Ιερείς που Μπορούν να μας Βοηθήσουν
ΕΙΝΑΙ κοινώς παραδεδεγμένο μεταξύ του ιατρικού κόσμου ότι η πνευματική και ψυχική ευεξία του ασθενούς είναι τόσο ουσιώδης για την ανάρρωσί του όσο και η ιατρική θεραπεία. Συνεπώς υπάρχει ανάγκη ιερέων του Θεού ο οποίοι μπορούν να δώσουν βοήθεια και παρηγορία στους ασθενείς καθώς και στους υγιείς.
Φυσικά, ένας ιερεύς στη γη λίγα μόνον μπορεί να κάμη για να βοηθήση έναν ασθενή σωματικώς. Ούτε μπορεί ν’ αφαιρέση τις σωματικές ατέλειες του φυσιολογικά υγιούς ανθρώπου. Διότι είμεθα όλοι ατελείς κα αμαρτωλοί. Ένας ιερεύς του Θεού, όμως, μπορεί να δώση πνευματική βοήθεια.
Αλλ’ ο Θεός έχει φροντίσει για ιερείς οι οποίοι θ’ αποδώσουν στην ανθρωπότητα και σωματική και πνευματική υγεία. Πώς το γνωρίζομε;
Μπορούμε να το γνωρίζωμε χωρίς αμφιβολία ρίχνοντας ένα σύντομο βλέμμα στη διάταξι που έχει κάμει ο Θεός. Εκεί βρίσκομε τόσο ισχυρή και πειστική απόδειξι ώστε δεν μένει αμφιβολία ότι το αληθινό ιερατείον του Θεού είναι μια πραγματικότης και βεβαιότης, και ότι αυτοί οι ιερείς θα δώσουν τη βοήθεια που χρειάζονται οι άνθρωποι. Ο Θεός διεφύλαξε τα σχετικά μ’ αυτή τη διάταξι στη Βίβλο ακριβώς για τον σκοπό να μας διαβεβαιώση γι’ αυτά.
Εκείνος που κυρίως μας ενδιαφέρει είναι ο Αρχιερεύς. Ο πραγματικός Αρχιερεύς του Θεού είναι μοναδικός, διότι αυτός ο Αρχιερεύς έδωσε την ανθρώπινη ζωή του ως θυσία. (Ιωάν. 6:51) Με αυτόν τον τρόπο μπορούσε να έχη κάτι που είχε πραγματική αξία ως εξαγοραστική τιμή για την ανθρωπότητα. Δηλαδή, μπορούσε να λάβη το δικαίωμα να σταθή στη θέσι από την οποία είχε παρεκκλίνει ο Αδάμ με την παρακοή του και έδωσε στα τέκνα του κληρονομιά θανάτου. (Ρωμ. 5:15, 17) Έπειτα, αφού αναστήθηκε εν πνεύματι, ο Ιησούς Χριστός μπορούσε να γίνη ένας αναζωογονητικός Πατήρ σ’ εκείνους από την ανθρώπινη φυλή οι οποίοι θα εδέχοντο τη θυσία του με πίστι και υπακοή.—1 Κορ. 15:45· Ησ. 53:10· Ιωάν. 3:16.
ΤΟ ΧΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΙΕΡΑΤΕΙΟΥ
Ο Θεός ίδρυσε ένα ιερατείο στον αρχαίο Ισραήλ πρωτίστως για να προσκιάση το πραγματικό ουράνιο ιερατείο. Εξέλεξε τον Ααρών, αδελφό του Μωυσέως, της φυλής Λευί, ως αρχιερέα. Ο Μωυσής έχρισε τον Ααρών με έλαιον. Ο Ααρών μπορούσε τότε να λέγεται ο «κεχρισμένος» ή «Μεσσίας.» Κατόπιν ο Μωυσής έχρισε τους τέσσερις υιούς του Ααρών ως υφιερείς. (Έξοδ. 40:1, 2, 12-16) Κατόπιν, όταν πέθαναν οι ιερείς και τους διαδέχθησαν οι γυιοι των, μόνον ο αρχιερεύς εχρίετο· το ένα χρίσμα των υιών του Ααρών ελογίζετο για όλους τους μετέπειτα υφιερείς. Μόνον η περιβολή με τα επίσημα ιμάτια ενός υφιερέως εθεωρείτο αρκετή.—Αριθμ. 3:1-3.
Όλ’ αυτά ήσαν εξεικονιστικά του γεγονότος ότι ο Ιησούς Χριστός, στον καιρό του βαπτίσματός του, είχε χρισθή, όχι με έλαιον, αλλά με το άγιον πνεύμα του Θεού. (Ματθ. 3:16· Πράξ. 10:38) Αυτό το χρίσμα ποτέ δεν επρόκειτο να επαναληφθή, όπως στην περίπτωσι των αρχαίων αρχιερέων του Ισραήλ, αφού ο Ιησούς δεν έχει διαδόχους, διότι ανεστήθη σε αθάνατη ζωή από τον Πατέρα του.—1 Τιμ. 6:14-16.
Ο Ιεχωβά Θεός, μέσω του Υιού του, εξέχεε πνεύμα άγιον στους μαθητάς του την ημέρα της Πεντηκοστής του έτους 33 μ.Χ. και τους έχρισε. (Μάρκ. 1:7, 8· Ιωάν. 1:33· Πράξ. 2:1-4, 16, 17) Κατόπιν, μέσω του Χριστού, το πνεύμα του Θεού εξακολούθησε να ρέη, και άλλοι βαπτίσθηκαν στο σώμα του Χριστού, κι έγιναν έτσι επίσης κεχρισμένοι και υφιερείς. (Ρωμ. 6:3) Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε στους ομοίους του Χριστιανούς: «Σεις έχετε χρίσμα από του αγίου, και γνωρίζετε πάντα.»—1 Ιωάν. 2:20.
Όταν εκλέγωνται από τον Θεό για το ιερατείο και χρίωνται με το πνεύμα του Θεού, αναγεννώνται επίσης από το πνεύμα με προσδοκία ζωής στον ουρανό. ‘Σφραγίζονται’ με αυτό το άγιο πνεύμα. Ο απόστολος Παύλος ήταν ένας απ’αυτούς και έγραψε στους άλλους κεχρισμένους: «Ο δε βεβαιών ημάς μεθ’ υμών εις Χριστόν, και ο χρίσας ημάς, είναι ο Θεός· όστις και εσφράγισεν ημάς, και έδωκε τον αρραβώνα του πνεύματος εν ταις καρδίαις ημών.»—2 Κορ. 1:21, 22· 5:5· Εφεσ. 1:13, 14.
Το σύνολο των κεχρισμένων στους οποίους η ‘σφραγίς’ τελικά βρίσκεται μόνιμη είναι 144.000, σύμφωνα με την Αποκάλυψι 7:1-8. (Αποκάλ. 14:1-4) Αυτοί είναι ένα «βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός τον οποίον απέκτησεν ο Θεός.» Είναι εκείνοι τους οποίους ο Χριστός, με το αίμα του, εξηγόρασε στον Θεό «εκ πάσης φυλής και γλώσσης και λαού και έθνους,» και ‘τους έκαμε εις τον Θεόν ημών βασιλείς και ιερείς.’—1 Πέτρ. 2:9· Αποκάλ. 5:9, 10.
Όπως οι αρχαίοι Εβραίοι ιερείς είχαν εξουσία να φάγουν ωρισμένα μέρη από τις θυσίες που προσεφέροντο, έτσι και αυτοί οι ‘ιερείς του Θεού ημών’ έχουν εξουσία να φάγουν από τη θυσία του Ιησού Χριστού στο θυσιαστήριο του θελήματος του Θεού, δικαίωμα το οποίον οι Ιουδαίοι Λευϊτικοί ιερείς δεν το είχαν, διότι απέρριψαν τον Ιησού ως τον Μεσσία ή Χριστόν.—Εβρ. 13:10-15· Ιωάν. 6:48-58.
ΣΤΗΝ «ΑΥΛΗ»
Αυτό σημαίνει ότι, ενόσω είναι ακόμη στη γη, είναι στην κατάστασι που εξεικονίσθηκε από την αυλή (της σκηνής του μαρτυρίου και των ναών που είχαν επιδοκιμασθή από τον Θεό στο παρελθόν) όπου ευρίσκετο το χάλκινο θυσιαστήριο των θυσιών. Αυτή είναι η κατάστασις της ανακηρύξεώς των ως δικαίων από τον Θεόν βάσει της πίστεώς των στη θυσία του Ιησού Χριστού. Ο απόστολος έγραψε: «Δικαιωθέντες λοιπόν εκ πίστεως,» και «εδικαιώθημεν τώρα δια του αίματος αυτού.»—Ρωμ. 5:1, 9.
Αυτοί οι ιερείς, ενόσω είναι στη γη, είναι ακόμη στην ατελή, και φορτωμένη με αμαρτία σάρκα, αλλά λογίζονται ως δίκαιοι λόγω της εφαρμογής της αξίας της θυσίας του Χριστού. Έχουν δίκαιη και ακατάκριτη στάσι. Ο Παύλος αναφωνεί,: «Ευχαριστώ εις τον Θεόν διά Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών. Άρα λοιπόν αυτός εγώ με τον νουν μεν δουλεύω εις τον νόμον του Θεού· με την σάρκα δε εις τον νόμον της αμαρτίας. Δεν είναι τώρα λοιπόν ουδεμία κατάκρισις εις τους εν Χριστώ Ιησού, τους μη περιπατούντας κατά την σάρκα, αλλά κατά το πνεύμα. Διότι ο νόμος του πνεύματος της ζωής εν Χριστώ Ιησού με ηλευθέρωσεν από του νόμου της αμαρτίας και του θανάτου.»—Ρωμ. 7:25-8:2.
Επειδή η δικαιοσύνη των δεν έγκειται στη δική τους αξία δεν μπορούν να προσθέσουν τίποτα στην αξία της θυσίας του Χριστού. Αυτή και μόνον έχει τη δύναμι να εξιλεώση αμαρτίες. Αλλά μπορούν να προσφέρουν στον Θεό διά του Χριστού τις ‘θυσίες αίνου’ και να μη λησμονούν τη Χριστιανική αγαθοποιία.—Εβρ. 13:15, 16.
ΕΙΣ ΤΑ «ΑΓΙΑ»
Επειδή λογίζονται ως δίκαιοι, είναι δεκτοί από τον Θεό και αναγεννώνται ως πνευματικοί υιοί. Με αυτόν τον τρόπο είναι σε μια θέσι ενώπιον του Θεού ως ιερείς, υπηρετώντας στο διαμέρισμα των Αγίων του αληθινού πνευματικού ναού που δεν ιδρύθη από ανθρώπινα χέρια. (Εβρ. 9:11) Ενόσω είναι ακόμη εν σαρκί απολαμβάνουν πνευματική διαφώτισι, όπως εικονίσθηκε από τη χρυσή λυχνία των αγίων. Τρώγουν πνευματική τροφή όπως υποτυπώθηκε από τις δύο σειρές των άρτων της προθέσεως πάνω στη χρυσή τράπεζα. Αναπέμπουν προσευχές και ένθερμη υπηρεσία στον Θεό ως να προσφέρουν θυμίαμα στο χρυσούν θυσιαστήριον του θυμιάματος που ήταν μέσα στα Άγια.
Επίσης, ενόσω είναι ακόμη στη γη, εκτελούν ιερατικές υπηρεσίες στους άλλους, ακριβώς όπως έκαναν οι αρχαίοι Εβραίοι ιερείς. Επειδή διαφωτίζονται και τρέφονται πνευματικώς, διαφωτίζουν τους άλλους για την κατανόησι του Λόγου του Θεού και τους τρέφουν με πνευματική τροφή. Εποικοδομούν και ενθαρρύνουν αλλήλους, και τώρα βοηθούν εκατοντάδες χιλιάδων άλλους να καθαρίσουν τη ζωή τους και να υπηρετούν τον Θεό με την ελπίδα να ζήσουν στη γη για πάντα κάτω από τη χιλιετή βασιλεία του Χριστού και των βασιλικών και ιερατικών συντρόφων του στον ουρανό.
Πολλοί άνθρωποι έχουν αποθαρρυνθή, καταβαρυνθή και απελπισθή, επειδή βρίσκονται σε μια πολύ κακή κατάστασι πνευματικώς. Πολλοί διακρίνουν ότι δεν υπάρχει ελπίδα στο ν’ αποβλέπουν στο παρόν σύστημα πραγμάτων με τους κοσμικούς του θρησκευτικούς ιερείς, όπως ακριβώς είχε συμβή προτού καταστραφή η αρχαία Ιερουσαλήμ. (Ιεζ. 9:4) Το ευαγγέλιον της βασιλείας, καθώς διακηρύττεται από τους αληθινούς ιερείς του Θεού που προσφέρουν με ζήλο την υπηρεσία των σ’ Αυτόν, βοηθεί τους άλλους να έχουν μια ελπίδα ζωής. Διδάσκονται πώς ν’ ανακαινίσουν τη ζωή τους για να έλθη σε αρμονία με τον Θεό. Ως πρέσβεις του Θεού αυτοί οι ιερείς βοηθούν τους άλλους να συνδιαλλαγούν μαζί του. (2 Κορ. 5:20) Έτσι κάνουν ένα πολύ πολύτιμο και επωφελές πνευματικό θεραπευτικό έργο.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
Αυτοί οι κεχρισμένοι με το πνεύμα αποβλέπουν σε μια πραγματική είσοδο στον ουρανό στον κατάλληλο καιρό, όπως το διετύπωσε ένας από τους συντρόφους ιερείς των: «Να κρατήσωμεν την προκειμένην ελπίδα· την οποίαν έχομεν ως άγκυραν της ψυχής ασφαλή τε και βεβαίαν, και εισερχομένην εις το εσωτερικόν του καταπετάσματος· όπου ο Ιησούς εισήλθεν υπέρ ημών πρόδρομος, γενόμενος αρχιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ.»—Εβρ. 6:18, 19, 20.
Ο Ιησούς πέθανε παραδίδοντας τη σάρκα του, όπως παριστάνετο από την είσοδο του αρχαίου αρχιερέως διά μέσου του καταπετάσματος στα Άγια των Αγίων. «Έχοντες λοιπόν, αδελφοί,» λέγει ο θεόπνευστος συγγραφεύς στα εδάφια Εβραίους 10:19-22, «παρρησίαν να εισέλθωμεν εις τα άγια διά του αίματος του Ιησού, διά νέας και ζώσης οδού την οποίαν καθιέρωσεν εις ημάς, διά του καταπετάσματος, τουτέστι, της σαρκός αυτού, και έχοντες ιερέα μέγαν επί τον οίκον του Θεού, ας πλησιάζωμεν μετά αληθινής καρδίας εν πληροφορία πίστεως.»
Όταν, αφού υπηρετήσουν πιστά ως τον θάνατο, φερθούν στη ζωή με την ‘πρώτη ανάστασι,’ θα εισέλθουν στα ουράνια Άγια των Αγίων. Θα εισέλθουν στην παρουσία του Θεού, όχι για να κάμουν όπως έκαμε ο Αρχιερεύς Ιησούς Χριστός την παρουσίασι της αξίας της τελείας ανθρωπίνης θυσίας του, αλλά για να υπηρετούν με τον Αρχιερέα των στην παροχή των ωφελημάτων της θυσίας του Χριστού στην ενδεή ανθρωπότητα. (Αποκάλ. 20:6) Τότε θα χορηγήσουν στους ανθρώπους της γης, όχι μόνον πνευματική θεραπεία, αλλά και σωματική.
ΕΥΕΡΓΕΤΗΜΑΤΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ
Αυτά είναι τα αγαθά νέα για όλους τους ανθρώπους, και για τον εαυτό τους και για τους νεκρούς των, οι οποίοι θ’ αναστηθούν για να ξαναζήσουν στη γη. Διότι ο απόστολος Ιωάννης έγραψε για να διαβεβαιώση τους συντρόφους του υφιερείς: «Τεκνία μου, ταύτα σας γράφω, διά να μη αμαρτήσητε· και εάν, τις αμαρτήση, έχομεν παράκλητον προς τον Πατέρα, τον Ιησούν Χριστόν τον Δίκαιον. Και αυτός είναι ιλασμός περί των αμαρτιών ημών· και ουχί μόνον περί των ημετέρων, αλλά και περί όλου του κόσμου.»—1 Ιωάν. 2:1, 2.
Συνεπώς, ο Ιησούς Χριστός δεν πρόκειται να περιορίση την εφαρμογή της αξίας της θυσίας του στους 144.000 υφιερείς του. Ο Ιησούς, όπως και ο Πατήρ του, δεν είναι προσωπολήπτης. (Πράξ. 10:34) Εξηγόρασε ολόκληρη την ανθρώπινη φυλή. Δεν θ’ αφήση κανένα μέρος της θυσίας του να μείνη αχρησιμοποίητο. Οι ζυγοί της δικαιοσύνης δεν θα ισορροπούσαν αν εφήρμοζε τα οφέλη της θυσίας του σε λίγους μόνον. Εφόσον εξηγόρασε όλους, αποτελεί χαράν του και υποχρέωσι να βοηθήση τόσους απ’ όλη την ανθρωπότητα όσοι θα εκδηλώσουν πίστι και υπακοή για ν’ αποκτήσουν αιώνια ζωή με τελειότητα.—Ιωάν. 3:16.
Τι χαρά λοιπόν επιφυλάσσεται για όλη τη γη, όταν οι δίκαιοι, τελειοποιημένοι βασιλείς και ιερείς διακονήσουν το ανθρώπινο γένος! Όλοι αυτοί, περιλαμβανομένου και του Αρχιερέως των, έχουν πείρα του τι σημαίνει η ανθρώπινη ζωή. (Εβρ. 4:15) Κατανοούν πλήρως την κατάστασι του ανθρωπίνου γένους, τα αισθήματα και τις επιθυμίες των ανθρώπων. Όποια ζωή και αν πέρασε ένας άνθρωπος στο παρελθόν, μπορεί, όταν ακούση τη θεία διάταξι μέσω του Χριστού, να λάβη ιερατική βοήθεια. Διότι «ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανε υπέρ ημών.» (Ρωμ. 5:8) Όταν ήσαν στη γη, οι υφιερείς του εκήρυτταν σε κάθε είδους ανθρώπους, περιλαμβανομένων και μερικών πολύ κακών αμαρτωλών, που άκουσαν την αλήθεια και άλλαξαν τη ζωή τους. Καθαρίσθηκαν με την πίστι και εξεδήλωσαν αυτή την πίστι με έργα σύμφωνα με τον Λόγο του Θεού.—Κολ. 3:5-9.
Οι ιερείς, λοιπόν, τους οποίους έχρισε ο Θεός και τους οποίους εξυψώνει στον ουρανό, γνωρίζουν κάθε ανάγκη του ανθρωπίνου γένους. Οι υφιερείς έχουν τη συμπάθεια και το έλεος που είχε και ο Χριστός, διότι συμμορφώθηκαν με την εικόνα του. (Ρωμ. 8:29) Θα έχουν την εξουσία να φροντίζουν ώστε να γίνεται το θέλημα του Θεού, και η γη να κατοικηθή με δικαιοσύνη. (Γεν. 1:28· Ψαλμ. 150:6) Γι’ αυτό όλοι όσοι αγαπούν τη ζωή και επιθυμούν ό,τι είναι δίκαιο και καλό θα λάβουν τα πλήρη οφέλη αυτού του ιερατείου. Αυτό σημαίνει αιώνια ζωή.—Αποκάλ. 21:1-5.
Τώρα ακριβώς έχομε ανάγκη της βοηθείας αυτού του ιερατείου για να επιζήσωμε από την επικείμενη ‘μεγάλη θλίψι,’ που θα καταστρέψη αυτό το σύστημα πραγμάτων. (Ματθ. 24:21) Αν θέλωμε να είμεθα μεταξύ εκείνων που αρχίζουν ν’ αποτελούν τη νέα, δίκαιη ανθρώπινη κοινωνία που θα λάβη πίσω τους νεκρούς και θα ιδή τη γη να γίνεται παράδεισος, πρέπει τώρα να συνεργασθούμε με τους ιερατικούς εκπροσώπους του Θεού. Αυτό μπορούμε να το κάμωμε ακούοντας τ’ αγαθά νέα της Βασιλείας που διακηρύττονται απ’ αυτούς, μαθαίνοντας τους σκοπούς του Θεού και ενεργώντας για να προσαρμόσωμε τη ζωή μας σύμφωνα μ’ αυτούς.