Η Πίστις Που Ευαρεστεί τον Θεόν

«Ίνα η δοκιμή της πίστεώς σας πολύ τιμιωτέρα ούσα παρά το χρυσίον το φθειρόμενον, δια πυρός δε δοκιμαζόμενον, ευρεθή εις έπαινον και τιμήν και δόξαν, όταν φανερωθή ο Ιησούς Χριστός.»​—1 Πέτρ. 1:7.

1, 2. (α) Πώς αληθεύει ότι η πίστις λαμβάνει διάφορες μορφές; (β) Τι εννοούσε ο Ιησούς όταν ωμίλησε για «την πίστιν»;

ΕΙΤΕ ένα άτομο έχει κλίσι προς τη θρησκεία είτε όχι, ο καθένας πιστεύει σε κάτι. Ίσως να μη πιστεύη στον Θεό, αλλά θα πιστεύη στον εαυτό του, στην ασφάλεια των καταθέσεών του που έχει στην τράπεζα, στην αξία της μορφώσεως, στην ανωτερότητα ενός ωρισμένου τύπου κυβερνήσεως, στην ακεραιότητα ενός φίλου. Έτσι η πίστις λαμβάνει πολλές μορφές. Αλλά ο Ιησούς ανεφέρετο στη σχέσι του ανθρώπου με τον Δημιουργό του και στην εμπιστοσύνη του στην εκτέλεσι των σκοπών του Θεού, όταν είπε: «Πλην ο Υιός του ανθρώπου όταν έλθη, άρά γε θέλει ευρεί την πίστιν επί της γης;»​—Λουκ. 18:8.

² Τι είναι ‘η πίστις,’ στην οποία ανεφέρθη ο Ιησούς, και γιατί είναι τόσο σπουδαία για τον καθένα μας; Είναι καταφανές ότι ο Ιησούς δεν ανεφέρετο σε πολλές διαφορετικές ιδεολογίες ή ακόμη στο τι μπορούσε να επιτύχη ο άνθρωπος με το δικό του θέλημα, όταν ωμίλησε για «την πίστιν.» Μάλλον ανεφέρετο στον Θεό και την εμπιστοσύνη γι’ αυτά που θα έπραττε Αυτός για την ευλογία του ανθρωπίνου γένους, όταν είπε: «Ο δε Θεός δεν θέλει κάμει την εκδίκησιν των εκλεκτών αυτού, των βοώντων προς αυτόν ημέραν και νύκτα, αν και μακροθυμή δι’ αυτούς; σας λέγω, ότι θέλει κάμει την εκδίκησιν αυτών ταχέως.» (Λουκ. 18:7, 8) Εν τούτοις, όταν ο Ιησούς ωμίλησε για «την πίστιν,» δεν υπεδείκνυε ότι ο Θεός επρόκειτο να χρησιμοποιήση πολλούς αγωγούς ή να προωθήση ποικίλες ιδεολογίες στην πολιτεία του με το ανθρώπινο γένος, έτσι ώστε η κάθε μια να συμφωνή με τις προτιμήσεις μερικών.

 3. Πώς περιγράφεται η πρώτη Χριστιανοσύνη, και ποια άποψι είχαν οι μαθηταί σχετικά μ’ αυτήν;

³ Ομοίως, οι απόστολοι υπέδειξαν ότι υπήρχε μια πίστις και ένας τρόπος που ευαρεστούσε τον Θεό. Σχετικά με τη διακονία του Παύλου στην Έφεσο η αφήγησις στο εδάφιο Πράξεις 19:9 λέγει: «Τινές εσκληρύνοντο και δεν επείθοντο, κακολογούντες την οδόν του Κυρίου ενώπιον του πλήθους.» Εδώ η αληθινή πίστις ονομάζεται ‘Η Οδός,’ και, πράγματι, αυτή ήταν μια οδός ζωής γι’ αυτούς τους πρώτους Χριστιανούς. Ακόμη και όταν εδικάζετο ο Παύλος, παρεδέχθη με θάρρος «ότι κατά την οδόν, την οποίαν ούτοι λέγουσιν αίρεσιν, ούτω λατρεύω τον Θεόν των πατέρων μου.» Αυτοί οι πρώτοι Χριστιανοί δεν ενεργούσαν ο καθένας με το δικό του τρόπο ούτε ακολουθούσαν ο καθένας τη δική του γραμμή σκέψεως, αλλά προσπαθούσαν να κατανοούν και ν’ ακολουθούν στενά τις διδασκαλίες του Χριστού και ν’ αποκτούν επίγνωσι του νοός του Θεού, ώστε η πίστις των να έχη στερεά βάσι. Όπως έγραψε ο Παύλος, «Ο δε Θεός της υπομονής και της παρηγορίας είθε να σας δώση να φρονήτε το αυτό εν αλλήλοις κατά Χριστόν Ιησούν· δια να δοξάζητε ομοθυμαδόν εν ενί στόματι τον Θεόν και Πατέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.» Ο καθένας των δεν εδίδασκε μια διαφορετική φιλοσοφία, θρησκεία ή δοξασία, αλλά ενεργούσαν «ομοθυμαδόν» και, πράγματι, επίστευαν σε ‘ένα Κύριον, μίαν πίστιν, έν βάπτισμα· ένα Θεόν και Πατέρα πάντων.’​—Πράξ. 24:14· Ρωμ. 15:5, 6· Εφεσ. 4:5, 6.

 4. Ποιος πρέπει να είναι ο αντικειμενικός μας σκοπός, και γιατί;

⁴ Μπορούμε να έχωμε εκείνη την ‘μίαν πίστιν’ σήμερα; Αν νομίζετε ότι η θρησκευτική σας πεποίθησις είναι εκείνη η μία αρχική πίστις, μπορείτε να την υποστηρίξετε με την Αγία Γραφή; Την γνωρίζετε αρκετά καλά ώστε να την μεταδώσετε σε άλλους, και να μαθητεύσετε ανθρώπους απ’ όλα τα έθνη όπως έκαναν οι πρώτοι Χριστιανοί; Αυτός θα έπρεπε να είναι ο αντικειμενικός σκοπός καθενός, ο οποίος ακολουθεί πραγματικά στα βήματα του Ιησού. Άσχετα με το ποια είναι η δοξασία ενός ανθρώπου, είναι καλό να γνωρίζη τι ακριβώς διδάσκει η θρησκεία του και πού αυτό βασίζεται.

«ΣΤΕΡΕΟΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΙΣΤΙΝ»

5, 6. (α) Πώς περιέγραψε ο Ιησούς ένα άτομο με αληθινή πίστι σε συμπαραβολή μ’ ένα άλλο που στερείται πίστεως; (β) Πώς μπορούμε να κάνωμε την πίστι μας σταθερή;

⁵ Η πίστις μας πρέπει να είναι στερεά όπως ένας βράχος, ο οποίος είναι βυθισμένος στη γη και δεν μπορεί να μετακινηθή άσχετα με τις δυνάμεις, οι οποίες επιτίθενται εναντίον του. Αλλά μερικοί έχουν πίστι η οποία ομοιάζει περισσότερο με αμμώδες έδαφος που υποχωρεί ή μετατοπίζεται κάτω από πίεσι ή ακόμη παρασύρεται πλήρως όταν πέφτουν οι δυνατές βροχές. Σ’ άλλους πάλι η πίστις είναι τόσο κενή περιεχομένου ώστε ομοιάζει με κινούμενη άμμο, η οποία όχι μόνο στερείται τελείως θεμελίων, αλλά, επίσης, περικαλύπτει και καταστρέφει τον καθένα που ελπίζει σ’ αυτήν.​—Ματθ. 7:24-27.

⁶ Η πίστις για να είναι ως ένας βράχος, πρέπει να στηρίζεται στην αλήθεια. Πρέπει να είναι σαφώς καθορισμένη στη διάνοια ενός, στερεά θεμελιωμένη επάνω σε ακριβή γνώσι και σε γεγονότα. Μια τέτοια πίστις θ’ αντιμετωπίση θαρραλέα αμφισβητήσεις και εναντιούμενες απόψεις. Η πίστις μας πρέπει να είναι μια θεόδοτη πίστις. Αλλά πώς μπορούμε να είμεθα βέβαιοι; Στο εδάφιο 2 Κορινθίους 13:5 λέγει, «Εαυτούς εξετάζετε, αν ήσθε εν τη πίστει· εαυτούς δοκιμάζετε.» Ναι, πρέπει να δοκιμάζωμε και να εξετάζομε την πίστι μας: Είναι λογική, είναι ορθή, βρίσκεται σε αρμονία με το βιβλίον της πίστεως, την Αγία Γραφή;

7, 8. (α) Γιατί μερικά άτομα έχασαν την πίστι; (β) Τι απαιτείται για να υπάρχη πίστις;

⁷ Πολλοί διεπίστωσαν ότι η πίστις των ομοιάζει με αμμώδες έδαφος και εξηντλήθη κάτω από πίεσι, επειδή είχε οικοδομηθή επάνω σε παραδόσεις, σε ανθρώπινες φιλοσοφίες, όχι επάνω στα όμοια με βράχο θεμέλια της αληθείας. Αυτό συνέβη σε μια γυναίκα, η οποία έχασε την πίστι της στην αξία της προσευχής και ηρνείτο να διδάξη στα τέκνα της να προσεύχωνται, διότι είχε διδαχθή να προσεύχεται για εσφαλμένα πράγματα, και όταν οι προσευχές που έκαμε δεν ελάμβαναν απάντησι η πίστις της κατεστράφη. Είχε οικοδομήσει επάνω σε αμμώδες έδαφος. Το άτομο για το οποίο προσηύχετο παρεβίαζε τις δίκαιες εντολές του Θεού, κι εν τούτοις εκείνη ενόμιζε ότι ο Θεός θα το επροστάτευε με θαυματουργικό τρόπο. Έτσι την ενεθάρρυνε να πιστεύη ο θρησκευτικός σύμβουλός της, αλλά η πίστις της είχε με θλιβερό τρόπο κακά τοποθετηθή.

⁸ Ακόμη και μια όμοια με βράχο πίστις μπορεί να συντριβή με τον καιρό, αν συνεχώς δεν εποικοδομήται, δεν ενδυναμώνεται και δεν ενισχύεται· γι’ αυτό δεν είναι εκπληκτικό αν οι αβέβαιες δοξασίες μερικών νεαρών παθαίνουν διάβρωσι όταν υποστούν επίθεσι. Καθώς ανέφερε το περιοδικό Τάιμ: «Η αντικειμενικότης των θρησκευτικών μαθημάτων τρομάζει μερικές φορές τους σπουδαστάς, οι οποίοι εγγράφονται συχνά για να ενισχυθή η πίστις των, όχι για να διερευνηθή.» Δεν είναι περίεργο ότι τρομάζουν όταν ο θεολόγος αρχίζη το μάθημα του με μια επίθεσι στα θεμέλια της πίστεως των, όταν λέγη: «Η Βίβλος είναι η μεγίστη συλλογή μυθολογίας στην ιστορία του Δυτικού πολιτισμού.» Ασφαλώς η πίστις αυτών των σπουδαστών δεν θα εποικοδομηθή ποτέ από εκείνους, οι οποίοι δεν έχουν πίστι, εκείνους, οι οποίοι επιρρίπτουν αμφιβολίες στον Λόγο του Θεού. Μάλλον, όπως μας λέγει το εδάφιο Ρωμαίους 10:17, «η πίστις είναι εξ ακοής· η δε ακοή δια του Λόγου του Θεού [του λόγου δια τον Χριστόν, ΜΝΚ].» Έτσι, για να ενδυναμωθή και να ενισχυθή η πίστις ενός ατόμου, απαιτείται ν’ ακούη τον Λόγο του Θεού με κατανόησι.​—Ιάκ. 1:5-8· Νεεμ. 8:8.

 9. Περιγράψτε την αληθινή πίστι και γιατί είναι τόσο σπουδαία.

⁹ Η αληθινή πίστις μάς κατευθύνει προς τον Θεό και μας ενισχύει για την υπηρεσία του. Η αληθινή πίστις δεν είναι απλώς μια παθητική δοξασία τώρα όπως δεν ήταν και για τον Ιησού και τους αποστόλους του. Απαιτείται στερεό θεμέλιο και πραγματική προσπάθεια για να οικοδομηθή μέσω καταλλήλου μελέτης και συναναστροφής. Έχει ζωτική σπουδαιότητα για κάθε Χριστιανό να εποικοδομήση την πίστι του, διότι αυτή διέπει την πορεία της ζωής του, πράγματι, την σχέσι του με τον Δημιουργό του. Όπως έγραψε ο Παύλος: «Πάντες είσθε υιοί Θεού δια της πίστεως της εν Χριστώ Ιησού.» Και πάλιν, ο Παύλος διεκήρυξε: «Καθ’ ο δε τώρα ζω εν σαρκί, ζω εν τη πίστει του Υιού του Θεού, όστις με ηγάπησε, και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ εμού.» Έχει η δική σας πίστις τόσο μεγάλη σημασία στη ζωή σας;​—Γαλ. 3:26· 2:20· 2 Θεσ. 1:3.

10. Πώς μπορούν ν’ αποκρουσθούν επιθέσεις κατά της πίστεως;

¹⁰ Αν ένας γνωρίζη ότι είναι ασθενής στην πίστι, υπάρχει ζωτική ανάγκη να εργασθή για να την εποικοδομήση. Εκείνοι, οι οποίοι έχουν ασθενή πίστι, είναι πιθανός στόχος επιθέσεως, διότι όπως προειδοποίησε ο Πέτρος, «Ο αντίδικός σας διάβολος, ως λέων ωρυόμενος, περιέρχεται, ζητών τίνα να καταπίη.» Για ν’ αποκρούσωμε αυτές τις Σατανικές επιθέσεις, ο Πέτρος παρακινεί: «Εις τον οποίον αντιστάθητε μένοντες στερεοί εις την πίστιν.» Αν το πράξετε αυτό, τότε «ο . . . Θεός πάσης χάριτος . . . αυτός . . . [θα] σας τελειοποιήση, στηρίξη, ενισχύση.» (1 Πέτρ. 5:8-10· Εφεσ. 6:16) Πώς επιτυγχάνεται αυτή η ενίσχυσις; Στο τρίτο κεφάλαιο της επιστολής του προς Γαλάτας ο Παύλος δείχνει ότι με την άσκησι πίστεως το άτομο λαμβάνει την υποστήριξι του αγίου πνεύματος του Ιεχωβά όταν υφίσταται επίθεσι. Το γεγονός ότι εκπαίδευσις και άσκησις αναφέρονται σε συσχετισμό με την πίστι δείχνει ότι υπάρχει ανάγκη να καταβάλλωμε προσπάθεια για να την εποικοδομήσωμε. Η ειλικρινής εκζήτησις μιας τέτοιας πίστεως οδηγεί ένα άτομο σε δικαία στάσι απέναντι στον Θεό· πράγματι, ο Θεός μάς διαβεβαιώνει ότι «εκ πίστεως δικαιόνει τα έθνη.»​—Γαλ. 3:5, 6, 8, 22.

11. Γιατί δεν πρέπει ν’ απελπιζώμεθα μήπως δεν ευαρεστήσωμε τον Θεό;

¹¹ Μήπως νομίζετε ότι δεν θα μπορούσατε ποτέ να ζήσετε σύμφωνα με τις δίκαιες απαιτήσεις του Θεού ή να κάμετε και άλλους κοινωνούς της πίστεώς σας όπως έκαμε και ο Ιησούς; Ο Θεός δεν ζητεί από μας να κάνωμε κάτι αδύνατο, αλλά με την υποστήριξι του πνεύματός του αυτά είναι πράγματα που μπορούμε να κάνωμε. Όπως είπε ο Ιησούς, «Εάν δύνασαι να πιστεύσης, πάντα είναι δυνατά εις τον πιστεύοντα.» (Μάρκ. 9:23) Η πίστις μας για να ευαρεστή τον Θεό πρέπει να είναι ακλόνητη. Όπως μας λέγει το εδάφιο Εβραίους 10:38, «‘Ο . . . δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως,’ και ‘εάν τις συρθή οπίσω, η ψυχή μου δεν ευαρεστείται εις αυτόν’.» Αντί να συρθούμε οπίσω, επιθυμούμε να προχωρούμε, να ζούμε πιστά και να εκδηλώνωμε την πίστι μας κάθε μέρα με το να κάνωμε και άλλους κοινωνούς σ’ αυτήν.

Ο ΘΕΟΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

12. Γιατί απλώς κάθε είδος πίστεως ευαρεστεί τον Θεό;

¹² Εν τούτοις, και πάλι το ζήτημα της ορθής πίστεως έρχεται στο προσκήνιο, αν θέλωμε να ευαρεστήται από μας ο Ιεχωβά. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν σε κάποιο είδος θεότητος, και ο Παύλος το αναγνωρίζει αυτό, όπως αναγράφεται στα εδάφια 1 Κορινθίους 8:5, 6, ‘είναι’ «λεγόμενοι θεοί, είτε εν τω ουρανώ, είτε επί της γης· (καθώς και είναι θεοί πολλοί, και κύριοι πολλοί).» Αλλά ετόνισε, «Αλλ’ εις ημάς είναι είς Θεός ο Πατήρ, εξ ου τα πάντα, και ημείς εις αυτόν και είς Κύριος Ιησούς Χριστός, δι’ ου τα πάντα, και ημείς δι’ αυτού.» Έτσι το να πιστεύη απλώς ένας σε οποιονδήποτε Θεό δεν θα ήταν ευάρεστο στον αληθινό Θεό, τον Ιεχωβά. Αυτός μας λέγει ότι γίνεται «μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν.» (Εβρ. 11:6) Αλλά, αν επιμένωμε με πείσμα να τον αναζητούμε στον εσφαλμένο τόπο ή με εσφαλμένη αντίληψι, δεν θα τον εύρωμε όπως δεν θα εύρωμε ένα φίλον αν τον αναζητούμε σ’ εσφαλμένη οδό. Ομοίως, άτομα, τα οποία στηρίζουν πίστι στον άνθρωπο και αρνούνται τη δύναμι και τις αόρατες ιδιότητες του Θεού, οι οποίες φαίνονται μέσω της δημιουργίας Του, δεν θα Τον βρουν ούτε θ’ αποκτήσουν την πίστι η οποία Τον ευαρεστεί. Ακόμη και θρησκευόμενοι άνθρωποι, οι οποίοι στηρίζουν την πίστι των σε εικόνες, περιλαμβανομένων και εκείνων παρακαλείσθε να σημειώσετε, που την στηρίζουν σε ατελή ή ‘φθαρτόν άνθρωπον,’ καθώς και εκείνων «οίτινες μετήλλαξαν την αλήθειαν του Θεού εις το ψεύδος, και εσεβάσθησαν και ελάτρευσαν την κτίσιν μάλλον παρά τον κτίσαντα,» ότι όλοι αυτοί δεν ευαρεστούν τον Θεό. (Ρωμ. 1:20-25) Έτσι, είναι καταφανές ότι, εκείνο που ευαρεστεί τον Θεό είναι πίστις στα ορθά πράγματα, το ορθό είδος πίστεως, πίστις που βασίζεται στον Λόγο του Θεού και σε γνώσι του Παντοκράτορος ως ενός προσωπικού και νοήμονος Όντος.​—Αποκάλ. 22:8, 9.

13. Πού πρέπει να βασίζεται η αληθινή πίστις, και ποια βάσι έχομε γι’ αυτό;

¹³ Η αληθινή πίστις πρέπει να βασίζεται σε γνώσι του Δημιουργού. Ο Μωυσής, αφού παρέβαλε τις ψευδείς δοξασίες με την αληθινή, έκαμε την εξής δήλωσι: «Γνώρισον λοιπόν, ότι Ιεχωβά ο Θεός σου, αυτός είναι ο Θεός, ο Θεός ο πιστός, ο φυλάττων την διαθήκην και το έλεος προς τους αγαπώντας αυτόν και φυλάττοντας τας εντολάς αυτού, εις χιλίας γενεάς.» (Δευτ. 7:9, ΜΝΚ) Σεις μπορείτε να πήτε ότι ‘γνωρίζετε . . . ότι Ιεχωβά ο Θεός σας, αυτός είναι ο Θεός, ο Θεός ο πιστός’; Ποια απόδειξις υπάρχει, τόσο από τον κόσμο που μας περιβάλλει όσο και από την Αγία Γραφή, σχετικά με την ύπαρξι του Θεού; Είναι αλήθεια ότι δεν μπορούμε να τον δούμε, διότι ο Θεός είναι πνεύμα και είναι αόρατος σε μας, αλλ’ αυτό δεν είναι αιτία για να πιστεύωμε ότι είναι ανύπαρκτος. Μάλλον, όπως είπε ο Παύλος στο εδάφιο Ρωμαίους 1:20, «τα αόρατα αυτού βλέπονται φανερώς από κτίσεως κόσμου νοούμενα δια των ποιημάτων, η τε αΐδιος αυτού δύναμις και η θειότης.» (Εβρ. 11:27) Γνωρίζομε ότι το σύμπαν δεν το έκαμε ο άνθρωπος, ούτε έχει τη δύναμι να το κάμη αυτό, και, λόγω της πολύπλοκου φύσεως κάθε ύλης, εμψύχου ή αψύχου, είναι απλώς παράλογο να συμπεράνωμε ότι αυτό προέκυψε απλώς χωρίς νοήμονα δημιουργική δύναμι.

14. Γιατί η αόρατος ιδιότης του Θεού δεν αποτελεί λόγο για δυσπιστία;

¹⁴ Πολλά πράγματα, τα οποία είναι πολύ πραγματικά σε μας, είναι αόρατα κι εν τούτοις έχουν τη δύναμι, να παράγουν ακουστά ή ορατά αποτελέσματα· παραδείγματος χάριν, η βαρύτης, ο αέρας, τα ραδιοκύματα, ακόμη και τα κύματα του φωτός, τα οποία είναι αόρατα στο ανθρώπινο μάτι κι εν τούτοις κάνουν πέτρες να λάμπουν στο σκότος. Πιστεύομε σ’ αυτά τα πράγματα που δεν μπορούμε να δούμε διότι γνωρίζομε τ’ αποτελέσματα που παράγουν. Ίσως δεν μπορούμε να δούμε τον ισχυρό άνεμο που φυσά επάνω μας μια ανεμώδη ημέρα, αλλά τον αισθανόμεθα. Ίσως δεν μπορούμε να δούμε το ισχυρό χέρι της βαρύτητος που μας ωθεί προς τη γη, αλλά αισθανόμεθα τη δύναμί της όταν πέφτωμε κάτω από μια κλίμακα και κτυπούμε στο έδαφος. Δεν βλέπομε γραμμές να συνδέουν τη συσκευή μας ραδιοφώνου ή τηλεοράσεως με κάποιο πομπό που βρίσκεται πολλά μίλια μακριά, εν τούτοις το αόρατο σήμα έρχεται δια μέσου του αέρος και ακούμε ή βλέπομε το πρόγραμμα που προκύπτει. Ασφαλώς ο Θεός δεν είναι λιγώτερο ισχυρός ή θαυμαστός από τη δημιουργία του, ούτε και υπάρχουν ολιγώτεροι λόγοι να πιστεύωμε στην πραγματικότητά του από όσους υπάρχουν σ’ αυτά τα άλλα πράγματα τα οποία αναγνωρίζομε ως πραγματικότητες.

15. Πώς γνωρίζομε ότι το εδάφιο Γένεσις 1:1 λέγει αλήθεια;

¹⁵ Το γεγονός ότι ραδιενεργά στοιχεία στους βράχους εξαφανίζονται μ’ ένα σταθερό ρυθμό που μπορεί να μετρηθή επί χιλιάδες χρόνια δείχνει την παρέλευσι του χρόνου και ότι το υλικό αυτό είχε κάποια αρχή. Διαφορετικά η ραδιενέργεια θα είχε τελικά εξαντληθή. Έτσι εγείρεται το ερώτημα, Πώς και πότε άρχισε η δημιουργική δραστηριότης; Μια τέτοια πληροφορία εξυπηρετεί την ενίσχυσι της πίστεώς μας στον Δημιουργό και στην αφήγησι της Γραφής για μια αρχή στα δημιουργικά του έργα.​—Γεν. 1:1.

16. Πώς παραβάλλονται οι προσπάθειες του ανθρώπου με τις προσπάθειες του Θεού;

¹⁶ Και πάλι θα μπορούσαμε να θέσωμε το ερώτημα, Από πού έλαβαν τη ζωή των, τα φυτά, τα δένδρα, και τελικά ο άνθρωπος; Όχι από τον άνθρωπο, ο οποίος δεν μπορεί ν’ αναπαραγάγη με τεχνητό τρόπο ούτε τις απλούστερες μορφές μικροσκοπικής ζωής, ούτε μπορούσε να έχη αρχίσει αυτομάτως με πλάσματα κατώτερα από τον άνθρωπο, με ακόμη ολιγωτέρα νοημοσύνη, όταν οι σύγχρονοι επιστήμονες με τα πιο τελευταία εφόδια στη διάθεσί των δεν μπορούν να παράγουν με τεχνητό τρόπο τον πιο απλό ζωντανό οργανισμό. Όπως αναφέρεται ότι είπε ο μεγάλος εφευρέτης Θωμάς Έδισον, «Ωσότου ο άνθρωπος μπορέση ν’ αναπαραγάγη ένα απλό φυτό, η φύσις μπορεί να γελά με την λεγομένη επιστημονική γνώσι του.» Καμμιά προσπάθεια του ανθρώπου δεν επλησίασε την δημιουργική σοφία του Ιεχωβά. Έτσι οι Γραφές βεβαιώνουν για τον Θεό ότι «τα αόρατα αυτού βλέπονται φανερώς . . . νοούμενα δια των ποιημάτων, η τε αΐδιος αυτού δύναμις και η θειότης, ώστε αυτοί είναι αναπολόγητοι.»​—Ρωμ. 1:20· Ψαλμ. 19:1· 100:3.

17. Τι είπε ένας Γάλλος έκτακτος καθηγητής για τις φιλοσοφίες οι οποίες αγνοούν τον Θεό;

¹⁷ Δεν είναι περίεργο ότι ο Καθηγητής Τρεμοντάν, έκτακτος καθηγητής της φιλοσοφίας της επιστήμης στη Σορβόννη των Παρισίων, είπε: «Εκείνοι, οι οποίοι δεν βρίσκουν θέσι για τον Θεό στη φιλοσοφία των, πρέπει να είναι σε θέσι να βεβαιώσουν ότι η χωρίς νου, άψυχη ύλη μπόρεσε να οργανωθή μόνη της, να γίνη έμψυχη, και να προικισθή με συνείδησι και σκέψι . . . Πρέπει ν’ αποδοθούν στην ύλη όλες οι ιδιότητες που οι θεολόγοι διευκρινίζουν ότι ανήκουν στον Θεό, στις οποίες περιλαμβάνονται η υπερτάτη νοημοσύνη, η δημιουργική δύναμις και η αιωνία, αυτόνομη ύπαρξις . . . Ακόμη και αν με μεγάλη πίστι παραδεχθήτε την θεωρία ότι το πρώτο μεγάλο μόριο δημιουργήθηκε από μια συμπτωματική σύγκρουσι των καταλλήλων ατόμων κάτω από τις κατάλληλες περιστάσεις . . . Οι λειτουργίες της συμπτώσεως θα έπρεπε να επανέρχωνται σε κάθε στάδιο για ν’ αποδίδεται σ’ αυτές η ανάπτυξις κάθε νέου οργάνου . . . Αν εξακολουθήτε ν’ αποδίδετε στη σύμπτωσι αποτελέσματα που στην πραγματικότητα ριζικώς αντιφάσκουν με τους νόμους των πιθανοτήτων, τότε διαπιστώνετε ότι στην πραγματικότητα αντικαθιστάτε την σύμπτωσι μ’ ένα κεφαλαίο γράμμα, και το χρησιμοποιείτε ως συνώνυμο του Θεός.»

ΟΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΙΤΙΑ ΓΙΑ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

18. Ποιους λόγους δίνουν οι Γραφές για την παρούσα παγκόσμιο στενοχωρία;

¹⁸ Ένα επιχείρημα που προβάλλουν μερικές φορές εκείνοι οι οποίοι αρνούνται την ύπαρξι του Θεού είναι το ότι αν ο Θεός είναι τόσο ισχυρός και υπάρχη πράγματι, γιατί δεν κάνει κάτι για να διευθετήση τις παγκόσμιες συνθήκες και να μας ανακουφίση από τις ταλαιπωρίες μας; Αυτοί οι σκεπτικισταί συνήθως δεν είναι άτομα τα οποία ενδιαφέρονται πραγματικά για τον Δημιουργό ή επιθυμούν να τον υπηρετήσουν, αλλά μάλλον ζητούν μια βάσι για ν’ αποχωρισθούν από την πίστι και τις απαιτήσεις της. Δεν σημαίνει ότι ενδιαφέρονται για τον σκοπό του Θεού ή για το πού βρίσκονται στο ρεύμα του χρόνου, αλλά μάλλον για τ’ αποτελέσματα στον εαυτό των. Πράγματι στο ερώτημά των δίνουν καλή απάντησι οι Γραφές, οι οποίες αποκαλύπτουν ότι όχι ο Θεός, αλλά ο επί μακρούς αιώνες εναντιούμενος σ’ αυτόν ο Σατανάς είναι εκείνος, ο οποίος προξενεί την αθλιότητα και τις συμφορές από τις οποίες πάσχουν οι άνθρωποι, ενώ ο Θεός κάνει κάτι κι εκείνοι οι οποίοι τον υπηρετούν κάνουν κάτι, δείχνοντας στους ανθρώπους το μόνο πραγματικό φάρμακο για την κατάστασι, την κυβέρνησι της Βασιλείας του Θεού. (Αποκάλ. 12:12· 1 Ιωάν. 5:19) Ο Θεός επέτρεψε στον Σατανά να εξακολουθή να ασκή εξουσία επί της γης για να εκδηλώση τη δύναμι και τη δικαιοσύνη Του και να κάμη να διακηρυχθή τ’ όνομά Του, ενώ ένα μεγάλο πλήθος πιστών ανθρώπων συνάγονται στο πλευρό της Βασιλείας Του. Αντί να είναι ο Θεός η πηγή των στενοχωριών επάνω στη γη σήμερα, ο Μωυσής είπε: «Ούτοι διεφθάρησαν· η κηλίς αυτών δεν είναι κηλίς των υιών αυτού· είναι γενεά σκολιά και διεστραμμένη.»​—Δευτ. 32:4, 5.

19. Γιατί πρέπει να είμεθα ευτυχείς για την υπομονή του Θεού;

¹⁹ Ευτυχώς για μας, ο Θεός επέτρεψε φιλάγαθα να παρέλθη χρόνος για να διευθετήση μονίμως την πρόκλησι που ήγειρε ο Σατανάς, ενώ έδωσε σε μας την ευκαιρία να εκδηλώσωμε πίστι σ’ αυτόν και να τον υπηρετήσωμε. «Τι λοιπόν θέλομεν ειπεί; Μήπως είναι αδικία εις τον Θεόν; Μη γένοιτο.» Αντιθέτως, μας γίνεται η υπενθύμισις, «Τι δε, αν ο Θεός θέλων να δείξη την οργήν αυτού και να κάμη γνωστήν την δύναμιν αυτού, υπέφερε μετά πολλής μακροθυμίας σκεύη οργής κατεσκευασμένα εις απώλειαν; Και δια να γνωστοποίηση τον πλούτον της δόξης αυτού επί σκεύη ελέους, . . .» τότε ασφαλώς πρέπει να είμεθα ευτυχείς διότι μας παρέσχε αυτή την ευκαιρία να γνωρίσωμε την αλήθεια και να τον υπηρετούμε, αντί να στενοχωρούμεθα διότι δεν εσάρωσε το παρόν σύστημα μαζί με πολλούς ανθρώπους καλής καρδιάς οι οποίοι μπορούν ακόμη να μάθουν την οδό της ζωής.​—Ρωμ. 9:14, 22, 23.

20. Πώς η βασιλεία του Ιεχωβά μεγαλύνη τ’ όνομά του;

²⁰ Έτσι ένας ο οποίος στηρίζει την πίστι του στην Αγία Γραφή και την γνωρίζει καλά μπορεί ν’ απαντήση στο ερώτημα λέγοντας ότι ο Θεός επέτρεψε την συνέχισι της πονηρίας για πολλούς λόγους. Παρεχώρησε πολύν καιρό στον Αντίπαλό του για ν’ αναπτύξη όλη τη διαφθορά του στον ουρανό και στη γη σ’ εναντίωσι προς τους δικαίους σκοπούς Του, και κατόπιν Αυτός να δείξη την δύναμι Του, όχι μόνο στον Αρμαγεδδώνα όταν η γη θα καθαρισθή από την πονηρία για να κάμη θέσι για τη διακυβέρνησι της Βασιλείας, αλλά τελικά στο τέρμα της 1000-ετούς διακυβερνήσεως του Χριστού, όταν η πονηρία θα έχη τελικά εκλείψει για πάντα σύμφωνα με τον μεγάλο σκοπό του Ιεχωβά. (Αποκάλ. 20:7-10) Ακολουθώντας αυτή την πορεία της μακροθυμίας και της υπομονής παρά τη μομφή που επεσώρευσαν εναντίον του άνθρωποι που ατιμάζουν τον Θεό, ο Ιεχωβά θα μεγαλύνη τ’ όνομά του μέσω της λειτουργίας της βασιλείας του.—Μαλαχ. 3:14-18.

21. Πώς οι Γραφές μάς δίνουν την ορθή άποψι για ν’ αποφύγωμε την παγίδα τον Σατανά;

²¹ Το καθημερινό πέρασμα του χρόνου που πιθανόν να φαίνεται βραδύ στους ανθρώπους και να μας κάνη ανυπόμονους για μια ταχεία αλλαγή στις συνθήκες είναι ως τίποτε στον Θεό μας, ο οποίος είναι χωρίς αρχή ή τέλος. Εν τούτοις, ο χρόνος που έχει καθορίσει για την εκπλήρωσι του δικαίου σκοπού του όσον αφορά τη γη είναι προγραμματισμένος να λήξη μέσα στα προσεχή λίγα χρόνια αυτής της γενεάς. Γι’ αυτό, δεν θέλομε να πέσωμε τώρα, στην έσχατη αυτή περίοδο της ανθρωπίνης ιστορίας, στη Σατανική παγίδα της δυσπιστίας και ελλείψεως πίστεως.​—Ματθ. 24:34· Ψαλμ. 92:7· Εκκλησ. 8:11-13.

ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΣΙΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΠΟΥ ΕΥΑΡΕΣΤΕΙ ΤΟΝ ΘΕΟ

22. (α) Πώς μπορεί ένας να δείξη ότι εκζητεί τον Θεό; (β) Πώς μπορεί ένας να εκδηλώση την πραγματικότητα της πίστεως του;

²² Αν σεις είσθε μεταξύ εκείνων, οι οποίοι ‘εκζητούν’ τον Θεό, τότε θα θέλετε να ενισχύετε συνεχώς την πίστι σας με μελέτη και συναναστροφή με τους μάρτυρας του Ιεχωβά, οι οποίοι ασκούν πράγματι πίστι σήμερα με το να φέρουν τ’ αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού σε άλλους. Αν αισθάνεσθε ότι έχετε ανάγκη ενισχύσεως της πίστεως σας για να μη βρεθήτε σεις ή η οικογένειά σας μεταξύ των θλιβερών εκείνων ατόμων, η πίστις των οποίων ψυχραίνεται και τα οποία δεν έχουν τίποτε να την αντικαταστήσουν, τότε ‘καταγίνεσθε’ στο να λαμβάνετε γνώσι και να κάνετε και άλλους κοινωνούς αυτής της γνώσεως, «διότι τούτο πράττων, και σεαυτόν θέλεις σώσει και τους ακούοντάς σε.» (1 Τιμ. 4:13-16· 6:12· 2 Τιμ. 2:15) Η αληθινή πίστις δεν είναι ένα μη αντιληπτό, ανεξήγητο αίσθημα, διότι το εδάφιο Εβραίους 11:1 δείχνει ότι η πίστις είναι συνδεδεμένη με πραγματικότητες όχι με πράγματα ανύπαρκτα. Αυτό που κάνει ένας για την πίστι του αποτελεί εκδήλωσι της πραγματικότητος της πίστεώς του προς άλλους, πείθοντάς τους ότι η πίστις του στον Θεό και τους σκοπούς του είναι μια βεβαιωμένη προσδοκία.

23. Με τι μπορεί να συγκριθή η πίστις η οποία ευαρεστεί τον Θεό;

²³ Έτσι αντί να θέσετε την πίστι σας σε οικονομικούς πόρους, οι οποίοι μπορούν να σαρωθούν γρήγορα, ή σε φίλους, οι οποίοι μπορεί ν’ αποδειχθή ότι είναι βραχύβιοι ή φίλοι του καλού καιρού, ή ακόμη σε κυβερνήσεις που η διαχείρησίς των μπορεί ν’ αλλάξη τον καιρό που την περιμένετε το λιγώτερο, θέστε την πίστι σας σ’ εκείνον ο οποίος μπορεί να σας βοηθήση, εκείνον ο οποίος έχει δύναμι ζωής ή θανάτου. Ας είναι η πίστις σας στερεή όπως η πίστις του Δαβίδ όταν ο Ιεχωβά τον απελευθέρωσε από τα χέρια του εχθρού του Σαούλ. Ο ίδιος το περιέγραψε αυτό με θαυμάσιο τρόπο στο 2 Σαμουήλ 22, το τρίτο εδάφιο του οποίου λέγει: «Ο Θεός είναι ο βράχος μου· επ’ αυτόν θέλω ελπίζει.» Είθε η πίστις σας να είναι δοκιμασμένης ποιότητος, καθαρισμένη όπως το καλό χρυσάφι, αλλά μεγαλυτέρας αξίας ενώπιον του Ιεχωβά. (1 Πέτρ. 1:7) Είθε να μη είναι ως ένα εκτός ελέγχου, παρασυρόμενο από τον άνεμο κύμα της θαλάσσης, αλλά ως ένα πλοίο που βρίσκεται κάτω από έλεγχο, και είναι τώρα αγκυροβολημένο με ασφάλεια από την θύελλα, και κινείται σταθερά προς τα εμπρός με την προωθητική δύναμι του πνεύματος του Θεού. (Ιάκ. 1:6, 7) Βεβαιωθήτε ότι έχετε «την πίστιν» για την οποία ωμίλησε ο Ιησούς, ότι ακολουθείτε «Την Οδόν» όπως την ακολουθούσαν οι απόστολοι, και ότι η πίστις σας είναι η πίστις που ευαρεστεί τον Θεό.​—1 Ιωάν. 5:4.

[Εικόνα στη σελίδα 425]

ΠΙΣΤΙΣ