Επειδή δεν ήταν από το έθνος Ισραήλ, πρέπει να εξεικονίζη κάποιον άλλον εκτός από τους πνευματικούς Ισραηλίτας. Λογικώς εξεικονίζει τον ‘πολύν όχλον’, που είδε ο απόστολος Ιωάννης αφού είχε ιδεί τις 144.000 του πνευματικού Ισραήλ, ο οποίος όχλος εξήρχετο από όλα τα έθνη, τους λαούς και τις γλώσσες. Αυτοί συμμετέχουν στον αίνο του Ιεχωβά Θεού και δείχνουν την νομιμοφροσύνη τους στον μεγαλύτερο Βαράκ, Ιησού Χριστό, και στον πνευματικόν Ισραήλ με το να θεωρούν τους αντιπροσώπους του Σατανά ως νεκρούς.​—Αποκάλ. 7:9-11.b

Πραγματικά, ό,τι προεγράφη χρησιμεύει στο να ενισχύση την πίστι μας, να μας ενθαρρύνη και να ρίξη φως στις τρίβους μας!​—Ψαλμ. 119:105.

«Αββά, ο Πατήρ»

● Ο Ευαγγελικός συγγραφεύς Μάρκος αναγράφει ότι ο Ιησούς Χριστός εχρησιμοποίησε τον όρο «Αββά», όταν προσηύχετο στον Ιεχωβά Θεό στη Γεθσημανή λίγο πριν από τον θάνατό του, λέγοντας: «Αββά, ο Πατήρ, πάντα είναι δυνατά εις σε· απομάκρυνον απ’ εμού το ποτήριον τούτο· ουχί όμως ό,τι θέλω εγώ, αλλ’ ό,τι συ.» (Μάρκ. 14:36) Εδώ υπάρχει η θερμή έκκλησις ενός υιού προς ένα αγαπητό Πατέρα, την οποία ακολούθησε αμέσως μια βεβαίωσις ότι, σε οποιαδήποτε περίπτωσι, αυτός θα παρέμενε ευπειθής. Η λέξις αββά σημαίνει στην Αραμαϊκή «πατήρ» και αντιστοιχεί προς την Εβραϊκή αβ (πατήρ) αλλά είναι η εμφατική μορφή του Αβ. Ήταν το φιλικό όνομα που χρησιμοποιούσαν τα παιδιά για τον πατέρα τους και συνδυάζει λίγη από την οικειότητα της λέξεως «μπαμπά», που χρησιμοποιείται στην Ελληνική, ενώ διατηρεί την αξιοπρέπεια της λέξεως «πατήρ», κι έτσι είναι ανεπίσημη αλλά ωστόσο πλήρης σεβασμού. Ήταν, επομένως, ένας τρόπος προσφωνήσεως που εκφράζει περισσότερη αγάπη από ένα τίτλο και ήταν μεταξύ των πρώτων λέξεων που εμάθαινε να λέγη ένα παιδί. Δύο άλλες περιπτώσεις της χρήσεως αυτής της λέξεως είναι στις επιστολές του αποστόλου Παύλου, εις Ρωμαίους 8:15 και Γαλάτας 4:6. Και στις δύο περιπτώσεις η λέξις χρησιμοποιείται σχετικά με Χριστιανούς, που εκλήθησαν να είναι αποκυημένοι από το πνεύμα υιοί του Θεού, και δείχνει τη στενή των σχέσι με τον Πατέρα των. Μολονότι είναι «δούλοι του Θεού», εν τούτοις, είναι, επίσης, υιοί στον οίκο ενός στοργικού Πατρός, και καθίστανται βεβαίως ενήμεροι αυτής της καταστάσεως μέσω του αγίου πνεύματος δια του Κυρίου των Ιησού.​—Ρωμ. 6:22· 8:15· Γαλ. 4:6.

Ένα Σημείον

● Στις Άγιες Γραφές, στα εδάφια 2 Βασιλέων 20:8-11 και Ησαΐας 38:4-8, αναγράφεται η αφήγησις του σημείου που έδωσε ο Θεός στον ασθενή Βασιλέα Εζεκίαν ως απάντησι στην προσευχή του Ησαΐα. Το σημείον αυτό συνίστατο στο να κάνη μια σκιά που είχε βαθμιαίως πέσει ν’ αντιστρέψη την κατεύθυνσί της και να στραφή οπίσω δέκα βαθμίδες. Μερικοί λέγουν ότι αυτό σημαίνει δέκα βαθμίδες ή βαθμούς του δίσκου για τη μέτρησι του χρόνου, και δεν είναι απίθανο ο πατέρας του Εζεκία να είχε προμηθευθή ένα τέτοιο ηλιακό ωρολόγιο από τη Βαβυλώνα, εφόσον η χρήσις ηλιακών ωρολογίων εκτείνεται οπίσω έως πριν από τον όγδοον αιώνα π.Χ., τόσο στη Βαβυλώνα όσο και στην Αίγυπτο. Εν τούτοις, ο Ιουδαίος ιστορικός Ιώσηπος σχολιάζοντας αυτή την αφήγησι λέγει ότι αυτές οι βαθμίδες του Άχαζ ήσαν «εις τον οίκον του», εννοώντας προφανώς ότι αποτελούσαν μέρος ενός κλιμακοστασίου. Είναι πιθανόν να υπήρχε ένας στύλος τοποθετημένος κατά μήκος της κλίμακος που εδέχετο τις ακτίνες του ηλίου και έκανε να εκτείνεται βαθμιαίως μια σκιά κατά μήκος των βαθμίδων και να χρησιμεύη έτσι για τη μέτρησι του χρόνου. Το θαύμα που έγινε είχε προφανώς μια πολύ μεγαλύτερη απήχησι, εφόσον τα εδάφια 2 Χρονικών 34:24, 31 δείχνουν ότι εστάλησαν πρέσβεις από τη Βαβυλώνα στην Ιερουσαλήμ για να ερευνήσουν «περί του θαύματος του γενομένου εν τη γη.» Το σημείον αυτό ήταν μια εγγύησις προς τον Εζεκία ότι θ’ ανελάμβανε από την ασθένειά του και ότι ο Ιεχωβά θα προσέθετε δεκαπέντε έτη στη ζωή του, και ότι, επίσης, η Ιερουσαλήμ θα ελευθερώνετο από το χέρι του βασιλέως της Ασσυρίας. Και συνέβη όπως ακριβώς είχε προλεχθή.

Κατοικεί στο Ανάκτορον Βασιλέως

● Στις Παροιμίες 30:28, ο «ασκάλαβος» κατατάσσεται ως ένα από τα τέσσερα πράγματα, τα οποία είναι εξ ενστίκτου σοφά, διότι αυτή τη σαύρα μπορεί να την βαστάση ένας «εν ταις χερσίν αυτού» και να βρη τη θέσι της μάλιστα μέσα σ’ ένα ανάκτορο βασιλέως, όπου μπορεί να καταλάβη οποιαδήποτε επιφάνεια με τα χέρια της​—τα επικαλυμμένα με συγκολλητική ουσία πόδια της. Οι συγκολλητικοί δίσκοι, λέγει ο Ρέυμοντ Ντίτμαρς, «είναι καταπληκτικά όμοιοι με το μεγαλωμένο πέλμα της μυίγας· και η συγκολλητική των μέθοδος είναι η ίδια​—χωρίς βοήθεια από μια γλοιώδη έκκρισι, αλλά μέσω πραγματικής απομυζήσεως που παράγεται από πυκνές κοίλες επιφάνειες.»