Κεφάλαιο 24

Ο Σκοπός του Ιεχωβά Φτάνει σε Ένδοξη Επιτυχία

 1, 2. (α) Ποιος είναι ο σκοπός του Ιεχωβά σχετικά με τα νοήμονα πλάσματά του; (β) Ποιοι περιλαμβάνονταν στην ενωμένη οικογένεια των λάτρεων του Θεού; (γ) Σχετικά με αυτό, ποιο προσωπικό ερώτημα αξίζει να εξετάσετε;

ΟΛΑ τα νοήμονα πλάσματα ενωμένα στην αληθινή λατρεία και όλα τους να απολαμβάνουν την ένδοξη ελευθερία των παιδιών του Θεού—αυτός είναι ο σοφός και στοργικός σκοπός του Ιεχωβά. Επίσης, αυτό είναι εκείνο που επιθυμούν θερμά όλοι όσοι αγαπούν τη δικαιοσύνη.

² Ο Ιεχωβά άρχισε να εκπληρώνει αυτόν το μεγαλειώδη σκοπό όταν ξεκίνησε τα δημιουργικά του έργα. Το πρώτο του δημιούργημα ήταν ένας Γιος, αυτός που αποδείχτηκε ότι είναι «η αντανάκλαση της δόξας του και η ακριβής απεικόνιση της ίδιας του της οντότητας». (Εβρ. 1:1-3) Αυτός ο Γιος ήταν μοναδικός, επειδή δημιουργήθηκε αποκλειστικά και μόνο από τον Θεό. Μέσω αυτού ήρθαν σε ύπαρξη και άλλοι γιοι—πρώτα, άγγελοι στον ουρανό, και έπειτα ο άνθρωπος στη γη. (Ιώβ 38:7· Λουκ. 3:38) Όλοι αυτοί οι γιοι αποτελούσαν μια παγκόσμια οικογένεια. Για όλους αυτούς Θεός ήταν ο Ιεχωβά, ο μόνος που έπρεπε να λατρεύεται. Αυτός ήταν ο Παγκόσμιος Κυρίαρχος. Ήταν επίσης και ο στοργικός τους Πατέρας. Είναι και δικός σας Πατέρας, και είστε εσείς ένα από τα παιδιά του; Τι πολύτιμη σχέση μπορεί να είναι αυτή!

 3. (α) Γιατί κανένας από εμάς δεν ήταν κατά τη γέννησή του γιος του Θεού; (β) Αλλά ποια στοργική προμήθεια έκανε ο Ιεχωβά για τους απογόνους του Αδάμ;

³ Παρ’ όλα αυτά, πρέπει να δεχτούμε το γεγονός πως, όταν οι πρώτοι ανθρώπινοι γονείς μας καταδικάστηκαν σε θάνατο ως εκούσιοι αμαρτωλοί, εκδιώχτηκαν από την Εδέμ και ο Θεός τούς αποκήρυξε. Έπαψαν να ανήκουν στην παγκόσμια οικογένεια του Ιεχωβά. (Γέν. 3:22-24· παράβαλε Δευτερονόμιον 32:4, 5, ΜΝΚ). Όλοι εμείς, επειδή είμαστε απόγονοι του αμαρτωλού Αδάμ, γεννηθήκαμε με αμαρτωλές τάσεις. Επειδή είμαστε απόγονοι γονέων που εκβλήθηκαν από την οικογένεια του Θεού, δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι είμαστε γιοι του Θεού απλώς και μόνο επειδή γεννηθήκαμε ως άνθρωποι. Αλλά ο Ιεχωβά γνώριζε ότι μερικοί από τους απογόνους του Αδάμ θα αγαπούσαν τη δικαιοσύνη, και έκανε τη στοργική προμήθεια μέσω της οποίας θα μπορούσαν αυτά τα άτομα να αποκτήσουν την ένδοξη ελευθερία των παιδιών του Θεού.—Ρωμ. 8:20, 21.

Η Ευνοημένη Θέση του Ισραήλ

 4. (α) Πάνω σε ποια βάση ήταν οι Ισραηλίτες ‘γιοι’ του Θεού; (β) Τι δεν σήμαινε αυτό;

⁴ Περίπου 2.500 χρόνια μετά τη δημιουργία του Αδάμ, ο Ιεχωβά και πάλι έδωσε σε ορισμένους ανθρώπους το προνόμιο να αποκτήσουν μια σχέση μαζί του ως γιοι του. Σε αρμονία με τη διαθήκη που έκανε με τον Αβραάμ, ο Ιεχωβά διάλεξε τον Ισραήλ για να είναι λαός του. Γι’ αυτό, μιλώντας στον Φαραώ της Αιγύπτου, αποκάλεσε τον Ισραήλ ‘γιο μου’. (Έξοδ. 4:22, 23· Γέν. 12:1, 2) Αργότερα στο Όρος Σινά έδωσε στον Ισραήλ το Νόμο του, κατέστησε αυτόν το λαό ένα έθνος και τους χρησιμοποίησε σε σχέση με το σκοπό του. Ως έθνος, επειδή ήταν ‘το εκλεκτό [η ειδική ιδιοκτησία, ΜΝΚ]’ του Ιεχωβά, αποκαλούνταν ‘γιοι’ του Θεού. (Δευτ. 14:1, 2· Ησ. 43:1) Επίσης, λόγω της ειδικής πολιτείας του με ορισμένα άτομα μέσα από αυτό το έθνος, ο Ιεχωβά τα αποκάλεσε γιους του. (1 Χρον. 22:9, 10) Αυτή η υπόστασή τους βασιζόταν στη σχέση διαθήκης που είχαν με τον Θεό. Δεν σήμαινε, όμως, ότι απολάμβαναν την ένδοξη ελευθερία που είχε ο Αδάμ ως γιος του Θεού. Αυτοί ήταν ακόμη δούλοι της αμαρτίας και του θανάτου.

 5. Πώς έχασε ο Ισραήλ την ειδική υπόσταση που είχε ενώπιον του Θεού;

⁵ Εντούτοις, ως γιοι είχαν μια ευνοημένη υπόσταση ενώπιον του Θεού. Είχαν επίσης την ευθύνη να σέβονται τον Πατέρα τους και να εργάζονται σε αρμονία με το σκοπό του. Ο Ιησούς τόνισε πόσο σημαντικό ήταν να εκπληρώνουν αυτή την υποχρέωση—όχι μόνο να ισχυρίζονται ότι Πατέρας τους είναι ο Θεός, αλλά και να ‘αποδεικνύονται’ γιοι του. (Ματθ. 5:43-48· Μαλ. 1:6) Ωστόσο, οι Ιουδαίοι ως έθνος απέτυχαν σε αυτό. Έτσι, στη διάρκεια του τελευταίου έτους της επίγειας διακονίας του Ιησού, όταν οι Ιουδαίοι οι οποίοι επιζητούσαν να σκοτώσουν τον Ιησού δήλωσαν «έναν Πατέρα έχουμε, τον Θεό», ο Ιησούς υπέδειξε με σταθερότητα ότι οι πράξεις τους και το πνεύμα που έδειχναν διέψευδαν αυτόν τον ισχυρισμό. (Ιωάν. 8:41, 44, 47) Το 33 Κ.Χ. ο Θεός τερμάτισε τη διαθήκη του Νόμου, και έτσι έπαψε να υφίσταται η βάση για την ειδική σχέση που απολάμβανε ο Ισραήλ. Όμως, ο Ιεχωβά δεν έπαψε να έχει εκείνους από το ανθρώπινο γένος τους οποίους δεχόταν ως γιους.

Ο Ιεχωβά Ενοποιεί το Λαό Του

 6. Ποια «διαχείριση» περιέγραψε ο Παύλος στα εδάφια Εφεσίους 1:9, 10, και ποιος είναι ο σκοπός της;

⁶ Στους Χριστιανούς της Εφέσου ο απόστολος Παύλος έγραψε για το πρόγραμμα που έχει ο Ιεχωβά να ενοποιήσει το λαό του—τη διευθέτηση του Θεού μέσω της οποίας αυτοί που ασκούν πίστη μπορούν να γίνουν αγαπητά μέλη του σπιτικού Του, λέγοντας: «[Ο Θεός] μας γνωστοποίησε το ιερό μυστικό του θελήματός του. Αυτό είναι σύμφωνα με την ευαρέστησή του την οποία είχε σκοπό μέσα του, για μια διαχείριση [διαχείριση σπιτικού] στο πλήρωμα των προσδιορισμένων καιρών, δηλαδή, να ξανασυγκεντρώσει όλα τα πράγματα στον Χριστό, τα πράγματα που είναι στους ουρανούς και τα πράγματα που είναι στη γη». (Εφεσ. 1:9, 10) Αυτή η «διαχείριση» περιστρέφεται γύρω από τον Ιησού Χριστό. Μέσω αυτού, οι άνθρωποι φέρνονται σε μια επιδοκιμασμένη κατάσταση ενώπιον του Θεού—μερικοί με την προοπτική να είναι στον ουρανό· οι άλλοι, στη γη—προκειμένου να υπηρετούν ενωμένοι με τους αγγελικούς γιους του Θεού οι οποίοι έχουν αποδειχτεί όσιοι στον Ιεχωβά.

 7. Ποια είναι «τα πράγματα που είναι στους ουρανούς», και τι σημαίνει για αυτούς η σύναξή τους;

⁷ Πρώτα, αρχίζοντας από την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., δόθηκε προσοχή στα «πράγματα που είναι στους ουρανούς», δηλαδή, σε εκείνους που θα ήταν συγκληρονόμοι με τον Χριστό στην ουράνια Βασιλεία. Με βάση την πίστη τους στην αξία της θυσίας του Ιησού, ανακηρύχτηκαν δίκαιοι από τον Θεό. (Ρωμ. 5:1, 2) Έπειτα ‘αναγεννήθηκαν’, δηλαδή γεννήθηκαν ως γιοι του Θεού με την προοπτική ουράνιας ζωής. (Ιωάν. 3:3· 1:12, 13) Με αυτούς ως πνευματικό έθνος, ο Θεός έκανε τη νέα διαθήκη. Με τον καιρό, τόσο Ιουδαίοι όσο και Εθνικοί επρόκειτο να περιληφτούν σε αυτή τη διαθήκη, και ο συνολικός αριθμός τους θα ήταν 144.000.—Γαλ. 3:26-29· Αποκ. 14:1.

 8. Πώς συγκρίνεται η σχέση που έχουν οι κληρονόμοι της Βασιλείας με τον Πατέρα με εκείνη που είχαν οι Ιουδαίοι υπό το Μωσαϊκό Νόμο;

⁸ Το υπόλοιπο αυτών των κληρονόμων της ουράνιας Βασιλείας, μολονότι ακόμη είναι ατελείς από σαρκική άποψη, απολαμβάνουν μια πολύτιμη και στενή σχέση με τον Πατέρα. Σχετικά με αυτό, ο Παύλος έγραψε: «Επειδή, λοιπόν, εσείς είστε γιοι, ο Θεός έχει αποστείλει το πνεύμα του Γιου του στις καρδιές μας και αυτό φωνάζει: ‘Αββά, Πατέρα!’ Άρα λοιπόν, δεν είσαι πια δούλος, αλλά γιος· και αν είσαι γιος, είσαι και κληρονόμος μέσω του Θεού». (Γαλ. 4:6, 7) Η αραμαϊκή έκφραση «Αββά» σημαίνει «πατέρας», αλλά είναι μια προσφώνηση γεμάτη στοργή—το είδος της προσφώνησης που χρησιμοποιεί ένα μικρό παιδί για τον πατέρα του. Λόγω της ανωτερότητας της θυσίας του Ιησού και της παρ’ αξία καλοσύνης του ίδιου του Θεού, αυτοί οι χρισμένοι με το πνεύμα Χριστιανοί απολαμβάνουν μια σχέση με τον Θεό που είναι πιο στενή από οποιαδήποτε σχέση θα μπορούσαν να έχουν με αυτόν ατελείς άνθρωποι υπό το Νόμο. Ωστόσο, αυτό που τους επιφυλάσσει το μέλλον είναι ακόμη πιο θαυμαστό.

 9. Τι σημαίνει το γεγονός ότι λαβαίνουν πλήρη αναγνώριση της ιδιότητάς τους ως γιων;

⁹ Αν αποδειχτούν πιστοί μέχρι θανάτου, λαβαίνουν πλήρη αναγνώριση της ιδιότητάς τους ως γιων με το να αναστηθούν σε αθάνατη ζωή στους ουρανούς. Εκεί θα έχουν το προνόμιο να υπηρετούν ενωμένα στην ίδια την παρουσία του Ιεχωβά Θεού. Μόνο ένας σχετικά μικρός αριθμός από αυτούς τους γιους του Θεού βρίσκεται ακόμη στη γη.—Ρωμ. 8:14, 23· 1 Ιωάν. 3:1, 2.

Σύναξη ‘των Πραγμάτων που Είναι στη Γη’

10. (α) Ποια είναι «τα πράγματα που είναι στη γη», και από πότε συνάγονται σε ενότητα λατρείας; (β) Ποια είναι η σχέση τους με τον Ιεχωβά;

¹⁰ Η ίδια αυτή «διαχείριση», η οποία κάνει δυνατό το να συναχτούν άνθρωποι στο σπιτικό του Θεού με προοπτική την ουράνια ζωή, στρέφει επίσης την προσοχή και στα «πράγματα που είναι στη γη». Ιδιαίτερα από το 1935 Κ.Χ. συνάγονται άτομα που έχουν πίστη στη θυσία του Χριστού, με την προοπτική να ζήσουν αιώνια στη γη. Αυτοί, ώμο προς ώμο με εκείνους που απομένουν από τη χρισμένη τάξη, μεγαλύνουν το όνομα του Ιεχωβά και εξυψώνουν τη λατρεία του. (Σοφ. 3:9, ΜΝΚ· Ησ. 2:2, 3) Με βαθύ σεβασμό, και αυτοί επίσης αποκαλούν τον Ιεχωβά «Πατέρα», αναγνωρίζοντάς τον ως την Πηγή της ζωής, και προσπαθούν ένθερμα να αντανακλούν τις ιδιότητές του, όπως αναμένει εκείνος να κάνουν οι γιοι του. Απολαμβάνουν μια επιδοκιμασμένη υπόσταση ενώπιόν του με βάση την πίστη τους στο χυμένο αίμα του Ιησού. (Ματθ. 6:9· Αποκ. 7:9, 14) Αλλά γνωρίζουν ότι η χαρά τού να αναγνωριστούν πλήρως από τον Θεό ως παιδιά του είναι ακόμη κάτι το μελλοντικό για αυτούς.

11. (α) Ποια υπόσχεση για το ανθρώπινο γένος αναφέρεται στα εδάφια Ρωμαίους 8:19-21; (β) Τι είναι η «αποκάλυψη των γιων του Θεού» την οποία αυτοί περιμένουν με λαχτάρα;

¹¹ Όπως δείχνουν τα εδάφια Ρωμαίους 8:19-21, αυτοί περιμένουν με λαχτάρα την «αποκάλυψη των γιων του Θεού», επειδή τότε θα έρθει ο καιρός που αυτά τα ανθρώπινα πλάσματα ‘θα ελευθερωθούν από την υποδούλωση στη φθορά’. Αυτή η «αποκάλυψη» θα λάβει χώρα όταν οι άνθρωποι εδώ στη γη θα δουν αποδείξεις που πιστοποιούν ότι οι χρισμένοι με το πνεύμα γιοι του Θεού, οι οποίοι θα έχουν λάβει την ουράνια αμοιβή τους, έχουν ήδη αναλάβει δράση ως σύντροφοι του δοξασμένου Κυρίου τους, του Ιησού Χριστού. Αυτό θα γίνει φανερό στην καταστροφή ολόκληρου του πονηρού συστήματος πραγμάτων, που θα ακολουθηθεί από τις ευλογίες της Χιλιετούς Βασιλείας του Χριστού στην οποία αυτοί οι ‘γιοι του Θεού’ θα συμμετάσχουν με τον Χριστό ως βασιλιάδες και ιερείς.—Αποκ. 2:26, 27· 20:6.

12. Μετά τη μεγάλη θλίψη, σε ποιον ύμνο αίνου θα ενώσουν τις φωνές τους οι νικηφόροι χρισμένοι με το πνεύμα γιοι του Θεού, και τι σημαίνει αυτό;

¹² Πόση χαρά θα υπάρχει όταν η μεγάλη θλίψη θα έχει τελειώσει και οι γιοι του Θεού που θα έχουν ενωθεί με τον Χριστό θα ενώσουν τις φωνές τους για να αινέσουν τον Θεό, διακηρύττοντας χαρωπά: «Μεγάλα και θαυμαστά είναι τα έργα σου, Ιεχωβά Θεέ, Παντοδύναμε. Δίκαιες και αληθινές είναι οι οδοί σου, Βασιλιά της αιωνιότητας. Ποιος, πράγματι, δεν θα σε φοβηθεί, Ιεχωβά, και δεν θα δοξάσει το όνομά σου, επειδή εσύ είσαι ο μόνος όσιος; Διότι όλα τα έθνη θα έρθουν και θα λατρέψουν ενώπιόν σου, επειδή φανερώθηκαν τα δίκαια διατάγματά σου»! (Αποκ. 15:3, 4) Ναι, όλο το ανθρώπινο γένος, που θα αποτελείται από άτομα όλων των εθνών που υπήρχαν στο παρελθόν, θα ενωθεί στη λατρεία του αληθινού Θεού. Ακόμη και εκείνοι που βρίσκονται στα μνήματα θα αναστηθούν και θα τους δοθεί η ευκαιρία να ενώσουν τις φωνές τους στην απόδοση αίνου προς τον Ιεχωβά.

13. Ποια θαυμάσια ελευθερία θα απολαύσουν αμέσως αυτοί που θα επιζήσουν από τη μεγάλη θλίψη;

¹³ Ο Σατανάς ο Διάβολος δεν θα είναι πια ο «θεός αυτού του συστήματος πραγμάτων». Οι λάτρεις του Ιεχωβά εδώ πάνω στη γη δεν θα είναι πια αναγκασμένοι να αγωνίζονται εναντίον της αχρείας επιρροής του. (2 Κορ. 4:4· Αποκ. 20:1-3) Η ψεύτικη θρησκεία δεν θα κακοπαριστάνει πια τον στοργικό Θεό μας και δεν θα ασκεί διαιρετική επιρροή στην ανθρώπινη κοινωνία. Οι υπηρέτες του αληθινού Θεού δεν θα υφίστανται πια αδικίες και εκμετάλλευση στα χέρια κυβερνητικών αξιωματούχων. Τι θαυμάσια ελευθερία θα είναι αυτή για εκείνους που θα επιζήσουν από τη μεγάλη θλίψη!

14. Με ποιο μέσο θα απελευθερωθούν αυτοί από την αμαρτία και από όλες τις συνέπειές της;

¹⁴ Ο Ιησούς Χριστός, ως το «Αρνί του Θεού που αφαιρεί την αμαρτία του κόσμου», θα εφαρμόσει την αξία της θυσίας του για να απαλείψει όλες τις προηγούμενες αμαρτίες του ανθρωπίνου γένους. (Ιωάν. 1:29) Στη γη, όταν ο Ιησούς διακήρυξε ότι συγχωρήθηκαν οι αμαρτίες κάποιου ατόμου, συνάμα θεράπευσε το άτομο που είχε συγχωρηθεί για να το αποδείξει αυτό. (Ματθ. 9:1-7) Με παρόμοιο τρόπο, θα θεραπεύσει θαυματουργικά από τον ουρανό τους τυφλούς, τους κουφούς, τους μουγκούς, τους σωματικά ανάπηρους, τους διανοητικά αρρώστους και εκείνους που έχουν οποιαδήποτε άλλη ασθένεια. Σταδιακά, μέσω της πιστής συμμόρφωσης με τις δίκαιες οδούς του Θεού, σε όλους τους πρόθυμους και υπάκουους ανθρώπους θα εξαλειφτεί εντελώς ο ‘νόμος της αμαρτίας’ από μέσα τους και έτσι όλες οι πράξεις τους, οι σκέψεις τους και οι επιθυμίες της καρδιάς τους θα ευαρεστούν και τους ίδιους και τον Θεό. (Ρωμ. 7:21-23· παράβαλε Ησαΐας 25:7, 8 και Αποκάλυψη 21:3, 4). Πριν από το τέλος της Χιλιετίας, θα έχουν βοηθηθεί να φτάσουν σε πλήρη ανθρώπινη τελειότητα. Θα είναι εντελώς απελευθερωμένοι από την αμαρτία και από όλες τις θλιβερές συνέπειές της. Θα αντανακλούν ορθά την ‘εικόνα και την ομοίωση του Θεού’ μέσα σε έναν επίγειο Παράδεισο που θα εκτείνεται σε ολόκληρη την υδρόγειο.—Γέν. 1:26.

15. Στο τέλος της Χιλιετίας, τι θα κάνει ο Χριστός, και με ποιο στόχο;

¹⁵ Όταν ο Χριστός θα έχει φέρει το ανθρώπινο γένος σε τελειότητα, τότε θα επιστρέψει στον Πατέρα την εξουσία που του είχε χορηγηθεί για αυτό το έργο. Όπως προλέγει το εδάφιο 1 Κορινθίους 15:28: «Όταν τα πάντα θα έχουν υποταχτεί σε αυτόν [τον Γιο], τότε και ο ίδιος ο Γιος θα υποταχτεί σε Εκείνον που υπέταξε τα πάντα σε αυτόν, ώστε να είναι ο Θεός τα πάντα για όλους».

16. Σε τι θα υποβληθούν τότε όλοι οι τελειοποιημένοι άνθρωποι, και γιατί;

¹⁶ Τώρα θα δοθεί στο τελειοποιημένο ανθρώπινο γένος η ευκαιρία να δείξει ότι η αμετάκλητη εκλογή του είναι να υπηρετεί τον μόνο ζωντανό και αληθινό Θεό για πάντα. Γι’ αυτό, προτού ο Ιεχωβά τους υιοθετήσει ως γιους του μέσω του Ιησού Χριστού, θα υποβάλει όλους αυτούς τους τελειοποιημένους ανθρώπους σε μια πλήρη, τελική δοκιμή. Ο Σατανάς και οι δαίμονές του θα λυθούν από την άβυσσο. Αυτό δεν θα επιφέρει καμιά μόνιμη βλάβη σε εκείνους που αγαπούν αληθινά τον Ιεχωβά. Αλλά εκείνοι οι οποίοι ανόσια θα επιτρέψουν στον εαυτό τους να οδηγηθεί σε παρακοή προς τον Ιεχωβά θα καταστραφούν για πάντα μαζί με τον αρχικό στασιαστή και τους δαίμονές του.—Αποκ. 20:7-10.

17. Σε εκπλήρωση του σκοπού του Ιεχωβά, σε ποια κατάσταση θα βρίσκονται και πάλι όλα τα νοήμονα πλάσματά του;

¹⁷ Τότε, ο Ιεχωβά στοργικά θα υιοθετήσει ως γιους του μέσω του Χριστού όλους τους τελειοποιημένους ανθρώπους που άντεξαν σε αυτή την τελική, αποφασιστική δοκιμή. Κατόπιν, όλοι αυτοί θα μετέχουν πλήρως στην «ένδοξη ελευθερία των παιδιών του Θεού». (Ρωμ. 8:21) Θα γίνουν επιτέλους μέρος της ενωμένης παγκόσμιας οικογένειας του Θεού, στην οποία ο Ιεχωβά θα είναι για πάντα ο μόνος Θεός, ο Παγκόσμιος Κυρίαρχος και ο στοργικός Πατέρας τους. Τότε όλα τα νοήμονα πλάσματα του Ιεχωβά, στον ουρανό και στη γη, θα είναι και πάλι ενωμένα στη λατρεία του μόνου αληθινού Θεού.

Συζήτηση Ανασκόπησης

● Πριν από το στασιασμό στην Εδέμ, ποια σχέση είχαν με τον Ιεχωβά όλοι οι λάτρεις του;

● Ποια ευθύνη βαρύνει εκείνους που είναι γιοι του Θεού;

● Ποιοι είναι σήμερα γιοι του Θεού; Ποιοι απομένει να γίνουν παιδιά του Θεού, και πώς συνδέεται αυτό με το σκοπό που έχει ο Ιεχωβά όσον αφορά την ενωμένη λατρεία;