Ο Πάπας Δεν Είναι Αλάθητος
ΜΟΝΟ μετά τη Σύνοδο του Βατικανού του 1870 εκηρύχθη η κεφαλή της Ρωμαιο-Καθολικής Εκκλησίας της Πόλεως του Βατικανού, ο πάπας, αλάθητος, όταν ομιλή επισήμως ως κεφαλή της εκκλησίας για ζητήματα πίστεως και ηθικής. Αλλά τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι δεν είναι αλάθητος. Ακόμη και πολλοί ηγέται της Καθολικής εκκλησίας απέκρουσαν αυτό το σημείο στη διάρκεια των ενός μηνός συζητήσεων για το αλάθητο στη Σύνοδο του Βατικανού 1870.
Ο Νιούμαν της Αγγλίας, ο οποίος αργότερα έγινε καρδινάλιος, καθώς και ο Αρχιεπίσκοπος Κένρικ του Σαν Λούις εναντιώθηκαν στο αλάθητο του πάπα. Το ίδιο έκαμαν και ο Επίσκοπος Στροσμέγερ από το κυριώτερο πανεπιστήμιο της Κροατίας και ο Επίσκοπος Χέφελε της Γερμανίας, για ν’ αναφέρωμε ολίγους. Ο επίσκοπος Χέφελε εδήλωσε ότι επί τριάντα χρόνια ανεζήτησε απόδειξι του αλαθήτου του πάπα και δεν μπόρεσε να την βρη.
Η διακήρυξις του αλαθήτου βασίζεται στην προϋπόθεσι ότι ο απόστολος Πέτρος είχε εκλεγή από τον Ιησού Χριστό να είναι το θεμέλιο της Χριστιανικής εκκλησίας και ότι οι πάπαι είναι οι νόμιμοι διάδοχοι του. Το βιβλίο Η Αγία Έδρα επί το Έργον υπό Πήτερ Κανίσιους Βαν Λήρντε, ο οποίος ήταν Παπικός Νεωκόρος και Γενικός Βικάριος του Πάπα για την Πόλι του Βατικανού, λέγει στη σελίδα 55: «Ο Κύριός μας καθώρισε το αντικείμενο της πίστεως και ηθικής, τον απαράμιλλο θησαυρό που Αυτός μετεβίβασε στην Εκκλησία για την ανύψωσι, την πνευματική ζωή και ευτυχία των ανθρώπων. Αυτή η κληρονομία έχει τέτοια σπουδαιότητα για την ανθρωπότητα ώστε ο Χριστός θέλησε να εμπιστευθή τη διαφύλαξί της δια μέσου των αιώνων στη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος, το οποίο απονέμει την ιδιότητα του αλαθήτου στον Πέτρο και στους διαδόχους του.» Αυτή η βασική προϋπόθεσις είναι πεπλανημένη, και επομένως το συμπέρασμα που εξάγεται από αυτήν, ότι ο Πάπας είναι αλάθητος, είναι πεπλανημένο. Εξετάστε τα γεγονότα.
Ο ΠΕΤΡΟΣ ΟΧΙ ΚΕΦΑΛΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Οι Άγιες Γραφές, αντί να υποστηρίζουν τον ισχυρισμό ότι ο Πέτρος είχε καταστή κεφαλή της Χριστιανικής εκκλησίας από τον Ιησού Χριστό, δείχνουν ότι ο Ιησούς Χριστός διετήρησε αυτή τη θέσι για τον εαυτό του, χωρίς να την παραδώση σε κανένα άλλο. Πολλά χρόνια ύστερ’ από την ανάστασι του Ιησού ο απόστολος Παύλος έγραψε, σύμφωνα και με την Καθολική Μετάφρασι Ντουαί: «Ο Χριστός [είναι] κεφαλή της εκκλησίας.» (Εφεσ. 5:23) Δεν υπάρχει απόδειξις στις Γραφές ότι ο Πέτρος ήταν κεφαλή της εκκλησίας. Το ότι δεν ήταν είναι σαφές από το υπόμνημα του συμβουλίου της πρώτης εκκλησίας, που έλαβε χώραν το 49 περίπου μ.Χ. στην Ιερουσαλήμ. Ο Πέτρος, αντί να προεδρεύση αυτός του συμβουλίου, απευθύνθηκε σ’ αυτό όπως απευθύνθηκαν ο Βαρνάβας και ο Παύλος, αλλά ο Ιάκωβος ήταν εκείνος ο οποίος συνώψισε το ζήτημα που ήταν υπό συζήτησι και έκαμε τη σύστασι την οποία ακολούθησε το συμβούλιο.—Πράξ. 15:6-29.
Δεν ήταν ο Πέτρος εκείνος, ο οποίος έγραψε τις περισσότερες από τις επιστολές οδηγιών στην πρώτη εκκλησία για ζητήματα πίστεως και ηθικής. Μόνον δύο έγραψε αυτός, αλλά δεκατέσσερες έγραψε ο απόστολος Παύλος. Ότι ο απόστολος Παύλος δεν θεωρούσε τον Πέτρο ως την από τον Θεό διορισμένη κεφαλή της εκκλησίας είναι σαφές από όσα αναφέρει στο εδάφιο Γαλάτας 2:9. (ΜΝΚ): «Ιάκωβος και Κηφάς και Ιωάννης οι θεωρούμενοι ότι είναι στύλοι, δεξιάς έδωκαν κοινωνίας εις εμέ και εις τον Βαρνάβαν.» Έτσι ο Κηφάς ή Πέτρος δεν είχε αναγνωρισθή από τον Παύλο, ο οποίος είχε λάβει το άγιο πνεύμα, ως το θεμέλιο και η κεφαλή της εκκλησίας, αλλά μόνο ως ένας από εκείνους οι οποίοι ‘εθεωρούντο ότι είναι στύλοι’ σ’ αυτήν. Αργότερα επετίμησε τον Πέτρο κατά πρόσωπο για πράξεις ανάρμοστες σ’ ένα απόστολο—Γαλ. 2:11-14.
Αλλά πιθανόν να πήτε, τι μπορεί να λεχθή για τη δήλωσι του Ιησού στο εδάφιο Ματθαίος 16:18 (ΚΜΝ), όπου λέγει: «Εγώ δε σοι λέγω, Ότι συ είσαι Πέτρος, και επί ταύτης της Πέτρας θέλω οικοδομήσει την εκκλησίαν μου· και πύλαι άδου δεν θέλουσιν ισχύσει κατ’ αυτής»; Η προϋπόθεσις ότι ο Πέτρος είναι ο θεμέλιος λίθος στον οποίο ανεφέρθη ο Ιησούς είναι εσφαλμένη. Ο ίδιος ο Πέτρος βεβαιώνει ποιος είναι αυτό το θεμέλιο, όταν λέγη, στα εδάφια 1 Πέτρου 2:4-8 (ΚΜΝ), ότι η εκκλησία είναι ‘λίθοι ζώντες, οικοδομημένοι οίκος πνευματικός, ιεράτευμα άγιον.’ Κατόπιν αναφέρεται στον Ιησού Χριστό ως ‘τον λίθον τον οποίον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες,’ ‘λίθον προσκόμματος, και πέτραν σκανδάλου εις τους προσκόπτοντας εις τον λόγον.’ Έτσι ο Πέτρος ομολογεί σαφώς ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός είναι αυτή η πέτρα ή ακρογωνιαίος θεμέλιος λίθος επάνω στον οποίο είναι οικοδομημένη η εκκλησία.
Όταν ο Ιησούς ανεγνώρισε την πίστι του Πέτρου, δεν είπε ότι θα οικοδομούσε την εκκλησία του επάνω στον Πέτρο, αλλά επάνω στον ίδιο τον εαυτό του, για τον οποίον ο Πέτρος είχε μόλις ομολογήσει ότι ήταν ο Υιός του ζώντος Θεού. Αυτό είναι σε αρμονία με το εδάφιο Εφεσίους 2:20 (ΚΜΝ), το οποίο αποκαλεί τον Χριστόν ‘ακρογωνιαίον λίθον.’ Εφόσον ο Πέτρος δεν ήταν αυτός το θεμέλιο και η κεφαλή της εκκλησίας δεν μπορούσε να έχη διαδόχους. Επομένως ο Πάπας δεν έχει καμμιά έγκυρη βάσι για τον ισχυρισμό του στα πρωτεία και στο αλάθητο.
ΠΑΠΑΙ ΕΧΟΥΝ ΠΛΑΝΗΘΗ
Με επίσημη διακήρυξι ο Πάπας Πίος ΙΒ΄ εξήγγειλε ως δόγμα το ότι η Μαρία, αφού συνεπλήρωσε την πορεία της, «παρελήφθη σώμα και ψυχή σε ουρανία δόξα.» Αλλ’ αυτή η δήλωσις βρίσκεται σε άμεση αντίφασι με τις θεόπνευστες Γραφές κι επομένως είναι πλάνη. Οι Γραφές σαφώς δηλώνουν ότι κανένα σάρκινο σώμα δεν μπορεί να εισέλθη σε ουρανία δόξα, και αυτό συμφωνεί με την υγιά λογική, η οποία μας λέγει ότι τα σάρκινα ανθρώπινα σώματα έχουν πλασθή για ζωή επάνω σ’ αυτή τη γη κάτω από τον ατμοσφαιρικό θόλο της, όχι για το βασίλειο των πνευματικών πλασμάτων. Ορθώς, λοιπόν, οι Γραφές λέγουν στα εδάφια 1 Κορινθίους 15:44, 45, 50 (ΚΜΝ) σχετικά με την ανάστασι των μελών της εκκλησίας του Χριστού: «Σπείρεται σώμα ζωικόν, ανίσταται σώμα πνευματικόν. Είναι σώμα ζωικόν, και είναι σώμα πνευματικόν. Ούτως είναι και γεγραμμένον, Ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ έγεινεν εις ψυχήν ζώσαν· ο έσχατος Αδάμ εις πνεύμα ζωοποιούν. Τούτο δε λέγω, αδελφοί, ότι σαρξ και αίμα βασιλείαν Θεού δεν δύνανται να κληρονομήσωσιν.»
Ο Πάπας Πίος ΙΑ΄ διεκήρυξε επισήμως ότι η Μαρία «είχε διαφυλαχθή ελευθέρα από κάθε κηλίδα της αρχικής αμαρτίας.» Και αυτό, επίσης, είναι μια πλάνη, η οποία συγκρούεται με τον Λόγο της αληθείας του Θεού. Μια θεόπνευστη δήλωσις η οποία εγράφη είκοσι και πλέον χρόνια ύστερ’ από την ανάληψι του Ιησού στον ουρανό λέγει: «Δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον, και δια της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον.» (Ρωμ. 5:12, ΚΜΝ) Δεν γίνεται καμμιά εξαίρεσις για τη Μαρία. Ύστερ’ από την γέννησι του Ιησού, αυτή προσέφερε, επίσης, προσφοράν περί αμαρτίας για τον καθαρισμό της. (Λουκ. 2:22-24· Λευιτ. 12:8) Όπως κάθε άλλος ο οποίος κατήγετο από τον Αδάμ, και η Μαρία είχε γεννηθή σε αμαρτία, και κανένας συγγραφεύς της Βίβλου δεν δηλώνει κάτι διάφορο. Ομιλώντας για τους ακολούθους του Χριστού, από τους οποίους η Μαρία ήταν ένας, ο απόστολος Ιωάννης αναφέρει: «Εάν είπωμεν ότι αμαρτίαν δεν έχομεν, εαυτούς πλανώμεν, και η αλήθεια δεν είναι εν ημίν.»—1 Ιωάν. 1:8, ΚΜΝ.
Όταν εξετάζωνται τα γεγονότα, γίνεται σαφές ότι ο ισχυρισμός για το αλάθητο του Πάπα είναι εντελώς ψευδής και έχει επινοηθή για την παραπλάνησι των ανθρώπων που δείχνουν εμπιστοσύνη. Σχετικά με τους θρησκευτικούς ηγέτας οι οποίοι εξαπατούν, η Αγία Γραφή δηλώνει: «Διότι οι τοιούτοι είναι ψευδαπόστολοι, εργάται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εις αποστόλους Χριστού».» (2 Κορ. 11:13) Όπως προειδοποίησε ο Ιησούς, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος γι’ αυτούς οι οποίοι ακολουθούν τυφλά την ηγεσία τέτοιων ανθρώπων.—Ματθ. 15:14.