Όταν Όλα τα Έθνη Ενωθούν υπό την Βασιλεία του Θεού — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Όταν Όλα τα Έθνη Ενωθούν υπό την Βασιλεία του Θεού

Αυτή η δημοσία ομιλία, που εξεφωνήθη από τον πρόεδρο της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά, ηκούσθη από ακροατήρια που περιελάμβαναν εν όλω τετρακόσιες ογδόντα μία χιλιάδες εκατόν ενενήντα πέντε άτομα, σε όλη τη Βόρειο Αμερική και την Ευρώπη στη διάρκεια του περασμένου θέρους.

1. (α) Ποιο ερώτημα εγείρει στην αρχή το θέμα αυτής της ομιλίας; (β) Τι δείχνει ότι η βασιλεία του Θεού είναι ζήτημα ενδιαφέροντος για τα έθνη, και για ποια έθνη;

ΥΠΑΡΧΟΥΝ πολλά έθνη. Αλλά ποιος λέγει ότι υπάρχει κάτι τέτοιο σαν «βασιλεία Θεού»—ότι ο Θεός έχει βασιλεία; Πολλά άτομα μπορεί να θέτουν αυτή την προκλητική ερώτηση, όχι απλώς οι άθεοι και οι Κομμουνισταί, αλλά και πολύ θρησκευόμενα επίσης άτομα. Όλοι οι λαοί ζουν κάτω από κάποια μορφή κυβερνήσεως, είτε ονομάζεται βασιλεία, είτε δημοκρατία, είτε δικτατορία ή κάτι άλλο. Αλλά σήμερα, όπως ποτέ προηγουμένως, όλοι οι λαοί αντιμετωπίζουν την παγκόσμια διακήρυξι της «βασιλείας του Θεού». Αυτό πρέπει να είναι ζήτημα που ενδιαφέρει όλα τα έθνη· αλλιώς, δεν θα διεκηρύττετο σε όλη την οικουμένη, σε όλα τα έθνη οιασδήποτε πολιτικής μορφής. Ενδιαφέρει όλα τα έθνη—το έθνος που διακρατεί την Ινδουιστική θρησκεία και λατρεύει τον Τριμούρτη ως θεό· το Ισλαμικό έθνος που διακρατεί ότι ο μόνος θεός είναι ο Αλλάχ· επίσης το έθνος που αποδίδει λατρεία κυρίως ενώπιον του ιερού του Βούδδα ως θεού. Ενδιαφέρει τα έθνη του «Χριστιανικού κόσμου» που λατρεύουν ένα τριαδικό θεό, ένα θεό σε τρία πρόσωπα. Ενδιαφέρει το Ιουδαϊκό έθνος (αντιπροσωπευόμενο από τη Δημοκρατία του Ισραήλ) που λατρεύει τον κατά παράδοσιν θεό των προπατόρων του. Πράγματι, ενδιαφέρει τα Κομμουνιστικά έθνη που λέγουν ότι δεν λατρεύουν κανένα θεό. Ο θεός κανενός από αυτά τα έθνη δεν ήνωσε έως τώρα ανθρώπους όλων των εθνών της γης κάτω είτε από τη λατρεία του είτε από την κυβέρνησί του. Υπάρχει Θεός που μπορεί να το κάμη αυτό;

2, 3. (α) Ποια γεγονότα δείχνουν αν για παγκόσμια ενότητα χρειαζώμεθα κάτι περισσότερο από τα Ηνωμένα Έθνη; (β) Τι πρέπει να λεχθή για το αν τα Ηνωμένα Έθνη έγιναν η έκφρασις της βασιλείας του Θεού από το 1945;

² Αλλά υπάρχει επίσης η εξής ερώτησις: Χρειάζεται αυτός ο σύγχρονος κόσμος έναν αόρατο πνευματικό θεό για να ενώση όλα τα έθνη κάτω από τη βασιλεία του; Χρειαζόμεθα κάτι περισσότερο από τα σημερινά Ηνωμένα Έθνη; Είδε ποτέ πριν το ανθρώπινο γένος ένα τέτοιο πράγμα—ενενήντα εννέα έθνη ενωμένα σ’ ένα σύνδεσμο; Όχι! Αλλά συγχρόνως είδε ποτέ ο κόσμος ένα τέτοιο θέαμα σαν αυτό που παρουσιάζουν τα Ηνωμένα Έθνη—μια τέτοια αποτυχία στην ενοποίησι; Ζουν μήπως σύμφωνα με το μεγαλόηχο όνομά τους; Διεξάγεται μήπως ο «ψυχρός πόλεμος» σήμερα από έθνη έξω των Ηνωμένων Εθνών και μάλιστα με τόση ασπλαγχνία που ν’ αδιαφορούν και αν ακόμη κρατούν όλο το υπόλοιπο του κόσμου σε φόβο και ανησυχία; Όχι· διεξάγεται από τα ηγετικά έθνη μέσα ακριβώς από τα Ηνωμένα Έθνη. Έχομε, λοιπόν, αιτία ν’ αναμένωμε ότι τα Ηνωμένα Έθνη θ’ αποδείξουν ότι είναι ένα ικανοποιητικό ανθρωποποίητο υποκατάστατον της «βασιλείας του Θεού»; Ας μη λησμονούμε ότι τα Ηνωμένα Έθνη είναι ο διάδοχος της Κοινωνίας των Εθνών, και ότι η Κοινωνία των Εθνών στη διάρκεια της υπάρξεώς της πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ωνομάσθη θρησκευτικώς «η πολιτική έκφρασις της βασιλείας του Θεού επάνω στη γη». Έγιναν, λοιπόν, τα Ηνωμένα Έθνη η πολιτική έκφρασις της βασιλείας του Θεού επάνω στη γη από το 1945; Ερωτήστε την Ινδουιστική Ινδία! Ερωτήστε την Κομμουνιστική Ρωσία! Ερωτήστε τη Βουδδική Ιαπωνία, τη Βούρμα, το Τάιλαντ! Ερωτήστε την Ισλαμική Τουρκία, την Ινδονησία, την Ηνωμένη Αραβική Δημοκρατία!

³ Μήπως αυτά τα έθνη, και άλλα ενώθηκαν με τα Ηνωμένα Έθνη επειδή ήθελαν να είναι κάτω από τη βασιλεία του Θεού, και είναι αυτός ο λόγος για τον οποίο παραμένουν σ’ αυτήν; Μήπως τα υπεκίνησε η αγάπη, του Θεού να ενωθούν; Δεν χρειάζεται να περιμένωμε για την απάντησί των. Ο κοινός νους και η ειλικρίνεια απαντούν Όχι!

4. Όσον αφορά τη βασιλεία του Θεού, ποιες ερωτήσεις θέτομε επειδή τόσο πολλοί θεοί αντιπροσωπεύονται επίσης στα Ηνωμένα Έθνη, και έχουν όλοι αυτοί οι θεοί ενισχύσει αυτό το σώμα;

⁴ Εν τούτοις, ένα μεγάλο γεγονός παραμένει: Όχι απλώς πολλά πολιτικά συστήματα, αλλά και πολλοί θεοί αντιπροσωπεύονται στα ενενήντα εννέα έθνη που αποτελούν τα Ηνωμένα Έθνη. Αν, λοιπόν, όλα τα έθνη πρόκειται ακόμη να ενωθούν κάτω από τη βασιλεία του Θεού, θα συνέρχωνται μήπως όλοι οι θεοί των πολλών εθνών σε διάσκεψι με τον τρόπο που συνέρχονται οι εθνικοί αντιπρόσωποι στη Γενική Συνέλευσι των Ηνωμένων Εθνών; Θ’ αποφασίζουν τότε ποιος πρόκειται να είναι βασιλεύς πάνω από όλους τους θεούς; Ή θ’ αποφασίζουν να ιδρύσουν μια τριμελή γραμματεία, ένα τριαδικό κυβερνών σώμα, του οποίου κάθε μέλος θ’ αντιπροσωπεύη κάποια ομάδα θεών ή θρησκευτικών συμβόλων πίστεως; Πρόκειται μήπως να ιδρυθή έτσι η βασιλεία του Θεού, δηλαδή, με κοινή συναίνεση, να το πούμε έτσι, όλων των θεών που αντιπροσωπεύονται στα Ηνωμένα Έθνη; Θα υπάρχη έτσι δημοκρατική ενέργεια μεταξύ όλων των θεών για να ενοποιηθούν υπό ένα θεόν ως βασιλέα του ουρανού και της γης; Αφού οι ανθρώπινοι λάτρεις αυτών των θεών διαφέρουν και διαφωνούν μεταξύ των, οι θεοί των δύσκολα θα μπορούσε να αναμένεται ότι θα ενωθούν και θα συμφωνήσουν και θα εξασκήσουν ενοποιητική επιρροή. Ασφαλώς η ύπαρξις τόσο πολλών θεών πίσω από τα Ηνωμένα Έθνη δεν ενίσχυσε αυτό το σώμα.

5. (α) Από πού λαμβάνομε τη βεβαίωσι ότι όλα τα έθνη θα ενωθούν υπό την βασιλεία του Θεού; (β) Σε συμφωνία με αυτό το Βιβλίο, τι αποδεικνύουν για το σύμπαν μας τα όσα παρατηρούμε;

⁵ Από πού, λοιπόν, ελάβαμε την ιδέα, από πού έλάβαμε την ισχυρή βεβαίωσι ότι όλα τα έθνη θα ενωθούν υπό την βασιλεία του Θεού; Ελάβαμε αυτό το θαυμαστό όραμα ολόκληρης της ανθρωπίνης οικογενείας σε ευτυχισμένη ειρήνη με τον εαυτό της και με τον Θεό της, από ένα Βιβλίο. Είναι ένα παλαιό Βιβλίο. Η σοφία του, η νόησις, η γνώσις και η πρόβλεψις το καθιστούν το Βιβλίο των βιβλίων. Αυτό το Βιβλίο δεν αντιλέγεται από τα σημερινά γεγονότα, από τη σημερινή παγκόσμια κατάστασι. Ούτε αντιλέγεται από τη σημερινή πραγματικά αποδεδειγμένη επιστήμη. Αυτό το Βιβλίο υποστηρίζεται από την ενότητα και σταθερότητα του γνωστού σύμπαντος. Όσο περισσότερο εξετάζομε την ενότητα, την αρμονία και τη σταθερότητα του σύμπαντος, τόσο περισσότερο τα επιβλητικά αυτά πράγματα αποδεικνύουν ό,τι λέγει αυτό το Βιβλίο, δηλαδή, ότι υπάρχει ένας Θεός, που είναι υπεράνω όλων, που είναι ο Δημιουργός όλων, που είναι ο Νομοθέτης όλων, που είναι ο κεντρικός Κυβερνήτης όλων.

6, 7. (α) Πώς περιγράφει τον Θεό η Αμερικανική Εγκυκλοπαιδεία; (β) Τίνος Βιβλίου αυτός είναι ο Συγγραφεύς;

⁶ Για να μπορέσωμε να έχωμε κάποια εκπεφρασμένη ιδέα του τι είναι ο Θεός, παραθέτομε μια περικοπή από την Αμερικανική Εγκυκλοπαιδεία, σελίδα 743 του Τόμου 12, της εκδόσεως της του 1929, που λέγει, κάτω από την επικεφαλίδα «Θεός»:

Το Υπέρτατο Ον, η Πρώτη Αιτία, και, όπως θεωρείται στις ημέρες μας σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, ένα πνευματικό ον, αυθύπαρκτο, αιώνιο και απολύτως ελεύθερο και παντοδύναμο, ξεχωριστό από την ύλη που εδημιούργησε σε πολλές μορφές, και που τη διατηρεί και την εξουσιάζει. Δεν φαίνεται να υπήρξε περίοδος της ιστορίας που το ανθρώπινο γένος ήταν χωρίς πίστι σ’ έναν υπερφυσικό πρωτουργό και κυβερνήτη του σύμπαντος. Τα πιο άγρια έθνη έχουν κάποιες στοιχειώδεις ιδέες περί Θεού. Ο άνθρωπος είναι ένα θρησκευτικό καθώς και λογικό ζώο.

⁷ Το λεγόμενο Βιβλίο της Φύσεως είναι το βιβλίο του Θεού. Το γραπτό βιβλίο, του οποίου αυτός είναι ο Συγγραφεύς, ονομάζεται Η Αγία Γραφή.

8. (α) Τι ειδικώς κάνει τη Γραφή διαφορετική από τα άλλα θρησκευτικά βιβλία; (β) Γιατί μπορούμε να έχωμε εμπιστοσύνη για την εκπλήρωσι της προφητείας όσον αφορά την ένωσι όλων των εθνών;

⁸ Πριν από πολύν καιρό αυτό το ακατάστρεπτο Βιβλίο προείπε την ένωσι όλων των εθνών κάτω από τη βασιλεία του Θεού. Αυτό είναι, φυσικά, μια προφητεία. Αλλά η Γραφή, διαφορετική από όλα τα άλλα θρησκευτικά βιβλία, είναι γεμάτη από προφητείες. Πρέπει να παραδεχθούμε ότι ο Συγγραφεύς του Βιβλίου, για να κάμη προφητείες, έπρεπε να είναι βέβαιος για τον εαυτό του· έπρεπε να έχη πρόβλεψι και πρόγνωσι. Η αποτυχία των προφητειών του θ’ απεδείκνυε ότι δεν είναι Θεός. Εν τούτοις, οι προφητείες της Γραφής έδειξαν αντοχή στη δοκιμή του χρόνου. Πολλές προφητείες εξεπληρώθησαν. Άλλες έχουν τώρα αρχή εκπληρώσεως. Ασφαλώς, λοιπόν, οι προφητείες εκείνες της Γραφής, που μιλούν για μέλλοντα ακόμη πράγματα, που είναι σπουδαία για μας, θα εκπληρωθούν όλες με ίση βεβαιότητα με όση έχουν εκπληρωθή οι προφητείες που εφαρμόζονται στο παρελθόν και στο παρόν. Και όσον αφορά την προφητεία για την ένωσι όλων των εθνών υπό την βασιλεία του Θεού, ο Θεός έχει ήδη ένα πρότυπο επάνω στη γη. Ποιο είναι αυτό; Τούτο ακριβώς πρόκειται να ιδούμε.

9. (α) Ποια γεγονότα όσον αφορά τον άνθρωπο υποστηρίζουν ότι ο Θεός είναι Πρόσωπο και είναι νοήμων; (β) Από πού μαθαίνομε το όνομά του, και γιατί δεν πρέπει ν’ αφήσωμε να μας δημιουργήση προκατάληψι ο εθνικισμός εναντίον αυτού του Θεού που ονομάζεται έτσι;

⁹ Αυτός ο Θεός είναι ένα Πρόσωπο, ένα νοήμον Ον. Το Βιβλίο του μας λέγει ότι εδημιούργησε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα και ομοίωσίν του. Αν, λοιπόν, ο άνθρωπος είναι πρόσωπο, νοήμον άτομο, και ομοιάζη με τον Θεό, τότε και ο Θεός πρέπει ομοίως να είναι πρόσωπο. Δεν είναι ανώνυμος Θεός. Ούτε μας άφησε να κάνωμε εικασίες για το όνομά του. Έκαμε να γραφή αυτό πολλές φορές, όχι στο Βιβλίο της Φύσεως, αλλά στην Αγία Γραφή. Χιλιάδες φορές στη Γραφή μάς λέγει ότι το όνομα του Υψίστου, του Παντοδυνάμου, του Πανσόφου, του εντελώς Δικαίου, του πάντοτε ζώντος Θεού και Δημιουργού είναι Ιεχωβά. Η απλή από μας μνεία αυτού του ονόματος μπορεί να κάμη να εγερθή προκατάληψις στις καρδιές πολλών. Πολλοί θα συνδέσουν αυτό το όνομα με τους Ιουδαίους, με τους Ισραηλίτας, οι οποίοι προσφάτως ίδρυσαν τη Δημοκρατία του Ισραήλ στο μέσον των Αραβικών εθνών στη Μέση Ανατολή. Αφού πιστεύουν ότι ο Ιεχωβά είναι ο εθνικός θεός των Ιουδαίων, τα προκατειλημμένα αυτά άτομα δεν τον θέλουν ως Θεόν. Αλλ’ ο Ιεχωβά δεν είναι εθνικιστικός Θεός. Δεν είναι Θεός για τους Ιουδαίους μόνο. Πώς θα μπορούσε να είναι ο εθνικός Θεός των Ιουδαίων και συγχρόνως να παραδέχεται όλα τα έθνη στη λατρεία του και κάτω από τη βασιλεία του, που είναι βασιλεία ευλογίας;

10. (α) Το να λατρεύωμε τον Ιεχωβά ως Θεό τι δεν σημαίνει όσον αφορά τους φυσικούς Ιουδαίους; (β) Ποια πρέπει να είναι η διάθεσίς μας απέναντι του λαού που λατρεύει σήμερα τον Ιεχωβά ως Θεό, και γιατί;

¹⁰ Ο Ιεχωβά δεν έλαβε αρχή όταν άρχισε το Ιουδαϊκό έθνος, πριν μόλις από τρεις χιλιάδες εξακόσια χρόνια, στο 1712 π.Χ. (Γεν. 49:28-33) Επομένως, αν λατρεύετε τον Ιεχωβά ως Θεό, δεν εξυψώνετε τους Ιουδαίους ούτε δοξάζετε τη Δημοκρατία του Ισραήλ. Το να λατρεύετε τον Ιεχωβά δεν σημαίνει ότι πρέπει να ενωθήτε με τη Δημοκρατία του Ισραήλ ή να λατρεύετε στις Ιουδαϊκές συναγωγές, ή ακόμη στη σύγχρονη Ιερουσαλήμ. Αλλά είναι αληθινό ότι κάθε λαός που είχε ποτέ τον Ιεχωβά ως Θεό του ετιμήθη και ευλογήθη εξαιτίας αυτού. Όταν ο Στρατηγός Ντουάιτ Δ. Αϊζενχάουερ ανέλαβε ως πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών για δευτέρα φορά, στο 1957, και έδωσε τον όρκο του αξιώματός του, είχε το χέρι του επάνω στην ανοιχτή Γραφή (Αμερικανική Στερεότυπη Μετάφρασις), στον Ψαλμό 33:12, που λέγει: «Μακάριον το έθνος, του οποίου ο Θεός είναι ο Ιεχωβά· ο λαός, τον οποίον εξέλεξε δια κληρονομίαν αυτού.» Το κυριώτερο, λοιπόν, πράγμα είναι το να έχωμε σεβασμό για τον αληθινό Θεό τον ίδιο, μάλλον παρά να έχωμε σεβασμό για τον λαό που τον έχει ως Θεό. Η αιτία, για την οποία οι σημερινοί φυσικοί Ιουδαίοι ή Ισραηλίται δεν έχουν προφανώς τη θεία ευλογία, είναι ότι δεν έχουν πια τον Ιεχωβά ως Θεόν των. Υπάρχει, όμως, σήμερα ένας λαός που λατρεύει τον Ιεχωβά ως Θεόν εν πνεύματι και αληθεία. Αυτοί δεν πρέπει να καταφρονούνται, διότι το να καταφρονή κανείς αυτούς τους πιστούς σημαίνει να δείχνη ανευλάβεια και να μην αποδίδη τιμή στον Θεό.—Ιωάν. 4:21-24.

Ο «ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΟΣ»

11. Κάτω από τίνος τη βασιλεία θα ενωθούν όλα τα έθνη, και ποια υπόσχεσι τούτου περιέχει ο Ψαλμός 86:8, 9;

¹¹ Υπό την βασιλεία του Ιεχωβά Θεού θα ενωθούν όλα τα έθνη για την αιωνία των ευλογία. Μια από τις υποσχέσεις του Θεού γι’ αυτό βρίσκεται στη Γραφή, στον Ψαλμό 86:8, 9 (ΜΝΚ), από τον οποίον παραθέτομε περικοπή: «Δεν είναι όμοιός σου μεταξύ των θεών, ω Ιεχωβά· ουδέ έργα όμοια των έργων σου. Πάντα τα έθνη, τα οποία έκαμες, θέλουσιν ελθεί και προσκυνήσει ενώπιόν σου, ω Ιεχωβά, και θέλουσι δοξάσει το όνομά σου.»

12. Πώς δείχνει ο Μιχαίας 4:3, 4 αν η ενότης υπό την βασιλεία του Θεού είναι επιθυμητή;

¹² Μια από τις ευλογίες που θα προκύψη από αυτή τη διεθνή ενότητα υπό την βασιλεία του Θεού είναι η εξής, όπως προελέχθη στον Μιχαία 4:3, 4 (ΜΝΚ): «Και [ο Ιεχωβά] θέλει κρίνει αναμέσον λαών πολλών, και θέλει ελέγξει έθνη ισχυρά, έως εις μακράν· και θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών δια υνία, και τας λόγχας αυτών δια δρέπανα· δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον. Και θέλουσι κάθησθαι έκαστος υπό την άμπελον αυτού, και υπό την συκήν αυτού· και δεν θέλει υπάρχει ο εκφοβών· διότι το στόμα του Ιεχωβά των δυνάμεων ελάλησε.» Αν έχωμε υπ’ όψι τούτο, είναι η βασιλεία του Θεού επιθυμητή; Μάλιστα.

13. Πώς είναι διηρημένη η Γραφή σήμερα, και όμως τι την καθιστά μια ενότητα;

¹³ Η Γραφή, η οποία παρουσιάζει αυτές τις προφητείες που εμπνέουν ελπίδα, είναι διηρημένη σήμερα σε εξήντα έξη θεόπνευστα βιβλία. Εν τούτοις, η Γραφή αποτελεί αυτή καθ’ εαυτήν μια ενότητα, ένα μόνο βιβλίο ως σύνολον. Είναι σε πλήρη αρμονία με τον εαυτό της, στα πολλά της μέρη, από το πρώτο της βιβλίο, τη Γένεσι, ως το τελευταίο της βιβλίο, την Αποκάλυψι. Μια κυριαρχούσα ιδέα ή θέμα διατρέχει ολόκληρη τη Γραφή και την συνδέει μαζί. Ποια είναι αυτή; Η βασιλεία του Θεού, η πιο καλή κυβέρνησις σε όλο το σύμπαν, και η μόνη που θα διαρκή για πάντα, προς ευλογίαν του ανθρωπίνου γένους.

14. (α) Πότε το ανθρώπινο γένος δεν είχε ανθρωπίνους βασιλείς, αυτοκρατορίες ή αποικιακές δυνάμεις; (β) Γιατί έχομε τέτοια πράγματα σήμερα, και γιατί αυτό ήταν από θεία πρόνοια για μας;

¹⁴ Από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο του 1914-1918 βασιλείς, ή άρχοντες που έφεραν αυτόν τον τίτλο, παρήλθαν. Κάποτε δεν υπήρχαν ανθρώπινοι βασιλείς ούτε ανθρώπινες αυτοκρατορίες ούτε αποικιακές δυνάμεις επάνω στη γη. Υπήρχε μόνο ένας ουράνιος Βασιλεύς πάνω από το ανθρώπινο γένος. Ποιος ήταν αυτός; Ο Ιεχωβά Θεός. Στο τελευταίο βιβλίο της Γραφής αυτός ονομάζεται ο «Βασιλεύς της αιωνιότητος» (Αποκάλ. 15:3, ΜΝΚ· Ιερεμ. 10:10) Γιατί, λοιπόν, έχομε τους σημερινούς ανθρωπίνους βασιλείς, γιατί τις αυτοκρατορίες, γιατί τις αποικιακές δυνάμεις; Γιατί τον διεθνή κομμουνισμό; Ναι, γιατί τα Ηνωμένα Έθνη; Αυτό είναι εξαιτίας της αρχικής ανταρσίας εναντίον του «Βασιλέως της αιωνιότητος». Δεν κατεστάλη αμέσως αυτή η ανταρσία; Όχι, δεν κατεστάλη. Γιατί οι στασιασταί δεν εξετελέσθησαν όλοι αμέσως για να εμποδισθή η εξάπλωσις της ανταρσίας; Αν αυτοί είχαν αμέσως εκτελεσθή, δεν θα υπήρχαμε εμείς σήμερα, με μια ευκαιρία να ενωθούμε κάτω από τη βασιλεία του Θεού. Γιατί; Επειδή στους στασιαστάς περιελαμβάνοντο και οι πρώτοι μας ανθρώπινοι γονείς. Είμεθα οι τελευταίοι απόγονοι εκείνων των στασιαστών εναντίον του Ιεχωβά Θεού.

15, 16. (α) Πώς έφθασε να υπάρχη ένας θεός εναντιώσεως, και πώς ονομάζεται; (β) Πώς έκαμε θεό τον εαυτό του, και πώς τον ωνόμασαν ο Ιησούς και ο Παύλος;

¹⁵ Ας μη παραβλέψωμε ένα γεγονός σκληρής πραγματικότητος. Υπάρχει ένας θεός εναντιώσεως στο σύμπαν. Αυτό το αόρατο, πνευματικό πλάσμα ονομάζεται, στη γλώσσα της Γραφής, Σατανάς ή Διάβολος, δηλαδή, ο Εναντιούμενος, ο Συκοφάντης. Αυτός ήταν ο αρχηγός της συμμορίας στην ανταρσία. Διέρρηξε την αρχική ευτυχία, ειρήνη και υγεία της ανθρωπίνης οικογενείας. Ήταν εκείνος που άρχισε να εναντιώνεται στον Ιεχωβά Θεό. Για να κάμη τους πρώτους μας γονείς να στασιάσουν εναντίον του Θεού, εσυκοφάντησε τον Ιεχωβά Θεό τον Δημιουργό των, λέγοντας ότι ο Ιεχωβά ήταν ψεύτης, ότι ήταν ένας αντιδημοκρατικός λογοκριτής της γνώσεως και της πληροφορίας που οι άνθρωποι εδικαιούντο να έχουν για να ελευθερώνουν τον εαυτό τους και να υψώνουν τον κανόνα της ζωής. Ο Σατανάς είπε ότι ο άνθρωπος δεν είχε τίποτε να φοβάται από το να στασιάση εναντίον του Ιεχωβά Θεού. «Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει· αλλά . . . θέλετε είσθαι ως θεοί, γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν», είπε ο Σατανάς.

¹⁶ Πρώτα η γυναίκα, η Εύα, και έπειτα ο άνδρας, ο Αδάμ, ενώθηκαν με τον Σατανά ή Διάβολο στην ανταρσία του. Τότε το άπιστο αυτό πνευματικό πλάσμα έγινε θεός, θεός εναντιώσεως στον Ιεχωβά Θεό. Αυτό εσήμαινε την έναρξι ενός διηρημένου σύμπαντος. (Γέν. 3:1-7) Έπειτα από χιλιάδες χρόνια, ο πιστός Υιός του Θεού απεστάλη σ’ αυτόν τον κόσμο, και είπε ότι ο Σατανάς ή Διάβολος είναι ο «άρχων του κόσμου τούτου» και «ο πλανών την οικουμένην όλην.» (Ιωάν. 12:31· 14:30· Αποκάλ. 12:9) Ο Χριστιανός απόστολος Παύλος τον ωνόμασε ‘θεόν του αιώνος τούτου’, «τον άρχοντα της εξουσίας του αέρος, του πνεύματος το οποίον ενεργεί την σήμερον εις τους υιούς της απειθείας.»—2 Κορ. 4:4, Κείμενον· Εφεσ. 2:2.

17. Τι εσήμαινε για μας σήμερα η αρχαία εκείνη ανταρσία;

¹⁷ Εμείς σήμερα απέχομε σχεδόν έξη χιλιάδες χρόνια από εκείνη την αρχική ανταρσία εναντίον του «Βασιλέως της αιωνιότητος.» Εν τούτοις γνωρίζομε, αισθανόμεθα, βλέπομε τι εσήμαινε για μας. Εσήμαινε θάνατο για μας. (Γέν. 2:17· Ρωμ. 5:12) Εσήμαινε την απώλεια του κήπου της Εδέμ, του παραδείσου της τέρψεως, για μας. (Γέν. 3:22-24) Εσήμαινε το να υπαχθούμε σε ανθρώπινες πολιτικές κυβερνήσεις, όχι ιδρυμένες ή υποστηριζόμενες από τον Βασιλέα της αιωνιότητος, αλλά εμπνεόμενες και υποστηριζόμενες και κυριαρχούμενες από τον ‘θεόν του αιώνος τούτου’, τον ‘άρχοντα του κόσμου τούτου’. Βρίσκομε την κατάστασι όπως την περιέγραψε ο Χριστιανός απόστολος Ιωάννης: «Ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται.»—1 Ιωάν. 5:19.

18. Πώς γνωρίζομε ότι η κυριαρχία του Σατανά είναι προκαταδικασμένη σε αποτυχία;

¹⁸ Αλλά τι με τούτο; Τι αν ο Θεός της εναντιώσεως, Σατανάς ή Διάβολος, είναι ο «άρχων του κόσμου τούτου», ο «θεός του αιώνος τούτου»; Η ανταρσία του είναι προκαταδικασμένη σε αποτυχία· και αυτός και όλοι όσοι επιμένουν μαζί του σ’ αυτή την ανταρσία θα υποστούν την ποινή της εκμηδενίσεως, μια απόλυτη εξάλειψι από κάθε ύπαρξι. Όταν ο Ιεχωβά Θεός συνέστησε δικαστήριο και απήγγειλε καταδίκη εναντίον των τριών αρχικών στασιαστών, είπε στον Σατανά ή Διάβολο, ο οποίος είχε παραπλανήσει τη γυναίκα Εύα μέσω ενός όφεως: «Και έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σου και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός σου και του σπέρματος αυτής· αυτό θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού.»—Γέν. 3:14, 15,

19, 20. (α) Τι σημαίνει πραγματικά το Γένεσις 3:15, και από τότε και έπειτα ποιο θέμα διατρέχει όλη τη Γραφή; (β) Πώς το Αποκάλυψις 15:3, 4 δείχνει τη μελλοντική ενότητα όλων των εθνών;

¹⁹ Μ’ αυτά τα λόγια ο Ιεχωβά Θεός διεκήρυξε ότι, στον καιρό της εκλογής του, θα συνέτριβε την ανταρσία, συντρίβοντας τον αρχηγό της μαζί με το σπέρμα ή μαθητάς αυτού του αρχηγού. Έτσι θα ένωνε εκ νέου το σύμπαν του στον ουρανό και στη γη υπό την αιώνια βασιλεία του. Για να κερδίση αυτή την παγκόσμια νίκη για τη βασιλεία του Θεού θα χρησιμοποιούσε τα πιστό του Σπέρμα, τον Υιό του, που θα παρήγε μέσω της πιστής «γυναικός» του. Βρίσκομε αυτή την αξιοσημείωτη υπόσχεσι της Βασιλείας στο τρίτο κεφάλαιο του πρώτου βιβλίου της Γραφής. Έπειτα το θέμα αυτής της Βασιλείας διατρέχει και τα εξήντα έξη θεόπνευστα βιβλία της Γραφής ως το τελευταίο βιβλίο, στο οποίο διαβάζομε την εξής συγκινητική προφητεία της τελικής ενώσεως όλων των εθνών υπό την βασιλεία του Θεού:

²⁰ «Μεγάλα και θαυμαστά τα έργα σου, Ιεχωβά Θεέ Παντοκράτωρ· δίκαιοι και αληθιναί αι οδοί σου, Βασιλεύ της αιωνιότητος. Τις δεν θέλει σε φοβηθή, Ιεχωβά, και δοξάσει το όνομά σου; διότι είσαι μόνος όσιος· διότι πάντα τα έθνη θέλουσιν ελθεί και προσκυνήσει ενώπιόν σου· διότι τα δικαιώματά σου εφανερώθησαν.»—Αποκάλ. 15:3, 4, ΜΝΚ.

21. Ποιο άγγελμα εξέπληξε τον Ρωμαϊκό κόσμο πριν από δεκαεννέα αιώνες, και ποιοι δύο μάρτυρες άρχισαν τη διακήρυξι του αγγέλματος;

²¹ Όταν εγράφησαν αυτά τα λόγια πριν από χίλια εννιακόσια χρόνια, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κυριαρχούσε ακόμη στην Ευρώπη, στη Βόρειο Αφρική και στη Μέση Ανατολή. Μερικές δεκάδες ετών προτού γράψη αυτά τα λόγια ο απόστολος Ιωάννης, μια τολμηρή αναγγελία εξέπληξε τη Μέση Ανατολή. Γρήγορα μετεδόθη σε όλον τον Ρωμαϊκό κόσμο. Ήταν η εξής: «Επλησίασεν η βασιλεία του Θεού.» Αυτό ήταν ένα άγγελμα, που οι λάτρεις του Ιεχωβά Θεού είχαν αναμείνει επί χιλιάδες χρόνια για να το ακούσουν. Στην αρχή υπήρχαν δύο διαγγελείς αυτού του αγγέλματος, δύο μάρτυρες της αληθείας αυτού του αγγέλματος, πρώτα ένας πιστός λάτρης που ωνομάζετο Ιωάννης ο Βαπτιστής και, σύντομα έπειτα απ’ αυτόν, ο Ιησούς Χριστός, για τον οποίον οι μαθηταί του ωμολογούσαν ότι ήταν ο Υιός του Θεού.—Ματθ. 3:2· Μάρκ. 1:14, 15· Ιωάν. 1:49.

22. (α) Πώς ο Ιωάννης και ο Ιησούς υπέφεραν για πιστότητα στη βασιλεία του Θεού; (β) Πώς εθεραπεύθη η πληγή της πτέρνας του Σπέρματος του Θεού, και πώς θ’ αντιστραφούν τώρα τα πράγματα;

²² Η κεφαλή του Ιωάννου του Βαπτιστού απεκόπη διότι ήταν πιστός στη βασιλεία και στον νόμο του Ιεχωβά Θεού. Ο Ιησούς Χριστός εκαρφώθη σ’ ένα ξύλο για να πεθάνη διότι εκήρυττε και υπεστήριζε τη βασιλεία του Θεού, τη βασιλεία των ουρανών. Ο Σατανάς ή Διάβολος, «ο Θεός του αιώνος τούτου», ερμήνευσε αυτό το κήρυγμα ότι εσήμαινε στασιασμό και επανάστασι εναντίον του Ρωμαίου Αυτοκράτορος. Χρησιμοποιώντας αυτή την ψευδή κατηγορία, ο Σατανάς ή Διάβολος ως ο Μέγας Όφις μπόρεσε να «κεντήση» την πτέρνα του Σπέρματος της «γυναικός» του Θεού. Αλλ’ ο Παντοδύναμος Θεός εθεράπευσε την πληγή του Σπέρματός του, του Υιού του Ιησού Χριστού, εγείροντάς τον εκ νεκρών την τρίτη, ημέρα και επαναφέροντάς τον στον ουρανό, από τον οποίον είχε αποσταλή. (1 Κορ. 15:3-7, 24-28· Ρωμ. 1:1-4· Πράξ. 2:22-36) Τώρα τα πράγματα επρόκειτο ν’ αντιστραφούν και ο Σατανάς ο Όφις, ο διαβολικός αρχηγός της ανταρσίας εναντίον του Βασιλέως της αιωνιότητος, έπρεπε να υποστή τη συντριβή της κεφαλής του.

23. Πώς ο Ιησούς απέδειξε την αξιότητά του να βασιλεύση, και ποια παγκόσμια διακήρυξι προείπε;

²³ Ο Ιησούς Χριστός εγεννήθη επάνω στη γη στη γενεαλογική γραμμή βασιλέων, ήταν δε ένας άμεσος απόγονος του αρχαίου Βασιλέως Δαβίδ της Ιερουσαλήμ. (Ματθ. 1:1, 17) Εχρίσθη με το πνεύμα τού Θεού για να γίνη ο ενεργός βασιλεύς στη μέλλουσα βασιλεία του Θεού. (Λουκ. 3:21-23, 38· 4:1-21) Την αξιότητά του να κυβερνήση την απέδειξε κηρύττοντας πάντοτε τη βασιλεία του Θεού. Εδίδαξε στους μαθητάς του την υποδειγματική προσευχή: «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης.» (Ματθ. 6:9, 10) Εξεπαίδευσε και απέστειλε τους μαθητάς του να κηρύττουν τη βασιλεία του Θεού. (Ματθ. 10:5-7· Λουκ. 9:1, 2· 10:1-3, 8, 9) Επειδή η βασιλεία του Θεού είναι για την ευλογία και την ένωσι ανθρώπων όλων των εθνικοτήτων και φυλών, ο Ιησούς προείπε ότι στον δέοντα καιρό το άγγελμα της Βασιλείας θα διεκηρύττετο παντού. Είπε: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος [του συστήματος πραγμάτων του Σατανά].»—Ματθ. 24:3, 14.

24. Επειδή οι άνθρωποι ανέμεναν τη βασιλεία του Θεού τότε, ποια παραβολή έδωσε ο Ιησούς για να τους διορθώση;

²⁴ Ως το τέλος της επιγείου ζωής του Ιησού, πολλά άτομα στα οποία είχε κηρύξει, ενόμιζαν ότι η βασιλεία του Θεού επρόκειτο να ιδρυθή τότε, πριν από δεκαεννέα αιώνες. Εν σχέσει με την τελευταία οδοιπορία του Ιησού στην Ιερουσαλήμ, όπου υπέφερε μαρτύριο, διαβάζομε, γι’ αυτή τη δημοφιλή προσδοκία, τα εξής λόγια: «Και ενώ αυτοί ήκουον ταύτα, προσθέσας είπε παραβολήν, διότι ήτο πλησίον της Ιερουσαλήμ, και αυτοί ενόμιζον ότι η βασιλεία του Θεού έμελλεν ευθύς να φανή. Είπε λοιπόν, Άνθρωπός τις ευγενής υπήγεν εις χώραν μακράν, δια να λάβη εις εαυτόν βασιλείαν, και να υποστρέψη. . . . Και αφού υπέστρεψε λαβών την βασιλείαν, είπε να προσκληθώσι προς αυτόν οι δούλοι εκείνοι, εις τους οποίους έδωκε το αργύριον, δια να μάθη τι εκέρδησεν έκαστος.» Αφού διαπραγματεύεται μ’ εκείνους τους δούλους όσον αφορά τον ζήλον των και την πιστότητά των για τα συμφέροντα της βασιλείας, ο βασιλεύς στρέφει την προσοχή του στους εχθρούς της βασιλείας του και λέγει: «Πλην τους εχθρούς μου εκείνους οίτινες δεν με ηθέλησαν να βασιλεύσω επ’ αυτούς, φέρετε εδώ, και κατασφάξατε έμπροσθέν μου.» (Λουκ. 19:11-27) Ουαί, λοιπόν, σε όλους όσοι αρνούνται να ενωθούν κάτω από τη βασιλεία του Θεού!

25, 26. (α) Πώς ο Ιησούς εξεικόνισε έτσι ότι θα περνούσε πολύς καιρός ώσπου να τεθή η βασιλεία του Θεού σε εξουσία; (β) Ποιο επίγειο όφελος θα σημαίνη η βασιλεία του Ιησού για το ανθρώπινο γένος, και πώς αυτός έδωσε βεβαίωσι τούτου ενώ εκρεμάτο επάνω στο ξύλο;

²⁵ Για να πάη κανείς σε μια μακρινή χώρα και έπειτα να επιστρέψη με τα μέσα ταξιδιού που υπήρχαν πριν από χίλια εννιακόσια χρόνια, όχι με αεροπλάνο, θ’ απαιτούσε πολύν χρόνον. Με αυτό το σημείο της παραβολής ο Ιησούς έδειχνε ότι θα περνούσε πολύς χρόνος ώσπου να τεθή πραγματικά η βασιλεία του Θεού σε εξουσία επάνω από τη γη μας. Όπως εικονίζετο από τον «ευγενή» σ’ αυτή την παραβολή, ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος ήταν ο Υιός του Βασιλέως της αιωνιότητος καθώς και ο απόγονος του Βασιλέως Δαβίδ, έπρεπε να πάη σε «χώραν μακράν» για να εξασφαλίση για τον εαυτό του βασιλική εξουσία. Έπρεπε να πάη πολύ πέρα από το εξωτερικό διάστημα και τους πλανήτας του και τους γαλαξίας του, δηλαδή, στον ουρανό τον ίδιο, στον Ιεχωβά Θεό, που είναι η πηγή κάθε κυβερνητικής εξουσίας. Καθώς είναι γραμμένο: «Δεν υπάρχει εξουσία, ειμή από Θεού.» (Ρωμ. 13:1) Από τον Θεό ως την κυβερνητική πηγή ο Ιησούς Χριστός θα ελάμβανε βασιλική εξουσία προς όφελος του ανθρωπίνου γένους. Όφελος, πράγματι, επειδή η ίδρυσις της βασιλείας του πάνω στο ανθρώπινο γένος στο όνομα του Ιεχωβά Θεού σημαίνει την αποκατάστασι του Παραδείσου στη γη μας.

²⁶ Ακόμη και ενώ εκρεμάτο ο Ιησούς επάνω στο ξύλο με την επιγραφή επάνω από την κεφαλή του, «Ιησούς ο Ναζωραίος ο Βασιλεύς των Ιουδαίων», διεκήρυξε ότι η βασιλεία του θα επανέφερε στη γη τον Παράδεισο, από τον οποίον είχε εκβληθή το ανθρώπινο γένος. (Ιωάν. 19:12-22) Ένας από τους δύο κακούργους, που εκρεμώντο επάνω σε ξύλα από κάθε πλευρά του Ιησού, είπε με πίστι σε μια μέλλουσα ημέρα κρίσεως ενώπιον του Θεού: «Μνήσθητί μου, Ιησού, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου.» Ένοιωθε ότι ο Ιησούς θα διεκηρύττετο αθώος ενώπιον της έδρας της κρίσεως του Θεού και θα του εδίδετο βασιλεία. Ο Ιησούς συνεφώνησε με τούτο και είπε σ’ αυτόν τον συμπαθή κακούργο: «Αληθώς σοι λέγω σήμερον, θέλεις είσθαι μετ’ εμού εν τω Παραδείσω.» (Λουκ. 23:39-43, ΜΝΚ) Μια τέτοια ένδοξη υπόσχεσις έδειχνε ότι ο Ιησούς Χριστός επίστευε στη δική του ανάστασι εκ νεκρών και ότι υπό την βασιλεία του θα εγίνετο ανάστασις όλων των νεκρών που ήσαν στους τάφους, των δικαίων και των αδίκων. Έτσι αυτός ο καλής διαθέσεως κακούργος θα ήρχετο πάλι στη ζωή επάνω στη γη και θ’ απελάμβανε τον Παράδεισο κάτω από τη βασιλεία του Ιησού Χριστού.—Πράξ. 24:15· Ιωάν. 5:25, 28, 29.

27. (α) Πώς ο Ιησούς έγινε πάλι ζων, και πώς το απέδειξε στους μαθητάς του; (β) Πότε επήγε σε μια ‘μακρινή χώρα’, και πότε εδόθη απόδειξις της αφίξεώς του εκεί;

²⁷ Την τρίτη ημέρα από τον θάνατό του επειδή εκήρυττε τη βασιλεία του Θεού, ο Ιησούς ανέστη, «θανατωθείς μεν σαρκί ζωοποιηθείς δε πνεύματι». (1 Πέτρ. 3:18, Κείμενον) Στη διάρκεια των σαράντα ημερών που χρονοτριβούσε εδώ στη γη για να κάμη εμφανίσεις στους μαθητάς του, υπήρχαν ‘πεντακόσιοι και πλέον’ μάρτυρες της πραγματικότητος ότι αυτός ήταν πάλιν ζων, ως πνευματικό πρόσωπο που μπορούσε να εμφανίζεται και να εξαφανίζεται όπως άγιοι άγγελοι του Θεού είχαν κάμει σε πολυάριθμες περιπτώσεις. (1 Κορ. 15:3-8· Λουκ. 24:15-36· Ιωάν. 20:19-26) Την τεσσαρακοστή ημέρα από την ανάστασί του εκ νεκρών άρχισε να ταξιδεύη στη ‘μακρινή χώρα’, και τούτο μπροστά στα ίδια τα μάτια των πιστών αποστόλων του επάνω στο Όρος των Ελαιών. Δύο άγγελοι εμφανίσθηκαν και είπαν σ’ αυτούς: «Τι ίστασθε εμβλέποντες εις τον ουρανόν; ούτος ο Ιησούς, όστις ανελήφθη αφ’ υμών εις τον ουρανόν, θέλει έλθει ούτω, καθ’ ον τρόπον είδετε αυτόν πορευόμενον εις τον ουρανόν.» (Πράξ. 1:1-11) Έπειτα από δέκα ημέρες, στην ημέρα της εορτής της Πεντηκοστής, εδόθη θαυματουργική απόδειξις ότι ο Ιησούς Χριστός είχε φθάσει, ότι ήταν στην παρουσία του Ιεχωβά Θεού και εκάθητο στα δεξιά του Θεού στους ουρανούς.

28. Την ημέρα εκείνη τι είπε ο Πέτρος για να επιβεβαιώση την άφιξι του Ιησού εκεί;

²⁸ Την ημέρα εκείνη ο απόστολος Πέτρος κάτω από την έμπνευσι του πνεύματος του Θεού είπε σε τρεις χιλιάδες ή περισσοτέρους ακροατάς: «Τούτον τον Ιησούν ανέστησεν ο Θεός, του οποίου πάντες ημείς είμεθα μάρτυρες. Αφού λοιπόν υψώθη δια της δεξιάς του Θεού, και έλαβε παρά του Πατρός την επαγγελίαν του αγίου πνεύματος, εξέχεε τούτο [το πνεύμα] το οποίον τώρα σεις βλέπετε και ακούετε. Διότι ο [Βασιλεύς] Δαβίδ δεν ανέβη εις τους ουρανούς· λέγει όμως αυτός, “Είπεν ο Ιεχωβά προς τον Κύριόν μου, Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου.” Βεβαίως λοιπόν ας εξεύρη πας ο οίκος του Ισραήλ, ότι ο Θεός Κύριον και Χριστόν έκαμεν αυτόν τούτον τον Ιησούν, τον οποίον σεις εσταυρώσατε.»—Πράξ. 2:1-36, ΜΝΚ.

Ο ΚΑΙΡΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΜΕ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ

29, 30. (α) Πού ιδρύεται κατάλληλα η βασιλεία του Θεού, και γιατί; (β) Πώς θα επιστρέψη ο Χριστός με βασιλική εξουσία, και πώς αυτό θα γίνη φανερό;

²⁹ Αυτό έγινε πριν από χίλια εννιακόσια χρόνια. Έτσι εμεσολάβησε πολύς καιρός από τότε έως τώρα. Αλλά πού είναι η βασιλεία του Θεού; Πού είναι η επιστροφή του Υιού του Θεού με βασιλική εξουσία; Πού, όμως, αλλού θα έπρεπε να είναι η βασιλεία του Θεού παρά στον ουρανό; «Ο ουρανός είναι θρόνος μου», λέγει ο Ιεχωβά Θεός. (Πράξ. 7:49) Για να επιστρέψη, λοιπόν, ο Υιός του Θεού σ’ αυτή τη γη με βασιλική εξουσία δεν είναι ανάγκη να γίνη πάλι άνθρωπος επάνω στη γη. Δεν γίνεται πια άνθρωπος, εφόσον εθυσίασε την ανθρώπινη φύσι του για πάντα, για να μπορέση να προσφέρη στον Θεό στον ουρανό την αξία αυτής της ανθρωπίνης θυσίας προς χάριν μας, προς χάριν του θνήσκοντος ανθρωπίνου γένους. Γι’ αυτή την αξιοσημείωτη ενέργεια είναι γραμμένο: «Ελθών δε ο Χριστός, αρχιερεύς των μελλόντων αγαθών . . . ουδέ δι’ αίματος τραγών και μόσχων, αλλά δια του ιδίου αυτού αίματος εισήλθεν άπαξ εις τα άγια, αποκτήσας αιωνίαν λύτρωσιν. Διότι ο Χριστός . . . εισήλθεν . . . εις αυτόν τον ουρανόν, δια να εμφανισθή τώρα ενώπιον του Θεού υπέρ ημών.» (Εβρ. 9:11, 12, 25) Γι’ αυτό το λόγο η ίδρυσις της βασιλείας του Θεού μέσω του Χριστού σημαίνει την άρσι της καταδίκης από τα ευπειθή μέλη του ανθρωπίνου γένους και τη χορήγησι αιωνίου ζωής σ’ αυτά.

³⁰ Λίγο πριν από τον θάνατό του ο Χριστός είπε στους μαθητάς του: «Έτι ολίγον, και ο κόσμος πλέον δεν με βλέπει.» (Ιωάν. 14:19) Επομένως, θα πραγματοποιήση την επιστροφή του με βασιλική εξουσία αοράτως, εκτείνοντας τη βασιλική του εξουσία από τον ουρανό στη γη και επιφέροντας αλλαγές εδώ στη γη προς εκπλήρωσιν των προφητειών του Θεού.

31. (α) Πότε ήθελε ο Θεός ν’ αναλάβη ο Υιός του το αξίωμα για το έργο του ως βασιλέως; (β) Γιατί η χρονική περίοδος που περιλαμβάνεται ονομάζεται «καιροί των εθνών»;

³¹ Ιδού, τώρα, η ερώτησις: Πότε θα ήθελε ο Θεός ν’ αναλάβη ο Υιός του το αξίωμα και ν’ αρχίση να βασιλεύη, να κατασφάξη τους εχθρούς του και να ευλογήση τους ανθρώπους που ενώνονται υπό την βασιλεία του Θεού; Αυτό είναι ένα γεγονός παγκοσμίου σπουδαιότητος. Ο Θεός έχει έναν καθωρισμένο καιρό γι’ αυτό. Ο Ιησούς, όταν επροφήτευσε για την «συντέλεια του αιώνος», προείπε ότι όλα αυτά θα εγίνοντο όταν θα έληγαν οι «καιροί των εθνών». (Λουκ. 21:24) Οι καιροί εκείνοι είναι οι καιροί που ο Παντοδύναμος Θεός προσδιώρισε για να κυβερνούν τα κοσμικά έθνη ολόκληρη τη γη χωρίς διακοπή ή παρέμβασι από τη βασιλεία του Θεού.

32. (α) Πότε άρχισαν εκείνοι οι «καιροί των εθνών», και πότε ετελείωσαν; (β) Γιατί μπορούμε να είμεθα ευγνώμονες ότι εκείνοι οι «καιροί» δεν επρόκειτο να συνεχισθούν για πάντα;

³² Πρέπει να θυμώμαστε ότι πριν από είκοσι πέντε αιώνες και πλέον, ο Ιεχωβά Θεός είχε μια μικρογραφική βασιλεία Θεού εδώ επάνω στη γη με πρωτεύουσά της την Ιερουσαλήμ. Γι’ αυτό ακριβώς ο Ιησούς Χριστός ωνόμασε την Ιερουσαλήμ της εποχής του ‘πόλιν του μεγάλου βασιλέως’. (Ματθ. 5:35) Αλλά στο έτος 607 π.Χ. ο Ιεχωβά Θεός επέτρεψε στην αυτοκρατορία της Βαβυλώνος να καταστρέψη την Ιερουσαλήμ για πρώτη φορά. Έτσι άφησε τα κοσμικά έθνη ν’ αναλάβουν την ορατή εξουσία ολοκλήρου της γης. Εκεί άρχισαν οι «καιροί των εθνών». Εμείς σήμερα, που αντιμετωπίζομε τη χειρότερη παγκόσμια κατάστασι όλης της ανθρωπίνης ιστορίας, μπορούμε να εκτιμήσωμε άριστα τι εσήμαιναν οι «καιροί των εθνών» για το ανθρώπινο γένος. Ευχαριστούμε τον Θεό ότι εκείνοι οι «καιροί των εθνών» δεν επρόκειτο να συνεχισθούν για πάντα, δηλαδή, ώσπου τα έθνη να καταστρέψουν τον εαυτό τους. Ο Θεός προσδιώρισε ένα τέλος γι’ αυτά, που θ’ ακολουθηθή από την επανίδρυσι της βασιλείας του Θεού. Σύμφωνα με τον προσδιορισμό του Θεού, το τέλος των καιρών αυτών ήλθε στο σημειούμενο εκείνο έτος 1914.

33. (α) Γιατί δεν ήταν τυχαίο ή από κακόν υπολογισμό το ότι ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος εξερράγη στο 1914; (β) Πώς μπορούμε να υπολογίσωμε αυτή τη χρονολογία, αλλά πώς μπορούμε επίσης με άλλον τρόπο να βεβαιώσωμε τη χρονολογία;

³³ Δεν ήταν απλώς τυχαίο, δεν ήταν από κακόν απλώς υπολογισμό από μέρους κάποιου μανιακού, το ότι ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος εξερράγη στο 1914 και ότι ο κόσμος δεν υπήρξε ποτέ ο ίδιος από τότε. Ήταν επειδή οι «καιροί των εθνών» ετελείωσαν στο 1914. Το έτος εκείνο ήταν ο καιρός της εκλογής του Θεού να ανανεώση τη βασιλεία του επάνω από τη γη και να θέση τον αυτοθυσιασθέντα Υιό του Ιησού Χριστό στον ουράνιο θρόνο για να κυβερνήση το ανθρώπινο γένος και να καταστρέψη τους εχθρούς του Θεού και του ανθρώπου. Μέσω του χρονολογικού πίνακος της Γραφής, μαζί με την ιστορική χρονολογία, μπορούμε να υπολογίσωμε τη χρονολογία 1914 ακριβώς, ότι είναι 2.520 χρόνια από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ στο 607 π.Χ. Αλλά και αν ακόμη δεν είχαμε το μέσον να υπολογίσωμε τη χρονολογία, έχομε τις ορατές αποδείξεις που προελέχθησαν από τη θεία προφητεία για να βεβαιώσωμε τη χρονολογία.

34. Ποιες αποδείξεις προείπε ο Ιησούς Χριστός που θα εβεβαίωναν την αόρατη επιστροφή του, και πότε έλαβαν αρχή αυτές οι αποδείξεις;

³⁴ Λίγες ημέρες προτού θανατωθή ο Ιησούς Χριστός, τον ερώτησαν για τις αποδείξεις που θα μαρτυρούσαν την αόρατη επιστροφή του και το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων. Οι αποδείξεις που προείπε υπάρχουν στη Γραφή για να τις διαβάσωμε, στο κεφάλαιο 24 του Ματθαίου, στο κεφάλαιο 13 του Μάρκου και στο κεφάλαιο 21 του Λουκά. Εξετάστε μόνοι σας αυτά τα κεφάλαια. Τότε δεν θα εκπλαγήτε ότι στο 1914 άρχισε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, ακολουθούμενος από λιμούς και έλλειψι τροφίμων, από επιδημίες πιο καταστρεπτικές από τον πόλεμο, από σεισμούς κατά τόπους, από διωγμό των αληθών ακολούθων του Χριστού, από την ίδρυσι της Κοινωνίας των Εθνών, από την πλήθυνσι της ανομίας και την ψύχρανσι της ανθρωπίνης αγάπης, από την αύξησι της στενοχωρίας των εθνών με αμηχανία, με τους πολιτικούς αγνοούντας την έκβασι, ναι, και από το κήρυγμα του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού σε όλη την οικουμένη σε όλα τα έθνη, το οποίο κήρυγμα γίνεται, όπως δείχνουν τα γεγονότα, από τους Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά. Ο Ιησούς Χριστός προείπε όλον αυτό τον συνδυασμό πραγμάτων ως την αλάθητη ορατή, αισθητή απόδειξι τού ότι αυτός θα είχε επιστρέψει αοράτως με βασιλική εξουσία για να άρχη εν μέσω των εχθρών του, των κοσμικών εθνών.

35, 36. (α) Από τι αποτελείται ο «Χριστιανικός κόσμος», και πού και πώς απήντησε ο Ιησούς για το αν τον ήθελαν να επιστρέψη; (β) Απαντώντας στην ερώτησι, τι δείχνει η Αποκάλυψις 11:15-18;

³⁵ Τώρα ας στραφούμε στο τελευταίο βιβλίο της Γραφής, καθώς λέγεται ότι είναι «αποκάλυψις Ιησού Χριστού, την οποίαν έδωκεν εις αυτόν ο Θεός, δια να δείξη εις τους δούλους αυτού όσα πρέπει να γείνωσι ταχέως.» (Αποκάλ. 1:1) Το βιβλίο αυτό, η Αποκάλυψις, εγράφη στο έτος 96. Αυτό σημαίνει ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν πάλι στον ουρανό επί εξήντα τρία χρόνια όταν έδωσε αυτή την προφητική απακάλυψι στον απόστολό του Ιωάννη, που ήταν τότε εξόριστος εκτίοντας ποινή στη νήσο Πάτμο. Σ’ αυτό το βιβλίο ο Ιησούς Χριστός απαντά στην ερώτησι αν ο «Χριστιανικός κόσμος», που αποτελείται από τα λεγόμενα Χριστιανικά έθνη, θα τον ήθελε πραγματικά να επιστρέψη και να τον κυβερνήση. Η απάντησις βρίσκεται στα εξής λόγια της Αποκαλύψεως 11:15-18, ΜΝΚ:

³⁶ «Και έγειναν φωναί μεγάλαι εν τω ουρανώ, λέγουσαι, Η βασιλεία του κόσμου έγεινε του Κυρίου ημών, και του Χριστού αυτού, και θέλει βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων. Και οι εικοσιτέσσαρες πρεσβύτεροι, οι καθήμενοι ενώπιον του Θεού επί τους θρόνους αυτών, έπεσαν κατά πρόσωπον αυτών και προσεκύνησαν τον Θεόν, λέγοντες, Ευχαριστούμέν σοι, Ιεχωβά Θεέ Παντοκράτωρ, ο Ων και ο Ην, διότι έλαβες την δύναμίν σου την μεγάλην, και εβασίλευσας· και τα έθνη ωργίσθησαν, και ήλθεν η οργή σου, και ο καιρός των νεκρών, δια να κριθώσι, και να δώσης τον μισθόν εις τους δούλους σου τους προφήτας, και εις τους αγίους και εις τους φοβουμένους το όνομά σου, τους μικρούς και τους μεγάλους, και να διαφθείρης τους διαφθείροντας την γην.»

37. Τι, επομένως, εσημείωσε το έτος 1914, και τι θα σημάνη η ενέργεια του Θεού προς τους καταστροφείς της γης;

³⁷ Σύμφωνα με τούτο, επρόκειτο να είναι οργή στα έθνη όταν η βασιλεία του κόσμου θα εγίνετο η βασιλεία του Ιεχωβά Θεού και του Χριστού Ιησού και όταν ο Θεός δια του Χριστού θα άρχιζε να κυβερνά εις τους αιώνας των αιώνων. Το έτος 1914 εσημείωσε την έκρηξι της οργής των εθνών, που άρχισε απ’ ευθείας στον «Χριστιανικό κόσμο» τον ίδιο· και από το 1914 τα έθνη αυτά άρχισαν να καταστρέφουν τη γη για το ανθρώπινο γένος όπως ποτέ προηγουμένως. Είναι ανάγκη να καταστραφούν αυτά τα ίδια· και ο Παντοκράτωρ Θεός θα το κάμη αυτό μέσω του βασιλέως του Ιησού Χριστού. Όταν ο Θεός θα ενεργήση έτσι, αυτό θα σημάνη το τέλος του τωρινού συστήματος πραγμάτων, που θ’ ακολουθηθή από το σύστημα πραγμάτων του Νέου Κόσμου του Θεού

Η ΕΝΟΠΟΙΗΣΙΣ ΕΝ ΠΡΟΟΔΩ

38. (α) Ποιοι πιστεύουν στην ίδρυσι της βασιλείας του Θεού εκείνο το έτος, και τι κάνουν; (β) Ποιοι φόβοι δεν πρέπει να υπάρχουν για μέλλουσα κυριαρχία της γης, και συνεπώς τι κάνουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά;

³⁸ Δέχεσθε αυτές τις αποδείξεις της ιδρύσεως της βασιλείας του Θεού στους ουρανούς το 1914; Πολλά άτομα όλων των εθνών τώρα τις δέχονται. Κάτω από αυτή τη βασιλεία, στην ίδρυσι της οποίας πιστεύουν, ενώνονται τώρα. Ναι, οι μάρτυρες που Ιεχωβά, που βρίσκονται τώρα σε 181 χώρες και ομάδες νήσων γύρω στη γη, ενώνονται κάτω από τη βασιλεία του Θεού. Από τον λόγον του γνωρίζουν ότι η βασιλεία του δια του Χριστού θα αναλάβη την εξουσία όλης της γης. Δεν υπάρχει ανάγκη το δημοκρατικό Δυτικό συγκρότημα εθνών να φοβάται ότι το Κομμουνιστικό συγκρότημα θ’ αναλάβη τον παγκόσμιο έλεγχο της γης. Δεν υπάρχει ανάγκη το σοσιαλιστικό Κομμουνιστικό συγκρότημα να στενοχωρήται με φόβο ότι το δημοκρατικό Δυτικό συγκρότημα εθνών θ’ αναλάβη παγκόσμια κυριαρχία. Δεν υπάρχει ανάγκη το ουδέτερο συγκρότημα εθνών να προσπαθή να διατηρηθή στο μέσον, χωρίς να συντάσσεται με κανένα από τα δύο άλλα συγκροτήματα, από φόβο μήπως το ένα από τα συγκροτήματα των μαχητών του «ψυχρού πολέμου» κερδίση την τελική νίκη, οπότε τι θα κάμουν αν έχουν συνταχθή με το συγκρότημα που θα χάση; Κανένα από αυτά τα εθνικά συγκροτήματα δεν θ’ αποκτήση την παγκόσμια κυριαρχία, άσχετα με το ποιο συγκρότημα κυριαρχεί προς το παρόν στο έξω διάστημα. Η κυβέρνησις του σύμπαντος, περιλαμβανομένης και της κυριαρχίας ολοκλήρου της γης, έχει ήδη απονεμηθή, όχι σε άρχοντα της εκλογής των Δημοκρατών, ούτε σε άρχοντα της εκλογής των Κομμουνιστών, ούτε της εκλογής των ουδετέρων, ούτε της εκλογής οιουδήποτε ανθρώπου, αλλά σε άρχοντα της εκλογής του Θεού, στον Σωτήρα του ανθρωπίνου γένους, τον Ιησού Χριστό. Στο τέλος των «καιρών των εθνών» το 1914, ο Ιεχωβά Θεός ανέλαβε τη δύναμί του και ενεθρόνισε τον Ιησού Χριστό στους ουρανούς. Με πιστότητα, λοιπόν, στον «Βασιλέα της αιωνιότητος», οι μάρτυρες του Ιεχωβά ενώνονται κάτω από τη βασιλεία του Θεού, αδιάφορο σε ποιες χώρες βρίσκονται. Την κηρύττουν παντού.

39. (α) Σύμφωνα με την παραβολή του Ιησού για τον ευγενή, ποιο γεγονός πλησιάζει γοργά και τι θα σημαίνη αυτό για τα έθνη; (β) Ανόμοια με τους ανθρωπίνους δικτάτορας, ποιον κανονισμό θα εφαρμόση ο Χριστός στη γη, και τι αυτό θα σημαίνη για κείνους που τον εκλέγουν;

³⁹ Σύμφωνα με την παραβολή του Ιησού για τον ευγενή που επήγε σε μακρινή χώρα για να λάβη βασιλική εξουσία και να επιστρέψη και να έχη κρίσι με τους δούλους του και με τους εχθρούς του, πλησιάζει γοργά ο καιρός για να κατασφάξη ο Χριστός τους εχθρούς του στον πόλεμο όλων των πολέμων. Η Αποκάλυψις 16:14 ονομάζει τον πόλεμον αυτόν «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος». Αυτός θα σημάνη καταστροφή Αρμαγεδδώνος για όλα τα έθνη που διάκεινται εχθρικά προς τη βασιλεία του Θεού, περιλαμβανομένων και των εθνών του «Χριστιανικού κόσμου». Πρέπει είτε να υποταχθούμε στην κυβέρνησι του Χριστού είτε να σφαγούμε. Σε όλη την ιστορία η πολιτική που ακολουθήθηκε από ανθρωπίνους δικτάτορας υπήρξε, Κυβέρνα ή κατάστρεφε! Αλλά ο κανονισμός τώρα που θα εφαρμοσθή σε όλη τη γη από τον εγκατεστημένο Βασιλέα του Θεού, τον Ιησού Χριστό, είναι, Κυβερνηθήτε ή καταστραφήτε. Τούτο δεν θα καταστρέψη ή φθείρη ό,τι ανήκει σ’ εκείνους που εκλέγουν να κυβερνηθούν, διότι θα κυβερνηθούν με τον στοργικό τρόπο του Θεού. Τούτο θα σημαίνη διαρκή ζωή, ειρήνη και ευτυχία γι’ αυτούς.

40. (α) Ποια προσευχή ανέπεμψαν επί αιώνες δισεκατομμύρια άτομα, και ποια δοκιμή τώρα προχωρεί για κείνους που την αναπέμπουν σήμερα; (β) Ποιο ερώτημα εγείρομε ως προς το θέαμα που παρουσιάζουν όσοι εκλέγουν τη βασιλεία του Θεού;

⁴⁰ Επί αιώνες δισεκατομμύρια άτομα έλαβαν στα χείλη των την προσευχή που εδιδάχθη από τον Ιησού: «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης.» (Ματθ. 6:9, 10) Τώρα σ’ αυτή την ημέρα της αποφάσεως, που η μεγάλη πλειονότης του ανθρωπίνου γένους εναντιώνεται στο θέλημα και τη βασιλεία του Θεού, δοκιμάζεται η τιμιότης και η ειλικρίνεια του καθενός που αναπέμπει αυτή την προσευχή. Την εννοεί κανείς πραγματικά; Υπάρχουν εκείνοι που την εννοούν. Αν και όλος ο κόσμος είναι εναντίον των, εκλέγουν να κυβερνηθούν με τον τρόπο του Θεού, από τη βασιλεία του υπό τον Χριστόν. Ποιο υπήρξε το αποτέλεσμα της εκλογής των; Τι είδους θέαμα παρουσιάζουν αυτοί οι εκλογείς στους υπολοίπους του ανθρωπίνου γένους; Μήπως παρουσιάζουν θέαμα διαιρέσεως, διεθνών υποψιών, αμοιβαίων αντιζηλιών και φθόνων, φυλετικών προκαταλήψεων, όπως εμφανίζει η οργάνωσις των Ηνωμένων Εθνών; Μια ειλικρινής έρευνα απαντά Όχι!

41. Ποιο ζωντανό πρότυπο παρουσιάζουν αυτοί οι εκλογείς, και για τίνος το μυστικό πρέπει να στραφούμε σ’ αυτούς;

⁴¹ Αυτοί που εκλέγουν τη βασιλεία του Θεού παρουσιάζουν το πραγματικά ζωντανό υπόδειγμα καταδεικνύοντας πώς οι άνθρωποι όλων των εθνών μπορούν τώρα να ενωθούν και θα ενωθούν υπό την βασιλεία του Θεού αφού θα καταστρέψη εκείνους που καταστρέφουν τη γη και αφού θα δέση τον μόνον κυρίως υπεύθυνον για την καταστρεπτική πορεία των εθνών, τον Σατανά ή Διάβολο. Σήμερα, ανάμεσα σ’ έναν κόσμο που βρίσκεται σε ταραχή, αυτοί οι ενωμένοι από όλα τα έθνη αποτελούν παράδειγμα ενότητος σε παγκόσμια κλίμακα, και τούτο παρά τις κληρονομημένες ανθρώπινες ατέλειές των και αδυναμίες. Όχι στα Ηνωμένα Έθνη, αλλά σ’ αυτόν τον παραδειγματικό λαό πρέπει να στραφούμε και να ερωτήσωμε, Ποιο είναι το μυστικό της στοργικής, ειρηνικής των ενότητος; Πώς φθάνουν σ’ αυτήν;

ΠΩΣ ΤΟ ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΟΥΝ

42. (α) Πώς επέτυχαν αυτή τη στοργική, ειρηνική ενότητα; (β) Γιατί δεν υπάρχει πολιτική στη βασιλεία του Θεού;

⁴² Το επιτυγχάνουν επειδή έχουν δεχθή, όχι τα Ηνωμένα Έθνη, αλλά τη βασιλεία του Θεού ως τη μόνη ελπίδα της ανθρωπότητος. Έχουν δεχθή τη βασιλεία του Θεού δια του Χριστού ως του μόνου δικαιωματικού άρχοντος ολοκλήρου του κόσμου, όχι μόνο ενός μέρους του κόσμου. Δεν υπάρχει πολιτική στη βασιλεία του Θεού. Ο Άρχων του ουρανίου θρόνου της βασιλείας του Θεού δεν είναι εκείνος που εκλέγεται από τους Δημοκράτας ή τους Ρεπουμπλικάνους, ή από τους Κομμουνιστάς, ή από τους ουδετέρους, ή από οιουσδήποτε άλλους εθνικούς ομίλους ή κόμματα. Ο Χριστός είναι ο εκλεκτός του Υψίστου Θεού. Πώς, λοιπόν, θα μπορούσε να υπάρχη οποιαδήποτε πολιτική κάτω από τη βασιλεία του Θεού, που είναι μια θεοκρατική κυβέρνησις που κατευθύνεται από την Κορυφή προς τα κάτω και όχι από τον λαό προς τα επάνω; Εκείνοι, λοιπόν, που έχουν ενωθή στη διακήρυξι ‘τούτου του ευαγγελίου της βασιλείας’ παντού, όχι μόνο έχουν εξέλθει από 181 χώρες και πολιτικές διαιρέσεις, αλλά και έχουν εγκαταλείψει την πολιτική πίσω των. Δεν έφεραν την εθνική ή τοπική πολιτική των μέσα στην κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά.

43. (α) Σε προσευχή τι είπε ο Ιησούς για τους μαθητάς του και τον κόσμο; (β) Ποια πορεία ενεργείας λαμβάνουν αυτοί σήμερα απέναντι του κόσμου;

⁴³ Όταν ο Ιησούς ανέπεμψε την προσευχή του για τους μαθητάς του, είπε στον Θεό: «Δεν είναι εκ του κόσμου, καθώς εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου. Εγώ εν αυτοίς, και συ εν εμοί, δια να ήναι τετελειωμένοι εις έν.» (Ιωάν. 17:14, 23) Έτσι, μολονότι τώρα είναι εύτακτοι πολίται 181 πολιτικών διαιρέσεων, αφήνουν τον κόσμο να διοική τον εαυτό του. Αλλ’ αυτοί οι ίδιοι αφήνουν τον Θεό να τους κυβερνά σε αρμονία με την Αγία Γραφή. Με τα λόγια των Πράξεων 5:29 λέγουν σε όλους τους αντιτιθεμένους: «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους.»

44. Για ενότητα, από τι άλλο απεσπάσθησαν και έτσι ποια πατρότητα και αδελφότητα απολαμβάνουν πραγματικά;

⁴⁴ Όχι μόνο απεμακρύνθησαν από όλα τα πολιτικά κόμματα και τις φιλονεικίες του κόσμου τούτου, αλλ’ απεσπάσθησαν επίσης από όλη την ποικιλία των θεών που ελάτρευαν άλλοτε. Απεμακρύνθησαν από τα χίλια ή περισσότερα διηρημένα θρησκευτικά δόγματα του «Χριστιανικού κόσμου». Ενώθηκαν στη λατρεία του ενός Θεού, του Υψίστου και Παντοδυνάμου Θεού, του Δημιουργού όλων των αγαθών. Ασφαλώς μόνο ένας τέτοιος Θεός, μόνο ο ένας «ζων και αληθινός Θεός», θα μπορούσε να κάμη τους ειλικρινείς λατρευτάς του ένα. Μόνο στην περίπτωσι τέτοιων λατρευτών θα μπορούσαμε να μιλούμε για την Πατρότητα του Θεού και την αδελφότητα του ανθρώπου. Σε αρμονία με το ότι Αυτός είναι ο «μόνος ζων και αληθινός Θεός», φέρει ένα όνομα που δεν το φέρει καμμιά άλλη προσωπικότης στο σύμπαν. Το όνομα αυτό είναι Ιεχωβά.—Ψαλμ. 83:18· Ησ. 42:8, ΜΝΚ.

45. (α) Ποιο είναι το βιβλίο της θρησκείας των, και πώς είναι ένας ισχυρός παράγων της ενοποιήσεως των; (β) Μαθαίνοντας απ’ αυτό ποιο είναι το θέλημα του Θεού, τι κάνουν;

⁴⁵ Μόνο το ένα Βιβλίο αποκαλύπτει και ονομάζει αυτόν τον Ύψιστον και Παντοδύναμον Θεόν. Είναι το Βιβλίο, του οποίου αυτός ενέπνευσε τη συγγραφή και του οποίου, επομένως, αυτός είναι ο ένας Συγγραφεύς, και αυτό είναι η Αγία Γραφή. Για κείνους που ενώνονται κάτω από τη βασιλεία του Θεού, η Γραφή είναι το βιβλίο της θρησκείας των. Αυτό το βιβλίο είναι ένας ισχυρός παράγων της ενοποιήσεώς των, διότι απ’ αυτό το ένα Βιβλίο αποκτούν τη μία πίστι ή πεποίθησι, τη μία ελπίδα, τον ένα κανόνα ζωής. Από αυτό το ένα Βιβλίο μαθαίνουν ποιο είναι το θέλημα του Θεού, και αφιερώνονται στον Θεό μέσω της απολυτρωτικής θυσίας του Υιού του Ιησού Χριστού για να πράττουν αυτό το θέλημα. Αυτοί οι ενωμένοι λάτρεις συμβολίζουν την αφιέρωσι του εαυτού των στον Θεό με βάπτισμα στο νερό, το ένα και το αυτό βάπτισμα που ο Κύριος των Ιησούς Χριστός έθεσε ως παράδειγμα γι’ αυτούς.

46. (α) Τι άλλο είναι μια ισχυρή δύναμις ενοποιήσεώς των; (β) Τι κατέστησε δυνατόν η ισχυρή αυτή δύναμις να πραγματοποιήσουν τώρα σε εκπλήρωσι προφητείας;

⁴⁶ Υπάρχει, επίσης, μια άλλη ισχυρή δύναμις ενοποιήσεως αυτών των βαπτισμένων πιστών, στον λόγον του Θεού, τη Γραφή. Είναι κάτι που τα Ηνωμένα Έθνη και όλο το υπόλοιπο αυτού του κόσμου δεν το έχουν. Διότι το μέρος του κόσμου, τα Ηνωμένα Έθνη, που είναι ένας αντιπρόσωπος αυτού του κόσμου, έχει το πνεύμα αυτού του κόσμου. Γνωρίζομε όλοι τι είναι το πνεύμα αυτού του κόσμου, επειδή ο καρπός αυτού του πνεύματος φαίνεται σε αφθονία προς κάθε κατεύθυνσι. Αλλά ο απόστολος Παύλος λέγει στους αφιερωμένους, βαπτισμένους θιασώτας του λόγου του Θεού: «Αλλά ημείς δεν ελάβομεν το πνεύμα του κόσμου, αλλά το πνεύμα το εκ του Θεού, δια να γνωρίσωμεν τα υπό του Θεού χαρισθέντα εις ημάς. Τα οποία και λαλούμεν, ουχί με διδακτούς λόγους ανθρωπίνης σοφίας, αλλά με διδακτούς του πνεύματος.» (1 Κορ. 2:12, 13) Ο καρπός του πνεύματος είναι αγάπη, αγάπη για τον Θεό, αγάπη για τον Χριστό, αγάπη για την αδελφότητα των Χριστιανών λάτρεων του Ιεχωβά Θεού. (Γαλ. 5:22) Τίποτε άλλο δεν κρατεί μαζί τους ανθρώπους όπως η αγάπη. Γι’ αυτό ο λόγος του Θεού λέγει·: «Ενδύθητε την αγάπην, ήτις είναι σύνδεσμος της τελειότητος.» (Κολ. 3:14) Αυτό το πνεύμα της αγάπης είναι εκείνο που κατέστησε δυνατόν τώρα, πριν από τον Αρμαγεδδώνα, να πραγματοποιηθή η εκπλήρωσις της προφητείας του Ησαΐα στην Κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά: «Θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών δια υνία, και τας λόγχας αυτών δια δρέπανα· δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον.»—Ησ. 2:4.

47. Ποια ισχυρή σειρά εννοιών απαριθμεί ο Παύλος για να τους κρατή μαζί, και επί πόσον καιρό θα παραμείνη αυτή η στοργική ενότης;

⁴⁷ Ο απόστολος Παύλος έδειξε το μυστικό αυτής της αδιάσπαστης ενότητος των συγχρόνων Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά Θεού, όταν έγραψε αυτή την εντολή σ’ αυτούς: «Να περιπατήσητε αξίως της προσκλήσεως καθ’ ην προσεκλήθητε, μετά πάσης ταπεινοφροσύνης και πραότητος, μετά μακροθυμίας, υποφέροντες αλλήλους εν αγάπη, σπουδάζοντες να διατηρήτε την ενότητα του πνεύματος δια του συνδέσμου της ειρήνης. Έν σώμα και έν πνεύμα, καθώς και προσεκλήθητε με μίαν ελπίδα της προσκλήσεως σας· είς Κύριος, μία πίστις, έν βάπτισμα· είς Θεός και Πατήρ πάντων, ο ων επί πάντων, και δια πάντων, και εν πάσιν ημίν.» (Εφεσ. 4:1-6) Τι ισχυρή σειρά εννοιών για να την απολαμβάνουν από κοινού ώστε να παραμένουν μαζί εκείνοι που ενώνονται σήμερα κάτω από τη βασιλεία του Θεού, άσχετα με το έθνος ή τη φυλή, στην οποίαν ανήκουν τώρα! Αυτή η στοργική ενότης θα παραμείνη παρά τον αυξανόμενο διαχωρισμό αυτού του ιδιοτελούς, αστόργου κόσμου, ακόμη και όταν ολόκληρο το κοσμικό σύστημα πραγμάτων θα καταρρεύση διηρημένο στον Αρμαγεδδώνα του στον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος.»

ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΒΙΩΣΙΣ

48. (α) Ποιοι στη γη ισχυρίζονται ότι είναι οι κυριώτεροι προστάται του λαού, αλλ’ από τι δεν μπορούν να προστατεύσουν τους ανθρώπους; (β) Όσον αφορά αυτούς τους δήθεν προστάτας, ποια απόφασι πρέπει να λάβωμε;

⁴⁸ Εκείνοι που σήμερα είναι ενωμένοι κάτω από τη βασιλεία του Θεού έχουν τη μεγίστη κυβέρνησι του σύμπαντος για να τους προστατεύη. Σ’ αυτές τις ημέρες του παγκοσμίου φόβου ενός τρίτου παγκοσμίου πολέμου με πυρηνικά όπλα και βλήματα, οι διάφορες κυβερνήσεις που ιδρύθησαν από αδυνάτους ανθρώπους θεωρούν τον εαυτό τους ως τους κυριωτέρους και πιο ισχυρούς προστάτας του λαού. Με τις μνημειώδεις μωρίες των δημιουργούν μια παγκόσμια κατάστασι που απειλεί να εξαλείψη τον σύγχρονο πολιτισμό, ναι, να εξαλείψη την ανθρώπινη οικογένεια. Συγχρόνως ισχυρίζονται ότι είναι οι μεγαλύτεροι και καλύτεροι προστάται εναντίον μιας τέτοιας περιπτώσεως. Αλλ’ αν μπορούν να προστατεύσουν τον εαυτό τους από τις διεθνείς συγκρούσεις των, δεν μπορούν να προστατεύσουν τον εαυτό τους από τον παγκόσμιο πόλεμο του Θεού εναντίον του Σατανά ή Διαβόλου και του κόσμου του Σατανά. Δεν εκτιμούν ότι με το να είναι συνδεδεμένοι στα Ηνωμένα Έθνη είναι ενωμένοι εναντίον του Θεού και της βασιλείας του δια του Χριστού. Δεν πιστεύουν ότι οι «καιροί των εθνών» έληξαν στο 1914 και ότι είναι καιρός να κάμουν τόπο στη βασιλεία του Θεού, για να λάβη τον πλήρη, αδιαφιλονείκητο, ανεμπόδιστο έλεγχο όλης της γης. Δεν διακρίνουν ότι, με την εναντίωσί τους στη βασιλεία του Θεού, ο Θεός τούς εξαναγκάζει σε μια ενότητα, στην οποία θα σφαγούν στον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος». Τι θα κάμωμε, λοιπόν, ΕΜΕΙΣ; Θα ενωθούμε υπό την βασιλεία του Θεού για τη σωτηρία μας ή θα ενωθούμε μαζί τους για να σφαγούμε μαζί τους;

49. Πώς το Σοφονίας 3:8, 9 μας προειδοποιεί και έπειτα μας δείχνει την ορθή πορεία που πρέπει να λάβωμε;

⁴⁹ Η προφητεία του Σοφονία 3:8, 9 (ΜΝΚ) μας προειδοποιεί:

«Δια τούτο προσμένετέ με, λέγει ο Ιεχωβά, μέχρι της ημέρας καθ’ ην εγείρομαι προς λεηλασίαν· διότι η απόφασίς μου είναι να συνάξω τα έθνη, να συναθροίσω τα βασίλεια, να εκχέω επ’ αυτά την αγανάκτησίν μου, όλην την έξαψιν της οργής μου· επειδή πάσα η γη θέλει καταναλωθή υπό του πυρός του ζήλου μου.»

Και έπειτα, για να μας δείξη ο Ιεχωβά την ορθή πορεία που πρέπει να λάβωμε για τη σωτηρία μας, λέγει:

«Διότι τότε θέλω δώσει εις τους λαούς αλλαγήν εις μίαν καθαράν γλώσσαν, δια να επικαλώνται πάντες το όνομα του Ιεχωβά, να δουλεύωσιν αυτόν ώμος προς ώμον.»

50. Έχοντας υπ’ όψιν αυτό το εδάφιο, τι κάνουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά, και κάτω από ποια κυβέρνησι απολαμβάνουν προστασία;

⁵⁰ Τα να δουλεύουν ώμος προς ώμον σημαίνει ενότητα. Είναι ο τρόπος με τον οποίον η κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά έχει αποφασίσει να τον υπηρετή. Τους εδόθη αλλαγή γλώσσης από τη γλώσσα αυτού του καταδικασμένου κόσμου. Επομένως με ενότητα επικαλούνται το όνομα του Ιεχωβά Θεού μέσω του ανάσσοντος Βασιλέως του Ιησού Χριστού. Κάτω από τη βασιλεία του Θεού ενώνονται, ώμος προς ώμον, επειδή η αγανάκτησίς του και το πυρ του ζήλου του είναι εναντίον όλων των άλλων βασιλείων ή κυβερνήσεων που υπάρχουν. Η βασιλεία του Θεού είναι η μόνη κυβέρνησις προστασίας, η μόνη κυβέρνησις που μπορεί να μας διαφυλάξη και θα μας διαφυλάξη. Στην ερχόμενη δοκιμή της δυνάμεως των κυβερνήσεων, η βασιλεία του Θεού δια του Χριστού του θ’ αποδειχθή ισχυρότερη και θα νικήση.

51. Για ποιον το Δανιήλ 2:44 προλέγει τη νίκη, και πώς;

⁵¹ Η προφητεία του Δανιήλ 2:44 μάς βεβαιώνει για τούτο, λέγοντας: «Και εν ταις ημέραις των βασιλέων εκείνων, θέλει αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν, ήτις εις τον αιώνα δεν θέλει φθαρή· και η βασιλεία αύτη δεν θέλει περάσει εις άλλον λαόν· θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάσας ταύτας τας βασιλείας, αυτή δε θέλει διαμένει εις τους αιώνας.»

52. Ποιος είναι εκείνος που πρέπει να ζητήσωμε, και με ποιες ιδιότητες, και με ποια πιθανότητα;

⁵² Ο Θεός του ουρανού, ο οποίος ανέστησε αυτή τη βασιλεία, είναι Εκείνος που η Γραφή μάς λέγει να ζητήσωμε με δικαιοσύνη και πραότητα, όχι με το να εγερθούμε βίαια εναντίον ανθρωπίνων κυβερνήσεων. Με αυθεντία ο Θεός μάς λέγει ότι, αν έτσι τον ζητούμε με δικαιοσύνη και πραότητα, μπορούμε τότε να ‘σκεπασθώμεν εν τη ημέρα της οργής του Ιεχωβά’. Η οργή του, η πολεμική του ενέργεια, είναι το κυριότερο πράγμα από το οποίο να κρυφθούμε, διότι αυτός μπορεί να καταστρέψη και κανείς από τους εχθρούς του δεν μπορεί να διαφύγη ολοκληρωτική καταστροφή προσπαθώντας μάταια να κρυφθή απ’ αυτόν.—Σοφον. 2:3, ΜΝΚ.

53. Ποιος είναι ο τρόπος με τον οποίο πρέπει να υπηρετήσωμε αυτόν και να επικαλεσθούμε το όνομά του;

⁵³ Ας ενεργήσωμε, λοιπόν, σύμφωνα με τη Βιβλική σοφία, που είναι ουράνια σοφία. Ο Σατανάς ή Διάβολος, «ο θεός του αιώνος τούτου», εξακολουθεί να διαιρή αυτόν τον κόσμο με κάθε είδους ιδιοτέλεια και υλισμό παρά τα Ηνωμένα του Έθνη. Το να εξακολουθήσωμε να υπηρετούμε τον Σατανά ή Διάβολο ως θεό σημαίνει την καταστροφή μας. Ο ένας «ζων και αληθινός Θεός», ο Ιεχωβά, είναι ο Θεός που πρέπει να εκλέξωμε και να υπηρετούμε. Ας τον ζητήσωμε όλοι μαζί. Ας παραταχθούμε σήμερα κάτω από τη βασιλεία του Θεού. Ας επικαλεσθούμε το όνομα τού Ιεχωβά με τη γλώσσα της αγάπης, της πίστεως, της ελπίδος και της αληθείας, ως υπήκοοι της βασιλείας του που κατακτά τα πάντα. Έτσι ας υπηρετήσωμε αυτόν και τα συμφέροντα της βασιλείας του «ώμος προς ώμον».

54. Πώς πρέπει να διέλθωμε τον Αρμαγεδδώνα, και πώς, επίσης, θα υπηρετούμε μετά απ’ αυτόν;

⁵⁴ Για να κρυφθούμε και ευσπλαγχνικά να διαφυλαχθούμε μέσα από τον παγκόσμιο πόλεμο του Αρμαγεδδώνος, πρέπει να διέλθωμε αυτόν τον πόλεμο ενωμένοι στη λατρεία του Ιεχωβά Θεού. Έπειτα απ’ αυτό θ’ αρχίσωμε ζωή στον Νέο Κόσμο, όλοι μας ενωμένοι με τον τέλειο δεσμό της αγάπης, κάτω από τη θριαμβεύουσα βασιλεία του Θεού. Ενωμένοι θα επιδοθούμε ειρηνικά στη θεραπεία της γης που τόσο ερημώθηκε από ιδιοτελείς εκμεταλλευτάς και πολεμοκαπήλους. Ενωμένοι θα κατευθύνωμε τις ενέργειές μας στη μεταμόρφωσι αυτής της γης σε παράδεισο σαν τον κήπο της Εδέμ. Ενωμένοι θα κάμωμε ετοιμασία για να επιστρέψουν οι νεκροί από τα μνημεία με τη θεία δύναμι της αναστάσεως. Ενωμένοι θα ετοιμασθούμε να εκπαιδεύσωμε εκείνους που θ’ αναστηθούν στις αλήθειες της μιας καθαράς θρησκείας του Θεού και στους νόμους της βασιλείας του. Έτσι αυτοί θα βοηθηθούν ν’ αποκτήσουν αιώνια ζωή μαζί μας με σωματική και διανοητική τελειότητα στον δίκαιο νέο κόσμο του Θεού.

55. (α) Πότε πρέπει ν’ αρχίσωμε να ζητούμε ενότητα, και πώς κατέστη δυνατόν να ενεργούμε έτσι; (β) Με εκτίμησι, τι θα κάμωμε, και ποιο αποτέλεσμα θα δείξωμε;

⁵⁵ Άσχετα με το ποια υπήρξε η φυλετική και εθνική προέλευσίς μας ως ανθρώπων σήμερα σ’ αυτόν τον διηρημένο κόσμο, τελεία ειρήνη και στοργική ενότης θα χαρακτηρίζουν για πάντα τον νέο εκείνο κόσμο υπό την βασιλεία του Θεού. Αλλά τώρα είναι ο καιρός ν’ αρχίσωμε να ζητούμε αυτή την ενότητα. Οφείλομε να ενεργήσωμε έτσι. Και ο Ιεχωβά Θεός κατέστησε δυνατόν να ενεργούμε έτσι τώρα μέσω του Υιού του Ιησού Χριστού και μέσω της εκκλησίας των μαρτύρων της Βασιλείας. Η ευκαιρία είναι δική μας σήμερα άσχετα με το ποια είναι τώρα η φυλή μας ή η εθνικότης μας. Με εκτίμησι αυτής της αγαθότητος του Ιεχωβά Θεού θ’ αναλάβωμε μαζί τη λατρεία του και την υπηρεσία του και το άγγελμά του, και με το πνεύμα του θα δείξωμε τι θα συμβή όταν όλα τα έθνη ενωθούν υπό την βασιλεία του Θεού.