον κανόνα. Όταν η επιτροπή της εκκλησίας πρόκειται να συστήση έναν αδελφό για υπηρετή, πρέπει να ανοίξουν τη Γραφή και να ιδούν το άτομο στο φως του τι αυτή λέγει. Τα εδάφια 1 Τιμόθεον 3:1-7 μιλούν για τον επίσκοπο· έπειτα, αρχίζοντας από το εδάφιο 8, δίδονται πληροφορίες για τους «διακόνους,» οι οποίοι περιλαμβάνουν τους υπηρέτας μελέτης βιβλίου εκκλησίας.
Σημειώστε τι λέγει: «Οι διάκονοι ωσαύτως πρέπει να ήναι σεμνοί, ουχί δίγλωσσοι, ουχί δεδομένοι εις οίνον πολύν, ουχί αισχροκερδείς, έχοντες το μυστήριον της πίστεως μετά καθαράς συνειδήσεως.» Αν, όπως λέγει εκεί ο Παύλος, ο άνθρωπος είναι ‘σεμνός’ και έχει «το μυστήριον της πίστεως μετά καθαράς συνειδήσεως,» θα είναι το άτομο, που είναι ευσυνείδητο στη διακονία και το οποίο εκδηλώνει παραδειγματική πνευματικότητα. Αυτό είναι σπουδαίο, διότι αποτελεί ευθύνη του υπηρέτου μελέτης βιβλίου να βοηθήση στην εποικοδόμησι της πνευματικότητος του καθενός μέσα στον όμιλο στον οποίο έχει διορισθή.
Στο εδάφιο 10 ο απόστολος Παύλος προχωρεί και λέγει: «Και ούτοι δε ας δοκιμάζωνται πρώτον, έπειτα ας γίνωνται διάκονοι, εάν ήναι άμεμπτοι.» Δεν είναι φρόνιμο να γίνη βιαστικά μια σύστασις για έναν για τον οποίο υπάρχει κάποια αμφιβολία. ‘Ας δοκιμάζεται πρώτον’· προτού διορισθή, ας του δοθή ευκαιρία να δείξη ότι οι αποφάσεις του είναι πάντοτε σταθερά βασισμένες στις Γραφές. Αν υπάρχη κάποια αμφιβολία για το αν η κοσμική του εργασία θέτη ένα καλό παράδειγμα για τους άλλους, ή αν υπάρχη κάποια άλλη κατάστασις που εγείρει αμφιβολίες, δεν χρειάζεται να γράψετε στην Εταιρία Σκοπιά για να ερωτήσετε αν επιτρέπεται να τον συστήσετε. Απλώς ακολουθήστε τη νουθεσία της Γραφής ότι πρέπει να είναι «άμεμπτος.» Αν δεν είναι, τότε δεν πρέπει να γίνη σύστασις να διορισθή από την Εταιρία για να ποιμάνη το ποίμνιο του Θεού.
Το επόμενο εδάφιο λέγει: «Αι γυναίκες ωσαύτως, σεμναί, ουχί κατάλαλοι, εγκρατείς πιστοί κατά πάντα.» Όχι, όμως, ότι αυτές μπορούν να διορίζονται ως διακονικοί υπηρέται· διότι, στο εδάφιο 12 ο Παύλος λέγει ότι οι διάκονοι, αν είναι έγγαμοι, να είναι μιας γυναικός άνδρες. Το σχόλιο, λοιπόν, στο εδάφιο 11 τονίζει απλώς ότι οι αδελφές στην εκκλησία, επίσης, πρέπει να προσπαθούν να ανταποκρίνωνται σ’ αυτόν τον ωραίο κανόνα της Γραφής. Ενώ οι αδελφές δεν διορίζονται ως διακονικοί υπηρέται, είναι δυνατόν να ζητηθή απ’ αυτές να υπηρετήσουν ως αντικαταστάτριες ως τον καιρό που θα υπάρξουν στην εκκλησία διαθέσιμοι άνδρες με τα προσόντα.
Συνεχίζοντας στα εδάφια 12, 13, διαβάζομε: «Οι διάκονοι ας ήναι μιας γυναικός άνδρες, κυβερνώντες καλώς τα τέκνα αυτών και τους οίκους αυτών. Διότι οι καλώς διακονήσαντες, αποκτώσιν εις εαυτούς βαθμόν καλόν, και πολλήν παρρησίαν εις την πίστιν την εις τον Ιησούν Χριστόν.»
Ώστε, όπως βλέπετε, ένας υψηλός κανών τίθεται γι’ αυτούς τους διακόνους. Όταν, λοιπόν, πρόκειται να γίνη σύστασις, είναι φανερό ότι η επιτροπή είναι υποχρεωμένη να κάμη περισσότερα από το να βλέπη απλώς τα όσα εκτίθενται στην κάρτα του Αρχείου Ευαγγελιζομένου και να έχη μια συμπτωματική ελαφρά συζήτησι για το άτομο. Ο λόγος του Θεού πρέπει να φωτίση τον δρόμο. Είναι πολύ καλό οι όμιλοι της μελέτης βιβλίου εκκλησίας να είναι μέτριοι στο μέγεθος, αλλ’ οι αριθμοί και μόνον εκείνων που παρακολουθούν δεν είναι ο κυριώτερος λόγος για να καθορισθή αν πρέπει να σχηματισθή ένας νέος όμιλος. Έχει πολύ μεγαλύτερη σπουδαιότητα το να είμεθα βέβαιοι ότι υπάρχει αδελφός με Γραφικά προσόντα διαθέσιμος για να φροντίση για τον νέο όμιλο. Για ένα χρονικό διάστημα ο όμιλος μπορεί να είναι μεγαλύτερος από όσο προτιμούμε να είναι, αλλ’ ο χρόνος μπορεί να χρησιμοποιηθή καλά για να εκπαιδευθούν ως βοηθοί εκείνοι που δείχνουν καλές προϋποθέσεις ωσότου μπορέσουν να ανταποκριθούν στον κανόνα της Γραφής. Αν και υπάρχουν πολλοί παράγοντες που πρέπει να λαμβάνωνται υπ’ όψι στην οργάνωσι των μελετών βιβλίου εκκλησίας, πάντοτε υπερτερεί από τους άλλους λόγους εκείνο που λέγει η Γραφή για το ποιος είναι ικανός να υπηρετήση.